ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 339 [Φάντομ Ντακ (PKNE) - Η μάυρη ακτίνα 2]

[Gong]

6 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ Η ΜΑΥΡΗ ΑΚΤΙΝΑ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΑΣ
ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ ΤΟ ΣΚΡΙΝΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΝΤΑΚ
ΝΤΑΙΖΥ ΝΤΑΚ ΜΟΔΑ ΝΤΕΜΟΝΤΕ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ & ΦΕΘΡΥ ΚΟΜΙΚΣ & ΧΟΜΠΥ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΕΝΑ ΠΛΟΥΣΙΟ ΠΑΠΙ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 11/12 (Νο. 339)

[Kriton]

Η ΜΑΥΡΗ ΑΚΤΙΝΑ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΑΣ

ΤΟ ΣΚΡΙΝΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΝΤΑΚ

ΜΟΔΑ ΝΤΕΜΟΝΤΕ

ΚΟΜΙΚΣ & ΧΟΜΠΥ

 

Την τελευταία ιστορία δεν μπόρεσα να την αναγνωρίσω.

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #339 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (από τον φίλτατο @ramirez...)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)
Ιστορίες.

"Η μαύρη ακτίνα." (3ο μέρος.)

Το πουλάκι που πέταξε ξαναγύρισε στο κλουβί.

Spoiler

Στην κυριολεξία αφού ο Σέκτρον είναι παπιόμορφος. Χάρη στον Ράσκαλ, την Θάλα και το μασκοφόρο παπί με την πολυμορφική ασπίδα. Στο επόμενο δισέλιδο καρέ βλέπουμε το Μέγαρο του Έβερετ. Σίγουρα έχει δει και καλύτερες μέρες. Η παρέα του Σέκτρον όμως αναγκάζει την τριάς να οπισθοχωρήσει μέσα στο κατεστραμένο Μέγαρο. Η βοήθεια που λέγεται Νούμερο Ένα καταφτάνει και οι Εβρονιανοί βγαίνουν εκτός μάχης. Ο Φάντομ πλέον θα πάψει να ακούει φωνές αφού ο Νούμερο Ένα αφομοιώνει όλες τις πληροφορίες της ασπίδας του.

 Αφού ο Νούμερο Ένα έστειλε τα Γκαργκόυλ για περιπολία ευχαριστεί τον Φάντομ (!) για όσα έκανε και τον ενημερώνει ότι ο Έβερετ είχε φτιάξει το δικό του σύμπαν με πέντε διαστάσεις. Βγαίνοντας από το κτήριο για να του δείξει κάτι μαθαίνουν ότι οι Εβρονιανοί επέστρεψαν. Παρέα με τον Αρχηγό τους τον Μόλντροκ. Η μάχη εναντίον του σε αυτή την φάση είναι άνιση. Έτσι αφού βγάζουν από την μέση κάποια από τα τσιράκια του Νούμερο Ένα και Φάντομ τρέπονται σε φυγή για ανασύνταξη δυνάμεων. Ενώ συζητάνε περί συναισθημάτων και εγκατάλειψης συμμάχων καταφτάνει ο Σέκτρον.

Προσφέρει χείρα βοηθείας. Ο Νούμερο Ένα είναι καχύποπτος αλλά με τον Φάντομ σφίγγουν τα χέρια. Φτάνουν στο σπίτι του Μόλντροκ και μπαίνουν από την πίσω πόρτα. Γνωρίζουν την Ορδή αλλά βλέπουν ξανά και τον ίδιο τον Μόλντροκ αφού ο Σέκτρον ,για να κερδίσει την εύνοιά του, τους έδωσε στεγνά. Τζάμπα κόπος βασικά αφού βγήκε χαμένος. Ο Νούμερο Ένα και ο Φάντομ φυλακίζονται...

"Ο άνθρωπος της χιονοθύελλας."

Θείος και ανίψια βρίσκουν καταφύγιο σε μία καλύβα λόγω μίας χιονοθύελλας. Στην καλύβα μένει ένας μυστήριος τύπος.

"Το σκρίνιο της Γιαγιάς Ντακ."

Η Ελβίρα καταφέρνει να βγάλει τα λεφτά που χρειάζονται τα αγροκτήματα της περιοχής. Χάρη στον Πασχάλη και τον Μπίλλυ.

"Μόδα ντεμοντέ."

Ο Φέθρυ αναλαμβάνει να πουλήσει τα ρούχα της Νταίζυ. 

"Κόμικς και χόμπυ."

Ο Φέθρυ και Ντόναλντ έχουν μαγαζί πώλησης κόμικς.   

"Ένα πλούσιο παπί."

Ο Ντόναλντ αναγκάζεται νά λάβει μέρος στο νέο reality show του καναλιού του θείου του.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Το τρίτο μέρος της ιστορίας είναι εξίσου συναρπαστικό με τα δύο πρώτα. Φάντομ και Νούμερο Ένα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα πολύ αξιόλογο αντίπαλο. Υπομονή λίγες μέρες για το τέταρτο και προτελευταίο μέρος της ιστορίας.

Πολύ καλό το σενάριο της δεύτερης ιστορίας. Όπως και πολύ αξιόλογος ο "κακός" της υπόθεσης. Περνάει και ωραία μηνύματα. Το σκρίνιο της Ελβίρας δίνει μία όμορφη ιστορία. Μου άρεσε που ο Μπίλλυ έχει πιο ενεργή συμμετοχή. Το "ταλέντο" του Φέθρυ πρωταγωνιστεί στην επόμενη ιστορία. Αλλά το τελευταίο καρέ κλέβει την παράσταση. Η πρωτοτυπία της προτελευταίας ιστορίας του τεύχους είναι πως ο Φέθρυ δεν τα κάνει θάλασσα. Το τεύχος κλείνει με μία ακόμα κόντρα μεταξύ των δύο πλουσίων της Λιμνούπολης. Έχει το ενδιαφέρον της αλλά έχω την εντύπωση ότι έχει περισσότερες σελίδες από ότι πρέπει. Με κούρασε λίγο.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Η μαύρη ακτίνα. (3ο μέρος.)
2. "Ο άνθρωπος της χιονοθύελλας."
3. "Το σκρίνιο της Γιαγιάς Ντακ."
4. "Μόδα ντεμοντέ."
5. "Κόμικς και χόμπυ."
6. "Ένα πλούσιο παπί."

7.5/10!!! Μασκοφόρος, καλύβα, τράγος, Τσιμπούρης, κόμικ και τηλεοπτική πραγματικότητα δίνουν ένα ακόμα αξιόλογο τεύχος!!!

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 12, 2020 από Μενίγ Πουαγώ

[Manitou]

Ποτέ δεν μπορούσα να καταλαβω γιατί σε μια ιστορία που τελικά σκοτώνεται ο Κάκος μετά βγαίνει το νούμερο δύο που ξανασκοτωνεται γιατί κάτι δεν είχαμε καταλάβει καλά στο πρώτο και μετά βγαίνει το τρίτο που ξαναματασκοτωνεται γιατί κάτι δεν καταλάβαμε στα δύο προηγούμενα κ.ο.κ. 

 

Δεν έχω διαβάσει το βασικό run του ΦΝ αλλά νομίζω ότι εκεί η ιστορία τελείωσε έτσι ρε παιδιά. Γιατί βρε παιδί μου υπάρχουν τόσοι σεναριογράφοι-δημιουργοι που δεν ξέρουν πότε να βάλουν ένα τέλος. Ιδίως στο κινηματογράφο σύμπαν βέβαια αλλά και στο σουπερηρωικο κόμικ από ότι έχω καταλάβει (το ΦΝ τέτοιο είναι ούτως ή άλλως). 

 

Όταν αποφασίζεις να συνεχίσεις την ιστορία από εκεί που θεωρητικά τελείωσε πρέπει να έχεις ιδέες όχι αναμασημα των ίδιων πραγμάτων.Υπαρχουν παραδείγματα από ωραία sequel. Όλα αυτά όμως άφηναν κάποια χαραμάδα στο πρώτο μέρος τους.

 

Σε άλλα νέα καλές οι συμπληρωματικες ιστορίες του τεύχους. Ελπίζω πάντως μετά το τέλος αυτής της ιστορίας του ΦΝ να δούμε κάτι άλλο. Και μετά αν θέλουν ας ξαναβάλουν πάλι ΦΝ.

[nikolas12]

Τελείωσα και το τεύχος 339 οπότε ας πω την άποψή μου. Το τρίτο μέρος της Μαύρης Ακτίνας είναι ακόμα συναρπαστικότερο σε σχέση με τα προηγούμενα. Υπάρχει κάμποσο exposition, το οποίο όμως χρειάζεται προκειμένου να μάθουμε τι απέγινε το Μέγαρο και τι φάση παίζει με τη διάσταση στην οποία βρίσκεται εκείνη τη στιγμή ο Φάντομ. Το σχέδιο όπως πάντα είναι φανταστικό και η δράση κυριαρχεί, ενώ τελειώνει με μεγάλο cliffhanger όπως τα περισσότερα επεισόδια αυτής της σειράς που σε κάνει να ανυπομονείς για το επόμενο.

 

Πάρα πολύ καλή και η δεύτερη ιστορία όπου ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια παγιδεύονται μαζί με έναν μυστήριο τύπο ενώ μαίνεται έξω χιονοθύελλα. Έχει μυστήριο, έχει δράση, έχει ανατροπές, γενικότερα είναι απολαυστική! Οι δύο ιστοριούλες της Γιαγιάς Ντακ και ειδικά της Νταίζυ με τις αγγελίες είναι εξαιρετικά διασκεδαστικές, ενώ οι β πρωταγωνιστές στις ιστορίες (Πασχάλης, Μπίλλυ και Φέθρυ αντίστοιχα) δείχνουν ανά σημεία να κλέβουν την παράσταση με τη χαζομάρα και τη αφέλειά τους.

 

Στη μικρή ιστοριούλα με το μαγαζί κόμικ, ο Ντόναλντ μοιάζει να έχει τη δουλειά που όλοι εδώ μέσα λαχταρούμε, αλλά αποδεικνύεται ότι δεν είναι όλα ρόδινα. Τέλος την ιστορία με το ριάλιτι σόου όπου ο Ντόναλντ παριστάνει τον πλούσιο τη βρήκα εξαιρετική, κυρίως για την κριτική και τον τρόπο που σατιρίζει το πως διαβρώνουν τα ριάλιτι το χαρακτήρα, πως οι παραγωγοί και οι χρηματοδότες είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για λίγη τηλεθέαση, αλλά κυρίως το λόγο που η κοινωνία αρέσκεται στο να βλέπει πλούσιους να επιδεικνύουν όσα ζουν και με ποιους πραγματικά ταυτίζεται. Καιρό είχα να δω κάτι τόσο όμορφο σε θέμα κοινωνικού μηνύματος στο Μίκυ Μάους, πραγματικά με κέρδισε από την αρχή μέχρι το τέλος.

 

Συνοψίζοντας λοιπόν το τευχάκι ήταν πάρα πολύ καλό με διασκεδαστικές ιστορίες, μια κεντρική που δείχνει να το πηγαίνει πολύ καλά και η οποία πλαισιώνεται από επίσης δυνατές ιστοριούλες που θα ψυχαγωγήσουν σίγουρα τον αναγνώστη.

[Indian]

Σε αυτό το τεύχος, λοιπόν, θα έχουμε σαν εναρκτήρια ιστορία το δεύτερο μέρος της “Μαύρης ακτίνας”, όπου ο Φάντομ με τον Νούμερο Ένα εγκαταλείπουν την Λιμνούπολη και μεταφέρονται σε μία άλλη διάσταση, όπου θα βρουν έναν παλιό τους “γνωστό”, αλλά θα κληθούν να αναμετρηθούν και με έναν αντίπαλο, που κάνει τους Εβρονιανούς να φαίνονται...αρσακειάδες! Οι φίλοι μας θα εντοπίσουν πάλι το μέγαρο Δάρβιν, το οποίο ο ιδιοκτήτης του δεν θα το άφηνε ποτέ να καταστραφεί, αλλά παρόλα αυτά έχει τα μαύρα του τα χάλια. Από την άλλη, ένας νέος villain κάνει την εμφάνισή του και μοιάζει εξαιρετικά άτρωτος, με πίστη στον εαυτό του και τις δυνατότητές του, θέλοντας μετά μανίας να παλέψει με τον Φάντομ, και παράλληλα να πάρει τις απαραίτητες πληροφορίες που θα του επιτρέψουν να μάθει τα πάντα για την Γη, που θέλει (τι άλλο?) να την κυριεύσει. Η μάχη ξεκινάει, η πλευρά των καλών ανασυντάσεται, αλλά οι κίνδυνοι και οι προδοσίες καραδοκούν και προμηνύουν πάμπολλους μπελάδες! Οι πρώτοι ενδοιασμοί που είχα μετά το τέλος του πρώτου μέρους για το κατά πόσο μπορεί να “δουλέψει” μία τέτοια συγγραφική προσέγγιση, εξανεμίστηκαν όταν διάβασα το δεύτερο μέρος. Το σκηνικό μετατίθεται σε μία άγνωστη διάσταση, όπου την σκυτάλη από τον Σέκτρον, στον ρόλο του κακού, παίρνει ο Μόλντροκ, ο οποίος μοιάζει, αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους από βιντεοπαιχνίδια, με “αφεντικό” από ένα μεγαλύτερο και πιο δύσκολο επίπεδο. Η πλοκή έχει τρομερό δυναμισμό κι ένταση και δημιουργεί ένα αγωνιώδες κυνήγι ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Και σαν μία ιστορία που σέβεται τον εαυτό της, δεν θα μπορούσε να μην παρουσιάσει και την κλασική σκηνή προδοσίας (τουλάχιστον μέχρι στιγμής), δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία πιο ολοκληρωμένη μορφή στο επεισόδιο, γεμίζοντας τον αναγνώστη με έκπληξη. Η σκηνοθεσία είναι άρτια, αν και κάποια στιγμή (εκεί που άρχιζε η αφήγηση των επιστημονικών Sci-Fi εξηγήσεων) με έκανε να νιώσω άβολα, αλλά αυτό κράτησε ελάχιστα. Κατά τ’ άλλα, μας χάρισε πολύ ωραίες σκηνές. Επίσης, γι’ ακόμα μία φορά θα πρέπει να υποκλιθούμε στον Φάντομ, ο οποίος σταμάτησε να αστειεύεται συνεχώς κι εμφανίζει έναν πολύ bad ass χαρακτήρα. Το φινάλε βρίσκει την πλάστιγγα να κλείνει υπέρ του Μόλντροκ κι εμάς ν’ αγωνιούμε για την συνέχεια. Το ίδιο ικανοποιημένο με άφησε κι ο εικαστικός τομέας.

 

Στην δεύτερη ιστορία του τεύχους, ο Ντόναλντ θα γίνει “Ο άνθρωπος της χιονοθύελλας”. Όλα ξεκινούν με τους Ντακ, οι οποίοι είναι διακοπές στα χιονισμένα βουνά, κοντά στην Λιμνούπολη και διαγωνίζονται για το ποιος είναι καλύτερος στο σκι. Ο φίλος μας ο Ντόναλντ αναδεικνύει (γι’ ακόμα μία φορά) τον ατσούμπαλο κι άτυχο χαρακτήρα του και...γκρεμοτσακίζεται στην πλαγιά. Ανήσυχα τα τρία του ανιψάκια, τον μεταφέρουν σε ένα καλύβι, που τυγχάνει να βρίσκεται εκεί κοντά, προκειμένου να του παράσχουν τις πρώτες βοήθειες. Εκεί θα διαπιστώσουν ότι το καταφύγιο κατοικείται από έναν περίεργο τύπο, ο οποίος μπορεί να φαίνεται κάπως ευγενικός, αλλά παράλληλα έχει κάτι το μυστηριώδες επάνω του. Κλείνει, τρομοκρατημένος, το ραδιόφωνο, όταν αρχίζει να λέει τις ειδήσεις, πετάει “κατά λάθος” το τάμπλετ των παιδιών στην φωτιά και γενικά με την συμπεριφορά του προκαλεί υποψίες. Λέτε τελικά οι φίλοι μας να κινδυνεύουν και τι μυστικά κρύβει ο προσωρινός συγκάτοικός τους? Πρόκειται για μία ιστορία που μου άφησε θετικότατες εντυπώσεις και κάλλιστα θα μπορούσε να σταθεί σαν κύρια στο τεύχος, αν φυσικά δεν είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον ο αγαπημένος μας Φάντομ Ντακ. Το σενάριο εμπνέει μυστήριο και μας παραθέτει μία ωραία αστυνομική υπόθεση, που εκτυλίσσεται στο χιονισμένο τοπίο. Η πλοκή είναι γρήγορη, εντείνει την αγωνία και την περιέργεια του αναγνώστη, ενώ αυτό που επικρατεί είναι ο ανατρεπτικός της χαρακτήρας. Το φινάλε επιβεβαιώνει περίτρανα την φράση “τα φαινόμενα απατούν” και το βρήκα ευφυές και παράλληλα αρκετά πιστό σε χολυγουντιανή ταινία, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο έναν “ενήλικο” τόνο στην ιστορία. Εν κατακλείδι, προτείνεται με κλειστά μάτια. Σχεδιαστικά την βρήκα αρκετά καλή και λεπτομερή δουλειά. 

 

Θα ακολουθήσουν τρεις ιστορίες, προερχόμενες από σειρές, αρχής γενομένης από την ιστορία με τίτλο “Το σκρίνιο της Γιαγιάς Ντακ”, η οποία προέρχεται από την σειρά “Μικρές αγγελίες”. Μεταφερόμαστε στο γνωστό μας αγρόκτημα, στο οποίο η Γιαγιά Ντακ έχει βάλει προς πώληση ένα παλιό σκρίνιο που δεν το χρειάζεται. Ενώ εκείνη με τον Πασχάλη είναι στον κήπο, το τηλέφωνο χτυπάει και το σηκώνει ο... Μπίλλυ ο τράγος! Το ραντεβού με τον μελλοντικό αγοραστή θα κλείσει (κάπως περίεργα). Χωρίς να γνωρίζει ότι ο αγοραστής θα έρθει στις 16:00, η Ελβίρα θα φύγει εκτός αγροκτήματος για μία δουλειά κι αφήνει στο πόδι της τον Πασχάλη. Ο πελάτης έρχεται, λοιπόν, και  οι παρεξηγήσεις διαδέχονται η μία μετά την άλλη. Συμπαθητική ιστορία της σειράς, που έχει δημιουργηθεί για να περάσει ωραία ο αναγνώστης, χωρίς να είναι κάτι το αξιομνημόνευτο. Γι' αυτόν τον λόγο που προορίζεται, είναι μία χαρά. Η πλοκή, με εξαίρεση τον Μπίλλυ, έχει ρεαλισμό κι ανατροπές. Το φινάλε το βρήκα λίγο αδύναμο, με ελάχιστη εξαίρεση τον συμπαθητικό τράγο του αγροκτήματος, ο οποίος κλέβει την παράσταση και με έκανε και γέλασα! Μπααα! Σχεδιαστικά δεν με ξετρέλανε. 

 

Κι αν νομίζετε ότι οι “Μικρές αγγελίες” σταμάτησαν εδώ, κάνετε λάθος, γιατί το αγαπημένο μας περιοδικό φιλοξενεί ακόμα μία ιστορία της σειράς, που ακούει στο όνομα “Μόδα ντεμοντέ”. Στο τιμόνι του πρωταγωνιστή θα έχουμε την καθ' ύλην αρμόδια σε τέτοιου είδους θέματα. Ο λόγος για την Νταίζυ, η οποία αποφάσισε να πουλήσει τα παλιά της φορέματα, προκειμένου να κερδίσει μερικά χρήματα. Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό της εκείνη την στιγμή, αλλά τηλεφώνησε και στον Φέθρυ, για να την βοηθήσει σε αυτή την πώληση. Έτσι, ακολουθώντας τις ιδέες του ατζαμή κι ανεύθυνου εξαδέλφου του Ντόναλντ, θα ξεκινήσουν μία σειρά από συναντήσεις με διάφορους επαγγελματίες, οι οποίοι φαίνεται ότι ενδιαφέρονται για την παλιά γκαρνταρόμπα της Νταίζυ, αλλά ο τρόπος που θέλουν να την χρησιμοποιήσουν, κάνει την φίλη μας πυρ και μανία! Τελικά αυτά τα ρούχα θα καταφέρουν να βρουν έναν καλό ιδιοκτήτη? Κι αυτό το σενάριο κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με το προηγούμενο. Ο Φέθρυ κλέβει την παράσταση, ενώ η πλοκή είναι μία σειρά από καρτουνίστικα και χιουμοριστικά γκαγκ, που μου έφεραν χαμόγελο στα χείλη, μέχρι να έρθει το φινάλε, το οποίο το βρήκα άκρως κωμικό! Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό. 

 

Θα συνεχίσουμε με μία ιστορία, αλιευμένη από την σειρά “Παπιά με μαγαζιά”, η οποία τιτλοφορείται “Κόμικς & χόμπυ”. Ο Φέθρυ έχει ανοίξει ένα μαγαζί που πουλάει κόμικς και υλικό από παιχνίδια ρόλων κι έχει για υπάλληλο τον ξάδελφό του τον Ντόναλντ. Ο Ντόναλντ, λοιπόν, φαίνεται να βρίσκεται στο στοιχείο του, μιας και θεωρεί ότι η δουλειά σε ένα κομιξάδικο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη ή επίπονη. Ο Φέθρυ, από την άλλη, μοιάζει περισσότερο συνειδητοποιημένος, καθώς και πλήρως ενημερωμένος κι έμπειρος για την εργασία, την οποία κάνει. Θα καταφέρουν οι δύο τους να στεριώσουν σε αυτή την δουλειά? Θα αλλάξει γνώμη ο Ντόναλντ για την δυσκολία της συγκεκριμένης δουλειάς? Ποια προβλήματα θα προκύψουν σε μία απλή ημέρα στην εργασία? Όλες οι απορίες σας θ' απαντηθούν μόλις διαβάσετε την ιστορία. Πρόκειται για μία ιστορία, η οποία από τον τίτλο της κιόλας, κέρδισε την προσοχή μου. Πολλές φορές έχω πει ότι υποθέσεις που έχουν για θέμα το αγαπημένο μας χόμπυ, με  συναρπάζουν και με διασκεδάζουν. Εδώ, λοιπόν, έχουμε μία υπόθεση σχετικά απλή, χωρίς κάποιο κρεσέντο σκηνών και σίγουρα δεν θα μπορούσε να κερδίσει κάποιο καλύτερο “πλασάρισμα” σε πιο ψηλή θέση στα περιεχόμενα κάποιου τεύχους. Η πλοκή είναι αρκετά επίπεδη, αλλά με πολλές αναφορές στην 9η Τέχνη. Ο Ντόναλντ έχει διατηρήσει τον κλασικό του χαρακτήρα, ενώ από την άλλη, ο Φέθρυ, φαίνεται πιο ώριμος απ' ότι συνήθως. Αυτό είναι, ίσως, το πιο πρωτότυπο σημείο της ιστορίας. Το φινάλε είναι μία σκηνή σάτιρας σε όλους εμάς τους καμένους με τα κόμικς και την εμμονή μας να αγοράζουμε τα πάντα! Γενικά, να δεν είχε την αναφορά στα κόμικς, θα έπεφτε πολύ στα μάτια μου. Τώρα κάπως κράτησε τα προσχήματα. Γενικά, πάντως, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Το σχέδιο του κυρίου Guerrini, από την άλλη, είναι ιδιαίτερο. Αν η ιστορία είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή της, κατά πάσα πιθανότητα, θα το συνήθιζα. Τώρα μου έπεσε βαρύ κι ατσούμπαλο. 

 

Το τεύχος θα κλείσει με την ιστορία “Ένα πλούσιο παπί”. Ο τηλεοπτικός σταθμός του Ρόμπαξ φαίνεται να έχει κερδίσει κατά κράτος τον ανταγωνισμό, όσον αφορά την τηλεθέαση, καθώς έχει ενδιαφέροντα προγράμματα, που καθηλώνουν τους τηλεθεατές. Σε αυτή την κατηγορία, ανήκει ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια του. Κάποια στιγμή που εκείνοι απολάμβαναν το αγαπημένο τους πρόγραμμα, τους επισκέπτεται ο Σκρουτζ με έναν περίεργο τύπο. Πρόκειται για έναν διάσημο τηλεοπτικό παραγωγό, ο οποίος προσελήφθη από τον Λιμνουπολίτη μεγιστάνα, προκειμένου να ανακάμψει το δικό του κανάλι. Έχουν συμφωνήσει οι δύο τους, λοιπόν, να δημιουργήσουν ένα νέο reality show, το οποίο θα περιγράφει την ζωή και την καθημερινότητα του ανιψιού ενός πλούσιου παπιού. Για τον συγκεκριμένο ρόλο προτάθηκε ο φίλος μας, ο οποίος φαίνεται ότι διαθέτει τα δύο βασικά προσόντα που χρειάζονται. Είναι όντως ανιψιός πλούσιου και φυσικά θα το κάνει δωρεάν. Τα γυρίσματα ξεκινάνε, λοιπόν, με τα όποια προβλήματα θα μπορούσαν να προκύψουν και μόλις η σειρά θα αρχίσει να μεταδίδεται, θα χαίρει της εκτίμησης των τηλεθεατών. Ο Ρόμπαξ, όμως, δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Πρόκειται για μία ιστορία, που μπορεί να πραγματεύεται μία ακόμα οικονομική διαμάχη ανάμεσα στους δύο άσπονδους αντιπάλους, το κάνει όμως με πρωτότυπο τρόπο και με αρκετό ρεαλισμό. Η πλοκή είναι βγαλμένη από την καθημερινότητα της δικής μας εποχής και σατιρίζει όλα εκείνα τα σκουπίδια realities που μας κατακλύζουν από όλα τα κανάλια! Από εκεί και πέρα, ο Σκρουτζ είναι στο στοιχείο του, αυτό του στυγνού εκμεταλλευτή, ενώ κι ο Ρόμπαξ δεν πάει πίσω, καθώς είναι ο μετρ της κατασκοπείας. Οι σκηνές που παρατίθενται δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο, που θα μας κάνει να γουρλώσουμε τα μάτια, αντιθέτως υπήρχαν αρκετές σκηνές που με έκαναν και βαρέθηκα. Το φινάλε, τουλάχιστον, κερδίζει την παρτίδα, καθώς είναι ευτυχές, όχι μόνο για τον Σκρουτζ, αλλά και για τον ανιψιό του, καθώς επίσης θα λέγαμε ότι έχει και μία υποτυπώδη δράση. Αν έπρεπε να το χαρακτηρίσω με δύο λέξεις, θα έλεγα ότι είναι αναμενόμενα ανατρεπτικό. Γενικά, πάντως, η ιστορία δεν απέφυγε την μετριότητα. Το σχέδιο το βρήκα περισσότερο ατσούμπαλο απ' όσο μπορώ ν' αντέξω.