Μετάβαση στο περιεχόμενο

SUPER ΜΙΚΥ 57 [Παχύδερμα σε πανικό]


Gong

Πώς σας φάνηκε το τεύχος;  

You do not have permission to vote in this poll, or see the poll results. Παρακαλούμε να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να ψηφίσετε σε αυτή τη δημοσκόπηση.

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  34945
  • Group:  Members
  • Topic Count:  76
  • Content Count:  618
  • Reputation:   3801
  • Achievement Points:  623
  • Days Won:  7
  • With Us For:  1668 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  13

image.thumb.png.61868302f115f67b1a92d5f3e0d9e9e0.png

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 11 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα.

ΜΙΚΥ ΠΑΧΥΔΕΡΜΑ ΣΕ ΠΑΝΙΚΟ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΦΥΣΗΣ
ΝΤΑΙΖΥ ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΝΤΑΙΖΥ
ΜΙΚΥ ΤΟ Τ ΕΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥ ΔΑΣΟΥΣ
ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΓΙΑ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΥΣ
ΣΚΡΟΥΤΖ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΕΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΚΑΚΟΜΑ- ΘΗΜΕΝΟΣ ΓΑΤΟΣ
ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ Ο ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ
ΚΥΡΟΣ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ
ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1 ΠΙΤ ΣΤΟΠ

Από την Τετάρτη 20/05, αναζητήστε το 57ο τεύχος στα περίπτερα.

Επεξεργασία από Ilias12
  • Like 4
  • Respect 1
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 months later...

  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  756
  • Content Count:  12913
  • Reputation:   94410
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4625 Days
  • Status:  Online
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Ακόμα ένα τεύχος, πλούσιο σε ιστορίες, οι οποίες στην πλειοψηφία τους τις βρήκα μέτριες, προς καλές, ενώ ελάχιστες είναι εκείνες που τις βρήκα αδιάφορες. Έτσι λοιπόν, μπορώ να πω ότι πέρασα ευχάριστα με το τεύχος, εννοείται χωρίς να έχω μεγάλες προσδοκίες. Πάμε να δούμε την κάθε μία ιστορία ξεχωριστά. :)

 

“Παχύδερμα σε πανικό”
Ο Μίκυ θα λάβει στο σπίτι του ένα τεράστιο πακέτο, που περιέχει έναν μικρό ελέφαντα, δώρο από τον Χαλίφη του Μαμουθιστάν, τον οποίο τον είχε βοηθήσει στο παρελθόν σε μία υπόθεσή του. Σε πρώτη φάση ο φίλος μας χαίρεται, αλλά η χαρά του θα μετατραπεί σε απελπισία, όταν θα συνειδητοποιήσει ότι ο ελέφαντας τρομοκρατείται όταν βλέπει το πρόσωπο του νέου του ιδιοκτήτη, με αποτέλεσμα να κάνει την Λιμνούπολη γης μαδιάμ. Τι θα κάνει ο Μίκυ για να ανατρέψει την κατάσταση? :thinking: Πρόκειται για μία ιστορία, στην οποία επικρατεί το φιλοζωικό στοιχείο. Ουσιαστικά περιέχει μία πλοκή που χωρίζεται σε τρία σημεία. Το πρώτο είναι ο φοβισμένος ελέφαντας στην Λιμνούπολη, το δεύτερο είναι το ταξίδι στο Μαμουθιστάν για την λύση του προβλήματος και στο τρίτο έχουμε την εκ’ νέου βοήθεια στον Χαλίφη. Γενικά δεν ήταν άσχημη και σίγουρα με διασκέδασε. Την βρήκα, όμως, κάπως παιδική για τα γούστα μου. Σαν να διάβαζα “Χαρούμενες ιστορίες Ντίσνεϋ”. :P Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά, με εξαίρεση ένα σημείο που με χάλασε. Φαντάζομαι ότι ξέρετε σε ποιο αναφέρομαι. Και είχαμε καιρό να απολαύσουμε τον Μίκυ με τα...σώβρακα! :lol:

 

“Ο ειδικός της άγριας φύσης”
Ο Ντόναλντ βρήκε επιτέλους μία δουλειά που τον ικανοποιεί και φαίνεται να σημειώνει μεγάλες επιτυχίες. Καταφέρνει με περισσή μαεστρία να πιάνει μικρά άγρια ζώα, που κατά λάθος φωλιάζουν στα σπίτια και να τα μεταφέρει με ασφάλεια στο δάσος της Λιμνούπολης. Μαζί του βρίσκονται και τα τρία ανιψάκια του, τα οποία τον παρακολουθούν επί τω έργω. Ο ένας ευχαριστημένος πελάτης, λοιπόν, διαδέχεται τον άλλο, φτάνοντας στον ίδιο τον Δήμαρχο, ο οποίος θα ζητήσει από τον φίλο μας να τον βοηθήσει με ένα πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή που κατοικεί η αφρόκρεμα της πόλης. Πώς θα αντεπεξέλθει ο Ντόναλντ στην μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του? Κλασικό σενάριο “εύθραυστης δεξιοτεχνίας” του πρωταγωνιστή, που μάλιστα μου θύμισε τις αντίστοιχες κλασικές ιστορίες του Barks και του Rosa (δεν ξέρω γιατί, αλλά μου καρφώθηκε η ιστορία “Καλλιτέχνης κηπουρός”). Νομίζω ότι ο σεναριογράφος κράτησε μία πιστή γραμμή στους κλασικούς. Η πλοκή δείχνει να επαναλαμβάνεται στην αρχή, για να χτίσει τον μύθο και συνεχίζει με το κύριο ζητούμενο και τις θρυλικές γκάφες του Ντόναλντ. Εννοείται ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με τις κλασικές ιστορίες της κατηγορίας αυτής, αλλά δεν τα πήγε κι άσχημα. Πρόκειται για μία πολύ καλή προσπάθεια. Πολύ καλό βρήκα και το σχέδιο.

 

“Μυστική πράκτορας Νταίζυ”
Η Λιμνούπολη φαίνεται ότι διαθέτει μία μυστική υπηρεσία, που κινείται στο παρασκήνιο κι αυτή την φορά αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα. Γι’ αυτόν τον λόγο ο αρχηγός θα ζητήσει να επιληφθεί του θέματος η ικανότατη πράκτορας Χ. Την ίδια ώρα, η Νταίζυ έχει κάνει αίτηση για εργασία σε ένα ανθοπωλείο, αλλά μετά από μία τραγική σύμπτωση το e-mail που ήταν να πάει στην πράκτορα, πήγε στην Νταίζυ κι εκείνο του ανθοπωλείου, πήγε στην πράκτορα. :P Έτσι, η πράκτορας άρχισε να ασχολείται με την ανθοκομεία (νομίζοντας ότι βρίσκεται σε αποστολή) και η Νταίζυ παίρνει την θέση της, νομίζοντας ότι απλά δουλεύει σε ανθοπωλείο. Τα πράγματα φαίνεται να δυσκολεύουν. Λέτε να καταφέρει η φίλη μας να ανταποκριθεί στα νέα της καθήκοντα, έστω και κατά λάθος? Πρόκειται για ένα έξυπνο σενάριο, στο οποίο επικρατούν οι παρεξηγήσεις και οι οποίες δίνονται με λογική ροή, χωρίς να κουράζουν με τις υπερβολές τους. Τελικά φαίνεται ότι η πρωταγωνίστρια, όταν δεν βρίσκεται στο πλευρό του αρραβωνιαστικού της να του πρήζει τα συκώτια, εμφανίζει έναν χαρακτήρα με συνοχή, πειθαρχία και τσαγανό. Έτσι μας αρέσει να την βλέπουμε. :) Από εκεί και πέρα, η πλοκή έχει δράση, αλλά όχι κάτι δυνατό, ενώ το φινάλε μάς αφήνει με ένα χαμόγελο. Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά. Ομολογώ ότι στάθηκα αρκετή ώρα να κοιτάζω το “λουλουδάτο” τελευταίο καρέ. :love4:

 

“Το τέρας από το διάστημα”
Ο Μίκυ βολτάρει με το αυτοκίνητό του στην ύπαιθρο του Μίκυ Σίτυ και είναι τσαντισμένος με την αρραβωνιαστικιά του΄που τον θεωρεί τσαπατσούλη κι ακατάστατο. Κάποια στιγμή βλέπει έναν μικρό ιπτάμενο δίσκο να προσκρούει στο έδαφος. Πριν καλά-καλά συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει, ένας δεύτερος, πολύ μεγαλύτερος, δίσκος κάνει την εμφάνισή του κι από μέσα του βγαίνει ένας τεράστιος εξωγήινος...δεινόσαυρος, ο οποίος έχει άγριες διαθέσεις και δεν είναι διατεθειμένος να σταματήσει πουθενά, προκειμένου να εντοπίσει πάλι τον κακομαθημένο γιο του. Η Λιμνούπολη βρίσκεται σε καταστροφικό κίνδυνο και μόνο ο Μίκυ μπορεί να εξομαλύνει την κατάσταση. Θα τα καταφέρει? :thinking: Παραδέχομαι ότι το εν λόγω σενάριο αναπτύσσει δράση κι ένταση, σχεδόν από την πρώτη σελίδα. Δυστυχώς, όμως, στηρίζεται σε μία ιδέα που την βρήκα στην καλύτερη παιδική και στην χειρότερη υπερβολική κι άνοστη. Η ιδέα του εξωγήινου δεινοσαύρου δεν με ενθουσίασε όσο θα ήθελα. Τουλάχιστον το τελευταίο καρέ είχε την πλάκα του. Το σχέδιο ήταν ικανοποιητικό, αν και βλέπουμε πάλι νεγκλιζέ τον φίλο μας! :P

 

“Οι ιππότες του ξεχασμένου δάσους”
Τα τρία ανιψάκια, όπως οι περισσότεροι από εμάς με το “Game of thrones”, είναι συνεπαρμένα από μία σειρά εποχής, με ιππότες. Έχουν κλειστεί, λοιπόν, στα δωμάτιό τους κι απολαμβάνουν την σειρά στο τάμπλετ τους, όταν εισέρχεται μαινόμενος ο θείος τους για να τους υπενθυμίσει ότι είναι καλοκαίρι κι ότι θα πρέπει να βγουν και να παίξουν έξω για να τους δει ο ήλιος και να αναπνεύσουν καθαρό αέρα. Εκείνα, όμως, φαίνεται να μην έχουν διάθεση για οποιαδήποτε άλλη διασκέδαση, παρά την συγκεκριμένη σειρά. Κι όσο εκείνα είναι προσηλωμένα εκεί, τόσο ο Ντόναλντ προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να τους αλλάξει γνώμη και διάθεση. Θα τα καταφέρει ή τελικά θα τον φέρουν με το μέρος τους? Χαριτωμένο σενάριο, που βγάζει κάποιον ρεαλισμό, μιας κι όλοι μας την έχουμε πατήσει με κάποια σειρά και δεν ξεκολλούσαμε τα μάτια μας από τον υπολογιστή (ή την τηλεόραση οι πιο παλιοί). :P Η πλοκή, τουλάχιστον μέχρι τα μισά, δεν έχει κάτι ενδιαφέρον να μας δείξει, βλέποντας, απλά, τον Ντόναλντ να χτυπάει σαν τους ήρωες των cartoons. :P Στην συνέχεια, το σκηνικό αλλάζει για να ενισχύσει το κωμικό στοιχείο, αλλά και πάλι, διαβάζεται χωρίς να ενθουσιάζει. Τουλάχιστον το φινάλε είχε πλάκα. Γενικά την βρήκα μία μέτρια δουλειά. Σχεδιαστικά ήταν αρκετά καλή.

 

“Μπισκότα για κροκόδειλους”
Οι Μουργόλυκοι ετοιμάζονται να μπουκάρουν στην τράπεζα, όταν βλέπουν έκπληκτοι και γεμάτοι απογοήτευση, τους τεχνικούς να εγκαθιστούν νέα απαραβίαστα συστήματα ασφαλείας. Για να ξεγελάσουν τον πόνο τους, θα κατευθυνθούν μέχρι τον ζωολογικό κήπο, όπου ένα μέλος της συμμορίας θα αποκτήσει φιλικές σχέσεις με έναν κροκόδειλο, τον οποίο και θα αρχίσει να τον ταΐζει μπισκότα με δαμάσκηνα. Οι υπόλοιποι, όμως, θα σκεφτούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να επιστρέψουν το βράδυ για να ξαφρίσουν το κεντρικό χρηματοκιβώτιο του ζωολογικού κήπου, που φαίνεται εύκολα προσβάσιμο. Θα καταφέρουν, τελικά, οι φίλοι μας να βγάλουν κανένα φράγκο ή θα καταγράψουν ακόμα μία αποτυχία στο ενεργητικό τους? :thinking: Ένα σενάριο, που πιστεύω ότι δεν θέλει να μας πει μία ιστορία με δομή, αλλά να παράξει γέλιο, με τις απίστευτες γκάφες των πρωταγωνιστών. Εν μέρει το πετυχαίνει αυτό, αλλά σίγουρα δεν μένει αξιομνημόνευτο. Η πλοκή κυλάει χαλαρά και χωρίς δυνατές σκηνές, μέχρι να φτάσουμε κοντά στο φινάλε, όπου υπάρχει μία κάποια “κινητικότητα”. :P Το φινάλε, παραδέχομαι ότι με έκανε και γέλασα, αλλά θα ήθελα να υπήρχαν περισσότερα καρέ μέχρι να φτάσουμε εκεί. Νομίζω ότι η ιστορία κλείνει κάπως βιαστικά. Γενικά πρόκειται για μία ιστορία που διαβάζεται άνετα και ξεχνιέται το ίδιο άνετα. :P Το σχέδιο είναι γελοιογραφικό, χωρίς μεγάλες υπερβολές. Μου άρεσε. :)

 

“Εξολοθρευτές εγγράφων”
Ο Σκρουτζ αντιμετωπίζει πρόβλημα με τα διάφορα έντομα που έχουν εισβάλει στην δεξαμενή ρευστού κι έτσι ραντίζει τα μονάκριβα χρήματά του με χυμό κρεμμυδιού. Την ίδια στιγμή, ο Λούλης, θα μπει μαινόμενος στο γραφείο του λέγοντας ότι έχει δημιουργήσει μία εφεύρεση που θα αποφέρει στον φίλο μας δισεκατομμύρια. Πρόκειται για κάποιους ειδικά εκπαιδευμένους τερμίτες, οι οποίοι έχουν ειδικευθεί να κάνουν απειροελάχιστα κομματάκια το κλασικό χαρτί. Τι θα γίνει, όμως, αν τα, κατά τα άλλα, συμπαθή αρθρόποδα φύγουν από το κουτί τους κι αρχίσουν να σουλατσάρουν ανενόχλητα στο θησαυροφυλάκιο? :NoNo: Με το που διάβασα την συγκεκριμένη ιστορία, το πρώτο πράγμα που πέρασε στο μυαλό μου είναι ότι εδώ ήθελε το μαγικό πενάκι του μεγάλου Don Rosa. Η ιδέα, πάνω στην οποία στηρίχθηκε το σενάριο ήταν έξυπνη και ενδείκνυται για πολλές σκηνές δράσης. Δυστυχώς, οι λίγες σελίδες και η έλλειψη εμπειρίας, έβγαλαν μία πλοκή απλά συμπαθητική, ενώ θα μπορούσε να απογειωθεί. Όπως και να έχει, με ικανοποίησε, αλλά δεν ήταν...Rosa! :P Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό.

 

“Ο κακομαθημένος γάτος”
Ο Ντόναλντ ετοιμάζεται να φουρνίσει ένα πεντανόστιμο κοτόπουλο, την ώρα που ακούει θόρυβο στον κήπο του σπιτιού του. Είναι ο γάτος της γειτόνισσάς του, ο οποίος αρέσκεται κάθε φορά να ρίχνει κάτω τον σκουπιδοτενεκέ του φίλου μας και να βγάζει τα σκουπίδια. Τα παράπονα που κάνει στην γειτόνισσα, φαίνονται άκαρπα, μιας κι εκείνη δεν πιστεύει ότι ο γάτος της προκαλεί κάθε φορά την καταστροφή. Έτσι, ο Ντόναλντ θα προσπαθήσει να βρει τις απαραίτητες αποδείξεις, που ενοχοποιούν το σκανδαλιάρικο αιλουροειδές, για να αποκαταστήσει το δίκαιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε γκάφες. :P Πρόκειται για ένα σενάριο με καρτουνίστικο ύφος, που όμως δεν είχε κάτι ιδιαίτερο για να εκτιμήσω. Προσωπικά μού έμοιαζε σαν τις ιστορίες του ήρωα με τους Τσιπ και Ντέηλ και μάλιστα πιο κακογραμμένη. Το φινάλε ήταν το ίδιο ήπιο με την υπόλοιπη πλοκή (κι ας υπήρχε τρέξιμο) και μας αφήνει ξενερωμένους. :P Το σχέδιο, από την άλλη, μου άρεσε.

 

“Ο κατακτητής της κορυφής”
Ο Σούπερ Γκούφυ, κατά λάθος, γίνεται το πρόσωπο την ημέρας, αφού κατά τύχη πατάει πρώτος το πόδι του σε μία απάτητη κορυφή ενός βουνού, την ίδια ώρα που ένας σκληροτράχηλος ορειβάτης δεν τα καταφέρνει παρά τρίχα. Κι ενώ ο Δήμαρχος βραβεύει τον αγαπητό μας σούπερ ήρωα και μάλιστα δίνει και το όνομά του στο συγκεκριμένο βουνό, ο αντίπαλός του έχει σκάσει από την ζήλια του κι αυτό θα τον οδηγήσει στην εφαρμογή ενός σατανικού σχεδίου, προκειμένου να διαβάλλει τον φίλο μας στα μάτια όλων των κατοίκων του Μίκυ Σίτυ. Θα τα καταφέρει? Και πώς θα μπορέσει ο Σούπερ Γκούφυ να γλιτώσει από αυτή την μανία? :thinking: Όμορφο σενάριο με έναν ήρωα, που δεν μπορώ να πω ότι συμπαθώ ιδιαίτερα. Η πλοκή είναι καλογραμμένη, έχει συνοχή και κλιμακούμενη ένταση. Μέσα σε λίγες σελίδες προλαβαίνει να χτίσει ωραίες σκηνές, καθώς επίσης και να κάνει τις ανατροπές της, όπου αυτές χρειάζονταν. Εκεί που πρέπει να σταθούμε, νομίζω, είναι το φινάλε, στο οποίο δεν παίρνει ο πρωταγωνιστής τα εύσημα, αλλά κάποιος άλλος. Έτσι ο συγγραφέας θέλει να αναδείξει την αξία του αλτρουισμού και της φιλίας. Πολλά μπράβο γι΄αυτή την ανατροπή. :respect: Κανένα παράπονο κι από το σχέδιο.

 

“Το σκυλί του γείτονα”
Ο Κύρος συνηθίζει κάθε πρωί να κάνει τον περίπατό του στους δρόμους της γειτονιάς του. Κάθε ημέρα, όμως, έρχεται αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα που του έχει γίνει σωστός βραχνάς. Ένας γείτονάς του έχει ένα σκύλο τεραστίων διαστάσεων κι ο οποίος, όταν βλέπει τον φίλο μας, ορμάει επάνω του για να του παίξει, αλλά εκείνος κατατρομάζει. Τι θα σκεφτεί ο συμπαθής εφευρέτης, προκειμένου να σταματήσει αυτό το φαινόμενο? Εδώ μιλάμε για δύο σελίδες ανούσιου σεναρίου, που στερείται φαντασίας. Η πλοκή δεν προλαβαίνει να αναπτυχθεί (ευτυχώς), ενώ το φινάλε μας κάνει να κρατάμε το κεφάλι μας από απογοήτευση. :damn: Σίγουρα έχω διαβάσει καλύτερα fanzines από αυτή την επαγγελματική δουλειά. Το σχέδιο ήταν το μόνο που έπαιρνε θετική βαθμολογία.

 

“Πιτ στοπ”
Η καθιερωμένη ιστορία της σειράς “Φόρμουλα Ένα”, αυτή την φορά ταξιδεύει στο Χοκενχάιμ της Γερμανίας, όπου ο αγώνας ξεκινάει, αλλά ο Ντόναλντ αρνείται να μπει στο μονοθέσιό του κι ο λόγος είναι οικονομικός. Θέλει να ζητήσει αύξηση από τον θείο κι εργοδότη του, ενώ εκείνος ούτε να ακούσει το παραμικρό για λεφτά. Την ίδια ώρα ο φίλος μας απολαμβάνει δόξα και πολλές κατακτήσεις από το αντίθετο φύλο, γεγονός που κάνει την Νταίζυ να σκάει από το κακό της. Και φυσικά υπάρχει κι ο Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης, που καραδοκεί και βλέποντας την διαμάχη, ανάμεσα σε θείο κι ανιψιό, προσπαθεί να εφαρμόσει την τακτική διαίρει και βασίλευε. Και η μάχη για τον τίτλο αναμένεται σφοδρή. Δεν έχω κρύψει τον θαυμασμό μου για την συγκεκριμένη σειρά, αλλά νομίζω ότι το επεισόδιο αυτό μας τα χάλασε λίγο. Ο βασικός λόγος γι’ αυτό είναι...ο θείος Σκρουτζ, ο οποίος φροντίζει να αναδείξει τον ανεκδιήγητο χαρακτήρα του. Αυτόν της απέραντης πλεονεξίας κι εκμετάλλευσης. Κυριολεκτικά ανατρίχιαζα όταν τον έβλεπα να ασχολείται με το κέρδος του κι όταν ο Ντόναλντ του ζητούσε αύξηση, να τον επιπλήττει λέγοντας του ότι τον νοιάζει μόνο το χρήμα. :Ungry: Από αυτή την συμπεριφορά και μόνο, με απέτρεψε από τον να την απολαύσω όσο θα ήθελα. Και για να μην μιλήσω για το φινάλε, όπου ήταν ο ορισμός του ανέντιμου, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο έναν Σκρουτζ, να μην ξεχωρίζει από τον Χρυσοκούκη ή τον Ρόμπαξ. Πολύ κρίμα… :( Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό.

 


:beer:

  • Like 3
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.