ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 323 [Η περιπέτεια συνεχίζεται - Μίκυ Μαλτέζε]

[Gong]

7 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

• ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΛΜΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
  Ο ΜΙΚΥ ΜΑΛΤΕΖΕ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΤΟ «ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ»
• Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ
  Ο ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΗΛΟ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΛΙΑ
• ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙΣΜΑ
  Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΠΑΛΕΥΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ ΤΟΥ
• ΕΙΔΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
  ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ
• ΔΙΑΝΟΜΗ ΜΕ ΠΑΤΙΝΙΑ
  Η  ΝΤΟΡΙΣ ΝΤΑΚ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΝΟΜΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΥΛ  
• ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ
  ΠΩΣ ΟΙ ΒΟΥΤΙΕΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΑΝ ΣΕ ΑΘΛΗΜΑ
• Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΒΙΔΑ
  Ο ΚΑΤΣΑΒΙΔΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΕΝΑ ΙΔΙΟΦΥΕΣ ΣΧΕΔΙΟ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 21/08 (Νο. 323)

[jimmy mcduck]

Ωραίο τευχάκι φαίνεται. Προσωπικά  πιστεύω ότι πέρα από τον Μίκυ Μαλτέζε η "Ειδική Αποστολή " θα είναι επίσης μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες του τεύχους. Ανυπομονώ να βγει στα περίπτερα. 

Επεξεργασία Αυγούστου 18, 2020 από jimmy mcduck

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #323 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από την φίλτατο @nikolas12...).



Εδώ Μίκυ Σίτυ! (by Silvia Ziche)
Ιστορίες.

Το τραγούδι της αλμυρής θάλασσας (Β' επεισόδιο).

Το υποβρύχιο του Ουρακοτάνκερ διασχίζει τον Ειρηνικό Ωκεανό.

 

Μετά από λίγο φτάνουν στην Εσκοντίδα όπου έχει την βάση του ο Μαύρος Χιτώνας. Προς έκπληξη του Ουρακοτάνκερ αντί να τιμωρήσει τον Μαύρο Πητ και τον Μίκυ που ενέργησαν  πίσω από την πλάτη του, τους ανταμοίβει. Αποχωρεί με το Ρομαντικό Πετράδι αφήνοντας τον Μαύρο Πητ με την απορία περί του αποθέματος του μαύρου αλατιού. Εν τέλει την αφήνει ελεύθερη αφού δε μπορεί να το σκάσει από το νησί.

 

Παράλληλα ο Ναύαρχος Ο' Χάρα συγχυσμένος από την αποτυχία της μεταφοράς του "αλατιού" και την απαγωγή της ανιψιάς του συζητάει τα καθέκαστα με έναν συνάδελφό του. Το σχέδιο αντιπερισπασμού δεν έπιασε παρ' ότι άρτια οργανωμένο. Επείγει επίσης η εύρεση της ανιψιάς του. Την  ίδια ώρα ο Μίκυ ξεναγεί το Ρουμπίνι στο νησί. Εκείνη ανησυχεί για το επίπεδο διαβίωσης των κατοίκων που είναι πολύ χαμηλό. Ο Γκούφυ τρέχει για να τους ενημερώσει για κάτι. Τα φρένα όμως του τζιπ δε πιάνουν και καταλήγουν στο νερό.

Ο Μίκυ σώζει την προστατευόμενη του και βγαίνουν σε μία παραλία. Οι φήμες περί θαλάσσιου φύλακα του νησιού ισχύουν αφού το χταπόδι πιάνει τον Μίκυ. Ο Γκούφυ όμως με την ικανότητά του να επικοινωνεί με τα ζωντανά της θάλασσας δε τον αφήνει να γίνει τροφή για το χταπόδι. Επίσης ενημερώνει τον Μίκυ ότι λίγο πριν ξεκινήσουν με το Ρουμπίνι για ξενάγηση είδε τον Πητ να πειράζει τα φρένα του τζιπ. Μερικά καρέ μετά ο Πητ είναι άστεγος και με μώλωπες. Επίσης μαθαίνει ότι θέλει να γίνει Μαύρος Χιτώνας στην θέση του Μαύρου Χιτώνα.

Ένας ιθαγενής λέει στον Μίκυ ότι τον θέλει ο Μαύρος Χιτώνας. Μετά από μία σύντομη συνομιλία καταλήγει στο νερό λόγω... ώθησης. Εν τω μεταξύ Πετράδι και Γκούφυ βγαίνουν στα ανοιχτά ενώ κάποιοι άσπονδοι φίλοι λαμβάνουν ραβασάκια που θα τους κάνει να φαγωθούν μεταξύ τους. Ρομαντικό και Γκούφυ μετά από πολύ ταλαιπωρία σώνονται από τον θείο της που είχε βγει για να την ψάξει.

Πίσω στο νησί τώρα. Το υποβρύχιο εκρύγνηται και ο Μαύρος Χιτώνας βγάζει εκτός μάχης τον άλλο Μαύρο τον Πητ. Ο Μίκυ εμφανίζεται από το πουθενά και βγάζει εκτός μάχης τον Χιτώνα. Ο Ναύαρχος ακολουθόντας την έκρηξη βρίσκει το νησί και συλλαμβάνει την τριάδα για το φρέσκο. Η Μίννι χαστουκίζει τον Μίκυ γιατί την κατατρόμαξε. Ο Μαλτέζε πριν αποχωρήσει με την Αργώ ,με τον Γκούφυ στο τιμόνι, κάνει ένα δώρο στην Μίννι και λέει στο επανιδείν. Αναχωρεί για νέες περιπέτειες. Πάράλληλα οι ιθαγενείς του νησιού θα ανεβάσουν κατά πολύ το βιοτικό τους επίπεδο.

 

 
"Ο ένδοξος πρόγονος."

Ο Πασχάλης εξιστορεί στο τελευταίο οικογενειακό δείπνο την ιστορία ενός προγόνου του.

"Ενοχλητικό κουδούνισμα."

Ο γείτονας του Ντόναλντ αναχωρεί για διακοπές και το παπί μας κάνει τα πάντα προκειμένου να σηκώσει το τηλέφωνό του. Μπας και βρει λίγη ησυχία.

"Ειδική αποστολή."

Οι Μικροί Εξερευνητές γίνονται ντετέκτιβ του Σκρούτζ για να χρηματοδοτηθεί η ανακαίνιση της Λέσχης τους.

"Διανομή με πατίνια."

Η Ντόρις Ντακ είναι μία εξαίρετη διανομέας πίτσας με μοναδικό στυλ.

"Καταδύσεις."

Μαθαίνουμε για το πως οι βουτιές έγιναν εκτός από διασκέδαση και άθλημα.

"Η απόδραση του Κατσαβίδα."

Ο Κατσαβίδας απήχθη. Λογάριασαν όμως χωρίς την οξυδέρκειά του.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Το δεύτερο επεισόδιο του Μίκυ Μαλτέζε εξαιρετικότατο. Σε όλα... Σενάριο, σχέδιο, χαρακτήρες... Δεν είναι η πρώτη περιπέτεια εποχής που Μίννι και Ο' Χάρα συγγενεύουν. Απλά μου φαίνεται οξύμωρο επειδή ανήκουν σε διαφορετικά είδη...

Αρκετά όμορφη η ιστορία εποχής με πρωταγωνιστή τον Πασχάλη. Οι ακροβατικές ικανότητες του Ντόναλντ δίνουν άλλο αέρα στην συμπαθητική τρίτη ιστορία. Πολύ καλή η ειδική αποστολή των Μικρών Εξερευνητών. Διανθισμένη με το χιούμορ και το σχέδιο του Φατσίνι η πέμπτη ιστορία. Καλούτσικη. Οι καταδύσεις μας προσφέρουν κάποιες ευτράπελες στιγμές. Το τεύχος κλείνει με μία όμορφη μίνι ιστορία από το σύμπαν του Πράκτορα Ν.Ν.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Η μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας (Β' επεισόδιο).
2. "Ο Ένδοξος πρόγονος."
3. "Ειδική αποστολή."
4. "Η απόδραση του Κατσαβίδα."
5. "Ενοχλητικό κουδούνισμα."
6. "Διανομή με πατίνια."
7. "Καταδύσεις."

7.8/10!!! Αρκετά καλό τευχάκι το προτελευταίο του Αυγούστου.

Επεξεργασία Αυγούστου 28, 2020 από Μενίγ Πουαγώ

[Manitou]

Το σημερινό τεύχος το πήρα διπλό. Το ένα εξώφυλλο το έκανα κορνίζα. Έτσι έχω και τους δύο Μαλτέζε πια

[hardivic]

Πολύ καλή η ιστορία, χωρίς να έχω διαβάσει ποτε Κορτο Μαλτέζε για να έχω μετρο σύγκρισης βέβαια. Ωραια θ ήταν κάποια στιγμή να δούμε με την άλλη διασκευή του Ένα, με τον Δρ.Τζέκιλ κλπ

[Tsaklas]

Πείτε και σε εμάς που περιμένουμε να το πάρουμε αύριο μαζί με τον Σκάρπα, ποια ιστορία θα ακολουθήσει στο 324!

[Gong]

Πριν από 1 ώρα, Tsaklas είπε:

Πείτε και σε εμάς που περιμένουμε να το πάρουμε αύριο μαζί με τον Σκάρπα, ποια ιστορία θα ακολουθήσει στο 324!

"Η αόρατη πόλη" αγνώστων, μέχρι τώρα, στοιχείων. Μήπως κάποιος πιο μελετημένος ξέρει περί τίνος πρόκειται και μας δώσει κάνα link? 

 

[Nino]

Πολύ ωραίο τεύχος! Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να πω για το εξώφυλλο το οποίο είναι σκέτο έργο τέχνης!! Κατά τη γνώμη μου καιρό είχαμε να δούμε τόσο όμορφο εξώφυλλο και πιστεύω ότι κερδίζει επάξια μια θέση στα πιο κλασικά εξώφυλλα του ΜΜ ever. "Το τραγούδι της Αλμυρής θάλασσας" και ο Μίκυ Μαλτέζε εξαιρετικότατη σαν ιστορία, σενάριο, σχέδιο κλπ. Το υπόλοιπο τεύχος αρκετά ως πολύ καλό, με ωραίες ιστορίες, πλην αυτής με τίτλο "Ενοχλητικό κουδούνισμα" που παρότι συμπαθητική, δεν παίρνει ούτε βάση λόγω κακού σχεδίου. 

[nikolas12]

Ωραίο τευχάκι το 323, νομίζω πως όπως και το 322, έτσι και αυτό την ποιότητα προς τα πάνω την τραβάει η κεντρική. Το εξώφυλλο είναι εξαιρετικό πραγματικά. Τρομερή και η συνέχεια του Μίκυ Μαλτέζε, αναπαριστά και αυτή πολλές iconic στιγμές της Μπαλάντας, μου άρεσε το πως εξελισσόταν, καθώς και το υπέροχο σχέδιο. Γενικά πολύ ωραία ιστορία με Μίκυ. 

 

Στις υπόλοιπες τώρα δε μπορώ να πω ότι υπήρχε κάποια που να τη θυμάμαι για καιρό. Στηρίχθηκαν πολύ σε δευτερεύοντες χαρακτήρες ως κεντρικούς ήρωες στην κάθε μία, αλλά δεν τράβηξε τόσο. Η δεύτερη καλύτερη για εμένα ήταν αυτή των Τριών Εξερευνητών, ωραία περιπετειούλα και μου άρεσε πολύ το κίνητρο του Καραμπόλα που αποκαλύφθηκε στο τέλος. Και το Ενοχλητικό Κουδούνισμα με τον Ντόναλντ είχε τις στιγμές του, αλλά είχε μέτριο σχέδιο. Οι ιστοριούλες με τα αθλήματα δε μου πολυαρέσουν, αλλά αυτή των Καταδύσεων ήταν πολύ συμπαθητική. Γενικά είναι τεύχος που αξίζει να έχει κανείς λόγω της Μπαλάντας και επειδή το εξώφυλλο είναι κόσμημα.

[jimmy mcduck]

Πολύ ωραίο και το δεύτερο μέρος του Μίκυ Μαλτέζε. Γενικά όλη η ιστορία ήταν πολύ πετυχημένη ως παρωδία του Τραγουδιού της Αλμυρής Θάλασσας. 

[Manitou]

Πάντως οι δεύτερες ιστορίες αυτού του τεύχους ήταν ασυνήθιστα κακές. Λογική επιλογή βέβαια γιατί όλοι θα έπαιρναν το τεύχος ούτως ή άλλως οπότε είπαν να σπρώξουν λίγη σαβούρα.

 

[Nino]

@Manitou Νομίζω ότι τελικά η ποσότητα είναι εις βάρος της ποιότητας. Έτσι όταν αποφασίζουν να βάλουν 7-8 χαζές μικρές ιστοριούλες αντί για 3-4 μεγάλες και πιο "μεστές", γιατί έτσι πιστεύουν ότι γίνεται πιο χορταστικό το τεύχος, λογικό είναι να παρατηρείται αυτό. Και δεν βλέπω δυστυχώς να αλλάζει στο μέλλον αυτή η πολιτική. 

[Manitou]

5 min ago , Nino said:

@Manitou Νομίζω ότι τελικά η ποσότητα είναι εις βάρος της ποιότητας. Έτσι όταν αποφασίζουν να βάλουν 7-8 χαζές μικρές ιστοριούλες αντί για 3-4 μεγάλες και πιο "μεστές", γιατί έτσι πιστεύουν ότι γίνεται πιο χορταστικό το τεύχος, λογικό είναι να παρατηρείται αυτό. Και δεν βλέπω δυστυχώς να αλλάζει στο μέλλον αυτή η πολιτική. 

 

Και όμως δεν ισχύει πάντα αυτό.

Υπάρχουν μικρές ιστορίες του Φατσίνι που είναι καταπληκτικές. 

Υπάρχουν μεγάλες όπως η ιστορία Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ που δεν διαβάζεται.

Η πολιτική με τις μικρές ιστορίες στο ΜΜ είναι από το 1967. Εφόσον βγαίνουν και μικρές και μεγάλες ιστορίες προφανώς θα διαβάσουμε και τις μικρές. 

Υπήρχαν 10 σέλιδες ιστορίες του Μπαρκς και του Ρόσα που ήταν καλύτερες από τις μεγάλες. Ομοίως και στο μοντέρνο ΜΜ. Κάποιες μικρές είναι πολύ καλές και λειτουργούν σαν σνακ.

Αναγκαστικά κάποια τεύχη θα είναι καλά κάποια θα είναι λιγότερο καλά. Εδώ που έχει μια κορυφαία μεγάλη ιστορία πέταξαν και κάποιες χαζομάρες απο πίσω σαν ξεστοκάρισμα. 

 

[Indian]

Ας κάνω κι εγώ μία φρέσκια-φρέσκια κριτική για το συγκεκριμένο τεύχος!

 

Σε αυτό το τεύχος "Το τραγούδι της αλμυρής θάλασσας" συνεχίζεται κι ολοκληρώνεται. Στο δεύτερο μέρος, λοιπόν, ο Μίκυ και οι "σύντροφοί" του (καλοί και κακοί) βρίσκονται μαζεμένοι στην Εσκοντίδα, το νησί στο οποίο στεγάζεται το αρχηγείο του Μαύρου Χιτώνα, ο οποίος κάνει την εμφάνισή του και φαίνεται ότι έχει κερδίσει τον σεβασμό, αλλά περισσότερο τον φόβο των κατοίκων. Ο Μίκυ φαίνεται να έχει ερωτευτεί την νέα του φίλη και είναι διατεθειμένος να απαλλαγεί από το άστατο παρελθόν του, την ίδια ώρα που οι συνάδελφοί του θέλουν να τους βγάλουν από την μέση. Ο φίλος μας θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει την τακτική "διαίρει και βασίλευε", προκειμένου να σπείρει την διχόνοια ανάμεσα στον Μαύρο χιτώνα, τον Μαύρο Πητ και τον Ουρακοτάνκερ και να διαβρώσει το σύστημα εκ των έσω, θέλοντας να κάνει πράξη ότι οι δυνάμεις του καλού νικάνε πάντα. Το διακύβευμα μεγάλο, οι δυσκολίες πολλές, αλλά ο Μίκυ έχει το δίκιο με το μέρος του. Θα τα καταφέρει? Η ιστορία συνεχίστηκε κι έριξε την αυλαία της όπως ακριβώς άρχισε. Εξαιρετικά. Το σενάριο συνεχίζει να κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ενώ η άρτια σκηνοθεσία μάς μεταφέρει από την μία σκηνή στην άλλη, με τρόπο κινηματογραφικό και ήπιο. Η πλοκή περιέχει τα απαραίτητα χιουμοριστικά γκαγκ, ευγενική χορηγία του Γκούφυ, ενώ δεν λείπουν και οι σκηνές δράσης, μαχών και (φυσικά) ανατροπών. Έχει αυξανόμενη ένταση και φτάνει σε ένα αίσιο φινάλε, χωρίς συγγραφικές ευκολίες. Γενικά μιλάμε για μία ιστορία που άνετα θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε στα "βαριά χαρτιά" που έχουν δημοσιευτεί στο αγαπημένο μας περιοδικό, αλλά και στην Ιταλία. Εύχομαι, ειλικρινά, να κυκλοφορήσουν κι άλλες τέτοιες ιστορίες! Για τον εικαστικό τομέα, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να φλυαρήσω περεταίρω. Ισχύει ό,τι έχω πει και για το πρώτο μέρος.

 

"Ο ένδοξος πρόγονος" θα μας αποκαλύψει πολλές λεπτομέρειες για το παρελθόν ενός λαίμαργου και τεμπελάκου φίλου μας. Η Γιαγιά Ντακ αποφασίζει να κάνει ένα λουκούλλειο τραπέζι στους φίλους και τους συγγενείς, όπως μόνο εκείνη ξέρει κι έτσι ξεκινάει τις ετοιμασίες. Εννοείται, φυσικά, ότι σε αυτό δεν θα είναι μόνη, καθώς προτίθεται να την βοηθήσει ο πιστός της παραγιός, ο Πασχάλης. Όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά. Το τραπέζι στρώνεται στην εντέλεια, οι εκλεκτοί καλεσμένοι κάνουν την εμφάνισή τους και το γεύμα ξεκινάει. Εκτός από τα πεντανόστιμα φαγητά, οι συνδαιτυμόνες έχουν να το λένε και για το στρώσιμο του τραπεζιού από τον Πασχάλη. Εκείνος, τότε δράττεται της ευκαιρίας για να μιλήσει για έναν πρόγονό του, ο οποίος δούλευε σαν διάσημος διοργανωτής τελετών την περίοδο της Αναγέννησης. Έτσι, λοιπόν, ο φίλος μας θα αφηγηθεί στους καλεσμένους (και ταυτόχρονα στους αναγνώστες) την δράση του προγόνου του. Συμπαθητική ιστορία με κεντρικό πρωταγωνιστή έναν χαρακτήρα που δεν τον βλέπουμε να φιγουράρει συχνά σε πολυσέλιδες δουλειές. Η πλοκή ξεκινάει κάπως υποτονικά και μου δημιούργησε φόβους για την ποιότητα της συνέχειας. Καθώς κυλούσαν οι σελίδες, όμως, αποκτούσε σώμα και γινόταν ευχάριστη. Το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής είναι μία μεγάλη αναδρομή στο παρελθόν και περιέχει έξυπνα και ταυτόχρονα ευφυή γκαγκ. Σαν να πρόκειται για μία ιστορία, μέσα σε μία άλλη. Ο πρόγονος του Πασχάλη είναι ένα λαμόγιο από τα λίγα και προσφέρει το γέλιο με τις παγαποντιές του. Το φινάλε συνδέει εύστοχα το παρόν με το παρελθόν κι αποδεικνύει περίτρανα ότι το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά. Ο ένδοξος πρόγονος θα ένιωθε περήφανος για τον επίγονό του. Το σχέδιο δεν με ενθουσίασε.

 

Η τρίτη ιστορία του τεύχους είναι αφιερωμένη στον Ντόναλντ, ο οποίος αντιδρά σε ένα "Ενοχλητικό κουδούνισμα". Ένας άσπονδος γείτονάς του αναχωρεί για διακοπές κι ο φίλος μας είναι μέσα στην καλή χαρά που δεν θα τον ενοχλεί. Εκείνος, φεύγοντας, του εφιστά την προσοχή, λέγοντάς του να μην πλησιάσει το σπίτι του. Όταν, λοιπόν, ο γείτονας φεύγει, ο φίλος μας παίρνει ένα αναψυκτικό ανά χείρας και την αράζει στην αγαπημένη του αιώρα. Εκεί που χαλαρώνει, όμως, ένα κουδούνισμα τηλεφώνου διακόπτει την σιέστα του. Το εν λόγω κουδούνισμα προέρχεται από το σπίτι του γείτονα και δεν λέει να σταματήσει. Έτσι, ο δύσμοιρος ο Ντόναλντ, θα κάνει (και θα περάσει) τα πάνδεινα, προκειμένου να σηκώσει το ακουστικό και να ξαναφέρει την γαλήνη στην περιοχή του. Άραγε, ποια θα είναι η κατάληξη? Πρόκειται για μία ιστορία μέτριου ενδιαφέροντος, χωρίς μεγάλη υπόθεση, στην οποία υπερισχύει το κωμικό-καρτουνίστικο στοιχείο. Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση στον "διαβασμένο" αναγνώστη είναι το γεγονός ότι ο κλασικός κύριος Τζόουνς έχει αντικατασταθεί από τον Λέννυ, ο οποίος φαίνεται να έχει τις ίδιες έριδες με τον πρωταγωνιστή. Το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής περιγράφει τον αγώνα του πρωταγωνιστή να σηκώσει ένα ακουστικό και τα "καταστροφικά" γκαγκ που συνοδεύουν αυτή του την κίνηση. Το φινάλε έχει την απαραίτητη ανατροπή κι ολοκληρώνει με χιούμορ την ιστορία. Γενικά είναι μία δουλειά που σκοπό έχει να προκαλέσει το γέλιο, χωρίς να έχει ένα σφιχτό σενάριο. Όπως και να έχει, πετυχαίνει τον σκοπό της. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό.

 

Στην συνέχεια οι Μικροί Εξερευνητές έχουν αναλάβει μία "Ειδική αποστολή". Το ένδοξο Σώμα της Λιμνούπολης φαίνεται ότι αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα με την νέα έδρα της. Οι φίλοι μας δεν διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα, προκειμένου να επιπλώσουν καλά και να επιδιορθώσουν κάποιες φθορές στο Αρχηγείο τους κι έτσι επιδίδονται σε ημίμετρα, όπως η επίπλωση με καφάσια. Ο Αρχηγός, λοιπόν, ρίχνει την ιδέα στο τραπέζι. Προτρέπει στα τρία ανιψάκια να ζητήσουν μία συνεισφορά από τον βαθύπλουτο θείο τους και για αντάλλαγμα θα πάρουν βαθμό κι έναν κουβά μετάλλια. Αναμφισβήτητα μία μεγάλη πρόκληση. Ο επίδοξος χορηγός, όμως, δεν κάνει τίποτα αφιλοκερδώς κι έτσι προτίθεται να τους συνδράμει, αλλά με μία προϋπόθεση. Τώρα τελευταία έχει κάνει την εμφάνισή του στην Λιμνούπολη ένας τύπος, ο οποίος φαίνεται να είναι Πρόεδρος σε πολλές Λέσχες. Ένας πολυπράγμων άνθρωπος κι ένα πραγματικό ανήσυχο πνεύμα. Αυτή του η δράση, φαίνεται να ενοχλεί τον Σκρουτζ κι αρκετά μέλη της Λέσχης των εκατομμυριούχων, οι οποίοι φαίνεται ότι έχουν να αντιμετωπίσουν έναν δυναμικό ανταγωνιστή. Ο Σκρουτζ, λοιπόν, θα ζητήσει από τα τρία ανιψάκια να του φέρουν όσες πληροφορίες μπορούν να εξάγουν για το ποιόν του ανταγωνιστή τους, με αντάλλαγμα την χορηγία του. Έτσι, ο Χιούη, ο Λιούη κι ο Ντιούη, μεταμορφώνονται σε αληθινούς ντετέκτιβ κι αρχίζουν τις έρευνες. Θα καταφέρουν να βρουν την Αχίλλειο Πτέρνα του Κρίστομπαλ Καραμπόλα και τα μυστικά που μπορεί να κρύβει? Θα το μάθετε αφού διαβάσετε την ιστορία. Όμορφη ιστορία, το σενάριο της οποίας επικεντρώνεται σε δύο στόχους. Ο πρώτος αφορά τους Μικρούς Εξερευνητές και την προσπάθειά τους να επισκευάσουν το Αρχηγείο τους κι ο δεύτερος έχει να κάνει με έναν μυστηριώδη τύπο και τις πραγματικές του προθέσεις. Έχουμε, λοιπόν, μία κάπως παιδική υπόθεση, η οποία συνδυάζεται αριστοτεχνικά με ένα μυστήριο. Η πλοκή αλλάζει κατεύθυνση κι επικεντρώνεται στον κύριο Καραμπόλα και το μυστήριο το οποίο τον περιβάλλει. Είναι σφιχτοδεμένη και προκαλεί την περιέργεια του αναγνώστη για την κατάληξη. Σίγουρα, όμως, περιέχει και γκαγκ που είναι κάπως επίπεδα. Ευχάριστη προσθήκη, ένας φίλος από τα παλιά, ο Στρατηγός Μουσούδας, που είχαμε καιρό να τον δούμε στα μέρη μας και πάντα μας ενθουσιάζει με την δράση του. Το φινάλε της ιστορίας δίνει έναν ανατρεπτικό τόνο κι αφήνει όλες τις πλευρές ικανοποιημένες. Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Το σχέδιο το βρήκα καλό, αλλά θα το προτιμούσα καλύτερο.

 

Είχαμε καιρό να την δούμε στα μέρη μας, την συναντήσαμε στα "Άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα", ήρθε καιρός να την δούμε και στο αγαπημένο μας περιοδικό. Ο λόγος για την Ντόρις Ντακ, η οποία είναι η πρωταγωνίστρια της σειράς "Να την ακούς την Ντόρις Ντακ!". Αυτή την φορά, λοιπόν, θα την δούμε να κάνει "Διανομή με πατίνια". Η φίλη μας έχει πιάσει δουλειά σε μία πιτσαρία σαν delivery girl (κοινώς ντελιβερού! ) και φαίνεται να σημειώνει πολύ καλές επιδόσεις. Και το πρωτότυπο είναι ότι δεν χρησιμοποιεί το κλασικό μηχανάκι της, αλλά...πατίνια. Επίσης, ανυπομονεί να βγάλει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί, προκειμένου να αγοράσει μία σούπερ εξελιγμένη ηλεκτρική κιθάρα, που έχει βάλει στο μάτι. Μία ημέρα, έρχεται η τελευταία παραγγελία κι ο πελάτης βρίσκεται στην άλλη άκρη της πόλης. Η Ντόρις θα πάρει την πίτσα ανά χείρας και θα ξεκινήσει για το δρομολόγιό της. Δυστυχώς, όμως, όπως συμβαίνει πάντα, στο τελευταίο δρομολόγιο συμβαίνουν οι περισσότερες και μεγαλύτερες αναποδιές (κάτι ξέρω που σας το λέω! ). Μέτρια ιστορία, που κάλλιστα θα μπορούσε να φιγουράρει σε περιοδικά τύπου "Μίννι". Το σενάριο δεν έχει μεγάλη έκταση, ενώ και η πλοκή είναι μία σειρά από γκαγκ του ενός καρέ, που περιγράφουν τις αντιξοότητες της πρωταγωνίστριας. Κυλάει ήπια και χωρίς μεγάλες στιγμές, ενώ το φινάλε νομίζω ότι είναι το δυνατό της σημείο. Το βρήκα έξυπνο. Αν και Faccini, το σχέδιο το βρήκα αξιόλογο.

 

Γι' αυτή την εβδομάδα, τα "Σπορ" θα μας μάθουν τι είναι και πώς να κάνουμε "Καταδύσεις". Οι αγαπημένοι μας χάρτινοι ήρωες, θα συμβάλλουν στο να κατανοήσουμε πλήρως την γέννηση, την πορεία και την εξέλιξη του συγκεκριμένου αθλήματος, καθώς και την ένταξή του στους διεθνείς αγώνες. Επίσης, θα μάθουμε τις κατηγορίες των καταδύσεων, καθώς και τον τρόπο που βαθμολογούνται οι αθλητές. Εννοείται όλα αυτά με γερές δόσεις χιούμορ. Ακόμα μία ιστορία της σειράς που είχε ενδιαφέρον, είχε το κωμικό στοιχείο (όχι πάντα πετυχημένο) και ταυτόχρονα μάς παρείχε ενημέρωση. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό.

 

Θα τελειώσουμε με την καθιερωμένη (μικρή) ιστορία από την σειρά "Μυστικός Πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ", με τίτλο "Η απόδραση του Κατσαβίδα". Πρωταγωνιστής, όπως μαρτυρά ο τίτλος, είναι ο "Κύρος Γρανάζης" της οργάνωσης, ο Κατσαβίδας, ένας συμπαθητικός τύπος, που είναι ο επαΐων στην τεχνική υποστήριξή της. Ο φίλος μας, για άγνωστη αιτία, καταδιώκεται σθεναρά από μέλη άλλης οργάνωσης. Δυστυχώς, όμως, μπορεί να είναι ιδιοφυής επιστήμονας, αλλά από φυσική κατάσταση θέλει πολλή δουλειά. Έτσι, δεν θα είναι δύσκολο να καμφθεί η αντίστασή του και να καταλήξει υπό κράτηση. Θα καταφέρει, άραγε, να δραπετεύσει κι αν ναι, τότε με ποιον τρόπο? Την συγκεκριμένη ιστορία την εκτίμησα για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι το γεγονός ότι το σενάριο εκτυλίσσεται στα χιόνια, ό,τι πρέπει δηλαδή για να δροσιστούμε λίγο, έστω και νοερά. Ο δεύτερος έγκειται στο γεγονός ότι η δράση είναι έντονη και υπάρχει σχεδόν σε όλη την πλοκή. Ο τρίτος είναι ο τρόπος που ο Κατσαβίδας διαχειρίστηκε τον εγκλεισμό του, ενώ ο τέταρτος λόγος είναι το έξυπνο και κωμικό φινάλε, το οποίο δεν το περίμενα. Γενικά πρόκειται για μία καλή σύντομη δουλειά. Σχέδιο, χρωματισμός και κομπιουτερίστικο στυλ, συνθέτουν ένα όμορφο αποτέλεσμα και στον εικαστικό τομέα.