Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τραγελαφικές ιστορίες - αστεία περιστατικά της καθημερινότητας ή της ζωής μας


nikolas12

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34881
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Έψαξα να βρω ένα σχετικό τόπικ που να εξιστορούμε αστείες ιστορίες και περιστατικά που μας συμβαίνουν στην καθημερινότητα, αλλά δε βρήκα, οπότε είπα να ξεκινήσω ένα (αν υπάρχει ας μεταφερθεί εκεί) να συζητήσουμε για τραγελαφικά γεγονότα που μας συνέβησαν. Ήδη αφηγήθηκα εδώ την πολύ αστεία συνομιλία με μια κυρία από τη διαχείριση του εμπορικού κέντρου που στεγάζεται η εταιρεία που δουλεύω, οπότε αποφάσισα να εγκαινιάσω το τόπικ με την ιστορία για την εξέταση για το δίπλωμα οδήγησης μου. Οπότε καθίστε αναπαυτικά, ανοίξτε ένα αναψυκτικό και ετοιμαστείτε.

 

Η Κακή Αρχή:

 

Στην αρχή δε μου άρεσε η οδήγηση. Όσο τη λάτρευε ο πατέρας μου, άλλο τόσο τη φοβόμουν εγώ. Φοβόμουν αν τρακάρω, αν αγχωθώ, αν μου σβήσει, τα πάντα. Στα 18 μου λοιπόν, με το που πέρασα ΑΣΟΕΕ είχα την παγκόσμια πρωτοτυπία να είμαι το πρώτο παιδί που αντί να μαζεύει λεφτά και να πρήζει τους γονείς του να πάρει δίπλωμα, με πήγαν οι δικοί μου με το στανιό να μάθω να οδηγάω. Ο δάσκαλος, πολύ καλός, ξεκινάω τα μαθήματα, κάνω κάποια και μετά σταματάω για 2-3 μήνες. 

 

Η Διακοπή, η Επανέναρξη και τα Σήματα:

 

Όταν διέκοψα, είχα εξεταστική και κάποιες άλλες υποχρεώσεις και μου έμεναν λίγα μαθήματα οδήγησης για την εξέταση. Φυσικά ενώ τα πήγαινα καλά, η διακοπή ενίσχυσε την εντύπωσή μου πως όταν γυρίσω θα έχω ξεχάσει τα πάντα, θα μου σβήνει και γενικά ήμουν φοβισμένος. Ξαναξεκίνησα μαθήματα, όλα πήγαν καλά και φτάνει η ώρα της θεωρητικής εξέτασης. Διαβασμένος ωσάν το φυτό της τάξης, πάω μαζί με έναν άλλο μαθητή της σχολής που ήταν ο ορισμός του στ@*%*6δισμού, ο τυπάς περνάει και εγώ κάνω δύο λάθη και κόβομαι. Ο πατέρας μου να με κοιτάει σαν να είμαι χαζός και να με ρωτάει πως γίνεται μαθητής με επαίνους στο σχολείο, με πτυχία σε ξένες γλώσσες και 9-10 στην πρώτη του εξεταστική στο πανεπιστήμιο να κόβεται στα σήματα (λες και σχετίζονται πολύ αυτά μεταξύ τους :lol: ). Τέσπα ξαναπάω στα σήματα με διπλάσιο άγχος και περνάω.

 

Ώρα για εξέταση:

 

Μου λέει ο δάσκαλος ξαφνικά "Νικολάκη την άλλη εβδομάδα δίνεις πορεία" και μου κόβονται τα πόδια. Τη μέρα της εξέτασης πάω στη σχολή και μας λέει ο δάσκαλος ότι θα εξεταστούμε τέσσερις μαθητές του μόνο. Εγώ, μια κοπέλα γύρω στα 30 που μας είπε ότι στα μαθήματα κόντεψε να τρακάρει δύο φορές και δεν είχε ελπίδα, μια κυρία γύρω στα 40 και ένα παλικάρι κάπου στα 25. Μας λέει λοιπόν ότι πρώτα θα εξεταστούν οι γυναίκες, γιατί δεν το έχουν καθόλου και θέλει να δει τι θα κάνει και μετά εμείς που το έχουμε και ότι ο ένας εξεταστής είναι φίλος του, αλλά περιμένουμε να δούμε τον δεύτερο.

 

Πάμε, καθόμαστε σε μια καφετέρια, βγαίνει λίγο έξω ο δάσκαλος και όταν μπαίνει μέσα λέει στις γυναίκες της παρέας να μην ανησυχούν, γιατί και ο δεύτερος εξεταστής είναι γνωστός του και αν κολλήσουν θα τις βοηθήσει. Εμάς γραμμένους κανονικά, μας είχε σίγουρους. Εκεί πιάσαμε κουβέντα και χαλάρωσα κάπως. Πρώτα πήγε η κοπέλα για εξέταση και γυρίζοντας μας είπε ότι οι εξεταστές ήταν λίγο ξινοί, εκείνη έκανε χαζομάρες και ίσως δεν περάσει. Μετά η μεγαλύτερη κυρία, γυρίζει και μας λέει όλα καλά, αλλά επίσης μας λέει ότι ο δάσκαλος με τους εξεταστές είχαν πιάσει κουβέντα για άκυρα θέματα. Εγώ ζήτησα από το άλλο παιδί να πάω πρώτος να τελειώνω και δεν είχε θέμα.

 

Ας περάσουμε στην πορεία:

 

Με το που μπαίνω μέσα στο αμάξι, οι εξεταστές μου λένε ένα γεια και συνεχίζουν να μιλάνε με το δάσκαλο για κάτι σπίτια και ανακαινίσεις και τέτοια. Μου λέει ο δάσκαλος "Νικολάκη βάλε μπροστά και πάμε από τον τάδε δρόμο" και ξεκινάει ο εξεταστής Α:

 

"Που λέτε παιδιά εγώ το σπίτι το πήρα τόσα χιλιάρικα. Έριξα λεφτά να βάλω καλό πλακάκι. Γιατί να μη βάλω και ακριβά χρώματα, θα το έχω εξοχικό να πηγαίνω μωρέ"

 

Εγώ στο τιμόνι έκπληκτος που οι άλλοι τρεις έχουν πιάσει συζήτηση για οτιδήποτε άκυρο και παίρνω οδηγίες από το δάσκαλο. Συνειδητοποιώ ότι πατάω λίγο παραπάνω γκάζι και ο εξεταστής Β μου λέει να χαμηλώσω ταχύτητα και συνεχίζουν ατάραχοι να λένε για το εξοχικό του εξεταστή Α και τι θα κάνει όταν πάρει σύνταξη. Ένα λεπτό μετά μου λένε να στρίψω δεξιά και στον επόμενο δρόμο να κάνω μια οπισθογωνία. Όσο κάνω τη γωνία, δε με προσέχει κανείς, γιατί ο εξεταστής Α με το εξοχικό κάνει στους άλλους:

 

"Παιδιά τόση ώρα λέμε για το σπίτι, να σας δείξω και φωτό με τις εργασίες που κάνουμε"

 

Τελειώνω τη γωνία, πάω να βάλω πρώτη και δε μπορώ να πάω πουθενά. Ο δάσκαλος πάταγε το φρένο, γιατί ο εξεταστής Α είχε φέρει μπροστά το κινητό και μας έδειχνε φωτό από τους σοβάδες, τις γυψοσανίδες, το πλακάκι το καλό, τα ακριβά τα χρώματα. Μένουμε λίγο ακίνητοι, τελειώνουν οι φωτό, μου λένε να ξεκινήσω πάλι πορεία και λίγα μέτρα πιο κάτω περνάμε από ένα καφενείο και ξαφνικά ο εξεταστής Β ανοίγει παράθυρο, εντοπίζει θαμώνα στα τραπέζια στον εξωτερικό χώρο του καφενείου και του φωνάζει μαζί με τον Α: "ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΤΑΚΗΗΗΗΗΗΗ, ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕ", εγώ να απορώ πως δε μου είπαν να πατήσω και καμιά κόρνα στον Τάκη.

 

Όπως προχωράμε, πετάει ο Α τη μυθική ατάκα που δε θα ξεχάσω:

 

"Άντε ρε παιδιά να φτιάξω το σπίτι, να πάρω μια σύνταξη και να πηγαίνω εκεί, βαρέθηκα να περνάω όλους τους οδηγούς, όλο εξετάσεις και εξετάσεις και πορεία, κουράστηκα πια"

 

Κάνω έναν κύκλο το τετράγωνο, μη μπορώντας να πιστέψω όσα έχουν γίνει, γυρνάω σιγά σιγά προς το σημείο εκκίνησης, μέχρι που μου λέει ο Α: "Νικόλα αν μπορείς, άσε για λίγο το αυτοκίνητο στην πλατεία μπροστά από το καφενείο", το αφήνω σε μια θέση-άνοιγμα που είχε και οι εξεταστές Α και Β κατεβαίνουν, πάνε στο καφενείο, κάθονται στο τραπέζι του Τάκη και του πιάνουν συζήτηση! Πάει και ο δάσκαλος, γιατί κάπου είχε γνωρίσει τον Τάκη, γυρίζει σε μένα, όσο οι άλλοι γελάνε με τον Τάκη και του κάνω (ως 18χρονος αφελής): "Τώρα το αμάξι να το βγάλω με όπισθεν να εντυπωσιαστούν; Παρκάρισμα πότε θα κάνουμε, η πορεία δεν έχει κρατήσει ούτε 5 λεπτά" για να λάβω πληρωμένη απάντηση "Νικολάκη μην είσαι χαζός, κόψε το τιμόνι αριστερά, βγάλε το αμάξι και άσε το στο σημείο εκκίνησης όπως το βρήκες, τους βλέπεις στον κόσμο τους, θα πας να τους ζητήσεις να κάνεις κι άλλα; Μια χαρά οδηγός είσαι, έλα να τελειώνουμε". Δεν ξαναμίλησα. Έμειναν δέκα αφόρητα λεπτά να μιλάνε και να γελάνε με τον Τάκη στο καφενείο, με τα χίλια ζόρια σηκώθηκαν, μπήκαν στο αμάξι, λίγα μέτρα πιο κάτω ήταν το σημείο εκκίνησης, το άφησα εκεί και πήγα μέσα να πιω το καφεδάκι μου και να αφηγηθώ στους άλλους τι παίχτηκε.

 

Σύνοψη:

 

Η ιστορία αυτή, αν και έχει την πλάκα της, δε με γέμισε και αυτοπεποίθηση. Ο δάσκαλος έλεγε πως ήμουν μια χαρά, αλλά ο τρόπος εξέτασης με προβλημάτισε σε προσωπικό επίπεδο γιατί δεν είχα την τρομερή αυτοπεποίθηση να βγω στους δρόμους, αλλά και σε γενικότερο επίπεδο, γιατί αν πέρασα εγώ ή πέρασαν κι άλλοι οδηγοί που είναι προσεκτικοί, σκέψου και πόσοι ακόμα επικίνδυνοι μπορεί να μην κόπηκαν που αύριο μεθαύριο θα παραβιάσουν ένα στοπ, θα ξεφύγουν από το όριο ταχύτητας ή θα αλλάζουν τις λωρίδες λες και παίζουν Need for Speed. Ελπίζω να τη μετέφερα σωστά, γιατί ήταν εξαιρετικά αστείο σκηνικό για να το ζεις και ευελπιστώ όποιος άλλος θέλει να αφηγηθεί τραγελαφικά γεγονότα που έχει ζήσει :) 

Επεξεργασία από nikolas12
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  30580
  • Group:  Members
  • Topic Count:  45
  • Content Count:  1828
  • Reputation:   13127
  • Achievement Points:  1938
  • Days Won:  7
  • With Us For:  3406 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  41

6 ώρες πριν, nikolas12 είπε:

Έψαξα να βρω ένα σχετικό τόπικ που να εξιστορούμε αστείες ιστορίες και περιστατικά που μας συμβαίνουν στην καθημερινότητα, αλλά δε βρήκα, οπότε είπα να ξεκινήσω ένα (αν υπάρχει ας μεταφερθεί εκεί) να συζητήσουμε για τραγελαφικά γεγονότα που μας συνέβησαν. Ήδη αφηγήθηκα εδώ την πολύ αστεία συνομιλία με μια κυρία από τη διαχείριση του εμπορικού κέντρου που στεγάζεται η εταιρεία που δουλεύω, οπότε αποφάσισα να εγκαινιάσω το τόπικ με την ιστορία για την εξέταση για το δίπλωμα οδήγησης μου. Οπότε καθίστε αναπαυτικά, ανοίξτε ένα αναψυκτικό και ετοιμαστείτε.

 

Η Κακή Αρχή:

 

Στην αρχή δε μου άρεσε η οδήγηση. Όσο τη λάτρευε ο πατέρας μου, άλλο τόσο τη φοβόμουν εγώ. Φοβόμουν αν τρακάρω, αν αγχωθώ, αν μου σβήσει, τα πάντα. Στα 18 μου λοιπόν, με το που πέρασα ΑΣΟΕΕ είχα την παγκόσμια πρωτοτυπία να είμαι το πρώτο παιδί που αντί να μαζεύει λεφτά και να πρήζει τους γονείς του να πάρει δίπλωμα, με πήγαν οι δικοί μου με το στανιό να μάθω να οδηγάω. Ο δάσκαλος, πολύ καλός, ξεκινάω τα μαθήματα, κάνω κάποια και μετά σταματάω για 2-3 μήνες. 

 

Η Διακοπή, η Επανέναρξη και τα Σήματα:

 

Όταν διέκοψα, είχα εξεταστική και κάποιες άλλες υποχρεώσεις και μου έμεναν λίγα μαθήματα οδήγησης για την εξέταση. Φυσικά ενώ τα πήγαινα καλά, η διακοπή ενίσχυσε την εντύπωσή μου πως όταν γυρίσω θα έχω ξεχάσει τα πάντα, θα μου σβήνει και γενικά ήμουν φοβισμένος. Ξαναξεκίνησα μαθήματα, όλα πήγαν καλά και φτάνει η ώρα της θεωρητικής εξέτασης. Διαβασμένος ωσάν το φυτό της τάξης, πάω μαζί με έναν άλλο μαθητή της σχολής που ήταν ο ορισμός του στ@*%*6δισμού, ο τυπάς περνάει και εγώ κάνω δύο λάθη και κόβομαι. Ο πατέρας μου να με κοιτάει σαν να είμαι χαζός και να με ρωτάει πως γίνεται μαθητής με επαίνους στο σχολείο, με πτυχία σε ξένες γλώσσες και 9-10 στην πρώτη του εξεταστική στο πανεπιστήμιο να κόβεται στα σήματα (λες και σχετίζονται πολύ αυτά μεταξύ τους :lol: ). Τέσπα ξαναπάω στα σήματα με διπλάσιο άγχος και περνάω.

 

Ώρα για εξέταση:

 

Μου λέει ο δάσκαλος ξαφνικά "Νικολάκη την άλλη εβδομάδα δίνεις πορεία" και μου κόβονται τα πόδια. Τη μέρα της εξέτασης πάω στη σχολή και μας λέει ο δάσκαλος ότι θα εξεταστούμε τέσσερις μαθητές του μόνο. Εγώ, μια κοπέλα γύρω στα 30 που μας είπε ότι στα μαθήματα κόντεψε να τρακάρει δύο φορές και δεν είχε ελπίδα, μια κυρία γύρω στα 40 και ένα παλικάρι κάπου στα 25. Μας λέει λοιπόν ότι πρώτα θα εξεταστούν οι γυναίκες, γιατί δεν το έχουν καθόλου και θέλει να δει τι θα κάνει και μετά εμείς που το έχουμε και ότι ο ένας εξεταστής είναι φίλος του, αλλά περιμένουμε να δούμε τον δεύτερο.

 

Πάμε, καθόμαστε σε μια καφετέρια, βγαίνει λίγο έξω ο δάσκαλος και όταν μπαίνει μέσα λέει στις γυναίκες της παρέας να μην ανησυχούν, γιατί και ο δεύτερος εξεταστής είναι γνωστός του και αν κολλήσουν θα τις βοηθήσει. Εμάς γραμμένους κανονικά, μας είχε σίγουρους. Εκεί πιάσαμε κουβέντα και χαλάρωσα κάπως. Πρώτα πήγε η κοπέλα για εξέταση και γυρίζοντας μας είπε ότι οι εξεταστές ήταν λίγο ξινοί, εκείνη έκανε χαζομάρες και ίσως δεν περάσει. Μετά η μεγαλύτερη κυρία, γυρίζει και μας λέει όλα καλά, αλλά επίσης μας λέει ότι ο δάσκαλος με τους εξεταστές είχαν πιάσει κουβέντα για άκυρα θέματα. Εγώ ζήτησα από το άλλο παιδί να πάω πρώτος να τελειώνω και δεν είχε θέμα.

 

Ας περάσουμε στην πορεία:

 

Με το που μπαίνω μέσα στο αμάξι, οι εξεταστές μου λένε ένα γεια και συνεχίζουν να μιλάνε με το δάσκαλο για κάτι σπίτια και ανακαινίσεις και τέτοια. Μου λέει ο δάσκαλος "Νικολάκη βάλε μπροστά και πάμε από τον τάδε δρόμο" και ξεκινάει ο εξεταστής Α:

 

"Που λέτε παιδιά εγώ το σπίτι το πήρα τόσα χιλιάρικα. Έριξα λεφτά να βάλω καλό πλακάκι. Γιατί να μη βάλω και ακριβά χρώματα, θα το έχω εξοχικό να πηγαίνω μωρέ"

 

Εγώ στο τιμόνι έκπληκτος που οι άλλοι τρεις έχουν πιάσει συζήτηση για οτιδήποτε άκυρο και παίρνω οδηγίες από το δάσκαλο. Συνειδητοποιώ ότι πατάω λίγο παραπάνω γκάζι και ο εξεταστής Β μου λέει να χαμηλώσω ταχύτητα και συνεχίζουν ατάραχοι να λένε για το εξοχικό του εξεταστή Α και τι θα κάνει όταν πάρει σύνταξη. Ένα λεπτό μετά μου λένε να στρίψω δεξιά και στον επόμενο δρόμο να κάνω μια οπισθογωνία. Όσο κάνω τη γωνία, δε με προσέχει κανείς, γιατί ο εξεταστής Α με το εξοχικό κάνει στους άλλους:

 

"Παιδιά τόση ώρα λέμε για το σπίτι, να σας δείξω και φωτό με τις εργασίες που κάνουμε"

 

Τελειώνω τη γωνία, πάω να βάλω πρώτη και δε μπορώ να πάω πουθενά. Ο δάσκαλος πάταγε το φρένο, γιατί ο εξεταστής Α είχε φέρει μπροστά το κινητό και μας έδειχνε φωτό από τους σοβάδες, τις γυψοσανίδες, το πλακάκι το καλό, τα ακριβά τα χρώματα. Μένουμε λίγο ακίνητοι, τελειώνουν οι φωτό, μου λένε να ξεκινήσω πάλι πορεία και λίγα μέτρα πιο κάτω περνάμε από ένα καφενείο και ξαφνικά ο εξεταστής Β ανοίγει παράθυρο, εντοπίζει θαμώνα στα τραπέζια στον εξωτερικό χώρο του καφενείου και του φωνάζει μαζί με τον Α: "ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΤΑΚΗΗΗΗΗΗΗ, ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕ", εγώ να απορώ πως δε μου είπαν να πατήσω και καμιά κόρνα στον Τάκη.

 

Όπως προχωράμε, πετάει ο Α τη μυθική ατάκα που δε θα ξεχάσω:

 

"Άντε ρε παιδιά να φτιάξω το σπίτι, να πάρω μια σύνταξη και να πηγαίνω εκεί, βαρέθηκα να περνάω όλους τους οδηγούς, όλο εξετάσεις και εξετάσεις και πορεία, κουράστηκα πια"

 

Κάνω έναν κύκλο το τετράγωνο, μη μπορώντας να πιστέψω όσα έχουν γίνει, γυρνάω σιγά σιγά προς το σημείο εκκίνησης, μέχρι που μου λέει ο Α: "Νικόλα αν μπορείς, άσε για λίγο το αυτοκίνητο στην πλατεία μπροστά από το καφενείο", το αφήνω σε μια θέση-άνοιγμα που είχε και οι εξεταστές Α και Β κατεβαίνουν, πάνε στο καφενείο, κάθονται στο τραπέζι του Τάκη και του πιάνουν συζήτηση! Πάει και ο δάσκαλος, γιατί κάπου είχε γνωρίσει τον Τάκη, γυρίζει σε μένα, όσο οι άλλοι γελάνε με τον Τάκη και του κάνω (ως 18χρονος αφελής): "Τώρα το αμάξι να το βγάλω με όπισθεν να εντυπωσιαστούν; Παρκάρισμα πότε θα κάνουμε, η πορεία δεν έχει κρατήσει ούτε 5 λεπτά" για να λάβω πληρωμένη απάντηση "Νικολάκη μην είσαι χαζός, κόψε το τιμόνι αριστερά, βγάλε το αμάξι και άσε το στο σημείο εκκίνησης όπως το βρήκες, τους βλέπεις στον κόσμο τους, θα πας να τους ζητήσεις να κάνεις κι άλλα; Μια χαρά οδηγός είσαι, έλα να τελειώνουμε". Δεν ξαναμίλησα. Έμειναν δέκα αφόρητα λεπτά να μιλάνε και να γελάνε με τον Τάκη στο καφενείο, με τα χίλια ζόρια σηκώθηκαν, μπήκαν στο αμάξι, λίγα μέτρα πιο κάτω ήταν το σημείο εκκίνησης, το άφησα εκεί και πήγα μέσα να πιω το καφεδάκι μου και να αφηγηθώ στους άλλους τι παίχτηκε.

 

Σύνοψη:

 

Η ιστορία αυτή, αν και έχει την πλάκα της, δε με γέμισε και αυτοπεποίθηση. Ο δάσκαλος έλεγε πως ήμουν μια χαρά, αλλά ο τρόπος εξέτασης με προβλημάτισε σε προσωπικό επίπεδο γιατί δεν είχα την τρομερή αυτοπεποίθηση να βγω στους δρόμους, αλλά και σε γενικότερο επίπεδο, γιατί αν πέρασα εγώ ή πέρασαν κι άλλοι οδηγοί που είναι προσεκτικοί, σκέψου και πόσοι ακόμα επικίνδυνοι μπορεί να μην κόπηκαν που αύριο μεθαύριο θα παραβιάσουν ένα στοπ, θα ξεφύγουν από το όριο ταχύτητας ή θα αλλάζουν τις λωρίδες λες και παίζουν Need for Speed. Ελπίζω να τη μετέφερα σωστά, γιατί ήταν εξαιρετικά αστείο σκηνικό για να το ζεις και ευελπιστώ όποιος άλλος θέλει να αφηγηθεί τραγελαφικά γεγονότα που έχει ζήσει :) 

 

:lol: Που το βρήκες το παράξενο στην όλη υπόθεση? Ο εξεταστής Α έχει ένα σπιτάκι να τελειώσει. Πως θα βγάλει το χρήμα για το καλό πλακάκι και τα χρώματα? Με το να τους κόβει και να μην του εκφράζουν την ευγνωμοσύνη του?

 

Υγ.: αν ο Τάκης είναι μέλος του GC, ελπίζω να μην πάρει στραβά το όλο Θέμα  :lol:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31159
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  283
  • Content Count:  5004
  • Reputation:   32746
  • Achievement Points:  5005
  • Days Won:  99
  • With Us For:  3088 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  46

Τελικά δεν μας είπες, το σπίτι το έχτισε ο άλλος ή όχι; :thinking:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  29453
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  1286
  • Reputation:   5863
  • Achievement Points:  1288
  • Days Won:  0
  • With Us For:  3910 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Θα σας πω τώρα παιδιά μου, μια ιστορία από τα παλιά, με ένα φίλο μου από το σχολείο πηγαίνουμε το έτος 1991 εις την οδό Πατησίων και ρωτάμε έναν εφημεριδοπώλη για ένα καινούριο κόμικς που βγήκε εκείνη την εποχή το Σποουν και ο ευγενέστατος άνθρωπος μας ρώτησε...πώς το είπατε? του λέμε Σποουν...και αυτός λέει...πως? Σπόιν? όχι δεν το έχω αγαπητά μου παιδιά.Αυτα.:cool:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34881
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Πριν από 1 ώρα, apetoussis82 είπε:

 

:lol: Που το βρήκες το παράξενο στην όλη υπόθεση? Ο εξεταστής Α έχει ένα σπιτάκι να τελειώσει. Πως θα βγάλει το χρήμα για το καλό πλακάκι και τα χρώματα? Με το να τους κόβει και να μην του εκφράζουν την ευγνωμοσύνη του?

 

Υγ.: αν ο Τάκης είναι μέλος του GC, ελπίζω να μην πάρει στραβά το όλο Θέμα  :lol:

 

Ρε συ εγώ όσο πιο πολύ άκουγα για το σπίτι του εξεταστή, τόσο πιο πολύ σκεφτόμουν ότι θα μου πουν στο τέλος : "Ωραίος Νικόλα, 200 ευρώ το λάδωμα αν θες να μην κοπείς γιατί έχω να βάλω και καλό πλακάκι" :lol:

Επεξεργασία από nikolas12
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34881
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

19 λεπτά πριν, Retroplaymo είπε:

Τελικά δεν μας είπες, το σπίτι το έχτισε ο άλλος ή όχι; :thinking:

 

Δεν κράτησα επαφές με το δάσκαλο να μάθω τελικά τι έγινε με το σπίτι δυστυχώς :lol:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34881
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

13 λεπτά πριν, deadneighbours είπε:

Θα σας πω τώρα παιδιά μου, μια ιστορία από τα παλιά, με ένα φίλο μου από το σχολείο πηγαίνουμε το έτος 1991 εις την οδό Πατησίων και ρωτάμε έναν εφημεριδοπώλη για ένα καινούριο κόμικς που βγήκε εκείνη την εποχή το Σποουν και ο ευγενέστατος άνθρωπος μας ρώτησε...πώς το είπατε? του λέμε Σποουν...και αυτός λέει...πως? Σπόιν? όχι δεν το έχω αγαπητά μου παιδιά.Αυτα.:cool:

 

Σπόιν; Πες του σιγά μην είναι και το Φσσστ Μπόιν του Βουτσά.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  30298
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  1873
  • Reputation:   11144
  • Achievement Points:  1888
  • Days Won:  24
  • With Us For:  3524 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  23

Πολύ ωραίο θέμα, μακάρι να ακούσουμε διάφορα ωραία.

 

Έχω 2-3 πρόσφατες ιστορίες που μου έρχονται στο μυαλό.

 

Η πρώτη έχει να κάνει πάλι με οδήγηση. Γενικά και η δική μου εμπειρία με την οδήγηση περιέχει άπειρες τραγελαφικές καταστάσεις. Ξεκινάω που λέτε τον περασμένο Νοέμβρη τα θεωρητικά μαθήματα, λέω οκ σε 2 εβδομάδες θα έχω ξεμπερδέψει. Πέτυχα φαίνεται στη μοναδική σχολή οδήγησης που παίρνει τα σήματα υπερβολικά σοβαρά. Είχα ακούσει ιστορίες από φίλους που τους μοίρασαν απλά ένα φυλλαδιάκι και τους είπαν μάθε αυτά, εμείς κάναμε κανονικά 5 2ωρα θεωρίας και ύστερα εντατική εξάσκηση με τεστάκια. Ένιωθα από καιρό έτοιμος αλλά η δασκαλά επέμενε, θα έρχεστε εδώ να κάνετε τεστάκια, θα σημειώνετε κάθε λάθος σας και θα τα εξηγούμε 1-1. Όπως καταλαβαίνετε, στα σήματα, των οποίων η εκμάθηση βασίζεται αρκετά στην επαναληψιμότητα εμφάνισης στα τεστάκια κι ένα που θα κάνεις λάθος, μετά από 5 φορές έχεις μάθει το σωστό, τόσο αναλυτική ενασχόληση είναι εξαιρετικά χρονοβόρα. Αφήστε που είχε κι άλλους μαθητές που ταλαιπωρούσε έτσι, οπότε εξηγούσαμε 4-5 λαθάκια την φορά και μέχρι να ξαναπάω από βδομάδα είχα ήδη συναντήσει στα τεστάκια 20 φορές τα υπόλοιπα λάθη μου και είχα μάθει πλέον το σωστό απέξω, οπότε πραγματικά οι όλες διορθώσεις ήταν πραγματικά κουραστικές κι ανούσιες. Φταίω κι εγώ που ήμουν τόσο τυπικός αντί να πάψω να σημειώνω και να της πω οκ είμαι έτοιμος. Αφήστε που για κάποιο λόγο μας καλούσε 1 φορά την εβδομάδα για να γίνει αυτό, μία φορά ήταν άρρωστη κιόλας η δασκάλα οπότε πήγε η διόρθωση μια βδομάδα μετά, μην τα πολυλογώ, περάσαν τα Χριστούγεννα και σήματα δεν είχα δώσει ακόμα ενώ είχα τελειώσει τα θεωρητικά από αρχές Δεκέμβρη.

 

Μέσα στον Ιανουάριο με τα πολλά, αφού την έπεισα ότι δεν κάνω πια λάθη, μου όρισε ημερομηνία για να δώσω σήματα. Εννοείται την ημέρα πριν δώσω ήθελε να κάνουμε 3ωρο επαναληπτικό μάθημα . Πήγα να της πω, κυρία μου 3ωρο επαναληπτικό δεν έκανα ούτε πριν δώσω πανελλήνιες. :lol:  Ήταν να δώσω Παρασκευή, Τετάρτη κάναμε το επαναληπτικό, πάω Πέμπτη απόγευμα να δώσω κάτι χαρτιά, μου λέει α 'ναι, θα σε παίρναμε τηλέφωνο, δεν είχε αίθουσα αύριο τελικά. Του τύπου αν δεν είχα πάει ως εκεί παίζει και να μην το μάθαινα ποτέ, θα πήγαινα Παρασκευή πρωί στο υπουργείο μεταφορών τζάμπα :lol:  Και δώστου πάλι αναβολή αυτά τα καταραμένα τα σήματα. Βρέθηκε ημερομηνία τελικά και τα έδωσα επιτέλους την επόμενη εβδομάδα επιτυχώς. Πάω εκεί τους λέω πέρασα κλπ, μου λέει ωραία, πες μου ποιες ώρες σε βολεύουν για να ξεκινήσεις τα πρακτικά, θα σε πάρει τηλέφωνο ο άλλος δάσκαλος μέσα στις επόμενες ημέρες. Εννοείται τηλέφωνο δεν πήρα ποτέ, γιατί επικοινωνία σε αυτή η σχολή μηδέν όπως καταλάβατε, αλλά δεν έδωσα πολλή σημασία γιατι ούτως ή άλλως τότε είχε αρχίσει σιγά-σιγά και η εξεταστική Φεβρουαρίου οπότε λέω θα τους πάρω τηλέφωνο όταν τελειώσω αν δεν με έχουν ειδοποιήσει.

 

Έτσι κι έκανα και ξεκινήσαμε τέλη Φεβρουαρίου τα πρακτικά σιγά-σιγά. Εγώ υπερβολικά αγχωμένος, χωρίς ίχνος εμπειρίας να σφίγγω το τιμόνι, να μου φαίνεται βουνό γενικά. Ο δάσκαλος δίπλα, ατάραχος. Συχνά να μιλάει στο τηλ για άκυρα θέματα όπως τα προσωπικά των φίλων του. "Έλα ρε, θα βγεις με την τάδε; Αααα αν βγεις μ'αυτήν δεν με ξέρεις, έχω λόγο που στο λέω..." :lol:  Λόγω κορωνοϊού σταμάτησα τα μαθήματα κι ακόμα δεν τα χω συνεχίσει. Εννοείται ξανά, δεν με πήρε ποτέ τηλέφωνο ότι άνοιξαν πάλι. Του τύπου αν πάρω τηλ τα Χριστούγεννα θα μου πει χαλαρός "έλα ρε, ανοίξαμε από Μάιο...".  Όπως και να 'χει, θα συνεχίσω λογικά μετά την εξεταστική, αν και με βλέπω να το καθυστερώ για Σεπτέμβρη γιατί μέσα στον Αύγουστο λίγο δύσκολο. Μ'αυτά και μ'αυτά, από Νοέμβρη που ξεκίνησα, ακόμα δεν έχω δίπλωμα :lol:

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Συνεχίζω με 2 κινηματογραφικές ιστορίες.

 

Η πρώτη διαδραματίστηκε μέσα Γενάρη, όταν πήγα σινεμά να δω το Bad Boys for Life. Μέτρια ταινία, πλακίτσα είχε, τα 2 πρώτα καλύτερα όμως. Το θέμα είναι ότι φαίνεται πως ο από πίσω μου στην αίθουσα επρόκειτο για τον μεγαλύτερο φαν των Bad Boys έβερ :lol:  Να γελάει δυνατά συνέχεια, κάθε φορά που εμφανίζεται παλιός χαρακτήρας να φωνάζει  "ΑΧΑΧΑΧΑ ΠΩΩΩΩΩΩΩ ΤΙ ΛΕΕΣ ΤΩΡΑΑ ΦΕΡΑΝ ΑΥΤΟΝ, ΦΟΒΕΡΟ", να τραγουδάει μόνος του "Bad Boys, Bad Boys", γενικά υπέροχη εμπειρία :lol:

 

Η δεύτερη έγινε αρχές Φλεβάρη. Γενικά δεν έχω κερδίσει ποτέ τίποτα στην ζωή μου, είμαι από αυτούς τους άτυχους. Συνηθίζω όμως ακόμα να παίρνω μέρος σε κανένα διαγωνισμό, έτσι για την πλάκα. Έτυχε λοιπόν να κερδίσω από διαγωνισμό, εισιτήριο για την αβάν πρεμιέρ του Birds of Prey. Ξενέρωσα λίγο, γιατί πραγματικά ήταν μια ταινία που είχα μηδενικό hype, λέω χάθηκε να είχα κερδίσει για κανένα Infintiy War; Εννοείται όμως πήγα. Φτάνω στο Village στο Mall, νομίζοντας ότι ξεκινάει η ταινία 20:30. Είχα υπολογίσει να φτάσω και λίγο νωρίτερα για να χαζέψω στα Public. Ξανακοιτάω το μέιλ με τον διαγωνισμό, και βλέπω ότι ξεκινάει 20:00 τελικά και ήταν φάση 8 παρά 10, ενώ έλεγε προσέλευση 7:45. Πάω τρέχοντας να προλάβω, ούτε Public δεν πήγα ούτε πουθενά. :lol: Αντικρίζω μια ουρά τεράστια. Με λίγη υπομονή φτάνει η σειρά μου, τους λέω όνομα, δεν υπήρχα πουθενά. Μου λένε από πού κερδίσατε, λέω από το τάδε σάιτ. Συμπληρώνουν το όνομά μου χειρόγραφα και με βάζουν μέσα. Του τύπου άνετα μπορούσα να τους έχω κοροϊδέψει αν δεν ίσχυε και να 'χα μπει τσάμπα στην αβάν πρεμιέρ. Περίμενα λοιπόν μέσα να γίνεται χαμός, δωράκια, cosplays, αφίσες, τελικά τίποτα δεν είχε. Ούτε καν αριθμημένες θέσεις δεν υπήρχαν, βρήκα τυχαία μια θέση κι αυτή σχετικά μπροστά. Ευτυχώς είχα πάει μόνος μου γιατί σωστά προνόησα μην γίνει καμιά στραβή. Στην οθόνη έγραφε ένα τεράστιο μήνυμα που μας ζητούσε να απενεργοποιήσουμε κινητά και μας απαγόρευε λέει να ποστάρουμε οποιαδήποτε κριτική της ταινίας πριν την Τετάρτη το απόγευμα (Εγώ είχα πάει Τρίτη, η πρεμιέρα ήταν Πέμπτη). Γενικά με την ασφάλεια μη διαρρεύσει κάτι ήταν πολύ ανήσυχοι, ένας τυπάς πήγαινε πάνω-κάτω στα σκαλιά καθόλη τη διάρκεια της προβολής και έλεγε "ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ" σε όποιον το άνοιγε να δει ξέρω γω την ώρα :lol: Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γυρνώντας με λεωφορείο που σπάνια παίρνω, έχασα την στάση μου αφηρημένος συζητώντας με φίλους για την ταινία (πριν φτάσει Τετάρτη απόγευμα παρακαλώ :cool:), και αναγκάστηκα να περπατήσω βραδιάτικα κανένα μισάωρο.

 

 

Αυτά από εμένα, ελπίζω κι εγώ να τα περιέγραψα σωστά και να μην σας φαίνονται ασυνάρτητα κι αδιάφορα :blush2:

Επεξεργασία από Tsaklas
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32391
  • Group:  Members
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  96
  • Reputation:   666
  • Achievement Points:  96
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2329 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  47

Φαίνεται πως η νοσταλγία πουλάει, ακόμα και όταν δεν υπάρχει κάτι να νοσταλγήσεις! Είναι δυνατόν μια ταινία συνταγή/ στουντιακό προϊόν όπως το Bad Boys, χωρίς τίποτα το ξεχωριστό να κάνει δεύτερο σίκουελ 25 χρόνια μετά και αυτό το σίκουελ να τα πηγαίνει καλύτερα από την πρώτη ταινία;

 

Και μια που λέμε για μαθήματα οδήγησης και γενικά για τα κακώς κείμενα της οδήγησης στην Ελλάδα, υπάρχει η κατάλληλη ταινία: "Ι.Χ. ώρα μηδέν" (1988) του Τάσου Μπουλμέτη με πρωταγωνιστή τον Παύλο Χαϊκάλη. Ένα καλτ διαμαντάκι που ο σκηνοθέτης του έχει πάψει να  περιλαμβάνει στη φιλμογραφία του (αδίκως). Ένα ταξίδι στη μαγική δεκαετία του 1980 και στην κόλαση του να έχεις αυτοκίνητο εκείνη την εποχή.

 

Τέτοιες ταινίες αξίζουν να τις νοσταλγήσεις! Τέτοιες ταινίες αξίζουν σίκουελ!

 

Φανταστείτε: "Ι.Χ. έτος 2028 - μετά 40 έτη".

Επικό τρέιλερ: "Νόμιζαν πως το 2028 θα είχαμε ιπτάμενα αυτοκίνητα και αποικίες στον Άρη. Δε φαντάζονταν πως θα ήταν η πραγματικότητα!"

Και μετά η κάμερα να δείχνει τον Χαϊκάλη μποτιλιαρισμένο στην Πανεπιστημίου! Μαγεία!

 

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94400
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Όταν βρω χρόνο, θα γράψω και τις δικές μου περιπέτειες στους ελληνικούς δρόμους, οι οποίες είναι ουκ ολίγες. Τα "πλεονεκτήματα" του να είσαι επαγγελματίας οδηγός! :lol:

 

 

:beer:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34881
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Μιας και ο @Tsaklas είπε για ιστορίες σινεμά, έχω και εγώ δύο τρία σκηνικά αλλά τίποτα το τρομερό.

 

Πριν ξεκινήσω να πω ότι ο αδερφός μου κάποια στιγμή είχε πάει σινεμά και πριν στις διαφημίσεις έπαιζε η κλασική διαφήμιση Coca Cola με το ζευγάρι που χωρίζει και τα βρίσκει και φυσικά κανείς μας δεν τις παρατηρεί εκτός από μια παρέα που εκείνη τη μέρα στο φιλί του ζευγαριού σηκώθηκαν και άρχισαν να χειροκροτάνε και να φωνάζουν ΑΞΙΟΣ! :lol:

 

Λοιπόν πρώτη ιστορία με κινηματογράφο που μου ήρθε κατευθείαν είναι στα Odeon του Αμαρουσίου που για όποιον δεν έχει πάει, εκεί τριγύρω γυρίζουν χαλαρά θριλεράκι, ενώ και μέσα δεν πάνε πίσω, γιατί στις αίθουσες δεν πάει πολύς κόσμος. Κάποια στιγμή είχαμε πάει με την κοπέλα μου να δούμε ταινία, η οποία αν θυμάμαι καλά δεν ήταν κωμωδία. Καθόμαστε σχετικά πίσω, είναι άλλα τέσσερα άτομα σε πιο μπροστά μας και δέκα λεπτά μέσα στην ταινία έρχεται από πίσω μας και κάθεται ένας, τον οποίο τον κόψαμε για τρελό κρίπουλα. Τελικά ο τύπος όχι απλά δεν έβλεπε ταινία, αλλά καθόταν στο κινητό και τελείως άκυρα διαστήματα που οι πρωταγωνιστές δεν έλεγαν κάποιο αστείο, πεταγόταν και ακουγόταν στην άδεια αίθουσα ένα εκκωφαντικό "ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ" που κοβόταν μαχαίρι. Περιττό να σας πω ότι μετά το τρίτο-τέταρτο γέλιο, μας έπιασε και εμάς νευρικό γέλιο και πλέον τα 3/7 του κοινού είχαν λυθεί στα γέλια.

 

Δεύτερο σκηνικό έχουμε πάει παρέα πέντε άτομα να δούμε το Batman v Superman και είχαμε δίπλα μας τραγελαφικό ζευγάρι 20άρη νέρντουλα με 40άρα βαμμένη ώστε να μοιάζει μικρότερη, η οποία όταν δεν του έβαζε το χέρι μέσα στο παντελόνι του, δεν σηκωνόταν για να τον φιλήσει με φιλί που ακούγεται σε όλη την αίθουσα και δεν του πέταγε kinky υπονοούμενα είχε φοβερές απορίες όπως το αν ο Ben Affleck παίζει τον Superman και διάφορα άλλα διαμαντάκια που τώρα δε θυμάμαι.

 

Το χειρότερο που μου έχει συμβεί στο σινεμά είναι στο It Part 1. Πάλι με την κοπέλα μου σε μικρή αίθουσα του Mall, πρώτες ημέρες προβολής που είναι ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο. Καθόμαστε προτελευταία γραμμή στο κεντρικό διάζωμα. Η αίθουσα όπως είπα ήταν γεμάτη, με αρκετά πιτσιρίκια και είχε αρκετή φασαρία στις διαφημίσεις (που το καταλαβαίνω), αλλά και στην αρχή της ταινίας (που δεν το καταλαβαίνω) και από ένα σημείο και μετά είχαν γίνει τόσο προκλητικά ενοχλητικοί που ήμουν στο όριο να τους πετάξω το νερό και το αναψυκτικό. Τόσα χρόνια μπάσκετ θα έπιαναν τόπο :D Τέσπα το θέμα είναι ότι σε κάποια φάση μου λέει η δικιά μου "Νιώθεις κάτι να σε χτυπάει στη θέση σου;". Εγώ δεν ένιωθα κάτι, αλλά πιο μετά κατάλαβα τι εννοούσε. Δε γύρισα να κοιτάξω πίσω, γιατί το θεωρούσα αγένεια (ναι είμαι ο ίδιος που θα εκτόξευε χαλαρά το αναψυκτικό :lol: ), αλλά μετά από κανά δεκάλεπτο αρχίζουμε να ψιλοτσαντιζόμαστε. Εκείνη την ώρα ακούγεται να ανοίγει η πόρτα εισόδου στην αίθουσα, μπαίνει υπάλληλος του Village και πάει στους από πίσω μας.

 

Ήταν ένα ζευγαράκι γύρω στα 16-17 που αντί να πάνε σε άδεια αίθουσα και να παίζει low budget θριλεράκι, ήρθαν στο It τις πρώτες ημέρες προβολής σε γεμάτη αίθουσα :lol: Η εντολή της υπαλλήλου ήταν ρητή: "Ξεκαβάλα τον και κάτσε στη θέση σου ή σας παρακαλώ να φύγετε". Γυρνάω και πράγματι η κοπελίτσα είχε ανέβει πάνω στον άλλον, τη στιγμή που τους είδα ήταν αγκαλιά, αλλά λογικά όλο και κάτι θα έκαναν για να μπήκε η υπάλληλος μέσα. Τους καημένους τους διπλανούς τους λυπάμαι που δεν έλεγαν τίποτα οι άνθρωποι. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που θυμάμαι να βλέπω υπάλληλο σινεμά να μπαίνει στην αίθουσα την ώρα της προβολής με σκοπό να βγάλει κόσμο έξω :) 

Επεξεργασία από nikolas12
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  30298
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  1873
  • Reputation:   11144
  • Achievement Points:  1888
  • Days Won:  24
  • With Us For:  3524 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  23

Τώρα που τα είπες αυτά θυμήθηκα κι άλλες 2 κινηματογραφικές ιστορίες (προ κορωνοϊού που έβγαινε πράγμα πήγαινα σχεδόν εβδομαδιαία, οπότε έχω μπόλικες :lol:)

 

Είχαμε πάει με παρέα να δούμε το Ant-Man στο Village στο Mall. Δεν είχαμε κλείσει εισιτήρια, καταφέραμε όμως να βρούμε θέσεις 3η σειρά, δεν το λες και θεσάρα, αλλά οκ δεν είναι και κάτω από την οθόνη να στραβολαιμιάζεις (έχω δει 2η σειρά Doctor Strange σε 3D τέρμα αριστερά στην αίθουσα κολλητά στον τοίχο να βλέπεις την οθόνη υπό γωνία, κόντεψα να αλληθωρίσω :xm:). Στις πρώτες 2 σειρές λοιπόν ήταν ένα τσούρμο παιδάκια, 10 χρονών να ήταν; Δεν ξέρω πόσο ακριβώς. 2 σειρές γεμάτες παιδάκια. Καταλαβαίνετε την φασαρία που ακολούθησε. Και αυτό είναι το λιγότερο. Σε κάποια φάση, αυτά της 2ης σειράς σηκώθηκαν και πήγαν να κάτσουν 2-2 στην 1η σειρά μαζί με τους φίλους τους :lol: 2 παιδάκια σε κάθε θέση. Δεν το χω ξαναδεί. Τους έκανα παρατήρηση και ένιωσα ξενέρωτος γέροντας που κάνει "σσσ" στα πιτσιρίκια, αλλά δεν με άκουσαν, μέχρι που επενέβησαν οι ταξιθέτες.

 

Η 2η είναι όταν έβλεπα το Allied. Είχε κάτσει πίσω μου ένας τυπάς που κυριολεκτικά σχολίαζε μόνος του, δεν είχε κάποια παρέα δίπλα. Έμπαινε κάποια στιγμή ο Μπραντ Πιτ να ρίξει ξύλο σε κάτι τύπους, λέει αυτός μόνος του "ώπα, το σκλήρυνε το παιχνίδι ο Μπραντ...".  :lol: Και άλλα διάφορα ωραία που δε θυμάμαι.

Επεξεργασία από Tsaklas
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 4 months later...

  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34881
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Αχ καιρό έχω να το αναβιώσω αυτό το θρεντ, η αλήθεια είναι πως η ζωή στην εποχή του ιού δε μου προσφέρει ισάξιες ευκαιρίες για τραγελαφικά σκηνικά, ωστόσο σήμερα ολοκληρώθηκε ένα ακόμα περιστατικό τρέλας και παραλογισμού, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο πρωτομάστορας τέτοιων σκηνικών: ο Ελληνικός Στρατός.

 

Long story short και επειδή οι ιστορίες θητείας είναι για άλλο ποστ, πάνε δύο χρόνια από την υπέροχη μέρα της απόλυσης με το καταραμένο πράσινο λελεδόχαρτο. 8 φαντάροι η σειρά μου στο τάγμα, μαντέψτε ποιος ήταν αυτός που πήρε πράσινο που του λέει ότι σε επιστράτευση παρουσιάζεται σε άλλη μονάδα από αυτή που υπηρέτησε. Δυστυχώς αυτά τα χαρτιά θυμίζουν παλιό καλό ελληνικό δημόσιο. Φυσικά πολλά στοιχεία της ιστορίας δε θα αποκαλυφθούν για ευνόητους λόγους.

 

Φέτος το καλοκαίρι, κάπου τον Ιούνιο-Ιούλιο, πάω το πρωί στο γραφείο μου και πριν προλάβω να πιω καφέ, με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου και μου λέει με τρομερή ανησυχία ότι ήρθε ένας αστυνομικός και με ζήτησε. Όλος ο έννομος πρότερος βίος μου πέρασε μπροστά από τα μάτια μου πριν μου πει ότι τους παρέδωσαν στρατιωτικά χαρτιά. Τότε γινόταν ο αρχικός χαμός στο Καστελόριζο και 2-3 γνωστοί είχαν πάρει χαρτί για επανεκπαίδευση. Σοφή κίνηση του ΕΣ σκέφτομαι, ένας τύπος που το πιο έμπειρο στρατιωτικό του βίωμα είναι νίκες σε Deathmatch στο Counter Strike και που στον ΕΣ απεδείχθη κρυφό ταλέντο στο γρήγορο σφουγγάρισμα και την αρχειοθέτηση με σφραγίδα, πρέπει οπωσδήποτε να επανεκπαιδευτεί.

 

Τέλος πάντων, προφανώς δε με καλέσανε, αλλά μου δώσανε νέο φύλλο πορείας που έλεγε τα ίδια με το προηγούμενο ακριβώς για το που παρουσιάζομαι σε επιστράτευση και δίνουν κάποιες οδηγίες για αποστολή βεβαίωσης παραλαβής. Μετά από ταραχώδεις συσκέψεις 3 ατόμων για να καταφέρουμε να καταλάβουμε τι θέλει από εμάς η ελληνική γραφειοκρατία, συμπληρώνουμε ό,τι ήθελε και τα ταχυδρομούμε.

 

Έλα όμως που αυτές τις μέρες ξαναήρθαν για θέματα του φύλλου στο σπίτι οι αστυνομικοί και το κουδούνι είχε χαλάσει. Έτσι ο πατέρας μου έμαθε από γείτονα ότι ρωτούσαν που μένω. Κοίτα να δεις λέω, Εσκομπάρ έχω γίνει για να με ζητάνε τόσο συχνά. Σήμερα του τηλεφωνούν σπίτι και του λένε να περάσω από το τμήμα να επιδοθεί ξανά φύλλο πορείας. Ρε που μπλέξαμε με τη γραφειοκρατία, μετά τη δουλειά παίρνω το αμάξι να πάω προς τα εκεί, σκεπτόμενος πως μια επανεκπαίδευση τριών εβδομάδων δε θα με χάλαγε αν ήταν να χάσω τα κιλά της καραντίνας. Anyway πάω στο τμήμα, συμπληρώνουν σε ένα χαρτί τα στοιχεία μου και μου δίνουν κι άλλο φύλλο πορείας.

 

Επαναλαμβάνω γιατί βρισκόμαστε στη λούπα του Τάκη του Κυριλέ: Όταν βγήκα από φαντάρος πήρα φύλλο πορείας, δύο χρόνια μετά μου έστειλαν καινούριο που έγραφε ακριβώς τα ίδια, ζητώντας μου να ταχυδρομήσω μια βεβαίωση ότι το πήρα και τρεις μήνες μετά με καλούν να μου επιδώσουν ένα ακόμα που λέει ακριβώς τα ίδια. Και για όλο αυτό έστειλαν κανονικούς αστυνομικούς (προφανώς και σε άλλα σπίτια) μπας και με βρουν στο σπίτι μου να μου το δώσουν αυτοπροσώπως. Όλα τα λεφτά όμως ήταν ο διάλογος με τον αξιωματικό αφού έδωσα τα στοιχεία μου:

 

Α: Το παλιό φύλλο το έχεις;

Ε: Το παλιό το πήρα πριν 3 μήνες, αλλά δε μου είπατε να το φέρω.

Α: Α, σωστά. Πάντως πάρε ένα τηλέφωνο στη μονάδα που υπηρέτησες αν θέλουν άλλα στοιχεία.

Ε: Στη μονάδα που υπηρέτησα; Μα το φύλλο πορείας λέει ότι παρουσιάζομαι σε άλλη, τελείως διαφορετική μονάδα.

Α: Ε τι να σου πω, τα έχουν αλλάξει τώρα τα φύλλα και γίνεται χαμός.

 

Συμπεράσματα λοιπόν:

 

1. Το Ελληνικό Δημόσιο τον Bill Gates να φέρναμε για την Ψηφιακή Πολιτική μας θα έμενε πάντα αχταρμάς.

2. Η γραφειοκρατία σε αυτή τη χώρα πήγε σε επίπεδο να πάρω δύο φύλλα πορείας σε κάτι μήνες γιατί αλλάζουν σχήμα, μέγεθος, χρώμα, δενξέρωτι.

3. Ευτυχώς ο στρατός δε χρειάζεται τις άψογες γνώσεις μου σε χτύπημα σφραγίδας, σφουγγάρισμα και αγώνες ώστε το Aces High να γίνει το στρατιωτικό μας εμβατήριο.

4. Άρσεναλ

5. Εν μέσω πανδημίας και ειδικά καραντίνας, η αστυνομία έχει πόρους σε ανθρώπινο δυναμικό για να πηγαίνουν αστυνομικοί σε σπίτια να παραδώσουν ένα χαρτί αντί να γίνεται ηλεκτρονικά.

6. Αν ψάξω να βρω λογική, υπεύθυνο και τι παίχτηκε με όλα αυτά τα χαρτιά θα καταλήξω σαν τον Αστερίξ και τον Οβελίξ που έψαχναν το πιστοποιητικό Α38 :lol:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 weeks later...

  • Member ID:  36877
  • Group:  Νέα Μέλη
  • Topic Count:  2
  • Content Count:  10
  • Reputation:   43
  • Achievement Points:  10
  • Days Won:  0
  • With Us For:  1206 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Ωραίο θρεντ αυτό που ανοίξατε παιδιά και μου φάνηκε ενδιαφέρον οπότε θα σας πω και εγώ κάποιες δικές μου αστείες ιστορίες .

 

1) Ήμουν μικρός γύρω στα 12 και βρισκόμουν στο χωριό μου το καλοκαίρι .Η γιαγιά μου στέλνει εμένα και τον ξαδερφο μου να αγοράσουμε αλευρι από το μοναδικό μαγαζί του χωριού (μιλάμε για χωριουδάκι δηλαδή).Γυρνώντας από το μαγαζί περνάει με το αυτοκίνητο ένας γνωστός μου τον οποίο δεν γνώριζε ο ξάδερφος μου ,σταματάει δίπλα μας λοιπόν και λέει "παιδιά που πάτε ; Έλατε να σας πάω εγώ "Μπαίνω κατευθείαν εγώ στη θέση του συνοδηγού αλλά ο ξάδερφος μου ήταν πολύ σκεπτικός γιατί νόμιζε πως ήταν άγνωστος και για έμενα :lol:.Τελικά μπαίνει και αυτός .Και στη διαδρομή δεν μιλούσε κανείς και φαινόταν όλο αυτό "υποπτο" για τον ξάδερφο μου .Κάποια στιγμή βλέπω από τον καθρέφτη του συνοδηγού τον ξαδερφο μου να με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας και καχυποψίας και να σφίγγει την σακούλα με το αλεύρι λες και θα του το κλέψουν :lol:.Οταν κατεβαίνουμε ,μου λέει " Καλά ρε έτσι μπαίνεις στα αυτοκίνητα ,σου λέει ο άλλος έλα να σε πάω σπίτι σου και εσύ μπαίνεις έτσι απλά ". ..ε και του εξήγησα ότι τον γνώριζα ....

 

2) Αυτό το περιστατικό έγινε πριν κανά χρόνο σε σπίτι γνωστών μας.Ηταν βράδυ και βγαίνω κάποια στιγμή έξω στο κήπο για να πάρω αέρα .Κάποια στιγμή βλέπω από μακριά μια κυρία με δύο σκυλιά να την περιτριγυρίζουν .Μου φάνηκε λίγο περίεργο .. κάποια στιγμή έρχονται κοντά προς το σπίτι .Καταλαβαίνω κάποια στιγμή ότι το ένα σκυλί ήταν δικό της και το άλλο ήταν ένα αδέσποτο που δεν τους άφηνε .Άρχισε να φωνάζει αυτή "άσε μας ,φύγε " στο αδέσποτο αλλά το αδέσποτο τους είχε γίνει σαν τσιμπούρι .Έρχονται κοντά προς την πόρτα και φωνάζω στη κυρία να μπει στο σπίτι για να γλιτώσει .Ανοίγω την πορτα και βλέπω να προσπαθεί να μπει το πιτ Μπουλ από την πόρτα και φοβήθηκα και την ώρα που βάζει το κεφάλι μέσα ,κλείνω την πόρτα και πιάνει το λαιμό του. Εντωμεταξύ δεν ένιωθε τίποτα το σκυλί ..ούτε γαβγίζε ούτε τίποτα εξάλλου ήταν πιτμπουλ που με τόσο χοντρό λαιμό που είχε τι να πάθει. (ανοίγω μια παρένθεση για τους φιλοζωους που μπορεί να διαβάσουν το ποστ ,δεν έχω καμία κακία  για  τα ζώα και ποτέ δεν θα χτυπούσα κάποιο ζώο απλά στην προκειμένη περίπτωση ήθελα να προστατευτώ και να μην αφήσω το σκυλί να μπει μέσα οπότε έσπρωχναν την πόρτα μέχρι το σημείου που ν αμήν μπορέσει να μπει το σκυλί ).Η άλλη εντωμεταξυ φώναζε "άνοιξε μου !" Και γω να προσπαθώ να κραταω την πόρτα για να μην μπει το σκυλί μέχρι που πετάγεται ο γνωστός μου γρήγορα από τό σπίτι ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα το πιτ Μπουλ μαζί με τη κυρία ;;!!..όπα κάτι έγινε εδώ ...παιδιά είχα μπερδευτει και νόμιζα πως το πιτ Μπουλ ήταν το αδέσποτο ενώ τόση ώρα κρατούσα την πόρτα για να μην μπει το σκυλί της κυρίας .Μέσα στο σκοτάδι δεν είχα προσέξει ούτε το λουρί του πιτ Μπουλ  ...:oops:.Τελος πάντων ,κάνεις ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα .

 

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 6 months later...

  • Member ID:  37294
  • Group:  Members
  • Topic Count:  15
  • Content Count:  267
  • Reputation:   977
  • Achievement Points:  350
  • Days Won:  2
  • With Us For:  1101 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  13

Κι εγώ έχω 2-3 ιστορίες απο την κατασκήνωση μου ακούστε να γελάσετε 

Είμουν στην κατασκήνωση μου !  Το μεσημεράκι είχα πάρει μια μπάλα  Ος που ήρθαν κάτι παιδιά κι ήθελαν να παίξουμε (Ετσι νόμιζα βασικά )εκείνει την στιγμή δεν ήθελα όμως να παίξω τότε άρχισαν να με κυνηγάνε χωρίς σταματημό !Κρύφτηκα επάνω σε ενα δέντρο ! Τα παιδιά όμως  με πήραν  είδηση ( το μεσημέρι είχε συννεφιά  οποτε δεν τα είδα !/Κι πανω στην βιασύνη μου λογικό ! Την ώρα όμως που κατέβηκαν γιατί είμουν πολλή ώρα πάνω στο δέντρο , με  έπιασαν  για να μου πουν γιατί ανέβηκε στο δέντρο  ; Εμείς απλα θέλαμε μα σε κεράσουμε παγωτό ( Υπάρχει ενα τεράστιο κυλικιο στην κατασκήνωση που έχει παγωτά ) 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.