SUPER MIKY 56[Όνειρα γλυκά]

[Gong]

·         

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 11 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα.

ΜΙΚΥ ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΕΡΑ
ΜΙΚΥ Ο ΝΕΟΣ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΟΜΑΝΤΟ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ
ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ
ΝΤΑΙΖΥ Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΑΝΤΥ
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ
ΦΕΘΡΥ ΠΙΣΤΑ ΓΙΑ ΣΚΕΗΤΜΠΩΡΝΤ
ΓΚΟΥΦΥ ΈΧΕΤΕ ΔΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ;
ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1 Ο ΦΕΓΓΑΡΟΧΤΥΠΗΜΕΝΟΣ

Από την Τρίτη 21/04, αναζητήστε το ^56ο τεύχος στα περίπτερα.

Επεξεργασία Απριλίου 23, 2020 από Ilias12

[jimakoszs97]

ΜΙΚΥ ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΕΡΑ
ΜΙΚΥ Ο ΝΕΟΣ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΟΜΑΝΤΟ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ
ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ
ΝΤΑΙΖΥ Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΑΝΤΥ
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ
ΦΕΘΡΥ ΠΙΣΤΑ ΓΙΑ ΣΚΕΗΤΜΠΩΡΝΤ
ΓΚΟΥΦΥ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ;
ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1 Ο ΦΕΓΓΑΡΟΧΤΥΠΗΜΕΝΟΣ

Επεξεργασία Απριλίου 21, 2020 από jimakoszs97

[Μενίγ Πουαγώ]

1 ώρα πριν, jimakoszs97 είπε:

ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΣΤΟΧΟΙ (ίσως είναι αυτή)

Αυτή είναι!!!

[Gong]

Ενημερώθηκε το πρώτο ποστ.

[jimakoszs97]

On 4/21/2020 at 2:38 PM, Ilias12 said:

ΦΕΘΡΥ ΠΙΣΤΑ ΓΙΑ ΣΚΕΗΤΜΠΟΡΝΤ

 

Τελικά βλέπω στο Inducks ότι είναι αυτή η ιστορία.

 

Και οι άλλες δύο που δεν βρήκα είναι αυτή και αυτή.

Επεξεργασία Απριλίου 22, 2020 από jimakoszs97

[Indian]

Και σε αυτό το τεύχος έχουμε δύο ειδών ιστορίες. Η πρώτη είναι η κεντρική και η τελευταία, οι οποίες είναι μία κατηγορία από μόνες τους και, ουσιαστικά, είναι εκείνες που μονοπωλούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη (και πιο πολύ η τελευταία). Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι υπόλοιπες ιστορίες, οι οποίες διαβάζονται ευχάριστα, αλλά είναι τόσο παιδικές που δεν γίνονται αξιομνημόνευτες. Ας τις δούμε μία-μία μαζί.  

 

“Όνειρα γλυκά”
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Μίκυ είναι ένας ατρόμητος λάτρης της περιπέτειας. Αυτό που δεν γνωρίζουμε (και το μαθαίνουμε εδώ) είναι το γεγονός ότι ο φίλος μας τρέμει σαν το ψάρι όταν έρχεται ο καιρός για το ετήσιο ιατρικό check-up του. Η Μίννι, λοιπόν, και μετά από συνεννόηση με τον γιατρό του, πηγαίνει με το ζόρι τον αρραβωνιαστικό της για την εξέτασή του. Αυτό που του συστήνει ο γιατρός είναι έναν μήνα ξεκούραση, διότι ο φίλος μας πάσχει από υπερκόπωση. Υπό την αυστηρή επιτήρηση της Μίννι, θα μείνει στο σπίτι του και θα λιώσει στο κρεβάτι. Ο Μίκυ, όμως, αντί να ξεκουράζεται, μεταμορφώνεται σε ένα μαλθακό άτομο, που όλη την ημέρα κοιμάται. Στην (δεύτερη) προσπάθειά της να τον συνεφέρει, θα ενεργοποιηθεί η τελική φάση μίας παγίδας, που έχει στήσει ένας γνωστός μας villain. Άραγε, ποιον τρόπο θα βρει ο πρωταγωνιστής για να επαναφέρει τις ισορροπίες και να νικήσει η δικαιοσύνη? Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε η ιδέα του σεναρίου, αλλά δεν την βρήκα κι εξαιρετική. Η πλοκή συνδυάζει την πραγματικότητα με τον κόσμο των ονείρων, αλλά νομίζω ότι η σκηνοθεσία κάνει νερά. Υπάρχουν πολλές εναλλαγές των σκηνών, ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους, που μπερδεύουν και κουράζουν. Το ζεύγος Shaw, δράττεται της ευκαιρίας και ξεδιπλώνει πολλές στιγμές φαντασίας, όχι πάντα εύστοχες. Ο Μίκυ απομυθοποιείται και φανερώνει αδυναμίες (όπως ο φόβος του να πάει στον γιατρό), γεγονός που τον κάνει πιο προσιτό στον αναγνώστη. Το φινάλε, και η τελική αναμέτρηση, δεν με ενθουσίασαν τόσο. Γενικά την βρήκα μία μέτρια κι αδύναμη ιστορία, χωρίς όμως να είναι του πεταματού. Σχεδιαστικά, μου άρεσε αρκετά.

 

“Κρίσιμη μέρα”
Ο Ντόναλντ εργάζεται στο εργοστάσιο μαργαρίνης και μία ημέρα που τελειώνει την βάρδιά του, η γραμματέας του Διευθυντή τού δίνει ένα σημαντικό συμβόλαιο, προκειμένου να το δώσει στον Διευθυντή του (που θα βρίσκεται κοντά στο σπίτι του), όταν εκείνος κλείσει μία συμφωνία. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, θα συναντήσει την Γιαγιά Ντακ, η οποία θα του εμπιστευτεί μερικά κουλουράκια της να της τα φυλάει για λίγες ώρες μέχρι να γίνει ένας διαγωνισμός ζαχαροπλαστικής. Επίσης, η Νταίζυ τού τηλεφωνεί και του ζητάει να της επιστρέψει μία καρέκλα αντίκα, που του είχε δώσει να την φυλάει για εκείνη. Ο φίλος μας φαίνεται να έχει την κατάσταση υπό έλεγχο, αλλά μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον Ντόναλντ και οι μπελάδες δεν θα αργήσουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους! Πρόκειται για ένα σενάριο, που αναδεικνύει, μέχρι εκεί που δεν πάει, την απίστευτη γκαντεμιά του πρωταγωνιστή. Αν δούμε τα γκαγκ μεμονωμένα, βγάζουν γέλιο και είναι ευχάριστα. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν δούμε συνολικά την πλοκή. Τότε η αλληλουχία των γκαγκ βγάζει επανάληψη και υπερβολή. Παραδέχομαι, όμως, ότι σε κάθε σελίδα βγαίνει ένταση, που κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Το φινάλε κρύβει ένα (αναμενόμενο) plot twist, που το βρήκα έξυπνο. Εν κατακλείδι, την βρήκα μία καλή ιστορία, αλλά από το δεύτερο ράφι.Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό. 

“Ο νέος βελτιωμένος Πλούτο”
Ο αγαπημένος τετράποδος φίλος του Μίκυ, τον τελευταίο καιρό, έχει ξεσηκώσει την γειτονιά. Ο Πλούτο φαίνεται να έχει πολλά αποθέματα ενέργειας, τα οποία εκτονώνει κυνηγώντας την γάτα του διπλανού σπιτιού, καθώς επίσης καταστρέφοντας τα διπλανά παρτέρια και κήπους. Όλοι οι γείτονες, φανερά εκνευρισμένοι, κάνουν συστάσεις στον ιδιοκτήτη του, να τον συμμαζέψει και τότε ο Μίκυ θα αναγκαστεί να τον πάει σε μία σχολή συμπεριφοράς σκύλων, η οποία έχει σαν έμβλημα την στρατιωτική πειθαρχία και διαπαιδαγώγηση. Θα καταφέρει να αλλάξει η συμπεριφορά του αγαπητού μας σκυλάκου και ποιες θα είναι οι συνέπειες στην σχέση του με τον Μίκυ? Πάντα χαίρομαι όταν διαβάζω ιστορίες με τον Πλούτο, καθώς με κάνει να αισθάνομαι και πάλι παιδί. Εδώ έχουμε ένα σενάριο σύντομο, αλλά περιεκτικό, με εκείνον να κλέβει την παράσταση και να κερδίζει τις εντυπώσεις. Η πλοκή είναι κλιμακούμενη. Αρχίζει με ένα πρόβλημα, συνεχίζει με μία ψυχρότητα στις σχέσεις των δύο πρωταγωνιστών, για να τελειώσει με έναν ηρωισμό. Το φινάλε έδενε όμορφα το σύνολο. Μιλάμε, λοιπόν, για μία ιστορία που έχει έντονο το παιδικό στοιχείο, αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό.

 

“Κομάντο εξολοθρευτής”
Το εργοστάσιο μαργαρίνης, στο οποίο δουλεύει ένας γνωστός μας, φαίνεται ότι έχει βρει έναν τρόπο να διασκεδάσει τους υπαλλήλους του. Τους βλέπουμε, λοιπόν, μέσα σε ένα λεωφορείο, με κατεύθυνση προς μία αθλητική κατασκήνωση, όπου πρόκειται να παίξουν paintball. Η ομάδα τους πρόκειται να αντιμετωπίσει μία πιο έμπειρη κι ο αγώνας φαίνεται έχει χαθεί πριν καν αρχίσει. Ο Ντόναλντ, από την άλλη, στην αρχή είναι πολύ αρνητικός, όσον αφορά το ομαδικό πνεύμα που διακατέχει τους συναδέλφους του. Όταν μαθαίνει, όμως, για το paintball, φαίνεται να του αρέσει η ιδέα και μάλιστα αποκτά έναν πολύ ενεργό ρόλο, φτάνοντας ακόμα και να ηγείται της ομάδας, σημειώνοντας θρίαμβο. Άραγε, αυτή του η επιτυχία θα κρατήσει για πολύ ή θα κάνει την εμφάνισή του ο γκαντέμης χαρακτήρας του? Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ευχάριστη μεν, αλλά μέτρια και παιδική ιστορία. Το σενάριο “πατάει” επάνω στο Δανέζικο στυλ, στο οποίο ο πρωταγωνιστής δουλεύει στο εργοστάσιο μαργαρίνης, την ώρα που διατηρεί τον κλασικό χαρακτήρα του. Η πλοκή είναι καλογραμμένη και συνδέει εύστοχα μία λεπτομέρεια της αρχής, με το φινάλε, το οποίο το βρήκα κωμικό, αλλά αναμενόμενο. Σχεδιαστικά, μού άρεσε.

 

“Μικροί στόχοι”
Οι Μουργόλυκοι φεύγουν από το θησαυροφυλάκιο, τρέχοντας και καταδιωκόμενοι από τις δυνάμεις επιβολής του Νόμου. Φτάνοντας στο λημέρι τους, κάνουν ένα σύντομο συμβούλιο για να εξετάσουν τους λόγους που πάνε στράφι όλα τα ληστρικά τους σχέδια. Την ίδια ώρα, ακούν στην τηλεόραση έναν τύπο, ο οποίος προσφέρει συμβουλές στους τηλεθεατές να μην θέτουν μεγαλεπήβολους στόχους, αλλά να προσπαθούν να πραγματοποιήσουν πιο εφικτά όνειρα. Αυτή η πρακτική, φαίνεται ότι πείθει τους πρωταγωνιστές, οι οποίοι την υιοθετούν. Έτσι, από την επόμενη κιόλας ημέρα, αφήνουν τις τράπεζες, τα κοσμηματοπωλεία και το θησαυροφυλάκιο και ξεκινούν να κάνουν μικροκλοπές, όπως να ξαφρίζουν ψιλά από σταθμευμένα αυτοκίνητα κι από συντριβάνια! Λέτε, τελικά, αυτή η μέθοδος να αποδίδει και να επιβεβαιώνει το ρητό “λίγα και καλά”? Χαριτωμένη ιδέα του σεναρίου, με τους πρωταγωνιστές να στέκονται αξιόλογα στον ρόλο τους. Η πλοκή ξεκινάει δυναμικά, ενώ στην πορεία επαναλαμβάνεται και κάνει μία ελαφριά κοιλιά. Τα γκαγκ έμοιαζαν να είναι ίδια, και στα οποία όμως επικρατούσε το χιούμορ. Την περισσότερη πλάκα, πάντως, την είχε το φινάλε. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό.

 

“Ανοιξιάτικη καθαριότητα”
Τα τρία ανιψάκια βρίσκονται στο σαλόνι του σπιτιού τους, όταν ο Ντόναλντ γυρίζει από έξω, κρατώντας, περιχαρής, δύο εισιτήρια (ένα κανονικό κι ένα παιδικό) για το μεγάλο ποδοσφαιρικό ντέρμπυ, ανάμεσα στον Λιμνουπολιακό και τον Χηνουπολιακό. Το πρόβλημα, όμως, δεν αργεί να εμφανιστεί, μιας και τα τρία ανιψάκια εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους για τον αγώνα. Αυτό τους το ενδιαφέρον, φαίνεται να εκμεταλλεύεται ο θείος τους, ο οποίος τα αναγκάζει (με τον τρόπο του) να κάνουν διάφορες δουλειές του σπιτιού, από το να πλύνουν τα πιάτα και να μαγειρέψουν, μέχρι να κάνουν τον ανοιξιάτικο καθαρισμό της αποθήκης. Κι όλα αυτά, σε ρυθμούς ανταγωνισμού ανάμεσά τους.  Κι όσο αυτά δουλεύουν, εκείνος την περνάει σαν πασάς. Φαίνεται, όμως, ότι το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται. Μιλάμε για ένα σενάριο που βγάζει στην επιφάνεια τον κακό εαυτό του πρωταγωνιστή και τον κάνει να πατάει επί πτωμάτων, σαν τον βαθύπλουτο θείο του. Η πλοκή δείχνει να επαναλαμβάνεται, τουλάχιστον μέχρι το φινάλε, στο οποίο οι νέες τεχνολογίες αναλαμβάνουν δράση και φέρνουν την δικαιοσύνη. Ευχάριστη προσθήκη, ο κύριος Τζόουνς, ο οποίος δυστυχώς έχει έναν ρόλο, τόσο ήπιο, σε βαθμό παρεξήγησης. Το σχέδιο, νομίζω ότι ήθελε λίγη φροντίδα ακόμα.

 

“Ο τέλειος κάντυ”
Η άνοιξη έχει έρθει στην Λιμνούπολη και η Νταίζυ αποφάσισε να πάει να παίξει γκολφ. Και που θα βρει χαμάλη για τα μπαστούνια της βοηθό? Μα φυσικά στο πρόσωπο του αρραβωνιαστικού της. Πηγαίνει, λοιπόν, μέχρι το σπίτι του Ντόναλντ για να του ζητήσει να την συνοδέψει, αλλά εκείνος λιώνει στον καναπέ με ένα βιντεοπαιχνίδι και δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται. Εκνευρισμένη φεύγει (και με την απουσία του Γκαστόνε από την Λιμνούπολη) κι απευθύνεται στον Κύρο, ο οποίος μόλις έχει κατασκευάσει έναν ρομποτικό βοηθό. Οι τρεις τους, λοιπόν, πάνε στο γήπεδο του γκολφ και ξεκινάνε το παιχνίδι. Ο νέος βοηθός αποδεικνύεται άριστος στα νέα του καθήκοντα. Όσο περνάει η ώρα, όμως, τα πράγματα μπλέκονται. Ποια θα είναι η κατάληξη? Μέτριο σενάριο, που μας παρουσιάζει μία Νταίζυ στο φυσικό της περιβάλλον, αυτόν της εκμεταλλεύτριας. Η πλοκή έχει ανοιξιάτικους ρυθμούς και βγάζει μία αισιοδοξία. Επίσης, δεν λείπει και το κωμικό στοιχείο. Το φινάλε το βρήκα έξυπνο κι εύστοχο. Στον εικαστικό τομέα, η ιστορία ήταν καλή.

 

“Εύκολο χρήμα”
Στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ γεννιούνται προβλήματα. Ο Πασχάλης κοιμήθηκε επάνω στο τιμόνι και κάρφωσε το τρακτέρ στον αχυρώνα, προκαλώντας την στεναχώρια της Ελβίρας. Ο φίλος μας, φιλότιμος όπως είναι, αναζητά μία λύση για να εξοικονομήσει γρήγορα τα απαιτούμενα χρήματα για τις επισκευές και θεωρεί σωστό να επισκεφτεί τον έξυπνο φίλο του, τον Κύρο. Τότε του εκμυστηρεύεται ότι επιδιώκει να κοιμάται συνέχεια, επειδή βλέπει συναρπαστικά όνειρα. Ο Κύρος τον υποβάλλει σε μία εξέταση με μία εφεύρεσή του (παρόμοια με εκείνη που είδαμε στο “Όνειρο μιας ζωής”) κι ανακαλύπτει ότι τα όνειρα του φίλου του θα μπορούσαν κάλλιστα να μετατραπούν σε κινηματογραφικές ταινίες. Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν να πάνε προς εκείνη την κατεύθυνση για την εξασφάλιση των χρημάτων. Πρόκειται για ένα σύντομο σενάριο, το οποίο παρουσιάζει μία πλοκή που στην αρχή δεν μου γέμισε το μάτι, αλλά στην συνέχεια μού έκανε κλικ. Ο Πασχάλης βρίσκεται στο στοιχείο του κι ο αναγνώστης μαθαίνει, επιτέλους, τον λόγο της υπερβολικής υπνηλίας του. Το φινάλε, από την άλλη, δεν με ενθουσίασε τόσο. Μέτρια πράγματα, όσον αφορά το σχέδιο.

 

“Πίστα για σκέητμπωρντ”
Τα τρία ανιψάκια είναι φανατικοί οπαδοί του σκέητμπωρντ, αλλά το πρόβλημα είναι ότι η Λιμνούπολη δεν διαθέτει πίστα για να ξεδώσουν, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν τα πεζοδρόμια, που ενέχουν πολλούς κινδύνους για την υγεία τους. Σε ένα από αυτά τα πεζοδρόμια, θα έρθουν ράμφος με ράμφος με τον Φέθρυ και θα του ανακοινώσουν ότι κάνουν μία εκστρατεία για να φτιαχτεί πίστα στο πάρκο. Εκείνος, φανερά ενοχλημένος με την στάση των παιδιών, αποφασίζει να κάνει μία αντίστροφη εκστρατεία για να μην επικρατήσει η θέλησή τους για να καταστρέψουν τον μεγαλύτερο φυσικό πνεύμονα της πόλης. Τι έγινε? Ξαφνικά τα τρία ανιψάκια απέκτησαν αντιοικολογική συνείδηση ή μήπως ο φίλος μας δεν έχει καταλάβει καλά? Αυτό που επικρατεί στο συγκεκριμένο σενάριο είναι τα μηνύματα οικολογικής φύσης, που υπάρχουν εκατέρωθεν. Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ο χαρακτήρας του Φέθρυ, ο οποίος δείχνει έντονα την αγάπη του για την χλωρίδα και την πανίδα, γεγονός που μας κάνει να τον συμπαθούμε. Η πλοκή προκαλεί έκπληξη στον αναγνώστη (με την στάση των τριών ανιψιών), καθώς και την περιέργεια για την κατάληξη. Το φινάλε, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από τα κλασικά και με ικανοποίησε. Η ιστορία κλείνει με κωμική αφέλεια από τον πρωταγωνιστή, την οποία και προτιμώ σε σύγκριση με την ατζαμοσύνη του. Το σχέδιο δεν μου έλεγε πολλά.

 

“Έχετε δει αυτόν τον άντρα;”
Ο Γκούφυ κι ο Οράτιος βλέπουν στην τηλεόραση τις ειδήσεις για ένα ανθρωποκυνηγητό που έχει εξαπολυθεί για την σύλληψη ενός σεσημασμένου κακοποιού, ο οποίος έχει ρημάξει το Μίκυ Σίτυ στις ληστείες. Το περίεργο είναι ότι ο εν λόγω εγκληματίας, εκτός ελαχίστων διαφορών, μοιάζει τρομερά με τον Γκούφυ, σε βαθμό που ο φίλος μας να μπερδευτεί και να πάθει κρίση ταυτότητας! Το επόμενο πρωί, την ώρα που έκανε την βόλτα του, γίνεται αντιληπτός από τα τσιράκια του κακοποιού, οι οποίοι νομίζοντας ότι είναι το αφεντικό τους, τον μαζεύουν από τον δρόμο και τον πάνε στο λημέρι τους. Την ίδια ώρα κάνει την εμφάνισή του κι ο πραγματικός φυγόδικος. Σε τι μπελάδες έχει πέσει ο καλοκάγαθος Γκούφυ? Και τι θα κάνει για βγει από αυτόν τον Κυκεώνα? Ένα σενάριο, στο οποίο ο Γκούφυ έχει έντονο το κωμικό στοιχείο κι αυτό οφείλεται στον αγαθό χαρακτήρα του. Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, εδώ ο φίλος έχει φτάσει τον δείκτη της αγαθοσύνης του (για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη, πιο βαριά) στα κόκκινα. Η πλοκή, κατά την διάρκειά της, έχει σφιχτή δομή, μπαίνει κατευθείαν στο νόημα, αλλά το φινάλε το βρήκα βιαστικό κι εύκολο συγγραφικά. Αυτό που θα μου μείνει περισσότερο από την ιστορία είναι η αφοπλιστική αφέλεια του πρωταγωνιστή. Το σχέδιο ήταν λεπτομερές, σχετικά καλό, αλλά παραφορτωμένο.

 

“Ο φεγγαροχτυπημένος”
Οι δύο ομάδες ετοιμάζονται να αγωνιστούν στο Grand Prix του Μόντρεαλ και η ομάδα του Σκρουτζ κάνει δηλώσεις στον Τύπο. Σε μία ερώτηση που γίνεται για το ποιος φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο στην επιτυχία, η απάντηση ήταν ο Κύρος. Όλοι θεωρούν τον Κύρο την ψυχή της ομάδας, καθώς είναι εκείνος που επισκευάζει και συντηρεί το μονοθέσιο, το οποίο απογειώνεται στα χέρια του Ντόναλντ. Την ίδια ώρα, ο έτερος αντίπαλος, ο Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης, συλλαμβάνει μία ακόμα σατανική ιδέα. Αποφασίζει, λοιπόν, να απαγάγει τον δημοφιλή εφευρέτη για να αποδυναμώσει, με αυτόν τον τρόπο, την ομάδα του Σκρουτζ και να κερδίσει εκείνος τον αγώνα. Για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να τον απομακρύνει από το υπόλοιπο group. Αυτή η ευκαιρία δεν αργεί να έρθει, όταν ο Κύρος, στο ρεπό του, επισκέπτεται μία έκθεση νέων εφευρέσεων, που τυγχάνει να διοργανώνεται στην περιοχή εκείνες τις ημέρες. Θα καταφέρει, τελικά, να τον αποσπάσει από το αφεντικό του και να ζημιώσει, με αυτόν τον τρόπο, το μισητό αντίπαλό του? Ακόμα μία ιστορία από την σειρά “Φόρμουλα Ένα”, η οποία ξεχωρίζει στο τεύχος. Το σενάριο, αυτή την φορά επικεντρώνεται στον Κύρο, ενώ παράλληλα εισάγει (προσωρινά) νέους χαρακτήρες, που παίζουν ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στην υπόθεση. Η πλοκή έχει κλιμακούμενη ροή και βγάζει την “λογική” που απαιτείται για να την ευχαριστηθούμε. Ακόμα και οι σκηνές με επιστημονικό περιεχόμενο ήταν έξυπνες και δεν κούραζαν με υπερβολές. Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ο φρενήρης ρυθμός, με τον οποίο εκτυλίχθηκαν οι σκηνές, όσο πηγαίναμε προς στο φινάλε. Πραγματικά τις διάβαζα με κομμένη την ανάσα!  Πολλά μπράβο! Τέτοιες ιστορίες θέλουμε να διαβάσουμε στο περιοδικό. Το σχέδιο ήταν καλό, αλλά για ένα τέτοιο σενάριο, θα το ήθελα πιο φροντισμένο.