Τι πιστεύετε για τις εκδόσεις της Καθημερινής;

[Retroplaymo]

12 ώρες πριν, Indian είπε:

Φήμες λένε....

 

Όπως το είπες, φήμες...και μάλιστα ανυπόστατες από άτομα αμφιλεγόμενου ενδιαφέροντος.

[Συλλεκτης]

On 25/7/2020 στο 11:48 ΜΜ, Tsaklas είπε:

Εμένα τα ανέκδοτα και οι σπαζοκεφαλιές κλπ ποτέ δε με τρέλαιναν στο Μίκυ Μάους, οπότε δεν με πειράζει που καταργήθηκαν στις εκδόσεις της Καθημερινής.

 

Αυτό που συμφωνώ απόλυτα και πρέπει να το χω ξαναπεί κιόλας, είναι για τα εξώφυλλα των τευχών. Χίλιες φορές να 'ναι σχετικά και να γράφουν τον τίτλο της ιστορίας πάνω. Βοηθούν πάρα πολύ στην αγορά. Δεν κοιτάνε όλοι στο Greekcomics να ενημερωθούν τι τεύχος κυκλοφόρησε. Αν έλεγε τώρα ας πούμε "Μαύρος Κεραυνός" πάνω, σίγουρα θα βοηθούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιου. Χώρια που το ΜΜ ως εβδομαδιαίο περιοδικό είναι χαώδες, άντε να ψάχνεις αργότερα να ξαναδιαβάσεις κάποιο τεύχος, είναι πολλά. Το να γράφει τον τίτλο απέξω και να έχει κάτι σχετικό στο εξώφυλλο, σίγουρα βοηθάει.

 

Ο μεγαλύτερος καημός μου όμως με τις εκδόσεις Καθημερινής, είναι η έλλειψη ποικιλίας. Ο Τερζόπουλος προσέφερε τουλάχιστον 6-7 τίτλους τον μήνα, Μίκυ, Κόμιξ, Μεγάλο Μίκυ, Αλμανάκο, Ντόναλντ, Κλασικά, Μίκυ Μυστήριο, Φάντομ, για να μην μιλήσουμε το καλοκαίρι με τα Μεγάλα Σήριαλ και Κόσμος Disney. Φαινόταν ότι οι εκδόσεις ενδιαφέρονται και προσφέρουν υλικό για όλα τα γούστα, από νέες ιστορίες, μέχρι επανεκδόσεις, μέχρι συγκεντρωτικές εκδόσεις + σπέσιαλ επετειακά. Και όλα αυτά χωρίς τις εκδόσεις βιβλιοπωλείου που κυκλοφορούσε. Τώρα με το ζόρι έχουμε 4 τίτλους τον μήνα + τον Σκάρπα το καλοκαίρι. Πολύ κρίμα. 

 

Ήταν διαφορετικό το οικονομικό κλίμα πριν 20 και 25 χρόνια και οι εκδόσεις του Τερζόπουλου ακολούθησαν την πορεία πολλών άλλων επιχειρήσεων της εποχής: ίδρυση, εδραίωση, (υπέρμετρη) επέκταση, καταστροφή.

 

Η σημερινή οικονομία δεν μπορεί να σηκώσει παραπάνω τίτλους και εκτός των άλλων η επικράτηση του ίντερνετ κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα για τα κόμικς γιατί το αγοραστικό κοινό απομακρύνεται από τα έντυπα όλων των ειδών. Μακάρι να βγω ψεύτης αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα υπάρχει ΜΜ σε 10 ή 15 χρόνια.

[GeorgeMarkatatosworld01]

εμένα η γνώμη μου είναι η εξής : 

 

 

Μ.Μ : μου αρέσει πολύ βέβαια με χαλάει λίγο η βιβλιοδεσία κι ο  Fantom γιατί τον Φ.Ν τον θέλω αλλού ας πούμε στο παλιό περιοδικό του το [ Φάντομ Ντακ νέες  περιπέτειες ] επίσης κι οι ιστορίες καμία φορά γίνονται κουραστικές ! 

Λύσεις για την βελτίωση του Μ.Μ : να μην βάζει διαφημίσεις στο οπισθόφυλλο!   Κι  στις ιστορίες πρέπει να βάζει  κι κάποιον λίγο πιο ασυνήθιστο που δεν βάζει συχνά ! Υπάρχουν πολλές διάφορες  λύσεις !! 

ΚΟΜΙΞ :αυτό χρειάζεται  πάρα πολλές λύσεις είναι ήδη πολύ μέτριο ας πούμε 1] Να βάζει καλύτερες ιστορίες , να βάζει αφιερώματα όπως παλιά , την 1η σελίδα να την γεμίζει αφιερώματα στην ιστορία κ.λπ. 

Σ.Μ : αρκετά καλό αλλά θέλει βελτίωση πριν λίγες εβδομάδες είδαμε τον Φ.Ν τι ήταν αυτό …            

Ντόναλτ : πολύ καλά πάει μια χαρά μου αρέσει περισσότερο η ομάδα του Τ.Ν   έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά      αλλά μερικές δεν μου αρέσουν κι πολύ ! 

 

Μελλοντικές κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν :  πρέπει να βγάλει Νέες σειρές Μεγάλο Μίκυ , Αλμανάκο , μεγάλα σήριαλ νέα πράγματα που δεν τα έχουμε ξαναδεί !

 πάντως εντάξει μωρέ προσπαθεί να βελτιωθεί μέρα με την μέρα πιστεύω κατά την γνώμη μου   

βαθμολογία γενική 

κόμικς της Κ. ;[ 7,5\10 ]

ΚΟΜΙΞ [ 6,9 \10 ]

Μ.Μ[ 9,2\10]

ΝΤ.[ 9\10 ]

Σ.Μ [ 8,5 \10]

 

[Popeyefun]

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα που ειπες φιλε @GeorgeMarkatatosworld01

[COMICS FUN]

17 ώρες πριν, GeorgeMarkatatosworld01 είπε:

εμένα η γνώμη μου είναι η εξής : 

 

 

Μ.Μ : μου αρέσει πολύ βέβαια με χαλάει λίγο η βιβλιοδεσία κι ο  Fantom γιατί τον Φ.Ν τον θέλω αλλού ας πούμε στο παλιό περιοδικό του το [ Φάντομ Ντακ νέες  περιπέτειες ] επίσης κι οι ιστορίες καμία φορά γίνονται κουραστικές ! 

Λύσεις για την βελτίωση του Μ.Μ : να μην βάζει διαφημίσεις στο οπισθόφυλλο!   Κι  στις ιστορίες πρέπει να βάζει  κι κάποιον λίγο πιο ασυνήθιστο που δεν βάζει συχνά ! Υπάρχουν πολλές διάφορες  λύσεις !! 

ΚΟΜΙΞ :αυτό χρειάζεται  πάρα πολλές λύσεις είναι ήδη πολύ μέτριο ας πούμε 1] Να βάζει καλύτερες ιστορίες , να βάζει αφιερώματα όπως παλιά , την 1η σελίδα να την γεμίζει αφιερώματα στην ιστορία κ.λπ. 

Σ.Μ : αρκετά καλό αλλά θέλει βελτίωση πριν λίγες εβδομάδες είδαμε τον Φ.Ν τι ήταν αυτό …            

Ντόναλτ : πολύ καλά πάει μια χαρά μου αρέσει περισσότερο η ομάδα του Τ.Ν   έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά      αλλά μερικές δεν μου αρέσουν κι πολύ ! 

 

Μελλοντικές κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν :  πρέπει να βγάλει Νέες σειρές Μεγάλο Μίκυ , Αλμανάκο , μεγάλα σήριαλ νέα πράγματα που δεν τα έχουμε ξαναδεί !

 πάντως εντάξει μωρέ προσπαθεί να βελτιωθεί μέρα με την μέρα πιστεύω κατά την γνώμη μου   

βαθμολογία γενική 

κόμικς της Κ. ;[ 7,5\10 ]

ΚΟΜΙΞ [ 6,9 \10 ]

Μ.Μ[ 9,2\10]

ΝΤ.[ 9\10 ]

Σ.Μ [ 8,5 \10]

 

Κι εγώ συμφωνώ

[Aldark]

Εκδόσεις Καθημερινής...μεγάλο κεφάλαιο πλέον. Η σχέση μου με τις εκδόσεις Καθημερινής είναι μίσους και πάθους. Ίσως και τον περισσότερων. Μου δίνεται η ευκαιρία σε αυτό το θέμα να γράψω μερικές γραμμές για το τι ακριβώς πιστεύω για τις εκδόσεις της Καθημερινής, και αφού μετά από καιρό αποφάσισα να αρχίσω να αγοράζω τον τίτλο που από ότι φαίνεται (και ορθώς) αποτελεί την ναυαρχίδα και το αγαπημένο παιδί της εκδοτικής, το Μίκυ Μάους.
Μέχρι να δω ότι εμφανίστηκαν δύο νέες σειρές σε συνέχειες, το Spooky Zone και το Young Donald Duck και αυτό χάρη στο βίντεο του @PhantomDuck δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να στηρίξω τις νέες ελληνικές εκδόσεις Ντίσνεϋ, πέραν φυσικά από (νομίζω όλα πλην του τεύχος 00, κάπως έτσι το λένε) τα Editor's Choice τα οποία δεν καταλαβαίνω γιατί εξαφανίστηκαν (οκ, πωλήσεις...;) , 1-2 τομάκια της Κλασικής Βιβλιοθήκης Disney και σαφώς κάθε τόμο από τη Μεγάλη Βιβλιοθήκη του Καρλ Μπαρκς (προτιμώ αυτό το όνομα, γιατί προφανώς είναι σωστό) και τα Άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα. Η εμπειρία μου λοιπόν ως το 2021, περιορίζεται σε αυτές τις σπέσιαλ εκδόσεις κατά κύριο λόγο (ας προσθέσουμε στο μιξ και τα "πρώτα" τεύχη του Μίκυ Μάους και του ΚΟΜΙΞ).
Το μεγαλύτερό μου θέμα και παράγοντας για να μην παραμείνω ενεργός αναγνώστης και κατ'επέκταση εβδομαδιαίος/μηνιαίος αγοραστής πέραν του ότι ήδη από το 2012 περίπου ως μαθητής Λυκείου είχα αλλάξει λίγο συνήθειες, ήταν η κλασική γκρίνια...(ή ίσως και όχι) ότι σταμάτησε η αρίθμηση των τευχών! Το γεγονός αυτό, ακόμα και σήμερα με ενοχλεί πάρα πολύ και αυτό είναι το πρώτο φάουλ της Καθημερινής με το καλημέρα. Ξέρω πως δεν είμαι μονάχος σε αυτό, αλλά επικοινωνώντας λίγο με fellow Ντισνεϋκούς/κομικσόφιλους αλλά και επαγγελματίες (πωλητές παλαιών τευχών δηλαδή, και συγκεκριμένα ένας συγκεκριμένος ) είδα πρόσφατα τον αντίλογο:
Για ένα νέο παιδί που θα ξεκινήσει τώρα να διαβάζει και να συλλέγει, το να δει ότι έχει χάσει ας πούμε 2700 τεύχη Μίκυ Μάους ή 380 τεύχη του ΚΟΜΙΞ θα ήταν πολύ βαρύ, (θα δανειστώ μία αγγλική λέξη...)θα ήταν overwhelming ! Μπορεί να τον απωθούσε η ιδέα να μπει στον κόπο να μαζέψει τεύχη της εν λόγω σειράς, μιας και δεν πρόκειται ποτέ να την είχε όλη. Ίσως και να έχει βάση αυτό, εξαρτάται από τον άνθρωπο. Το σίγουρο είναι ότι εμένα προσωπικά ως έναν ενήλικο πλέον αναγνώστη το 2014, όπου μεγάλωσα με τα τεύχη των 90s και των 80s από τη συλλογή του αδελφού μου και της θείας μου, και στη συνέχεια με τη δική μου συλλογή από το 2006 ως και το 2013, η απώλεια της συνέχειας αυτής, του legacy των 2461 τευχών Μίκυ Μάους, του legacy που άφησε μετά από μισό αιώνα η Ν. Ακτίνα (με όλα της τα στραβά) με απώθησε τελείως από το να στηρίξω τη νέα εκδοτική.

Αυτό ίσως είναι όμως απλά ένας πρόλογος και μία περιγραφή των σκέψεών μου που κυρίως σχετίζεται με το πόσο με ξένισε το κλείσιμο μίας εκδοτικής...καθεστώς. Η περίοδος της κρίσης δεν ήταν ευχάριστη και αν η οικογένεια μου δεν επλήγη οικονομικά όσο άλλες για τους χ λόγους, οι επιπτώσεις ήταν μυριάδες και η απότομη αλλαγή σε διάφορα πράγματα που είχα συνηθίσει ως παιδί σε μία, κατά γενική ομολογία, χρυσή εποχή ευμάρειας για όλους, που συνοδευόταν και από μία κάποια αισιοδοξία (για όσους μεγάλωσαν μέσα 90-τέλη 2000 νομίζω κάτι τέτοιο θα ισχύει more or less, αυτό έχω αφουγκραστεί), μαζί με την εφηβεία που ήλθε εκεί το 2010, με έκανε σιγά σιγά να βλέπω πιο νοσταλγικά και ρομαντικά κάθετι που συνδέεται με το παρελθόν. Έτσι ότι συνδέεται με εκείνα τα χρόνια πριν την απότομη πτώση της οικονομικοκοινωνικοηθικής κρίσης και του αλαλούμ που ζήσαμε και ζούμε, αγγίζει μία ευαίσθητη χορδή. Η Ν. Ακτίνα λοιπόν μαζί με την αρίθμηση, την αισθητική και τα τεύχη της, αποτελεί ένα κομμάτι εκείνης της εποχής και για εμένα και πλέον καθώς μπαίνουμε στην περίοδο των Καθημερινών Εκδόσεων γίνομαι πιο ψυχρός και αποφασίζω να μην ασχοληθώ καθόλου μαζί τους πέραν των όσων ανέφερα, αλλά να επικεντρωθώ στη συλλογή μου από τεύχη ΚΟΜΙΞ της...Α' περιόδου.

Άρα, η ουσία δεν είναι στην αρίθμηση, αλλά στη νοσταλγία, θα έπρεπε να βγουν οι παρωπίδες κάποια στιγμή και να κοιτάξω μπροστά, αν όχι για εμένα, γιατί κάποιοι εκεί έξω που πονάνε ή θα πονέσουν (νέα παιδιά, πιο νέα από εμένα) βλέπουν το αύριο στις Ντισνεϋκές εκδόσεις και δε μένουν στο 2008 ή στο 1995 ή στο 1983 κ.ο.κ...
Και οι παρωπίδες θα βγαίνανε συχνά πυκνά για τις μη εβδομαδιαίες/μηνιαίες εκδόσεις, γιατί τα Άπαντα του Σκάρπα ας πούμε δεν συνδέονταν καθόλου με τα παιδικά μου χρόνια και ήταν μία καινοτομία (αφού ολοκληρώθηκε και ο Μπαρκς, με ελάχιστο κόστος, και ας πούμε αξιοπρεπή προσπάθεια (ας μην επεκταθούμε στο τι πήγε στραβά εκεί, ας πάμε κατευθείαν στην αποψή μου για τα άπαντα του Σκάρπα που τα λέει όλα).
Τα Άπαντα του Σκάρπα, πάλι δεν έχουν αρίθμηση! Αυτό κάνει την ταξινόμησή τους ήδη από τα πρώτα 10 για να μην πω 4 τεύχη έναν τεράστιο μπελά. (Όσα θα πω τα έχει ήδη υπογραμμίσει ο Φάντομ (που θα τον επικαλεστώ για δεύτερη φορά εδώ) αλλά αυτή είναι και μένα η γνώμη μου για τις εκδόσεις). Με τα τομάκια να πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο και κάποτε αισίως να ολοκληρωθούν ξεπερνώντας τα 100, το να μην έχουν έναν αριθμό στην ράχη τα κάνει ένα χαοτικό πράγμα που δεν θα ξέρεις που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Κάθε φορά άμα βγάλω ένα από τη θέση του στη βιβλιοθήκη για να το επιστρέψω πρέπει να μπαίνω στην Komix Wiki (thanks guys) για να ελέγξω ποιο είναι. Απερίγραπτη κατάσταση.

 

Ο μόνος τρόπος να τα ξεχωρίσεις βασικά, αφού ούτε ημερομηνίες έχουν (όπως της βιβλιοθήκης Μπαρκς) είναι...ότι άλλαξε το ύψος και το πλάτος τους! Άλλη ευφάνταστη καινοτομία αυτή...Η συλλογή μας λοιπόν εδώ αποτελείται από τους πρώτους χοντρούς ψηλούς τόμους, οι επόμενοι ξαφνικά πήγαν στα Μέντι Πρίνου και μετά κόντυναν κιόλας. Ευτυχώς φαίνεται να παγιώνεται η έκδοση στο κοντό σχήμα αλλά και πάλι, η κατάσταση, βάζοντας στην εξίσωση και το χαρτί που δεν είναι και της καλύτερης ποιότητας, αλλά και το χειρότερο από όλα πως δεν υπάρχουν περιεχόμενα, δίνει μία κάκιστη εντύπωση για την εκδοτική. Αυτή είναι η μεγαλύτερη εμπειρία μου λοιπόν με τις Καθημερινές Εκδόσεις και είναι κάκιστη. Σαφώς, οι άνθρωποι που επιμελούνται τις ιστορίες και τις ιταλικές μεταφράσεις είναι μάστορες και χαίρομαι. Πάντα θα ήθελα να τους γνωρίσω και εξακολουθώ να βλέπω πως γίνεται τίμια δουλειά. Δεν έχω κάτσει (και δε θα μπορούσα κιόλας εύκολα) να συγκρίνω τη μετάφραση και τη φρασεολογία συγκριτικά με της Ν.Ακτίνας, αλλά σίγουρα γίνεται όμορφη δουλειά. Αλλά τεχνικά, υπάρχει τσαπατσουλιά.
Επιστροφή στο σήμερα, όπου και αποφάσισα παράλληλα με την ανάπτυξη της συλλογής μου από Μίκυ Μάους (κάτι που δεν έκανα, δεν είχε μπει το μικρόβιο να αρχίσω να τα μαζεύω σαν το Κόμιξ, είχα όσα είχα και ήμουν χαρούμενος για αυτά) να ρίξω μια ματιά στο ΝΕΟ Μίκυ Μάους! Έτσι βρήκα μπροστά μου πριν ένα μήνα περίπου 3-4 τεύχη μαζεμένα και άρχισα να τα μελετώ! Ευκαιρία να δω το αύριο κι εγώ, ας είναι, τεύχος 358, i'm in, ας γράψουμε μία νεά ιστορία. Υπάρχει ακόμα ζωή στο αγαπημένο είδος...
Και όντως υπάρχει. Το Νέο Μίκυ Μάους είναι όμορφο. Είναι πολύ λιττό βέβαια για τα γούστα μου, δεν γράφει ούτε τίτλο ιστορίας αυτόν τον καιρό στο εξώφυλλο (και το σχέδιο σε αυτό είναι συνήθως αδιάφορο) και βέβαια μέσα...λείπουν πράγματα. Εντάξει, στον καιρό του ίντερνετ ίσως και ανέκδοτα, έξτρα γνώσεις, έξτρα αφιερώματα και σπαζοκεφαλιές να περιττεύουν, αλλά εμένα μου άρεσαν πάρα πολύ τέτοιες στήλες στο παλιό Μίκυ Μάους και σε άλλα περιοδικά. Μάλιστα ήταν και soft spot μου για κάποιο λόγο. Τέλος πάντων, η ουσία είναι νέες ιστορίες και αυτές τις βρήκα.
Το Spooky Zone δεν το έχω διαβάσει καθόλου, αλλά ακούω καλά σχόλια. Δεν το κοίταξα γιατί δεν ήμουν στο μουντ, αλλά ίσως αξίζει. Βέβαια μου κακοφαίνεται που ο τίτλος είναι στα Αγγλικά και δεν τον ονομάσαν αλλιώς. Αλλά και πάλι η εποχή με προλαβαίνει και οι ξένοι τίτλοι και τα brands πουλάνε πιο πολύ από το να ονομαζόταν η σειρά "Ζώνη του Λυκόφωτος ή Παράξενη Ζώνη). Καμιά φορά μάλλον κρίνοντας από το μακροσκελές αυτό ποστ και όχι μόνο σκέφτομαι ότι...boomerιάζω με τα κολλήματα αυτά, αλλά απλά δε μου κάθονται κάποια πράγματα, i'll get over it :p.
Το Young Donald Duck (προφανώς ας προσπεράσουμε το απίστευτα άχαρο όνομα και στα αγγλικά και στα...ελληνικά (γιατί όχι ΝΕΑΡΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ή ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ πάει Κολλέγιο;)) είχε την πλάκα του σαν ιστορία, είναι προσεγμένο σχεδιαστηκά και νομίζω θα αρέσει στο ηλικιακό target group και ίσως και σε κανέναν Αμερικάνο γιατί έχει όλους τους γνωστούς ήρωες μαζί, σε rebooted βέβαια έκδοση. Είνα ωραίο που έρχεται στη χώρα μας εν τέλει, να ένας φρέσκος αέρας ανανέωσης που με προσέλκυσε τελικά και εμένα.
Έπειτα έχουμε τις νέες ιστορίες από τα Ιταλικά Στούντιο, λογικά από Τοπολίνο μεριά και εδώ είναι τίμιες οι προσπάθειες της εκδοτικής και γενικότερα έχουμε ένα πολύ φρέσκο περιοδικό, που μου άρεσε και πατάει στέρεα στο 2021! Είναι η φυσική συνέχεια του παραδοσιακού και μέγιστου Μίκυ Μάους και αυτό με έκανε να χαμογελάσω μετά από 7 χρόνια αποχής.
Δεν έχω προσπαθήσει να κοιτάξω το αγαπημένο μου...ΚΟΜΙΞ γιατί όσα ακούω με αποτρέπουν. Αν και βλέπω πως η κίνηση να βάλουν τα άπαντα Ρόσα που δημιουργούσε γκρίνια εδώ και χρόνια, δεν ήταν κακή ιδέα εκ των υστέρων, αλλά αυτά για να μη γεμίζω κι άλλες γραμμές εδώ θα τα πούμε σε ένα άλλο θέμα (του ΚΟΜΙΞ ), τώρα με τις επανακυκλοφορίες Μπαρκς και την έλλειψη άρθρων, θυμίζει λίγο κάτι από ΚΛΑΣΣΙΚΑ... Και δεν είναι κακό θα έλεγα, απλά δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε καν το ΚΟΜΙΞ με Ούνα και γενικά ευτελίζει τον τίτλο απλώς.
Το Ντόναλντ και το Σούπερ Μίκυ επίσης δεν τα έχω κοιτάξει καθόλου, αλλά ευελπιστώ να επιτελούν το έργο τους ως χαλαρά κόμικς για τα παιδιά και όσους θέλουν να χαλαρώσουν.

Αυτά πάνω κάτω για τις εκδόσεις Καθημερινής, νομίζω πως έγραψα πάρα πολλά, το κείμενο αυτό λειτούργησε ως ψυχανάλυση σε ένα σημείο, για να χωνέψω πως οι εποχές κύλησαν και πως αν από τη μία έχω certain feelings για την Καθημερινή και τα media της (γκουχ γκουχ) και απ'την άλλη νοσταλγώ πολύ τα παιδικά μου χρόνια και όσα μου χάρισε η Νέα Ακτίνα, η ουσία είναι στις ιστορίες και στους ήρωες αυτούς και στο να μάθουν και νεότερες γενιές ότι ξέρεις τι; στο περίπτερο υπάρχει ένας μαγικός κόσμος με τον Ντόναλντ, τον Μίκυ, τον Σκρουτζ, τα ανιψάκια, τη Μίννι και έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο! Αυτό είναι πιο σημαντικό από κάθε κριτική ενός νοσταλγού...Σαφώς, όποιος επιμελείται τις εκδόσεις αυτές πρέπει να δώσει βάση λίγο στο να ανεβάσει όπως μπορεί την ποιότητα. Δεν καταλαβαίνω πόσο μεγάλο έξοδο θα ήταν να υπάρχουν περιεχόμενα στη ράχη έστω στη Βιβλιοθήκη Σκάρπα ή ένας αριθμός. Πολλά πράγματα πρέπει να γίνονται υποπτεύομαι βέβαια στρατηγικά. Γιατί αν γίνονται λόγω έλλειψης καθοδήγησης και στρατηγικής, είναι λίγο τρομακτικό...