ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 308[Η περιπέτεια συνεχίζεται-Δον Γκούφυ]

[Gong]

                                                                                                                                             

 

8 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

 

• ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΟΝ ΓΚΟΥΦΥ    

       Ο ΜΙΚΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΝ ΓΚΟΥΦΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΠΠΟΤΗΣ

• ΧΩΡΙΣ ΔΕΚΑΡΑ ΤΣΑΚΙΣΤΗ

       ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ!

• ΣΤΗΝ ΣΧΕΔΙΑ

       Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΠΑΛΕΥΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΙ ΠΕΡΑ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ

• Ο ΚΡΥΦΟΣ ΑΣΣΟΣ

       Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΙΓΟΝΤΩΣ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟΥ

• Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

        Ο ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ

• ΜΑΓΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

        Ο ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΒΟΗΘΟΣ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ ΜΕ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

• Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ...ΘΥΜΗΘΗΚΕΣ ΕΚΕΙΝΗ

       Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΠΑΛΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ

• ΗΜΕΡΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ

        Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΡΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ

 

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια αυτή τη Παρασκευή 8/3(Νο.308)

 

 

 

 

       

 

 

Επεξεργασία Μαίου 28, 2020 από Ilias12

[mko]

Πολλές ιστορίες όμως...Κακό αυτό,αλλά η κεντρική και η Ziche μπορεί να το σώζουν κάπως.

 

Edit:τώρα ειδα πως η ιστορία της Ziche  είναι 8σελιδη και μόνο το σχέδιο είναι δικό της. Εντωμεταξυ έχει και χάλια βαθμολογια.Κρινοντας και από τις άλλες ιστορίες παίζει να είναι ένα από τα χειρότερα τελευταία τεύχη...

6σελιδες και 8σελιδες ιστορίες με κακό σχέδιο οι περισσότερες(Ottavio Panaro κλπ).

 

Επεξεργασία Μαίου 8, 2020 από mko

[Μενίγ Πουαγώ]

Και εμένα μου χτυπάει άσχημα που εδώ και κάποια τεύχη το περιοδικό στηρίζεται στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα. Σε λίγο θα συναγωνίζεται το ΚΟΜΙΞ σε αριθμό ιστοριών. Αν και μέχρι τώρα δεν είναι απογοητευτικές. Και σαφέστα ΠΟΛΥ καλύτερες από του ΚΟΜΙΞ. Για το σημερινό τεύχος αναμείνατε παρουσίαση αύριο πρωί-πρώι με την δροσούλα!!!

Υ.Γ.: Το #307 το ξεχάσανε εκεί στην Καθημερινή!!!

Επεξεργασία Μαίου 8, 2020 από Μενίγ Πουαγώ

[Scrooge Mc Poor]

22 λεπτά πριν, Μενίγ Πουαγώ είπε:

Για το σημερινό τεύχος αναμείνατε παρουσίαση αύριο πρωί-πρώι με την δροσούλα!!!

Aνυπομονουμε 

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #308 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον πολυλατρεμένο @Βασιλεύς των κόμικς )



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)
Ιστορίες.

Οι περιπέτειες του Δον Γκούφυ (Β' μέρος).

Το ταξίδι του Δον Γκούφυ και του πιστού του ιπποκόμου Μίκυ Πάντσα συνεχίζεται.

Καβάλα στο περήφανο μηχανικό άτι τους διασχίζουν δρόμους και λαγκάδια μέχρι που φτάνουν σε μία μάντρα με γελάδια. Αλλά όπως ενημερώνει των πιστό του ιπποκόμο ο Δον Γκούφυ πρόκειται για δύστυχους φυλακισμένους που είναι υπερασπιστές της περικεφαλαίας του Μπαρμπερίνο. Ο Μπαρμερίνος είναι ένας Νορμανδός ιππότης-ξιφομάχος-βιολιστής. Τα μάγια του υποχθόνιου μάγου Βράστον τους μεταμόρφωσε σε γελάδια. Εν ολίγης για να επιστρέψουνε στην πεζή πραγματικότητα μετά την εφόρμηση των δύο φίλων οι ζωοκλέφτες ,ναι για τέτοιους μιλάμε, παραδόθηκαν στην αστυνομία δεμένοι σαν σαλάμια. Οι άνθρωποι του νόμου δε θα μάθουν ποτέ ποιος τους έπιασε.

Ο κτηνοτρόφος περιχαρής που το κοπάδι του δε πουλήθηκε για φράγκα δέχεται να τους φιλοξενήσει στο "πανδοχείο" του. Μετά από ένα καλό ύπνο και ένα λουκούλειο πρωινό ιππότης και ιπποκόμος τραβούν για νέες περιπέτειες. Εν τω μεταξύ πίσω στην πόλη οι φίλοι των ηρώων μας ανησυχούν και προσφεύγουν στο Άρχοντα της πόλης που είναι γνωστός για το ήθος του διότι ανησυχούν για τους φίλους τους. Για να μην περιαυτολογώ τους είπε λα'ι'κιστί να κόψουν λάσπη εκδηλώνοντας τις ανησυχίες του στον υποτακτικό του τον Μαύρο Πητ. Εν τω μεταξύ φαίνεται ο χαρακτήρας του Μόρτιμερ αφού προσπαθεί να ψαρέψει τους υπόλοιπους για το που βρίσκονται Γκούφυ και Μίκυ. Τι αναζητούν οι δύο υψηλά ιστάμενοι στο βιβλιοπωλείο του Γκούφυ; Γιατί ανησυχούν;

Παράλληλα το ταξίδι των δύο ηρωικών ηρώων συνεχίζεται. Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουν τους ατσάλινους φύλακες με τα τρία μπράτσα που τους κλείνουν τον δρόμο προς το δάσος της Κούενκα. Αφού λίγο έλειψε να γίνουν μακαρίτες από την επίθεση στις ανεμογεννήτριες του αιολικού πάρκου ,με μάρτυρες δύο αποσβολωμένους αγρότες, αποφασίζει ο Μίκυ να χρησιμοποιήσει τα μεγάλα μέσα. Ο ιππότης επιστρέφει στην πεζή πραγματικότητα μη ενθυμούμενος τίποτις. Με τον Μίκυ οδηγό πλέον ,και τον Γκούφυ να προσπαθεί να συνέλθει, επιστρέφουν στην πόλη. Αλήθεια. Τι μεγαλεπήβολα σχέδια έχει ο Άρχων της πόλης;

"Χωρίς δεκάρα τσακιστή."

Ο Ντόναλντ προσπαθεί να κάνει αιματηρές οικονομίες για να καλύψει το φιάσκο ενός πικνικ με ένα ρομαντικό δείπνο. Οι συγκυρίες όμως δε τον αφήνουν.

"Στην σχεδία."

Πόσο μπορεί να αντέξει ένα παπί σαν τον Ντόναλντ μόνο του σε μία σχέδια στην μέση του ωκεανού;

"Ο κρυφός άσσος."

Ο Σκρούτζ χρειάζεται απελπισμένα τα σχέδια των υδραυλικών εγκαταστάσεων του Θησαυροφυλακίου.

"Η διαφήμιση."

Ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ μας αναλύει την εξέλιξη της διαφήμισης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

"Μαγική εμπειρία."

Ο Πασχάλης έχει πάει στο τοπικό πανηγύρι και άθελά του κάνει μεγάλη επιτυχία συνεργαζόμενος με έναν μάγο.

"Η μέρα που... θυμήθηκες εκείνη."

Ο Ντόναλντ ενώ γυαλίζει τα νομίσματα του Θείου του βρίσκει μία φωτογραφία από μία παλιά αγάπη του.

"Ημέρα εναλλακτικής μετακίνησης."

Ο Ντόναλντ προσπαθώντας να τους ικανοποιήσει όλους φέρνει την καταστροφή. Το τέλος όμως είναι λυτρωτικό.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Οι περιπέτειες του Δον Γκούφυ μέρος δεύτερο είναι εξ' ίσου όμορφες και άκρως καθηλωτικές όπως και οχτώ μέρες πριν. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος από ότι διαφαίνεται θα πρέπει να δείξει την αξία του στην σύγχρονη εποχή. Αλλά όπως σωστά είπε ο φίλος @ΚΟΜΙΞ επειδή το τρίτο επεισόδιο δεν έχει δικό του εξώφυλλο δυστυχώς δε θα είναι κεντρική ιστορία του #309...

Ιστορία με σταυροδρόμια μετά από πολύ καιρό στο Μίκυ Μάους. Παρ' ότι δε τις συμπαθώ καθόλου αυτή είχε ενδιαφέρουσες εκδοχές. Αν και εγώ την διάβασα χωρίς μπρος-πίσω. Επόμενη μία ιστορία ευτράπελων καταστάσεων σε υπέροχο σχέδιο της Σύλβιας. Συμπαθητική από άποψη σεναρίου. Ακολουθεί μία περιπέτεια που το πρωτότυπό της είναι οι εκλάμψεις εξυπνάδας του Φέθρυ. Πολύ καλό και το φινάλε. Συνεχίζουμε με μία ενδιαφέρουσα ιστορία για την εξέλιξη της διαφήμισης. Πριν την προτελευταία του τεύχους έχουμε μία ψιλοκαλούτικη χιουμοριστική ιστορία με τον Πασχάλη. Πριν κλείσει το τεύχος έχουμε μία γλυκιά ιστορία ρομαντισμού και αναμνήσεων. Το τεύχος κλείνει με μία πολύ καλή ιστορία οικολογικού ενδιαφέροντος.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Οι περιπέτειες του Δον Γκούφυ (Α' μέρος).
2. "Ημέρα εναλλακτικής μετακίνησης."
3. "Ο κρυφός άσσος."
4. "Η διαφήμιση."
5. "Η σχεδία.
6. "Η μέρα που... θυμήθηκες εκείνη."
7. "Χωρίς δεκάρα τσακιστή.
8. "Μαγική εμπειρία."

7.8/10!!! Οχτώ ιστορίες. Ποσοτικά μόνο ισοφαρίζουν κάποια τεύχη του ΚΟΜΙΞ αλλά ποιοτικά είναι ανώτερες...

[Scrooge Mc Poor]

Ήρθε και η μέρα που θα κρίνω τις ιστορίες του Μίκυ μαους της εβδομάδας. Για να δούμε μαζί πόσο θα πάρει το τεύχος.

Οι περιπέτειες του Δον Γγουφυ: Ο Μίκυ και ο Γκουφυ εξαιτίας του δεύτερου, ζουν φανταστικές στιγμές στα απέραντα λιβάδια, πολεμώντας τους κακούς... 

Πολύ καλή ιστορία, όπως και το πρώτο μέρος της. Σχεδιαστικά τέλειο. 8/10.

Χωρις δεκάρα τσακιστη: Η ατυχία του Ντόναλντ δεν τον αφήνει να ετοιμάσει ένα κανονικό δείπνο στην Νταιζυ. 

Εφευρετικη ιστορία με μέτριο σχέδιο. 6/10.

Στην σχεδια: Ο Ντόναλντ πρέπει να τα βγάλει πέρα στη μέση του ωκεανού... 

Σχεδιαστικά μέτρια ιστορία, με ένα αστείο γκαγκ στο τέλος. 5/10.

Ο κρυφός άσσος: Τα λεφτά του Σκρουτζ απειλούνται και αυτός και τα ανιψιά του παλεύουν να βρουν τα σχέδια του θησαυροφυλακιου. 

Ακόμα μια σχεδιαστικα μέτρια ιστορία, με διαφορά αστεία. 6/10.

Η Διαφημιση: Ο Λούντβιχ μας μιλά για την διαφήμιση. 

Διδακτική  ιστορία και γι  αυτό παίρνει 1 πόντο παραπάνω. 7/10.

Μαγικη εμπειρια: Ο Πασχάλης "βοηθάει" έναν μάγο, για να κερδίσει κέρασμα. 

Αδιάφορη ιστορία. 4/10.

Ημερα εναλλακτικής μετακίνησης: Ο Ντόναλντ πρέπει να βρίσκεται σε τρία διαφορετικά μέρη, με ενα εφευρετικό όχημα. 

Ξεκαρδιστική ιστορία  με απολαυστικότατα γκαγκ και ωραίο σχέδιο. 8/10.

Μ.Ο: 5,5

Αν δεν υπήρχε ο Πασχάλης, μπορεί να το έπαιρνε το 6αρακι . Τέλος πάντων, πολύ ωραίο τεύχος. 

 

[paola]

Λοιπον ....Να πω την αληθεια η ιστορια με τον Δον Γκουφυ απο το προηγουμενο κιολας τευχος δεν με ενθουσιασε. Περιμενα κατι καλυτερο.

Αλλα ως ψυχαναγκαστικος ανθρωπος ,  ειπα να παρω και τα αλλα τευχη γιατι δεν ηθελα την ιστορια να μεινει μιση.

Αλλα και  οι υπολοιπες ιστοριες  ηταν μετριες για μενα.

[nikolas12]

Ψιλομέτριο τευχάκι το βρήκα το συγκεκριμένο. Είχε αρκετές ιστοριούλες, δε θυμάμαι πρόσφατο τεύχος με 8 ιστορίες. Η κεντρική που ήταν συνέχεια του Δον Γκούφυ δε μου άρεσε τόσο όσο το πρώτο μέρος, έδωσε περισσότερη έμφαση στο κεντρικό δίδυμο, αλλά εν τέλει πιο ενδιαφέροντες είναι οι β χαρακτήρες. Αναμένουμε το τελευταίο μέρος για να δούμε πως θα κλείσει.

 

Πολύ ωραία ήταν η ιστορία με τις διαφορετικές καταλήξεις όπου διάλεγες τι να κάνει ο Ντόναλντ, μου θύμισε παιχνιδοβιβλίο του Ευγένιου Τριβυζά. Αν και μικρή σε έκταση, με άγγιξε η προτελευταία ιστορία των Σκρουτζ-Ντόναλντ με τις αναμνήσεις του Σκρουτζ. Σταθερή αξία το χάπι της γνώσης του Λούντβιχ και οι γκάφες του Ντόναλντ στην τελευταία ιστοριούλα του τεύχους.

 

Από τις υπόλοιπες, δεν ξετρελάθηκα με κάποια, απλώς passable. Περιμένω το τεύχος της επόμενης εβδομάδας μήπως και  υπάρχει κάποια αθλητική ιστορία από αυτές που με ενθουσιάζουν.

[Indian]

“Οι περιπέτειες του Δον Γκούφυ & του πιστού συντρόφου του Μίκυ Πάντσα” συνεχίζονται, λοιπόν. Το δεύτερο μέρος, βρίσκει τους δύο συνεταίρους να είναι επάνω στην μοτοσυκλέτα και να οδεύουν για την αναζήτηση αδυνάτων προς διάσωση κι επιδίωξη ανδραγαθημάτων! Ο Γκούφυ, μετά την κούτα με τα κόμικς που έφαγε στο κεφάλι του, συνεχίζει να περνάει τον εαυτό του για μεγάλο ιππότη και υπερασπιστή του δικαίου, την ίδια ώρα που ο φίλος του ο Μίκυ δεν θέλει να τον επαναφέρει στην τάξη, αν δεν συντρέξει κάποιος σοβαρός κίνδυνος. Στο δεύτερο μέρος, λοιπόν, θα αφήσουν την πόλη και στον δρόμο τους θα συναντήσουν διάφορες περιπέτειες, άλλες με θετική έκβαση κι άλλες όχι και τόσο. Στην πόλη, όμως, υπάρχουν και δύο ύποπτοι τύποι, που θέλουν να κλείσουν το στόμα των πρωταγωνιστών, για να μην μαθευτεί το ύπουλο σχέδιο που έχουν ετοιμάσει. Ποιο είναι αυτό το σχέδιο και τι γνωρίζουν γι’ αυτό ο Μίκυ κι ο Γκούφυ, θα το μάθουμε μάλλον στο επόμενο μέρος. Και σε αυτό το μέρος, έχουμε ένα σενάριο καλογραμμένο, που όμως δεν προχωράει πολύ τον μύθο. Η πλοκή εμφανίζει δράση, ενώ παράλληλα δεν λείπει και το χιούμορ. Είχε μεγάλη πλάκα η διεκπεραίωση της πρώτης “αποστολής”, και οι παραλληλισμοί ανάμεσα στην πραγματικότητα και το φανταστικό. Μου θύμισε κάτι από την απίστευτη τύχη του Γκαστόνε! Το φινάλε (με το καμπανάκι) μου φάνηκε λίγο βιαστικό. Θα προτιμούσα κάτι πιο ευφυές, για να ταιριάζει με την υπόλοιπη πλοκή. Γενικά έχουμε μία καλή δουλειά, που αφήνει υποσχέσεις για την συνέχεια! Για το σχέδιο, δεν έχει αλλάξει η γνώμη μου σε σχέση με το πρώτο μέρος.

 

Για την συνέχεια ο αναγνώστης θα διαβάσει μία ιστορία με σταυροδρόμια, που φέρει τον τίτλο “Χωρίς δεκάρα τσακιστή”. Φυσικά ένας τέτοιος τίτλος δεν θα μπορούσε να έχει άλλον πρωταγωνιστή από τον αγαπημένο μας μπατίρη, τον Ντόναλντ! Ο φίλος μας επιστρέφει, μαζί με την αρραβωνιαστικιά του, από ένα πικ νικ, το οποίο δεν πήγε καλά. Για την ακρίβεια επήλθε η πλήρης καταστροφή, μιας και τους έπιασε βροχή, αέρας και υπήρχαν εκατοντάδες μυρμήγκια. Η Νταίζυ, λοιπόν, ήταν έξω φρενών με τον Ντόναλντ κι απαιτεί να της παραθέσει, την επόμενη εβδομάδα, ένα δείπνο σε ένα ακριβό εστιατόριο για να μπορέσει να τον συγχωρέσει. Δυστυχώς, όμως, ο φίλος μας έχει μόνο 100 δολάρια, τα οποία χρειάζεται για να πληρώσει τον λογαριασμό του ρεύματος, με την προϋπόθεση να μην έρθει πολύ “φουσκωμένος”. Τις κινήσεις που θα πρέπει να κάνει για να έχει θετική έκβαση η περιπέτειά του, θα το αποφασίσει ο αναγνώστης, με τις επιλογές του στα διάφορα σταυροδρόμια που θα συναντήσει. Προσοχή, όμως, γιατί πολλές από τις εκδοχές κρύβουν μεγαλύτερους μπελάδες! Πρόκειται για ένα σενάριο, που εντάσσει στο κλίμα του τον ίδιο τον αναγνώστη. Η πλοκή είναι ευχάριστη, αλλά σίγουρα δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να μας πει. Οι διάφορες εκδοχές εμφανίζονται σε πολύ σύντομα χρονικά διαστήματα και πιο συγκεκριμένα σχεδόν σε κάθε σελίδα, γεγονός που ίσως να κουράσει κάποιον που δεν θα διαβάσει την ιστορία με την σειρά, αλλά θα επιχειρήσει να επιλέξει εκδοχές. Ατού της πλοκής θα χαρακτήριζα την εμφάνιση του Φάντομ Ντακ. Τα διάφορα φινάλε που υπάρχουν δεν είναι το ίδιο ευτυχή, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι κανένα από αυτά δεν είναι 100%, αυτό που λέμε happy end. Το σχέδιο δεν με ενθουσίασε τόσο.

 

Ο Ντόναλντ, θα συνεχίσει να έχει το τιμόνι του πρωταγωνιστή, ή καλύτερα το πηδάλιο, μιας κι ο φίλος μας βρίσκεται επάνω “Στην σχεδία”. Ο Ντόναλντ, λοιπόν, έχει φτιάξει μία αυτοσχέδια σχεδία, στην οποία έχει επάνω τα πράγματά του κι όλος χαρά, ξεκινάει να ψαρεύει για να κερδίσει το γεύμα του. Οι ατυχίες, όμως, δεν αργούν να βρουν τον φίλο μας ακόμα και καταμεσής του ωκεανού, την ίδια ώρα που μία φωνή από το υπερπέραν του τείνει χείρα βοηθείας. Εκείνος, όμως, ούτε να ακούσει για βοήθεια! Τι να έχει συμβεί άραγε? Πώς βρέθηκε στην θάλασσα και ποια είναι η μυστηριώδης φωνή, με την οποία φαίνεται να έχει τσακωθεί? Εδώ μιλάμε για ένα σενάριο με σύντομη διάρκεια, που μου έδωσε την εντύπωση ότι δημιουργήθηκε για καθαρό χαβαλέ και σε πολύ χαλαρές συνθήκες. Φαντάζομαι τους δύο δημιουργούς να είναι μαζί και να γελάνε όταν την διάβασαν ολοκληρωμένη! Αυτός ο χαβαλές παρέσυρε κι εμένα και με έκανε και γέλασα. Η πλοκή μάς βάζει κατευθείαν στα…”βαθιά” και προκαλεί πολλές απορίες στον αναγνώστη, οι οποίες λύνονται κυριολεκτικά στο τελευταίο λεπτό! Και μάλιστα με ένα εντελώς “κουφό” φινάλε. Γενικά είναι μία ιστορία που διασκεδάζει και ψυχαγωγεί, αλλά δεν επιδέχεται περαιτέρω ανάλυσης. Ένα τέτοιο σενάριο, λοιπόν, δεν θα μπορούσε να μην φέρει την υπογραφή στο σχέδιο της μεγάλης Silvia Ziche! Ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση.

 

Κι ερχόμαστε στον “Κρυφό άσσο”. Όλοι γνωρίζουμε και θαυμάζουμε το σύμβολο κύρους τους μεγαλύτερου Κροίσου της Λιμνούπολης, που στεγάζει τα τρία κυβικά μέτρα χρήμα του, και βρίσκεται επάνω στον λόφο Αμαξοφονιά. Φυσικά, ο λόγος για το θησαυροφυλάκιο. Σε αυτό το μεγαθήριο, λοιπόν, αρχίζει να κάνει εμφανή τα σημάδια του ο χρόνος. Όλοι οι όροφοι έχουν πλημμυρίσει, λόγω των απαρχαιωμένων υδραυλικών. Μάταια ο Ντόναλντ κι ο Φέθρυ προσπαθούν με ημίμετρα να διορθώσουν την βλάβη, η οποία δυστυχώς απαιτεί την παρουσία υδραυλικού. Έτσι και γίνεται. Ο μάστορας, για να επισκευάσει την βλάβη, χρειάζεται τον χάρτη που απεικονίζει την γενική υδραυλική εγκατάσταση του κτιρίου. Δυστυχώς, όμως, αυτός ο χάρτης στέκεται αδύνατο να βρεθεί, κάνοντας τον Σκρουτζ απαρηγόρητο. Όταν στερέψουν τα δάκρυα, ο ιδιοκτήτης του μεγάρου και τα δύο του ανίψια θα ξεκινήσουν έναν αγώνα δρόμου, προκειμένου να βρουν το σχεδιάγραμμα. Θα τα καταφέρουν? Ένα σενάριο που βγάζει μία πρωτοτυπία (Μουργόλυκοι), την ίδια ώρα που πατάει δυνατά στην Γη κι εμφανίζει ρεαλισμό (το παλιό θησαυροφυλάκιο). Η πλοκή στην αρχή αποτελείται από αστεϊσμούς που δεν είναι του γούστου μου. Τους βρήκα εντελώς σαχλούς κι άκρως υπερβολικούς. Στην συνέχεια, όμως, παραδέχομαι ότι υπάρχει βελτίωση, η οποία με έκανε να συνεχίσω την ανάγνωση πιο ευχάριστα. Από εκεί και πέρα, το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής δεν είχε να επιδείξει κάτι ενδιαφέρον, με εξαίρεση το φινάλε, που ήταν ανατρεπτικό και ταυτόχρονα κωμικό. Γενικά, νομίζω ότι το εν λόγω σενάριο ήθελε μεγαλύτερη φροντίδα για να γίνει πιο αξιόλογο. Σχεδιαστικά, την ιστορία την βρήκα μέτρια, προς καλή.

 

“Τα Χάπια της Γνώσης”, έχουν στην ύλη τους, αυτή την εβδομάδα, να μας μάθουν για την “Διαφήμιση”. Όπως μας διδάσκει ο αγαπημένος μας καθηγητής Λούντβιχ Φον Ντρέηκ, η τέχνη της διαφήμισης δεν είναι δημιούργημα του 20ου και του 21ου αιώνα, αλλά η γέννησή της ανάγεται στα αρχαία χρόνια και την εποχή των Φοινίκων. Την σκυτάλη, έπειτα, πήραν οι (συνήθεις ύποπτοι) Έλληνες και οι Ρωμαίοι, για να φτάσουμε στον 15ο αιώνα και την γέννηση της τυπογραφίας. Ο Λούντβιχ, όμως, δεν μένει εκεί. Μας δείχνει και τις σύγχρονες μορφές της διαφήμισης, καθώς και τον ανταγωνισμό που πηγάζει (κι) από αυτές. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το σενάριο αυτό, μιας και δεν διαφέρει σε τεχνικές και ουσία, από τις υπόλοιπες ιστορίες της σειράς. Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα γνώστης, έχω την εντύπωση ότι υπάρχει μία ελαφριά δόση υπερβολής στις περιγραφές, τουλάχιστον στην αρχή της ιστορίας. Γενικά, όμως, δεν έχω κανένα παράπονο και πάντα χαίρομαι όταν διαβάζω ιστορίες της σειράς. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο και παραφορτωμένο.

 

Ο Πασχάλης ξύπνησε το πρωί και διερωτήθηκε “Τι κάνουμε σήμερα;” και η μοίρα αποφασίζει να του δώσει μία “Μαγική εμπειρία”. Ο φίλος μας βρίσκεται στο παζάρι της πόλης και δοκιμάζει διάφορες λιχουδιές, όταν ξεμένει από λεφτά και δεν προλαβαίνει να δοκιμάσει τους λουκουμάδες με κρέμα. Εκείνη την στιγμή θα τον προσεγγίσει ένας τύπος με περίεργη ενδυμασία και θα του προτείνει μία μικρή εργασία. Πρόκειται για έναν τσαρλατάνο ταχυδακτυλουργό, ο οποίος αναζητά έναν βοηθό για να κάνει τα κόλπα του. Ο φίλος μας, στο άκουσμα της αμοιβής, δέχεται και οι πρόβες αρχίζουν. Πώς θα εξελιχθεί, όμως, η παράσταση? Μιλάμε για μία ευχάριστη ιστορία, το σενάριο της οποίας έχει έναν καθαρά γελοιογραφικό χαρακτήρα και δίνεται λιγότερη προσοχή στην δράση και την ένταση. Ο Πασχάλης στέκεται επάξια στην θέση του πρωταγωνιστή κι έχει καλή χημεία με τον ρόλο του. Προσωπικά πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος ρόλος θα ταίριαζε και στον Φέθρυ, αλλά κι ο Πασχάλης μάς κάνει. Μεγάλη πλάκα είχε και η έκφραση του ταχυδακτυλουργού, ο οποίος είχε τις στιγμές του. Γενικά, δεν την θεωρώ την σούπερ ουάου ιστορία και σίγουρα θα την ξεχάσω, αλλά γέλασα με την πλοκή της. Δεν ξέρω εάν οι δημιουργοί είχαν επηρεαστεί από κάτι άλλο, για την συγγραφή της ιστορίας αυτής, εμένα πάντως μου θύμισε αυτό! Οι τεχνικές του Francesco D'Ippolito, δεν ανήκουν στις αγαπημένες μου. Το αντίθετο θα έλεγα.

 

Μία σύντομη ιστορία, θα είναι η επόμενη και μας έρχεται από την σειρά “Η μέρα που…”. Ο τίτλος της είναι “Θυμήθηκες εκείνη”. Ο θείος Σκρουτζ με τον Ντόναλντ βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο κι ενώ ο ένας υπολογίζει τα κέρδη του, ο άλλος γυαλίζει νομίσματα. Φαντάζομαι δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε ποιος κάνει τι? Ο Ντόναλντ δείχνει πολύ χαρούμενος κι ο λόγος είναι ότι θα περάσει μία όμορφη βραδιά με την αγαπημένη του Νταίζυ. Από την άλλη ο Σκρουτζ, τον κατακρίνει για την σπατάλη του, καθώς και για την έλλειψη ενδιαφέροντος για την δουλειά. Επάνω στην κουβέντα, ο Ντόναλντ βρίσκει ανάμεσα στο βουνό των νομισμάτων, ένα μενταγιόν, το οποίο περιέχει μία παλιά φωτογραφία. Τι μυστικά εξακολουθεί να μας κρύβει ο Λιμνουπολίτης Κροίσος? Αν ο συγγραφέας δεν ανέφερε τα ονόματα των πρωταγωνιστών κι ο καλλιτέχνης τούς είχε σχεδιάσει διαφορετικά, θα νόμιζα ότι η συγκεκριμένη δουλειά είχε απορριφθεί από την Disney και την έβγαλαν σε φανζίν! Οι δημιουργοί φροντίζουν να καταρρίψουν ό,τι γνωρίζουμε για τον Βίο και την Πολιτεία του Σκρουτζ, ή μάλλον για να είμαστε πιο ακριβείς, πρόσθεσαν δικά τους στοιχεία στο παρελθόν του. Αν με ρωτήσετε αν έχουν το ηθικό δικαίωμα να κάνουν κάτι τέτοιο θα σας πω ναι (αν και βαθιά μέσα μου δεν θέλω να αλλοιώνονται οι “κλασικοί”! ). Εδώ, όμως, νομίζω ότι απλά παρέθεσαν τις πληροφορίες και δεν τους έφτασαν οι σελίδες για να τις καλλιεργήσουν στην συνείδηση του αναγνώστη. Έτσι, βγαίνει ένα αποτέλεσμα που απλά κάνει θόρυβο και δεν λέει κάτι ουσιαστικό. Παραδέχομαι ότι υπάρχει ρομαντισμός στην ατμόσφαιρα και ίσως, αν είχε περισσότερες σελίδες, να βλέπαμε κάτι πιο αξιόλογο. Σχεδιαστικά την βρήκα μέτρια.

 

Και θα τελειώσουμε με την “Ημέρα εναλλακτικής μετακίνησης”. Ο Ντόναλντ σαπίζει στην αιώρα του, όταν έρχονται τα τρία ανιψάκια του για να του υπενθυμίσουν ότι είχε υποσχεθεί να τα συνοδεύσει μέχρι το πάρκο για να γιορτάσουν την συγκεκριμένη ημέρα. Πριν καλά-καλά προλάβει να τα μπαλώσει, κάνει την εμφάνισή της η Νταίζυ για να του υπενθυμίσει, με την σειρά της, ότι της είχε υποσχεθεί να περνούσαν μαζί αυτή την ημέρα, στην Λέσχη της. Το άγχος και η απόγνωση χτυπάει κόκκινο για τον φίλο μας και θα φουντώσουν ακόμα περισσότερο όταν θα εμφανιστεί ο θείος Σκρουτζ, με την απαίτηση να είναι εκείνος που θα οδηγήσει το πρωτότυπο οικολογικό αυτοκίνητο, στον διαγωνισμό που διεξάγει ο Δήμος για την συγκεκριμένη ημέρα. Ο φίλος μας θα πρέπει να σκεφτεί έξυπνα και μεθοδικά, προκειμένου να βρίσκεται σε τρία διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα, για να μην στεναχωρήσει τα αγαπημένα του πρόσωπα. Η απύθμενη ατυχία του, όμως, δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη. Πρόκειται για ένα σενάριο που προσπαθεί να περάσει οικολογικά μηνύματα, αλλά νομίζω ότι αυτό το κάνει αρκετά διακριτικά. Η πλοκή κρύβει μεγάλη ένταση και γρήγορες εναλλαγές των σκηνών, που εξάπτουν την αγωνία. Η αλήθεια είναι ότι έχει καρτουνίστικα χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα να βγάζει πολλές φορές, υπερβολή. Αποκορύφωμα, το γεγονός ότι βλέπουμε τον Ντόναλντ να πετάει επάνω από τα σπίτια της Λιμνούπολης, μέσα σε μία...σαπουνόφουσκα! Αυτά τα στοιχεία, λοιπόν, με ξένισαν κάπως. Κατά τα άλλα, έχουμε ένα σενάριο γραμμένο επάνω στον Ντόναλντ, που καταλήγει σε ένα ανατρεπτικό, αλλά άνευρο φινάλε. Γενικά, όχι πολλά πράγματα. Σχεδιαστικά έβγαζε πάθος, αλλά την βρήκα μέτρια, προς καλή.

 

Επεξεργασία Μαίου 27, 2020 από Indian