ΚΟΜΙΞ 75 [Γράμμα από το Σπίτι - Don Rosa]

[jimakoszs97]

 

7 συναρπαστικές ιστορίες διάσημων σχεδιαστών:

 

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ A Letter from Home
Μια ιστορία σε σενάριο και σχέδιο του Ντον Ρόσα
Ο ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ Internet Don Juan
Ο Βίκαρ εικονογραφεί ένα σενάριο του Γκορμ Τράνσγκααρντ
ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ Northern Exposure
Ο Μάρκο Ρότα εικονογραφεί ένα σενάριο του Στέφαν Πριντζ-Πάλσον
Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΡΑΝΤΣΟΥ Ranch Dude
Μια ιστορία σε σενάριο του Τέρρυ Λάμπαν και σχέδιο του Σεζάρ Φεριόλι
ΚΑΝ’ ΤΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ! Let’s Try Again
Ο Κάρλος Μότα εικονογραφεί ένα σενάριο του Σούνε Τρόελστρουπ
ΟΙΚΙΑΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ Architectural Intelligence
Μια ιστορία σε σενάριο και σχέδιο του Κάρι Κορχόνεν
ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΓΟΝΔΟΛΙΕΡΗΣ The Genteel Gondolier
Μια ιστορία σε σενάριο και σχέδιο του Άριλντ Μίντουν

Το αγαπημένο περιοδικό μικρών και μεγάλων από αυτή την Τετάρτη 30/9 στα περίπτερα (Νο.75).

Επεξεργασία Νοεμβρίου 21, 2022 από jimakoszs97

[Christaras]

Αν δεν έχεις διαβάσει την ιστορία "Γράμμα από το Σπίτι" το έχεις αγοράσει ήδη το τεύχος!!! 

[Μενίγ Πουαγώ]

18 λεπτά πριν, Christaras είπε:

Αν δεν έχεις διαβάσει την ιστορία "Γράμμα από το Σπίτι" το έχεις αγοράσει ήδη το τεύχος!!! 

Θα συμφωνήσω.... Ερχόμουν να γράψω κάτι αντίστοιχο... Η καλύτερη και η πιο συγκινητική ιστορία του Keno... Δε περιγράφω άλλο...

[Manitou]

Ουσιαστικά το κύκνειο άσμα του. Υπέροχη ιστορία έρχεται και ολοκληρώνει τον Βίο την υπόθεση της φιλοσοφικής λίθου και των Ναϊτών. Υπέροχη ιστορία

[nikolas12]

Κάνω ένα διάλειμμα από τα Μίκυ Μάους αυτόν το μήνα, αλλά το συγκεκριμένο ΚΟΜΙΞ βάσει των σχολίων που έχουν γίνει αποτελεί σίγουρη αγορά.

[Tsaklas]

Κι εγώ θα το πάρω αν και την έχω χιλιοδιαβασει, απλά για να έχω σε άλλη μια έκδοση την αγαπημένη αυτή ιστορία! 

[Manitou]

@nikolas12 με τις τόσο ωραίες κριτικές που γράφεις στα Marvel σου αξίζει να σου φωτογραφίσω όλα τα εξτραδακια για τις αγαπημένες σου ιστορίες του Ντον Ροσα που υπάρχουν στην εγκυκλοπαίδεια της Fantagraphics. Ποιες ιστορίες θέλεις?

Βασικά θα φωτογράφησω για όλους τα εξτραδακια αυτής της ιστορίας.

Αύριο θα το ανεβάσω.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 23, 2020 από Manitou

[Scrooge Mc Poor]

Δεν την έχω την Ιστορία, αλλά με αυτά που ακούγονται, ΣΊΓΟΥΡΑ θα το αγοράσω από την πρώτη μέρα κιόλας, ζεστό ζεστο

[Nino]

Η ιστορία "ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ" είναι απλά MUST HAVE. Οπότε όποιος δεν την έχει πρέπει να σπεύσει και να πάρει οπωσδήποτε το συγκεκριμένο τεύχος. 

[ΚΟΜΙΞ]

3 ώρες πριν, Tsaklas είπε:

Κι εγώ θα το πάρω αν και την έχω χιλιοδιαβασει, απλά για να έχω σε άλλη μια έκδοση την αγαπημένη αυτή ιστορία! 

Είναι όντως εξαιρετική ιστορία και ίσως η τοπ 1 του Ρόσα για μένα. Πάντως προσωπικά προτιμώ να πάρω το ΚΟΜΙΞ 230 για δεύτερη φορά παρά αυτό που βγαίνει. Το τότε τεύχος ήταν υπέροχο με τα άρθρα του.

 

Το είδατε ότι για άλλη μια φορά οι εικόνες των ιστοριών του Ντόναλντ και του ΚΟΜΙΞ είναι ανάποδα. Το ΚΟΜΙΞ έχει ιστορίες του Ντόναλντ και το Ντόναλντ του ΚΟΜΙΞ

[Manitou]

Ορίστε το υλικό που σας υποσχέθηκα. Είναι τα εξτραδακια από την Don Rosa Library της Fantagraphics για την ιστορία Γράμμα από το σπίτι

[doom]

Είναι όλοι οι τόμοι διαθέσιμοι στα γνωστά στέκια ανάγνωσης κόμικς...

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2020 από doom

[Manitou]

8 hours ago, doom said:

Είναι όλοι οι τόμοι διαθέσιμοι στα γνωστά στέκια ανάγνωσης κόμικς...

 

Δεν μπορώ να καταλάβω πως το επιτρέπουν αυτό οι εταιρίες.

Δεν έχουν δικαιώματα?

Θέλω να πω δεν είναι torrent να αλλάζει συνεχώς θέση!

 

[O Φρατζάτος]

7 ώρες πριν, Manitou είπε:

 

Δεν μπορώ να καταλάβω πως το επιτρέπουν αυτό οι εταιρίες.

Δεν έχουν δικαιώματα?

Θέλω να πω δεν είναι torrent να αλλάζει συνεχώς θέση!

 

 

Είτε συμφωνούμε ή διαφωνούμε σε αυτό,αυτό το site με έχει σώσει.Ώστε να διαβάσω λίγο μια ιστορία και να δω αν με ενδιαφέρει για να την αγοράσω......και μου έκανε παρέα μερικές βαρετές στιγμές εκτώς σπιτιού.

 

Πάντως αυτό το Κόμιξ (αυτό το όνομα ρε φίλε..  ) είναι ποιοτικά καλύτερο από το Μίκι Μάους; 

Λογικά επειδή είναι ακριβότερο θα πρέπει να είναι.

[jimakoszs97]

1 hour ago, O Φρατζάτος said:

Πάντως αυτό το Κόμιξ (αυτό το όνομα ρε φίλε..  ) είναι ποιοτικά καλύτερο από το Μίκι Μάους; 

Λογικά επειδή είναι ακριβότερο θα πρέπει να είναι.

Είναι υποκειμενικό. Προσωπικά μου αρέσουν περισσότερο οι ιστορίες που δημοσιεύονται στο ΚΟΜΙΞ, κυρίως σχεδιαστικά.

[O Φρατζάτος]

18 λεπτά πριν, jimakoszs97 είπε:

Είναι υποκειμενικό. Προσωπικά μου αρέσουν περισσότερο οι ιστορίες που δημοσιεύονται στο ΚΟΜΙΞ, κυρίως σχεδιαστικά.

 

Όχι δεν εννοώ τις ιστορίες και το περιεχόμενο.Εννοώ τη ποιότητα χαρτιού,εξώφυλλου,τη βιβλιοδεσία και τα σχετικά.  

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 25, 2020 από O Φρατζάτος

[jimakoszs97]

8 min ago , O Φρατζάτος said:

 

Όχι δεν εννοώ τις ιστορίες και το περιεχόμενο.Εννοώ τη ποιότητα χαρτιά,εξώφυλλου,βιβλιοδεσία και τα σχετικά.

Όχι, νομίζω πως η ποιότητα της έκδοσης είναι ίδια με του Μίκυ Μάους απλά το ΚΟΜΙΞ είναι μεγαλύτερο σε διαστάσεις (17x24 εκ.)
Θα ήθελα να ήταν καλύτερο το χαρτί και ας ήταν πιο ακριβό ή με λιγότερες σελίδες.

[O Φρατζάτος]

13 λεπτά πριν, jimakoszs97 είπε:

Όχι, νομίζω πως η ποιότητα της έκδοσης είναι ίδια με του Μίκυ Μάους απλά το ΚΟΜΙΞ είναι μεγαλύτερο σε διαστάσεις (17x24 εκ.)
Θα ήθελα να ήταν καλύτερο το χαρτί και ας ήταν πιο ακριβό ή με λιγότερες σελίδες.

 

Ααα κατάλαβα,έγινε ευχαριστώ. 

[Μενίγ Πουαγώ]

Το δεύτερο φθινοπωρινό τεύχος του ΚΟΜΙΞ είναι επί τέλους στα χέρια μας... Λέω επί τέλους διότι εμπεριέχει την καλύτερη ,κατ εμέ, ιστορία με παπιά από την εποχή που πρωτοεμφανίστηκε ο Ντόναλντ στην "Σοφή κοτούλα." Το εξώφυλλο δια χειρός του μοδερέιτορ @nikolas12.



Εφτά (7) ιστορίες ,ευτυχώς, στο τεύχος του μηνός Οκτωβρίου. Ας δούμε αν θα είναι τυχερό όλο το εφτάρι και όχι μόνο το 1/7...

"Γράμμα από το σπίτι."

Ο Σκρούτζ επιστρέφει στα Ζοφερά Βάθη....

Εντυπώσεις.

για να ζήσει την καλύτερη ιστορία για παπιά που γράφτηκε και σχεδιάστηκε από τον ταλαντούχο Don.

"Ο Δον Ζουάν του ίντερνετ."

Ο Ντόναλντ μπαίνει στην σύγχρονη εποχή και πειραματίζεται με τις γνωριμίες μέσω διαδικτύου.

Εντυπώσεις.

Ψιλοσυμπαθητική ιστορία που στηρίζεται ολίγον τι και στο στοιχείο της έκπληξης για να κρατήσει τον αναγνώστη.

"Το χρυσάφι του Βορρά."

Οι Μουργόλυκοι μεταμφιέζονται σε Άγιους Βασίληδες προκειμένου να κλέψουν τον Σκρουτζ.

Εντυπώσεις.

Όμως και απογοητεύονται και παίρνουν την τρομάρα της ζωής τους.

"Ο ήρωας του ράντσου."

Θείος και ανιψάκια πάνε για διακοπές σε ράντσο και καταλήγουν να κάνουν μία καλή πράξη...

Εντυπώσεις.

Ο Ντόναλντ περνάει των παθών του τον τάραχο και η ιστορία περνάει ωραίο μήνυμα...

"Καν 'το και ξανά και σωστά!"

Μία συσκευή του Κύρου πέφτει στα χέρια του Ντόναλντ...

Εντυπώσεις.

και το κυνηγητό ξεκινάει. Για μία ανάγνωση...

"Οικιακή νοημοσύνη."

Το σπίτι του Ντόναλντ αποκτάει ηλεκτρονική βοηθό. Που παρά είναι βοηθητική.

Εντυπώσεις.

Σε σημείο να να γίνεται κουραστική. Οι επιπτώσεις της σύγχρονης τεχνολογίας στις προσωπικές σχέσεις. Έχει ωραίο δίδαγμα.

"Ρομαντικός γονδολιέρης."

Μονοσέλιδη για να γεμίσει το τεύχος.

Εντυπώσεις.

Μονοσέλιδη για να γεμίσει το τεύχος.

Κλείνοντας...

Ως είθισται ένας Ρόσα δε σώνει το τεύχος. Αλλά η συγκεκριμένη ιστορία είναι must have.   Δυστυχώς η μετά Ρόσα εποχή μας κλείνει όλο και πιο πολύ το μάτι. Ψιλομετριοσυμπαθητικό τευχάκι.... 6.9/10...


 

[Scrooge Mc Poor]

Κριτική για το Κομιξ #75. Όπως πάντα, ο Ροσα θα δώσει λίγο νόημα στο τευχος, οπότε, πάμε να δούμε τι ιστορίες έχουμε 

 

Γράμμα από το σπίτι 

Ο Σκρουτζ ζει ακόμη μια περιπέτεια αναζητώντας έναν θησαυρό.

 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του Ντον Ροσα. Συγκινητική στο τέλος και χιουμοριστική παράλληλα. 10/10

 

Ο Δον Ζουάν του Ίντερνετ

Ο Ντόναλντ ψάχνει να βρει το ταίρι του σε μια σελίδα με γνωριμίες.

 

Πολύ καλή και αστεία ιστορία

Ένα 7/10 με την αξία του.

 

Το χρυσάφι του βορρα.

Οι μοργολυκοι μεταμφιέζονται και κάνουν τους οδηγούς για να κλέψουν τον Σκρουτζ

 

Ιστορια αδιάφορη χωρίς πλοκή. 5/10



Ο ήρωας του Ραντσου 

Ο Ντόναλντ μια τα ανίψια πανε σε ενα Ράντσο. 

 

Ωριαία ιστοριουλα με το γνωστό σχέδιο. 

6/10

 

Καντο ξανά μια σωστα! 

Ο Ντόναλντ παίρνει κι συσκευή που του επιτρέπει να γυρίζει πίσω στον χρόνο 

 

Καλή κι αυτή η ιστορία. 6/10

 

Οικιακη νοημοσύνη.

Ο Ντόναλντ παίρνει στο σπίτι του μια συσκευή που ικανοποιεί κάθε επιθυμία.

 

Διδακτική ιστορια. 6/10.

 

Για τη μονοσελιδη δεν θα κάνω κριτική γιατί θα ήταν ανούσιο. 

Μ.Ο: 5,7

Δυστυχώς αν κι τέλειος ο Ροσα οι άλλες μετριες

 

Ελπίζω τα καλύτερα για το επόμενο τεύχος 

[nikolas12]

Ουάου. Απλά ουάου. Τι απίστευτη ιστορία το Γράμμα από το Σπίτι; Δεν το είχα διαβάσει, ούτε το είχα σε άλλη έκδοση, γι' αυτό και έσπευσα να πάρω το ΚΟΜΙΞ. Να πω 1000 ευχαριστώ στο φίλο @Manitou που ανέβασε το έξτρα υλικό, το οποίο διάβασα πριν την ιστορία και με βοήθησε πολύ. Πραγματικά πρόκειται για ένα έργο που τα έχει όλα. Ξεκινάει με πολλά στοιχεία από ιστορικά γεγονότα, ξεδιπλώνοντας το υπέροχο σχέδιο του Rosa σε κάθε καρέ. Συνεχίζει με περιπέτεια και κυρίως μυστήριο εμπλουτισμένο με γρίφους και παγίδες, κάτι το οποίο αυξάνει την αδρεναλίνη του αναγνώστη. Και φυσικά τελειώνει με αυτό το συγκλονιστικό, υπέροχο φινάλε που θυμίζει πολλά από το Βίο και Πολιτεία και αποτελεί μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές σε Disney κόμικ που έχω διαβάσει. Ένα πραγματικό αριστούργημα.

 

Τώρα όσον αφορά το υπόλοιπο τεύχος δεν τρελάθηκα με τίποτα. Ειδικά στο σχεδιαστικό κομμάτι δεν είδα τίποτα το εξαιρετικό και λόγω του ότι οι ιστορίες ήταν χρονολογικά πιο καινούριες δεν βρήκα ούτε κάτι φρέσκο, ούτε κάτι που θα μου κινούσε το ενδιαφέρον. Ίσως λίγο η δεύτερη ιστορία όπου ο Ντόναλντ κλείνει ραντεβού με κοπέλες μέσω Ίντερνετ να ήταν συμπαθητική, άντε και η περιπέτεια με το ρολόι του Ντόναλντ. Οι υπόλοιπες κοινότυπες και βαρετές, δε βοηθούν καθόλου στο να ανεβάσουν την ποιότητα ενός περιοδικού όπως το ΚΟΜΙΞ. Απορώ τι θα μπει μετά τον Rosa, αλλά και πάλι θεωρώ κακό ένας Rosa και ειδικά κάτι τέτοιο να πλαισιώνεται από κακές ιστορίες. Και πάλι όμως το τεύχος το αξίζει τα χρήματά του μόνο και μόνο για την υπέροχη κεντρική.

[Manitou]

5 hours ago, nikolas12 said:

Ουάου. Απλά ουάου. Τι απίστευτη ιστορία το Γράμμα από το Σπίτι; Δεν το είχα διαβάσει, ούτε το είχα σε άλλη έκδοση, γι' αυτό και έσπευσα να πάρω το ΚΟΜΙΞ. Να πω 1000 ευχαριστώ στο φίλο @Manitou που ανέβασε το έξτρα υλικό, το οποίο διάβασα πριν την ιστορία και με βοήθησε πολύ. Πραγματικά πρόκειται για ένα έργο που τα έχει όλα. Ξεκινάει με πολλά στοιχεία από ιστορικά γεγονότα, ξεδιπλώνοντας το υπέροχο σχέδιο του Rosa σε κάθε καρέ. Συνεχίζει με περιπέτεια και κυρίως μυστήριο εμπλουτισμένο με γρίφους και παγίδες, κάτι το οποίο αυξάνει την αδρεναλίνη του αναγνώστη. Και φυσικά τελειώνει με αυτό το συγκλονιστικό, υπέροχο φινάλε που θυμίζει πολλά από το Βίο και Πολιτεία και αποτελεί μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές σε Disney κόμικ που έχω διαβάσει. Ένα πραγματικό αριστούργημα.

 

Τώρα όσον αφορά το υπόλοιπο τεύχος δεν τρελάθηκα με τίποτα. Ειδικά στο σχεδιαστικό κομμάτι δεν είδα τίποτα το εξαιρετικό και λόγω του ότι οι ιστορίες ήταν χρονολογικά πιο καινούριες δεν βρήκα ούτε κάτι φρέσκο, ούτε κάτι που θα μου κινούσε το ενδιαφέρον. Ίσως λίγο η δεύτερη ιστορία όπου ο Ντόναλντ κλείνει ραντεβού με κοπέλες μέσω Ίντερνετ να ήταν συμπαθητική, άντε και η περιπέτεια με το ρολόι του Ντόναλντ. Οι υπόλοιπες κοινότυπες και βαρετές, δε βοηθούν καθόλου στο να ανεβάσουν την ποιότητα ενός περιοδικού όπως το ΚΟΜΙΞ. Απορώ τι θα μπει μετά τον Rosa, αλλά και πάλι θεωρώ κακό ένας Rosa και ειδικά κάτι τέτοιο να πλαισιώνεται από κακές ιστορίες. Και πάλι όμως το τεύχος το αξίζει τα χρήματά του μόνο και μόνο για την υπέροχη κεντρική.

 

Παρόλο που τα έχουμε γράψει πολλές φορές, επειδή δεν ξέρω αν τα έχεις διαβάσει αλλού θα τα γράψω και εδώ. Γενικά το ΚΟΜΙΞ  δημοσιεύει ιστορίες τεσσάρων σειρών, σε αντίθεση με το ΜΜ που τυπώνει ιστορίες τριών καρέ. Οι ιστορίες των τεσσάρων καρέ είναι συγκεκριμένες. Είναι οι Αμερικάνικες οι Σκανδιναβικές και κάποιες άλλες Ευρωπαικές. Το ΚΟΜΙΞ ξεκίνησε με κατάλληλη προσαρμογή να δημοσιεύει κάποιες καλές Ιταλικές ιστορίες στην αρχή μόλις πρωτοβγήκε από την Καθημερινή. Αυτό άντεξε για 19 τεύχη. Μετά ξεκίνησε τον Ρόσα με συνοδεία τις γνωστές Βορειοευρωπαικές ιστορίες που ήταν χαρακτηριστικές και του ΚΟΜΙΞ του Τερζόπουλου (ιδίως μετά το τεύχος 150).

Σκέψου ότι κάποτε το ΚΟΜΙΞ του Τερζόπουλου δημοσίευε μόνο τέτοιες συνοδευτικές ιστορίες χωρίς καν μια ιστορία του Ρόσα. Γενικά  υπάρχει μεγάλη κουβέντα γύρω από το ΚΟΜΙΞ που μπορείς να τη βρεις παντού στο Ντίσνευ Club. 

Το σίγουρο είναι ότι κανείς μας δεν ξέρει τι θα γίνει σε 2 μήνες που θα τελειώσει ο Ρόσα.

[ΚΟΜΙΞ]

1 ώρα πριν, Manitou είπε:

Γενικά το ΚΟΜΙΞ  δημοσιεύει ιστορίες τεσσάρων σειρών, σε αντίθεση με το ΜΜ που τυπώνει ιστορίες τριών καρέ. Οι ιστορίες των τεσσάρων καρέ είναι συγκεκριμένες. Είναι οι Αμερικάνικες οι Σκανδιναβικές και κάποιες άλλες Ευρωπαικές. Το ΚΟΜΙΞ ξεκίνησε με κατάλληλη προσαρμογή να δημοσιεύει κάποιες καλές Ιταλικές ιστορίες στην αρχή μόλις πρωτοβγήκε από την Καθημερινή. Αυτό άντεξε για 19 τεύχη.

Για την ακρίβεια 18 τεύχη Άντεξε τόσο διότι τόσο άντεξε και το όποιο μεράκι υπήρχε (και αυτό φαινόταν στα τεύχη). Λύσεις και ιστορίες κλπ υπήρχαν... Καλά όσο για 4 σειρές καρέ δεν θα επεκταθώ γιατί θα γίνω κακός  

 

@nikolas12Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο. Όντως ίσως να πρόκειται για την καλύτερη ιστορία του Ρόσα. Πολύ συγκινητική.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 12, 2020 από ΚΟΜΙΞ

[Manitou]

Εντωμεταξύ πρόσφατα κατέληξα ότι θα ήθελα ΚΟΜΙΞ με Γκοτφερσον, Paul Murray, στριπ Ντόναλντ και τέτοιο υλικό του Αμερικανικού Ντίσνευ του 1950!

[Indian]

Φτάσαμε αισίως στο 75ο τεύχος της νέας περιόδου του πάλαι ποτέ “συλλεκτικού” περιοδικού και οι ιστορίες που φιλοξενούνται είναι απλά συμπαθητικές και οι οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα και στις σελίδες του Super Μίκυ. Εννοείται πως κι αυτόν τον μήνα η κεντρική ιστορία κλέβει την παράσταση και τις εντυπώσεις, όπως μόνο το πενάκι του μεγάλου Don Rosa μπορεί να κάνει (ή τουλάχιστον είναι από τους λίγους που μπορούν). Πάμε, λοιπόν, να πούμε δύο λόγια για τα περιεχόμενα του τεύχους.  

 

“Γράμμα από το σπίτι”

Ο Σκρουτζ και τα ανίψια του έχουν ξεκινήσει για ένα ακόμα κυνήγι θησαυρού και συγκεκριμένα βρίσκονται στα ίχνη ενός μέρους από την περιουσία των Ναϊτών Ιπποτών. Τα βήματά τους δεν θα τους πάνε σε ένα μέρος άγνωστο, αλλά θα επιστρέψουν μετά από καιρό στο επιβλητικό πατρικό του Σκρουτζ, το κάστρο των Μακ Ντακ. Εκεί, θα έχουν μία απρόσμενη συνάντηση, η οποία θα φέρει όλα τα μέλη (και τα μέρη) σε αμηχανία. Η νέα επιστάτρια του κάστρου είναι η Ματίλντα, η αδελφή του Σκρουτζ, που δεν διατηρεί και τις καλύτερες σχέσεις με τον αδελφό της, έπειτα από την παρεξήγηση που έγινε στα παλιά τα χρόνια. Οι φίλοι μας, λοιπόν, θα ξεκινήσουν τις έρευνες για τον θησαυρό, την ίδια ώρα που δύο ύποπτες φιγούρες καραδοκούν για να τον αρπάξουν, όταν βρεθεί. Οι Ντακ, όμως, εκτός από την επίλυση των διάφορων αινιγμάτων, θα μάθουν κι ένα ακόμα μυστικό. Ένα μυστικό που κρατούσε καλά κρυμμένο ο ίδιος ο πατέρας του Σκρουτζ! Προσωπική μου άποψη είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία είναι από εκείνες που ξεχωρίζουν στο έργο του μεγάλου δημιουργού από το Κεντάκυ. Ο Rosa, εμπνέεται από μία δική του ιστορία, όπως είναι “Το στέμμα των Σταυροφόρων” και γράφει ένα sequel του “Μυστικού του παλιού κάστρου” του τεράστιου Carl Barks, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην εξαιρετική “Φιλοσοφική λίθο”. Κι ενώ θα περίμενε κανείς με τόσες αναφορές να υπάρχει το ανάλογο ρίσκο για την ποιότητα του σεναρίου, εντούτοις ο Don δημιούργησε ένα αποτέλεσμα αντάξιο της φήμης του. Μία ιστορία με προσωπικότητα. Η πλοκή έχει κυριολεκτικά τα πάντα (εκτός από Sci-Fi σκηνές ). Ο αναγνώστης θα διαβάσει σκηνές μυστηρίου, ανατροπών, δράσης, χιούμορ, αλλά και συναισθηματικής φόρτισης. Κι όλα αυτά σε ένα σκηνικό, γνωστό μας, όπως είναι το κάστρο των Μακ Ντακ. Εννοείται, φυσικά, ότι δεν παραλείπεται και η εμπεριστατωμένη έρευνα, που οδηγεί στην σωστή παράθεση πληροφοριών, όσον αφορά τους  Ναΐτες και την δράσης τους. Δεν νομίζω, λοιπόν, να χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Πρόκειται για μία ιστορία που θα πρέπει να διαβαστεί από όλους τους φίλους των παπιών, του Rosa, και των καλών ιστοριών. Το σχέδιο, εννοείται ότι παίρνει τα ίδια εύσημα με το σενάριο.  

 

“Ο Δον Ζουάν του ίντερνετ”

Η Νταίζυ πηγαίνει στο ραντεβού της με τον Ντόναλντ και τον βλέπει να βρίσκεται γονατιστός μπροστά σε μία όμορφη κοπέλα, προσφέροντάς της άνθη! Εννοείται ότι γίνεται μπαρούτι σε χρόνο dt κι έξαλλη, αποχωρεί, χωρίς πρώτα να ακούσει τι πραγματικά συνέβη. Ο δύστυχος φίλος μας, μάζεψε από κάτω τα λουλούδια που είχαν πέσει από την κοπέλα, που του τα πούλησε για να τα δώσει στην αρραβωνιαστικιά του. Τσαντισμένος, λοιπόν, με την στάση της Νταίζυ, φεύγει και στον δρόμο αποφασίζει ότι η σχέση τους δεν τραβάει άλλο. Έτσι, θα του περάσει από το μυαλό να στραφεί σε αναζήτηση νέας συντρόφου, κάνοντας γνωριμία μέσω του διαδικτύου. Η ανταπόκριση είναι θερμή κι ο Ντόναλντ θα αρχίσει να βγαίνει ραντεβού με τις νέες υποψήφιες, μπλέκοντας σε αρκετές σπαρταριστές καταστάσεις. Πρόκειται για ένα συμπαθητικό σενάριο, που σατιρίζει τα διάφορα sites γνωριμιών, πάντα σε συνδυασμό με την αθεράπευτη ατυχία του πρωταγωνιστή. Με τα τρία ανιψάκια να είναι η φωνή της λογικής, ο φίλος μας θα πρωταγωνιστήσει σε μία πλοκή που αποτελείται από κωμικά γκαγκ, αλλά και κάπως επαναλαμβανόμενα. Το φινάλε νομίζω ότι κλέβει την παράσταση, είναι ανατρεπτικό κι αποκαθιστά τις ισορροπίες. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, ο Vicar γι’ ακόμα μία φορά διαπρέπει.  

 

“Το χρυσάφι του βορρά”

Οι Μουργόλυκοι βρίσκονται στο κρησφύγετό τους, όταν διαβάζουν μία αγγελία στην εφημερίδα, που θα τους εκπλήξει. Ο θείος Σκρουτζ αναζητά ένα τριμελές πλήρωμα, για μία αποστολή που θα πραγματοποιήσει στην Αλάσκα. Έτσι, αποφασίζουν να μασκαρευτούν και να πάρουν εκείνοι την θέση των βοηθών, με την ελπίδα όταν βρεθεί το χρυσάφι, να το βάλουν πρώτα εκείνοι στο χέρι. Ο Σκρουτζ θα την πατήσει, λοιπόν, και θα προσλάβει τους τρεις Μουργόγυκους. Οι τέσσερίς τους θα ξεκινήσουν για την παγωμένη Αλάσκα κι ενώ ο Λιμνουπολίτης μεγιστάνας φαίνεται να είναι εξοικειωμένος με τις κακουχίες μίας τέτοιας αποστολής, οι υπόλοιποι δεν φαίνεται να τα περνούν και τόσο καλά. Έχουμε ένα σενάριο που διαφοροποιείται κάπως από τις κλασικές μανιέρες που συνήθως υιοθετούνται. Έτσι, ο Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια, λείπουν από το κάδρο, για να πάρουν την θέση τους οι Μουργόλυκοι, που θα έχουν έναν πιο ενεργό ρόλο απ’ ότι συνήθως. Η πλοκή παρέχει χιουμοριστικά γκαγκ που τονίζουν τον αρχάριο χαρακτήρα τους, σε σχέση με τον ατρόμητο εργοδότη του. Το φινάλε αποκαλύπτει μία παρεξήγηση και παρέχει μία αναμενόμενη ανατροπή. Γενικά την βρήκα μία αξιόλογη, “δεύτερη” ιστορία. Το σχέδιο του Marco Rota το βρήκα πολύ καλό. 

 

“Ο ήρωας του ράντσου”

Ο Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια, επισκέπτονται ένα παραδοσιακό ράντσο για να ζήσουν από κοντά πώς είναι η ζωή ενός γνήσιου καουμπόυ. Στην υποδοχή θα συναντήσουν την ιδιοκτήτρια, μία συμπαθητική ηλικιωμένη κυρία, η οποία θα τους εξομολογηθεί ότι οι δουλειές δεν πάνε καλά κι ότι θα αναγκαστεί σύντομα να βάλει λουκέτο στο ράντσο της. Όλως τυχαίως, οι πελάτες φεύγουν τρομοκρατημένοι και δυσαρεστημένοι, μετά την προσπάθεια ενός μεγαλοεπιχειρηματία να αγοράσει το ράντσο. Οι φίλοι μας, όμως, δείχνουν μεγάλο ενθουσιασμό που βρίσκονται εκεί και δεν σκοπεύουν να το εγκαταλείψουν. Θα αφεθούν, λοιπόν, στα χέρια του Σλιμ, του επιστάτη του ράντσου, ο οποίος θα αναλάβει να τους μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του στις τεχνικές των καουμπόηδων. Θα καταφέρουν οι Ντακ να μάθουν να ιππεύουν άλογα, να πετάνε το λάσο και να μαζεύουν το κοπάδι στο μαντρί ή μήπως θα τα βρουν σκούρα? Μία ιστορία με έντονο το κλίμα της Άγριας Δύσης και γενικά της ζωής στην ύπαιθρο. Η πλοκή αποτελείται, ως επί το πλείστον, από καρτουνίστικα γκαγκ, στα οποία βλέπουμε έναν Ντόναλντ να περνάει δύσκολες ώρες, προς τέρψη των αναγνωστών. Η ιστορία, όμως, δεν είναι ένα απλό καρτούν. Έχει μία μεστή υπόθεση, στην οποία οι πρωταγωνιστές στέκονται στο ύψος τους, τηρώντας στάση αλτρουισμού, αλλά και με έντονο το αίσθημα του δικαίου. Το φινάλε ήταν αναμενόμενο, αλλά ωραίο. Σχεδιαστικά την βρήκα αξιόλογη. 

 

“Καν' το και ξανά και σωστά!”

Ο Ντόναλντ κάνει το τραπέζι στην αρραβωνιαστικιά του σε ένα εστιατόριο και στην συνέχεια διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να πληρώσει τον λογαριασμό. Έτσι, οι δύο τους επιδίδονται σε άγρια λάντζα, μέχρι να πατσίσουν. Γεμάτος απόγνωση θα επισκεφτεί, την επόμενη ημέρα, τον Κύρο και θα ζητήσει την βοήθειά του. Εκείνος, λοιπόν, θα κατασκευάσει μία συσκευή χωροχρονικής επαναφοράς, με την οποία ο Ντόναλντ θα μπορεί να απολαμβάνει κάθε στιγμή με την καλή του κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, να μπορεί να επαναφέρει τον χρόνο, όπου κι όποτε το θελήσει! Περιχαρής, θα βγει με την Νταίζυ το βράδυ για φαγητό, με την άνεση που του δίνει η νέα εφεύρεση του φίλου του. Λέτε να πάνε όλα κατ’ ευχήν? Αν κι ο τίτλος της δεν μου φαίνεται πολύ σωστός, εντούτοις, πρόκειται για μία όμορφη περιπετειούλα, στην οποία βλέπουμε τον ήρωα να κατατρέχεται από την απίστευτη ατυχία του. Η πλοκή έχει γρήγορο ρυθμό κι άρτια σκηνοθεσία, με αποτέλεσμα να κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Το φινάλε το βρήκα πανέξυπνο και βρήκε λύση κυριολεκτικά στο τελευταίο λεπτό. Το σχέδιο, από την άλλη, είχε τα θέματά του. Το βρήκα σχετικά μέτριο. 

 

“Οικιακή νοημοσύνη”

Ο Ντόναλντ βρίσκεται στην έκθεση σύγχρονου σπιτιού, που διοργανώνεται στην Λιμνούπολη και θαυμάζει ένα σπίτι, στο οποίο έχει εγκατασταθεί η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Θα καλέσει, λοιπόν, τον Κύρο για να του το δείξει και να τον βοηθήσει με τον τρόπο του να κατεβάσει ιδέες. Εκείνος φαίνεται ότι δεν θέλει και πολύ για να εμπνευστεί κι έτσι μετά από λίγο καιρό εξοπλίζει το σπίτι του φίλου του με τις δικές του οικιακές καινοτομίες. Ο Ντόναλντ, λοιπόν, θα αποκτήσει ένα σπίτι με νοημοσύνη, που θα του κάνει όλα τα χατίρια και θα τον εξυπηρετεί με κάθε δυνατό τρόπο. Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς? Είναι, όμως, όλα τόσο ρόδινα όσο φαίνονται στην αρχή ή μήπως η συνέχεια θα αποκαλύψει ένα τραγικό σενάριο? Εδώ μιλάμε για μία ιστορία που σκοπό έχει να σατιρίσει τις σύγχρονες τεχνολογίες, οι οποίες βρίσκονται μεν στα σπάργανα, αλλά δεν θα αργήσει ο καιρός να γίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας. Κάτι που μοιάζει κάπως στο  “Internet of things”. Παρατίθεται μία πλοκή στην οποία ο πρωταγωνιστής θαμπώνεται κι απολαμβάνει την θαλπωρή ενός “έξυπνου” σπιτιού, τουλάχιστον στην αρχή, για να έρθει η συνέχεια που τα γεγονότα θα πάρουν μία άγρια τροπή και θα μας θυμίσουν ότι παν μέτρον άριστον. Η αλήθεια είναι ότι τα χιουμοριστικά γκαγκ δεν τα βρήκα και τόσο χιουμοριστικά, αλλά δεν απογοητεύτηκα, καθώς εστίασα στο δεύτερο άτυπο μέρος της πλοκής, που είχε και την μεγαλύτερη δράση κι ανατροπή. Το φινάλε το παρακάνει κάπως, με αποτέλεσμα να το ήθελα διαφορετικό. Γενικά είναι μία ιστορία που θα ξεχάσω σύντομα. Το ίδιο και το σχέδιο. 

 

“Ρομαντικός γονδολιέρης”

Ο Ντόναλντ επιχειρεί να πάει με την Νταίζυ στην ακτή για να κάνουν μία ρομαντική βόλτα στην θάλασσα. Δυστυχώς, όμως, η ατυχία θα του χτυπήσει γι’ ακόμα μία φορά την πόρτα. Ο δρόμος που πηγαίνει στην ακτή είναι ασφυκτικά γεμάτος από αυτοκίνητα και η κίνηση είναι υπερβολική. Η Νταίζυ, όπως κάνει συνήθως, γκρινιάζει ότι δεν θα καταφέρουν να κάνουν αυτή την θαλασσινή βόλτα κι έτσι ο φίλος μας θα σκεφτεί κάτι για να την ικανοποιήσει. Τι θα κάνει, άραγε? Τρίτη ιστορία που φιλοξενείται στο τεύχος και μας δείχνει το γνωστό μας ζευγάρι να βρίσκεται σε ραντεβού! Ούτε αφιέρωμα στον Άγιο Βαλεντίνο να είχαμε! Από εκεί και πέρα δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε πολλά για μία μονοσέλιδη ιστορία, η οποία ουσιαστικά μπήκε για να κλείσει το τεύχος. Η πλοκή δεν με ικανοποίησε τόσο, ενώ το φινάλε (δηλαδή τα τέσσερα τελευταία καρέ ) τα βρήκα κάπως σαχλά κι ανέμπνευστα. Δυστυχώς, το τεύχος θα κλείσει με κάπως άτσαλο τρόπο. Το σχέδιο, όμως, τολμώ να πω ότι με γοήτευσε.  

 

 

 

[Laz33]

Έχω ξαναπεί πως θεωρώ τον Ρόσα κουραστικό και αποφεύγω πλέον να διαβάζω ιστορίες του.

Αλλά είδα τα εκθειαστικά σας σχόλια γι΄αυτήν (Γράμμα από το σπίτι) και είπα να του δώσω μια ευκαιρία ακόμα.

Ο πρόλογος ήταν πολύ ωραίος με όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία για τους Ναϊτες.

Η ιστορία αυτή καθ΄αυτή ήταν αρκετά καλή αλλά όχι πρωτότυπη.

Ήταν επηρεασμένη απ΄το Μυστικό του Παλιού Κάστρου και τη Φιλοσοφική Λίθο.

Mια ακόμα αναζήτηση θησαυρού, σε μέρος που έχουν ξαναπάει οι πρωταγωνιστές μας.

Το κάνει συχνά αυτό ο Ρόσα, να παίρνει ιστορίες του Μπαρκς και να γράφει είτε sequel είτε παραλλαγές.

Δεν μ΄αρέσει όμως αυτό. Προτιμώ καινούριες και ανεξάρτητες ιστορίες.

Δεν λέω ότι ήταν όλη μια αντιγραφή. Είχε και δικά της στοιχεία.

 

Παραδόξως δεν ήταν βαρυφορτωμένη με άσκοπα λόγια (πέρα από 2-3 σημεία) και παρότι 34 σελίδες, δεν μπορώ να πω ότι με κούρασε (συνήθως σε ιστορία του Ρόσα που είναι πάνω από 20 σελίδες βαράω ενέσεις ή με παίρνει ο... ).

Γενικά ήταν αρκετά καλή. Βασικά απ΄τις καλύτερες του δημιουργού που έχω διαβάσει.

Αλλά και πάλι. Δεν συγκρίνεται με τις καλές του Μπαρκς.

Ούτε σεναριακά, ούτε στο χιούμορ.

Βασικά δεν θυμάμαι καν να έχω γελάσει με ιστορία του Ρόσα

 

[hardivic]

8 ώρες πριν, Laz33 είπε:

Έχω ξαναπεί πως θεωρώ τον Ρόσα κουραστικό και αποφεύγω πλέον να διαβάζω ιστορίες του.

Αλλά είδα τα εκθειαστικά σας σχόλια γι΄αυτήν (Γράμμα από το σπίτι) και είπα να του δώσω μια ευκαιρία ακόμα.

Ο πρόλογος ήταν πολύ ωραίος με όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία για τους Ναϊτες.

Η ιστορία αυτή καθ΄αυτή ήταν αρκετά καλή αλλά όχι πρωτότυπη.

Ήταν επηρεασμένη απ΄το Μυστικό του Παλιού Κάστρου και τη Φιλοσοφική Λίθο.

Mια ακόμα αναζήτηση θησαυρού, σε μέρος που έχουν ξαναπάει οι πρωταγωνιστές μας.

Το κάνει συχνά αυτό ο Ρόσα, να παίρνει ιστορίες του Μπαρκς και να γράφει είτε sequel είτε παραλλαγές.

Δεν μ΄αρέσει όμως αυτό. Προτιμώ καινούριες και ανεξάρτητες ιστορίες.

Δεν λέω ότι ήταν όλη μια αντιγραφή. Είχε και δικά της στοιχεία.

 

Παραδόξως δεν ήταν βαρυφορτωμένη με άσκοπα λόγια (πέρα από 2-3 σημεία) και παρότι 34 σελίδες, δεν μπορώ να πω ότι με κούρασε (συνήθως σε ιστορία του Ρόσα που είναι πάνω από 20 σελίδες βαράω ενέσεις ή με παίρνει ο... ).

Γενικά ήταν αρκετά καλή. Βασικά απ΄τις καλύτερες του δημιουργού που έχω διαβάσει.

Αλλά και πάλι. Δεν συγκρίνεται με τις καλές του Μπαρκς.

Ούτε σεναριακά, ούτε στο χιούμορ.

Βασικά δεν θυμάμαι καν να έχω γελάσει με ιστορία του Ρόσα

 

 

Κοίτα τώρα να δεις τι γίνεται. Ο Ρόσα είναι αγαπημένος, είναι στους 4-5 κορυφαίους μου. Παρόλα αυτά θα συμφωνήσω σε αρκετά μεγάλο βαθμό μαζί σου. Στο ότι παραφορτώνει τις ιστορίες του, στο ότι κουράζει λίγο και στο ότι οι πιο ανεπιτήδευτες ιστορίες του Μπαρκς βγάζουν πιο αβίαστα το γέλιο και την ξεκούραστη ευχαρίστηση κατά την ανάγνωσή τους. Ακριβώς το ίδιο αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό μπορώ να πω ότι σκεφτόμουν πρόσφατα ότι νιώθω για τον επίσης αγαπημένο Κάστι, σε σχέση με τον νο1 αγαπημένο μου Σκάρπα. Επαναλαμβανόμενο μοτίβο, επιτηδευμένες ιστορίες, πολύπλοκα θέματα, καθόλου ή σχεδόν καθόλου γέλιο. Λείπει η αθωότητα και η ανεμελιά που βγάζουν οι ιστορίες του Σκάρπα και του Μπαρκς αντίστοιχα.

Επανερχόμενος στον Ρόσα θέλω να φανταστώ ότι δεν έχεις διαβάσει κάποιες ιστορίες του που εγώ διαβάζοντάς τες έκλαιγα από τα γέλια. Και μιλάω για τον Ασημένιο Δίσκο και το Ζήτημα Βαρύτητας.

[Laz33]

29 λεπτά πριν, hardivic είπε:

Επανερχόμενος στον Ρόσα θέλω να φανταστώ ότι δεν έχεις διαβάσει κάποιες ιστορίες του που εγώ διαβάζοντάς τες έκλαιγα από τα γέλια. Και μιλάω για τον Ασημένιο Δίσκο και το Ζήτημα Βαρύτητας.

 

Tις διάβασα.

Ο "Ασημένιος Δίσκος" είναι όντως καλή ιστορία. Μέσα στις 5 αγαπημένες μου από Ρόσα.

Το "Ζήτημα Βαρύτητας" είχε μεν ενδιαφέρον σενάριο, αλλά μπερδευόμουν με όλα αυτά τα πάνω-κάτω-αριστερά-δεξιά.

Και όταν μου παίρνει χρόνο για να καταλάβω μια ιστορία (πόσο μάλλον που ανήκει στο χιουμοριστικό είδος) αυτομάτως χάνεται μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης.

Μια ακόμα καλή ιστορία που θυμάμαι μ΄άρεσε από Ρόσα είναι το "Μιας Δεκάρας Νιάτα".

Επίσης καλή ο "Συλλέκτης Κροκοδείλων".

Βέβαια όλες αυτές δεν φτάνουν τις 20-30 καλύτερες ιστορίες του Μπαρκς.