Κατραπακιές από λάστιχο [Βλάχος Γεώργιος, koutipandoras.gr, 20/01/2020]

[germanicus]

Κατραπακιές από λάστιχο
Ενας ήρωας που δεν μακροημέρευσε στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ήταν ο Λαστιχάνθρωπος του Αρχέλαου

 

Βραχύβιο περιοδικό αυτοτελών αστυνομικών περιπετειών κάτι μεταξύ Detective και Crime Story μικρότερων διαστάσεων του κλασικού φορμά των περιοδικών με τιμή 2 δρχ.. Κυκλοφόρησε κάπου στο δεύτερο μισό του 1954 και ο κύκλος του ολοκληρώθηκε πριν να κλείσει μήνας, αφού κυκλοφόρησαν μόνο τέσσερα τεύχη (κάθε Σάββατο).

 

Ως εκδότης του εμφανίζεται ο Γρηγόρης Χριστοδούλου(;) -Εκδόσεις “Τυφών” Ιάσωνος 41, Πειραιάς. Είναι, όμως, περισσότερο από σίγουρο ότι ουσιαστικός (αν όχι πραγματικός) εκδότης του υπήρξε ο γνωστός γελοιογράφος Αρχέλαος (Αντώναρος), στο οποίο ανήκει και η εικονογράφηση των εξωφύλλων καθώς και των εσωτερικών σελίδων των τευχών. Τα κείμενα, ως απόδοση, υπογράφονται από τον Γιάννη Βηλαρά.. Κι εδώ υπάρχει ένα ακόμα ερώτημα: το όνομα “Γιάννης Βηλαράς” είναι ψευδώνυμο και ποιος κρύβεται πίσω από αυτό; Πληροφορίες θέλουν να είναι πάλι ο ίδιος ο Αρχέλαος, ο οποίος είναι γνωστό ότι εκτός από γελοιογραφίες, έγραφε επίσης. Διαθέσιμα κείμενά του για σύγκριση είναι μόνον ευθυμογραφικά και στον “Λαστιχάνθρωπο” το ευθυμογραφικό στοιχείο (εκτός από τις σουρεάλ μεταμορφώσεις του ήρωα) είναι ελάχιστο, ώστε να δώσει στοιχεία ταυτοποίησης. Από την άλλη μεριά με το όνομα “Γιάννης Βηλαράς” υπογράφονται κάποιες ιστορικές σειρές, την ίδια εποχή, στο περιοδικό “Ρομάντσο”, του οποίου ο Αρχέλαος ήταν μεν μεγαλοστέλεχος, αλλά για αρκετούς λόγους δεν “κολλάει” να ήταν και ο συγγραφέας αυτών των σειρών. Εν πάση περιπτώσει πρόκειται για κείμενο στρωτό με ευθύγραμμη αφήγηση πλοκής, χωρίς δηλαδή εκκρεμότητες, φλας μπακ και παράλληλη δράση επεισοδίων.

 

 

Η επισήμανση ότι πρόκειται για διασκευή και όχι για πρωτότυπο κείμενο είναι εν μέρει αληθής.

 

Ο “Λαστιχάνθρωπος” είναι αλήθεια, ότι δεν πρόκειται για πρωτότυπος ελληνικής έμπνευσης χαρακτήρα. Αντλεί όλα τα χαρακτηριστικά (ιδιότητες και ενδυματολογικά) από το δημοφιλές για μια 15ετία τουλάχιστον αμερικανικό κόμικ Plastic Man, που πρωτεμφανίστηκε το 1941 στο περιοδικό Police Comics των εκδόσεων Quality Comics (Αύγουστος 1941) για να αποκτήσει σχεδόν αμέσως το δικό ομότιτλο περιοδικό, ενώ το 1956 τα δικαιώματα του χαρακτήρα αγοράστηκαν από την DC Comics, η οποία τον επαναλάνσαρε στη δεκαετία του ’80 ως μέλος της ομάδας JLA.

 

Αρχικός δημιουργός του χαρακτήρα ήταν ο Jack Cole που έγραφε και τα σενάρια των οκτασέλιδων ιστοριών. Οπότε το όνομα Λέσλυ Χάνσον, το οποίο εμφανίζεται στην ελληνική pulp έκδοση μοιάζει με ανύπαρκτο. Ο Λαστιχάνθρωπος του Cole ήταν ορφανός, ονομαζόταν Patrick “Eel” O’ Brian και είχε αποκτήσει τις υπερφυσικές του ιδιότητες από ένα φάρμακο που έπαιρνε για να αναρρώσει από τραυματισμό, ενώ στην ελληνική “διασκευή” λέγεται Λάρυ Στον και γνώρισε τις ικανότητές του… παίζοντας μπάσκετ! Αλλαγές και ομοιότητες έχουμε και στον βοηθό του. Woosy Winks, λεγόταν στο αμερικάνικο κόμικ,  Τίνκυ στην ελληνική “διασκευή”, αλλά ως φιγούρα είναι σχεδόν ίδιοι. Τέλος, είναι πιθανόν η “διασκευή” να παραπέμπει στη μετατροπή σε αφήγημα κάποιων από τα λιγοσέλιδα σενάρια του κόμικ.

 

Παρ’ όλη τη δράση και τη βία που υπάρχει και στο κόμικ, το slapstick και σουρεάλ χιούμορ στις επεμβάσεις του μεταλλαγμένου ήρωα, καθώς και η εικονογράφηση, το κατατάσσουν πιο κοντά στο χιουμοριστικό είδος παρά στο σκληρό περιπετειώδες. άλλωστε κι ο ίδιος ο ήρωας κάθε άλλο παρά hard boiled χαρακτήρας των σχετικών αναγνωσμάτων είναι.

 

Και ποιος είναι αυτός ο κύριος χαρακτήρας του αναγνώσματος; 

 

Είναι ένας πράκτορας του FBI (G-MAN) με ειδικές ιδιότητες Σούπερμαν! 

 

Το κορμί του είναι σαν από καουτσούκ που με δυο ανάσες που παίρνει πριν μεταμορφωθεί στιγμιαία να τού δίνει ο τι σχήμα ή μέγεθος θέλει μιμούμενος με ακρίβεια το κάθε αντικείμενο ή ζώο ή άνθρωπο. Έχοντας πάρει πχ τη μορφή ενός πουλιού ή ιπτάμενου αντικειμένου μπορεί και πετάει. Όλα του τα μέλη μπορούν να… ξεχειλώσουν όπως πχ τα πόδια του, τα χέρια του, ο λαιμός του και να φτάσουν σε μήκος πολλών δεκάδων μέτρων ή το κορμί του το ίδιο να γίνει λεπτό και μικρό όσο μια βελόνα, ενώ ένα ζευγάρι μαγνητικά γυαλιά που φοράει μόνιμα του επιτρέπει να διακρίνει και τα απειροελάχιστα ίχνη που αναζητά. Τέλος, τις ιδιότητες με αυτόν τις έχει και η εφαρμοστή κόκκινη φόρμα του προσαρμόζοντας πάντα τις διαστάσεις της στις διαστάσεις που παίρνει ο κάτοχος της! Η ακαριαία και απόλυτα όμοια μεταμόρφωσή του σε άνθρωπο ή αντικείμενο, κι αυτή πραγματοποιούμενη με τη δύναμη του νου του, είναι μια ακόμα υπεράνθρωπη ιδιότητά του που την χρησιμοποιεί σαν ένα ακόμα όπλο του σε όλες τις αποστολές του..

 

Να σημειωθεί, ότι σε καμιά από τις τέσσερις περιπέτειες που δημοσιεύτηκαν, ο κακός πρωταγωνιστής δεν εξοντώνεται. Ο Λαστιχάνθρωπος τους παραδίδει πακέτο στην Αστυνομία, άσχετα αν στο μεταξύ έχουν σκοτωθεί κάποιοι από τους εγκληματίες συνεργάτες τους.

 

Η διακοπή της έκδοσης υπήρξε μάλλον απρόοπτη αφού στο τέταρτο τεύχος αναγγελλόταν το πέμπτο τεύχος “Πριν ο Θάνατος φτάσει”.

 

* Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο μπλογκ baoula.blogspot.com

 

* Περιοδικό Hot Doc #194, PULP και λαϊκά αναγνώσματα μιας άλλης εποχής, 15/12/2019

 

===

Πηγή

 

Παρουσίαση του περιοδικού

verbatim μεταφορά του μπλογκποστ του Γ.Βλάχου από τον ίδιο. Στο μπλογκοστ πάντως, έχει όπως πάντα, ακόμα περισσότερες πληροφορίες για το κάθε τεύχος ξεχωριστά  Υλικό για πιο εξεζητημένους αναγνώστες προφανώς