ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 280 [Η ακτίνα τής Ατλαντίδας Μέρος 2 - Κάστυ]

[ΚΟΜΙΞ]

5 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

• Η ΑΚΤΙΝΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ
  ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ Ο ΜΙΚΥ, Ο ΓΚΟΥΦΥ ΚΑΙ Η ΚΛΑΡΑ ΛΟΦΤ;
• ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΠΙΝΑΚΙΔΩΝ
  ΟΙ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ, ΑΛΛΑ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ
• ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕ ΑΥΤΟΜΑΤΟ
  ΠΙΛΟΤΟ Ο ΚΥΡΟΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΟΠΟΥ ΘΕΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΣ
• Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ 3000(+1)
  ΟΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΗ ΜΕ ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΕΣ ΤΟΥΣ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΥΣ
• ΤΟ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΠΑΡΤΥ
  ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΤΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΧΗ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΙ Ο ΣΚΡΟΥΤΖ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου (Νο. 280)

 

Εξωφυλλάρα!! 

Επεξεργασία Οκτωβρίου 26, 2019 από ΚΟΜΙΞ

[Indian]

7 ώρες πριν, ΚΟΜΙΞ είπε:

Εξωφυλλάρα!! 

 

Συμφωνώ απόλυτα.  

 

 

 

[xristaras1978]

περιμενω να το παρω για να το διαβασω μαζι με το Α μερος

[ProfPhillipMortimer]

Μια συλλογή με μόνο Κάστυ να αγαράσουμε και εμείς οι μη Ντισνεικοι ρε παιδια ...

[PhantomDuck]

Προς το παρόν θα πρέπει να βολευτούμε με το Μίκυ Μάους. Πάλι καλά να λέμε που βγαίνει έστω και έτσι, και μάλιστα με εξωφυλάρα όπως το συγκεκριμένο. Έχω διαβάσει το 1ο μέρος, όμως περιμένω να δω και το 2ο για να σχηματίσω τελικές εντυπώσεις. Κάποια στιγμή πρέπει να κάνω έναν μίνι μαραθώνιο και να διαβάσω τις προηγούμενες ιστορίες της Κλάρα(ς)

Επεξεργασία Οκτωβρίου 24, 2019 από PhantomDuck

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #280 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (ο @Βασιλεύς των κόμικς επέστρεψε θριαμβευτικά!!! )



Εδώ Λιμνούπολη! (By Silvia Ziche.)

Ιστορίες.

"Η ακτίνα της Ατλαντίδας."

Οι φίλοι μας είναι έτοιμοι για να ξεκινήσουν.

Η διαδρομή περιλαμβάνει ποδήλατο στην ζούγκλα και τελεφερίκ μέσα από απίστευτες φυσικές ομορφιές που αφήνουν άναυδους τους φίλους μας. Καταλήγουν στο βουνό της Αντίνεας που κρύβει τα ερείπια της πόλης των Εσπερίδων που εικάζεται ότι είναι η μία αποικία της Ατλαντίδας αν όχι η ίδια η Αλαντίδα. Εκεί βρίσκεται και μία εικόνα της Αντινέας όπως και ένα  κανόνι που έμπαινε το "μάτι της φωτιάς." Ο Γκούφυ σαγηνεμένος από την ομορφιά της πατάει ένα κουμπί μπροστά στην εικόνα. Φοβούμενος ότι ενεργοποίησε κάποια παγίδα τους κάνει όλους να κρυφτούν.

Δε συνέβει όμως αυτό. Το "πλαίσιο" σαν μαγική εικόνα αναλύει καρέ-καρέ την ιστορία των Εσπερίδων. Συγκεκριμένα της πρωτεύουσας που ανθούσε και άκμαζε σε ένα νησί. Βρισκόμαστε στο μπαλκόνι της Αντινέας όπου κοιτάει ανήσυχη τον νυχτερινό. Ένα δεύτερο φεγγάρι απειλεί την Γη. Χάρη στο "μάτι της φωτιάς" και σε ένα κανόνι κατάφεραν να την καταστρέψουν. Ένα κομμάτι της όμως κατάφερε να εισέλθει στην ατμόσφαιρα και να καταστρέψει το νησί.

Μία φωνή ακούγεται ου αναρωτιέται που βρίσκεται το "μάτι της φωτιάς." Ο Αβελάρδος Μονκ ο τρίτος κάνει την εμφάνιση του. Η κάμερα του Γκούφυ είναι τηλεχειριζόμενη και τους παρακολουθούσε από την αρχή. Συνεχίζει το έργο που άφησε ημιτελές ο παππούς του και παλιός γνώριμος της Βάντας. Αναγκαστικά του λέει που βρίσκεται το πανίσχυρο όπλο και εκείνος το βάζει σε ένα δαχτυλίδι. Αποχωρεί με τους Μοβ Λαγούς δημιουργώντας περισσότερη καταστροφή  με το δαχτυλίδι του. Η τριάδα φεύγει δια μέσου ραγών και βγαίνει εκεί που κάποτε ήταν η θάλασσα και τώρα δεσπόζει η έρημος της Σαχάρας. Αν η Κλάρα είχε λίγο παραπάνω χρόνο ίσως είχε ανακαλύψει που βρίσκεται Η Ατλαντίδα.

Βρισκόμαστε στην έρημο τώρα όπου η τριάς ανακαλύπτει τον Αβελάρδο και τα τσιράκια του. Καταφέρνουν να χρησιμοποιήσουν το ατού της έκπληξης αλλά όχι για πολύ. Ένα
υποβρύχιο πετάγεται από την άμμο και μπαίνουν μέσα ο Αβελάρδος και τα τσιράκια του. Προσαρμόζει το χέρι με το γάντι του στο κανόνι του υποβρυχίου και αρχίζει να καταστρέφει τηλεοπτικούς δορυφόρους ώστε να έχει το μονοπώλιο στον τομέα του. Μετά από μία μικρή καταδίωξη οι φίλοι μας καταφέρνουν να βγάλουν εκτός μάχης το υποβρύχιο. Δημιουργήθηκε μία μικρή λίμνη που θα γίνει μία υπέροχη όαση. Οι Μοβ Λαγοί όπου φύγει φύγει.

Ο Αβελάρδος βγαίνει λάδι χάρη στις γνωριμίες του και στην δύναμη της τηλεόρασης. Μάταια προσπαθούν οι φίλοι μας να εδραιώσουν την αληθινή ιστορία. Προειδοποιούν τον Αβελάρδο όμως πως δε ξεμπέρδεψε μαζί τους. Γίνεται λόγος και για κάποιο "Μεγάλο Αρχηγό." Κλάρα και οι φίλοι μας απολαμβάνουν την πίτσα τους όταν η πρώτη λαμβάνει ένα γράμμα. Θα πρέπει σύντομα να ξαναφύγουν...

"Το μυστικό των πινακίδων."

Οι πινακίδες έξω από το Θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ θέλουν αντικατάσταση και ο Ντόναλντ δίνει αναγκαστική χείρα βοηθείας. Μία από αυτές είναι κούφια όμως...

"Αυτοκίνητο με αυτόματο πιλότο."

Ο Κύρος εφεύρει το αμάξι που του λες που θες να πας και σε πάει μόνο του. Οπότε ο Σκρουτζ βρίσκει άλλη μία ευκαιρία για να ανεβάσει την στάθμη της πισίνας του.

"Η σύναξη των 3000 (+1)."

Ήρθε η ώρα για την ετήσια συνάντηση των απανταχού Μουργόλυκων. Φέτος την ευθύνη της οργάνωσης την έχει το παράρτημα της Λιμνούπολης.

"Το αξέχαστο πάρτυ."

Ο Ντόναλντ έχει γίνει διάσημος για την ικανότητά του να διοργανώνει τα καλύτερα πάρτυ.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Το δεύτερο και τελευταίο μέρος της ιστορίας είναι εξ' ίσου συναρπαστικό όπως και το πρώτο. Πανέμορφες εικόνες και σκηνές που κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν ταινία δράσης. Αντιπαλότητες εδραιώνονται και το μέλλον της "σειράς" είναι ευοίωνο αφού το τέλος αυτής της συναρπαστικής περιπέτειας είναι η αρχή της επόμενης!!!

Ένα όμορφο κεφάλαιο της "Ιστορίας της τέχνης" βρίσκεται στις σελίδες του περιοδικού. Δεν αποφεύγονται κάποια σεναριακά κλισέ. Έχει όμως άρωμα μίας άλλης εποχής και αυτό της δίνει πόντους. Το αυτοκίνητο με αυτόματο πιλότο ίσως τελικά να θέλει τον γερμανό του. Συμπαθητική ιστορία. "Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Αναρωτηθήκατε ποτέ πόσο είναι οι Μουργόλυκοι; Ο Enrico σας λύνει την απορία. Υπέροχο σχέδιο και εντελώς παλαβό σενάριο!!! Το τεύχος κλείνει με μία ακόμη ιστορία που ανήκει στην άτυπη σειρά της "εύθραυστης δεξιοτεχνίας" του Ντόναλντ. Αρκετά καλή αλλά θα ήθελα για μια φορά το τέλος να μην είναι το συνηθισμένο.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Η ακτίνα της Ατλαντίδας."
2. "Το μυστικό των πινακίδων."
3. "Το αξέχαστο πάρτυ."
4. "Η σύναξη των 3000 (+1)."
5. "Αυτοκίνητο με αυτόματο πιλότο."

7/10... πανέμορφη η ιστορία της Ατλαντίδας και ενδιαφέρουσα η ιστορία των πινακίδων. Απολαύσαμε άλλη μία δεξιοτεχνία του Ντόναλντ και μάθαμε επί τέλους πόσοι είναι οι Μουργόλυκοι. Επίσης μάθαμε ότι η τεχνολογία έχει τα θετικά και τα αρνητικά της!!!

[apetoussis82]

Ρε παιδιά, μη με λέτε κακό, αλλά αν δεν έχετε τους συνδέσμους του inducks για τις ιστορίες του νέου τεύχους, μην ξεκινάτε το Θέμα. Εδώ είναι πιο χρήσιμοι οι σύνδεσμοι πριν την κυκλοφορία του τεύχους. Μετά από 1-2 μέρες έχουμε το τεύχος και στο inducks και στο CL.

 

 

[ΚΟΜΙΞ]

3 ώρες πριν, apetoussis82 είπε:

Ρε παιδιά, μη με λέτε κακό, αλλά αν δεν έχετε τους συνδέσμους του inducks για τις ιστορίες του νέου τεύχους, μην ξεκινάτε το Θέμα. Εδώ είναι πιο χρήσιμοι οι σύνδεσμοι πριν την κυκλοφορία του τεύχους. Μετά από 1-2 μέρες έχουμε το τεύχος και στο inducks και στο CL.

 

 

Διαφωνώ με αυτό σκεπτικό για τους εξής λόγους:

1. Διότι έτσι δεν ενθαρρύνεις τους χρήστες να φτιάξουν το θέμα που είναι το αρχικό ζητούμενο.
2. Δεν υπάρχει πάντα χρόνος για να μπουν/ψαχτούν άμεσα τα λινκς του inducks.

Συμφωνώ ότι είναι καλό να υπάρχουν για να δει κάποιος αν θα αγοράσει το τεύχος αλλά το να μπουν 1 ή 2 μέρες μετά δεν είναι κάτι τραγικό αφού το τεύχος είναι εβδομαδιαίο.

[Manitou]

Λοιπόν ο Καστυ είναι νομίζω ο Μπαρκς των ποντικιών. Κανείς δεν έχει γράψει καλύτερες ιστορίες με τον Μικυ ποτέ. Είναι στην τετράδα Μπάρκς Ροσα Σκαρπα Καστυ των καλύτερων όλων των εποχών  Καλά να είναι ο άνθρωπος να μας χαρίζει αριστουργήματα.

[Indian]

Σε αυτό το τεύχος, θα συνεχιστεί η ιστορία του Casty, με τίτλο “Η αναζήτηση της Ατλαντίδας”. Η Κλάρα, ο Μίκυ κι ο Γκούφυ, μαζί με την δεσποινίδα Βάντα, θα ξεκινήσουν να επισκεφτούν τα ενδότερα της χώρας, που εικάζεται ότι είναι η θρυλική Ατλαντίδα. Μετά κόπων και βασάνων θα φτάσουν στο βουνό της Αντίνεας και θα ξεναγηθούν στο εσωτερικό του, το οποίο θα τους αποκαλύψει πολλά μυστικά. Τότε είναι που ο villain θα κάνει την εμφάνισή του και το κυνηγητό θα αρχίσει. Ποια από τις δύο πλευρές θα επικρατήσει? Η χορταστική ιστορία το ταλαντούχου Ιταλού δημιουργού, ολοκληρώνεται το ίδιο όμορφα με την αρχή της. Η πλοκή στο δεύτερο μέρος, χωρίζεται νοερά σε άλλα δύο μέρη. Στο πρώτο οι πρωταγωνιστές θα πληροφορηθούν για το παρελθόν και για την ακτίνα της φωτιάς, ενώ στο δεύτερο η δράση και η ένταση φτάνουν στα ύψη, καθώς έχουμε την τελική μάχη με τον κακό, που δίνει όμορφες σκηνές προς τέρψη του αναγνωστικού κοινού.Το φινάλε δεν απέχει πολύ από τον ρεαλισμό, καθώς ο villain (ουσιαστικά) δεν χάνει πολλά. Στο τελευταίο καρέ αφήνει υπονοούμενα για συνέχιση της “συνεργασίας” της Κλάρας με το αγαπημένο μας δίδυμο από το Μίκυ Σίτυ. Το μόνο μου παράπονο είναι μερικές σκηνές που δεν μου έκατσαν καλά στο μάτι. Πχ το “υποβρύχιο” στην καρδιά της ερήμου ή το ελικόπτερο που εμφανίστηκε από το πουθενά. Μικρό το κακό. Στον σχεδιαστικό τομέα δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο. Τα καρέ, εκτός από ευχάριστους διαλόγους, ήταν ευχάριστα και στην όψη. Σίγουρα, όμως, αν φιλοξενούνταν σε ένα πιο μεγάλο (σε μέγεθος) περιοδικό η ιστορία να έδειχνε καλύτερα.

 

Θυμάστε την σειρά “Η ιστορία της τέχνης”? Από τον νέο της κύκλο μας έρχεται η επόμενη ιστορία του τεύχους, που έχει τίτλο “Το μυστικό των πινακίδων”. Οι θρυλικές πινακίδες που κάνουν τους επισκέπτες του θησαυροφυλακίου του θείου Σκρουτζ να αποθαρρύνονται και να παίρνουν δρόμο, έχουν αρχίσει να δείχνουν την ηλικία τους. Έτσι ο ιδιοκτήτης τους αποφασίζει να τις αντικαταστήσει με καινούργιες και την αγγαρεία θα την αναλάβει, απρόθυμα, ο φουκαράς ο ανιψιός του, ο Ντόναλντ. Όταν σπάει, κατά λάθος, μία πινακίδα, θα αποκαλυφθεί ότι κρύβει στο εσωτερικό της ένα κομμάτι χαρτί. Πρόκειται για ένα ημερολόγιο, που το έχει γράψει ένας πρόγονός τους, που ήταν ζωγράφος την περίοδο της Αναγέννησης στην Ρώμη. Αυτό το ημερολόγιο αποκαλύπτει καλά κρυμμένα μυστικά, που θα δώσουν ακόμα μεγαλύτερη χαρά στον Σκρουτζ. Συμπαθητικό σενάριο, το οποίο συνεχίζει σε ικανοποιητικό βαθμό την δημοφιλή σειρά. Η πλοκή ξεκινάει από το παρόν για να ακολουθήσει μία αφήγηση στο μακρινό 1594 (που είναι και το κύριο μέρος της ιστορίας) και να έρθει το τέλος πάλι στους καιρούς μας. Δράση, δεν θα έλεγα ότι υπήρχε, ούτε μεγάλες στιγμές. Αρκετοί γνωστοί μας χαρακτήρες κάνουν την εμφάνισή τους. Το όλο μοτίβο της υπόθεσης είναι γνώριμο κι απλά έχει μεταφερθεί στο παρελθόν. Την διαφορά την κάνει το φινάλε, το οποίο είναι μεν αναμενόμενο, αλλά κι έξυπνο. Κι έρχεται η τελευταία σελίδα να προσπαθήσει να μας αποδείξει ότι ο θείος Σκρουτζ δεν είναι απλά τσιγκούνης, αλλά βγάζει κι ένα είδος κακίας. Γενικά μου άρεσε που την διάβασα, αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Το σχέδιο του Stefano Zanchi (που είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε σε ένα Athenscon), το βρήκα αρκετά καλό, αν και λίγο υπερβολικό στις εκφράσεις. Όμως, το “κομπιουτερίστικο” χρώμα και οι σκιές, ήταν εξαιρετικά.

 

Στην συνέχεια ο Κύρος θα σκαρφιστεί να κατασκευάσει ένα “Αυτοκίνητο με αυτόματο πιλότο”. Η Λιμνούπολη δεν είναι πλέον όπως μας την είχε περιγράψει ο μεγάλος Carl Barks. Έχει εξελιχθεί σε μία μεγαλούπολη κι όπως οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις, έχει κυκλοφοριακό πρόβλημα. Άπειρα αυτοκίνητα κινούνται ασταμάτητα στους δρόμους της και οι οδηγοί είναι έξαλλοι. Αυτή την κατάσταση σκέφτεται να ανατρέψει ο συμπαθής εφευρέτης και δημιουργεί ένα αυτοκίνητο που περιέχει ηλεκτρονικά συστήματα που επιτρέπουν στον χρήστη να πηγαίνει εύκολα και ξεκούραστα στο προορισμό του. Ταυτόχρονα ο θείος Σκρουτζ αποφασίζει να ζητήσει από τον Κύρο να του φτιάξει μία τέτοια εφεύρεση, αλλά τον πρόλαβε εκείνος. Αμέσως οικειοποιείται το νέο αυτοκίνητο και το ρίχνει στην αγορά. Άραγε το νέο αυτό προϊόν θα πιάσει ή θα υπάρξουν προβλήματα? Κλασικό σενάριο, που αφορά μία εφεύρεση του Κύρου, που την λανσάρει ο Σκρουτζ με όχι και τόσο θετικά αποτελέσματα. Υπάρχει βέβαια η πρωτοτυπία ότι πρώτα την έφτιαξε ο Κύρος και μετά την ζήτησε ο Σκρουτζ. Από εκεί και πέρα, η πλοκή δεν έχει να μας παρουσιάσει κάτι καινούργιο. Είναι εύθυμη κι έχει ένα καλό φινάλε. Τίποτα το ιδιαίτερο πάντως. Προσωπικά, μιας κι έκανε την εμφάνισή του ο Ρόμπαξ, περίμενα περισσότερη (και πιο σατανική) συμμετοχή. Επίσης, θα διαφωνήσω με τον Ρόμπαξ στο δεύτερο καρέ της σελίδας 74. Ξέρω πολλούς που δεν χαίρονται και τόσο με την οδήγηση ενός αυτοκινήτου. Κι όλοι τους τυχαίνουν να έχουν επαγγελματική άδεια οδήγησης Ε’ κατηγορίας. Το σχέδιο της Roberta Migheli (που κι εκείνη είχαμε την τιμή να την γνωρίσουμε σε ένα προηγούμενο Athenscon) το βρήκα αρκετά καλό.

 

Ακόμα μία μεγάλη μάζωξη ετοιμάζουν οι φίλο μας οι Μουργόλυκοι, στην ιστορία “Η σύναξη των 3000 (+1)”. Όλοι γνωρίζουμε, πλέον, ότι η θρυλική συμμορία απαριθμεί πολλά μέλη, διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο. Σε αυτή την ιστορία μαθαίνουμε ότι τα μέλη ανέρχονται στον αριθμό 3000. Κάθε χρόνο, μία συμμορία αναλαμβάνει να κάνει ένα πάρτυ, που να συγκεντρώνει τους υπόλοιπους. Ένα πάρτυ πρωτότυπο. Εφέτος είναι οι σειρά του παραρτήματος της Λιμνούπολης να οργανώσει αυτή την μάζωξη. Οι πρωταγωνιστές σκέφτονται να νοικιάσουν ένα μεγάλο καράβι, να το μετατρέψουν σε πειρατικό και να κάνουν ρεσάλτο στα παραπλέοντα κρουαζιερόπλοια, προς τέρψιν των υπολοίπων μελών. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον...καπετάνιο. Πολλές είναι οι ιστορίες με τα παραρτήματα των Μουργόλυκων, που φιλοξενούνται στα περιοδικά Disney της χώρας μας, αυτή την εποχή. Ο αρχικός ενθουσιασμός, λοιπόν, έχει κοπάσει. Η πλοκή, κατά την γνώμη μου, χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο παρουσιάζονται οι Μουργόλυκοι και τα σχέδια για το πάρτυ, ένα μέρος που δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Πολύ άνευρο και με επαναλαμβανόμενες σκηνές. Γίνονται συνεχείς αναφορές στον αριθμό “3000”, που από την μία είναι κατανοητό, λόγω του ότι η ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο 3000ο τεύχος του Topolino, αλλά είναι κι εκνευριστικό. Στο δεύτερο, μετά την άφιξη του μυστηριώδους καπετάνιου, έχουμε σαφή βελτίωση. Το κάφρικο χιούμορ απογειώνεται και το χαμόγελο έρχεται ξανά στα χείλη. Στο φινάλε, δεν μπορούμε παρά να συμπονέσουμε τους πρωταγωνιστές για την ατυχία τους. Η τελευταία σελίδα (με την ανάγνωση κόμικς) ήταν το καλύτερο αφιέρωμα για όλους τους κομικσόφιλους. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. Έχει κατατεθεί μεγάλη φαντασία στον σχεδιασμό των Μουργόλυκων από όλο τον κόσμο.

 

Θα μείνουμε σε γιορτινό ρυθμό και για την ακρίβεια, στην ιστορία “Το αξέχαστο πάρτυ”, θα αντλήσουμε θεματολογία από το Χάλογουιν. Ο Ντόναλντ έχει βρει ακόμα μία καλή δουλειά που τον εκφράζει και αναδεικνύει το ταλέντο του. Είναι διοργανωτής πάρτυ. Από το γραφείο του έχουν περάσει πολλές διάσημες προσωπικότητες, αλλά κι απλός κόσμος κι εκείνος έχει ανταποκριθεί άψογα, διοργανώνοντας πρωτότυπες δεξιώσεις. Μία ημέρα θα λάβει ένα τηλεφώνημα από έναν ακόμα υποψήφιο πελάτη. Είναι ο θείος Σκρουτζ, ο οποίος σκέφτεται να διοργανώσει ένα μεγάλο πάρτυ στον λόφο Αμαξοφονιά, με σκοπό να ανέβει η εκτίμησή του κόσμου στο πρόσωπό του και κατά συνέπεια και οι δουλειές του. Ο φίλος μας δέχεται και οι ετοιμασίες ξεκινάνε. Θα είναι ακόμα μία αριστουργηματική δουλειά του Ντόναλντ ή θα έρθει η απόλυτη καταστροφή?  Κλασικό σενάριο “εύθραυστης δεξιοτεχνίας” του πρωταγωνιστή, που αφιερώνει αρκετές σελίδες της αρχής για να μας το κάνει σαφές. Η πλοκή δεν έχει μεγάλες στιγμές, αλλά όσο πηγαίνουμε προς το τέλος, αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον και χιούμορ. Όχι, όμως, πολλά πράγματα. Περίμενα περισσότερη δράση. Επίσης, η “καταστροφή” που έρχεται στο φινάλε είναι ήπια και δεν δικαιολογεί την τόσο μεγάλη έκρηξη του Σκρουτζ. Γενικά είναι μία καλή προσπάθεια, αλλά έχουμε απολαύσει και καλύτερες. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. Ο καλλιτέχνης αποδίδει παραστατικά την μεγάλη Αμερικάνικη γιορτή.

 

 

[Jim Slip]

Αφού διάβασα και τα 2 μέρη της Ακτίνας της Ατλαντίδας έχω να πω πως η ιστορία με άφησε μάλλον αδιάφορο, ήταν μια απ' τα ίδια απ' τον Καστύ, αρχαίοι πολιτισμοί με προηγμένη τεχνολογία, έντονα sci-fi στοιχεία κλπ, με έμφαση στις σκηνές δράσης που imo δεν είναι το δυνατό του σημείο. Γενικά έδινε την εντύπωση ιστορίας γεμίσματος, κάτι για να καλύψει το κενό καθώς ετοιμάζει κάτι πιο ουσιώδες. Προσεγμένο σχέδιο πάντως.

[Gong]

Eνω αυτή την ιστορία την περίμενα με μεγάλο ενδιαφέρον(η ακτίνα της Ατλαντίδας), τελικά το σενάριο στη καλύτερη με άφησε αδιάφορο, στη χειρότερη μου άφησε μέτριες εντυπώσεις.

Καταρχήν η τόση πλοκή με κούρασε.Σε μερικές στιγμές έπρεπε να γυρίσω σελίδες ή άργησα να πιάσω λίγο το νόημα που επίσης κούρασε.Το σχέδιο είναι εκ μάκραν καλύτερο από το σενάριο.Κομψά σχεδιασμένοι χαρακτήρες, αλλά και τα δύο εξώφυλλα δε πάνε πίσω.Ο Κάστυ είναι απ΄ τους καλύτερους σχεδιαστές ever.

Επεξεργασία Μαρτίου 12, 2020 από Ilias12