Ντόναλντ 73 [Το Πάρκο των Ονείρων]

[Gong]

Και αυτόν τον μήνα συναντάμε το αγαπημένο μας παπί σε 4 νέες ιστορίες…

• ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
• ΤΟ ΠΑΠΙ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
• ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ
• Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ

Αναζητήστε το τεύχος Νο.73 από την Τετάρτη 15/07 στα περίπτερα!

[doom]

• ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
• ΤΟ ΠΑΠΙ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
• ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ
• Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ

[Μενίγ Πουαγώ]

Κυκλοφόρησε ο πάπιος του μηνός Αυγούστου. Ξέρετε ο μήνας με τις παχιές μύγες και τους κολιούς. Το εξώφυλλο άκρως καλοκαιρινό είναι άλλη μία προσφορά του @Βασιλεύς των κόμικς () και είναι αφιερωμένο στα θαλάσσια extreme sports.



Το μοτίβο των τεσσάρων (4) ιστοριών συνεχίζεται. Ας βουτήξουμε στα βαθειά για να δούμε τι κρύβει το 73ο τεύχος.

"Το πάρκο των ονείρων."

Θείος Ντόναλντ και ανιψάκια πάνε για διακοπές. Εκεί επισκέπτονται ένα λούνα παρκ από τα παιδικά χρόνια του Ντόναλντ. Θα πάρουν όμως μέρος σε κάτι πραγματικά αναπάντεχο!!!

Εντυπώσεις.

Πραγματικά υπέροχη ιστορία με δόσεις αγωνίας, δράσης και μυστηρίου. Αλλά και όμορφα μηνύματα προσφοράς και αλληλεγγύης.

"Το παπί που έσωσε τον κόσμο."

Ο Ντόναλντ επικοινωνεί με τα ζώα και με την βοήθεια των ανιψιών του προσπαθεί να σώσει τον κόσμο από μία επικείμενη καταστροφή.

Εντυπώσεις.

Απολαυστικότατη περιπέτεια με όμορφα οικολογικά μηνύματα.

"Κόκκινος κωδικός."

Ο Θείος Σκρούτζ εκπέμπει σήμα κινδύνου και ο Ντόναλντ με τα τρία ανιψάκια τρέχουν σε φίλους και συγγενείς προκειμένου να τον σώσουν.

Εντυπώσεις.

Ιστορία αλτρουισμού που σε κρατάει καθηλωμένο μέχρι την τελευταία σελίδα. Υπέροχη!!!

"Η μάχη των μελισσών."

Ένα περίεργο ον που σφύζει από ενέργεια και ζωή καλούνται να αντιμετωπίσουν οι πράκτορες του Τ.Ν.Τ.

Εντυπώσεις.

Η πιο αδύναμη ιστορία του τεύχους. Αλλά και του σύμπαντος του Τ.Ν.Τ. μέχρι τώρα. Είναι αρκετά συμπαθητική πάντως.

Κλείνοντας...

9/10!!! Άριστο τεύχος με απειροελάχιστα ψεγάδια!!! Σπεύσατε!!!


 

[nikolas12]

Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με αυτό το τευχάκι. Αγαπημένη μου ιστορία ήταν η τρίτη με τον Κόκκινο Κωδικό, ωραία περιπέτεια με πλήθος χαρακτήρων να εμφανίζεται, μυστήριο και πολύ ωραίο σχέδιο. Πολύ καλή πραγματικά. Η κεντρική επίσης ήταν διασκεδαστική με πανέμορφο σχέδιο αν και πολύ απλή σεναριακά. Η δεύτερη στην οποία ο Ντόναλντ μιλάει στα ζώα δε μου άρεσε, τη βρήκα λίγο βαρετή αν και είχε κάποια όμορφα φιλοζωικά μηνύματα. Τέλος η ΤΝΤ ιστορία είχε κλασικά το σχέδιο που δε με ενθουσιάζει, αλλά αυτή τη φορά ούτε σεναριακά με ενθουσίασε.

 

Γενικά τα τελευταία τεύχη Ντόναλντ δε με έχουν εξιτάρει. Το Μίκυ Μάους με καλύπτει αρκετά μέχρι τώρα και θεωρώ πως η ποιότητα των ιστοριών του είναι αρκετά καλύτερη από του Ντόναλντ. Η πλάκα είναι ότι από τότε που άρχισα να αγοράζω ξανά Disney, είχα το Ντόναλντ σαν σταθερά γιατί μου άρεσε και παλιά σαν περιοδικό, αλλά πλέον μάλλον το Μίκυ Μάους έχει γίνει η σταθερά και το Ντόναλντ θα το αγοράζω αν υπάρχει κάποια ιστορία που θα δω καλά σχόλια.

[Nino]

Παρ'ότι ο Ντόναλντ μας έχει συνηθίσει σε όμορφες και ποιοτικές ιστορίες και σε μια σταθερή καλή ποιότητα συνολικά, γι' αυτό και το φανατικό κοινό όλα αυτά τα χρόνια, είναι γεγονός ότι στα τελευταία τεύχη έχει λίγο "κρεμάσει" και "ρετάρει" σαν το 313 του 

 

Υ.Γ. : Πάντως το νο.73 αν εξαιρέσει κάποιος την ιστορία "Η μάχη των μελισσών" είχε πολύ καλές ιστορίες. 
 

Τι να πούμε, ίσως να έτυχε ... ίδωμεν. Εγώ πάντως του μένω ακόμα πιστός. Άσχετο, αλλά επίσης και τι δεν θα έδινα να βλέπαμε και έναν νέο τίτλο περιοδικού "Θείος Σκρούτζ"  ... όνειρα ...

 

Επεξεργασία Αυγούστου 14, 2020 από Nino

[Indian]

Το τεύχος #73, ανοίγει την αυλαία με μία ιστορία καλοκαιρινού περιεχομένου, που φέρει τον τίτλο “Το Πάρκο των Ονείρων”. Έχει έρθει η περίοδος των καλοκαιρινών διακοπών κι ο Ντόναλντ πηγαίνει τα τρία ανιψάκια του σε ένα πάρκο που ονομάζεται “Νησί της χαράς”, ένα ειδυλλιακό μέρος, το οποίο επισκεπτόταν κι ο ίδιος όταν ήταν μικρός κι έχει αποκομίσει πολλές ευχάριστες αναμνήσεις. Δυστυχώς, όμως, τα τρία ανιψάκια δεν φαίνεται να συμμερίζονται τον ενθουσιασμό τού θείου τους. Φτάνοντας στην πλαζ, διαπιστώνουν ότι είναι ασφυκτικά γεμάτη. Μετά από μία σύντομη περιήγηση, ο Ντόναλντ θα μείνει στην παραλία, ενώ τα παιδιά ξεκινούν να εξερευνούν ένα εγκαταλελειμμένο πάρκο αναψυχής, το οποίο βρίσκεται εκεί κοντά. Εκεί θα γνωριστούν με τους επιθετικούς (αρχικά) ιδιοκτήτες του πάρκου, θα μάθουν την ιστορία του και θα μπλεχτούν (άθελά τους) σε μία μεγάλη διαμάχη. Νομίζω ότι έχω αρκετό καιρό να παραπονεθώ για κεντρική ιστορία στο περιοδικό, αλλά ήρθε η ώρα να το κάνω. Η συγκεκριμένη, είχε όλα τα φόντα να δείξει ένα καλό πρόσωπο, αλλά πιστεύω ότι δεν το έδειξε. Η πλοκή έχει πολύπλοκες εναλλαγές σκηνών που προσωπικά με κούρασε, ενώ σεναριακά η ιστορία είναι διάτρητη και με πολλές συγγραφικές ευκολίες. Το μόνο που μπορώ να παραδεχτώ είναι το ανάστημα που δείχνουν τα τρία ανιψάκια μπροστά στον κίνδυνο και στην αδικία. Το φινάλε μπορεί να είναι ευτυχές (όπως είναι αναμενόμενο), αλλά παράλληλα μου έβγαλε μία παιδικότητα. Γενικά η ιστορία δεν με ενθουσίασε όσο θα ήθελα. Σχεδιαστικά την βρήκα πολύ καλή. Η απόδοση των μεγάλων καρέ που απεικονίζουν τα πάρκα είναι χαρακτηριστική. Νομίζω, επίσης, ότι ο Fecchi είναι φανατικός των “Looney Tunes”, γιατί μου φαίνεται ότι έχει σχεδιάσει την ιδιοκτήτρια του πάρκου με τα χαρακτηριστικά της Granny, από την σειρά.

 

Στην επόμενη ιστορία του τεύχους, ο Ντόναλντ θα γίνει άθελά του, “Το παπί που έσωσε τον κόσμο”. Ένα περίεργο φαινόμενο επικρατεί στο σπίτι των Ντακ. Πολλά είδη πουλιών έχουν κάνει την εμφάνισή τους κι έχουν κουρνιάσει ανήσυχα έξω από το σπίτι. Τα τρία ανιψάκια δείχνουν ενδιαφέρον, σε αντίθεση με τον θείο τους που μένει παγερά αδιάφορος. Αυτό θα αλλάξει όταν στέκεται δύσκολο να δει τηλεόραση, επειδή κάποια από τα πτηνά έχουν κάτσει στην κεραία. Βγαίνοντας, λοιπόν, να τα διώξει από εκεί, θα γκρεμοτσακιστεί και θα σκάσει απότομα στο κήπο. Από εκείνη την ώρα θα συμβεί κάτι (ακόμα πιο) παράξενο. Ο Ντόναλντ θα αρχίσει να καταλαβαίνει την γλώσσα των πτηνών και να μιλάει μαζί τους!!! Έτσι, ένας γλάρος, με τον οποίο θα πιάσουν φιλίες, θα του εξομολογηθεί ότι νιώθουν μία μεγάλη καταστροφή να πλησιάζει. Ο Ντόναλντ, λοιπόν, καλείται να βρει την ρίζα του κακού και να σώσει την Λιμνούπολη από την επικείμενη καταστροφή. Συμμάχους σε αυτή του την προσπάθεια, θα έχει τα τρία ανιψάκια του, αλλά κι ολόκληρη την πανίδα της φύσης. Όμορφη ιστορία που προσφέρει μία υπόθεση που μυρίζει οικολογία και περνάει τα αντίστοιχα μηνύματα. Εκτός από τις οικολογικές ανησυχίες, όμως, διαβάζουμε και μία υπόθεση με σασπένς και κλιμακούμενη ένταση. Μου άρεσε η αλλαγή που πραγματοποιείται στον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, όσο εξελίσσεται η πλοκή. Στην αρχή έχουμε να κάνουμε με έναν οκνηρό και καλοπερασάκια τύπο, ενώ όσο πηγαίνει παρακάτω η ιστορία, μεταμορφώνεται σε έναν πραγματικό κι ατρόμητο ήρωα, ο οποίος θα κάνει τα πάντα για να σώσει την πόλη του. Η πλοκή αποτελείται από αρκετές έντονες σκηνές, που με κράτησαν, ενώ το φινάλε δίνει έναν σχετικό ρεαλισμό. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό.

 

Ο “Κόκκινος κωδικός” ενεργοποιείται στην Λιμνούπολη κι όλοι τρέχουν πανικόβλητοι. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Στο σπίτι των Ντακ ετοιμάζεται η οικογένεια να δει τηλεόραση, όταν έρχεται ένα sms από τον θείο Σκρουτζ που γράφει την φράση “κόκκινος κωδικός”. Ο Ντόναλντ δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, αλλά το γνωρίζουν τα τρία ανιψάκια. Ο Σκρουτζ τα έχει ενημερώσει ότι σε περίπτωση που κινδυνέψει, εκείνα θα πρέπει να ενεργοποιήσουν ένα πρωτόκολλο που θα σώσει το χρήμα που υπάρχει μέσα στο θησαυροφυλάκιό του. Για να ενεργοποιηθεί αυτό το πρωτόκολλο, απαιτείται μία σειρά από αριθμούς, τους οποίους κατέχουν (εκτός από τα τρία ανιψάκια) η Γιαγιά Ντακ, ο Γκαστόνε, η Νταίζυ κι ο Κύρος. Έτσι, τα τέσσερα παπιά θα ξεκινήσουν έναν αγώνα δρόμου, προκειμένου να ανακτήσουν τους αριθμούς που θα ενεργοποιήσουν τον κόκκινο κωδικό και θα σώσουν το κομπόδεμα του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα. Αν μη τι άλλο, μιλάμε για ένα σενάριο που μου έξαψε την περιέργεια και ήταν page turner (αν το λέω καλά ) μόνο και μόνο για να δούμε που θα καταλήξει. Από εκεί και πέρα η πλοκή μάς προσέφερε αρκετές σκηνές που ήταν (πάνω-κάτω) απλές κι επαναλαμβανόμενες, για να φτάσουμε στο φινάλε, το οποίο λύνει όλες τις απορίες μας, ήταν πρωτότυπο και παράλληλα αστείο. Γενικά την βρήκα μία καλή δουλειά. Αρκετά καλό βρήκα και το σχέδιο.

 

Και θα κλείσουμε με την καθιερωμένη ιστορία της σειράς “ΤΝΤ”, που φέρει τον τίτλο “Η μάχη των μελισσών”. Η ιστορία θα μας μεταφέρει στο πάρκο της Λιμνούπολης, όπου ο Φέθρυ παίζει με τον ανιψιό του τον Ζιζάνη και καλεί τον Ντόναλντ να έρθει. Όταν εκείνος έρχεται υπάρχει μία αντιπαράθεση ανάμεσά τους, όσον αφορά την ώρα που έχουν ραντεβού στην υπηρεσία. Ο ανεύθυνος Φέθρυ τον καλεί επειγόντως, ενώ έχουν ακόμα δύο ώρες μέχρι το ραντεβού κι ο Ντόναλντ έχει πολλές δουλειές να κάνει μέχρι τότε. Όπως είναι φυσικό, αυτή η κίνηση του πρώτου, προκαλεί την έκρηξη του δεύτερου. Στην συνέχεια θα μεταφερθούμε στα γραφεία της υπηρεσίας, όπου μία φαινομενικά απλή εσωτερική επιχείρηση, καταλήγει σε φιάσκο, όταν ένας επικίνδυνος και ημιαόρατος τύπος κάνει την εμφάνισή του από την διαστατική πύλη και προκαλεί προβλήματα. Οι φίλοι μας, λοιπόν, θα κληθούν να αναχαιτίσουν την καταστροφική του μανία και να τον στείλουν από εκεί που ήρθε. Πρόκειται για ένα καλό επεισόδιο της αγαπημένης μας σειράς, αλλά σίγουρα δεν διεκδικεί το πλασάρισμα σε υψηλή θέση. Ακόμα ένα σενάριο που έχει εξωτερικά γυρίσματα στην Λιμνούπολη και δεν μας ταξιδεύει μακριά. Αυτό που θα πρέπει να επισημάνουμε είναι το γεγονός ότι βλέπουμε τον Φέθρυ να ανακτά την χαμένη του ανευθυνότητα κι αφέλεια, ιδιότητες του χαρακτήρα του που δεν ήταν εμφανείς στις ιστορίες της εν λόγω σειράς. Ο αντίπαλος μου έφερε στο μυαλό κάτι από την ταινία “Hollow Man”. Η πλοκή έκρυβε πολλές σκηνές με δράση κι ένταση, ενώ η αποκάλυψη του “ενόχου” στο φινάλε είχε αρκετή φαντασία καλής ποιότητας, δοσμένη με στοιχεία Sci-Fi. Το μόνο που με χάλασε είναι η δικαιολογία που είχαν οι δύο πράκτορες για να μην γίνει αντιληπτή η ιδιότητά τους στους φίλους και συγγενείς. Την βρήκα κάπως παρατραβηγμένη. Στο σύνολό της, πάντως, όλα καλά. Το σχέδιο δεν ήταν στα καλύτερά του.