ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 332 [Φάντομ Ντακ (PKNE) - Ισχύς και εξουσία 3]

[avalonlll]

Το παρόν τεύχος έχει 5 ιστορίες.

 

Ισχύς & Εξουσία

 

Μελιτζάνες στον μουσαμά

 

Ο θησαυρός του ουράνιου τόξου

 

Εργασία και χαρά

 

Διακοπές στο διάστημα

 

Με ένα γρήγορο ξεφύλλισμα πάντως, μπορώ να πω ότι μου έκανε εντύπωση το σχέδιο της δεύτερης ιστορίας.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 23, 2020 από avalonlll

[Manitou]

Ερώτηση πρώτη (εύκολη). Ποιος είναι υποτίθεται ο ζωγράφος που είναι αφιερωμένη η δεύτερη ιστορία?

(Αααααχ είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος και τον υποδύεται ο Τζιμ ο τρομερός)

 

Ερώτηση δεύτερη (πιο δυσκολη).

 

Ποιος είναι ο guest star στη δεύτερη ιστορία?

 

 

 

[ΚΟΜΙΞ]

 

Να και η διαφήμιση/εικόνα.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 23, 2020 από ΚΟΜΙΞ

[doom]

31 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Ερώτηση πρώτη (εύκολη). Ποιος είναι υποτίθεται ο ζωγράφος που είναι αφιερωμένη η δεύτερη ιστορία?

(Αααααχ είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος και τον υποδύεται ο Τζιμ ο τρομερός)

 

Ερώτηση δεύτερη (πιο δυσκολη).

 

Ποιος είναι ο guest star στη δεύτερη ιστορία?

 

 

 

 

Ο Τζιμ είναι ο Φαν Χοχ. 

O Ντόναλντ είναι ο Γκωγκέν και ο και ο Φέθρυ είναι ο Δρ. Γκασέ.

Δεν ξέρω αν εννοείς κάποιον άλλον ως γκεστ σταρ, δε διάβασα ακόμα την ιστορία, έριξα απλά μια ματιά στις πρώτες σελίδες.

[Manitou]

Ωραία. Μένει η δεύτερη ερώτηση που είναι και η tricky. Εντωμεταξυ αυτές οι ιστορίες πραγματικά θα έπρεπε να συνοδεύονται από εισαγωγικά σημειώματα. Εδώ δεν μιλάμε για κάποιο γενικό άρθρο ή κάτι παρόμοιο που σήμερα το διαβάζεις αύριο το ξεχνάς, αλλά για ιστορία της τέχνης. Βασική γνώση για ένα παιδί που διαβάζει Μίκυ μαους.

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #332 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (από το στρουμφάκι @nikolas12.)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) 
Ιστορίες.

"Ισχύς και εξουσία." (3ο επεισόδιο.)

Στο κανάλι 00 η παραίτηση του Άνγκους δεν γίνεται δεκτή.

Spoiler

Εν τω μεταξύ ο Φάντομ δοκιμάζει τις δυνατότητες της νέας του στολής υπό το άγρυπνο βλέμμα και τις οδηγίες του Νούμερο Ένα. Οι διαμαρτυρίες του δε τον κάνουν να αποφύγει την νέα του αποστολή στο νησί Γκρίμσε'υ' της Ισλανδίας. Φτάνει με το αέρος-εδάφους υποβρύχιο όχημά του αλλά μεταμορφώνεται σε απλό τουρίστα για εξερευνήσει το νησί. Ανακαλύπτει ότι όλοι οι κάτοικοι έχουν εξαφανιστεί. Εκτός από δύο άντρες και μία γυναίκα που ψάχνει την κόρη της. Δε σκοπεύει να εγκαταλείψει το νησί χωρίς εκείνη.

Ο Φάντομ αποφασίζει να βρει την μικρή πάρα τις αντιδράσεις του Νούμερο Ένα να μείνει πιστός στην αποστολή που του έχει ανατεθεί. Η Ανίκα βρίσκεται και φαίνεται ότι μπορεί να προστατέψει μιά χαρά τον εαυτό της. Παρακολουθεί μία σπηλιά που είναι η είσοδος της βάσης των Εβρονιανών στο νησί. Για να μπορέσει να αποδείξει ο Φάντομ την αξία του καλεί τον φύλακα. Εκείνος και τα υπόλοιπα "τρολλ" αντιμεωπίζουν έναν πολυδιάστατο Φάντομ. Μετά από μία σύντομη μάχη μεταφερόμασε μέσα στην σπηλιά.

Εκεί οι κάτοικοι του νησιού δουλεύουν ως σκλάβοι στα μεγαλεπήβολα σχέδια των Εβρονιανών. Ο Φάντομ αποφασίζει να τους ελευθερώσει πρώτα και μετά να ασχοληθεί με την αποστολή του που είναι η καταστροφή της μηχανής. Οι ΤΡΑΥΜΑ τρέφονται με τις αρνητικές σκέψεις των άλλων και δεν είναι εύκολοι αντίπαλοι. Ο Φάντομ αναγκάζεται να εγκαταλείψει την μάχη αφού ξέμεινε από ενέργεια η στολή του.

Πίσω στο Μέγαρο Δάρβιν λοιπόν. Ο Φάντομ αντιμετωπίζει ένα εκνευρισμένο Νούμερο Ένα λόγω της διακοπής της επικοινωνίας τους λίγες σελίδες πριν. Ενημερώνει τον Φάντομ ότι το γενετικό του υλικό έγινε πάλι ορατό και οι Εβρονιανοί είναι ήδη στο Μέγαρο Δάρβιν. Ο Νούμερο Ένα του λέει ότι πλέον είναι εντελώς μόνος του. Η κατάσταση περιπλέκεται και η έκβασή της βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του ήρωά μας.

"Μελιτζάνες στον μουσαμά."

Ο Ντόναλντ Γκωγκέν και ο Φέθρυ Γκασέ αναζητούν έναν ζωγράφο για λογαριασμό του Σκρουτζ Ντε Ντακ.

"Ο θησαυρός του ουράνιου τόξου."

Θείος και ανηψιός βοηθούν ένα κύριο να βρει έναν θησαυρό. Ο πρώτος ως χορηγός και ο δεύτερος ως βοηθός γενικών καθηκόντων.

"Εργασία και χαρά."

Ο Λούντβιχ δείχνει στον Πασχάλη πως να γίνει πιο αποδοτικός στις εργασίες του αγροκτήματος.

"Διακοπές στο διάστημα."

Ο Κύρος ανακαλύπτει ένα ηλιακό σύστημα με πλανήτες διακοπών. Ο Σκρούτζ βλέπει μελλοντικά κέρδη.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Το τρίτο επεισόδιο ανεβάζει ρυθμούς, ένταση και την αδρεναλίνη στα ύψη. Το τέλος της ιστορίας αναμένεται συναρπαστικό. Υπομονή έξι μερούλες ακόμα.

Πολύ όμορφη η ιστορία εποχής και εικαστικού ενδιαφέροντος με τον Τζίμυ τον Τρομερό. Ειδική μνεία στο πανέμορφο πανοραμικό και ολοσέλιδο καρέ της σελίδας 53. Το ταξίδι Θείου και ανιψιού κρύβει ενδιαφέρουσες εκπλήξεις χάρη στο πανέμορφο σενάριό του. Οι γνώσεις του Λούντβιχ κάνουν αποδοτικό ακόμα και τον Πασχάλη. Μικρή το δέμας αλλά ευχάριστη ιστορία. Το τεύχος κλείνει Με την συμπαθητική αναζήτηση κροίσου κα εφευρέτη στο διάστημα. Συμπαθητικούλα.


Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Ισχύς και εξουσία." (3ο επεισόδιο.)
2. "Μελιτζάνες στον μουσαμά."
3. "Ο θησαυρός του ουράνιου τόξου."
4. "Εργασία και χαρά."
5. "Διακοπές στο διάστημα."

7.7/10!!! Από τις ελάχιστες φορές που συμφωνώ με τα περιεχόμενα του τεύχους. Συνολικά ευχάριστο τευχάκι που προτείνεται ανεπιφύλακτα.

[doom]

11 ώρες πριν, Manitou είπε:

Ωραία. Μένει η δεύτερη ερώτηση που είναι και η tricky. 

 

Δε φαντάζομαι να εννοείς το γάιδαρο 

 

[Manitou]

2 ώρες πριν, doom είπε:

 

Δε φαντάζομαι να εννοείς το γάιδαρο 

 

 

Ναιιιιι! Αυτόν εννοώ. Είναι ο γάϊδαρος Πεπιτο που εμφανίζεται σε κάποιες παλιές ιστορίες του Ντόναλντ στην Άγρια Δύση.

https://inducks.org/comp2.php?default_o=1&zgr=on&xapp=Tiburzio

 

Ωραίος!!!!!

Επεξεργασία Οκτωβρίου 24, 2020 από Manitou

[doom]

Η αλήθεια είναι πως το μυαλό μου δεν πήγε εκεί. Σκέφτηκα τον Μπένυ του Μπαρκς και μετά το γαϊδαράκο που εμφανίζεται σε διάφορες άλλες ιστορίες του.

Δεν μπορεί όμως και να είναι απλά ένας τυχαίος γάιδαρος;

 

 

[apetoussis82]

Εγώ σκέφτηκα τον γαϊδαρο του Ντόναλντ στον Σιορ Σκρούτζ  

[Manitou]

Τελικά αυτοί οι Ιταλοί αγαπάνε πολύ τον συγκεκριμένο γάιδαρο!!!Υπάρχει σε πολλές διαφορετικές ιστορίες.

Λες να ξεκίνησε από τον γάιδαρο Μπένυ που λέει ο @doom?

Καθόλου απίθανο!!!

[Manitou]

Τελικά έκατσα και διάβασα μαζεμένη την ιστορία του Φάντομ. Εντάξει δεν είναι κακη. Ιδίως το τρίτο μέρος της ήταν πολύ καλο. Δεν είναι Ντίσνεϋ με την κλασική έννοια του όρου καθότι πιο πολύ φέρνει σε iron man πάρα σε Ντόναλντ. Λίγο η γνωστή ξεροκέφαλια του Ντόναλντ χαρίζει κάτι από τον χαρακτήρα του στον ήρωα. Πάντως της δίνω credit στο ότι παρόλο το γεγονός ότι είναι φανερή συνέχεια της κεντρικής ιστορίας, καταφέρνει και σε βάζει στο κλίμα εξηγώντας σου κάποια από τα παλιά γεγονότα. Τα μαμ

[Μενίγ Πουαγώ]

10 ώρες πριν, Manitou είπε:

Τελικά έκατσα και διάβασα μαζεμένη την ιστορία του Φάντομ. Εντάξει δεν είναι κακη. Ιδίως το τρίτο μέρος της ήταν πολύ καλο. Δεν είναι Ντίσνεϋ με την κλασική έννοια του όρου καθότι πιο πολύ φέρνει σε iron man πάρα σε Ντόναλντ. Λίγο η γνωστή ξεροκέφαλια του Ντόναλντ χαρίζει κάτι από τον χαρακτήρα του στον ήρωα. Πάντως της δίνω credit στο ότι παρόλο το γεγονός ότι είναι φανερή συνέχεια της κεντρικής ιστορίας, καταφέρνει και σε βάζει στο κλίμα εξηγώντας σου κάποια από τα παλιά γεγονότα. Τα μαμ

Μα δε την διάβασες μαζεμένη... Ολοκληρώνεται στις 30/10....

[nikolas12]

Πάρα πολύ καλό και ισορροπημένο τευχάκι το 332. Η κεντρική ιστορία συνεχίζει την περιπέτεια του Φάντομ. Είναι λίγο κατώτερη σαν περιπέτεια σε σχέση με τα τεύχη 330, 331 και κυρίως με λιγότερο ευφάνταστο σχέδιο, παρ' όλα αυτά έχει πολλή δράση και τελειώνει με εξαιρετικό cliffhanger, οπότε την απήλαυσα.

 

Δεύτερη ιστορία με τον Τζιμ, συνήθως δε με ενθουσιάζει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας, αλλά εδώ δεν έχουμε μόνο μια καλογραμμένη ιστορία, αλλά και εξαιρετικό σχέδιο. Στην ιστοριούλα Λούντβιχ-Πασχάλη, μου άρεσε πολύ ο καινοτόμος τρόπος σκέψης του Λούντβιχ που έκανε τον Πασχάλη να δουλέψει όπως και το τέλος. Οι άλλες δύο ιστορίες αφορούν περιπέτειες του Σκρουτζ.

 

Αν και κάπως προβλέψιμο και προφανές ότι ο επισκέπτης που τους οδήγησε στην Ιρλανδία έκρυβε την πραγματική του ταυτότητα, εντούτοις τη διασκέδασα πολύ όπως και τον τρόπο που επηρεάζονται οι περιπέτειες του θείου με το επιχειρηματικό του δαιμόνιο. Τη δεύτερη που κλείνει και το τεύχος θα μπορούσα χαλαρά να τη δω με περισσότερες σελίδες, γιατί η κεντρική ιδέα ενός εξωγήινου ηλιακού συστήματος με ιδανικές τοποθεσίες διακοπών είναι πολύ πρωτότυπη και θα λειτουργούσε εξαιρετικά αν υπήρχε κι ο Ντόναλντ κάπου εκεί.

 

Συνολικά λοιπόν είμαι πάρα μα πάρα πολύ ικανοποιημένος από το τευχάκι, καμία ιστορία δεν υστέρησε, δεν είχαμε αδιάφορες τρισέλιδες, αλλά πρωτότυπες ιδέες να αναπτύσσονται όμορφα.

[Indian]

Ήρθε επιτέλους η Παρασκευή (όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές) και το τρίτο κατά σειρά επεισόδιο από την σειρά “Ισχύς & εξουσία” είναι στα χέρια μας. Ο Φάντομ δοκιμάζει τις υπερφυσικές ιδιότητες της νέας του στολής και λαμβάνει τις τελευταίες οδηγίες, λίγο πριν ξεκινήσει για την νέα του αποστολή. Ο σούπερ ήρωας της Λιμνούπολης, θα πρέπει να μεταβεί μέχρι την Ισλανδία, στα όρια του Αρκτικού Κύκλου, προκειμένου να σαμποτάρει την κατασκευή της πρώτης βαρυτικής μηχανής του Φάιρφαξ, που πρόκειται να μετατρέψει την Γη σε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο. Ο φίλος μας φτάνει μέχρι εκεί και σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά και με την “βοήθεια” μίας μικρής κοπελίτσας, γίνεται αντιληπτός από τους Εβρονιανούς. Η μάχη δεν αργεί να φουντώσει, το ξύλο πέφτει σύννεφο κι ο Φάντομ παίρνει πρωτοβουλίες, που στην συνέχεια θα του γυρίσουν μπούμερανγκ και θα απειλήσουν, όχι μόνο την ζωή του, αλλά και την ζωή των συνεργατών του! Κάθε επεισόδιο της σειράς είναι ένα πραγματικό διαμάντι, μία ευχάριστη έκπληξη, που πιστεύω ότι ικανοποιεί ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Όσο προχωράμε, τόσο η υπόθεση αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον κι απογειώνεται στον τομέα της δράσης. Η πλοκή είναι αρκετά “ενήλικη” και περιέχει δυνατές σκηνές, ενώ μας εμφανίζει έναν πρωταγωνιστή ατρόμητο, ηρωικό, που θέλει να έχει την κατάσταση στα χέρια του και δεν διστάζει να πάει κόντρα σε όλους (καλούς και κακούς), προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Μου αρέσουν αυτά τα ρεαλιστικά χαρακτηριστικά που του έχει αποδώσει ο συγγραφέας. Το φινάλε, μπορεί να δίνει έναν αυτοτελή χαρακτήρα, αλλά ταυτόχρονα κόβει την ιστορία επάνω στο καλύτερο σημείο. Χρόνια είχα να νιώσω έτσι, περιμένοντας να έρθει η Παρασκευή! Το σχέδιο είναι πολύ ρεαλιστικό και με πανέμορφα, “κομπιουτερίστικα” χρώματα. Η απόδοση της μορφή του Φάντομ, είναι εξαιρετική.

 

Η δεύτερη ιστορία του τεύχους μάς έρχεται από την σειρά “Η ιστορία της Τέχνης” και φέρει τον τίτλο “Μελιτζάνες στον μουσαμά”. Η υπόθεση μάς πάει πίσω στο μακρινό 1888, όπου ο Ντόναλντ με τον Φέθρυ έχουν επιφορτιστεί από τον θείο Σκρουτζ να βρουν έναν εκκεντρικό ζωγράφο, που ζωγραφίζει μόνο μελιτζάνες και να τον πείσουν να του πουλήσει όλα του τα έργα. Ο ζωγράφος αυτός είναι ο Τζιμ ο Τρομερός, ο οποίος διατηρεί τον ίδιο δύσκολο, βάρβαρο και γρουσούζη χαρακτήρα, που έχει και στο παρόν. Αφού τον βρίσκουν, λοιπόν, θα του προσφέρουν τα πάντα, ακόμα και το καλύβι που ονειρεύεται να αποκτήσει. Εκεί, όμως, θα έχει για γείτονα τον Τραζ, έναν άλλο ζωγράφο, με τον οποίο δεν θα αργήσει να δημιουργηθεί μεταξύ τους ένα αγιάτρευτο μίσος. Οι δύο απεσταλμένοι, λοιπόν, θα βρεθούν μεταξύ σφύρας κι άκμονος, έχοντας να αντιμετωπίσουν δύο δυναμικές προσωπικότητες. Θα καταφέρουν να ικανοποιήσουν τις διαταγές που τους έχει δώσει ο εντολέας τους ή θα γράψουν ακόμα μία αποτυχία? Πρόκειται για ένα σενάριο που εκτυλίσσεται στο παρελθόν και διαχειρίζεται αρκετά καλά το cast των χαρακτήρων που όλοι μας γνωρίζουμε. Η υπόθεση, θα μπορούσε κάλλιστα να διαδραματίζεται στο σήμερα, αλλά αυτή η συγγραφική τεχνοτροπία νομίζω ότι είναι επιτυχημένη. Η πλοκή βγάζει την ζητούμενη πλάκα, αλλά δεν έχει δυνατές σκηνές. Η σκηνοθεσία είναι άρτια, ενώ και οι διάλογοι είναι κωμικοί. Το φινάλε είναι αναμενόμενο, αλλά χαριτωμένο. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό, αλλά ο χρωματισμός ήταν το καλύτερο σημείο των εικαστικών της ιστορίας. Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τον Τζιμ με...κόκκινη γενειάδα!

 

Σκούρα κι απειλητικά σύννεφα έχει συγκεντρωθεί επάνω από το θησαυροφυλάκιο του θείου Σκρουτζ κι ο Ντόναλντ τρέχει να δει τι έχει συμβεί. Ο Λιμνουπολίτης πλουτοκράτης φαίνεται να είναι στα μαύρα πανιά κι ο λόγος είναι ότι δεν πάει καλά ένα παρωχημένο παιχνίδι που έχει δημιουργήσει. Αντιθέτως, το νέο και σύγχρονο παιχνίδι του αντιπάλου του, του Ρόμπαξ, πουλιέται σαν ζεστό ψωμάκι. Μάταια ο Ντόναλντ τον προτρέπει να εκσυγχρονίσει κάπως τις ιδέες του. Την ίδια ώρα, ένας περίεργος τύπος, θα κάνει την εμφάνισή του στο γραφείο του και θα του προτείνει μία περίεργη συνεργασία. Πρόκειται για έναν Ιρλανδό, ο οποίος έχει στην κατοχή του έναν χάρτη της πατρίδας του, που αναφέρει την ακριβή τοποθεσία που βρίσκεται “Ο θησαυρός του ουράνιου τόξου”, ένα τσουκάλι γεμάτο χρυσά νομίσματα, που ο θρύλος λέει ότι βρίσκεται στο σημείο που τελειώνει αυτό το πανέμορφο φυσικό φαινόμενο. Θα του ζητήσει, λοιπόν, να χρηματοδοτήσει την ερευνητική αποστολή και να μοιραστούν τα κέρδη. Ο Σκρουτζ δεν αργεί να πειστεί και μαζί με τον Ντόναλντ θα ξεκινήσουν για το σμαραγδένιο νησί. Άραγε θα πάει καλά αυτή η αποστολή ή μήπως ο νέος συνεργάτης του Σκρουτζ κρύβει κάποιο σκοτεινό μυστικό? Πρόκειται για ένα σενάριο, το οποίο συνδυάζει το παιδικό παραμύθι και τις λαϊκές δοξασίες, με το κινηματογραφικό σασπένς. Βασίζεται επάνω σε μία ιδέα, βγαλμένη από θρύλους και παραδόσεις, η οποία υλοποιείται με μία πλοκή αρκετά σοβαρή και καλογραμμένη. Η ροή είναι κλιμακούμενη κι όσο κυλούν οι σελίδες, χαρίζονται στον αναγνώστη έντονες σκηνές, γεμάτες μυστήριο, αλλά κι ανατροπές. Η ολική ανατροπή έρχεται, όπως είναι φυσικό, στο φινάλε, το οποίο ήταν σχετικά έξυπνο. Γενικά είναι μία αξιόλογη ιστορία. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό.

 

Στην συνέχεια ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ θα δώσει νέα υπόσταση στο ρητό “Εργασία και χαρά”. Ο παντογνώστης καθηγητής επιστρέφει από ένα επιστημονικό συνέδριο και είναι τόσο χαρούμενος που συναντήθηκε με τους συναδέλφους του. Κάποια στιγμή, κάπου έξω από την Λιμνούπολη, το αυτοκίνητό του παθαίνει βλάβη κι ακινητοποιείται. Ευτυχώς, εκεί κοντά βρίσκεται το αγρόκτημα της Γιαγιά Ντακ, κι έτσι πηγαίνει μέχρι εκεί για να πάρει λίγο νερό για το ψυγείο του αυτοκινήτου. Η ιδιοκτήτρια του αγροκτήματος, όμως, λείπει για δουλειές κι έχει μείνει μόνο ο Πασχάλης, ο οποίος (όπως είναι φυσικό) το έχει ρίξει στον ύπνο. Ο υπναράς παραγιός, λοιπόν, θα του εκμυστηρευτεί ότι θεωρεί την δουλειά πολύ κουραστική και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του. Τότε ο Λούντβιχ θα του προτείνει διάφορους τρόπους, ώστε να παράγει έργο, με την ελάχιστη προσπάθεια. Θα μπορέσει, άραγε, να αλλάξει τον χαρακτήρα του φίλου μας? Μιλάμε για ένα σενάριο, που χαιρόμαστε να διαβάζουμε, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει περίπτωση να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις τού περιοδικού. Η υπόθεση είναι χιουμοριστική κι αρκετά απλή, δίνοντας ένα ευχάριστο αποτέλεσμα. Ο Λούντβιχ κι ο Πασχάλης είναι δύο χαρακτήρες που φαίνεται να έχουν χημεία μεταξύ τους κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Δεν υπάρχουν εντάσεις, αλλά όμορφοι και φιλικοί διάλογοι, που δίνουν ηρεμία. Η πλοκή δεν έχει κάποια αξιομνημόνευτη στιγμή, αλλά μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Όσον αφορά το φινάλε, είναι αναμενόμενο, αλλά λίγο υπερβολικό (ο Πασχάλης έφαγε ωμά αυγά? ). Είπαμε ο φίλος μας είναι ένας φαταούλας ολκής, αλλά εδώ νομίζω ότι το παράκανε.  Το σχέδιο το βρήκα μέτριο και κάπως στατικό.

 

Κι ερχόμαστε στην τελευταία ιστορία του τεύχους, στην οποία ο Κύρος κι ο Σκρουτζ πάνε “Διακοπές στο διάστημα”. Ο Κύρος βρίσκεται στο εργαστήριό του κι αισθάνεται εξαντλημένος από την δουλειά. Το καλοκαίρι έχει τελειώσει κι εκείνος δεν πρόλαβε να πάει διακοπές. Θέλοντας, λοιπόν, να ξεφύγει από τον ανυπόφορο κι απαιτητικό Σκρουτζ, τσεκάρει με το σούπερ τηλεσκόπιό του κάποιους μακρινούς πλανήτες για να πάει μερικές ημέρες για να ξεκουραστεί, μακριά από όλους. Την ώρα που φορτώνει το διαστημόπλοιό του για να αναχωρήσει, τον επισκέπτεται ο θείος Σκρουτζ για να του ανακοινώσει ότι οι τουριστικές του επιχειρήσεις (με την έλευση του φθινοπώρου) διαγράφουν αρνητικό πρόσημο κερδών. Έτσι, πείθει τον συμπαθή και φιλότιμο εφευρέτη να τον πάρει μαζί του και να εξερευνήσουν τους διάφορους πλανήτες διακοπών. Εκεί θα συναντήσουν πολλά ευτράπελα και θα ζήσουν πολλές περιπετειώδεις στιγμές. Πρόκειται για ένα σενάριο που έχει μία υπόθεση παιδική και πολύ χοντροκομμένη, κατά την ταπεινή μου άποψη. Παραδέχομαι ότι η πλοκή διαθέτει φαντασία, αλλά σχεδόν όλες οι σκηνές (τουλάχιστον λίγο μετά την αρχή) είναι υπερβολικές και με πολλές συγγραφικές ευκολίες. Υπήρχαν, όμως, κι αρκετά γκαγκ που μου έφεραν χαμόγελο στα χείλη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά, κατά την ανάγνωση, μου έρχονταν στο μυαλό οι περιπέτειες του Στορμ! Και φυσικά έσκασα στα γέλια, όταν διάβασα για τον περίφημο ιδρώτα του...γκόρτσου! Το φινάλε είναι εξίσου κωμικό. Εν κατακλείδι, είναι μία ιστορία που δεν θα μου μείνει για πολύ στο μυαλό, αλλά πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί για το χιούμορ που παράγει. Το σχέδιο είναι αρκετά όμορφο και με αριστοτεχνική απόδοση των τοπίων. Και στον εικαστικό τομέα, λοιπόν, φαίνεται να έχει κατατεθεί φαντασία.