Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μίκυ Μάους: Σπουδή στην προπαγάνδα [Τάκης Γ., Ψωμί και κρασί τ.3, 11/1985]


rotagiatipino

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  4271
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  501
  • Content Count:  2447
  • Reputation:   13216
  • Achievement Points:  2462
  • Days Won:  11
  • With Us For:  5965 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  43


img526.thumb.jpg.c00c97dbb4a0fd5f7d98caf9dcad6e1c.jpg    img527.thumb.jpg.f8afd122e4ef88351c70d1c508ea5282.jpg  img528.thumb.jpg.188d678e17cce55db9d0f7e3a382028b.jpg

Επεξεργασία από rotagiatipino
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • Valtasar changed the title to Μίκυ Μάους: Σπουδή στην προπαγάνδα [Τάκης Γ., Ψωμί και κρασί τ.3, 11/1985]

  • Member ID:  29453
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  1286
  • Reputation:   5863
  • Achievement Points:  1288
  • Days Won:  0
  • With Us For:  3910 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Πιστεύω ότι για να καταλάβεις τα κόμικς ή απλός για να διαβάσεις κόμικς, πρέπει να έχεις λίγη φαντασία και να είσαι μικρό παιδί στην ψυχή, γιατί έτσι μόνο θα ταξιδέψεις. Με τον Μίκυ μεγαλώσαμε, μην μας χαλάτε το κέφι με τέτοιες αναλύσεις.:cool:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  30580
  • Group:  Members
  • Topic Count:  45
  • Content Count:  1828
  • Reputation:   13127
  • Achievement Points:  1938
  • Days Won:  7
  • With Us For:  3407 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  41

Μπράβο κύριε Τάκη! :clap2: Πες τα να τ'ακούσουνε όλοι, για τον φασίστα τον Μίκυ, τον κεφαλοκυνηγό που με χαφιεδισμό και ρουφιανιά παραβιάζει κάθε οικογενειακό άσυλο, απειλεί αθώους, προκαλεί σωματικές βλάβες, κατασπαταλεί τα χρήματα του δημοσίου και βιάζει (την Ελευθερία)...

 
Και τι να πει κανείς γι'αυτούς τους ανεπαίσχυντους δημιουργούς ιστοριών κόμικς με πάπιες και ποντίκια? Απαράδεκτο οι χαρακτήρες τους να μην συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι! (δηλαδή συμπεριφέρονται σαν πάπιες ή ποντίκια...?  :thinking:). Και τέτοιοι χαρακτήρες, να μην επιδίδονται σε ερωτικές σχέσεις?? Χωρίς καν φυσιολογική ερωτική ζωή?? :antekale:  Είναι πράγματα αυτά? Τι νόμισαν, ότι γράφουν ιστορίες για παιδάκια?? :moutra:
 
(μάλλον πρέπει να έχω πάθει ψυχολογικά αφού από τα 6 μου διαβάζω τέτοιες ανέραστες ιστορίες)
 
Και τώρα το σημαντικό σημείο: Βρέστε την ιστορία όπου οι ιθαγενείς (που, να μην ξεχνιόμαστε, γλύφουν τους λευκούς) δίνονται στον Κύρο Γρανάζη για πειραματόζωα!
 
 

Υγ.: ο Ντόναλντ είναι γλύφτης :lol:

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32391
  • Group:  Members
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  96
  • Reputation:   666
  • Achievement Points:  96
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2329 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  47

Όταν είδα τον τίτλο του άρθρου από το μακρινό 1985, πίστευα πως θα ήταν βαρετό και αδιάφορο. Όμως έπεσα έξω! Μου δημιούργησε την επιθυμία να γράψω κάποιες σκέψεις μου.

 

Πρώτα από όλα το άρθρο είναι χαρακτηριστικό της εποχής του. Τότε υπήρχαν στην Ελλάδα δυο τάσεις στην κριτική απέναντι στα κόμικς. Η μία πως κάνουν φιλοαμερικανική / φιλοκαπιταλιστική προπαγάνδα στα παιδιά. Η άλλη ότι απομακρύνουν τα παιδιά από τα πατριωτικά / χριστιανικά ιδεώδη. Και οι δύο τάσεις συμφωνούσαν ότι είναι καλύτερο για τα παιδιά να αποφύγουν τα κόμικς και να διαβάσουν βιβλία / περιοδικά (της δικής τους τάσης βέβαια). Αντίστοιχες τάσεις κριτικής υπήρχαν και σε άλλες χώρες του κόσμου. Εννοείται πως κόμικς για μεγάλους δεν ήταν κάτι αποδεκτό τότε.

 

Επίσης αυτά που λέει το άρθρο για τους χαρακτήρες δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Μάλιστα δεν ξέχασε να αναφερθεί από το Σκρουτζ μέχρι και τον Πασχάλη Χήνο, οπότε κερδίζει το σεβασμό μου! Οπότε πώς εξηγείται η τόση επιτυχία που είχαν και εξακολουθούν να έχουν τα Ντισνεϊκά κόμικς;

 

Πιστεύω πως τα επιδραστικότερα έργα τέχνης ήταν και έργα προπαγάνδας. Από τον Παρθενώνα και τη Μόνα Λίζα ως τον Τεντεν και το Ράμπο. Και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα σε αυτό. Ακόμα και μια επιτυχημένη διαφήμιση είναι έργο τέχνης, ακόμα κι αν έχει σαν στόχο απλώς να πιούμε μια μπύρα. Αυτή τη δουλειά λοιπόν κάνουν με εκπληκτικό επαγγελματισμό οι χιλιάδες καλλιτέχνες των εταιριών που συγκεντρώνονται κάτω από το λογότυπο Ντίσνεϊ. 

 

Αν δω μια ταινία Μπάτμαν δε σημαίνει πως θα σκέφτομαι μετά: "καλό είναι να έχουμε έναν σκοτεινό μεγιστάνα στην πόλη μας, να μας προστατεύει από τους κακούς". Ούτε αν διαβάσω Ντόναλντ θα είμαι όλη μέρα σε μια αιώρα να ρουφάω αναψυκτικά. Η τέχνη και η προπαγάνδα είναι σαν το χάρτινο καραβάκι στο ρυάκι. Μπορεί να πάει πολύ μακρυά, αλλά και μπορεί να βουλιάξει στην πρώτη στροφή. Εξαρτάται από την ποιότητα του καραβιού, αλλά και την ορμητικότητα του ρυακιού που θα πέσει.

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  29453
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  1286
  • Reputation:   5863
  • Achievement Points:  1288
  • Days Won:  0
  • With Us For:  3910 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Σε αυτό που λες δεν πέφτεις έξω, αλλά δεν είναι η ουσία του παραπάνω κειμένου. Δεν ξέρω βέβαια τι παιζόταν εκείνη την εποχή, αλλά από τα μαθητικά μου χρόνια , κάπου στο 1995 υπήρχε μια τάση μιας τέτοιας ανάλυσης όπως οι παραπάνω, κάπως κοινωνιολογικής, που δεν σου κρύβω έχει επηρεάσει πολλούς. Κάνω και εγώ τέτοιες σκέψεις κάποιες φορές αλλά έχω καταλάβει ,πώς να το πώ είναι μια τάση των Αμερικάνων να δαιμονοποιούν τα πάντα και να ασκούν ένα είδος πίεσης σε κάθε μορφή τέχνης, που έχει περάσει και εδώ βέβαια, π.χ. ο Ντίσνευ ήταν το μεγαλύτερο κάθαρμα.Το αν η επιτυχία του Μίκυ Μαους είναι λόγο ότι ηταν μέσο προπαγάνδας δεν νομίζω, το ότι διαβάζεται μέχρι σήμερα, διαβάζεται γιατι είναι ένα ξεκούραστο ανάγνωσμα, αυτό και τίποτα άλλο. Το αν θέλουνε να βρούμε δαίμονες καλύτερα να πάμε να δούνε το Παρασκευή και 13, υπάρχουν κόμικς που τα λένε στα ίσα. Αυτά.:cool:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32391
  • Group:  Members
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  96
  • Reputation:   666
  • Achievement Points:  96
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2329 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  47

Η αλήθεια είναι πως στη δεκαετία του '80 δεν ήταν της μόδας να γίνεται ουσιαστική κριτική πάνω σε μορφές τέχνης όπως τα κόμικς. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να δούμε να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα.

 

Δε θα ήθελα να χαλάσω το κέφι κανενός με αναλύσεις, αλλά ο Μίκυ και ο Ντόναλντ είναι πραγματικά εμβληματικοί χαρακτήρες. Μπορούν να συγκριθούν σε απήχηση με τον Ποπάυ και την Όλιβ; Με τον Τομ και τον Τζέρι; Νομίζω πως όχι. Οπότε η ψηλότερη κορυφή είναι φυσικό να δέχεται και τους περισσότερους κεραυνούς!

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.