Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μίκυ Μάους 329 [Το πάρτυ της χρονιάς].


Μενίγ Πουαγώ

Πώς σας φάνηκε το τεύχος;  

1 Μέλος έχει ψηφίσει

You do not have permission to vote in this poll, or see the poll results. Παρακαλούμε να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να ψηφίσετε σε αυτή τη δημοσκόπηση.

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  25448
  • Group:  Members
  • Topic Count:  392
  • Content Count:  4289
  • Reputation:   33964
  • Achievement Points:  4411
  • Days Won:  8
  • With Us For:  4288 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

tn_MIKYMAOUSE_0329.jpg

7 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα.

  • ΜΟΡΤΥ ΚΑΙ ΦΕΡΝΤΥ: ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ.
  • ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΑΣΤΕΡΙΑ.
  • ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΚΛΕΠΤΟΜΑΝΙΑ.
  • ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ: ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΛΗΜΕΡΙ.
  • ΡΟΚ ΝΤΑΜΑΡΗΣ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΡΦΙ;
  • ΠΛΟΥΤΟ: ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΑΓΚΑΘΙΑ!
  • ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΑΙ ΦΕΘΡΥ: Η ΜΥΘΙΚΗ ΧΑΜΕΝΗ ΠΟΛΗ.

    Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 2/10 (Νο.329).


    Η παρουσίαση έγινε από το δικό μου αντίτυπο διότι η Καθημερινή ακόμα να το ανεβάσει. Υπομονή μέχρι να το σκανάρει κάποιος. Όσοι έχετε διαβάσει Super Μίκυ  θα καταλάβατε ότι αποφάσισαν να αντιγράψουν τα περιεχόμενά του. Δηλαδή δεν έχουμε περιλήψεις των ιστοριών...

    :hop::hop::hop:

 

 

Επεξεργασία από Μενίγ Πουαγώ
  • Like 5
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25448
  • Group:  Members
  • Topic Count:  392
  • Content Count:  4289
  • Reputation:   33964
  • Achievement Points:  4411
  • Days Won:  8
  • With Us For:  4288 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #329 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (Από τον φίλτατο @pnikitaskomics.).

tn_MIKYMAOUSE_0329.jpg

Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) :yahoo:
Ιστορίες.

"Το πάρτυ της χρονιάς."


Μία ακόμα σχολική εβδομάδα έφτασε στο τέλος της.

 

Ο Μόρτυ και ο Φέρντυ καλούν τους συμμαθητές τους στο πάρτυ που θα κάνουν το Σάββατο το βράδυ. Στο πάρτυ θα βρίσκεται και Μπάρυ που είναι το πιο δημοφιλές παιδί του σχολείου. Τα κορίτσια των λατρεύουν και τα αγόρια τον θέλουν για φίλο τους. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

 


Η μέρα ξεκίνησε βαρετά στο σχολείο με το μάθημα της βιολογίας. Ο Μπάρυ είπε να το κάνει πιο ενδιαφέρον βγάζοντας την μασκότ του σχολείου ,έναν βάτραχο, από το κλουβί του. Την ώρα που ο Μόρτυ και  Φέρντυ τον κυνηγούσαν μέσα στις λάσπες εκείνος έπαιζε βιντεοπαιχνίδια ενώ τα δύο αδέλφια νόμιζαν πως διάβαζε όπως τους είχε πει. Με ένα τέχνασμα όμως πήρε εκείνος τα εύσημα από την δασκάλα. Φυσικά δεν αποκαλύπτει την αλήθεια στα δύο αδέλφια. Για να γιορτάσουν την φιλία τους αποφασίζουν να κάνουν ένα πάρτυ. Αφού όμως δε μπορεί να γίνει στο σπίτι του Μπάρυ ,λέμε τώρα, θα το οργανώσουν ο Μόρτυ και ο Φέρντυ στο σπίτι τους.

Ο Μίκυ τους δίνει το πράσινο φως με την προ'υ'πόθεση να καλέσουν και τον Φράνκυ τον ανιψιό του Γκούφυ αφού εκείνος με τον Γκούφυ θα πάνε για ψάρεμα. Τα δύο αδέλφια δεν έχουν παρά να δεχτούν τους όρους του θείους. Όχι όμως χωρίς γκρίνια και νεύρα. Οι θείοι φεύγουν και τα δύο αδέλφια είχαν ήδη προαποφασίσει πως θα γίνει αποδεκτός ο Φράνκυ. Όσες αλλαγές ρούχων και αν κάνανε τίποτα δε του πήγαινε. Οι γνώσεις τους όμως βοήθησαν τα δύο αδέλφια να υπολογίσουν τις ποσότητες σνακ και αναψυκτικών που θα χρειαστούν. Μόλις ήταν όλα έτοιμα ο Μπάρυ έκανε την εμφάνισή του.

Δεν ήρθε νωρίτερα να τους βοηθήσει διότι "διάβαζε." Ο Μπάρυ ενοχλήθηκε από την παρουσία του Φράνκυ. Τέσπα. Τα παιδιά ξεκίνησαν να έρχονται και ο Μπάρυ τα υποδεχόταν στο πάρτυ "του." Άρχισε να τον ενοχλεί όμως η δημοτικότητα του Φράνκυ. Ζητάει από τα δύο αδέλφια να τον διώξουν. Τα παιδιά αρνιούνται λέγοντας ότι είναι ευπρόσδεκτος στο σπίτι και ότι όλα οργανώθηκαν χάρη σε εκείνον. Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ο αληθινός χαρακτήρας του Μπάρυ. Λέει ότι το πάρυ έχει νόημα μόνο επειδή είναι εκείνος εκεί και προτείνει στους υπόλοιπους να φύγουν. Φυσικά φεύγει μόνος του.

Αφού βλέπει πως δε τον ακολούθησε κανείς περνάει στα μεγάλα μέσα. Κατεβάζει τον γενικό. Οι γνώσεις τους Φράνκυ όμως τους βοηθούν να συνεχίσουν το πάρτυ. Έτσι ο Μπάρυ περνάει στα μεγάλα μέσα. Καλεί την Βίλμα ,μικρογραφία της Τρούντυ, και τις φιλενάδες της για να χαλάσουν το πάρτυ. Πράγμα που το καταφέρνουν μερικώς. Τους σώζει όμως ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων. Κερδίζει όμως η αλληλεγγύη και η φιλία που κάνουν μέχρι και τον Μπάρυ να αλλάξει όπως φαίνεται. Εξομολογήθηκε κιόλας πως το παράκανε...

 

 


"Το μυστικό του χρυσού αστερία."

Ο Μακ Ντακ και οι Ντακ ζουν μία απίστευτη υποθαλάσσια περιπέτεια.

"Ακατάσχετη κλεπτομανία."

Ο Πητ ζητάει από τον Μίκυ να τον θεραπεύσει από το μεγάλο του πάθος.

"Το καινούριο λημέρι."

Η καταιγίδα αναγκάζει τους Μουργόλυκους να κλέψουν νέο σπίτι.

"Ποιός είναι το καρφί;"

Ο Ροκ πρέπει να ανακαλύψει ποιος τους πρόδωσε.

"Όχι άλλα αγκάθια!"

Ο Πλούτο σε μία βόλτα στην εξοχή "παίζει" με έναν σκαντζόχοιρο.

"Η μυθική χαμένη πόλη."

Ο Φέθρυ παρασέρνει τον Ντόναλντ σε μία "ανακάλυψη."

Μονοσέλιδες ιστορίες.

Το επάγγελμα του κλέφτη: "Το πάρκινγκ."
Το επάγγελμα του κλέφτη: "Το μυστικό."
Το επάγγελμα του κλέφτη: "Στο γήπεδο."


Αιτήσεις συνδρομής συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Όμορφη ιστορία σε εφηβικούς ρυθμούς που διδάσκει πως για περάσεις καλά αρκεί να είσαι ο εαυτός σου, να μην προσποιείσαι και να μην προσπαθείς να κερδίσεις την εύνοια των άλλων με δόλια μέσα.7.

Πανέμορφη η περπέτεια στα βάθη των ωκεανών. Ειδική μνεία στο άξιο χαρακτήρα του Σκρούτζ. Η συνεργασία Πητ και Μίκυ δίνει ένα αξιόλογο και πολύ πολύ καλό αποτέλεσμα. Ο "Χάρης" μας έχει συνηθίσει σε πιο έξυπνες κινήσεις. Εδώ φέρεται και φαίνεται σαν να έχει νοημοσύνη μικρότερη και από τα εγγόνια του. Χιουμοριστική και ολιγοσέλιδη η έρευνα του Νταμάρη. Για μία ανάγνωση όμως. Η βουβή ιστορία με τον Πλούτο που ακολουθεί έχει την πλάκα της. Τέλος το τεύχος κλείνει με μία μικρή αναζήτηση των δύο ξαδέλφων. Κινείται στα γνωστά μοτίβα του Φέθρυ για τους μυημένους. Βγάζει μία ιλαρότητα.

Μετά από καιρό επέστρεψαν οι μονοσέλιδες ιστορίες. Στο εν λόγω τεύχος έχουμε τρεις με τον Μαύρο Πητ και τον Φούμφο... Και αυτές για μία ανάγνωση.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το πάρτυ της χρονιάς."
2. "Το μυστικό του χρυσού αστερία."
3. "Ακατάσχετη κλεπτομανία."
4. "Όχι άλλα αγκάθια!"
5. "Η μυθική χαμένη πόλη."
6. "Ποιός είναι το καρφί;"
7. "Το καινούριο λημέρι."

7.8/10!!!
Ο Οκτώβρης έκανε ποδαρικό στο στο περιοδικό με όμορφες ιστορίες...  :D

:hop::hop::hop:

 

Επεξεργασία από Μενίγ Πουαγώ
  • Like 8
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  2322
  • Group:  Members
  • Topic Count:  24
  • Content Count:  4350
  • Reputation:   33893
  • Achievement Points:  4417
  • Days Won:  97
  • With Us For:  6157 Days
  • Status:  Online
  • Last Seen:  
  • Age:  45

Η δεύτερη ιστορία είναι μια κλασική περίπτωση κατά την οποία οι καλές προθέσεις των δημιουργών δεν έφτασαν. Ωραια κλασικοτατη συνταγή για μια περιπετειώδη ιστορία του "καλού στο τέλος και στα κρυφα" Σκρουτζ. Πόσες άλλες τέτοιες ιστορίες έχουμε διαβάσει. Άπειρες. Δείτε εδώ πόσο πρόχειρα είναι φτιαγμένη αυτή η ιστορία. Τηλεπάθεια και καλα Ορυχείο κάτω από το ηφαίστειο που δεν το είδαμε από την αρχή και βρασε ορυζα. Ωραίο σχέδιο ωραίες προθέσεις αλλά μπροστά στις αντίστοιχες ιστορίες του Μπάρκς μοιάζει με φανζίν. 

  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 1 month later...

  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12909
  • Reputation:   94409
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4625 Days
  • Status:  Online
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Δύο πράγματα μου έκαναν εντύπωση στο συγκεκριμένο τεύχος του Μίκυ Μάους. Το πρώτο είναι το γεγονός ότι έχουν πραγματοποιηθεί δύο μικρές αλλαγές στην δομή του τεύχους, με πρώτη την νέα διαρρύθμιση των περιεχομένων (στα οποία έχουν παραλειφθεί οι περιλήψεις των ιστοριών), ενώ η δεύτερη είναι η εμφάνιση των κωδικών κάθε ιστορίας μέσα σε πλαίσιο (εκτός από την τελευταία ιστορία). Το δεύτερο, είναι το γεγονός ότι σε αυτό το τεύχος έχει δοθεί βήμα έκφρασης σε δευτεροκλασάτους χαρακτήρες, όπως ο Μόρτυ κι ο Φέρντυ, ο Πλούτο, ο Μαύρος Πητ, οι Μουργόλυκοι κι ο Ροκ Νταμάρης.

 

Ένα συμπαθές δίδυμο δύο αξιολάτρευτων αδελφών βρίσκεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κεντρική ιστορία του τεύχους. Ο λόγος για τα ανίψια του Μίκυ, τον Μόρτυ και τον Φέρντυ, οι οποίοι ετοιμάζονται να κάνουν “Το πάρτυ της χρονιάς”. Οι φίλοι μας βρίσκονται στο σχολείο τους και περνούν χρόνο με την παρέα τους. Φαίνεται, όμως, ότι έχουν θαμπωθεί από την παρουσία ενός συμμαθητή τους, ο οποίος είναι ένα κουλ τυπάκι που έχει σαγηνεύσει τον γυναικείο πληθυσμό και είναι η ψυχή της παρέας. Δεν βλέπουν, όμως, ότι το συγκεκριμένο παιδί έχει έναν μοναδικό τρόπο να εκμεταλλεύεται προς όφελός του τις καταστάσεις και την φιλία των άλλων. Κάποια στιγμή θα προτείνει στα δύο αδέλφια να κάνουν ένα πάρτυ που θα μαζέψει όλους τους συμμαθητές και τα φέρνει έτσι, ώστε η συγκέντρωση να γίνει στο σπίτι τους. Ο Μόρτυ κι ο Φέρντυ είναι κατενθουσιασμένοι με αυτό το γεγονός, αλλά σύντομα η χαρά τους θα μετατραπεί σε λύπη, όταν ο Μίκυ (που θα πάει εκδρομή με τον Γκούφυ) απαιτεί από εκείνους να βάλουν στην παρέα τους και τον Φράνκυ, τον νέρντουλα ανιψιό του Γκούφυ. Το πάρτυ θα ξεκινήσει, λοιπόν, και θα φέρει πολλές συγκινήσεις. Πρόκειται για μία ιστορία που με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό, αλλά θα διαφωνήσω με την τοποθέτησή της στην έναρξη του τεύχους. Η υπόθεση ασχολείται με την παιδική ηλικία και τα πρώιμα σχολικά χρόνια με τις όμορφες στιγμές τους, ενώ ταυτόχρονα περνάει εύστοχα μηνύματα φιλίας. Η πλοκή εμφανίζει έναν “villain” με δυνατή προσωπικότητα και πονηρό μυαλό. Αυτός, όμως, που κλέβει την παράσταση είναι ο Φράνκυ, ο οποίος με τον τρόπο του γίνεται αγαπητός από όλους. Η πλοκή, μέχρι τα μέσα της ιστορίας, είναι μέτρια, αλλά από την στιγμή που γίνεται το πάρτυ, απογειώνεται κι αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το φινάλε είναι δίκαιο κι άκρως διδακτικό. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό, στο οποίο έχει χρησιμοποιηθεί ένας εξίσου καλός χρωματισμός.

 

Στην δεύτερη ιστορία του τεύχους, ο θείος Σκρουτζ και τα ανίψια του θα ανακαλύψουν “Το μυστικό του χρυσού αστερία”. Οι φίλοι μας βρίσκονται μεσοπέλαγα, σχίζοντας τα κύματα, προς αναζήτηση χαμένων θησαυρών. Κάποια στιγμή η μύτη του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα θα εντοπίσει την μυρωδιά του ευγενούς μετάλλου κι έτσι ο Ντόναλντ θα βουτήξει στον βυθό και θα ανεβάσει έναν σπάνιο αστερία, ο οποίος είναι ολόχρυσος! :wow: Οι υποθέσεις δίνουν και παίρνουν, λοιπόν, με το συμπέρασμα να είναι ομόφωνο. Εκεί που βρέθηκε ο αστερίας, ίσως να υπάρχει και κάποιος άλλος μεγαλύτερος θησαυρός, ο οποίος περιμένει κάποιον να τον ανασύρει από τα βάθη της θάλασσας. Ο Σκρουτζ και τα τρία ανιψάκια, βάζουν τις καταδυτικές τους στολές κι αναλαμβάνουν να εξερευνήσουν την περιοχή. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι ανάμεσα στα ψάρια και τα κοράλλια, παραμονεύει και κάτι άλλο στον βυθό. :Suspicious: Προσωπική μου άποψη είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία έχει όλα τα φόντα για να είναι η κεντρική στο τεύχος. :clap2: Έχουμε ένα σενάριο το οποίο αποπνέει θαλασσινή αύρα, ενώ χαρακτηρίζεται από καλής ποιότητας φαντασία. Η πλοκή ξεκινάει από την αρχή δυναμικά, ενώ το μυστήριο “τσιγκλάει” την περιέργεια του αναγνώστη. Το σύμπαν που ο Carlo Panaro έχει δημιουργήσει υποθαλάσσιο σκηνικό, έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από την θρυλική Ατλαντίδα και οι χαρακτήρες του δεν είναι απλοί κομπάρσοι, αλλά έχουν έντονη προσωπικότητα, ευγένεια και...κρυφές ικανότητες. ;) Το ανατρεπτικό φινάλε μάς δίνει έναν χαρακτήρα του Σκρουτζ, βγαλμένο από το “Ίδρυμα Μακ Ντακ” και κλείνει την ιστορία το ίδιο εύστοχα με το υπόλοιπο σενάριο. Γενικά ήταν μία ιστορία που την απόλαυσα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. :respect: Το σχέδιο χαρακτηρίζεται από την ίδια φαντασία, από την οποία χαρακτηρίζεται και το σενάριο. Εκεί που έπρεπε ήταν καρτουνίστικο, ενώ δεν λείπει κι ο ρεαλισμός. Πολλά ήταν τα καρέ, τα οποία με κράτησαν αρκετά λεπτά να τα χαζεύω με θαυμασμό. :clap2:

 

Ένα βράδυ, ο Μίκυ επιστρέφει στο σπίτι του, όταν διαπιστώνει ότι η εξώπορτά του είναι ανοιχτή και ταυτόχρονα ακούει κάποιον παράξενο θόρυβο από το εσωτερικό. Μπαίνοντας με προσοχή στο σπίτι, θα αντικρίσει έναν γνωστό του αντίπαλο. Πρόκειται για τον Μαύρο Πητ, ο οποίος δεν εισέβαλε στο σπίτι του για κακό σκοπό, αλλά γιατί χρειάζεται απεγνωσμένα την βοήθεια του άσπονδου εχθρού του. Τώρα τελευταία, ο διάσημος κακοποιός έχει διαπιστώσει ότι κλέβει ασυναίσθητα και χωρίς σταματημό, αντικείμενα, τα οποία δεν έχουν καμία αξία. Επισκέφθηκε, λοιπόν, έναν φίλο του γιατρό, ο οποίος έβγαλε την διάγνωση. Ο Πητ πάσχει από “Ακατάσχετη κλεπτομανία”. Του προτείνει, τότε, να απομονωθεί σε ένα μέρος και να μην κλέψει το οτιδήποτε για έναν μήνα. Οι ελπίδες του, λοιπόν, στράφηκαν στον Μίκυ, ο οποίος θα δεχτεί να τον βοηθήσει. Οι δύο τους θα πάνε σε ένα απομονωμένο νησί, μακριά από όλους, για να κάνει ο Πητ την αποτοξίνωσή του. Θα καταφέρει ο Μίκυ να συνδράμει στην θεραπεία του Πητ και πόσο δύσκολο θα σταθεί αυτό? :thinking: Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα χαριτωμένο σενάριο, το οποίο προάγει την φιλιά ακόμα κι όταν πρόκειται για δύο εντελώς αντίθετους κόσμους. Θα πρέπει να δώσουμε τα εύσημα και στους δύο πρωταγωνιστές. Ο Μίκυ, με τον αλτρουισμό που διαθέτει, δεν αρνείται την βοήθεια ακόμα και στον πιο ορκισμένο εχθρό του, την ίδια ώρα που ο Πητ έχει δείξει θέληση να γιατρευτεί από μία “ασθένεια” που σε κανονικές συνθήκες δεν θα ήταν πρόβλημα για εκείνον. Η πλοκή δεν μπορεί να υπερκαλύψει την αξία των μηνυμάτων που περνάει η ιστορία, αλλά έχει κι εκείνη την δική της “γλύκα”. Υπάρχουν σκηνές που δίνουν χιούμορ (ιδίως με την λύσσα του Πητ για να κάνει κλοπές), ενώ από κάποιο σημείο (την έλευση του πλοίου) και μετά βγάζει μία ευχάριστη υπερβολή, που μου προκάλεσε ένα μεγάλο χαμόγελο. :D Το φινάλε είναι αφιερωμένο 100% στον μεγαλόσωμο πρωταγωνιστή κι ανέτρεψε τις θεωρίες που είχα σχηματίσει πριν φτάσω εκεί. Εν κατακλείδι, την θεωρώ μία πολύ συμπαθητική δουλειά. Τρία στα τρία, λοιπόν! :clap2: Το σχέδιο το βρήκα καλό, αλλά θα μπορούσε να ήταν καλύτερο.

 

Και κάπου εδώ οι πραγματικά καλές ιστορίες του τεύχους, τελειώνουν. Λες και το έχει συνήθειο, το αγαπημένο μας περιοδικό, να φιλοξενεί τρεις μεγάλες κι αξιόλογες ιστορίες στην αρχή και μετά να μας χαρίζει υλικό, κατάλληλο για...το ΚΟΜΙΞ! :P Τέλος πάντων. Η επόμενη ιστορία του τεύχους έχει για πρωταγωνιστές τους Μουργόλυκους, οι οποίοι απέκτησαν “Το καινούργιο λημέρι” τους. Μία βροχερή νύχτα στην Λιμνούπολη, οι φίλοι μας βρίσκονται στο τροχόσπιτό τους και δεν φαίνεται να απολαμβάνουν την βροχή, η οποία μπαίνει από το σαραβαλιασμένο “σπίτι” τους και τους έχει μουλιάσει. Ο παππούς, τότε, τους υπόσχεται να μεταφερθούν σύντομα σε ένα πιο στεγνό κονάκι. Τα μέλη της συμμορίας, παίρνουν ανά χείρας τα εργαλεία του επαγγέλματος και πηγαίνουν σε μία μάντρα που πουλάει καινούργια τροχόσπιτα και κλέβουν ένα σούπερ λουξ. Όλα δείχνουν να πηγαίνουν κατ’ ευχήν για εκείνους. Πώς θα μπορέσουν, όμως, να καλύψουν τα ίχνη τους από την Αστυνομία? Έχουμε να κάνουμε με ένα μέτριο σενάριο, το οποίο ξεκινάει με λογική και τελειώνει με τον ορισμό του παραλόγου. Η πλοκή μάς δίνει ικανοποιητικές σκηνές, αλλά η κατάληξη στο φινάλε θέλει να κερδίσει τον αναγνώστη με το χιούμορ, αλλά δεν είναι και τόσο καλή η ποιότητά του. Έτσι, χαλάει το γενικό σύνολο. Κρίμα. :( Το σχέδιο το βρήκα απλά καλό.

 

“Οι υποθέσεις του Ροκ Νταμάρη” θα μας δώσουν, σε αυτό το σημείο, μία από τις ιστορίες τους, που διερωτάται “Ποιος είναι το καρφί?”. Ο Ροκ ηγείται μίας αποστολής στο λιμάνι, προς αναζήτηση λαθραίων εμπορευμάτων, αλλά δυστυχώς αποδείχθηκε άνθρακες ο θησαυρός. Τα λαθραία έφυγαν έγκαιρα από την θέση τους κι αυτό το γεγονός δηλώνει ότι υπήρχε ειδοποίηση για την άφιξη της Αστυνομίας. Είναι, λοιπόν, κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι υπάρχει κάποιος σπιούνος ανάμεσα στους διώκτες του εγκλήματος, που συνεργάζεται με το αντίπαλο στρατόπεδο. Ο φίλος μας, τότε, θα κληθεί να τον ξεσκεπάσει. Δεν είναι, όμως, και η πρώτη διάνοια. :P Θα τα καταφέρει? :thinking: Ένα σενάριο που δεν με ενθουσίασε κι ο λόγος είναι ότι είναι εξαιρετικά σύντομο και δεν προλαβαίνει να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να θέλει να τα πει όλα γρήγορα. Κι ως γνωστόν, όποιος βιάζεται σκοντάφτει. :) Ο Ροκ νομίζω ότι λειτουργεί καλύτερα στον κωμικό τομέα, όταν συμπληρώνεται από το άλλο σαΐνι του Τμήματος, τον Χειροπαίδαρο. :P Η πλοκή έχει αναμενόμενο ρυθμό, ενώ καταλήγει σε ένα φινάλε κλασικό, που στηρίζεται σε μία σκηνή σαχλής δράσης. Θα προσπεράσω, λοιπόν. Και το σχέδιο δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.

 

Ο Πλούτο θα πάρει τα ηνία της επόμενης ιστορίας κι αν είχε φωνή θα φώναζε, στεντόρεια, “Όχι άλλα αγκάθια!”. Ο φιλαράκος μας βρίσκεται (για κάποιο λόγο) σε ένα αγρόκτημα μαζί με τον Μίκυ κι απολαμβάνει την ύπαιθρο. Κάποια στιγμή απομακρύνεται από τον ιδιοκτήτη του και την ώρα που εξερευνά την περιοχή, συναντιέται με έναν σκαντζόχοιρο. Ο Πλούτο, θέλοντας να παίξει μαζί του (μπορεί κι άθελά του), τον εξοργίζει κι εκείνος περνάει στην αντεπίθεση. Η εκδίκηση προμηνύεται σκληρή κι ανελέητη! :lol: Πρόκειται για μία ιστορία, που δεν χρησιμοποιεί διαλόγους και στηρίζεται στο σχέδιο για να καταλάβει ο αναγνώστης τι συμβαίνει. Η πλοκή δεν έχει κάτι ιδιαίτερο. Πιο πολύ μοιάζει με ένα σύντομο και χιουμοριστικό, παιδικό παραμυθάκι. Ο τετράποδος φίλος μας πληρώνει ακριβά το ατόπημά του, αποσπώντας το ασυναίσθητο χαμόγελό μας. Το φινάλε, ομολογώ ότι με έκανε και γέλασα. :P Το σχέδιο, αν και είχε μεγαλύτερη βαρύτητα, λόγω της έλλειψης διαλόγων, στέκεται αξιόλογα.

 

Ακολουθούν μερικές μονοσέλιδες ιστορίες, τρεις για την ακρίβεια, από την σειρά “Το επάγγελμα του κλέφτη”. Αυτές είναι οι εξής:

Οι συγκεκριμένες ιστορίες ακολουθούν την καθημερινότητα του Μαύρου Πητ στην δύσκολη καριέρα που έχει αποφασίζει να κάνει για τον βιοπορισμό του. Και οι τρεις είναι αξιοπρεπείς γελοιογραφίες κι επιτέλεσαν μια χαρά το έργο τους, να χαρίσουν, δηλαδή, το χαμόγελο στους αναγνώστες. Ένα ευχάριστο διάλειμμα από τις “μεγάλες” ιστορίες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από τις τρεις. Μου άρεσαν όλες. :) Το σχέδιο το βρήκα παραφορτωμένο και χοντροκομμένο. Δεν με ξετρέλανε.

 

Το τεύχος θα ολοκληρωθεί με την ιστορία “Η μυθική χαμένη πόλη” και δύο γνωστά μας ξαδέλφια. Ο Ντόναλντ απολαμβάνει την χαλάρωση που του προσφέρει ένα τουριστικό θέρετρο, όταν κάνει την εμφάνισή του ο Φέθρυ, ο οποίος του ανακοινώνει ότι έχει βρει έναν χάρτη, που οδηγεί σε μία πόλη, παρθένα από τους σύγχρονους εξερευνητές. Του προτείνει, λοιπόν, να πάνε οι δύο τους να την ανακαλύψουν και να μοιραστούν εξ’ ημισείας την δόξα. Για πολλοστή φορά ο Ντόναλντ καταφέρει να πεισθεί κι έτσι βλέπουμε τους φίλους μας να διασχίζουν την αφιλόξενη περιοχή. Παρά τις όποιες αντιξοότητες, η τύχη φαίνεται να είναι με το μέρος τους κι έτσι, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, τα μάτια τους αντικρίζουν με δέος και θαυμασμό την μυθική πόλη. Η χαρά τους είναι απερίγραπτη και η κούραση ξεχνιέται, μπροστά σε αυτό που βλέπουν και γεμάτοι ανυπομονησία, αρχίζουν να ψάχνουν τρόπους να καταφέρουν να μπουν από την κεντρική πύλη. Άραγε θα τα καταφέρουν? Και τι να κρύβεται από πίσω? Πρόκειται για ένα σενάριο που πραγματεύεται την κλασική αφέλεια του Φέθρυ και την ακόμα πιο κλασική ευπιστία του Ντόναλντ, οι οποίοι καταλήγουν σε διάφορους μπελάδες. Δεν έχω πρόβλημα με τέτοιου είδους ιστορίες, αλλά νομίζω ότι η συγκεκριμένη δεν απέφυγε την μετριότητα κι αυτό το λέω με κάθε επιείκεια. Η πλοκή, μέχρι να φτάσει στην ζητούμενη ανατροπή, δεν μου έκανε κλικ, ενώ όταν εκείνη ήρθε στο φινάλε, δεν είχε τις ιδιότητες εκείνες ώστε να ανατρέψει την αρχική μου άποψη. Προσπαθεί να βγάλει χιούμορ, χρησιμοποιώντας “κουφές” καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται οι πρωταγωνιστές, αλλά δεν κατάφερε να μου αποσπάσει το χαμόγελο. Ο Ντόναλντ κι ο Φέθρυ, έχω την εντύπωση ότι “κάηκαν” από το σενάριο και δεν είχαν την σπιρτάδα που τους χαρακτηρίζει. Γενικά η ιστορία είχε πολλά θέματα, που με απέτρεψαν από το να την εκτιμήσω όσο θα ήθελα. Κι εδώ θα προσπεράσω, λοιπόν. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό.

 


:beer5:

  • Like 3
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.