ΚΟΜΙΞ 63 [Το νησί στην άκρη τού χρόνου - Don Rosa]

[Kriton]

9 συναρπαστικές ιστορίες διάσημων σχεδιαστών:

• ΤΟ ΝΗΣΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Island at the Edge of Time
  Μια ιστορία σε σενάριο και σχέδιο του Ντον Ρόσα
• ΟΙ ΘΕΡΜΟΦΟΡΕΣ Hot Water Bottles
  Ο Βίκαρ εικονογραφεί μια ιστορία του Πωλ Χάλας και του Τζακ Σάττερ
• ΤΡΙΑ ΜΕΙΟΝ ΔΥΟ ΙΣΟΝ ΕΝΑ Three Minus Two is One
  Μια ιστορία του Πατ και της Κάρολ Μακ Γκρηλ σε σχέδιο του Μάρκο Ρότα
• ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΑΓΩΤΟ ΚΑΙ ΤΡΑΜΠΟΛΙΝΟ Green Ice Cream and a Trampoline
  Ο Σεζάρ Φεριόλι εικονογραφεί μια ιστορία σε σενάριο του Μπάιρον Έρικσον
• Ο ΜΑΝΑΤΖΕΡ ΤΟΥ ΚΥΡΟΥ Gyro’s Manager
  Ο Ντάαν Γίππες εικονογραφεί ένα παλιό ημιτελές σενάριο του Καρλ Μπαρκς επεξεργασμένο και συμπληρωμένο από τον Τζων Λάστιγκ
• Ο ΤΥΧΕΡΟΣ ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ The Lucky Jinx
  Μια ιστορία σε σενάριο και σχέδιο του Νόελ Βαν Χορν
• ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ Action Vacation
  Μια ιστορία σε σενάριο του Περ Χέντμαν και εικονογράφηση του Φρανσίσκο Ροντρίγκες Πεϊνάδο σε συνεργασία με την Ενρικέτα Περέα
• ΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ All in the Contract
  Μια ιστορία του Όλαφ Μοριάρτυ Σόλστραντ σε σχέδιο του Κάρλος Μότα
• ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ Space Litter
  Ο Φάμπιαν Ερλινγχόιζερ εικονογραφεί ένα σενάριο του Γιενς Χάνσεγκαρντ

Το αγαπημένο περιοδικό μικρών και μεγάλων από αυτή την Παρασκευή 27/9 στα περίπτερα.

 

Η προεπισκόπηση του τεύχους είναι εδώ.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 26, 2019 από Kriton

[jimakoszs97]

Ωραίες επιλογές! Την ιστορία του Daan Jippes την έχω διαβάσει στα αγγλικά από την IDW και μου φάνηκε πολύ καλή. Η τελευταία ιστορία είναι η πρώτη ιστορία του Fabian Erlinghäuser που δημοσιεύεται στην Ελλάδα!

[ΚΟΜΙΞ]

On 9/9/2019 στο 3:36 ΜΜ, ΚΟΜΙΞ είπε:

Κολοκυθοπόλεμος (έχει εξώφυλλο Νάντορπ, και υπόθετω θα είναι η κύρια ιστορία του ΚΟΜΙΞ #64 Β΄Περιόδου καθώς σχετίζεται με το Halloween)

Τα λέγα δεν τα λεγα

 

Preview του τεύχους στο readpoint

[Μενίγ Πουαγώ]

Το τεύχος Οκτωβρίου του ΚΟΜΙΞ περιόδου Βου φέρει τον αύξοντα αριθμό #63 και το κοσμεί ένα υπέροχο εξώφυλλο δια χειρός Ρόσα σκαναρισμένο από τον φίλτατo @albertus magnus...



9 ιστορίες κατάφεραν να χωρέσουν σε λιγότερες από 100 σελίδες... Ακολουθούν λακωνικές περιλήψεις και εντυπώσεις...

"Το νησί στην άκρη του χρόνου."

Ένα νέο νησάκι σκάει μύτη και το ηφαίστειο του αναβλύζει χρυσάφι. Σκρουτζ και Σκληρόκαρδος ρίχνονται στην μάχη διεκδίκησης του.

Εντυπώσεις.

Ο Ρόσα χρησιμοποιεί πανέξυπνα τον 180ο μεσημβρινό για να μας δώσει μία απολαυστικότατη ιστορία τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά.

"Οι θερμοφόρες."

Ο Ντόναλντ συναντά στη ζούγκλα τον αγαπημένο ηθοποιό της Νταίζυ και ζουν μαζί μία περιπέτεια.

Εντυπώσεις.

Παρά τον τίτλο της την βρήκα όμορφη.

"Τρία μείον δύο ίσον ένα."

Ο νέος δάσκαλος των ανηψιών επιβάλει μία μέθοδο διαπαιδαγώγησης ώστε να ενεργούν ατομικά και όχι ως σύνολο.

Εντυπώσεις.

Δε την λες άσχημη... Στα θετικά της η όμορφη ιδέα των τριών ανηψιών ώστε να γίνουν τα πράγματα όπως πριν.

"Πράσινο παγωτό και τραμπολίνο."

Ο Γκούφυ έχει γενέθλια την επόμενη μέρα και εύχεται οι φίοι του να του πάρουν τα δώρα που θέλει. Η Κλάραμπελ όμως έχει άλλα σχέδια.

Εντυπώσεις.

Ιστορία που αποτίει φόρο τιμης στην φιλία και στην κατανόηση των πραγματικών αναγκών κάποιου. Μετριοσυμπαθητική...

"Ο μάνατζερ του Κύρου."

Ένας μάνατζερ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον Κύρο για να πιάσει την καλή.

Εντυπώσεις.

Δε λέει και πολλά η ιστορία... Δε ταιριάζει ΤΟΣΗ αφέλεια στον Κύρο...

"Ο τυχερός γρουσούζης."

Μία αστρολόγος προσπαθεί να κλέψει την τύχη του Γκαστόνε.

Εντυπώσεις.

Ο Γκάντερ έχει συμμετάσχει σε πού καλύτερες ιστορίες.

"Περιπετειώδεις διακοπές.

Γκούφυ και Μίκυ ζουν μία απίστευτη περιπέτεια στο μέρος που παραθερίζουν με τις Μίννι και Καραμπελ.

Εντυπώσεις.

Έχει την δράση και την αγωνία της η ιστορία. Συμπαθητικούλα...

"Τα πολύτιμα συμβόλαια."

Ο Σκρουτζ ζητάει την βοήθεια του Κύρου για να προστατέψει τα συμβόλαιά του.

Εντυπώσεις.

Το μόνο πρωτότυπο της ιστορίας είναι ότι την θέση του γκαφατζή Ντόναλντ την πήρε ο Κύρος. Για μία ανάγνωση καλή είναι.

"Τα διαστημικά σκουπίδια.

Ο Ντόναλντ εργάζεται ως οδοκαθαριστής μέχρι που χαλάει το κινητό και πάει να ζητήσει την βοήθεια του Κύρου.

Εντυπώσεις.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ιστορία σε κάνει να βλέπεις το επάγγελμα του οδοκαθαριστή με άλλο μάτι... Έχει κάποιο ενδιαφέρον.

Κλείνοντας...

Και όμως απόλαυσα το τευχάκι περισσότερο από κάποια προηγούμενα... Αρκετές ιστορίες περνάνε όμορφα μηνύματα και έχουν ωραίες σεναριακές ιδέες. 7/10!!!

[Manitou]

Συμφωνώ απόλυτα με τον Γιάννη. Γενικά κάποιες δεκασέλιδες ιστορίες του τεύχους (π.χ. Οι θερμοφόρες) είναι πολύ ωραίες. Κάποιες άλλες (π.χ. Ο μάνατζερ του Κύρου) έχει βασικούς ήρωες τελείως εκτός χαρακτήρα. Πάντως γενικά ένα συμπαθητικό τεύχος. Ξαναλέω ότι για κάποιον (μάλλον νέο) αναγνώστη που δεν έχει διαβάσει Ρόσα το τεύχος είναι εξαιρετικό. Για όλους τους υπόλοιπους μια χρυσή μετριότητα.

[Indian]

Κι αυτό το τεύχος, μπορώ να πω, ότι περιέχει μερικές ιστορίες, που διαβάζονται ευχάριστα κι έχουν κάτι να μας πουν. Δεν θέλω να μιλάω για βελτίωση, γιατί πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων η πολιτική που εφαρμόζεται στο περιοδικό, αλλά τουλάχιστον νιώθω ότι οι ιστορίες δεν είναι κακές, αλλά το λιγότερο, μέτριες. Ας πούμε δύο λόγια για την κάθε ιστορία ξεχωριστά.

 

“Το νησί στην άκρη του χρόνου”
Είχαμε αρκετό καιρό να δούμε τους Ντακ να ταξιδεύουν, σε ιστορία του Rosa, εκτός του Δήμου Λιμνούπολης κι αυτό επανορθώθηκε αυτόν τον μήνα. Στον Ειρηνικό Ωκεανό, ένα υποθαλάσσιο ηφαίστειο θα εκραγεί και να σχηματίσει ένα πολύ μικρό νησί. Αυτό το νησί όμως δεν είναι κάτι συνηθισμένο, καθώς έχει μεγάλη περιεκτικότητα στο ευγενές μέταλλο. Ο Σκρουτζ, θα ενημερωθεί (στο περίπου) για το νησί αυτό και θα ξεκινήσει με τα τρία του ανιψάκια και τον τζόρα ανιψιό του για να το βρει και να το εντάξει στην ιδιοκτησία του. Η τύχη, όμως, χτύπησε την πόρτα και του Σκληρόκαρδου Χρυσοκούκη, ο οποίος θα κάνει κι εκείνος το ταξίδι του στον Ειρηνικό, για τον ίδιο λόγο με το αντίπαλό του. Το πενάκι του τεράστιου Don έκανε και πάλι το θαύμα του και μας χάρισε μία σπαρταριστή ιστορία, που έχει πρωτοτυπία, δράση κι ανατροπές. Επιτέλους ο Χρυσοκούκης χρησιμοποιείται εδώ στην σωστή του διάσταση κι όχι όπως τις ιστορίες που διαβάζουμε στο Super Μίκυ. Μέσα από την πλοκή, ο αναγνώστης θα μάθει για την περίεργη “ιδιότητα” του 180ου Μεσημβρινού, αλλά και θα γελάσει με το αστείρευτο χιούμορ, τόσο των διαλόγων, όσο και των καρέ. Η πλοκή αφιερώνει τις δύο πρώτες σελίδες με καθαρή αφήγηση, γεγονός σπάνιο για την δουλειά του μεγάλου δημιουργού. Το φινάλε είναι ανατρεπτικό, δίκαιο και πολύ κωμικό. Όλα αυτά, λοιπόν, σε συνδυασμό και με το απίστευτο σχέδιο, δημιουργούν μία πανέμορφη ιστορία, που όλοι πρέπει να διαβάσουν.

 

“Οι θερμοφόρες”
Ο Ντόναλντ έχει πιάσει δουλειά σαν πλασιέ θερμοφόρων και φαίνεται να κάνει πωλήσεις. Δυστυχώς όμως έχει μία αρραβωνιαστικιά που δεν τον εκτιμά καθόλου και προτιμά να μείνει στο σπίτι και να απολαύσει τον αγαπημένο της ατρόμητο παρουσιαστή, παρά να βγει με έναν άσημο πλασιέ. Ο φίλος μας, γεμάτος απογοήτευση, θα υποβάλει στον προϊστάμενό του την παραίτησή του, αλλά εκείνος τον συμβουλεύει να μην πετάξει μία τέτοια καριέρα στα σκουπίδια. Του προτείνει, λοιπόν, να πάει σε μία μακρινή περιοχή για να λανσάρει τις θερμοφόρες και παράλληλα να ξεχάσει την σκορδόπιστη. Εκείνος δέχεται, αλλά μετά από ένα λάθος θα βρεθεί στην καρδιά της Αφρικής, μέσα στον καύσωνα. Εκεί, όχι μόνο δεν θα καταφέρει να πουλήσει την πραμάτεια του, αλλά θα βρει πολλούς μπελάδες και πολλές δύσκολες καταστάσεις. Θα καταφέρει να αντεπεξέλθει? Μου άρεσε πολύ το εν λόγω σενάριο. Δεν απαξιώνει τον πρωταγωνιστή, απεναντίας τον τιμά, δίνοντας του θάρρος κι ανδρεία, χωρίς όμως να αλλοιώνει τον χαρακτήρα του (την σχέση του με την τύχη). Η πλοκή ενισχύει την άποψή μου για την Νταίζυ ( ), ενώ προσφέρει στον αναγνώστη όμορφες σκηνές δράσης. Το plot twist στο φινάλε είναι ο ορισμός της λέξης “δικαιοσύνη” και με κάλυψε απόλυτα. Ο Vicar, ακόμα μία φορά, δίνει ρεσιτάλ σχεδίου.

 

“Τρία μείον δύο ίσον ένα”
Η πρώτη ημέρα στο σχολείο ξεκινά στην Λιμνούπολη κι ένας ιδιόρρυθμος δάσκαλος κάνει την εμφάνισή του στο σχολείο του Χιούη, του Λιούη και του Ντιούη. Ο τύπος έχει σπουδάσει Παιδοψυχολογία κι αμέσως μόλις είδε τα τρία ανιψάκια, έκρινε ότι κάτι δεν πάει καλά. Θα ζητήσει να δει τον κηδεμόνα τους και μόλις ο Ντόναλντ πηγαίνει να τον συναντήσει, εκείνος θα του πει ότι τα τρία παπάκια θα πρέπει να χωριστούν προσωρινά για να αποκτήσουν ξεχωριστές προσωπικότητες και να γίνουν αυτόνομοι. Ο φίλος μας, ενώ στην αρχή παραξενεύεται, θα υποκύψει και θα τηρήσει τους νέους κανόνες. Τα τρία ανιψάκια, όμως, δεν θέλουν να χωριστούν και βρίσκονται σε απόγνωση. Πρόκειται για ένα καλό σενάριο, που όμως δεν διεκδικεί την πρωτιά. Θα το χαρακτήριζα πρωτότυπο, αν δεν είχα διαβάσει την ιστορία “Κι ύστερα έμειναν δύο”, στο προηγούμενο τεύχος του ΚΟΜΙΞ. Όπως εκεί, έτσι κι εδώ, κάποιες ανώτερες δυνάμεις προσπαθούν να χωρίσουν τα τρία παπάκια, αλλά κάτι τέτοιο στέκεται τρομερά δύσκολο. Ο δεσμός τους είναι άρρηκτος και η αγάπη που τρέφει ο ένας για τον άλλο είναι τεράστια. Κι όταν ενώνουν τις δυνάμεις τους, τότε μπορούν να φέρουν εις πέρας ακόμα και την πιο δύσκολη αποστολή. Η πλοκή, τουλάχιστον μέχρι λίγο πριν το φινάλε, δεν έχει κάτι σημαντικό να μας πει. Είναι μέτρια. Το φινάλε (αν κι αναμενόμενο) δίνει έναν ευφυή τόνο στο σύνολο και αποδεικνύει ότι οι τρεις πρωταγωνιστές είναι τετραπέρατοι. Το σχέδιο του Marco Rota είναι χαρακτηριστικό και πολύ προσεγμένο. Είναι η ιδέα μου ή στο τελευταίο καρέ της ιστορίας εμφανίζεται μία καρικατουρίστικη μορφή του Carl Bark?

 

“Πράσινο παγωτό και τραμπολίνο”
Μία σημαντική ημέρα ξημερώνει για τον Γκούφυ, καθώς είναι εκείνη που έχει τα γενέθλιά του. Η χαρά του δεν λέγεται, τόσο γιατί έχει την τιμητική του, όσο και στο ότι στηρίζεται στους αγαπημένους του φίλους, που θα του κάνουν δώρα που λατρεύει. Οι φίλοι του Γκούφυ, όμως, φαίνεται να έχουν άλλη άποψη. Προτιμούν να του χαρίσουν χρήσιμα πράγματα και να του προσφέρουν όμορφες εμπειρίες. Πώς θα αντιδράσει ο αφελής και καλοκάγαθος φίλος τους? Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ανακτήσω από την μνήμη μου αυτή την στιγμή, ιστορία με τον Γκούφυ, που να έχει τόσο αφελή (χαζοχαρούμενο θα έλεγα) χαρακτήρα. Το σενάριο βάζει πολλά εμπόδια στους δεσμούς των πρωταγωνιστών, δεν χαρακτηρίζει, όμως,  κανέναν ως κακό. Η πλοκή είναι λιτή και δεν προσφέρει κάποια στιγμή που θα μας μείνει. Το φινάλε αποδεικνύει περίτρανα την ισχυρή σχέση ανάμεσα στον πρωταγωνιστή και στον Μίκυ. Γενικά είναι μία “αγαπησιάρικη” ιστορία, που όμως δεν είναι τόσο του γούστου μου. Το σχέδιο είναι ζωντανό και κεφάτο. Μου άρεσε.

 

“Ο μάνατζερ του Κύρου”
Ένας περίεργος και καλοντυμένος τύπος θα βρεθεί στο κατώφλι του εργαστηρίου του Κύρου και φαίνεται πολύ θυμωμένος. Ο λόγος είναι ότι ο καλοκάγαθος εφευρέτης χρεώνει σε εξευτελιστικές τιμές τις εφευρέσεις που δημιουργεί. Έτσι του προτείνει να γίνει μάνατζερ του (έναντι αμοιβής) και να διαφημίσει τις δημιουργίες του στο ευρύ κοινό. Θα φέρει όμως τα επιθυμητά αποτελέσματα και την αύξηση των πωλήσεων? Ή μήπως την απόλυτη καταστροφή? Πρόκειται για ένα ημιτελές σενάριο του μεγάλου Carl Barks, το οποίο πιστεύω ότι αν το ολοκλήρωνε θα ήταν καλύτερο από το αποτέλεσμα αυτό. Η πλοκή ξεκινά πολύ απότομα και βιαστικά κι όλη η διάρκειά της είναι καρτουνίστικη. Κοινώς, γίνονται όλα μπάχαλο. Ίσως να την δικαιολογούσα αν στην θέση του άγνωστου μάνατζερ ήταν ο Φέθρυ. Το φινάλε αποκαλύπτει έναν Κύρο εξοργισμένο, γεγονός που δεν το βλέπουμε συχνά. Το σχέδιο ήταν τίμιο. Αρκετά περιγραφικό.

 

“Ο τυχερός γρουσούζης”
Ο Γκαστόνε βρίσκεται στο γραφείο ενός μέντιουμ, με σκοπό να την συμβουλευτεί για το ωροσκόπιό του. Εκείνη όμως του έχει στήσει μία σατανική παγίδα, προκειμένου να του κλέψει την τύχη και να την ενσωματώσει σε ένα μαγικό φυλαχτό. Αυτό θα πρέπει να γίνει το αργότερο μέχρι την δύση του ήλιου, γιατί μετά δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα. Η απίστευτη τύχη του πρωταγωνιστή θα δοκιμαστεί στα όρια κι ένα απρόσμενο κυνήγι θα ξεκινήσει. Ακόμα ένα σενάριο που ξεκινάει αστραπιαία και δίνει μία πλοκή που οι πρωταγωνιστές μπλέκουν σε γκάφες. Οι καταστάσεις στις οποίες μπλέκει το μέντιουμ με το περίεργο χτένισμα, είναι κωμικές. Μου έφερε στο μυαλό την Μάτζικα και την εμμονή της να αποκτήσει την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ για να φτιάξει το μενταγιόν που θα την κάνει πλούσια. Το φινάλε κλέβει τις εντυπώσεις και το βρήκα έξυπνο. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, αν και η καρικατουρίστικη μορφή του μέντιουμ ήταν πρωτότυπη κι έξω από τα συνηθισμένα. Το παράθυρο του γραφείου της, στην αρχή της ιστορίας, μου θύμισε το αντίστοιχο παράθυρο του σπιτιού του Dr. Strange.

 

“Περιπετειώδεις διακοπές”
Ο Μίκυ, η Μίννι, ο Γκούφυ και η Κλάραμπελ, έχουν πάει εκδρομή στο Πράσινο Δάσος. Μετά από μία διαφωνία που είχαν αποφασίστηκε οι γυναίκες να ακολουθήσουν ένα άλλο ζευγάρι σε πεζοπορία στο βουνό και οι άντρες να κάνουν βαρκάδα με κανό για να συλλέξουν περιπετειώδεις εμπειρίες. Το κανό τους, όμως, θα χτυπήσει σε ένα κλαδί και θα τρυπήσει, με αποτέλεσμα οι δύο φίλοι να κολυμπήσουν και να βγουν σε ένα μικρό νησάκι. Εκεί, έντρομοι, θα δουν μερικούς μυστηριώδεις τύπους να γεμίζουν τα ρεβόλβερ τους. Η ανησυχία τους για τα κορίτσια είναι πλέον εμφανής. Θα πρέπει να υπερβάλλουν εαυτόν και να φτάσουν μέχρι τον ξενώνα για να ειδοποιήσουν τους ενοίκους για τον επερχόμενο κίνδυνο. Μία δύσκολη αποστολή. Πρόκειται για ένα σενάριο, που ξεναγεί τον αναγνώστη στην φύση, ενώ παράλληλα του προσφέρει αστυνομική δράση. Η πλοκή αλλάζει συνεχώς σκηνικά κι έχει στο μενού της ακόμα και πιστολίδι. Ο Μίκυ, θα βάλει το μυαλό του σε λειτουργία, και θα προσπαθήσει να βρει λύση στο πρόβλημα που προέκυψε, αλλά το φινάλε της ιστορίας, φαίνεται ότι θα εκπλήξει, εκτός από τους αναγνώστες, κι εκείνον. Γενικά την βρήκα μία χαριτωμένη προσπάθεια, που με κράτησε. Το σχέδιο με ικανοποίησε. 

 

“Τα πολύτιμα συμβόλαια”
Ο θείος Σκρουτζ κλείνει ακόμα ένα επικερδές συμβόλαιο και περιχαρής, θα κατέβει μέχρι το αρχείο για να το βάλει μαζί με τα υπόλοιπα. Όταν ανοίγει την πόρτα του αρχείου, αυτό που αντικρίζει είναι το απόλυτο χάος. Τα έγγραφα είναι σκορπισμένα παντού, άλλα σκισμένα, άλλα τσαλακωμένα και οι αράχνες έχουν υφάνει παντού τον ιστό τους. Αφού λοιπόν κάνει, μαζί με την δεσποινίδα Ευταξία, μία γερή φασίνα, σκέφτεται να μιλήσει με τον Κύρο για την ασφάλειά τους. Έτσι ο αγαπητός εφευρέτης θα εγκαταστήσει ένα σύστημα που θα προστατεύει τα πολύτιμα έγγραφα από κάθε κίνδυνο. Από κάθε είπα? Από τα σύντομα σενάριο του τεύχους, αυτό είναι το συντομότερο. Καταπιάνεται με μία απλή ιδέα και την αναπτύσσει ικανοποιητικά, βγάζοντας γέλιο. Η πλοκή, ακόμα και με τόσες λίγες σελίδες, πετυχαίνει τον σκοπό της, είναι γρήγορη, χωρίς όμως να είναι βιαστική. Το φινάλε αφήνει ένα χαμόγελο στα χείλη. Το σχέδιο θα μπορούσε να ήταν καλύτερο.

 

“Διαστημικά σκουπίδια”
Ο Ντόναλντ, για πολλοστή φορά, έχει προσληφθεί από τον Δήμο Λιμνούπολης στην θέση του οδοκαθαριστή κι έχει πέσει σε γενική ανυποληψία. Εκτός από τους δημότες, ακόμα και οι συνάδελφοί του δεν του δείχνουν τον δέοντα σεβασμό. Όταν θα χαλάσει το κινητό του και θα πάει στο εργαστήριο του Κύρου για να το δει, θα κάτσει σε μία περίεργη πολυθρόνα, που θα τον στείλει 100 χρόνια στο μέλλον. Ο φίλος μας δεν φαίνεται να δυσανασχετεί με αυτή την αλλαγή. Απεναντίας, θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα για κατάταξη στην ομάδα που μαζεύει τα σκουπίδια από το διάστημα και θα γίνει ο απόλυτος ήρωας. Ένα σενάριο που χαρακτηρίζεται από μεγάλη φαντασία κι έχει τον Ντόναλντ σε πρώτο πλάνο. Δεν ξέρω αν είναι προφητικό, αλλά σίγουρα περιέχει φουτουριστικά στοιχεία. Η πλοκή έχει πλούσιες εναλλαγές σκηνών και μία υποτυπώδη δράση, όσο πλησιάζουμε στο φινάλε. Ένα φινάλε που επαναστήνει την κανονικότητα. Γενικά την βρήκα μία καλή ιστορία, αλλά (έχω βαρεθεί να το λέω) όχι για τις σελίδες ενός τέτοιου βαρύγδουπου τίτλου, όπως του ΚΟΜΙΞ.