SUPER ΜΙΚΥ 55 [Οι πειρατές του διαστήματος.]

[Μενίγ Πουαγώ]

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 11 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα.
 

• ΜΙΚΥ: ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ.
• ΦΑΝΤΟΜ: Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΧΤΟΥ.
• ΝΤΟΝΑΛΝΤ: Ο ΠΑΣΧΑΛΙΝΟΣ ΛΑΓΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ.
• ΜΙΚΥ: ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΣ.
• ΝΤΟΝΑΛΝΤ: Ο ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΑΡΣΕΡ.
• ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ: ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ.
• ΣΚΡΟΥΤΖ: ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΠ' ΟΛΑ.
• ΜΑΝΤΑΜ ΜΙΜ: ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΑΛΟΓΑ.
• ΠΛΟΥΤΟ: ΔΥΣΟΣΜΟ ΚΥΝΗΓΙ.
• ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ: ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΑΥΓΑ.
• ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1: ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΞΑΡΤΗΜΑ.
  
  Από την Παρασκευή 20/03, αναζητήστε το 55ο τεύχος στα περίπτερα.
  
  

[Indian]

Η παράδοση των μέτριων ιστοριών που κουβαλούν παιδικά σενάρια, συνεχίζεται στο Super Μίκυ. Όλες οι ιστορίες διαβάζονται, αλλά δεν έχουν να προσφέρουν πολλές συγκινήσεις, τουλάχιστον στις ηλικίες των αναγνωστών που έχουν τελειώσει το Δημοτικό σχολείο. Ευχάριστα διαλείμματα από την μονοτονία, είναι η κεντρική ιστορία του τεύχους, καθώς και η δεύτερη ιστορία της σειράς “Φόρμουλα Ένα”. Ας πούμε, όμως, δύο λόγια για την κάθε μία ιστορία ξεχωριστά.

 

“Οι πειρατές του διαστήματος”
Βρισκόμαστε στο διάστημα, όπου ο Μίκυ εργάζεται σαν συλλέκτης μετάλλων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Δία. Κατά την διάρκεια ενός δρομολογίου του, θα παρατηρήσει ένα διαστημικό όχημα που ο σκοπός του είναι να μεταφέρει καύσιμα, εντελώς εγκαταλελειμμένο και χωρίς μηχανές και φορτίο. Επιστρέφοντας στην βάση, αυτό θα γίνει αντικείμενο συζήτησης, κι όταν θα χαθεί ακόμα ένα φορτηγό μεταφοράς καυσίμων, τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο, μιας κι ο μόνος πάροχος καυσίμων είναι ένας μυστήριος κι αχώνευτος τύπος. Ο Μίκυ, παρέα με την Μίννι, η οποία είναι βοηθός σερίφη, θα διενεργήσουν άτυπες έρευνες, προκειμένου να ρίξουν φως στο μυστήριο της εξαφάνισης των καυσίμων, αλλά και της αποκάλυψης των ενόχων. Ευχάριστο και καλογραμμένο σενάριο, “διαστημικής” φαντασίας, που μου έφερε στο μυαλό σκηνές από το εξαιρετικό “Χρονικό των άστρων”. Η πλοκή έχει λεπτομέρειες και μας παρουσιάζει από την αρχή τους βασικούς υπαίτιους. Από εκεί και πέρα, ο αναγνώστης απολαμβάνει όμορφες σκηνές δράσης, έντασης κι αγωνίας, μέχρι να φτάσει στο φινάλε, το οποίο προσωπικά μου φάνηκε ότι αλλοιώνει την συγγραφική κατεύθυνση της ιστορίας και την κάνει πιο παιδική και περισσότερο πολύπλοκη απ’ ότι θα έπρεπε. Εννοώ ότι σαν φινάλε μου άρεσε, αλλά δεν μου κάθισε καλά στο μάτι. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό.

 

“Ο κλέφτης του φυλαχτού”
Ένα βροχερό βράδυ στην Λιμνούπολη, μέσα στο μουσείο ετοιμάζεται να γίνει μία ληστεία. Ο επίδοξος κλέφτης θα εισβάλλει, αλλά δεν υπολογίζει δύο ζευγάρια μάτια που τον παρακολουθούν διακριτικά. Πρόκειται για την Μάρβελ Ντακ και τον Φάντομ Ντακ, οι οποίοι επεμβαίνουν, αλλά λόγω ασυνεννοησίας, ο ληστής αρπάζει ένα φυλαχτό που δίνει υπεράνθρωπες δυνάμεις σε αυτόν που το έχει στον λαιμό του, κι εξαφανίζεται. Έτσι, οι δύο σούπερ ήρωες, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και θα προσπαθήσουν να τον πιάσουν, πριν αυτός διαλύσει ολόκληρη την πόλη. Πολύ όμορφη η ιδέα του σεναρίου, με μία συμμαχία που δεν την απολαμβάνουμε συχνά. Η πλοκή βγάζει ένταση, αλλά θα την ήθελα να εκτείνεται σε περισσότερες σελίδες, ώστε να υπάρχουν συγγραφικές λεπτομέρειες, ενώ και την Μάρβελ Ντακ θα την ήθελα περισσότερο υπεύθυνη κι έξυπνη. Το αξίζει, άλλωστε. Με αυτή της την στάση ο συγγραφέας, ουσιαστικά, της υποβαθμίζει τον ρόλο, ο οποίος θα μπορούσε και να μην υπήρχε, δίνοντας χώρο για ακόμα έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στον Φάντομ. Ένιωσα, λοιπόν, ότι δεν χάρηκα την ηρωίδα όσο θα έπρεπε. Το φινάλε με κάλυψε, αλλά δεν θα έλεγα όχι για περισσότερη γλαφυρότητα. Σχέδιο και χρώμα ήταν του γούστου μου.

 

“Ο πασχαλινός λαγός της χρονιάς”
Οι ημέρες του Πάσχα έρχονται στην Λιμνούπολη κι ο δήμος προετοιμάζεται για την καθιερωμένη παρέλαση. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, διοργανώνεται ένας διαγωνισμός με έπαθλο τον χειρισμό του τεράστιου λαγού-ρομπότ στην παρέλαση. Αυτός που θα κερδίσει είναι αυτός που θα έχει στολίσει καλύτερα το σπίτι του. Ο Ντόναλντ, λοιπόν, ο οποίος θέλει διακαώς να γίνει ο φετινός οδηγός του άρματος, έχει κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Το επόμενο βήμα είναι να επισκεφτεί τους γείτονές του και να τους μοιράσει σοκολατένια αυγά, με σκοπό να εξασφαλίσει την ψήφο τους. Την ίδια ώρα, ένα βανάκι με ανταγωνιστές “λαγούς”, κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, γεγονός που εκνευρίζει τον φίλο μας. Ένας άτυπος αγώνας ξεκινάει. Μιλάμε για ένα σενάριο, αφιερωμένο στην πιο ωραία γιορτή της Άνοιξης. Η πλοκή, ενώ στην αρχή φαίνεται απλοϊκή κι αναμενόμενη (μία ακόμα διένεξη του Ντόναλντ με κάποιους από τους συνδημότες του), στην πορεία κάνει στροφή 180° και μας δίνει μία εντελώς διαφορετική οπτική. Γι’ ακόμα μία φορά ο Ντόναλντ στέκεται αξιοπρεπώς και δίνει ρεσιτάλ “ηθοποιίας” με την δράση του. Το φινάλε, μπορεί να έβγαλε μία παιδικότητα, αλλά ήταν αξιόλογο. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό.

 

“Οι φυγάδες”
Ο Μίκυ και η Μίννι βρίσκονται στο προαύλιο του σχολείου και προσπαθούν να χωρίσουν δύο κακομαθημένα παιδιά που τσακώνονται. Αφού ηρέμησαν τα πράγματα, οι δύο πρωταγωνιστές κατάλαβαν ότι έχουν διαφορετικούς τρόπους διαπαιδαγώγησης των παιδιών. Στην συνέχεια ο Μίκυ κάνει την βόλτα του στο πάρκο, όταν βλέπει τέσσερα παιδιά να κλαίνε γιατί έφυγαν από τους γονείς τους που είναι κακοποιοί. Αμέσως θα τα πάρει στο σπίτι του για να τα ταΐσει και να τα περιποιηθεί. Την ίδια ώρα θα έρθει και η Μίννι κι έτσι οι δύο τους θα βάλουν σε εφαρμογή τις “φιλοσοφίες” τους για να τα νουθετήσουν. Όμως τα πράγματα είναι έτσι όπως εμφανίζονται ή υπάρχουν κάποια καλά κρυμμένα μυστικά? Σαν σενάριο το βρήκα περίεργο και υπερβολικό. Εκτίμησα, όμως, τα μηνύματα που περνάει, όσον αφορά την σωστή διαπαιδαγώγηση. Η πλοκή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ενώ το φινάλε κρύβει, μεν, εκπλήξεις, αλλά δεν απέφυγε την μετριότητα. Ακόμα και το χιούμορ ήταν πολύ διακριτικό. Το σχέδιο μού άρεσε.

 

“Ο πιο μεγάλος φαρσέρ”
Όλοι γνωρίζουν ότι ο Ντόναλντ είναι μεγάλος πλακατζής και σκαρώνει φάρσες την Πρωταπριλιά στους γνωστούς και τους φίλους του. Αυτή η αποφράδα ημέρα έρχεται στην Λιμνούπολη και την παραμονή της, ο Σκρουτζ, η Νταίζυ και τα τρία ανιψάκια κάνουν συμβούλιο με σκοπό να βρουν τρόπους να “αποκρούσουν” το χιουμοριστικό κρεσέντο του. Ξημερώνει, λοιπόν, η Πρωταπριλιά και ξεκινάνε με βάρδιες την παρακολούθησή του, προκειμένου να πάρουν πληροφορίες για το τι πρόκειται να τους σκαρώσει αυτή την χρονιά. Έκπληκτοι, όμως, θα παρατηρήσουν ότι ο Ντόναλντ δεν προβαίνει σε κανένα είδος πλάκας. Σαν να ξέχασε εντελώς την ημέρα αυτή. Όντως, όμως, την ξέχασε? Ευχάριστη ιστορία, στην οποία πρωταγωνιστούν πολλοί από τους αγαπημένους μας χαρακτήρες της Λιμνούπολης, οι οποίοι προσφέρουν γέλιο με τα κωμικά γκαγκ τους. Η πλοκή είναι μία αλληλουχία καρτουνίστικων σκηνών, που τις απόλαυσα. Το φινάλε δίνει τις απαραίτητες εξηγήσεις και κλείνει όμορφα την ιστορία. Στο σχέδιο πήρε το ΟΚ από εμένα.

 

“Το συνέδριο των παρανόμων”
Ένας ελεύθερος Μουργόλυκος επισκέπτεται τα αδέλφια τους στην φυλακή και τους μιλάει για το ετήσιο συνέδριο, το οποίο συγκεντρώνει διεθνούς φήμης κακοποιούς. Ένα convention για εγκληματικές φυσιογνωμίες. Ο φίλος μας, λοιπόν, θα παραβρεθεί στο συνέδριο και θα γνωρίσει πολλά από τα ινδάλματά του, αλλά και πολλά έξυπνα gadgets του χώρου. Εκτός από αυτά, όμως, θα γνωριστεί με μία συμπαθητική κοπελίτσα, που θα κάνει την καρδιά του να φτερουγίσει. Άραγε ο έρωτας θα του θολώσει το μυαλό ή επιτέλους βρήκε την “Bonnie” του? Πρόκειται για μία υφή σεναρίου που αρχίζει να γίνεται πλέον θεσμός. Εννοώ τις διάφορες μαζώξεις παρανόμων που βλέπουμε να γίνονται κατά καιρούς σε αρκετές ιστορίες με πρωταγωνιστές του Μουργόλυκους. Εδώ η πλοκή κυλάει σχετικά επίπεδα, όλοι καταλαβαίνουμε την κατάληξη, η οποία όταν έρχεται, δεν μας εκπλήσσει. Δεν ξέρω αν με ικανοποιεί το φινάλε, ή αν με στεναχωρεί με την αχαριστία που βλέπω. Γενικά είναι μία συμπαθητική ιστορία και τίποτε άλλο. Το σχέδιο είναι καρτουνίστικο. Καλό, αλλά μέχρι εκεί.

 

“Το πιο απίστευτο απ' όλα”
Ο θείος Σκρουτζ έχει προσλάβει μία καθαρίστρια για να κάνει μπουγάδα στα λατρευτά του νομίσματα και φαίνεται να είναι πολύ ευχαριστημένος από εκείνη. Κι ενώ όλα δείχνουν να πηγαίνουν μία χαρά, η οροφή του θησαυροφυλακίου κόβεται κι ένας τεράστιος Μουργόλυκος απλώνει την χερούκλα του κι αρπάζει την πρώτη του δεκάρα! Ο πρωταγωνιστής, αποδεικνύεται πολύ σκληρός για να πεθάνει, φοράει ένα jet pack που τον έκανε διάσημο στα χρόνια του Κλοντάικ (ό,τι να’ ναι! ) και τον κυνηγάει στους αιθέρες. Θα καταφέρει να τον πιάσει? Και πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα? Προσωπικά το βρήκα εντελώς σαχλό κι άνευρο σενάριο, με εντελώς προβλέψιμο φινάλε. Ευτυχώς που δεν υπήρχαν πολλές σελίδες και η πλοκή κύλησε γρήγορα, κάνοντας μας την χάρη. Γενικά ήταν μία κακή προσπάθεια για τα γούστα μου. Το σχέδιο ήταν κλάσεις ανώτερο από το σενάριο.

 

“Τα άγρια άλογα”
Η Μαντάμ Μιμ βρίσκεται στον αέρα, όταν η σκούπα της δεν την υπακούει πλέον και την πετάει μέσα σε ένα ιπποφορβείο, το οποίο εκτρέφει άγρια άλογα που προορίζονται για το τοπικό ροντέο. Μέσα στην τσαντίλα της τα μαγεύει και τους δίνει τον χαρακτήρα άκακων αρνιών. Αυτό, όμως, στέκεται αφορμή να ζημιωθεί ο ιδιοκτήτης τους, ο οποίος τα βάζει στο ροντέο για να τα καβαλικεύουν οι επίδοξοι καουμπόηδες, έναντι αμοιβής.   Η κακάσχημη μάγισσα θα πρέπει να επανορθώσει την ζημιά και μάλιστα γρήγορα. Τι θα σκαρφιστεί? Πρόκειται για ένα ευχάριστο διάλειμμα από τους ίδιους και τους ίδιους χαρακτήρες. Ο συγγραφέας δίνει στην Μαντάμ Μιμ κέφι κι ενέργεια, αλλά και την εξυπνάδα να μπορεί να αντεπεξέρχεται σε δύσκολες καταστάσεις. Και μετά τον ενθουσιασμό που μου άφησε ο εν λόγω χαρακτήρας, μπορώ να πω ότι την πλοκή την βρήκα γεμάτη κίνηση και νεύρο, αλλά σίγουρα αρκετά παιδική. Προσωπικά ένιωσα ότι διάβαζα παλιό Αμερικάνικο στριπ. Το φινάλε μας αποζημιώνει, κλείνοντας καλά την ιστορία. Το σχέδιο το βρήκα καλό.

 

“Δύσοσμο κυνήγι”
Περασμένα μεσάνυχτα στο Μίκυ Σίτυ κι ο Πλούτο ονειρεύεται ότι κυνηγάει γάτες και κάνει φασαρία, κάνοντας το αφεντικό του να μην μπορεί να κλείσει μάτι. Απηυδισμένος ο Μίκυ, αναγκάζεται να τον βγάλει στον κήπο, προκειμένου να ησυχάσει. Εκεί, όμως, ο Πλούτο συναντιέται με ένα κουνάβι και κολλάει την βρωμερή οσμή του. Στην προσπάθειά του να τον καθαρίσει ο ιδιοκτήτης του, εκείνος την κοπανάει και στο διάβα του σπέρνει τον απόλυτο δύσοσμο τρόμο! Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρόκειται για μία ιστορία της σειράς, που μπορεί να έχει μία χαριτωμένη ιδέα, αλλά η πλοκή είναι επίπεδη, ανέμπνευστη κι επαναλαμβανόμενη. Τουλάχιστον το κωμικό φινάλε σώζει, κάπως, την παρτίδα. Το σχέδιο ήταν αξιοπρεπές.

“Τα κλεμμένα αυγά”
Έρχονται οι ημέρες του Πάσχα και στο αγρόκτημα η Γιαγιά Ντακ πείθει τις κότες της να κάνουν περισσότερα αυγά, προκειμένου να τα πουλήσει και με τα χρήματα που κερδίζει, να αγοράσει σοκολατένια αυγά, για να τα χαρίσει στα παιδιά. Πηγαίνοντας, λοιπόν, στο κοτέτσι για να τα μαζέψει μαζί με τον Πασχάλη, μένει έκπληκτη όταν αντικρίζει τις κότες της να μην έχουν κάνει αυγά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η έκπληξη συνεχίζεται όταν θα βρει ένα σοκολατένιο αυγό και μερικές πατημασιές λαγού στο έδαφος. Σαν να ήρθε ένας λαγός, να πήρε όλα τα κανονικά αυγά και να άφησε ένα σοκολατένιο. Τι έχει συμβεί, άραγε? Ακόμα ένα σύντομο και γιορτινό σενάριο, που προσφέρει στους αναγνώστες του ένα παιδικό μυστήριο. Η πλοκή, μπορεί να είναι βιαστική, αλλά προλαβαίνει να μας περιγράψει αυτά που θέλει. Το φινάλε δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό και διακρίνεται από μεγάλη αφέλεια. Γενικά είναι μία ιστορία που διαβάζεται και ξεχνιέται. Το σχέδιο το βρήκα καλό. Εντύπωση προκαλεί το στυλ του Πασχάλη, ο οποίος έχει ένα τσουλούφι σαν του Λούκυ Λουκ.

 

“Το πολύτιμο εξάρτημα”
Στην δεύτερη ιστορία της σειράς “Φόρμουλα Ένα”, ο Ντόναλντ αρχίζει και παίρνει τον αέρα στο μονοθέσιό του και μοιάζει έτοιμος για να καταγράψει νίκες στο παλμαρέ του. Έκπληκτος, όμως, θα δει ότι στην παρέα έχει έρθει κι ο Γκαστόνε, ο οποίος φλερτάρει ασύστολα με την αρραβωνιαστικιά του. Τότε, από απροσεξία του, χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου (στην προπόνηση που κάνει) και τρακάρει. Η ζημιά δεν είναι μεγάλη, αλλά θα χρειαστεί ένα ανταλλακτικό, το οποίο δυστυχώς βρίσκεται στο εργαστήριο του Κύρου, στην Λιμνούπολη. Ο Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια, θα αναγκαστούν να πετάξουν μέχρι εκεί για να το φέρουν στην Βραζιλία (που διοργανώνει το δεύτερο Grand Prix). Το ταξίδι της αναχώρησης κυλάει ομαλά. Η επιστροφή, όμως, κρύβει πολλούς κινδύνους! Δεύτερη ιστορία της σειράς, που με άφησε πολύ ικανοποιημένο. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν υπάρχει ουσιαστική συμμετοχή του αντιπάλου (βλέπε Σκληρόκαρδο Χρυσοκούκη), την θέση του οποίου θα μπορούσαμε να πούμε ότι την έχει καταλάβει ο Γκαστόνε. Η πλοκή ξεκινάει χαλαρά (όχι όμως υποτονικά) και στην συνέχεια απογειώνεται, χαρίζοντάς μας όμορφες σκηνές δράσης και περιπέτειας. Το φινάλε, μπορεί να είναι ευτυχές, την ίδια ώρα, όμως, βγάζει αρώματα ρεαλισμού, κάτι που εκτίμησα. Ελπίζω και οι υπόλοιπες ιστορίες της σειράς να πάνε το ίδιο καλά. Σχεδιαστικά υπήρχαν περιθώρια βελτίωσης.

 

Επεξεργασία Μαίου 27, 2020 από Indian