Μετάβαση στο περιεχόμενο

SUPER ΜΙΚΥ 54 [Μάστερ σεφ Μίκυ.]


Μενίγ Πουαγώ

ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ;  

2 Μέλη έχουν ψηφίσει

You do not have permission to vote in this poll, or see the poll results. Παρακαλούμε να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να ψηφίσετε σε αυτή τη δημοσκόπηση.

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  25448
  • Group:  Members
  • Topic Count:  392
  • Content Count:  4289
  • Reputation:   33963
  • Achievement Points:  4411
  • Days Won:  8
  • With Us For:  4287 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

54.thumb.jpg.505d63fa2a58f8727cc1a66d685daa04.jpg

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 12 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα.
 

  • ΜΙΚΥ: ΜΑΣΤΕΡ ΣΕΦ.
  • ΦΑΝΤΟΜ: ΑΞΙΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ.
  • ΝΤΟΝΑΛΝΤ: ΣΤΕΝΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ.
  • ΜΙΚΥ: ΑΔΕΙΑ ΠΟΛΗ.
  • ΦΕΘΡΥ: ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΘΥΜΟΥ.
  • ΜΑΤΖΙΚΑ: Η ΚΑΛΗ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ.
  • ΝΤΟΝΑΛΝΤ: Η ΑΠΙΘΑΝΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ.
  • ΓΚΑΣΤΟΝΕ: ΒΡΕΧΕΙ ΦΡΥΓΑΝΙΕΡΕΣ.
  • ΚΥΡΟΣ: ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ.
  • ΝΤΟΝΑΛΝΤ: ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ.
  • ΓΛΟΜΠΟΣ: Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ.
  • ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1: ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ.

    Από την Πέμπτη 20/2 αναζητήστε το 54ο τεύχος στα περίπτερα.

    :hop::hop::hop:
  • Like 5
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  12720
  • Group:  Νέα Μέλη
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  11
  • Reputation:   64
  • Achievement Points:  11
  • Days Won:  0
  • With Us For:  5033 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  43

Έφυγαν οι σελίδες παιχνιδιών με κόκκινο πλαίσιο, εξού και χώρεσαν παραπάνω ιστορίες.. Αν σταματούσαν και αυτές οι 35σέλιδες σαν πρώτες ή τελοσπάντων γινόταν μια καλύτερη επιλογή, πιστεύω θα ανέβαινε ακόμα περισσότερο..

  • Like 5
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25930
  • Group:  Members
  • Topic Count:  115
  • Content Count:  881
  • Reputation:   5421
  • Achievement Points:  881
  • Days Won:  0
  • With Us For:  4194 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Αν με το «ανέβαινε», εννοείς ότι θα αυξανόταν κι άλλο ο αριθμός των ιστοριών, προφανώς ναι. Αν εννοείς ότι θα αυξανόταν η ποιότητα, δεν ξέρω, μια και οι ιστορίες αυτές είναι που δίνουν τον χαρακτήρα τού τίτλου και τον κάνουν να μην είναι άλλο ένα Κόμιξ με δανέζικες ιστορίες των 8–10 σελίδων.

 

Για μένα, οι ιστορίες, που ξεχώρισαν σ' αυτό το τεύχος, ήταν η πρώτη, η 37σέλιδη, και η τελευταία. Η πρώτη ήταν άλλη μια ενδιαφέρουσα, αλλά ασυνήθιστη ιστορία, που την θάψανε στο I.N.D.U.C.K.S., όπως είχε γίνει και με την εισβολή των γιγάντιων πιγκουίνων.Η τελευταία είναι μια ιστορία σε συνέχειες, που, αν δεν απατώμαι, έχουμε να δούμε κάτι τέτοιο από τον καιρό που το Μεγάλο Μίκυ δημοσίευε ιστορίες τού Murry.

 

Παρεμπιπτόντως, ούτε που πρόσεξα ότι κόψανε τις σπαζοκεφαλιές. Τόση σημασία τούς έδινα!

 

 

 

Επεξεργασία από Kriton
  • Like 7
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25448
  • Group:  Members
  • Topic Count:  392
  • Content Count:  4289
  • Reputation:   33963
  • Achievement Points:  4411
  • Days Won:  8
  • With Us For:  4287 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Η "Φόρμουλα 1" έχει όλα τα φόντα για να γίνει μία αξιόλογη σειρά όπως φαίνεται από τα πρώτο "επεισόδιο." Χαίρομαι που έχω κάτι να περιμένω για τους επόμενους μήνες!!! :D 

:hop::hop::hop:

  • Like 3
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 months later...

  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94405
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Δύο πράγματα χτυπάνε στο μάτι, με το που ξεφυλλίζουμε το τεύχος #54 του περιοδικού. Το πρώτο είναι η απουσία των σελίδων με παιχνίδια (τα οποία ομολογώ ότι θα μου λείψουν! :P ) και το άλλο (που είναι συνέπεια του πρώτου) είναι η ένταξη περισσότερων ιστοριών. Οι ιστορίες κυμαίνονται σε υποτονικά επίπεδα και δεν μου γέμισαν, τόσο, το μάτι. Ευχάριστη έκπληξη του τεύχους, η έναρξη της σειράς “Φόρμουλα 1”, η πρώτη ιστορία της οποίας ξεχωρίζει στο σύνολο των ιστοριών που φιλοξενούνται εδώ. Ας τις δούμε ξεχωριστά. :)

 

“Μάστερ Σεφ Μίκυ”
Ο Μίκυ μπαίνει στην κουζίνα της Μίννι και θαμπώνεται από την τάξη και την ποικιλία των μαγειρικών σκευών και υλικών που υπάρχουν εκεί. Η αιτία είναι ότι εκείνη συμμετέχει στο μάθημα μαγειρικής και κάνει διάφορα “πειράματα”, που όμως δεν έχουν επιτυχία. Στην προσπάθειά του να δοκιμάσει την τύχη του, φτιάχνει μία συνταγή, που όμοιά της δεν υπάρχει. Η Μίννι, έκπληκτη την παρουσιάζει στο μάθημα της μαγειρικής και τότε ο φίλος μας ανεβαίνει σιγά-σιγά τα σκαλοπάτια της τηλεοπτικής δόξας και γίνεται ένας αγαπητός Μάστερ Σεφ. Θα κρατήσει για πολύ αυτή η καταξίωση, ή θα τον φάνε τα κυκλώματα? Πρόκειται για μία ιστορία μαγειρικού ενδιαφέροντος, που σατιρίζει τις, αντίστοιχης θεματολογίας, τηλεοπτικές εκπομπές, που έχουν γίνει μόδα στον καιρό μας. Από εκεί και πέρα η πλοκή δεν με ενθουσίασε. Ενώ ξεκινάει πρωτότυπα, στην πορεία επαναλαμβάνεται και μάλιστα έντονα. Το φινάλε κρύβει ένα ελαφρύ μυστήριο, το οποίο “ξεδιαλύνεται” ικανοποιητικά κι αφήνει μια χαριτωμένη επίγευση. Δεν σώζει, όμως, πολύ την κατάσταση. Το σχέδιο μού άρεσε.

 

“Άξιος αντίπαλος”
Ο Φάντομ Ντακ κάνει την καθιερωμένη του περιπολία ένα βράδυ στον ουρανό της Λιμνούπολης, όταν αντιλαμβάνεται την παρουσία των Μουργόλυκων, που ετοιμάζονταν να μπουκάρουν στην τράπεζα. Την ώρα που πάει να τους συλλάβει, τον προδίδουν τα όπλα του κι έτσι το μπαγλάρωμα αναβάλλεται. :P Αφού την γλίτωσαν, οι Μουργόλυκοι συνειδητοποιούν ότι η δύναμη του σούπερ ήρωα της πόλης είναι τα μυστικά του όπλα. Έτσι θα πάνε στον Κύρο, θα τον απαγάγουν, θα κλέψουν έναν ισχυρό εξοπλισμό και θα μεταμορφωθούν σε σούπερ κακοποιούς. Θα μπορέσει ο Φάντομ να τους σταματήσει? Και με ποιον τρόπο? :thinking: Ένα σενάριο που μου άρεσε αρκετά. Οι Μουργόλυκοι δεν παρουσιάζονται αφελείς. Απεναντίας καταλαβαίνουν την κατάσταση και προσπαθούν να πολεμήσουν τον εχθρό τους με τα ίδια του τα όπλα. Από την άλλη ο Φάντομ, αποδεικνύει ότι έχει κότσια κι ότι τελικά ο μαχητής κάνει το όπλο κι όχι το όπλο τον μαχητή. Το δίκαιο βρίσκει πάντα το μονοπάτι που οδηγεί στην νίκη. Η πλοκή έχει αρκετά γρήγορο τέμπο, ενώ παράλληλα αποτυπώνει μερικές συγγραφικές ευκολίες, που όμως ήταν ελάσσονος σημασίας. Το φινάλε κλείνει την ιστορία με αρκετά ηρωικό τρόπο. Γενικά πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά. Το σχέδιο το βρήκα προσεγμένο και τα χρώματα πολύ όμορφα.

 

“Στενή παρακολούθηση”
Η γιορτή των ερωτευμένων πλησιάζει στην Λιμνούπολη κι ο Ντόναλντ πηγαίνει στο κατώφλι της Νταίζυ για να της ανακοινώσει ότι έχει μεγάλα σχέδια για εκείνη την ημέρα. Εκείνη τον αγνοεί πλήρως και του δηλώνει ευθαρσώς ότι έχει πλέον νέο φλερτ, ο οποίος μάλιστα είναι ευκατάστατος κι ευπαρουσίαστος. Η ζήλια θεριεύει μέσα στον φίλο μας, ο οποίος θα ξεκινήσει τις παρακολουθήσεις κι έναν ανελέητο αγώνα για να αποδείξει ότι ο νέος άντρας στην ζωή της καλής του, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κοινός απατεώνας. Όσο κι αν του λένε τα ανίψια του να παραδεχτεί την ήττα του, εκείνος είναι ανένδοτος. Θα φέρει πίσω την σκορδόπιστη ή την άλλη ημέρα όλες οι εφημερίδες θα μιλήσουν για το διαζύγιο της χρονιάς? :P Ένα σενάριο, που ενισχύει την άποψή μου για την πρωταγωνίστρια. Αν υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να συμπαθείς αυτή την πάπια, μετά την ανάγνωση της ιστορίας αυτής, θα εξαφανιστεί μία τέτοια περίπτωση. :P Η πλοκή εστιάζει στην ζήλια του πρωταγωνιστή, ο οποίος πέφτει πολύ χαμηλά και κάνει το οτιδήποτε προκειμένου να επιστρέψει στην καρδιά της αγαπημένης του. Δυστυχώς, όμως, αυτό μεταφράζεται σε επαναλαμβανόμενα γκαγκ, που ενώ προσπαθούν να βγάλουν γέλιο, παραμένουν στην προσπάθεια. Πολλές σκηνές μοιάζουν να είναι βγαλμένες από cartoons, με τον Ντόναλντ να γκρεμοτσακίζεται και να προκαλεί τον όλεθρο. Το plot twist στο φινάλε με ικανοποίησε, αλλά περίμενα περισσότερη λεπτομέρεια. Σχεδιαστικά την ιστορία την βρήκα καλή.

 

“Άδεια πόλη”
Ο Μίκυ ξυπνάει ένα χειμωνιάτικο πρωινό και διαπιστώνει ότι έξω το έχει στρώσει το χιόνι. Περιχαρής, παίρνει το μπουφάν του (για να ταιριάζει με το σωβρακάκι του :P ) και βγαίνει έξω για να θαυμάσει την λευκή ομορφιά. Τότε είναι που θα συνειδητοποιήσει κάτι εντελώς περίεργο. Η πόλη είναι άδεια. Δεν κυκλοφορεί τίποτα. Αυτό το ανησυχητικό φαινόμενο εξάπτει το αστυνομικό δαιμόνιο του φίλου μας, που αρχίζει να ψάχνει να βρει μία άκρη σε όλο αυτό. Τι συνέβη τελικά και δεν υπάρχει ψυχή ζώσα στο Μίκυ Σίτυ? Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα σενάριο που ξεκινάει με τέτοια υφή, που προκαλεί την περιέργεια ακόμα και στον πιο αδιάφορο αναγνώστη. Η πλοκή είναι ένας μονόλογος του πρωταγωνιστή και κρατάει καλά κρυμμένα τα χαρτιά της για την λύση. Το φινάλε βγάζει λογική, αλλά ένιωσα ότι δεν με ικανοποίησε 100%. Καλή προσπάθεια πάντως. Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά.

 

“Διαχείριση θυμού”
Ο Ντόναλντ καθαρίζει τον κήπο του σπιτιού του και τον έχει πιάσει η καθιερωμένη γρουσουζιά του. Δεν τον έφτανε, λοιπόν, η τσατίλα του, έρχεται κι ο ξάδελφός του ο Φέθρυ. Μόλις βλέπει τον Ντόναλντ σε αυτή την κατάσταση, με βάση ένα εγχειρίδιο διαχείρισης θυμού, θα προσπαθήσει να του προτείνει τρόπους, ώστε να γαληνέψει. Τώρα βέβαια, το κατά πόσο θα μπορέσει να γαληνέψει με τον Φέθρυ δίπλα του, αυτό είναι ένα θέμα που χωράει πολλή συζήτηση. :lol: Μιλάμε για μία μέτρια ιστορία, που βασίζεται σε κλασικά μοτίβα και μας χαρίζει μία πλοκή που περιέχει τα δύο ξαδέλφια σε γελοιογραφικά γκαγκ. Το φινάλε δεν έχει κάτι δυνατό να μας προσφέρει κι έτσι η ιστορία δεν αποφεύγει την μετριότητα. Μέτριο προς κακό, βρήκα και το σχέδιο.

 

“Η καλή γειτόνισσα”
Η Μάτζικα προσγειώνεται στην Λιμνούπολη, έπειτα από μία κουραστική αεροπορική πτήση κι αυτός είναι ο λόγος που παίρνει μία μεγάλη απόφαση. Αντί να έρχεται κάθε φορά με το αεροπλάνο (ή το σκουπόξυλο) στην πόλη του μισητού αντιπάλου της, σκέφτεται να νοικιάσει ένα σπίτι για να γλιτώσει τα πολλά δρομολόγια. Αφού το νοικιάσει, λοιπόν, αρχίζει να εξοικειώνεται με το περιβάλλον και να προσαρμόζεται σε αυτό, για να δείχνει φυσιολογική. Λογαριάζει, όμως, χωρίς τις νέες γειτόνισσες, οι οποίες την καλωσορίζουν στην νέα της ζωή, με τρόπο ιδιαίτερα ασφυκτικό. Θα καταφέρει η σατανική Ιταλίδα μάγισσα να αρπάξει την πρώτη δεκάρα του θείου Σκρουτζ, ή θα γράψει ακόμα μία μεγάλη αποτυχία στο αρνητικό παλμαρέ της? :thinking: Πολύ σύντομο σενάριο, που ξεκινάει με ενδιαφέρον και πρωτοτυπία, αλλά ολοκληρώνεται καταστροφικά. Οι κινήσεις της Μάτζικα στην πλοκή μού έφεραν στο μυαλό τις αντίστοιχες ιστορίες του Carl Barks και την δεκαετία του ‘60. Το φινάλε, δυστυχώς, ήταν υπερβολικά βιαστικό και κλείνει εντελώς διεκπεραιωτικά την ιστορία. Το βρήκα εντελώς ανέμπνευστο, σαν η κυρία Gilbert να έκανε αγγαρεία. Το σχέδιο μού έδωσε μερικά στοιχεία που τα ήθελα, αλλά γενικά δεν ήταν και στα καλύτερά του.

 

“Η απίστευτη συρρίκνωση του Ντόναλντ”
Ο Κύρος έχει στα σκαριά μία νέα εφεύρεση και καλεί τον Ντόναλντ να τον βοηθήσει. Πρόκειται για μία συσκευή που έχει την ιδιότητα να συρρικνώνει μεγάλα αντικείμενα, με αποτέλεσμα να διευκολύνει εξαιρετικά την μεταφορά τους. Αυτό που ζητάει από τον Ντόναλντ είναι να χρησιμοποιήσει την συσκευή κι εκείνος να συντονίζει το πείραμα από το κέντρο ελέγχου. Κατά διαβολική ατυχία, η συσκευή φεύγει από τα χέρια του Ντόναλντ και μία γενναία δόση ακτίνας τον χτυπάει κατάστηθα. :wow: Ο φίλος μας θα αρχίσει να συρρικνώνεται και τότε θα αρχίσει ένας αγώνας δρόμου από τα τρία του ανιψάκια, προκειμένου να μην περάσει σε υποατομικό επίπεδο. Αρκετά καλό σενάριο, που έχει όμορφη ροή και μία πλοκή που προσφέρει δυνατές σκηνές κι αγωνία. Γίνεται μία έξυπνη σύνδεση με την αρχή (τα μικρόβια), ενώ τα τρία ανιψάκια μάς προσέφεραν μία αρκετά ώριμη “ηθοποιία”. Το φινάλε το βρήκα έξυπνο και συνάμα χιουμοριστικό. Γενικά έμεινα ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, αλλά σίγουρα δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης με άλλες ιστορίες που αγαπήσαμε, όπως “Ο μικροσκοπικός τσιγκούνης” του μεγάλου Don Rosa ή τα “Πεταμένα λεφτά”, του θρυλικού Carl Barks. :hug2: Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά.

 

“Βρέχει φρυγανιέρες”
Ο Γκαστόνε, απηυδισμένος από τις πολλές φρυγανιέρες που έχει κερδίσει κατά καιρούς σε διάφορους διαγωνισμούς και λοταρίες, τις βγάζει στον κήπο του σπιτιού του για να τις χαρίσει στους περαστικούς. Οι τελικοί αποδέκτες είναι οι Μικροί Εξερευνητές, οι οποίοι σκοπεύουν να τις βγάλουν σε κλήρωση. Μέσα στην καλή χαρά, που ξεφορτώθηκε επιτέλους τις φρυγανιέρες, ο πρωταγωνιστής βγαίνει, περιχαρής, μέχρι το σούπερ μάρκετ τής γειτονιάς του για να αγοράσει μαρμελάδα. Η περίεργη “κατάρα” των φρυγανιέρων, όμως, δεν θα τον αφήσει να χαρεί για πολύ. Πρόκειται για ένα σενάριο που πατάει σε ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία των Ντακ, όπως η απύθμενη τύχη του Γκαστόνε. Η πλοκή έβγαζε τα κωμικά στοιχεία που απαιτούνταν, αλλά παράλληλα δεν είχε να μας επιδείξει κάτι φρέσκο ή πρωτότυπο. Μία μέτρια προσπάθεια, που όμως μου άφησε ένα χαμόγελο στα χείλη με το φινάλε της. Σχεδιαστικά ήταν καλή.

 

“Αστάθμητος παράγοντας”
Ο Κύρος, μετά από την δημιουργία μίας εφεύρεσης που έφυγε άδοξα από τον μάταιο τούτο κόσμο, εμπνέεται και κατασκευάζει έναν Α.Τ.Α., δηλαδή έναν Ανιχνευτή Τυχαίων Ατυχημάτων. :P Αυτός ο ανιχνευτής θα αποκαλύψει ότι η επερχόμενη παρέλαση που διοργανώνει ο Δήμαρχος, δεν θα πάει καλά. Για την ακρίβεια θα καταστραφεί από έναν μαινόμενο κι αφηνιασμένο ελέφαντα! :NoNo: Ο συμπαθής εφευρέτης, μαζί με τον πρώτο δημότη της Λιμνούπολης, θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν αυτό το σκηνικό. Θα τα καταφέρουν? Μιλάμε για μία απλή ιστορία της σειράς, που έχει ένα υποτυπώδες σενάριο, που βγάζει κωμικά “αρώματα”. Η πλοκή έχει “λογική” ροή και το φινάλε κάνει μία ρεαλιστική επισήμανση. Γενικά είναι μία ιστορία που την διάβασα σχετικά ευχάριστα, αλλά θα την ξεχάσω σύντομα. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό.


“Τα οφέλη της ανεργίας”
Ο Ντόναλντ προσκαλεί την Νταίζυ στο φτωχικό του και της εξομολογείται ότι έχει μείνει γι’ ακόμα μία φορά χωρίς δουλειά. Εκείνη παρατηρεί ότι το σπίτι του είναι πολύ κρύο, μιας και του έχουν κόψει το ρεύμα και το φυσικό αέριο, κι εκείνος της αποκαλύπτει το μυστικό για να εξοικονομεί καθημερινά την καύσιμη ύλη που χρειάζεται για να ανάψει το τζάκι του. :P Μέσα στις 2 μόνο σελίδες που είχε στην διάθεσή του, το σενάριο ουσιαστικά είναι μία γελοιογραφία, που πετυχαίνει τον σκοπό της. Να κάνει, με το φινάλε της, τον αναγνώστη να σκάσει ένα χαμόγελο στα χείλη του. Από εκεί και πέρα, εμφανίζεται ένας πρωταγωνιστής πιστός στα κλασικά (μονίμως άνεργος), ενώ η πρωταγωνίστρια φαίνεται αρκετά διαλλακτική κι όχι τόσο στρίγγλα, όπως εμφανίζεται συνήθως. Έτερο ουδέν. Το σχέδιο δεν ήταν κι άσχημο.

 

“Ο πιο μικρός παίκτης”
Ο Χιούη, ο Λιούη κι ο Ντιούη κατατροπώνονται στην κυριολεξία από έναν συμμαθητή τους, ο οποίος φαίνεται να είναι αυθεντία στα βιντεοπαιχνίδια. Την ώρα που είναι τσατισμένοι με τις συνεχόμενες ήττες τους, τους επισκέπτεται ο Γλόμπος κι αποφασίζει να πάρει το αίμα τους πίσω, παίζοντας εκείνος με τον υπερόπτη φίλο τους. Τελικά είναι τόσο καλός ο συμμαθητής τους ή κρύβει κάποιο ένοχο μυστικό? Αυτό που μου έμεινε από το εν λόγω σενάριο είναι που βλέπουμε τον Γλόμπο να κάνει την βόλτα του αμέριμνος στους δρόμους της Λιμνούπολης, χωρίς να βρίσκεται στο πλευρό τού Κύρου. Από εκεί και πέρα, διαβάζουμε μία ευχάριστη πλοκή που βγάζει παιδικότητα κι απλότητα. Το φινάλε έχει μία υποτυπώδη αποκάλυψη και αποδεικνύει τον συμπαθητικό χαρακτήρα του Κύρου. Γενικά πρόκειται για μία ήπια δουλειά, εννοείται όχι αξιομνημόνευτη. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

 

“Το θαύμα της Αυστραλίας”
Ο Σκρουτζ με τα ανίψια του περνάνε έξω από την Λέσχη των εκατομμυριούχων, όταν έκπληκτοι αντικρίζουν τον Σκληρόκαρδο Χρυσοκούκη να επαίρεται για το μονοθέσιό του, το οποίο θα του χαρίσει το κύπελλο στο Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1. Προέβη σε αυτή την κίνηση καθαρά για επιχειρηματικούς λόγους, καθώς πιστεύει ότι η νίκη θα του ανοίξει πολλές επαγγελματικές ευκαιρίες για να αυγατίσει την περιουσία του. Ο Σκρουτζ τον αμφισβητεί απροκάλυπτα και τότε έρχεται η ώρα να βάλουν ένα στοίχημα. Να φτιάξει κι εκείνος μία ομάδα στην Φόρμουλα 1 και να διαγωνιστούν στο “πεδίο της μάχης”. Ο Σκρουτζ, εκτός από τον Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια, θα πάρει τον Κύρο σαν μηχανικό και την Νταίζυ στις δημόσιες σχέσεις. Μετά την σύσταση κι οργάνωση της ομάδας και την κατασκευή του μονοθεσίου, οι φίλοι μας θα πρέπει να βρουν πιλότο και να παραβρεθούν στον πρώτο αγώνα της χρονιάς. Το Γκραν Πρι μόλις έχει ξεκινήσει. Η ιστορία που αδιαμφισβήτητα διεκδικεί τα πρωτεία στο τεύχος. Η πλοκή είναι γεμάτη και κυλάει στρωτά, κάνοντάς την απολαυστική κι ας στηρίζεται σε κλασικά μοτίβα. Ελάχιστη παραφωνία η παρουσία του Νοτιοαφρικανού Χρυσοκούκη στην Λιμνούπολη, τον οποίο (αν και μου αρέσει σαν villain) ποτέ δεν κατάφερα να τον συνηθίσω στον ρόλο του Ρόμπαξ. Αξίζει να τονίσουμε ότι όλοι οι συμμετέχοντες χαρακτήρες δεν υστερούν σε σχέση με τους πρωταγωνιστές. Το φινάλε είναι μεν ευτυχές, αλλά κάτι μου λέει ότι η συνέχεια κρύβει πολλές εκπλήξεις. Ανυπομονώ, λοιπόν, για τον επόμενο “αγώνα” της σειράς. :) Το σχέδιο ήταν καλό, αλλά θα μπορούσε να ήταν καλύτερο.

 

 

:beer:

  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.