Μετάβαση στο περιεχόμενο

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 310[Ο βασιλιάς του φεστιβάλ]


Gong

Πώς σας φάνηκε το τεύχος;  

7 Μέλη έχουν ψηφίσει

You do not have permission to vote in this poll, or see the poll results. Παρακαλούμε να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να ψηφίσετε σε αυτή τη δημοσκόπηση.

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  34945
  • Group:  Members
  • Topic Count:  76
  • Content Count:  618
  • Reputation:   3801
  • Achievement Points:  623
  • Days Won:  7
  • With Us For:  1667 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  13

image.png.a4f42ce6b3395ce0d70c79b8095a03ef.png

                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

7 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΤΑΞΙΟ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ

Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΣΛΟΥΡΠ ΑΝΑΖΗΤΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΚΟΨΕ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ                                

ΤΑ ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΜΑΝΙΚΕΤΟΚΟΥΜΠΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΓΚΑΣΤΟΝΕ ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΡΕΙ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ

Ο ΤΖΟ ΚΑΙ Ο ΡΟΚ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΠΙΑΝΟΥΝ ΚΛΕΦΤΕΣ

Ο ΦΕΥΡΥ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ

O ΣΚΡΟΥΤΖ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΕΙ ΤΑ ΟΣΠΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΤΙ... ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΑΚΚΟ ΕΧΕΙ Η ΦΑΒΑ

 

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια αυτήν την Παρασκευή 22/3 (Νο.310)

            

Επεξεργασία από Ilias12
Διορθώθηκε το ορθογραφικό λάθος στην δημοσκόπηση!
  • Like 12
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  36177
  • Group:  Members
  • Topic Count:  13
  • Content Count:  156
  • Reputation:   842
  • Achievement Points:  165
  • Days Won:  0
  • With Us For:  1433 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Να το παρω; Να μην το παρω; Τι λέτε; Αν το έχετε διαβάσει πείτε μου μην πάω τσάμπα ως το περίπτερο :lol:

  • Like 2
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  2322
  • Group:  Members
  • Topic Count:  24
  • Content Count:  4346
  • Reputation:   33863
  • Achievement Points:  4413
  • Days Won:  97
  • With Us For:  6156 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

Η πρώτη ιστορία πρωτότυπη και απευθείας αναφορά στις Comicon. Από εκεί και πέρα κλασικό ΜΜ!

  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34880
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Πολύ ωραίο αυτό το τευχάκι. Ξεκίνησα την κεντρική ιστορία, ξεχνώντας να διαβάσω τους δημιουργούς. Στις πρώτες σελίδες με είχε ήδη κερδίσει και το σχέδιο μου θύμισε φοβερές κλασικές ιστορίες που έχω διαβάσει. Γυρνάω πίσω να δω. Faraci-Cavazzano, άρα προετοιμάστηκα για κάτι καλό. Απολαυστική η κεντρική με πολλές αναφορές τόσο σε κόμικ όσο και σε φεστιβάλ για κόμικ, τις οποίες λάτρεψα λόγω του ότι έχω πάει σε φεστιβάλ και καταλάβαινα απόλυτα το πως αποτυπώθηκαν οι οπαδοί των κόμικ.

 

Και η ιστορία του Πράκτορα Πασχάλη ήταν αρκετά καλή, μπορώ να πω πως ήταν η έκπληξη του τεύχους. Μου άρεσε πολύ το σχέδιο, αρκετά φουτουριστικό αφού απευθυνόταν σε μια άλλη εποχή που θύμιζε περισσότερο το σύμπαν του Blade Runner.

 

Αρκετά καλές και οι ιστορίες με τα όσπρια του Σκρουτζ και τα μανικετόκουμπα του Γκαστόνε, ειδικά η πρώτη που είχε αναφορές στην οικογένεια των Μακ Ντακ. Το τεύχος συμπληρώνουν τρεις μικρές ιστοριούλες, μία με το Φέθρυ χωρίς λόγια, μία με τους Τζο & Ροκ που δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά μάλλον μπήκε για να σπάσει η παπιοκρατία του τεύχους καθώς φιλοξενεί σε μια σελίδα τον Μίκυ και το Χάπι της Γνώσης του Λούντβιχ που είναι πάντα ευχάριστη νότα. Συνολικά μου άρεσε αρκετά θα έλεγα.

  • Like 8
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25448
  • Group:  Members
  • Topic Count:  392
  • Content Count:  4289
  • Reputation:   33963
  • Achievement Points:  4411
  • Days Won:  8
  • With Us For:  4287 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #310 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (Από αυτόν που βρήκε νωρίς το τεύχος και το σκάναρε επειδή του άρεσε @nikolas12.)

tn_MIKYMAOUSE_0310.jpg

Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) :yahoo:
Ιστορίες.

"Ο Βασιλιάς του φεστιβάλ."


Ο Σκρούτζ διαβάζει κάτι πολύ τρομαχτικό στον φορητό υπολογιστή που του αγόρασε  ο Παντάξιος

Τόσο αναπάντεχο που τον άκουσε μέχρι και η πανίδα της Ανταρκτικής. Αφού συνήλθε χάρη στον αέρα με δολάριο του Παντάξιου τον άφησε να τον ενημερώσει. Διότι ο ίδιος δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο δημοφιλής είναι. Δυστυχώς όμως όχι τόσο όσο κάποιος άλλος γνωστός μας ,που τυγχάνει να είναι και συνονόματος αν κατάλαβα καλά, αλλά κάποιος άλλος. Οπότε μετά από δύο ακόμα κραυγές και ένα καρέ με παπί που κοιμόταν σε αιώρα συνεχίζουμε. Σε μία ευρωπα'ί'κή πόλη γίνεται ένα Φεστιβάλ κόμικς. Οπότε ταξιδεύουν εκεί με έξοδα του Παντάξιου.



Εκεί ο Σκρούτζ ανακαλύπτει πόσους πολλούς θαυμαστές έχει και τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Μαθαίνει επίσης και για το πως λειτουργούν αυτά τα φεστιβάλ. Πολλά περίπτερα με τεράστια ποικιλία κόμικς και τόσος κόσμος που δε πέφτει καρφίτσα. Επίσης μαθαίνει ότι οι θαυμαστές κάποιου σχεδιαστή μπορούν να περιμένουν και ώρες στην ουρά για μία ιδιόχειρη αφιέρωση. Όπως ότι και σε αυτά τα φεστιβάλ οι θαυμαστές ντύνονται σαν τους αγαπημένους τους ήρωες κόμικς. Ο Παντάξιος του δίνει να καταλάβει ότι ο κόσμος το ίδιο πιστεύει και για αυτόν.

Σκρούτζ και Παντάξιος μαθαίνουν ότι την επόμενη μέρα θα γίνει διαγωνισμός για την καλύτερη στολή. Στην αρχή ο Σκρούτζ δεν ήθελε να συμμετάσχει αλλά εν τέλει άλλαξε γνώμη. Ξέχασε όμως να εγγραφεί αλλά με την βοήθεια του "Ντόναλντ" συμμετέχουν ως ντουέτο και έχουν επιτυχία. Αν και ο λόγος που έβγαλε στο τέλος ο Σκρούτζ δεν ευχαρίστησε το κοινό. Οπότε φύγανε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Σκρούτζ όμως λάτρεψε τα κόμικς όπως θα ανακλύψει με έπληξη και ο Ντόναλντ μετά την πρόσκληση του Παντάξιου να πάει στο Θησαυροφυλάκιο.



"Ειδικός πράκτορας Σλουρπ."

Ο Ειδικός πράκτορας Πασχάλης εξιχνιάζει μία παλιά γαστρονομική  υπόθεση που είχε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς.

"Τα χαμένα μανικετόκουμπα."

Ο Γκαστόνε περιμένει με αγωνία ένα δέμα που τελικά το αναζητά με την βοήθεια του Ντόναλντ.

"Εξερευνήσεις και ανακαλύψεις."

Ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ μας εξιστορεί την ιστορία των εξερευνήσεων-ανακαλύψεων.

"Πεζή περιπολία."

Χειροπαίδαρος και Νταμάρης σε περιπολία με τα πόδια κυνηγουν έναν κλέφτη.

"Συνοδός σκύλων."

Ο Φέθρυ βγάζει βόλτα σκύλους στο πάρκο της Λιμνούπολης.

"Τα όσπρια των Μακ Ντακ.

Ο Παντάξιος ανακαλύπτει κάτι όσπρια σε μία ντουλάπα στην σοφίτα του Θησαυροφυλακίου. Ο Σκρούτζ αποφασίζει να τα εκμεταλευτεί για να βγάλει κέρδος.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Πανέμορφη, κατατοπιστικότατη και με πολύ καλό σενάριο η βασική ιστορία του τεύχους. Πολύ ενδιαφέρουσα και με ωραία ροή. Πρωτοτύπησε και στο κομμάτι που ο Παντάξιος εμφανίστηκε με απλά ρούχα και με τα μαλλιά του πιασμένα. Την απόλαυσα!!!

Πολύ καλύτερος ο Πασχάλης σε αυτό τον ρόλο παρά ως πράκτορας της Γ.Ι.Α.Μ. Πιο σοβαρός με καλύτερους συνεργάτες σε μία ιστορία ο εξελίσσεται στην Λιμνούπολη του μέλλοντος. Ακολουθεί μία όμορφη και συμπαθητική ιστορία με τα δύο ξαδέλφια. Συνεχίζουμε με ένα ακόμη ενδιαφέρον και χιουμοριστικό "χάπι" της γνώσης από τον φίλτατο Λούντβιχ. Πέμπτη ιστορία του τεύχους μία κωμωδία καταστάσεων με τους Τζο και Χειροπαίδαρο. Για μία ανάγνωση καλή είναι. Προτελευταία του τεύχους μία ιστορία για κυνόφιλους και όχι μόνο με τον Φέθρυ. Δε την λες και άσχημη. Το τεύχος κλείνει με όμορφη ιστορία με τον Σκρουτζ που αναφέρεται σε ένα κλαδί του γενεαλογικού του δέντρου... Πάρα πολύ καλή!!!

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Ο Βασιλιάς του φεστιβάλ."
2. "Ειδικός πράκτορας Σλουρπ."
3. "Τα όσπρια των Μακ Ντακ."
4. "Τα χαμένα μανικετόκουμπα."
5. "Εξερευνήσεις και ανακαλύψεις."
6. "Πεζή περιπολία."
7. "Συνοδός σκύλων."

7.9/10!!!
Σε σχέση με το ΚΟΜΙΞ η ποσότητα των ιστοριών έχει πολύ καλύτερη ποιότητα. Άλλο ένα τεύχος που θεωρώ ότι θα το ευχαριστηθούν πολλοί!!! :D

:hop::hop::hop:
  • Like 9
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  23613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  23
  • Content Count:  2115
  • Reputation:   20594
  • Achievement Points:  2148
  • Days Won:  1
  • With Us For:  4526 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  33

Ειμαι αλλος ενας που αγορασε το συγκεκριμενο τευχος λογω των συντελεστων της πρωτης ιστοριας, και ιδιως του Καβατσανο! :best:

  • Like 3
  • Ευχαριστώ 1
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  30298
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  1873
  • Reputation:   11144
  • Achievement Points:  1888
  • Days Won:  24
  • With Us For:  3524 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  23

Κι εγώ ξαναπήρα το Μίκυ Μάους 10 βδομάδες μετά, λόγω των συντελεστών της κύριας ιστορίας και της υπόθεσης που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Γενικα πάντα απολαμβάνω τέτοιες ιστορίες που εμπεριέχουν μια απολαυστική αυτοαναφορικότητα στα ίδια τα κόμικς. Την διάβασα μόλις λοιπόν, ήταν αρκετά καλή, διασκεδαστική η αποτύπωση των γνωστών συνεδρίων κόμικς, αν και σαν ιστορία δεν βρήκα να 'ναι και κάτι το εξαιρετικό. Μάλλον θα πάρω και την Παρασκευή αυτό με την Ντόλλυ Πάπρικα. 

  • Like 6
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  29562
  • Group:  Members
  • Topic Count:  2
  • Content Count:  538
  • Reputation:   3166
  • Achievement Points:  546
  • Days Won:  0
  • With Us For:  3859 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  41

Και εγώ το πήρα για την πρώτη ιστορία και κυρίως για τους συντελεστές (δεν ξέρω γιατί το έκανα, ο Καβατσάνο δε μου λέει τπτ εδώ και πολύ καιρό), αλλά όπως περίμενα δεν έλεγε τίποτα απολύτως. Αρκετά καλή η 2η με τον Πασχάλη.

  • Like 3
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  34945
  • Group:  Members
  • Topic Count:  76
  • Content Count:  618
  • Reputation:   3801
  • Achievement Points:  623
  • Days Won:  7
  • With Us For:  1667 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  13

Λοιπόν, μόλις διάβασα την πρώτη ιστορία του Gavvazzano και δεν μπορώ να πω πως ήταν και κάτι το εξαιρετικό όμως μου άρεσε αρκετά.Πρωτότυπο και απολαυστικό σενάριο με θέμα τα κόμικς που με ικανοποίησε.Όμορφη πινελιά τα καρέ με τον Casty, καθώς και το τέλος που βλέπουμε πως ούτε κι ο γκρινιάρης Σκρούτζ δεν μπορεί να αντισταθεί στην μαγεία των κόμικς.Όσο για το σχέδιο ήταν εξίσου καλό με την υπόθεση.Γενικά το αποτέλεσμα δεν ήταν κι άσχημο.

 

 

 

Επεξεργασία από Ilias12
  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32676
  • Group:  Members
  • Topic Count:  39
  • Content Count:  680
  • Reputation:   5371
  • Achievement Points:  727
  • Days Won:  8
  • With Us For:  2224 Days
  • Status:  Online
  • Last Seen:  
  • Age:  38

Κάτι που παρατήρησα στην πρώτη σελίδα της πρώτης ιστορίας. Ο Σκρουτζ στην ιταλική έκδοση φωνάζει τον Battista (Παντάξιο). Εδώ έχει αντικατασταθεί με ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. Τα συνήθως αμετάφραστα "ηχητικά εφέ" παραμένουν αμετάφραστα στις υπόλοιπες σελίδες. Όμως εδώ προτιμήθηκε η προφανώς εύκολη λύση του ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ αντί για το ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΞΙΕ....

  • Like 5
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94400
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Η εναρκτήρια και κεντρική ιστορία του τεύχους, θα μας αποδείξει γιατί ο θείος Σκρουτζ είναι “Ο βασιλιάς του φεστιβάλ”. Ο Λιμνουπολίτης μεγιστάνας χαζεύει στον υπολογιστή που του έχει κάνει δώρο ο Παντάξιος και γεμάτος έκπληξη, αντιλαμβάνεται ότι έχει πέσει θύμα εκμετάλλευσης, καθώς όλο και περισσότεροι θαυμαστές του τον έχουν κάνει πρωταγωνιστή σε κόμικς! Αυτή η αρχική έκπληξη μετατρέπεται σε θυμό κι έτσι αποφασίζει να λάβει δραστικά μέτρα. Παίρνει, λοιπόν, τον πιστό του μπάτλερ και θα πεταχτεί μέχρι την Ευρώπη, σε ένα από τα γνωστά cons που γίνονται με θέμα την Ένατη Τέχνη, για να ελέγξει την κατάσταση και να δηλώσει την αγανάκτησή του. Η θέρμη, όμως, του φεστιβάλ, θα του αλλάξει γνώμη και διάθεση. :) Τι χρειαζόμαστε από μία ιστορία? Δράση, αγωνία, δυνατούς χαρακτήρες να πλαισιώνουν τον πρωταγωνιστή, μεγάλες ανατροπές. Ε, λοιπόν, το συγκεκριμένο σενάριο δεν έχει τίποτα από αυτά! :lol: Κατάφερε, όμως, να μου κινήσει το ενδιαφέρον και να με ενθουσιάσει, μιας και χτύπησε σε ένα από τα ευαίσθητα σημεία μου. Όπως έχω δηλώσει πολλές φορές, μου αρέσουν οι ιστορίες που πραγματεύονται την κουλτούρα του αγαπημένου μας χόμπυ. Το σενάριο στηρίζεται σε μία πρωτότυπη ιδέα, στην οποία το ίδιο το είδωλο των Disney κόμικς, ανακαλύπτει τους θαυμαστές του. :clap2: Η πλοκή δεν είχε δυνατές στιγμές, αλλά δεν με πείραξε ιδιαίτερα εδώ. Από την άλλη, καταλήγουμε σε ένα φινάλε προβλέψιμο, αλλά τόσο όμορφο! :hug2: Το σχέδιο του μεγάλου Giorgio Cavazzano στέκεται αξιοπρεπέστατα. :)

 

Ο Πασχάλης θα πάρει την σκυτάλη στις ιστορίες και θα γίνει ο “Ειδικός πράκτορας Σλουρπ”. Βρισκόμαστε σε μία μελλοντική Λιμνούπολη, όπου ο φίλος μας ανήκει σε μία οργάνωση που αντιμετωπίζει γαστριμαργικές παρανομίες και μόλις έφερε σε πέρας μία αποστολή κατά την οποία εντοπίστηκε μία παρτίδα πατατάκια που είχαν λήξει. Κατά την δοκιμή τους, ξύπνησαν κάποιες μνήμες, όχι και τόσο ευχάριστες, από μία άλλη αποστολή που δεν πήγε και τόσο καλά. Για την ακρίβεια, πρόκειται για μία συμφωνία με έναν άλλο πλανήτη (που φημίζεται για την υπέροχη σοκολάτα του) η οποία δεν έκλεισε και η αιτία ήταν ο Πασχάλης. Αυτή η αποτυχία φαίνεται να στοίχισε πολύ στον ήρωα και τώρα τα νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως θα ξανανοίξουν την υπόθεση. Προσωπικά, βρήκα λίγο τραβηγμένη την νέα ομάδα του Πασχάλη, μιας και τον έχουμε δει σε παρόμοια. Σε σχέση με αυτή του την ιδιότητα, εδώ έχουμε μία πρωτοτυπία, καθώς τα γεγονότα δεν διαδραματίζονται στο παρόν, αλλά στο εγγύς μέλλον. Η πλοκή φέρνει στο προσκήνιο την Γιαγιά Ντακ και την Παπερέτα, ενώ η αφήγηση και η σκηνοθεσία, γίνονται με στυλ νουάρ, γεγονός που με ικανοποίησε. Το φινάλε είχε μία μεγάλη ανατροπή που, ομολογώ, δεν την περίμενα! :wow: Γενικά, οι ιστορίες αυτού του στυλ δεν μου είναι τόσο προσφιλείς, αλλά εδώ βρήκα αυτό το κάτι που με κράτησε. Σχεδιαστικά την βρήκα μέτρια προς καλή, αλλά τα παραφορτωμένα καρέ αφαιρούσαν πόντους από την απόλαυση.

 

Καθώς προχωράμε, ο Γκαστόνε θα μας μιλήσει για “Τα χαμένα μανικετόκουμπα”. Όπως είναι γνωστό τις πάσι, ο Γκαστόνε είναι τρομερά τυχερός και κάθε ημέρα έρχονται στο κατώφλι τού σπιτιού του όλων των ειδών τα δώρα και οι προσφορές και μάλιστα κατά ποσότητες, κάνοντας τον φίλο μας να βαριέται οικτρά. Είναι, όμως, κι ένα δώρο το οποίο το περιμένει με ανυπομονησία. Πρόκειται για ένα ζευγάρι μανικετόκουμπα σε σχήμα τετράφυλλου τριφυλλιού, το οποίο του το χάρισε ένας κοσμηματοπώλης, και θέλει να το φορέσει σε ένα γκαλά. Αυτό το δώρο, λοιπόν, φαίνεται να καθυστερεί χαρακτηριστικά κι ο Γκαστόνε ανησυχεί, την ίδια ώρα που ένας κούριερ φτάνει έξω από το θησαυροφυλάκιο, με ένα πακέτο. :thinking: Αρκετά ευχάριστο σενάριο, χωρίς όμως να είναι αριστούργημα. Η πλοκή μοιάζει με Αγγλική φάρσα και περιέχει μία σειρά από παρεξηγήσεις, που προκαλούν το χαμόγελο των αναγνωστών. Κι ενώ βλέπουμε να πρωταγωνιστούν ο Γκαστόνε κι ο Σκρουτζ, τις εντυπώσεις κλέβει ο Ντόναλντ, ο οποίος είναι μεν γρουσούζης, αλλά ταυτόχρονα λειτουργεί με αλτρουισμό. :respect: Το φινάλε λήγει όλες τις εκκρεμότητες, αλλά αυτό που θα μας μείνει είναι η συμπεριφορά του ενός ξαδέλφου στον άλλο. Πολύ ωραία σκηνή! :) Το σχέδιο το βρήκα παραστατικό, αλλά μέτριο.

 

Και τώρα ήρθε η ώρα να πάρουμε ένα από “Τα χάπια της γνώσης” και να μάθουμε για τις “Εξερευνήσεις & Ανακαλύψεις”. Γι’ ακόμα μία φορά, ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ, θα αναλάβει την θέση του καθηγητή και θα μας περιγράψει τους σταθμούς της ιστορίας, στους οποίους οι άνθρωποι στάθηκαν περίεργοι και βρέθηκαν μπροστά σε εκπληκτικές ανακαλύψεις, που προσέφερε η φύση. Το ταξίδι μας θα ξεκινήσει από τα προϊστορικά χρόνια, θα περάσει στην πρώιμη αρχαιότητα, θα συνεχίσει τον 15ο και τον 18ο αιώνα, για να καταλήξει στις ημέρες μας. Αυτό που μου άρεσε στην πλοκή είναι ότι γίνεται μία εκτενής (όσο μπορούσε να γίνει) αναφορά στην χώρα μας. Από εκεί και πέρα, το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι αξιόλογο, κάνοντάς μας να εκτιμήσουμε κι αυτό το επεισόδιο της σειράς. Οι γνωστοί μας πρωταγωνιστές κάνουν καλά την δουλειά τους και δημιουργούν πλακατζίδικα γκαγκ. Το φινάλε κλείνει την ιστορία με ένα καρέ που προκαλεί χαμόγελα. Το σχέδιο το βρήκα απλά καλό.

 

Στην σειρά “Το γέλιο κάνει καλό”, ο Χειροπαίδαρος κι ο Νταμάρης αφήνουν το αυτοκίνητο κι αρχίζουν να κάνουν “Πεζή περιπολία”. Από την δυσανασχέτηση που έχουν και οι δύο, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι αυτή η απόφαση φαίνεται να μην είναι δική τους και μάλλον προέρχεται από τους ανωτέρους τους. Κάποια στιγμή, ενώ οι φίλοι μας κάνουν την περιπολία τους στους δρόμους της Λιμνούπολης, γίνονται αυτόπτες μάρτυρες μίας κλοπής τσάντας μίας κυρίας, από δύο μηχανόβιους κλέφτες. Χωρίς δεύτερη σκέψη, αποφασίζουν να τους καταδιώξουν, αλλά ενώ οι κακοποιοί διαθέτουν μοτοσυκλέτα, εκείνοι πρέπει να στηριχθούν στην ευστροφία του μυαλού τους. Ποια θα είναι η κατάληξη? :thinking: Πρόκειται για ένα καλό σενάριο, που προσπαθεί να αποκαταστήσει την αρνητική φήμη των δύο πρωταγωνιστών, όσον αφορά την εξυπνάδα τους. :P Έτσι, στην πλοκή, δεν έχουμε σκηνές “ηλιθιότητας”. Απεναντίας, βλέπουμε δύο χαρακτήρες με πείσμα και επιμονή, οι οποίοι (με την απλόχερη βοήθεια της τύχης), πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει κάτι άλλο αξιομνημόνευτο. Το σχέδιο μού άρεσε.

 

Θα ακολουθήσει μία “μουγκή” ιστορία, με πρωταγωνιστή τον Φέθρυ, η οποία φέρει τον τίτλο “Συνοδός σκύλων”. Ο φίλος μας έχει βρει μία νέα δουλειά, η οποία είναι να βγάζει σκυλιά για την βόλτα τους. Μάλιστα δείχνει τόσο μεγάλο ζήλο, που δεν σταματάει μόνο στο ένα σκυλί την φορά, αλλά συνοδεύει μισή ντουζίνα από διάφορες ράτσες. Από μόνη της μία τέτοια δουλειά είναι δύσκολη ακόμα και για τον πιο προσεκτικό κι επιμελή υπεύθυνο. Τι πιθανότητες έχει ο ατζαμής φίλος μας να επιτύχει? :P Μιλάμε για ένα απλό σενάριο, το οποίο ακόμα και χωρίς λόγια καταφέρνει να εκμαιεύσει το ταλέντο και το χιούμορ του πρωταγωνιστή. Η πλοκή, αν και γελοιογραφική, δεν έχει να μας παρουσιάσει κάτι ιδιαίτερο, ενώ το φινάλε αφήνει ένα απλό χαμόγελο στα χείλη. Γενικά είναι μία διασκεδαστική ιστορία, χωρίς όμως να μένει καιρό στην μνήμη. Το σχέδιο δεν ήταν κι άσχημο.

 

Η τελευταία ιστορία του τεύχους θα μας μιλήσει για “Τα όσπρια των Μακ Ντακ”. Στο θησαυροφυλάκιο επικρατεί μεγάλη οδύνη, η οποία όμως δεν προέρχεται από το αναμενόμενο άτομο. Αυτή την φορά, αυτός που κλαίει γοερά είναι ο Παντάξιος, ο οποίος έχει κάνει λάθος στον υπολογισμό των ετήσιων προμηθειών σε γαλέτες, με αποτέλεσμα να υπάρχει έλλειψη. Επάνω στην αναζήτηση για τροφή, βρίσκει ένα σακουλάκι με παμπάλαια, αποξηραμένα όσπρια, τα οποία μόλις τα βάζει να μουλιάσουν, εκείνα διογκώνονται σε μεγάλο βαθμό! :wow: Όταν το μαθαίνει ο Σκρουτζ, αποφαίνεται ότι οι σπόροι αυτοί προέρχονται από ένα κλαδί του γενεαλογικού του δέντρου κι αμέσως αρχίζει να σκέφτεται τρόπους να τους εκμεταλλευτεί. Πρώτη στάση, λοιπόν, είναι το εργοστάσιο του Κύρου για έλεγχο των συγκεκριμένων σπόρων. Λέτε, τελικά, ο γερο-Σκρουτζ να χτύπησε οικονομική φλέβα? :thinking: Μιλώντας από την δική μου ματιά, θεωρώ την συγκεκριμένη ιστορία πολλή κακή για τα γούστα μου. Το σενάριο καταθέτει τεράστια ποσά φαντασίας, δυστυχώς όμως, κάκιστης ποιότητας, με αποτέλεσμα όσο κυλούν οι σελίδες η υπόθεση να σαχλεύει όλο και περισσότερο, τόσο που κάπου μετά από την μέση πέρασε από το μυαλό μου να σταματήσω την ανάγνωση. :( Η εισαγωγή νέων μελών της οικογένειας Μακ Ντακ με ξένισε κάπως, ενώ οι χρήσεις των οσπρίων δεν προκάλεσε γέλιο, αλλά απογοήτευση. Κι ενώ δεν πίστευα ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα, έρχεται το φινάλε να μου δώσει το τελειωτικό χτύπημα και να κλείσει το τεύχος με μία πικρή επίγευση. :damn: Το σχέδιο, από την άλλη, δεν το βρήκα τόσο κακό. Σίγουρα, όμως, δεν ξέφευγε από την μετριότητα.

 


:beer:

  • Like 6
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.