Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΛΛΟΓΗ GRAPHIC NOVELS ΤΗΣ MARVEL

[v hunter d]

Θα συνεχίσω τις σύντομες κριτικές των graphic novels της Marvel με τους τόμους 70, 71, 72. Όταν λέμε κριτική εννοούμε φυσικά θάψιμο και γκρίνια, έτσι; Έχουμε και λέμε:

 

 70. Μυστική Εισβολή: Οι Skrull ως Αλ Κάιντα, με κρυφούς πράκτορες να ετοιμάζουν μεγάλο χτύπημα. Χαοτικές καταστάσεις, μπόλικη δράση, λίγο κουραστικό το ποιος είναι ποιος. Α! Στα πολύ θετικά. Εμφανίζεται και ο Κα-Ζαρ!

 

71. Doctor Strange Ο Όρκος: Περίμενα πως και πως να διαβάσω μια περιπέτεια του αγαπημένου μου μάγου αλλά Χάρυ Πότερ πουθενά! Μετά είδα πως μπέρδεψα τους μάγους. Δεν τρελάθηκα. Αυτή η ιδέα να κάνουμε πιο ενήλικα και πιο "γήινα" κόμικς καθόλου δε μου αρέσει. Περίμενα ατέλειωτους δαίμονες και καταχθόνιες θεότητες και είδα νοσοκομεία, εγχειρήσεις και κριτική 15χρονου στις φαρμακευτικές. Και κάτι που με εκνεύρισε μέχρι γέλιου. Πήρε μαγικό ελιξίριο από άλλη διάσταση και το έστειλε για χημική ανάλυση σε εργαστήριο; Σοβαρά τώρα; 

 

72. Thunderbolts Έμπιστα Τέρατα : Δεν έχω καταλάβει πως ο οποιοσδήποτε έχει έστω και λίγο σώας τας φρένας του αναθέτει τέτοιο καθήκον και παραχωρεί τέτοια εξουσία στον Νόρμαν Όσμπορν. Όσο βλαξ και να είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής, δε μπορώ να φανταστώ πως στέκει μια τέτοια απόφαση. Κατά τα άλλα υπάρχει μια Μιλλερική-Μουρική  ατμόσφαιρα αποδόμησης(τελειωμό δεν έχει αυτό το πράγμα με τις αποδομήσεις), το κόμικ διαβάζεται γρήγορα και οι χαρακτήρες είναι  ενδιαφέροντες.

 

Bonus: Κατάφερα μετά από κόπο να διαβάσω το 1602. Τρεις μήνες το πάλευα. Τόσα κλισέ, τόση φαινομενική πολυπλοκότητα και στο τέλος μια κατάληξη για να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Κρίμα γιατί ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, στη θεωρία τουλάχιστον. Πάω να διαβάσω κανένα ιταλικό με τον Τεξ και τον Ζαγκόρ για να στανιάρω...

 

 

[PowerRangers8]

1 ώρα πριν, v hunter d είπε:

 

 

 70. Μυστική Εισβολή: Οι Skrull ως Αλ Κάιντα, με κρυφούς πράκτορες να ετοιμάζουν μεγάλο χτύπημα.

Ποτε δεν μου πέρασε απο το μυαλό πως κάποιος παρουσίασε τους Skrull ως Αλ Κάιντα. Πολύ κάλο!

 

71. Doctor Strange Ο Όρκος: Περίμενα πως και πως να διαβάσω μια περιπέτεια του αγαπημένου μου μάγου αλλά Χάρυ Πότερ πουθενά!

Δεν γίνεται να έχουμε Χαρυ Ποτερ πάντα σε κάθε είτε μεγάλη είτε μικρή περιπέτεια του ''αλαζονικού'' γιατρού/μάγου μας. Αυτό το story arc μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και πολύ νόημα είχε. Κατά κάποιο άσχημο αλλά περίεργο τρόπο, οι ασθένειες είναι ''απαραίτητες'' για τη μείωση του υπερπληθυσμού. Φαντάσου αν το μαγικό ελιξίριο θα θεράπευε οποιαδήποτε αρρώστια.

 

72. Thunderbolts Έμπιστα Τέρατα : Δεν έχω καταλάβει πως ο οποιοσδήποτε έχει έστω και λίγο σώας τας φρένας του αναθέτει τέτοιο καθήκον και παραχωρεί τέτοια εξουσία στον Νόρμαν Όσμπορν. Όσο βλαξ και να είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής, δε μπορώ να φανταστώ πως στέκει μια τέτοια απόφαση.

Καλά έκαναν οι δημιουργοί αυτού του τόμου. Σε κάθε χωρά και κάθε γωνιά του πλανήτη έχουμε ηλίθιο και πανηλιθιο πρόεδρο. Ειναι γνωστο πως υποστηριξουν το κακο αλλα ο λαος εξακολουθεί να κοιμάται.

 

 

 

 

[v hunter d]

Πριν από 1 ώρα, PowerRangers8 είπε:

Φαντάσου αν το μαγικό ελιξίριο θα θεράπευε οποιαδήποτε αρρώστια.

Μα έστειλε μαγικό ελιξήριο από άλλη διάσταση για χημική ανάλυση σε εργαστήριο! Είπαμε να το τραβάμε αλλά όχι κι έτσι. Ναι, για την κριτική στις φαρμακευτικές συμφωνώ αλλά το σενάριο χωλαίνει. Και έψαχνα τον κανονικό Χαρυ Ποτερ. Παρεξήγηση. 

 

Πριν από 1 ώρα, PowerRangers8 είπε:

Σε κάθε χωρά και κάθε γωνιά του πλανήτη έχουμε ηλίθιο και πανηλιθιο πρόεδρο. Ειναι γνωστο πως υποστηριξουν το κακο αλλα ο λαος εξακολουθεί να κοιμάται

Οι κυβερνήσεις υποστηρίζουν το κακό όταν έχουν συμφέρον. Τώρα δίνουν τόση εξουσία σε έναν παρανοϊκό τύπο χωρίς εμφανές αντάλλαγμα. Δήθεν συγκινήθηκε ο Πρόεδρος από τον αγώνα του Οσμπορν. 

 

Γενικά, η πολιτική άποψη όπως τη διατυπώνουν στις ιστορίες της Marvel και χοντροκομμενη είναι (στα όρια της προπαγάνδας, ασχέτως αν συμφωνούμε ή όχι με τις απόψεις) και εις βάρος του σεναρίου λειτουργεί πολλές φορές. Αν δεν είσαι Moore ή Moorcock ή Miller, εύκολα το αποτέλεσμα να βγει φαιδρό. 

 

Εντάξει, με τα σενάρια έχω ένα κόλλημα και ένα ψώνιο οπότε μη μου πολυδίνετε σημασία 

Επεξεργασία Ιουνίου 7, 2022 από v hunter d

[nikolas12]

Τόμος 72: Thunderbolts - Έμπιστα Τέρατα

 

 

Αρκετά ενθουσιασμένος για το συγκεκριμένο τόμο, μιας και δεν έχω ξαναδιαβάσει ιστορία Thunderbolts, πάμε να δούμε πως τα πήγαν οι Ellis και Deodato.

 

Η αρχή με έναν καινούριο ηγέτη

 

 

Αυτό που γίνεται σαφές εξαρχής στη σειρά είναι ότι οι Thunderbolts λειτουργούν ως μια ομάδα, αυστηρά ελεγχόμενη από την κυβέρνηση, αφού είναι υπεύθυνοι να βρίσκουν τους ήρωες που δεν έχουν υπογράψει το Πρωτόκολλο Καταγραφής (που είδαμε τι έγινε στο Civil War, ουσιαστικά είναι ένα πρωτόκολλο που πρέπει όλοι οι ήρωες να υπογράψουν και να αποκαλύψουν την ταυτότητα τους, διαφορετικά είναι παράνομοι) και να τους συλλαμβάνουν. Όλο αυτό γίνεται υπό έναν νέο ηγέτη, τον Norman Osborn.

 

 

O Osborn από εδώ αρχίζει και προετοιμάζεται για το Dark Reign, ενώ σιγά σιγά δείχνει ότι κατρακυλάει αφού τα φάρμακα του δεν τον βοηθάνε με τη διαταραχή και η εμμονή του με τον Spider-Man επιστρέφει. Ουσιαστικά η όλη ιστορία αφορά στις αλλαγές που κάνει ο Norman στην ηγεσία της ομάδας, το τι σχέσεις έχει με το κάθε μέλος και τι του υπόσχεται ως αμοιβή για τη συμμετοχή. Οι αποστολές έχουν να κάνουν τόσο με τη σύλληψη των ηρώων όσο και με το να φαίνεται σωστή η δημόσια εικόνα των Thunderbolts.

 

 

Ουσιαστικά αυτό που βλέπουμε είναι οι προβληματικές σχέσεις των μελών, η έλλειψη ρυθμού, οι δυσκολίες ακόμα και με τον πιο απλό ήρωα και το πως ο Bullseye γίνεται X Factor της ομάδας προλαμβάνοντας καταστάσεις. Γενικότερα δεν είναι κάποια ιδιαίτερα εντυπωσιακή υπόθεση, περισσότερο ένα απλό κόμικ σε συνέχειες, το οποίο θα εξελιχθεί σίγουρα ως ιστορία πολύ παρακάτω. Προς το παρόν είδαμε συμπυκνωμένη δράση σε τεύχη και μετά αρκετές συζητήσεις και εξελίξεις γύρω από την ομάδα.

 

Το εξαιρετικό σχέδιο του Deodato

 

 

Είναι φοβερός σχεδιαστής και το αποδεικνύει και εδώ. Πολύ αληθινές και ζωντανές σκηνές δράσης, εκφραστικά πρόσωπα, όμορφα καρέ και κυρίως στους διαλόγους, κάθε μα κάθε πάνελ θυμίζει πίνακα με βάση το πως το ζωγραφίζει ο Deodato. Είναι ένας από τους πάρα πολύ καλούς σχεδιαστές και κάνει καλύτερη κάθε δουλειά που συμμετέχει.

 

Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται

 

 

Δεν πολυτρελάθηκα με όσα διάβασα, είναι ένα κόμικ που επικεντρώνεται περισσότερο στον Norman Osborn και τους καλούς συλληφθέντες παρά στις διαπροσωπικές σχέσεις της ομάδας και για μένα θα μπορούσαν να το χειριστούν κάπως καλύτερα. H δράση όπως είπα μοιάζει να μην απλώνεται σε όλη τη διάρκεια του, αλλά σε συγκεκριμένα σημεία. Όπως και να 'χει, δεν είναι ένας τόμος που με ενθουσίασ σε πολύ μεγάλο βαθμό και θα τον πρότεινα για όποιον θέλει να έχει μια Thunderbolt ιστορία στη συλλογή του και να δει νέους ήρωες. Καλό διάβασμα σε όλους  

[Bilis]

Έχω καιρό να γράψω εδώ οπότε ακολουθεί μεγάλο post

Διάβασα αρκετούς τόμους από την δεύτερη εξηντάδα. Θα γράψω την γνώμη μου για τους World War Hulk και Thunderbolts καθώς τους έχω φρέσκους.

Παγκόσμιος Εχθρός Hulk
Το Planet Hulk είναι η αγαπημένη μου ιστορία Marvel οπότε ήξερα πως το World War Hulk δύσκολα θα έφτανε στο επίπεδό του. Τελικά, όντως, δεν είναι τόσο καλό αλλά αποτελεί ένα αξιόλογο follow-up.

Η ιστορία ακολουθεί τον Hulk που επιστρέφει στην Γη για να εκδικηθεί τους Illuminati που τον έστειλαν στο διάστημα. Η δράση είναι άφθονη, με μεγάλα καρέ καθιστώντας έτσι τον τόμο ευανάγνωστο. Βέβαια αυτό λειτουργεί και εις βάρος της πλοκής καθώς δεν δίνεται αρκετός χρόνος στους χαρακτήρες να αναπτυχθούν. Πιστεύω πως αυτή η ιστορία είχε την δυνατότητα να εξελιχθεί σε ένα έπος εκδίκησης, δεν την αξιοποίησε όμως ποτέ στο επαρκώ της. Το σχέδιο του Romita δεν είναι κακό αλλά σίγουρα όχι και από τις πιο δυνατές δουλειές του. Προτιμώ αυτό του Pagulayan στο Planet Hulk, είναι λιγότερο καρτουνίστικο.

Επίσης, πολλά subplots αφήνονται ανοιχτά για να συμπληρωθούν από tie-ins. Δεν πιστεύω όμως πως ούτε με αυτά η ολοκληρωμένη ιστορία θα είναι το έπος εκδίκησης που ήθελα να δω. Μια εξήγηση που διάβασα σε κριτικές online ήταν πως καθώς αυτή η ιστορία περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες, η δημιουργική ελευθερία του Pak περιορίστηκε ενώ στο Planet Hulk που διαδραματιζόταν σε έναν εντελώς διαφορετικό πλανήτη μπορούσε να κάνει ότι ήθελε. Όντως, σίγουρα θα επηρεάστηκε από αυτό αλλά όπως προανέφερα, το τελικό αποτέλεσμα βρίσκεται σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο.

Thunderbolts: Έμπιστα Τέρατα
Παραξενεύτηκα που δεν είδα ενθουσιασμό γι' αυτόν τον τόμο επειδή γρήγορα έγινε ένας από τους αγαπημένους μου. Η πλοκή ακολουθεί μια νέα εκδοχή της ομάδας των Thunderbolts που είναι κάτι ανάμεσα στην Suicide Squad και τους Seven από το The Boys. Υπό την ηγεσία του Norman Osborn, η ομάδα έχει ως σκοπό την φυλάκιση μη-καταγεγραμμένων υπερηρώων.

Ειλικρινά, μου άρεσε κάθε στοιχείο αυτού του κόμικ. Ο τόνος της ιστορίας είναι σοβαρός με πολιτικές προεκτάσεις και ο Ellis καταφέρνει να στήσει μια "σκοτεινή" ατμόσφαιρα χωρίς περιττή σοβαροφάνεια. Οι Z-list χαρακτήρες που αποτελούν την ομάδα και τους αντιπάλους της ξεδιπλώνονται καλά και ο καθένας έχει την δική του ιστορία και τα δικά του κίνητρα. Διάβασα αργότερα το Spider-Man: New Ways to Die (για το οποίο έχω κριτική πιο μετά) που γράφτηκε την ίδια περίοδο και περιέχει αρκετούς από τους Thunderbolts, όμως έτσι όπως τους έχει γράψει ο Dan Slott είναι πιο ανάλαφροι και η δυναμική της ομάδας δεν έχει καμία σχέση με αυτή του "Έμπιστα Τέρατα". Κάτι τέτοιο δίνει έμφαση στο πόσο ιδιαίτερη ήταν η δουλειά που έκανε ο Ellis.

Το σχέδιο του Deodato είναι επίσης άριστο, είτε πρόκειται για την κινηματογραφική δράση ή τα συναισθήματα που αποτυπώνονται στα πρόσωπα των χαρακτήρων. Επίσης μου έκαναν εντύπωση η στολές των χαρακτήρων. Πολύ καλά σχεδιασμένες και πολύ ζόρικες. Η δουλειά στα μελάνια είναι και αυτή πολύ προσεγμένη με ωραίες σκιάσεις ενώ τα χρώματα αποδίδουν καλά τον τόνο της ιστορίας. Επιπλέον, τα εξώφυλλα του Djurdjević πιστεύω δένουν αρμονικά με το συνολικό αποτέλεσμα. Ακόμα και μικρές λεπτομέρειες όπως η διάταξη των καρέ φαίνονται πως έχουν γίνει με φροντίδα.

Τα "Έμπιστα Τέρατα" είναι μια ιστορία από αυτές που διαβάζεις και δεν θες να τελειώσουν. Τα λίγα αρνητικά που έχω να πω είναι πως κάποιες "slice of life" σκηνές μου φάνηκαν λίγο ξέμπαρκες και χαλούσαν τον ρυθμό ενώ η ιστορία δεν ολοκληρώνεται σε αυτά τα 6 τεύχη. Εννοείται όμως πως θα διαβάσω και τα υπόλοιπα 6 που κλείνουν το run του Ellis. Όπως έχετε καταλάβει, μου άρεσε πολύ αυτό το κόμικ. Το προτείνω σε όλους! Είναι και εύκολο jumping point γιατί δεν χρειάζεται πολλές προηγούμενες γνώσεις.


Πρόσφατα πήρα τον πρώτο τόμο της συλλογής Marvel: The Legendary Collection, την νέα συλλογή της Hatchette που κυκλοφορεί από αυτή τη χρονιά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τώρα που τον διάβασα, σκέφτηκα να αναρτήσω μια κριτική και να συγκρίνω την συλλογή με αυτή που κυκλοφορεί στην χώρα μας.

Marvel: The Legendary Collection - Spider-Man: New Ways to Die



Η Έκδοση
Η έκδοση είναι παρόμοια με αυτή της Επίσημης Συλλογής όμως οι τόμοι είναι άσπροι αντί για μαύροι. Το μέγεθος των σελίδων είναι μικρότερο αλλά η διαφορά είναι τόσο μικρή που περνάει απαρατήρητη. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι στην ποιότητα του χαρτιού. Δεν είναι γυαλιστερό όμως πιστεύω ότι η ποιότητα του είναι αρκετά καλή και τα χρώματα αποτυπώνονται ωραία. Τέλος, δεν λείπει το σχέδιο από την ράχη το οποίο απεικονίζει γνωστούς υπερήρωες της Marvel να παρελαύνουν. Στην Βρετανική έκδοση, οι τόμοι δεν μπαίνουν με την σειρά που κυκλοφόρησαν οπότε ο πρώτος τόμος είναι ο πεντηκοστός ένατος στην σειρά.



Η Ιστορία
Ο πρώτος τόμος φυσικά και είναι αφιερωμένος στον Spider-Man. Περιλαμβάνονται τα τεύχη 568-573 (Σενάριο Dan Slott - Σχέδιο John Romita Jr.) τα οποία αποτελούν το story arc "New Ways to Die" (το οποίο δεν είχα ξανακούσει αλλά με λίγο ψάξιμο βρήκα ότι είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα με τα τεύχη Spider-Man της Anubis) και την μικρή ιστορία "Fifth Stage" που είχε συμπεριληφθεί στο τεύχος 568 (Σενάριο Mark Waid - Σχέδιο Adi Granov).

Τα έξι τεύχη εμπεριέχουν πολλά διαφορετικά subplots στα οποία εμφανίζονται γνωστοί δευτερεύοντες χαρακτήρες του Spidey όπως η Θεία May, ο Harry Osborn, ο Eddie Brock, ο Mr. Negative και όπως ανάφερα και πριν, ο Norman Osborn με μερικούς από τους Thunderbolts. Κι αυτός ο τόμος έχει πολιτικό κλίμα, όχι όμως τόσο σοβαρό όσο στα "Έμπιστα Τέρατα". Η ανάγνωση είναι ευχάριστη αν και ο χωρισμός σε subplots, με το πιο σημαντικό να είναι μάλλον η γέννηση του Anti-Venom, δεν σου δίνει κάποια κεντρική ιστορία για να πιαστείς. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο παράπονο μου εκτός από τους Thunderbolts που δίνουν την εντύπωση πως είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες.

Το σκίτσο του Romita φαίνεται πιο ιδιαίτερο απ' ότι συνήθως αλλά μπορεί γι' αυτό να οφείλονται τα μελάνια και τα χρώματα. Γενικά έχει και τα καλά του και τα κακά του, κάποια μακρινά πλάνα όμως είναι σακατεμένα. Ιδιαίτερα τα μαλλιά των Osborn σε κάποια καρέ τα βρήκα εντελώς κακοφτιαγμένα. Η μικρή ιστορία "Fifth Stage" μου άρεσε αλλά δεν θα επεκταθώ σε αυτή.

Το Έξτρα Υλικό
Όλοι γνωρίζουν πως δεν γίνεται συλλογή χωρίς εξτραδάκια. Εδώ έχουμε μπόλικα. Εκτός από τις 2 σελίδες με τα καθιερωμένα editorial και "Η ιστορία έως τώρα" βρίσκουμε ένα τετρασέλιδο άρθρο σχετικά με την εξέλιξητου Spider-Man στο χρονικό πλαίσιο όπου γράφτηκε η ιστορία και άλλες 4 σελίδες με εναλλακτικά εξώφυλλα. Μια πρωτοβουλία της συλλογής που με έκανε να χαρώ είναι η προσθήκη ενός timeline με τα κυριότερα τεύχη και story arcs που οδήγησαν σε αυτή την ιστορία.




Η μεγαλύτερη έλλειψη της Επίσημης Συλλογής είναι η παράλειψη της ημερομηνίας κυκλοφορίας των τευχών του τόμου και αν και εδώ δεν λύνεται εντελώς το πρόβλημα, είναι σίγουρα ένα καλό βήμα. Τέλος, αντί για τον επόμενο τόμο, στην Βρετανική έκδοση αναγράφονται προτάσεις ανάγνωσης εντός και εκτός της συλλογής (πάντα σχετικές με τον ήρωα ή τους συντελεστές).



Επιπρόσθετες Πληροφορίες και Τελικός Απολογισμός
Το σχέδιο της συλλογής είναι για 100 τόμους και υπάρχει η δυνατότητα συνδρομής με επιπρόσθετα δωράκια και άλλα τέτοια όπως συνηθίζεται σήμερα αντί καλύτερης τιμής. Μερικοί από τους επόμενους τόμους είναι οι Avengers: Disassembled, Loki Agent of Asgard: Trust Me, Captain Marvel: Higher, Further, Faster, Wolverine: Enemy of the State, Secret War και Dr. strange: The Oath αρκετούς από τους οποίους έχουμε δει στα Ελληνικά και στην Επίσημη Συλλογή. Επίσης είδα πως η κανονική τιμή των τόμων είναι στις 12 Αγγλικές λίρες, 2 παραπάνω από την Επίσημη Συλλογή. Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί αυτή την αύξηση.

Κλείνοντας, έμεινα ικανοποιημένος από αυτόν τον τόμο. Η συλλογή όμως είναι ουσιαστικά ανακύκλωση της Επίσημης Συλλογής με μερικές αλλαγές και νέες προσθήκες ως αφορμή για την κυκλοφορία της. Γι' αυτόν τον λόγο δεν πιστεύω να την δούμε στην Ελλάδα που έχουμε την Επίσημη Συλλογή ακόμη φρέσκια.

Αν καθίσατε και το διαβάσατε όλο αυτό σας ευχαριστώ θερμά!

[Ilias]

On 10/6/2022 στο 11:13 ΜΜ, Bilis είπε:

Έχω καιρό να γράψω εδώ οπότε ακολουθεί μεγάλο post

Διάβασα αρκετούς τόμους από την δεύτερη εξηντάδα. Θα γράψω την γνώμη μου για τους World War Hulk και Thunderbolts καθώς τους έχω φρέσκους.

Παγκόσμιος Εχθρός Hulk
Το Planet Hulk είναι η αγαπημένη μου ιστορία Marvel οπότε ήξερα πως το World War Hulk δύσκολα θα έφτανε στο επίπεδό του. Τελικά, όντως, δεν είναι τόσο καλό αλλά αποτελεί ένα αξιόλογο follow-up.

Η ιστορία ακολουθεί τον Hulk που επιστρέφει στην Γη για να εκδικηθεί τους Illuminati που τον έστειλαν στο διάστημα. Η δράση είναι άφθονη, με μεγάλα καρέ καθιστώντας έτσι τον τόμο ευανάγνωστο. Βέβαια αυτό λειτουργεί και εις βάρος της πλοκής καθώς δεν δίνεται αρκετός χρόνος στους χαρακτήρες να αναπτυχθούν. Πιστεύω πως αυτή η ιστορία είχε την δυνατότητα να εξελιχθεί σε ένα έπος εκδίκησης, δεν την αξιοποίησε όμως ποτέ στο επαρκώ της. Το σχέδιο του Romita δεν είναι κακό αλλά σίγουρα όχι και από τις πιο δυνατές δουλειές του. Προτιμώ αυτό του Pagulayan στο Planet Hulk, είναι λιγότερο καρτουνίστικο.

Επίσης, πολλά subplots αφήνονται ανοιχτά για να συμπληρωθούν από tie-ins. Δεν πιστεύω όμως πως ούτε με αυτά η ολοκληρωμένη ιστορία θα είναι το έπος εκδίκησης που ήθελα να δω. Μια εξήγηση που διάβασα σε κριτικές online ήταν πως καθώς αυτή η ιστορία περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες, η δημιουργική ελευθερία του Pak περιορίστηκε ενώ στο Planet Hulk που διαδραματιζόταν σε έναν εντελώς διαφορετικό πλανήτη μπορούσε να κάνει ότι ήθελε. Όντως, σίγουρα θα επηρεάστηκε από αυτό αλλά όπως προανέφερα, το τελικό αποτέλεσμα βρίσκεται σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο.

Thunderbolts: Έμπιστα Τέρατα
Παραξενεύτηκα που δεν είδα ενθουσιασμό γι' αυτόν τον τόμο επειδή γρήγορα έγινε ένας από τους αγαπημένους μου. Η πλοκή ακολουθεί μια νέα εκδοχή της ομάδας των Thunderbolts που είναι κάτι ανάμεσα στην Suicide Squad και τους Seven από το The Boys. Υπό την ηγεσία του Norman Osborn, η ομάδα έχει ως σκοπό την φυλάκιση μη-καταγεγραμμένων υπερηρώων.

Ειλικρινά, μου άρεσε κάθε στοιχείο αυτού του κόμικ. Ο τόνος της ιστορίας είναι σοβαρός με πολιτικές προεκτάσεις και ο Ellis καταφέρνει να στήσει μια "σκοτεινή" ατμόσφαιρα χωρίς περιττή σοβαροφάνεια. Οι Z-list χαρακτήρες που αποτελούν την ομάδα και τους αντιπάλους της ξεδιπλώνονται καλά και ο καθένας έχει την δική του ιστορία και τα δικά του κίνητρα. Διάβασα αργότερα το Spider-Man: New Ways to Die (για το οποίο έχω κριτική πιο μετά) που γράφτηκε την ίδια περίοδο και περιέχει αρκετούς από τους Thunderbolts, όμως έτσι όπως τους έχει γράψει ο Dan Slott είναι πιο ανάλαφροι και η δυναμική της ομάδας δεν έχει καμία σχέση με αυτή του "Έμπιστα Τέρατα". Κάτι τέτοιο δίνει έμφαση στο πόσο ιδιαίτερη ήταν η δουλειά που έκανε ο Ellis.

Το σχέδιο του Deodato είναι επίσης άριστο, είτε πρόκειται για την κινηματογραφική δράση ή τα συναισθήματα που αποτυπώνονται στα πρόσωπα των χαρακτήρων. Επίσης μου έκαναν εντύπωση η στολές των χαρακτήρων. Πολύ καλά σχεδιασμένες και πολύ ζόρικες. Η δουλειά στα μελάνια είναι και αυτή πολύ προσεγμένη με ωραίες σκιάσεις ενώ τα χρώματα αποδίδουν καλά τον τόνο της ιστορίας. Επιπλέον, τα εξώφυλλα του Djurdjević πιστεύω δένουν αρμονικά με το συνολικό αποτέλεσμα. Ακόμα και μικρές λεπτομέρειες όπως η διάταξη των καρέ φαίνονται πως έχουν γίνει με φροντίδα.

Τα "Έμπιστα Τέρατα" είναι μια ιστορία από αυτές που διαβάζεις και δεν θες να τελειώσουν. Τα λίγα αρνητικά που έχω να πω είναι πως κάποιες "slice of life" σκηνές μου φάνηκαν λίγο ξέμπαρκες και χαλούσαν τον ρυθμό ενώ η ιστορία δεν ολοκληρώνεται σε αυτά τα 6 τεύχη. Εννοείται όμως πως θα διαβάσω και τα υπόλοιπα 6 που κλείνουν το run του Ellis. Όπως έχετε καταλάβει, μου άρεσε πολύ αυτό το κόμικ. Το προτείνω σε όλους! Είναι και εύκολο jumping point γιατί δεν χρειάζεται πολλές προηγούμενες γνώσεις.


Πρόσφατα πήρα τον πρώτο τόμο της συλλογής Marvel: The Legendary Collection, την νέα συλλογή της Hatchette που κυκλοφορεί από αυτή τη χρονιά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τώρα που τον διάβασα, σκέφτηκα να αναρτήσω μια κριτική και να συγκρίνω την συλλογή με αυτή που κυκλοφορεί στην χώρα μας.

Marvel: The Legendary Collection - Spider-Man: New Ways to Die



Η Έκδοση
Η έκδοση είναι παρόμοια με αυτή της Επίσημης Συλλογής όμως οι τόμοι είναι άσπροι αντί για μαύροι. Το μέγεθος των σελίδων είναι μικρότερο αλλά η διαφορά είναι τόσο μικρή που περνάει απαρατήρητη. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι στην ποιότητα του χαρτιού. Δεν είναι γυαλιστερό όμως πιστεύω ότι η ποιότητα του είναι αρκετά καλή και τα χρώματα αποτυπώνονται ωραία. Τέλος, δεν λείπει το σχέδιο από την ράχη το οποίο απεικονίζει γνωστούς υπερήρωες της Marvel να παρελαύνουν. Στην Βρετανική έκδοση, οι τόμοι δεν μπαίνουν με την σειρά που κυκλοφόρησαν οπότε ο πρώτος τόμος είναι ο πεντηκοστός ένατος στην σειρά.



Η Ιστορία
Ο πρώτος τόμος φυσικά και είναι αφιερωμένος στον Spider-Man. Περιλαμβάνονται τα τεύχη 568-573 (Σενάριο Dan Slott - Σχέδιο John Romita Jr.) τα οποία αποτελούν το story arc "New Ways to Die" (το οποίο δεν είχα ξανακούσει αλλά με λίγο ψάξιμο βρήκα ότι είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα με τα τεύχη Spider-Man της Anubis) και την μικρή ιστορία "Fifth Stage" που είχε συμπεριληφθεί στο τεύχος 568 (Σενάριο Mark Waid - Σχέδιο Adi Granov).

Τα έξι τεύχη εμπεριέχουν πολλά διαφορετικά subplots στα οποία εμφανίζονται γνωστοί δευτερεύοντες χαρακτήρες του Spidey όπως η Θεία May, ο Harry Osborn, ο Eddie Brock, ο Mr. Negative και όπως ανάφερα και πριν, ο Norman Osborn με μερικούς από τους Thunderbolts. Κι αυτός ο τόμος έχει πολιτικό κλίμα, όχι όμως τόσο σοβαρό όσο στα "Έμπιστα Τέρατα". Η ανάγνωση είναι ευχάριστη αν και ο χωρισμός σε subplots, με το πιο σημαντικό να είναι μάλλον η γέννηση του Anti-Venom, δεν σου δίνει κάποια κεντρική ιστορία για να πιαστείς. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο παράπονο μου εκτός από τους Thunderbolts που δίνουν την εντύπωση πως είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες.

Το σκίτσο του Romita φαίνεται πιο ιδιαίτερο απ' ότι συνήθως αλλά μπορεί γι' αυτό να οφείλονται τα μελάνια και τα χρώματα. Γενικά έχει και τα καλά του και τα κακά του, κάποια μακρινά πλάνα όμως είναι σακατεμένα. Ιδιαίτερα τα μαλλιά των Osborn σε κάποια καρέ τα βρήκα εντελώς κακοφτιαγμένα. Η μικρή ιστορία "Fifth Stage" μου άρεσε αλλά δεν θα επεκταθώ σε αυτή.

Το Έξτρα Υλικό
Όλοι γνωρίζουν πως δεν γίνεται συλλογή χωρίς εξτραδάκια. Εδώ έχουμε μπόλικα. Εκτός από τις 2 σελίδες με τα καθιερωμένα editorial και "Η ιστορία έως τώρα" βρίσκουμε ένα τετρασέλιδο άρθρο σχετικά με την εξέλιξητου Spider-Man στο χρονικό πλαίσιο όπου γράφτηκε η ιστορία και άλλες 4 σελίδες με εναλλακτικά εξώφυλλα. Μια πρωτοβουλία της συλλογής που με έκανε να χαρώ είναι η προσθήκη ενός timeline με τα κυριότερα τεύχη και story arcs που οδήγησαν σε αυτή την ιστορία.




Η μεγαλύτερη έλλειψη της Επίσημης Συλλογής είναι η παράλειψη της ημερομηνίας κυκλοφορίας των τευχών του τόμου και αν και εδώ δεν λύνεται εντελώς το πρόβλημα, είναι σίγουρα ένα καλό βήμα. Τέλος, αντί για τον επόμενο τόμο, στην Βρετανική έκδοση αναγράφονται προτάσεις ανάγνωσης εντός και εκτός της συλλογής (πάντα σχετικές με τον ήρωα ή τους συντελεστές).



Επιπρόσθετες Πληροφορίες και Τελικός Απολογισμός
Το σχέδιο της συλλογής είναι για 100 τόμους και υπάρχει η δυνατότητα συνδρομής με επιπρόσθετα δωράκια και άλλα τέτοια όπως συνηθίζεται σήμερα αντί καλύτερης τιμής. Μερικοί από τους επόμενους τόμους είναι οι Avengers: Disassembled, Loki Agent of Asgard: Trust Me, Captain Marvel: Higher, Further, Faster, Wolverine: Enemy of the State, Secret War και Dr. strange: The Oath αρκετούς από τους οποίους έχουμε δει στα Ελληνικά και στην Επίσημη Συλλογή. Επίσης είδα πως η κανονική τιμή των τόμων είναι στις 12 Αγγλικές λίρες, 2 παραπάνω από την Επίσημη Συλλογή. Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί αυτή την αύξηση.

Κλείνοντας, έμεινα ικανοποιημένος από αυτόν τον τόμο. Η συλλογή όμως είναι ουσιαστικά ανακύκλωση της Επίσημης Συλλογής με μερικές αλλαγές και νέες προσθήκες ως αφορμή για την κυκλοφορία της. Γι' αυτόν τον λόγο δεν πιστεύω να την δούμε στην Ελλάδα που έχουμε την Επίσημη Συλλογή ακόμη φρέσκια.

Αν καθίσατε και το διαβάσατε όλο αυτό σας ευχαριστώ θερμά!

Προτάσεις αναγνώσεις έχει και η μαύρη σειρά (συνήθως δηλαδή), αλλά για οικονομία χαρτιού και όχι μόνο, παραλείπεται στην ελληνική έκδοση

Επεξεργασία Ιουνίου 12, 2022 από Ilias

[olyssesmoore]

47 λεπτά πριν, Ilias είπε:

Προτάσεις αναγνώσεις έχει και η μαύρη σειρά (συνήθως δηλαδή), αλλά για οικονομία χαρτιού και όχι μόνο, παραλείπεται στην ελληνική έκδοση

Μπορείς να στείλεις κανένα ενδεικτικό απόσπασμα;

[Ilias]

14 ώρες πριν, olyssesmoore είπε:

Μπορείς να στείλεις κανένα ενδεικτικό απόσπασμα;

Την Τρίτη που θα είμαι στη δουλειά, κάτι θα κάνουμε 

[ilias73]

15 ώρες πριν, olyssesmoore είπε:

Μπορείς να στείλεις κανένα ενδεικτικό απόσπασμα;

Καλό θα είναι, αν δεν είναι κόπος, να μας βάζεις τέτοιες πληροφορίες.

[Ilias]

FF Authoritative Action, Deadpool's Secret Secret Wars, Shadowland

[kaneda]

Κριτική για τον τόμο Κάπτεν Αμέρικα: Ο Εκλεκτός, με ελαφρά σπόιλερ.

 

Ο Αμερικάνος δεκανέας Τζίμι Νιούμαν υπηρετεί στο Αφγανιστάν. Σε μία περίπολο ρουτίνας αυτός και η μονάδα του θα δεχθούν τα εχθρικά πυρά του κακού. Οι σφαίρες και οι χειροβομβίδες πέφτουν βροχή και ο Νιούμαν με την μονάδα του καταλήγουν να βρίσκονται σε δεινή θέση. Εκεί όμως που όλα δείχνουν να είναι χαμένα εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά ο Κάπτεν Αμέρικα προκειμένου να βοηθήσει τον Νιούμαν να βρει την (υπερ)δύναμη που κρύβει μέσα του.

 

Ο παρόν τόμος αποτελεί μία αυτοτελή ιστορία που κυκλοφόρησε η Μάρβελ κάτω από το σήμα του Μάρβελ Knights. Δηλαδή τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στην ιστορία δεν επηρεάζουν το βασικό run του χαρακτήρα που τρέχει εκείνη την στιγμή. Διαφορετικά μπορείτε να πείτε αν θέλετε ότι η ιστορία λαμβάνει χώρα σε διαφορετικό σύμπαν (συγκεκριμένα στην Earth-7116 με βάση την Μάρβελ Fandom Database). Όσον αφορά τώρα την ιστορία του τόμου θέλω να είμαι ειλικρινής και να σας γράψω την ταπεινή προσωπική μου άποψη. Πρώτη φορά μου συνέβη σε τόμο της συλλογής να διαβάζω το πρώτο μόλις τεύχος και να μην θέλω/να μην έχω ενδιαφέρον να διαβάσω τα υπόλοιπα. Τουλάχιστον πάλι καλά που δεν υπήρχαν "παραφουσκωμένα" μπαλονάκια και η ανάγνωση κύλησε γρήγορα, διαφορετικά πραγματικά δεν ξέρω τι θα είχα κάνει. Δεν είναι ότι με ενόχλησε τόσο η ως έναν βαθμό προπαγανδιστική ιστορία. Περισσότερο δεν μου άρεσε (βασικά καθόλου) η δικαιολογία του τρόπου της παρουσίας του Κάπτεν (δεν αναφέρω πιο συγκεκριμένα για να μην κάνω σπόιλερ). Όλα αυτά σε συνδυασμό και με το σχέδιο, ή ίσως περισσότερο από τα χρώματα, που δεν μπορώ να πω ότι είναι του γούστου μου, συνέβαλαν στο να μου δημιουργηθεί μία αρνητική εικόνα. Θέλω όμως παρόλα αυτά να αναφέρω και κάποια θετικά στοιχεία όπως ότι οι συντελεστές στα καρέ του "απεγκλωβισμού" καταφέρνουν και περνάνε το κατάλληλο κλίμα στον αναγνώστη, καθώς επίσης και το μήνυμα που η ιστορία περνάει στο τέλος της, ότι όλοι οι άνθρωποι βαθιά μέσα τους κρύβουν έναν ήρωα. Βαθμολογία: 5/10.

Επεξεργασία Ιουνίου 14, 2022 από kaneda

[nikolas12]

Το Venom του Rick Remender ήρθε στα ελληνικά και από τη Hachette και εννοείται σκανάραμε εξώφυλλο και οπισθόφυλλο για τη βάση.

 

  

 

Επόμενος τόμος θα είναι το Son of M και εννοείται θα έρθει preview εντός των επόμενων δύο εβδομάδων.

 

[Mr. Fanto]

Μόλις άνοιξα το Venom και το ξεφύλλισα μία στα γρήγορα. Το σχέδιο και τα χρώματα μου άρεσαν πολύ! Δημιουργεί ατμόσφαιρα και με έμπασε αμέσως!

 

Ανυπομονώ να διαβάσω την ιστορία! 

[nikolas12]

Τόμος 73: Venom

 

 

Νέος τόμος για τη συλλογή και μια από τις πολύ αγαπημένες μου αρχές σε runs που πρέπει επιτέλους να διαβάσω τη συνέχεια της είναι το Venom του Rick Remender που βγήκε το 2011. Τα πέντε πρώτα τεύχη αυτού του run έχουμε σε αυτόν τον τόμο. 

 

Ένας ολοκαίνουριος Πράκτορας Venom

 

 

Αυτό το run ξεκινάει αρκετά υποσχόμενο, αφού μας φέρνει έναν νέο Venom, τον Flash Thompson. Ο Flash ως δεκανέας στον πόλεμο έχει τραυματιστεί και του έχουν ακρωτηριάσει και τα δύο πόδια. Έχει εξάρτηση από το αλκοόλ και διατηρεί σχέση με τη Betty Brant που δε γνωρίζει τίποτα για τη δεύτερη ζωή του. Γιατί στη δεύτερη ζωή του και με το συμβιωτικό του Venom να βρίσκεται υπό την κατοχή των ΗΠΑ, ο Flash μπορεί να φοράει τη στολή και να εκτελεί επικίνδυνες αποστολές για την αμερικάνικη κυβέρνηση.

 

 

Βασική προϋπόθεση ωστόσο είναι να μη μείνει πάνω από 48 ώρες με τη στολή, διαφορετικά για λόγους ασφαλείας θα τον ανατινάξουν. Στα πέντε πρώτα τεύχη λοιπόν αυτό που βλέπουμε είναι τη σχέση που έχει ο Flash με το συμβιωτικό που δεν είναι τόσο δεμένη όσο πχ του Eddie Brock, αλλά ταυτόχρονα πολλές φορές στην αποστολή το πράγμα στραβώνει. Ο Flash καλείται να ελέγξει το συμβιωτικό για να επιβιώσουν και οι δύο, πρέπει να ηρεμήσει το συμβιωτικό που ξεφεύγει πολύ αν δει τον Spider-Man και ταυτόχρονα πρέπει να μανατζάρει και την προσωπική του ζωή, αφού η Betty δε μπορεί πλέον να αντέξει το ότι χάνεται ανά τακτά διαστήματα.

 

 

Πολλές φορές ο Flash θα γίνει στόχος ακόμα και προσωπικά, πολλές φορές θα ξεφύγει και πολλές φορές θα αποτύχει στην αποστολή του. Ο Remender χτίζει αργά και σταθερά ένα φοβερό αντιήρωα, τον οποίο παρουσιάζει ως δυναμικό και ταυτόχρονα αδύναμο, ως υγιή πνευματικά και ταυτόχρονα ασταθή και εστιάζει στη μοναχικότητα, την κατάθλιψη, τον αλκοολισμό, τα τραύματα του πολέμου και όλο αυτό μέσα από πάρα πολλή και εξαιρετικά ικανοποιητική δράση. Είναι ένας πολύ ωραίος τόμος που σε προϊδεάζει για ωραία συνέχεια.

 

Το αστείο και ταυτόχρονα τρομακτικό σχέδιο του Tony Moore

 

 

Όπως αναφέρει και το αφιέρωμα για τον πρώτο σχεδιαστή του The Walking Dead, o Tony Moore θέλει να κάνει αστεία και ταυτόχρονα τρομακτικά σχέδια και δεν ξέρω πως το κάνει αλλά το πετυχαίνει στον απόλυτο βαθμό. Η δράση είναι καταιγιστική και με αρκετές λεπτομέρειες, αλλά ο Moore μπορεί και βάζει μικρές μικρές πινελιές, δείχνει ακριβώς όταν χρειάζεται το τρομακτικό προσωπείο του Venom και πολλές φορές έχει την αστεία του πλευρά το σχέδιο του. Ο Remender χρειαζόταν έναν σχεδιαστή σαν τον Moore και θεωρώ ότι το δίδυμο έδεσε πολύ καλά.

 

Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται

 

  

 

Εμένα προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ αυτός ο τόμος όπως και την πρώτη φορά που τον διάβασα και περιμένω να βρω χρόνο να πιάσω τις συνέχειές του. Προτείνεται σε όσους γουστάρουν Venom, Spider-Man και πολλή δράση γιατί πραγματικά θα περάσουν καλά. Είναι σίγουρα σκοτεινό, αλλά ταυτόχρονα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα με κατασκοπικά στοιχεία. Καταθλιπτικό και ταυτόχρονα ενθουσιώδες, το Venom του Remender έδωσε ένα νέο twist στο δημοφιλή αντιήρωα και περιμένω να διαβάσω και τα δικά σας σχόλια. Μέχρι τότε καλό διάβασμα σε όλους να ευχηθώ  

[v hunter d]

Δεν περιμένω να μαζευτούν πολλοί τόμοι αυτή τη φορά, οπότε παίρνω το φτυαράκι μου το μπήγω με δύναμη στο έδαφος και ξεκινάω το θάψιμο:

 

73. Venom: Ξεκινάω με τα αρνητικά. Όχι άλλοι αποδομημένοι ήρωες. Ήμαρτον πια! Αυτό το τέρας που γέννησαν οι  Moore και Miller είναι ανεξέλεγκτο και τρώει τα πάντα! Σαν το συμβιωτικό της ιστορίας. Το τελευταίο μέρος του τόμου ήταν ένα ακόμα βαρετό, δήθεν σοβαρό και ευαίσθητο, κλείσιμο κύκλου περιπετειών. Δεν ξέρω αν αρέσει τόσο πολύ στους Αμερικανούς(ή και στους αναγνώστες στον υπόλοιπο κόσμο) αυτό αλλά εγώ το βαριέμαι.

 

Τέλος τα άσχημα. Στα καλά τώρα. Πεινασμένο συμβιωτικό, τσεκ. Δράση σε ικανοποιητικές ποσότητες, τσεκ. Ενδιαφέρουσα πλοκή, τσεκ. Τζακ Ο' Λάντερν, στη πιο παλαβή του έκδοση, τσεκ και με το παραπάνω! Σχέδιο πολύ καλό τσεκ. Από τα κόμικς που διάβασα πολύ γρήγορα και είπα "γαμώτο γιατί τέλειωσε κιόλας;"

 

ΥΓ. Στο επόμενο θα έχουμε πάλι αποδόμηση αν κρίνω από την περίληψη. Η μετάφραση του τίτλου είναι ακριβής (Ο γιος του Μ) αλλά στη χώρα μας δημιουργεί και άλλους συνειρμούς το Μ...

 

ΥΓ2 Αγόρασα χθες στο bazaar το Werewolf by Night. Θα σταθώ σε μια λεπτομέρεια που δείχνει την ιδιοφυία αυτού που δημιούργησε το χαρακτήρα(ο Roy Thomas αν δεν κάνω λάθος). Το όνομα του λυκανθρώπου είναι Τζακ Ράσελ, όνομα που παραπέμπει ευθέως στον αιδ. Τζον "Τζακ" Ράσελ, τον μανιώδη κυνηγό και εκτροφέα σκύλων που κατάφερε να δημιουργήσει και τη ράτσα Τζακ Ράσελ τεριέ. Ταιριαστό λοιπόν για έναν "ήρωα" με γούνα και κυνόδοδντες.

[Asimac]

Καλησπέρα παιδιά θα ήθελα να γράψει κάποιος συγκεντρωτικά εδώ τι λαθη έχουν γίνει μέχρι στιγμής σε αυτή τη σειρά για να τα τσεκαρω και εγώ μιας και έχω όλη τη συλλογή μέχρι το τεύχος 73.Πχ είχα διαβάσει κάπου στο forum ότι σε τεύχος του dr strange ήταν ανάποδες οι σελίδες ή ότι σε ένα τεύχος είχε άλλη ιστορία από αυτή που έλεγε.Και σε περίπτωση των λαθών τι έγινε τα αντικατέστησε η εταιρία και αν ναι με ποιον τρόπο?

[olyssesmoore]

3 ώρες πριν, Asimac είπε:

Καλησπέρα παιδιά θα ήθελα να γράψει κάποιος συγκεντρωτικά εδώ τι λαθη έχουν γίνει μέχρι στιγμής σε αυτή τη σειρά για να τα τσεκαρω και εγώ μιας και έχω όλη τη συλλογή μέχρι το τεύχος 73.Πχ είχα διαβάσει κάπου στο forum ότι σε τεύχος του dr strange ήταν ανάποδες οι σελίδες ή ότι σε ένα τεύχος είχε άλλη ιστορία από αυτή που έλεγε.Και σε περίπτωση των λαθών τι έγινε τα αντικατέστησε η εταιρία και αν ναι με ποιον τρόπο?

Αρχικά σε κάθε αντίτυπο δεν υπάρχει το ίδιο λάθος εκτύπωσης. Ο μόνος τρόπος για να τα εντοπίσεις τα λάθη είναι να ξεκινήσεις να τα διαβάζεις, γιατί διαφορετικά είναι δύσκολο να τα εντοπίσεις.

Σε περίπτωση λαθών έγινε αντικατάσταση των τόμων, αλλά εγώ που το έμαθα σχετικά αργά ότι μπορεί να γίνει τους τα έστειλα μαζεμένα και τους πολύ παλιούς τόμους δεν τους άλλαξαν! Δηλαδή τους τόμους 8 και 9 δεν μπόρεσαν να μου τους αλλάξουν. Όπου ο 8 κάποια καρέ φαίνονταν στην πίσω σελίδα και στον 9 κάποιες σελίδες είναι διπλωτυπωμένες και φαίνεται 3D το κόμιξ.

Σου τα φέρνουν με την acs την αλλαγή του τόμου παραδίδοντας τον ελλατωματικό στον κούριερ.

[kaneda]

Μία γνώμη και κάποια παρελκόμενα για τον τόμο Κάπτεν Μπρίτεν & ΜΙ13: Η Επίθεση των Βαμπίρ, με σπόιλερ.

 

Λίγο μετά τα γεγονότα της Μυστικής Εισβολής (του 70ού τόμου της συλλογής) ο Κόμης Δράκουλας "υπογράφει" με τον "Εκπρόσωπο" ένα σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ τους, προκειμένου ο πρώτος να μπορέσει να θέσει σε εφαρμογή το καταχθόνιο σχέδιό του για την ολοκληρωτική κυριαρχία του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς επίσης και την μετατροπή του εκεί πληθυσμού σε βαμπίρ. Για να το επιτύχει όμως αυτό θα πρέπει πρώτα να βγάλει από την μέση την ΜΙ13, μία κρατική - μυστική από τους πολίτες - υπηρεσία (κάτι μεταξύ Εκδικητών και ΑΣΠΙΔΑΣ), η οποία έχει ως κύρια αποστολή την προστασία της χώρας από μαγικές/εξωγήινες/μεταφυσικές απειλές. Τα μέλη της ΜΙ13 αποτελούνται από τον Μπράιαν Μπράντοκ/Κάπτεν Μπρίτεν για τον οποίο νομίζω ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, τον Πιτ Γουίζντομ (που θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ο Νικ Φιούρι της Αγγλίας) με την ικανότητα να εκπέμπει ενεργειακές ριπές από τα δάχτυλά του και τον Ντέιν Γουίτμαν/Μαύρο Ιππότη μαζί με την Μουσουλμάνα ακόλουθό του Φάιζα Χουσέιν/Εξκάλιμπερ, η οποία και φαίνεται να έχει θεραπευτικές δυνάμεις. Στην ομάδα ανήκει και η Τζάκλιν Φόλσγουορθ/Σπίτφαϊαρ που πρόσφατα ανέπτυξε "βαμπιρικές" δυνάμεις με επίσης άλλο ένα βαμπίρ που στα μισά της ιστορίας καταλαβαίνουμε ότι είναι ο Μπλέιντ του Γουέσλεϊ Σνάιπς, και τέλος ο Τζο Τσάπμαν ο τρίτος κατά σειρά χαρακτήρας που λαμβάνει τον ρόλο του Union Jack, ο οποίος και είναι άσσος στην χρήση πιστολιών και μαχαιριών. Θα μπορέσει η ομάδα να αντιμετωπίσει τον Βασιλιά των Απέθαντων καθώς και τον αιμοδιψή στρατό του; Θα καταφέρει ο Κάπτεν Μπρίτεν να βρει την χαμένη του αγάπη; Ποιός είπε πως οι δαίμονες στην Γη δεν ανεβαίνουν; Και βασικά τί παίζει με το γενεαλογικό δέντρο της Τζάκλιν;

 

Έχοντας διαβάσει το έπος (για εμένα) της ιστορίας του Κάπτεν Μπρίτεν των Μουρ/Ντέιβις ήξερα ότι όποια ιστορία αυτού του χαρακτήρα και να διαβάσω πολύ δύσκολα θα "κοίταζε" αυτήν του 18ου τόμου της συλλογής. Επομένως κρατούσα ήδη μικρό καλάθι πριν από την ανάγνωση του τόμου. Παρόλα αυτά όμως οφείλω να παραδεχτώ ότι η ιστορία ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Στο μεγαλύτερο μέρος η ιστορία είναι πολύ καλή όμως κάπου προς τα τελευταία τεύχη η όλη υπόθεση λίγο ξεφουσκώνει. Όχι ότι με ενόχλησε η ανατροπή στο τεύχος #14 απλά έπειτα από τα συνταρακτικά γεγονότα των προηγούμενων τευχών η ανατροπή με επανέφερε κάπως ατσούμπαλα. Στα αρνητικά για μένα είναι η λίγο "φλου" προσποίηση της Τζάκλιν, όπως επίσης και το ότι δεν εξηγείται αν "το δώρο" του "Εκπρόσωπου" στον Κόμη ήταν με δόλο. Κατά τ' άλλα η ιστορία κρατάει συνεχώς τον αναγνώστη σε αγωνία δείχνοντας τον Δράκουλα να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από την ομάδα του Κάπτεν και την ΜΙ13 να βάλλεται από παντού. Τα μέλη της ομάδα βγάζουν μία ωραία χημεία και μου άρεσε που αυτό ήταν εύκολα αντιληπτό μέσω των διαλόγων που αντάλλαζαν μεταξύ τους. Το κομμάτι του σχεδίου είναι γενικά καλό με μερικά πολύ ωραία και λεπτομερή καρέ. Ειδικά στα κοντινά πλάνα που οι χαρακτήρες εκφράζουν έντονα συναισθήματα το σχέδιο είναι πανέμορφο. Τέλος, παρότι η ιστορία εκτυλίσσεται το βράδυ με συνέπεια ο χρωματισμός της να κινείται σε πιο σκούρες αποχρώσεις το σχέδιό της καταφέρνει και παραμένει σε κάθε καρέ ευδιάκριτο και καθαρό. Βαθμολογία: 7,5/10.

 

Υ.Γ.: Και τέλος κάποια παρελκόμενα για όποιον έχει όρεξη και θέλει να μάθει περισσότερα για την ιστορία και τους χαρακτήρες.

Spoiler

1. Το πραγματικό Εβένινο ξίφος που παίρνει ο Μαύρος Ιππότης από την Θύελλα στο τεύχος #10 είχε καταλήξει να βρίσκεται στην Γουακάντα έπειτα από τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στον τόμο του Μαύρου Πάνθηρα (του 61ου της συλλογής).

 

2. Την κατάρα της πέτρινης καρδιάς που αναφέρεται ότι έχει ο Μαύρος Ιππότης στο τεύχος #10 την είχε λάβει από την Σέρσι των Eternals.

 

3. Η Μέγκαν Πουσεάνου/Γκλοριάνα, η γυναίκα του Κάπτεν Μπρίτεν, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο τεύχος Mighty World of Marvel #7. Αυτό το τεύχος υπάρχει στον 18ο τόμο της συλλογής όπου δείχνει την Μέγκαν να συνομιλεί με μία φίλη της για τα κατορθώματα του Κάπτεν μέσα από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

 

4. Στην πρώτη ιστορία του τεύχους Annual #1 οι Άρχοντες της Κόλασης που παρουσιάζονται να μιλούν με την Μέγκαν είναι ο Satannish, ο Ντορμάμου, ο Μέφιστο, η Χέλα και ο Blackheart (όπως φαίνεται παρακάτω από τα αριστερά προς τα δεξιά).

 

 

5. Ο χαρακτήρας του Πλούτωνα που παρουσιάζεται στην πρώτη ιστορία του τεύχους Annual #1 είναι στην ουσία ο θεός Άδης που γνωρίζουμε από την ελληνική μυθολογία.

 

6. Και τώρα ήρθε η ώρα για κουτσομπολιό. Γιατί η Τζάκλιν είχε ανοσία στην χειραγώγηση του Δράκουλα; Γιατί ο Τζο Τσάπμαν εξοργίστηκε με την δολοφονία του Κένεθ (του γιου της Τζάκλιν); Αρχικά η Τζάκλιν σε αυτό το run του Κορνέλλ έδειξε να αναπτύσσει βαμπιρικές δυνάμεις, παρότι είχε ήδη δαγκωθεί το 1942 από το βαμπίρ θείο της, τον πρώτο Baron Blood. Τότε ο αρχικός Ανθρώπινος Πυρσός (που γνωρίσαμε στο πρώτο τεύχος του 26ου τόμου της συλλογής) την έσωσε δίνοντάς της λίγο από το αίμα του με αποτέλεσμα η Τζάκλιν να αποκτήσει κάποιες από τις δυνάμεις του. Επομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Τζάκλιν δεν είναι 100% βαμπίρ και ότι ως εκ τούτου για αυτό κατάφερε να αντισταθεί στον υπνωτισμό του Δράκουλα (ή εναλλακτικά εξαιτίας των δυνάμεων του Πυρσού που είχε αποκτήσει). Τώρα, ο γιος της ο Κένεθ ήταν κανονικά να γίνει ο νέος Union Jack, προσωνύμιο που είχε στο παρελθόν ο πατέρας και ο αδερφός της Τζάκλιν. Τελικά όμως η μοίρα τα έφερε διαφορετικά και ο Κένεθ έγινε ο τρίτος Baron Blood (όντας και ο ίδιος βαμπίρ πλέον) και ο καλύτερός του φίλος, ο Τζο Τσάπμαν, ο τρίτος Union Jack. Για αυτό το λόγο όταν σκοτώθηκε ο Κένεθ ο Τζο τα πήρε στο κρανίο. Τέλος να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι ο Τζο με την Τζάκλιν είχαν και ένα ρομάντζο για ένα σύντομο διάστημα. Με την μητέρα του φίλου του. Όχι, μπράβο του.

Επεξεργασία Ιουνίου 24, 2022 από kaneda

[nikolas12]

Το Son of M κυκλοφόρησε στα ελληνικά, και αυτό ως μέρος της συλλογής της Hachette και στη βάση ανέβηκαν το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο!

 

  

 

Σε δύο εβδομάδες έρχεται το Avengers: Prime, το οποίο μεταφράστηκε ως Avengers: Επανένωση. Το εξώφυλλο είναι ίδιο με την έκδοση της Οξύ.

 

[Indian]

47 λεπτά πριν, nikolas12 είπε:

Σε δύο εβδομάδες έρχεται το Avengers: Prime, το οποίο μεταφράστηκε ως Avengers: Επανένωση. Το εξώφυλλο είναι ίδιο με την έκδοση της Οξύ.

 

Ακόμα ένα κόμικ που έχω...

 

 

[nikolas1503]

2 ώρες πριν, nikolas12 είπε:

Σε δύο εβδομάδες έρχεται το Avengers: Prime, το οποίο μεταφράστηκε ως Avengers: Επανένωση. Το εξώφυλλο είναι ίδιο με την έκδοση της Οξύ.

 

Συγνώμη αλλά η επανένωση στα αγγλικά reunion  είναι η κάνω λάθος

το prime από ότι θυμάμαι ειναι ο πρωταρχικός 

[Bilis]

19 λεπτά πριν, nikolas1503 είπε:

Συγνώμη αλλά η επανένωση στα αγγλικά reunion  είναι η κάνω λάθος

το prime από ότι θυμάμαι ειναι ο πρωταρχικός 

Η μετάφραση των τίτλων δεν είναι πάντα μια ξερή απόδοση των Αγγλικών. Π.χ. το Avengers Forever είχε μεταφραστεί ως "Μάχη στον Χρόνο". Λογικά αυτό το κάνουν επειδή ο πρωτότυπος τίτλος δεν θα ακουγόταν καλά στα Ελληνικά. Εδώ η λέξη "prime" χρησιμοποιείται με την έννοια της "ακμής". Δεν έχω διαβάσει την ιστορία οπότε δεν ξέρω τι ρόλο παίζει ο τίτλος - ίσως η ομάδα των Εκδικητών να φτάνει στην ακμή της. Γνωρίζω όμως πως γίνεται η επανένωση της τριάδας υπερηρώων που βρίσκεται στο εξώφυλλο οπότε θεωρώ τον τίτλο εύστοχο.

[PowerRangers8]

14 ώρες πριν, Indian είπε:

 

Ακόμα ένα κόμικ που έχω...

 

 

 

Κι εγώ...

[v hunter d]

74 . Ο γιος του Μ: Όχι ο τίτλος δεν υπονοεί πως πρόκειται για το γιο του Μ...κα αλλά για το γιο του Μαγκνέτο ή Μαγκνίτο για μεγαλύτερη ηχητική αυθεντικότητα. Αν και ο Πιέτρο Μαξίμοφ ή αλλιώς Υδράργυρος θα διεκδικούσε άνετα το χαρακτηρισμό του μ...κα του σύμπαντος της Marvel. Και των εναλλακτικών συμπάντων εδώ που τα λέμε. Όμως ο αγενής, καυχησιάρης, νευρικός, ζηλιάρης κλπ γοργοπόδαρος είναι ένας από τους αγαπημένους μου ήρωες(τον έχω και σε παιχν...φιγούρα δράσης) και με στεναχωρεί ιδιαίτερα που η Marvel αφού βασάνισε μέχρι τρέλας την επίσης αγαπημένη μου Wanda τώρα ανέλαβε-ξανά- τον Πιέτρο. Ο οποίος από τότε που ξεκίνησα να διαβάζω τα ασπρόμαυρα-κοκκινόχρωμα κόμικς του Καμπανά, κάνει βλακείες, πεθαίνει, παντρεύεται, χωρίζει, εξορίζεται, γερνά χωρίς να ξέρει το γιατί, ξανακάνει βλακείες, ψιλοπαρανοεί και άλλα τέτοια εμπριμέ. Κι ενώ είμαι έτοιμος να βγάλω τόνους χολή για άλλη μια ιστορία αποδόμησης ηρώων, διαβάζω το κόμικ και....πω ρε φίλε οι Inhumans. ΠΩ ΡΕ ΦΙΛΕ ΟΙ INHUMANS!!! Η ιστορία έγινε τέλεια. Ένα σκοτεινό δραματικό αριστούργημα με προδοσίες, απελπισία, δύσκολες αποφάσεις και τον Μαύρο Κεραυνό! Τι χαρακτήρας! Πολύ καλή ιστορία, το σχέδιο ώρες ώρες αριστουργηματικό. Με κλειστά μάτια. Αλλά αφού το πάρετε ανοίξτε τα για να το διαβάσετε. 11/10

 

ΥΓ. Επειδή αυτό το πράγμα με την αποδόμηση βλέπω ότι έχει γίνει κανόνας στις δυο μεγάλες τουλάχιστον εταιρείες, ας τους θυμίσει κάποιος πως το υπερηρωικό δε σημαίνει χαρακτήρες με υπερδυνάμεις απλώς, αλλά χαρακτήρες με υπερδυνάμεις που κάνουν ηρωικές πράξεις, δηλαδή πράξεις αυτοθυσίας και ανιδιοτέλειας. Αλλιώς χάνεις τους αναγνώστες που διαβάζουν manga και comics της Image, της BOOM, της IDW κλπ.

[nikolas12]

Τόμος 74: Ο Γιος του Μ

 

 

Το House of M ήταν ένας από τους αγαπημένους μου τόμους στη συλλογή, οπότε το Son of M δε θα μπορούσα παρά να το περιμένω με πολλή αγωνία αφού αποτελεί (μερικώς) συνέχεια της ιστορίας.

 

No More Mutants - No More Powers

 

 

Η όλη ιστορία έχει να κάνει με το τι γίνεται μετά το House of M, για το οποίο ο Pietro θεωρείται βασικός υπεύθυνος, αλλά και για το πως είναι η ζωή χωρίς δυνάμεις για τους μεταλλαγμένους. Μεταξύ αυτών που έχασαν τις δυνάμεις τους είναι και ο Pietro, ο οποίος έχει φτάσει στο κατώτατο σημείο της ύπαρξης του όντας αλκοολικός και πραγματικά πονεμένος από την όλη ιστορία. Μία από τις πολύ δυνατές στιγμές είναι όταν ο Spider-Man κατηγορεί τον Pietro για όσα συνέβησαν στο House of M, όπου είχε παιδί μαζί με τη Gwen και τώρα τους έχασε.

 

 

Ουσιαστικά στο κατώτατο σημείο του, ο Pietro αποφασίζει να αυτοκτονήσει, αλλά διασώζεται και η πρώην γυναίκα του, η Crystal τον καλεί να αναρρώσει στην Attilan όπου κατοικούν οι Inhumans και να είναι κοντά στην κόρη του. Ο Pietro όμως βλέπει το μακροπρόθεσμο πλάνο, το οποίο είναι να καταφέρει να εξασφαλίσει τους κρυστάλλους που δίνουν δυνάμεις στους Inhumans και να τους μεταφέρει στη Genosha για να πάρουν πίσω κι άλλοι μεταλλαγμένοι τις δυνάμεις τους.

 

 

Το πρόβλημα είναι ότι οι εν λόγω κρύσταλλοι πρέπει να χρησιμοποιηθούν ακόμα και για περιορισμένους Inhumans, όχι όλους, πόσο δε μάλλον για ανθρώπους. Έτσι οι δυνάμεις που δίνονται πίσω είναι υπερβολικές και καταστροφικές για κάθε μεταλλαγμένο και ο Pietro δεν έχει μόνο την κατακραυγή τους, αλλά ταυτόχρονα τον κυνηγούν και οι Inhumans που θέλουν πίσω τους κρυστάλλους τους. Είναι ένα κόμικ χωρίς πολλή δράση, κυρίως στο τέλος ζωντανεύει, αλλά περισσότερο θέλει να μας δείξει την απελπισία και την ηθική διάβρωση που παθαίνει ένας άνθρωπος αν φτάσει σε τέτοιο σημείο η ζωή του. Και ο Pietro φτάνει πολλές φορές στα άκρα και η ιστορία εμβαθύνει πολύ στον Quicksilver.

 

Σχέδιο που θυμίζει πίνακα

 

 

Με εντυπωσίασε ο Roy Allan Martinez, δεν το περίμενα να δω κάτι τόσο καλό και κυρίως διαφορετικό. Κάθε καρέ θυμίζει πίνακα, τα μελάνια είναι λίγα και περιορισμένα, θα πω ότι οριακά θα ήταν αριστούργημα αν ήταν ασπρόμαυρο με τις λεπτές γραφές του και τη σκίαση του, αλλά τα αχνά και όχι τόσο ζωντανά χρώματα, δίνουν έναν τόνο απαισιοδοξίας απολύτως απαραίτητο για ένα κόμικ τόσο πεσιμιστικό, τόσο μαύρο, τόσο λυπητερό και τόσο πονεμένο.

 

Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται

 

 

Αν σας άρεσε το House of M, τότε και το Son of M αξίζει πολύ ως μέρος του αποτελέσματος του ιστορικού event της Marvel. Δείχνει τον Quicksilver σε άθλια κατάσταση και εξαιρετικά απελπισμένο, απεικονίζει σε πόσο ακραίο σημείο μπορεί να φτάσει κάποιος, ειδικά υπερήρωας προκειμένου να επανακτήσει τις δυνάμεις του. Ταυτόχρονα βλέπουμε πόσο υπεύθυνος νιώθει ο Quicksilver για τα γεγονότα του House of M στο οποίο φαίνεται ότι ο ίδιος οδήγησε, αλλά και στην ευθύνη που έχει απέναντι στους υπόλοιπους μεταλλαγμένους από το γεγονός ότι η Wanda είπε εξαιτίας του το περίφημο No More Mutants. Σίγουρα έχει τόσο καλό όσο το House of M, αλλά αξίζει να το διαβάσετε εννοείται. Καλό διάβασμα σε όλους  

[kaneda]

Κριτική για τον τόμο Παγκόσμιος Εχθρός Χαλκ, με ελαφρά σπόιλερ.

 

Αμέσως μετά τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην ιστορία Πλανήτης Χαλκ, Μέρος Πρώτο και Μέρος Δεύτερο (τόμος 17ος και 21ος της συλλογής), ο Χαλκ, ο τέως Πράσινος Βασιλιάς του κατεστραμμένου πλέον πλανήτη Σακάαρ, οδεύει ολοταχώς μαζί με τους Πολεμοδέσμιούς του (τον Κοργκ, τον Χιρόιμ, την Έλοε, τον Μιεκ, την Μπρουντ και τον C-3PO) προς την Γη με σκοπό να εκδικηθεί τους Ιλλουμινάτι (τον Άιρον Μαν, τον Κύριο Φανταστικό, τον Δόκτωρ Στρέιντζ και τον Μπλακ Μπολτ). Ο Χαλκ τους θεωρεί υπεύθυνους τόσο για την εξορία που του επέβαλλαν διώχνοντάς τον παρά την θέλησή του από την Γη, όσο και για την καταστροφή του Σακάαρ η οποία φαινεται να προήλθε από την έκρηξη του σκάφους που έφερε αρχικά τον Χαλκ στον πλανήτη. Με τις τρομερές συνέπειες που άφησε ο Εμφύλιος Πόλεμος στους ήρωες της Μάρβελ, τον πυρήνα της ομάδας των Εκδικητών κλονισμένο, τον Κάπτεν Αμέρικα νεκρό, τον Θορ απών, τους πολίτες διχασμένους και τον Χαλκ πιο θυμωμένο και δυνατό από ποτέ, μόνο ένας Σούπερμαν από την DC θα μπορούσε να σταματήσει την σύρραξη που αχνοφαίνεται να έρχεται. Ή μήπως όχι;

 

Η δύναμη του μάρκετινγκ ως πλάνη στον αναγνώστη. Η προηγούμενη πρόταση θα μπορούσε να είναι το ηθικό δίδαγμα που προκύπτει διαβάζοντας κανείς τον τόμο. Δεν φτάνει που η ιστορία συνεχίζει αμέσως μετά τα γεγονότα του Πλανήτη Χαλκ αφήνοντας τους αναγνώστες με ανοιχτό το στόμα για τα όσα συνέβησαν σε αυτήν, έρχεται τώρα και η συνέχεια της ιστορίας με τον ανεπανάληπτο τίτλο Παγκόσμιος Πόλεμος/Εχθρός Χαλκ hypeάροντας ακόμα περισσότερο τους fans. Δεν θα σας πω ψέματα. Διαβάζοντας το τίτλο του τόμου περίμενα να διαβάσω και να δω μία μάχη επικών διαστάσεων που θα εκτεινόταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Για να σας δώσω να καταλάβετε, πώς ήταν η τελική μάχη του Σούπερμαν με τον Ζοντ στην ταινία Άνθρωπος από Ατσάλι; Κάτι τέτοιο. Αντ' αυτού η μάχη εκτυλίχθηκε εξ ολοκλήρου στην Νέα Υόρκη, λες και η Νέα Υόρκη είναι το κέντρο του κόσμου (εντάξει, για κάποιους είναι). Αν δεν κάνω λάθος νομίζω πως αυτό το παράπονο το είχε εκφράσει και ο @ Kurdy Malloy στην δική του κριτική για τον τόμο. Δεν ξέρω, περίμενα (από τον τίτλο) ότι η μάχη/οι μάχες θα ήταν του τύπου, ο Χαλκ πολεμάει τον Άιρον Μαν στην Νέα Υόρκη, μετά κάτι γίνεται και παλεύει με τον Κάπτεν Μπρίτεν και την ΜΙ13 (ή την ομάδα των Εξκάλιμπερ, ανάλογα με το ποια είναι ενεργή) στην Αγγλία, μετά πάλι κάτι θα έκανε ο Δόκτωρ Στρέιντζ που λέει ο λόγος και η μάχη θα μετατοπιζόταν στην Γουακάντα, παράλληλα οι Πολεμοδέμιοι θα πέρναγαν και μία βόλτα από την Ιαπωνία να δουν κανένα άνιμε ή και τους ίδιους τους Άνιμεν, και τέλος, επειδή οι ήρωες θα έβλεπαν πως δεν γίνεται δουλειά, θα διεξήγαγαν την τελική επική-καταστροφική τους μάχη στην Γκενόσα για να εμφανιστούν και λίγο οι Χ-ΜΕΝ. Αλλά μισό λεπτό, η Γκενόσα καταστράφηκε στον 22ο τόμο της συλλογής, να καταστραφεί πάλι δεν λέει. Ωραία, η τελική μάχη οπότε θα γινόταν στην Άγρια Χώρα. Όμως άκυρο, ούτε και εκεί μπορεί να γίνει καθώς η τοποθεσία είναι καπαρωμένη για άλλη ιστορία (κάποιος διαβάζει πρόσφατα το 70ό τόμο της συλλογής ). Εντάξει, τελικά ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια που ήταν σαν σαν σαν βασίλισσες εμμ εννοώ στην Madripoor επειδή θέλω να δω τους Χ-ΜΕΝ οπωσδήποτε. Αλλά φυσικά ο συγγραφέας του τόμου δεν είμαι εγώ. Με λίγα λόγια απλά ήθελα να αναφέρω πως ο τίτλος του τόμου (πριν από την ανάγνωσή του) μου δημιούργησε μία εικόνα (μία προσδοκία) για την ιστορία εντελώς διαφορετική από αυτήν που μου άφησε στο τέλος. Φυσικά και ο τίτλος αυτός επιλέχθηκε γιατί έτσι θα πουλούσαν περισσότερα αντίτυπα, αλλά εγώ από την μεριά μου το βρίσκω λάθος.*

 

Αρκετά όμως σας κούρασα ώρα να περάσω στο ζουμί της υπόθεσης. Η ιστορία είναι σίγουρα κατώτερη από αυτήν του Πλανήτη Χαλκ, όμως παρόλα αυτά έχει και αυτή τα δυνατά της σημεία. Ο Πακ φαίνεται πως έχει μάθει να "σκηνοθετεί" τον Χαλκ με κλειστά τα μάτια παρουσιάζοντάς μας έναν Χαλκ προδομένο και ψυχολογικά βαθιά πληγωμένο, αλλά και το κυριότερο, πιο θυμωμένο από κάθε άλλη φορά. Γίνεται αντιληπτό κατά την διάρκεια της ιστορίας ότι ούτε και ο Μπρους Μπάνερ θα μπορέσει να κατευνάσει τον Χαλκ. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ήταν καλά γραμμένοι με τον Άιρον Μαν και τον Δόκτωρ Στρέιντζ να είναι λίγα σκαλιά πιο πάνω από τους υπόλοιπους και τους Πολεμοδέσμιους να είναι λίγα σκαλιά πιο κάτω από τους υπόλοιπους. Ο τόμος διαβάζεται σχετικά γρήγορα και αυτό οφείλεται εν μέρει και στο σχέδιο με τα μεγάλα και πολύχρωμα καρέ (και ειδικά αυτά των μαχών) τα οποία προκαλούν έκσταση και ανατριχίλα. Πραγματικά σε ορισμένα καρέ αισθάνεσαι λες και αυτά θα σκιστούν από τις τρομερές επιθέσεις του Χαλκ. Τέλος, αν και λίγο άσχετο, μου άρεσε πολύ που όταν μέσα στα τεύχη παρεμβάλλεται η γνωστή σε εμάς σκουρόχρωμη σελίδα, αυτή μας προετοιμάζει για αυτό που θα ακολουθήσει στην αμέσως επόμενη. Θα μπορούσαν οι επιμελητές να έβαζαν παντού την ίδια σελίδα (το έχουμε παρατηρήσει σε άλλους τόμους), αλλά δεν το έκαναν και μπράβο τους για αυτό. Βαθμολογία: 7,5/10.

 

* Αποσαφήνιση: Εννοείται ότι η όλη άποψή μου αφορά τον original αγγλικό τίτλο του τόμου. Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με το πως αυτός αποδόθηκε στην ελληνική έκδοση.

 

Υ.Γ.: Κάποια παρελκόμενα και μία ερώτηση.

Spoiler

1. Στο τελευταίο καρέ του τεύχους #5 η μορφή που φαίνεται να αναδύεται από την λίμνη είναι ο Σκάαρ, ο γιος του Χαλκ και της Καϊέρα.

2. Ο χαρακτήρας του Ρόνιν που εμφανίζεται στο Άδυτο του Δόκτωρ Στρέιντζ είναι στην πραγματικότητα ο Κλιντ Μπάρτον/Χόκαϊ.

3. Σπόιλερακι με αφορμή τον πρόσφατο τόμο της Μυστικής Εισβολής. Στον παρών τόμο του Χαλκ ο χαρακτήρας του Μπλακ Μπολτ και της Σπάιντερ-Γούμαν είναι στην πραγματικότητα Σκραλ undercover κατάσκοποι.

 

4. Μία ερώτηση για όποιο παιδί ξέρει και θέλει να απαντήσει, είναι το πώς γίνεται η Έκο και μπορεί να μιλάει; Δεν υποτίθεται πως είναι κωφάλαλη; Έψαξα αλλά δεν κατάφερα να βρω κάποια απάντηση σχετικά με αυτό.

Επεξεργασία Ιουλίου 13, 2022 από kaneda

[Indian]

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τόμου #75 μεταφέρθηκε στην βάση μας.  

 

  

 

Στο επόμενο τεύχος θα έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε την ιστορία "X-MEN: Το λυκόφως των μεταλλαγμένων".

 

 

 

[ProfPhillipMortimer]

 

Καταπληκτικό το επόμενο τεύχος με φοβερές ιστορίες που έκλεισαν τον πρώτο κύκλο της αρχικής σειράς X-Men 

[PowerRangers8]

Επιτελούς μια αγαπημένη μας ρετρό ιστορία με τους X-Men μας. Χρειαζόμαστε ένα μικρο διάλειμμα από τα σύγχρονα κεφάλαια.

[PowerRangers8]

Μόλις διάβασα γρήγορα τον 75ο τόμο για δεύτερη φορά (τη πρώτη φορά αυτό της ΟΞΥ πριν χρόνια) και συνειδητοποίησα ότι τη επόμενη επανέκδοση  θα τη δούμε σε 4 μήνες δηλαδή τις 18/11/2022. Αυτό σημαίνει πως θα έχουμε στα ράφια τις καινούργιες ιστορίες ακυκλοφόρητες στα ελληνικά από δω και πέρα από τον επόμενο τόμο. 

 

Επτά επανεκδόσεις:

84 Siege = Siege #1–4 and Siege: The Cabal    (Anubis)  18/11/22  

89 Daredevil: Marked For Murder = Daredevil #158–161 & 163–167 (ΟΞΥ!)  27/1/23

107 Hawkeye: My Life As A Weapon = Hawkeye (Vol. 4) #1–5 and Young Avengers Presents #6 (ΟΞΥ!)  6/10/23

113 Thor: God of Thunder: The God Butcher = Thor God of Thunder #1–5 (Anubis σε τευχάκια)   29/12/23

117 Death of Wolverine = Death of Wolverine #1–4 (Anubis)   23/2/24

119 The Amazing Spider-Man: Spider-Verse = Amazing Spider-Man (Vol. 3) #9–15 (Anubis)   22/3/24
120 Civil War = Civil War #1–7 (Anubis)  5/4/24