SUPER ΜΙΚΥ 58 [Οι κλέφτρες μαϊμούδες]

[Gong]

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 10 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα.

ΜΙΚΥ ΟΙ ΚΛΕΦΤΡΕΣ ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ
ΜΙΚΥ ΚΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΓΑΝΗΤΟ ΡΥΖΙ
ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
ΜΙΚΥ ΠΑΡΤΥ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ
ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΖΟΦΕΡΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ
ΚΥΡΟΣ ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
ΓΚΟΥΦΥ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΣΕΡΦ
ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1 ΚΟΥΡΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Από την Παρασκευή 19/06, αναζητήστε το ^58ο τεύχος στα περίπτερα.

[Indian]

Λέω σιγά σιγά να ξεκινήσω να ανεβάζω παλιές και ξεχασμένες κριτικές τευχών.  Όσοι ενδιαφέρεστε, διαβάστε. Οι υπόλοιποι συνεχίστε την βόλτα σας στο φόρουμ!  

 

Πρόκειται για ένα συμπαθητικό τεύχος, το οποίο φιλοξενεί, αν όχι αξιόλογες, τουλάχιστον αξιοπρεπείς ιστορίες, κατάλληλες όμως περισσότερο για μικρότερο, ηλικιακά, αναγνωστικό κοινό. Η κεντρική ιστορία, καθώς κι εκείνη της σειράς “Φόρμουλα Ένα”, είναι (ας τα πούμε) τα δυνατά χαρτιά του τεύχους, αλλά υπάρχουν κι άλλες που με διασκέδασαν με τον τρόπο τους. Σιγά-σιγά, αρχίζουν κι εμφανίζονται οι ιστορίες που αντλούν την θεματολογία τους από το καλοκαίρι. Αν θέλετε, ας δούμε μαζί τα περιεχόμενα του τεύχους.  

 

“Οι κλέφτρες μαϊμούδες”

Ο Μίκυ κι ο Γκούφυ έχουν πάει διακοπές στην ζούγκλα, όταν μετά από πολλές ατυχίες και κινδύνους φτάνουν σε ένα ποτάμι και είναι έτοιμοι να γίνουν το γεύμα των ντόπιων κροκόδειλων! Την τελευταία στιγμή περισυλλέγονται από ένα ποταμόπλοιο που κάνει κρουαζιέρα στην περιοχή. Ο Καπετάνιος φαίνεται καλός, αλλά οι υπόλοιποι επιβάτες εναντιώνονται με την ιδέα ότι εκείνοι έχουν πληρώσει εισιτήριο, ενώ οι φίλοι μας εξασφάλισαν κρουαζιέρα δωρεάν. Έτσι, αναγκάζονται να εργαστούν στο πλοίο, για να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Όταν το πλοίο φτάνει σε μία όχθη του ποταμού και οι επιβάτες κατεβαίνουν για να θαυμάσουν τα αρχαία ερείπια, συμβαίνει το αναπάντεχο. Ως δια μαγείας, εξαφανίζονται όλα τα τιμαλφή από τις καμπίνες τους!   Οι υποψίες στρέφονται στον Μίκυ και τον Γκούφυ, οι οποίοι έμειναν στο κατάστρωμα για φασίνα. Οι φίλοι μας είναι άσχημα μπλεγμένοι και θα πρέπει να βρουν σύντομα την άκρη του νήματος, αν δεν θέλουν να καταλήξουν στο κελί. Συμπαθητική ιστορία, που αξίζει να είναι κεντρική σε ένα περιοδικό αυτού του είδους. Το σενάριο ξεκινάει κάπως ανάλαφρα, με τους πρωταγωνιστές να παιδεύονται με τις αρπάχτρες μαϊμούδες που τους κλέβουν τα καπέλα, αλλά στην συνέχεια αλλάζει ύφος και μετατρέπεται σε μία υπόθεση αστυνομικού μυστηρίου. Μετά τα μισά, η πλοκή αποκτά ενδιαφέρον, αν και παρουσιάζει στον αναγνώστη τον υπαίτιο, αρκετά γρήγορα. Αυτό που με ξένισε κάπως είναι ο χαρακτήρας του Γκούφυ, ο οποίος φαίνεται να πασχίζει να κρατήσει το στυλ του. Γενικά είναι απότομος, ανυπόμονος και λίγο γρουσούζης. Συμπεριφορές που δεν τις βλέπουμε συχνά στον φίλο μας. Το φινάλε είχε δράση και λογική, με αποτέλεσμα να κλείνει την ιστορία αξιοπρεπώς. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό, αν και μ’ εκνεύρισε να βλέπω τον Μίκυ να τριγυρίζει στην ζούγκλα με τα σώβρακα, την ίδια ώρα που ο Γκούφυ ήταν ντυμένος κατάλληλα!  

 

“Ο πόλεμος των πλανητών”

Είναι νύχτα κι όλη η Λιμνούπολη ησυχάζει, αλλά στο σπίτι του Ντόναλντ επικρατεί πανικός. Ο φίλος μας, έντρομος, μπαίνει στο δωμάτιο των ανιψιών του και τους προτρέπει να μαζέψουν τα απολύτως απαραίτητα και να εγκαταλείψουν όλοι μαζί το σπίτι. Ο λόγος είναι ότι ετοιμάζεται να γίνει μία Αρειανή εισβολή στην Γη! Τελικά ο φίλος μας έχει πέσει θύμα παραπληροφόρησης. Δεν πρόκειται να γίνει μία τέτοια εισβολή, αλλά η Λιμνούπολη ετοιμάζεται να γιορτάσει έναν παλιό συμπολίτη της, ο οποίος είχε γράψει ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που περιέγραφε μία τέτοια εισβολή. Έτσι, η Λιμνούπολη φόρεσε τα γιορτινά της, όλοι ντύθηκαν με ρούχα εποχής κι ετοιμάζονται να αναπαραστήσουν την Αρειανή εισβολή, που περιγράφεται στο μυθιστόρημα. Ο Ντόναλντ, λοιπόν, αφού του περνά ο αρχικός του φόβος, θέλει να λάβει μέρος στην αναπαράσταση. Ο άστατος χαρακτήρας του, όμως, θα βάλει όλη την πόλη σε κίνδυνο, την ίδια ώρα που ένας άλλος θανάσιμος κίνδυνος καραδοκεί! Πρόκειται για ένα σενάριο που διαθέτει μία χιουμοριστική υπερβολή, που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα μου έκανε κλικ, αλλά εδώ δεν με πείραζε τόσο. Αυτός που ήταν πολύ απροσάρμοστος με το story, ήταν ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Δόθηκε στον Ντόναλντ ένας χαρακτήρας εντελώς γκαφατζής, που άγγιζε τα όρια της ηλιθιότητας. Προσωπικά θα προτιμούσα τον ρόλο να τον έπαιρνε ο Φέθρυ. Η πλοκή άλλες φορές έβγαζε πλάκα κι άλλες ήταν λίγο σαχλή. Το plot twist με τους “κακούς”, καθώς και το φινάλε τα βρήκα έξυπνα και σωστά διαχειρίσιμα. Γενικά ήταν μία ευχάριστη δουλειά, χωρίς όμως να είναι το αριστούργημα. Το σχέδιο το βρήκα πολύ προσεγμένο. Μου άρεσε.  

 

“Κακός σύμβουλος”

Ο Μίκυ με τον Οράτιο επισκέπτονται ένα κατάστημα με αθλητικά είδη και νιώθουν δέος μπροστά στα τόσα καλούδια που παρουσιάζονται μπροστά τους. Κάποια στιγμή, ο αγαπητός μας ποντικός βλέπει μία συσκευή που πετάει μπαλάκια του τένις κι ο φίλος του τον παροτρύνει να πατήσει το κουμπί. Εκείνος το πατάει και το μαγαζί γίνεται γης μαδιάμ! Αφού τους πετάνε κακήν κακώς από το μαγαζί, θα πάρουν το φορτηγάκι του Οράτιου και περνώντας από ένα σημείο, θα εντοπίσουν έναν παρατημένο πύραυλο. Και πάλι ο ψηλός της παρέας θα πείσει τον Μίκυ να τον εξερευνήσουν. αλλά αυτή την φορά τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο επικίνδυνα από ότι έγινε στο κατάστημα! Ανούσιο σεναριάκι της σειράς, που το μόνο που κάνει είναι να αλλοιώνει την σχέση που έχει δημιουργηθεί στους ήρωες των κόμικς της Disney, μέσα από τις κλασικές τους ιστορίες. Ο Οράτιος παρουσιάζεται εντελώς ανώριμος και με τάση να βγάζει κακία, σε αντίθεση με τον Μίκυ, ο οποίος είναι αφελέστατος και σκέφτεται χωρίς λογική. Με μία τέτοια συμπεριφορά, θα προτιμούσα στο πλευρό του Μίκυ να υπήρχε κάποιος χαρακτήρας σαν τον Μόρτιμερ. Όσον αφορά την πλοκή, είναι χοντροκομμένη και δεν εμφανίζει ενδιαφέρον, ούτε κατάφερα να συγκρατήσω κάποια έντονα χιουμοριστική σκηνή. Ακόμα και το φινάλε δεν κατάφερε να με γοητεύσει. Σχεδιαστικά, τουλάχιστον, κάτι έλεγε. 

 

“Επιχείρηση τηγανητό ρύζι”

Το σχολείο του Χιούη, του Λιούη και του Ντιούη, ετοιμάζει την ετήσια παράστασή του κι ο Ντόναλντ δίνει το παρών, φτιάχνοντας κιόλας την σπεσιαλιτέ τους, που δεν είναι άλλη από τηγανητό ρύζι. Βαθιά μέσα του, όμως, φωλιάζει η αμφιβολία για το αν τα ανίψια του νιώθουν περήφανα για εκείνον, η οποία μετατρέπεται σε απογοήτευση. Έτσι, αποφασίζει να πάει στην παραλία, να ανοίξει μία καντίνα και να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του, πουλώντας...τηγανητό ρύζι. Θα καταφέρει να πιάσει την καλή και να ανέβει στα μάτια των ανιψιών του? Ένα σενάριο που μου άφησε θετικές εντυπώσεις και στο οποίο πραγματικά απόλαυσα τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, καθώς βλέπουμε έναν Ντόναλντ ευαίσθητο, με ανησυχίες, ταλέντο και μία μεγάλη καρδιά! Αν σας αρέσουν μόνο οι σκηνές δράσης κι αγωνίας, θα απογοητευτείτε. Απεναντίας, έχουμε μία πλοκή, στην οποία ο φίλος μας είναι δημιουργικός και πάντα με θετική σκέψη, μεταδίδοντας με αυτόν τον τρόπο την αισιοδοξία του στον αναγνώστη. Το φινάλε μάς κάνει να θέλουμε να υποκλιθούμε στον Ντόναλντ για την στάση που κρατάει. Όχι μόνο τα ανιψάκια του, αλλά κι εμείς νιώθουμε περήφανοι γι’ αυτόν! Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. 

 

“Μικροσκοπική απειλή”

Οι Μουργόλυκοι παραφυλάνε έξω από μία έπαυλη και βολιδοσκοπούν την κατάσταση για ευνόητους λόγους. Μέσα ένα αντρόγυνο περνάει δύσκολες ώρες με το κακομαθημένο παιδί τους, το οποίο είναι πνεύμα αντιλογίας και πάει διαρκώς κόντρα στους γονείς του. Παίζοντας κρυφτό, λοιπόν, ο μικρός κρύβεται και οι γονείς του αποκοιμιούνται. Τότε οι φίλοι μας εισβάλουν στην έπαυλη και την ξαφρίζουν. Πηγαίνοντας στο λημέρι τους για να κάνουν την μοιρασιά, θα συνειδητοποιήσουν ότι μέσα σε ένα μπαούλο που έκλεψαν βρίσκεται ο...μικρός! Έτσι, οι Μουργόλυκοι, αποκτούν έναν μεγάλο μπελά και θα κάνουν τα πάντα για να τον ξεφορτωθούν. Όμως, κάτι τέτοιο θα αποδειχθεί τρομερά δύσκολο. Ένα σενάριο που χαρακτηρίζεται από καλής ποιότητας χιούμορ. Τα γκαγκ της πλοκής είναι άκρως κωμικά και βγάζουν καλή ποιότητα, χωρίς πολλές υπερβολές. Οι αντιδράσεις των γονιών είναι οι αναμενόμενες, πάντα για τα πλαίσια που θέτει ένα κόμικ, ενώ το φινάλε το βρήκα έξυπνο και με άφησε με ένα χαμόγελο στα χείλη. Πολλές ήταν οι φορές που η ιστορία μού θύμισε το επεισόδιο  “Η απαγωγή”, από την σειρά “Οι μεν και οι δεν”. Γενικά την βρήκα μία άκρως ευχάριστη ιστορία. Το σχέδιο ήταν καλό, αλλά θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. 

 

“Πάρτυ στην πισίνα”

Ο Μίκυ βρίσκεται έξω από ένα κοσμηματοπωλείο και βλέπει ένα χρυσό ρολόι, το οποίο θα αγοράσει για να το δωρίσει στην Μίννι και είναι σίγουρος ότι θα της αρέσει. Αφού, λοιπόν, το αγοράσει, θα το κρύψει κάπου για να της το δώσει την κατάλληλη στιγμή. Επίσης, εκείνη την ημέρα η Κλάραμπελ διοργάνωσε ένα πάρτυ στην πισίνα του σπιτιού της κι έχει καλέσει όλη την παρέα. Η Μίννι, δεν θέλει να βουτήξει γιατί μόλις περιποιήθηκε το πρόσωπό της. Ο Μίκυ, όμως, χωρίς να το γνωρίζει, την πετάει για πλάκα μέσα στην πισίνα. Όπως είναι φυσικό, γίνεται έξαλλη και του θυμώνει. Ο Μίκυ, λοιπόν, την έχει πολύ άσχημα και η έκπληξη που της επιφύλασσε, δείχνει να πηγαίνει περίπατο. Και σαν μην του έφτανε αυτό, οι άτυχες στιγμές δεν έχουν τελειωμό! Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα άβολα με το εν λόγω σενάριο κι ο λόγος είναι το cast που συμμετέχει. Η ιστορία νομίζω ότι αρμόζει περισσότερο στο σύμπαν των Ντακ, καθώς εδώ ο Μίκυ έχει έναν ανάλαφρο χαρακτήρα κι αντιμετωπίζει τόσο ατυχείς στιγμές, που είναι κομμένες και ραμμένες στο στυλ του Ντόναλντ! Από εκεί και πέρα, η πλοκή χωρίζεται σε δύο μέρη, με το πρώτο να είναι η σκηνή με την πτώση της Μίννι στην πισίνα και την δεύτερη με τον άτυπο “αγώνα δρόμου” που κάνει ο Μίκυ. Το ζεύγος McGreal, νομίζω ότι συνέδεσε κάπως απότομα αυτές τις δύο σκηνές, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η ομαλή ροή της ιστορίας. Προφανώς θα ήθελε να διαφοροποιηθεί από τις κλασικές ιστορίες και θέλησε να της δώσει περισσότερη συγγραφική ποικιλία (με την πρώτη σκηνή). Εννοείται ότι από τα μισά και μετά η ιστορία εμφανίζει ένταση κι αγωνία, ενώ το φινάλε ήταν σχετικά αναμενόμενο. Γενικά ήταν μία καλή δουλειά, με πολλά ψεγάδια, που διαβάζεται άνετα και ξεχνιέται το ίδιο άνετα. Το σχέδιο μού άρεσε. 

 

“Διακοπές στο Ζοφερό Ακρωτήρι”

Ο Ντόναλντ δίνει ό,τι έχει και δεν έχει κι αγοράζει ένα πολυτελές τροχόσπιτο, με σκοπό να πάει διακοπές με τα τρία ανιψάκια του. Δυστυχώς, όμως, η μοίρα παίζει άσχημο παιχνίδι στα παπιά, καθώς το νέο τους απόκτημα κάνει φτερά μόλις το πρώτο βράδυ. Ο Ντόναλντ, όπως είναι φυσικό, είναι απαρηγόρητος, οπότε τα ανιψάκια του ψάχνουν να βρουν ένα φθηνό πακέτο διακοπών για να του φτιάξουν την διάθεση. Έτσι, οι φίλοι μας θα επισκεφτούν το Ζοφερό Ακρωτήρι, το οποίο φαίνεται να είναι όνομα και πράγμα! Εκτός, όμως, από διακοπές, εκεί τους περιμένει κι ένα μυστήριο, που ζητάει την λύση του. Πρόκειται για μία ιδέα σεναρίου, η οποία φαντάζομαι ότι θα ενθουσίαζε τον θείο Carl. Δυστυχώς, όμως, βλέπουμε μία πλοκή φτωχή και βιαστική, λόγω της μικρής έκτασης της ιστορίας. Τα τρία ανιψάκια διαθέτουν τους χαρακτήρες που όλοι οι αναγνώστες χαίρονται να διακρίνουν. Είναι καλόκαρδα και δείχνουν να σέβονται τον θείο τους, ενώ παράλληλα δείχνουν πολύ δραστήρια κι οξυδερκή, όσο εμβαθύνουμε στην ιστορία. Κι ο Ντόναλντ, όμως, δεν πάει πίσω. Δεν είναι και το πρώτο ξεφτέρι, αλλά δεν κάνει τις γνωστές του υπερβολές. Το φινάλε (η σύλληψη των ενόχων) αποδεικνύει στον μέγιστο βαθμό την βιασύνη που ανέφερα στην αρχή κι αφαιρεί πολλούς πόντους από την ολική απόλαυση. Γενικά θα ήθελα μία καλύτερη διαχείριση και φυσικά περισσότερες σελίδες για να αναπνεύσει. Σχεδιαστικά με ικανοποίησε. 

 

“Ιπτάμενος εφιάλτης”

Ο Κύρος συναντά τον Ντόναλντ, με μία παράξενη στολή, έξω από ένα νέο Ινδικό εστιατόριο. Ο φίλος μας έχει πιάσει δουλειά σαν κράχτης, αλλά φαίνεται ότι δεν περνάει και τόσο καλά. Ο λόγος είναι ότι δουλεύει διπλοβάρδια και δεν υπάρχει ένας χώρος στην αποθήκη για να ξεκουράσει λίγο το κορμί του, σε κάποιο διάλειμμα. Ο Κύρος, όπως πάντα, του έχει την λύση σε μία από τις νέες του εφευρέσεις. Πρόκειται για ένα στρώμα ύπνου, γεμισμένο με ήλιο, που έχει την ιδιότητα να ίπταται και να ανεβαίνει στο ταβάνι, όταν δεν το χρησιμοποιεί κάποιος. Ο Ντόναλντ είναι πανευτυχής και, παρά τις συστάσεις του Κύρου, το δοκιμάζει και...ανεβαίνει στους ουρανούς! Ο αγώνας για να κατέβει θα ξεκινήσει και θα είναι αρκετά επίπονος. Μιλάμε για ένα σύντομο σενάριο, που εμφανίζει τον Ντόναλντ σαν τον κλασικό χαρακτήρα, βγαλμένο από cartoon. Είναι εντελώς ανεύθυνος κι ανυπάκουος κι αυτό το πληρώνει, προς τέρψιν των αναγνωστών. Η πλοκή βάζει τον αναγνώστη απότομα στο “ψητό” και δεν δίνει περιθώρια για εξηγήσεις. Το μεγαλύτερο μέρος της επικεντρώνεται στην μάχη που κάνει ο πρωταγωνιστής να κατέβει από τα ουράνια και προσφέρει ένα υποτυπώδες κωμικό στοιχείο. Το φινάλε είναι αναπάντεχα ευτυχές, γεγονός που μου άρεσε. Γενικά, όμως, η συγκεκριμένη ιστορία δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό. 

 

“Ο δάσκαλος του σερφ”

Ο Γκούφυ έχει αρχίσει να ασχολείται με ένα νέο χόμπυ, που δεν είναι άλλο από το σέρφινγκ. Πήρε, λοιπόν, την σανίδα του και το εγχειρίδιο του αθλήματος και ξεκίνησε για την παραλία, έτοιμος να δαμάσει τα κύματα.  Στην διαδρομή δεν βλέπει τις πινακίδες, που γράφουν ότι απαγορεύεται το σέρφινγκ λόγω εμφάνισης καρχαριών κι έτσι φτάνει στην θάλασσα, με την προσμονή να δει τον δάσκαλο, που θα του παραδώσει δωρεάν μαθήματα. Αφού νομίζει ότι ο δάσκαλος και οι υπόλοιποι μαθητές απλά έχουν καθυστερήσει, αποφασίζει να κάνει ζέσταμα και μπαίνει στο νερό, την ώρα που τα σαρκοβόρα ψάρια καραδοκούν. Μέσα σε πέντε μόλις σελίδες, μας δίνεται ένα καλοκαιρινό και κωμικό σενάριο, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας χαρακτήρας που βρίσκεται στο στοιχείο του. Ο φίλος μας εμφανίζει μία κωμική αφέλεια, που δεν είναι σαχλή, ενώ φαίνεται κάτι να έχει ζηλέψει από την απίστευτη τύχη του Γκαστόνε! Η πλοκή περιέχει γκαγκ που έχουν μία υποτυπώδη δράση, αλλά έχει χιουμοριστική υφή, με αποτέλεσμα να μην εντείνουν την αγωνία μας. Το φινάλε, ολοκληρώνει εύστοχα την ιστορία, αλλά κι αναμενόμενα. Όπως και να έχει, μου άφησε ένα χαμόγελο στα χείλη. Το σχέδιο το βρήκα αξιοπρεπές. 

 

“Κούρσα με τον χρόνο”

Το πέμπτο κεφάλαιο της σειράς “Φόρμουλα Ένα”, μεταφέρει το σκηνικό στην περίφημη πίστα που βρίσκεται στην Monza της Ιταλίας. Ο θείος Σκρουτζ πάλι λυπήθηκε τα έξοδα κι ανάγκασε τον Ντόναλντ, την Νταίζυ και τα τρία ανιψάκια να μεταφέρουν το μονοθέσιο στην Ιταλία, με έναν ματρακά που δεν πάει μία.  Κάποια στιγμή, στην διαδρομή το αυτοκίνητο χαλάει κι ο Ντόναλντ είναι μέσα στα νεύρα. Ο εκνευρισμός του φουντώνει περισσότερο, όταν περνάει ο Γκαστόνε με το αυτοκίνητό του και παίρνει την Νταίζυ για να πάνε στο κοντινότερο χωριό για να βρουν έναν μηχανικό. Αυτή τους την αναποδιά τυχαίνει να την πάρει χαμπάρι ο μεγάλος αντίπαλος, ο Χρυσοκούκης, ο οποίος θα προσπαθήσει με όποιον τρόπο μπορεί να σαμποτάρει την άφιξη των Ντακ στην πίστα. Θα καταφέρει ο Ντόναλντ να φτάσει εγκαίρως και να είναι έτοιμος να αγωνιστεί? Η συνέχεια στα τεύχη σας! Στο συγκεκριμένο σενάριο της σειράς, αυτό που κινεί το ενδιαφέρον είναι ότι όλη η πλοκή εκτυλίσσεται εκτός πίστας και για την ακρίβεια σε κακοτράχαλα βουνά. Ο Χρυσοκούκης βγάζει, γι’ ακόμα μία φορά, τον σατανικό του εαυτό, ενώ ο Ντόναλντ, φαίνεται να έχει πάρει την υπόθεση “τίτλος” εντελώς προσωπικά κι ας του φέρεται όπως του φέρεται ο θείος κι εργοδότης του. Επίσης, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι απολαύσαμε αρκετά καρέ με αγωνία, τα οποία έφτασαν μέχρι και το φινάλε. Εν κατακλείδι, δεν το βρήκα το καλύτερο επεισόδιό της, αλλά συνεχίζει να με γοητεύει η συγκεκριμένη σειρά. Το σχέδιο είναι αξιόλογο, αλλά η απόδοση των χαρακτήρων χωλαίνει…