Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΛΛΟΓΗ GRAPHIC NOVELS ΤΗΣ MARVEL


germanicus

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  11736
  • Group:  Members
  • Topic Count:  103
  • Content Count:  5172
  • Reputation:   55384
  • Achievement Points:  5343
  • Days Won:  265
  • With Us For:  5206 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  107

13 hours ago, Laz33 said:

 

Ναι, γιατί ξέχασα να αναφέρω (όμως το έχω γράψει πολλές φορές σε προηγούμενά μου σχόλια) ότι δεν μ΄αρέσουν events και γενικότερα ιστορίες που εμπλέκονται ένα σωρό ήρωες.
Τις βρίσκω χαοτικές.

 

 

Δηλαδή αποφάσισες να παίρνεις μόνο ιστορίες του Spider-Man και μόνο καλές κλασικές ιστορίες απ΄τους υπόλοιπους υπερήρωες αλλά όχι καλές κλασσικές ιστορίες με τους υπόλοιπους υπερήρωες και τον σπάιντερμαν συγχρόνως! :)

 

Έκανες λάθος για τους Μυστικούς Πολέμους. Είναι το πρώτο event που άρχισε όλα τα υπόλοιπα και είναι stand-alone: δεν είχε προλάβει ακόμα να γίνει το χάος που έγινε αργότερα με τα κύρια τεύχη των events που πρέπει να έχεις διαβάσει και άλλα 10 τεύχη παρασειρών που βγήκαν τον ίδιο μήνα για να καταλάβεις τι παίζει. Είναι η σειρά που έδωσε στον σπάιντερμαν το μαύρο κουστούμι που εξελίχθηκε αργότερα σε Venom και είναι ότι πιο κλασσικό υπάρχει.... γενικά αν πρέπει να διαβάσει κανείς ένα event story, είναι μόνο αυτό.

 

:cheers3:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • Απαντήσεις 2.4k
  • Created
  • Τελευταία Απάντηση

Top Posters In This Topic


  • Member ID:  1790
  • Group:  Members
  • Topic Count:  129
  • Content Count:  7087
  • Reputation:   26758
  • Achievement Points:  7421
  • Days Won:  24
  • With Us For:  6206 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω (ή έχουν μουδιάσει τα χέρια μου να το γράφω, εν προκειμένω) αλλά επιστρέφουμε εκεί... Το "χαοτικό" που λες προκύπτει απ' το ότι σου εισάγει μέσα πολλούς χαρακτήρες που δε ξέρεις και αυτό από μια μεριά είναι κατανοητό. Σου έχουμε εξηγήσει όμως, ότι εάν κάποιες ιστορίες και κάποιοι χαρακτήρες δεις ότι σου κινούν το ενδιαφέρον και θέλεις να μάθεις περισσότερα, τέτοιες περιπέτειες δε θα έπρεπε να είναι αποτρεπτικές. Ίσα ίσα που αργότερα θα πετύχεις κάποιον και θα πεις "α, τον ξέρω από εκείνη την ιστορία που συμμετείχε μαζί με τους άλλους!" (και το ανάποδο συμβαίνει, φυσικά). Εάν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι αμέτρητες ιστορίες, είτε είναι μια απλή συμμαχία μεταξύ δύο εναντίων ενός ή δύο ή τριών, είτε ακόμη τα crossovers & τα events με περισσότερους, δε θα αντιλαμβανόσουν ΠΟΤΕ ότι πρόκειται για "πολυσύμπαν"! Και δεν αρκεί ένα "Marvels" να στο καλύψει αυτό. Αφού όμως επιπρόσθετα διάβασες κι ένα "Marvels", θα έπρεπε να έχεις αντιληφθεί περισσότερο πως είναι ο κόσμος αυτός και ότι ένας guest θα ξεπροβάλλει σε πάρα πολλές ιστορίες διότι οι δρόμοι τους είναι μοιραίο να διασταυρωθούν κάποια στιγμή. Στην ίδια χώρα βρίσκονται οι περισσότερο γνωστοί, άλλωστε. Για να καταλάβεις καλύτερα τι λέω και τι διαβάζαμε όλα αυτά τα χρόνια, τσέκαρε την παρουσίαση του "Σπάιντερ Μαν" που έχει μέσα λίγο πολύ απ' όλα, κατέβασε κι ένα excelάκι που βρίσκεται κάπου εκεί, να δεις ποιες Αμερικανικές σειρές είχε ο Καμπανάς και με ποια σειρά σου παρουσίαζε τα τεύχη! Δε χρειάζεται να κάνεις ιδιαίτερη μελέτη, απλώς για να καταλάβεις τη σειρά με την οποία διαβάζαμε τα Αμερικανικά τεύχη. Δε μας εμπόδισε ούτε στο να κατανοήσουμε τι γίνεται, ούτε μας μπέρδεψε κάπου. Σύμφωνα με αυτό που λες, ισχυρίζεσαι στην ουσία πως εκείνος που ηλικιακά θα προλάβαινε ξεκινώντας τη σειρά του Καμπανά με τους "Μυστικούς Πολέμους", δε θα έπρεπε να διαβάσει κανένα υπερηρωικό έκτοτε διότι δε θα καταλάβαινε καθόλου τι συμβαίνει! Δεν είναι έτσι... Θα συνέχιζε με τα επόμενα τεύχη και θα ξεκινούσε σιγά σιγά να συνδέσει τελείες. Αρκεί αυτό το ανάγνωσμα είτε είναι 1ο, είτε 2ο, είτε 3ο, να τον συναρπάσει αρκετά ώστε να πει ότι θα συνεχίσει με το επόμενο. Αυτό αρκεί. Σε αντίθετη περίπτωση δε θα έπρεπε να κυκλοφορούν διεθνώς υπερηρωικά εδώ και δεκαετίες, διότι εκείνοι που θα ήξεραν όλους αυτούς τους χαρακτήρες απ' την αρχή και που θα ανέμενε η εκδοτική ότι είναι οι μόνοι που συνεχίζουν να τα διαβάζουν, θα ήταν κοντά στην ηλικία του Stan Lee! Κανένας από δω μέσα δεν έχει διαβάσει και συνεχίσει κάθε χαρακτήρα απ' το origin του μέχρι σήμερα. Δε γίνεται! Φίλος που γνωρίζει πολύ καλά την Αγγλική, έπιασε τα chronological των X-Men που είχε κατεβάσει ψηφιοποιημένα, διάβαζε μανιωδώς καθημερινά και του πήρε μήνες να τα ολοκληρώσει! Μόνο των X-Men και αναφέρομαι σε κάτι που έγινε πριν 15 χρόνια!

 

Όλα είναι σε τάξη, έχουν μια λογική σειρά, με τη σειρά μας μεγαλώσαμε διαβάζοντας τις σειρές αυτές "χαοτικά" (δεν αναφέρομαι σε όσους μεγαλώνοντας έπιασαν τα Αμερικανικά τεύχη και έκλειναν κάποια "κενά", αλλά αυστηρά σε ότι είχε εκδοθεί στην Ελλάδα), την οποία σειρά βρίσκουμε στην πορεία διαβάζοντας περισσότερες ιστορίες και τοποθετούμε χρονικά στο μυαλό μας πότε "περίπου" έγινε κάθε τι. Ένα παράδειγμα... Ανέφερα κάπου πιο πίσω πως εξαφανίζονταν ξαφνικά υπερήρωες της Γης σε κάθε δική τους σειρά, για να εμφανιστούν τηλεμεταφερόμενοι ξαφνικά στο σκάφος του Beyonder που τους μεταφέρει στον Battleworld. Για τον Σπάιντερ Μαν και τον Χουλκ, αυτά έγιναν στα "Σπάιντερ Μαν" του Καμπανά, όπου μετά μας παρουσίασε το 1ο "Secret Wars". Στο "X-Men" ήταν η αναφορά της εξαφάνισης μονάχα στην τελευταία σελίδα μιας ιστορίας της "Μαμούθ Comix", πολλά χρόνια αργότερα, με έγχρωμο σκίτσο πλέον! Στο αμέσως επόμενο τεύχος, οι X-Men εμφανίζονται απ' το πουθενά στον ουρανό της Ιαπωνίας να πέφτουν, όταν πλέον είχαν επιστρέψει από εκεί! Αυτό το "εκεί" αναφέρθηκε επιγραμματικά με έναν αστερίσκο αν θυμάμαι καλά και ουδέποτε μας έδειξε ο εκδότης την ιστορία αυτή! Τις συνδέσεις τις κάνουμε μόνοι μας πηγαίνοντας χρόνια πίσω, στα τεύχη του "Σπάιντερ Μαν", με τη γνωστή τετραχρωμία. Με λίγα λόγια το "χάος" που αναφέρεις δε θα φύγει αποφεύγοντας να διαβάζεις ιστορίες. Μονάχα μεγαλύτερο θα γίνεται και θα σε ακολουθεί πάντα διότι, ειδικά σε αυτή τη σειρά, οι ιστορίες (έστω αυτές που έχουν εκδοθεί Ελλάδα μέχρι στιγμής) έχουν τεράστιες αποστάσεις χρονικά η μία από την άλλη! Φεύγει με ανάγνωση και μόνο.

 

:beer5:

Επεξεργασία από Mandrake
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  11736
  • Group:  Members
  • Topic Count:  103
  • Content Count:  5172
  • Reputation:   55384
  • Achievement Points:  5343
  • Days Won:  265
  • With Us For:  5206 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  107

Συμφωνώ... αλλά μην το υπεραναλύουμε γιατί θα τον κάνουμε να τρέχει να σωθεί! :)

Οι Μυστικοί Πόλεμοι διαβάζονται αυτόνομα, οι δε κυριότεροι υπερήρωες που περιέχουν είναι λίγο-πολύ γνωστοί αν έχεις δεις τις ταινίες της Μάρβελ και τις ταινίες Χ-ΜΕΝ της FOX. Βάσει αυτού μπορεί να τους διαβάσει κι ένας άσχετος χωρίς πρόβλημα κι αυτό είναι αρκετό για τον Laz.

 

Στο μόνο άτομο που μπορεί να μην του άρεσαν θα ήταν σε κάποιον που θέλει μόνο μοντέρνο σχέδιο χωρίς περιθώρια κλπ.

 

Αλλά αυτή δεν είναι η περίπτωση του Laz...

 

Επεξεργασία από constantinople
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  4607
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  540
  • Reputation:   3068
  • Achievement Points:  541
  • Days Won:  0
  • With Us For:  5916 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  39

~ Τόμος 37 ~ Iron Man ~Δαίμονας στο Μπουκάλι ~

 

Διαβάζοντάς το, το βρήκα εξαιρετικό! Μια πολύ καλή ιστορία με ωραίες αφηγήσεις, με ένα τευχάκι αφιερωμένο στο πως φτιάχτηκε η πανοπλία του Iron Man, με ωραίες σκηνές μάχης και με καταπληκτικά εξώφυλλα! Το σχέδιο εννοείται ότι δένει με την όλη ιστορία και δεν αδικώ τους φίλους που το ήθελαν διακαώς στην συλλογή!

Επίσης ήταν από τις λίγες φορές που δεν με κούρασε το κείμενο στα μπαλονάκια για τόσο παλιό κόμικ.. :lol:

 

Δε θα έλεγα ότι είναι ο καλύτερος τόμος ως τώρα αλλά σίγουρα μπαίνει σε ένα top 5 ή top 10 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25318
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  1381
  • Reputation:   10055
  • Achievement Points:  1410
  • Days Won:  1
  • With Us For:  4316 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  46

Το τελευταίο δεκαήμερο διάβασα μερικούς από τους τόμους της συλλογής που δεν είχα προλάβει να διαβάσω. Με λίγα λόγια:

 

 

30 & 36 Μυστικοί πόλεμοι. Οκ το έχω εμπεδώσει ότι είναι ιστορική ιστορία με βαρύνουσα ιστορική θέση στην ιστορία των ιστορικών ιβεντς, ήθελα να μου αρέσει αλλά προσωπικά δεν με τράβηξε καθόλου. Πολύ μπλαμπλά για το τίποτα. Η αφήγηση δεν μου προκάλεσε ενδιαφέρον για κανέναν ούτε καλό ούτε κακό, ούτε αντιπάθεια όμως, το σκίτσο συμπαθητικό αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο, ήταν και δυο τόμοι μου πήρε 4 μέρες να το τελειώσω. Ίσως αν η ηλικία μου ήταν εγγύτερα στα 10 απ' ό,τι στα 50 (ή έστω η ηλικία μου όταν θα πρωτοσυναντιόμουν με την ιστορία αυτή) να την εκτιμούσα, αλλά στα 44 μου δεν μου προκάλεσε καθόλου καλή εντύπωση παρά μόνο μια αφόρητη κόπωση...

 

31. Θορ: Αναζητώντας τους θεούς. Δεύτερος τόμος με τον Θορ, ενδιαφέρουσα ιστορία, το σκίτσο του Ιωάννη Ρομίτα του Νεότερου, ανεκτό όμως ο πρώτος τόμος (το Αναγέννηση) μου άρεσε περισσότερο.

 

34. Φαντάστικ Φορ: Απόλυτη δράση. Δεύτερος τόμος και για τους Φαντάστικ Φορ, εδώ όμως έχουμε ουσιαστικά άμεση συνέχεια του προηγούμενου τόμου (του 12ου). Στην πραγματικότητα είναι δύο ιστορίες, καμία από τις δύο δεν έχει ιδιαίτερη δράση, παρά τον τίτλο, με την πρώτη να είναι μια αμερικανιά του κερατά με τους καλούς Αμερικάνους να εξάγουν δημοκρατία στην ανατολική Ευρώπη και τους ιθαγενείς να μην γουστάρουν (στην αρχή), ενώ στην δεύτερη έχουμε την διαχείριση ενός θανάτου (που είδαμε στην πρώτη ιστορία) και της (αναπόφευκτης) επακόλουθης ανάστασης (όχι δεν ιδρύθηκε και θρησκεία, αυτό θα το δούμε στο επόμενο τόμο των F4). Συνολικά δεν το λες και αριστούργημα μου φάνηκε όμως ευχάριστα ανώδυνο. Το καλύτερο σημείο του τόμου ήταν η συνάντηση με τον θεό!

 

35. Ο θάνατος του Κάπταιν Αμέρικα. Μελαγχολικό σενάριο και ανομοιογενές σκίτσο. Αρκετά καλό αλλά ο θάνατος σε μια αφήγηση έχει βαρύτητα όταν είναι θάνατος. Όταν είναι οριστικός, τελειωτικός, αμετάκλητος. Όταν λοιπόν βλέπεις τον θάνατο ενός υπερήρωα ξέρεις δεν υπάρχει περίπτωση να παραμείνει στον τάφο του για καιρό κι αυτό αδυνατίζει τον όποιο αντίκτυπο στον αναγνώστη (σε μένα σαν αναγνώστη τουλάχιστον). Άσχετα με την (αυτονόητη νομίζω) προηγούμενη παραδοχή, τελικά νομίζω ότι έχει καλό σενάριο και αξίζει σαν ιστορία. 

 

37. Άιρον Μαν: Δαίμονας στο μπουκάλι. Πολύ καλό σενάριο, συνοδευόμενο από πολύ καλό σκίτσο, νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα της σειράς. Υπάρχει αρκετό κείμενο αλλά βγάζει νόημα και βοηθά την εξέλιξη της ιστορίας (σε αντίθεση με τους μυστικούς πολέμους), ο ήρωας φαίνεται ταυτόχρονα παντοδύναμος και τρωτός. Πραγματικά το απόλαυσα.

 

 

Επεξεργασία από thor77
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94400
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Διαβάστηκε, λοιπόν, και το δεύτερο μέρος που ολοκληρώνει την μεγάλη επιστροφή του Punisher (τόμος #33) κι ομολογώ ότι διατηρήθηκαν τα ίδια συναισθήματα που αποκόμισα από το πρώτο μέρος. Για να πω την αλήθεια, πάντως, σε αυτό το δεύτερο μέρος δεν πήγα “αδιάβαστος”, καθώς δεν είχα την υπομονή να βγει ο συγκεκριμένος τόμος και είπα να κάνω “σκονάκι”, διαβάζοντας την συνέχεια από το διαδίκτυο. :P

 

Σε αυτόν τον τόμο, λοιπό, βρίσκουμε έναν Τιμωρό πληγωμένο, τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά, διατηρώντας όμως την λογική και την συναίσθησή του. Εδώ, έρχεται ο συγγραφέας να μας θυμίσει πόσο ευάλωτος είναι, καθώς και το πόσο χρήσιμοι είναι οι φίλοι στην ζωή του. Το σενάριο, με εξαίρεση τους δύο ντετέκτιβ και την villain, επιβεβαιώνεται πλέον ότι είναι ίδιο με την ταινία του 2004, ακόμα και στις σκληρές του σκηνές. Έχω την εντύπωση, όμως, ότι σε αυτό το μέρος έχουμε μία πιο ήπια διαχείριση στις σκηνές των μαχών και των εκτελέσεων. Σαν να ένιωθε ο Ennis  ότι το παράκανε στην αρχή και είπε να μειώσει κάπως την ένταση. Παρόλα αυτά, τις εντυπώσεις τις κλέβει ο διαβόητος Ρώσος, ένας χαρακτήρας κεφάτος, χαζούλης και υπερβολικά γυμνασμένος (στο όριο μάλιστα του υπερφυσικού). Η διαμάχη ανάμεσα σε αυτόν και τον Punisher ήταν εξαιρετική, για να μην πω για την κατάληξή της, η οποία ήταν ένας φόρος τιμής στις δυνατότητες που έχουμε εμείς οι ευτραφείς! Διότι όπως και να το κάνουμε, εκεί που σταματάει ο τιμωρός, συνεχίζει ο...στρουμπουλός! :lol:

 

Όσον αφορά την τελική μάχη, δεν μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε, αλλά την βρήκα λίγο βιαστική κι “εύκολη”, όσον αφορά την κατάληξή της. Ο φίλος μας φτάνει άνετα στα διαμερίσματα της Νιούτσι, χωρίς να υπάρχει μεγάλος τζέρτζελος, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις. Και μιας κι ο λόγος ήρθε στην Νιούτσι, είναι ένας χαρακτήρας, από τους λίγους που έχουν τόσο μεγάλη λύσσα για να εκδικηθούν τον αντίπαλό τους. “Παίζει” εξαιρετικά τον ρόλο της και ιδίως στο φινάλε δίνει τα πάντα (έχοντας χάσει πλέον κάθε πιθανότητα για νίκη) έστω να πληγώσει τον Τιμωρό. Αρκετά δυναμικός χαρακτήρας, λοιπόν, αλλά προσωπικά θα προτιμούσα τον Τραβόλτα από την ταινία. :D Ο Punisher, από την άλλη, σαν χαρακτήρας με καθαρά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, νιώθει την κούραση να τον βαραίνει και θέλει να τελειώνει μία ώρα αρχύτερα, κάτι, φυσικά, που δεν με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει ο τρόπος που οι support χαρακτήρες (οι τρεις αυτόκλητοι εκδικητές) ενώνουν τις δυνάμεις τους και σφραγίζουν την μοίρα τους, όταν βρίσκονται απέναντι από το ίνδαλμά τους. Δημιουργείται έτσι μία σκηνή, η οποία μπορεί να είναι badass, αλλά παράλληλα εξηγεί πολλά για τον τρόπο που σκέφτεται κι ενεργεί ο Punisher.

 

Εν κατακλείδι, μπορώ να πω ότι μ’ ενθουσίασε αρκετά η συγκεκριμένη ιστορία στο σύνολό της κι αυτό ίσως να οφείλεται στο “προσγειωμένο” σενάριο, που θα μπορούσαμε να το πούμε ρεαλιστικό, πάντα σε σχέση με τα υπόλοιπα υπερηρωικά κόμικς. Συνήθως, όταν έχουμε να κάνουμε με διάστημα, παράλληλες διαστάσεις, πολλά σύμπαντα, πολλούς χαρακτήρες, η κατάσταση δεν αργεί να ξεφύγει και να ξεκινήσουν οι υπερβολές. Εδώ, τουλάχιστον, βλέπουμε σκηνές που χρησιμοποιούνται σε όλες τις B-movies που σέβονται τον εαυτό και το κοινό τους. :P Επίσης, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην διαφθορά που υπάρχει ακόμα και στα υψηλότερα κλιμάκια της Νέας Υόρκης, κάτι που ενισχύει την ρεαλιστική υφή της ιστορίας, που προείπα. Αυτή ακριβώς η “γήινη” αντιμετώπιση του συγκεκριμένου κόμικ, με έκανε και το εκτίμησα. Δέχομαι το γεγονός ότι κάποιοι θα ισχυριστούν ότι δεν υπάρχει κάτι φρέσκο, πρωτότυπο ή με μεγάλη φαντασία στο σενάριο, αλλά προσωπικά απολαμβάνω τέτοιου είδους γραφές κι εύχομαι να δούμε κι άλλες τέτοιες ιστορίες στο μέλλον. :pray:

 

Για το σχέδιο, νομίζω ότι δεν έχω να πω κάτι διαφορετικό, σε σχέση με το προηγούμενο μέρος. Από την στιγμή που δεν έχει αλλάξει ο καλλιτέχνης που το επιμελήθηκε, και μιας και υπάρχει συνέχεια στα τεύχη - κεφάλαια, δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν δραματικές αλλαγές. Οπότε θα περιοριστώ σε αυτά που είπα για το πρώτο μέρος…

 

Παράθεση

Ευχαριστημένος έμεινα και από τον εικαστικό τομέα. Το σχέδιο, δεν θα το λέγαμε αρχαίο, αλλά είναι αρκετά παλιό. Έχω την εντύπωση ότι έβγαζε μία ηλικία, μεγαλύτερη από την πραγματική του. Μου θύμισε κάτι από '80s. Είναι καθαρό, ζωντανό κι έχει αρκετό ρεαλισμό, όχι όμως σε όλα τα σημεία του. Η απόδοση των "θανατηφόρων" σκηνών είναι αξιόλογη, αλλά νομίζω ότι κάπου εκεί ο Dillon έκανε μία μικρή έκπτωση, όσον αφορά τις τροχιές των σφαιρών, που έμοιαζαν με λέιζερ από τον Πόλεμο των Άστρων. :P Κατά τα άλλα, δεν έχω παράπονο. Πολύ όμορφο βρήκα και το χρώμα. Αν και η ιστορία πραγματεύεται μερικές ζόρικες και μακάβριες καταστάσεις, εντούτοις δεν υιοθετήθηκε η μαυρίλα, που την έχουμε δει σε πολύ πιο αισιόδοξες δουλειές. Αυτό το βρήκα πολύ θετικό, αφήνοντας το σχέδιο και το σενάριο να μιλήσουν από μόνα τους. Τα χρώματα, λοιπόν, είναι πολύ γλυκά, αρκετά φωτεινά και φέρνουν ένα αξιόλογο αποτέλεσμα, ιδίως στην απόδοση των σκηνών των εκρήξεων! :clap2:

 

Το έξτρα υλικό και ιδιαίτερα η περίληψη του προηγούμενου μέρους δίνει όλο το απαραίτητο υλικό, προκειμένου να εντάξει ομαλά τον αναγνώστη στην υπόθεση. Έτσι, ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει διαβάσει το πρώτο μέρος, δεν θα αργήσει να μπει στο νόημα (όχι ότι χρειάζεται να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια :P ). Από εκεί και πέρα, ο αναγνώστης θα βρει, μετά το τέλος της ιστορίας, διάφορα εναλλακτικά εξώφυλλα (κατά την συνήθη πρακτική), δύο λόγια του Ennis για την “γέννηση” της συγκεκριμένης σειράς, μερικές δακτυλογραφημένες σελίδες του σεναρίου, μερικές εμφανίσεις του Τιμωρού στα κόμικς, καθώς και σχετικά εκτενείς βιογραφίες τόσο του σεναριογράφου, όσο και του εικονογράφου. Αρκετά πλούσιο υλικό, λοιπόν, που θα ικανοποιήσει και τους λάτρεις των παρελκομένων τής ιστορίας. :)

 


:beer5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34880
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Online
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Αν και έχω ξαναδιαβάσει αυτό το κόμικ από την έκδοση της Anubis, το δίτομο των Ultimates των Millar-Hitch είναι τρελή ιστοριάρα (πράγμα πολύ φυσικό για Millar), οπότε είπα να το πάρω και σε αυτήν την έκδοση. Άσχετο και χωρίς να το έχω τσεκάρει, αλλά μάλλον σε αυτήν δε θα συμπεριληφθεί μια συνέντευξη-συζήτηση των Millar-Hitch, στην οποία αποδεικνύεται ότι είναι δύο γεμάτοι χιούμορ Βρετανοί και στην οποία δίνουν αρκετές πληροφορίες για τη δημιουργία του κόμικ, οπότε σίγουρα θα την ξαναδιαβάσω καπάκι με τα εξτραδάκια της συλλογής. Εκτός αυτού το τεύχος βρέθηκε την Τετάρτη, το λέω για φίλους όπως ο @Mandrake που κρατούν προσωπικό αρχείο. Anyway το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τόμου 38 είναι στη βάση μας.

 

MARVELGRAPHICNOVELS_0038.jpg  MARVELGRAPHICNOVELS_0038z.jpg

 

Το δεύτερο μέρος της ιστορίας θα βρίσκεται στον τόμο 43 της συλλογής. 

 

img20210210_19132307.jpg.c85de373974f3e680f4268184f50816c.jpg

 

Ο επόμενος τόμος είναι το Spider-Man: Blue που ήδη απ' όσο βλέπω στην κρυστάλλινη σφαίρα μας έχει ενθουσιάσει όλους. Άφησα μια μικρή ανάλυση και πληροφορίες της ιστορίας και ανυπομονώ να τη διαβάσω σύντομα!

 

img20210210_19123113.jpg.dcbc44e573ea2cfa52e0226fcfbf63e5.jpg

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  35207
  • Group:  Members
  • Topic Count:  5
  • Content Count:  347
  • Reputation:   2943
  • Achievement Points:  352
  • Days Won:  3
  • With Us For:  1625 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Κριτική για τον τόμο The Mighty Θορ: Αναζητώντας τους Θεούς, με ελαφρά σπόιλερ.

 

Ο Θεός του Κεραυνού έχοντας βρει ξαφνικά την Άσγκαρντ κατεστραμμένη και ερειπωμένη από όλους τους κατοίκους της, προσπαθεί να βρει τον λόγο αλλά και τον υπεύθυνο που μπορεί να ευθύνεται για αυτό το γεγονός. Μη μπορώντας να βρει απαντήσεις πουθενά, θα οδηγηθεί στην Γη για ξεκούραση και περαιτέρω έρευνα, όπου για άλλη μία φορά, σε μία μάχη με τους Εκδικητές, ο δρόμος του θα διασταυρωθεί με εκείνον ενός άλλου ανθρώπου του οποίου η μοίρα θα παίξει ένα άσχημο παιχνίδι.

 

Γενικά, η ιστορία είναι πολλά υποσχόμενη με το χτίσιμο της πλοκής όσο περνάνε τα τεύχη να είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Ωστόσο όπως και στον 7ο τόμο της συλλογής, Θορ: Αναγέννηση, έτσι και σε αυτόν, η κεντρική πλοκή στο τέλος της ιστορίας δεν ολοκληρώνεται, αφήνωντας επίσης τις μισές υποπλοκές που αναπτύχθηκαν κατά την διάρκεια των τευχών στον αέρα ή ανολοκλήρωτες. Παρά το γεγονός αυτό όμως, ο Γιούρτζενς παρουσιάζει έναν Θορ ακριβώς όπως τον περιμένει ο αναγνώστης. Δυναμικό, αποφασιστικό, υπεύθυνο, διατεθειμένο να λογοδοτήσει για τις πράξεις του, αλλά και έτοιμο να πληρώσει το τίμημα που αυτές επιφέρουν. Επίσης και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ήταν ωραία γραμμένοι, με το κάθε τεύχος να έχει και από κάποιο γκεστ, όπως τους Εκδικητές, τον Καταστροφέα, την Χέλα, τον Ναμόρ και το Ηρακλή. Τέλος τα κίνητρα των κακών καθώς και ο τρόπος που κατάφεραν να δημιουργήσουν την "παρεξήγηση" μεταξύ Ασγκαρντιανών και Ολύμπιων Θεών, ήταν καλός και έξυπνος.

 

Από την άλλη μεριά στο κομμάτι του σχεδίου, προσωπικά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως ο ίδιος άνθρωπος που σχεδίασε τον 1ο τόμο της συλλογής, Σπάιντερ-Μαν: Η Επιστροφή, καθώς και τον 37ο τόμο, Άιρον Μαν: Δαίμονας Στο Μπουκάλι (σχεδιαστικά υπέροχοι και οι δύο), το σχέδιό του στον τόμο του Θορ δεν με τράβηξε. Μαθαίνοντας διάφορα πράγματα σιγά-σιγά μέσα από την συλλογή και όντας μη ειδήμονας στο κομμάτι του σχεδίου, αυτό που μπορώ να πω είναι πως στο σχέδιο του Ρομίτα Τζ. αυτό που δεν μου άρεσε ήταν κυρίως οι γραμμές στον σχεδιασμό των προσώπων. Παρόλα αυτά όμως οι (πολλές) μάχες που εκτυλίχθηκαν ήταν χορταστικες και γεμάτες ζωντάνια.

 

Συμπερασματικά ένας τόμος "μισός", με τον Θορ να προσπαθεί να βρει την απάντηση στο γιατί η πατρίδα του καταστράφηκε ολοσχερώς, αντιμετωπίζοντας παράλληλα και τις συνέπειες των πράξεών του, οι οποίες επηρεάζουν αισθητά τους ανθρώπους στην Γη. Μακάρι να υπήρχε και η συνέχεια της ιστορίας στην συλλογή, καθώς δυστυχώς η κεντρική ιστορία (και όχι μόνο) δεν ολοκληρώνεται. Βαθμολογία: 6/10.

Επεξεργασία από kaneda
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  35023
  • Group:  Members
  • Topic Count:  22
  • Content Count:  905
  • Reputation:   5248
  • Achievement Points:  953
  • Days Won:  1
  • With Us For:  1654 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  20

Ακολουθεί η κριτική μου για τους δύο πιο πρόσφατους τόμους της συλλογής, με spoilers.

Iron Man: Δαίμονας στο Μπουκάλι

Η συγκεκριμένη ιστορία πραγματεύεται τον αλκοολισμό του Τόνι, αν και στην πραγματικότητα το ζήτημα του αλκοολισμού μένει στο υπόβαθρο μέχρι να τεθεί ολοκληρωτικά στο τελευταίο τεύχος. Γενικά ακολουθεί παρόμοιο μοτίβο με όλες τις υπερηρωικές ιστορίες παλιάς σχολής, απλώς ασχολείται επιφανιακά με ένα πιο σοβαρό θέμα. Περισσότερο μου άρεσε το subplot με τον Namor και την Roxxon. Το βρήκα πολύ ανθρώπινο, χωρίς να απομακρύνεται από το υπερηρωικό. Τα υπόλοιπα τεύχη είναι απλώς "καλά". Με ενόχλησαν μερικές σεναριακές ευκολίες όπως εκεί που ο Iron Man σκοτώνει τον πρέσβη και την γλιτώνει με ευκολία και ο Justin Hammer ήταν μέτριος κακός. Αναγνωρίζω όμως πως η ιστορία ήταν πρωτοπόρα για την εποχή της και επέφερε ριζικές αλλαγές σε ολόκληρη την βιομηχανία.  Αυτό που είχε περισσότερο ενδιαφέρον για εμένα είναι το πόσο διαφέρουν οι δυνάμεις του Iron Man από τότε. Τώρα που η τεχνολογία είναι πιο ανεπτυγμένη έχουμε δει πιο δημιουργικές ικανότητες και γκατζετάκια. Εν τέλει, ο Δαίμονας στο μπουκάλι αξίζει να διαβαστεί για ιστορικούς λόγους, ενώ παράλληλα αποτελεί και ένα ευχάριστο ανάγνωσμα.

The Ultimates: Υπεράνθρωποι
Ο Millar και ο Hitch παρουσιάζουν την "Απόλυτη" εκδοχή των Εκδικητών. Βλέπουμε μία πολύ ρεαλιστική προσέγγιση, όχι μόνο στους χαρακτήρες αλλά και στην σύναψη μιας τέτοιας ομάδας ηρώων. Εκτός από ρεαλιστικοί, οι χαρακτήρες είναι και καλογραμμένοι, με τον Banner να ξεχωρίζει. Η πλοκή είναι έξυπνη, με ομαλή ροή και άφθονη δράση που απεικονίζεται άριστα στα κινηματογραφικά καρέ του Hitch. Τα μόνα παράπονα που έχω είναι για το πέμπτο τεύχος που μάλλον είναι και αυτό που μου άρεσε λιγότερο. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα τεύχη, η εικονογράφηση είναι χαοτική και αρκετές φορές δυσκολεύτηκα να καταλάβω τι συμβαίνει. Η λύση που δίνεται στο τέλος έρχεται λίγο από το πουθενά και δεν είναι τόσο ικανοποιητική, που είναι κρίμα γιατί αυτό ήταν η κορυφή μιας εξαιρετικά στημένης ιστορίας. (Επίσης στο καρέ που ο Cap λέει "Τι περιμένετε, κυρίες μου; Τα Χριστούγεννα;", στο πρώτο τεύχος, η ατάκα είναι λίγο κομμένη. Δεν ξέρω αν είναι λάθος στην επιμέλεια, το έχετε και άλλοι αυτό;). Γενικά, η ιστορία μου άφησε θετικές εντυπώσεις και ανυπομονώ για την συνέχεια!

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  30298
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  1873
  • Reputation:   11144
  • Achievement Points:  1888
  • Days Won:  24
  • With Us For:  3524 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  23

Εγώ πάλι θα σας γυρίσω πίσω σε αρκετά παλιούς τόμους. Συγκεκριμένα, τους τόμους 21-22 που έπιασα επιτέλους και διάβασα τις τελευταίες μέρες.

 

Προσοχή για spoilers.

 

Τόμος 21: Πλανήτης Χαλκ - Μέρος 2ο

 

Το 2ο μέρος του Πλανήτη Χαλκ λοιπόν. Πραγματικά, μια από τις σύγχρονες ιστορίες που κατόρθωσαν να είναι πέρα για πέρα καθοριστικές για τον κεντρικό τους χαρακτήρα, να τον παρουσιάσουν και να τον ψυχογραφήσουν εξαιρετικά πολύπλευρα και να γίνουν γρήγορα κλασικές. Η συνέχεια εξελλίσσεται πολύ δυνατά, δε φοβάται να δώσει στον Χαλκ την νίκη, την αναγνώριση, την αγάπη και ύστερα να τον ρίξει στα τάρταρα. Αν το πρώτο μέρος είχε περισσότερη δράση και πολιτικές αλληγορίες για την επανάσταση ενάντια σε καταπιεστικά καθεστώτα, το δεύτερο μέρος εμβαθύνει περισσότερο στον ίδιο τον χαρακτήρα του Χαλκ, ανάγοντάς τον σε έναν τραγικό χαρακτήρα. Κάτι που μου άρεσε σε όλη την ιστορία επίσης ήταν ότι καταπιάνεται με την έννοια του Μεσσιανισμού, χωρίς να αποκαλύπει ποτέ αν τελικά ο Χαλκ ήταν όντως ο λυτρωτής που περίμεναν ή απλά βρέθηκε στο σωστό μέρος την σωστή στιγμή. Όπως και να 'χει, με κέρδισε και για μένα ήταν από τα μεγάλα οφέλη της συλλογής το ότι την είδαμε στην Ελλάδα. Ενδιαφέρουσα και η μίνι ιστορία με τον Αμαντέους Τσο, θέλω τώρα να διαβάσω το World War Hulk αλλά τρέμω ότι μόλις το πάρω από ΟΞΥ, θα ανακοινωθεί καμία επανέκδοση οπότε κάνω υπομονή, τουλάχιστον μέχρι να ξέρω ότι δεν θα εκδοθεί στην συλλογή αυτή.

 

Τόμος 22: New X-Men - Ε Όπως Εξάλειψη

 

To συγκεκριμένο το είχα διαβάσει στα αγγλικά πριν 1-2 χρόνια αλλά είπα να το τιμήσω και στα ελληνικά, για λόγους πληρότητας, αλλά και γιατί η αγγλική έκδοση που είχα αγοράσει μεταχειρισμένη ήταν σε πολύ μικρότερο (pocket) μέγεθος, άλλη χάρη έχει το σκληρόδετο Α4. Grant Morrison λοιπόν, αγαπημένος μπερδεψούρας σεναριογράφος στη DC, κι όμως έχει κάνει κι ένα πέρασμα στην Marvel και ορθώς τον συμπεριέλαβαν, είναι από τις μεγάλες μορφές στον χώρο των υπερηρωικών (και όχι μόνο) κόμικς. 

 

Οι ιστορίες των X-Men μου αρέσουν γιατί (όσες έχω διαβάσει τουλάχιστον), έχουν πάντα μια βαρύτητα μέσα τους, μια σοβαρότητα. Βλέπεις ότι μιλάνε για πιο δύσκολα θέματα, πιο ώριμα, όπως η διαφορετικότητα και ο ρατσισμός. Πάντα οι X-Men είχαν μια προδιάθεση για κοινωνικά σχόλια, καθώς εξαρχής ο Stan Lee ήθελε οι μεταλλαγμένοι να είναι μια αντιστοιχία για κάθε λογής καταπιεσμένες μειονότητες. Έτσι κι εδώ λοιπόν έχουμε μια πολύ ισχυρή αντίπαλο, με ικανότητες που κοντράρουν τον Τσαρλς Εξέβιερ και την πρόθεση για γενοκτονία των μεταλλαγμένων. Το σχέδιο του Frank Quitely αν και στην αρχή ξενίζει, τελικά μάλλον ταιριάζει με το ύφος του Μόρισον, όσοι έχουν διαβάσει DC τους έχουν ξανασυναντήσει σε συνεργασία πολλές φορές (All-Star Superman, Batman & Robin). Γενικά ο Μόρισον στήνει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, που οι ήρωες πραγματικά απειλούνται και δεν φαίνονται άτρωτοι. Τους βλέπεις προβληματισμένους, ανήσυχους, να τους βαραίνουν παρελθοντικά γεγονότα αλλά και η ίδια τους η μεταλλαγμένη φύση, όλο αυτό τους κάνει πιο ανθρώπινους και δίνει μια πτυχή παραπάνω σε αυτούς τους περιθωριακούς ήρωες. Σύντομος τόμος, μόλις 4 τεύχη (και οι ξένες εκδόσεις τόσο μικρές ήταν, μην συγκρίνετε με τον διαχωρισμό που έκανε η έκδοση της Anubis), όμως απολαυστικός. Φυσικά το δυνατό κλείσιμο υπόσχεται και μια δυνατότερη συνέχεια, που θα δούμε τον άλλο μήνα επιτέλους.

 

Συνολική κατάταξη:

  1. Spider-Man: Το Τελευταίο Κυνήγι του Κρέιβεν
  2.  Thor Αναγέννηση 
  3. Daredevil Αναγέννηση 
  4.  Fantastic Four: Ασύλληπτη Παγίδα 
  5. Spider-Man: Η Επιστροφή 
  6. Spider-Man: Η Γέννηση του Βένομ
  7. Πλανήτης Χαλκ (Μέρος 2ο)
  8. Captain America: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα
  9. X-Men: Το Χάρισμα
  10. Πλανήτης Χαλκ (Μέρος 1ο)
  11. The Punisher: Η Επιστροφή (Μέρος 1ο)
  12. New X-Men: Ε Όπως Εξάλειψη
  13. Wolverine
  14. Captain America: Εκτός Χρόνου
  15. Ultimate Spider-Man: Δύναμη κι Ευθύνη
  16.  Avengers: Μάχη για τον Χρόνο (Μέρος 1o)
  17. She-Hulk: Μία Μοναδική Ηρωίδα
  18. Hulk: Σιωπηλές Κραυγές 
  19. Iron Man: Extremis
  20. Deadpool: Ο Πόλεμος του Γουέιντ Γουίλσον 
  21. Guardians of the Galaxy: Κοσμικοί Εκδικητές
  22. New Avengers: Απόδραση
  23. Doctor Strange: Άγνωστοι Τόποι, Άγνωστοι Καιροί

Δεν έχω διαβάσει τον Captain Britain και τα 23-27, 30-37. Επίσης ξανακατέβασα λίγες θέσεις τον Punisher :lol: 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  35207
  • Group:  Members
  • Topic Count:  5
  • Content Count:  347
  • Reputation:   2943
  • Achievement Points:  352
  • Days Won:  3
  • With Us For:  1625 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

 

Κριτική για τον τόμο Άιρον Μαν: Δαίμονας στο Μπουκάλι, με σπόιλερ.

 

Ο βιομήχανος και εφευρέτης Τόνι Σταρκ, ή αλλιώς και Άιρον Μαν, έρχεται αντιμέτωπος με τους εσωτερικούς του δαίμονες, καθώς στα διάφορα προβλήματα που καλείται να λύσει, οδηγείται ολοένα και περισσότερο στην υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ. Και πράγματι τα προβλήματα που του παρουσιάζονται είναι πάρα πολλά και του έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις (και από αυτήν του Τόνι, αλλά και από αυτήν του Σιδερένιου Εκδικητή). Η ΑΣΠΙΔΑ προσπαθεί να πάρει στον έλεγχό της την εταιρία του, την Σταρκ Ιντερνάσιοναλ, η Ρόξον, μία πετρελαϊκή, θέλει να αποκτήσει με υπόγεια μέσα το σπάνιο μέταλλο Βιμπράνιο, που βρήκε σε ένα νησί κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό, η στολή του εμφανίζει από το πουθενά τεχνολογικά προβλήματα, και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Άιρον Μαν θα βρεθεί κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία. Και φυσικά τα προβλήματα δεν έχουν τελειώμο, καθώς ένας από τους μεγαλύτερους ανταγωνιστές του, ο Τζάστιν Χάμμερ, θα στρατολογήσει κάθε καρυδιάς καρύδι, ούτως ώστε μέσω αυτών να μπορέσει να ξεπλύνει-αποκτήσει περισσότερα χρήματα με σκοπό να κοντράρει τις επιχειρήσεις του Τόνι.

 

Μα τι ωραίο σενάριο! Όσο προχωράνε τα τεύχη ο Μικιλάινι χτίζει αργά και σταθερά την πτώση του Τόνι και την εξάρτησή του από το αλκοόλ. Παρά το τελευταίο επικό τεύχος που βλέπουμε την κορύφωση της ιστορίας και την πτώση-επάνοδο του Τόνι, στα προηγούμενα τεύχη ο ήρωας δεν το βάζει εύκολα κάτω, και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στα προβλήματα που του παρουσιάζονται. Από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο Τζιμ Ρόουντς είναι διατεθειμένος να βοηθήσει τον φίλο του με όποιο κόστος, καθώς το ίδιο είναι αποφασισμένη να κάνει και η Μέρι Τζέιν Μπέθανι Κέιμπ, της οποίας το όλο σκηνικό της είναι γνώριμο από μία παρόμοια κατάσταση που είχε βιώσει στο παρελθόν. Στο τελευταίο τεύχος ειδικά η Μπεθ δίνει ρέστα, καθώς θα αποτελέσει το στήριγμα του Τόνι στον αγώνα του για απεξάρτηση. Πραγματικά, η γυναίκα δεν παίζεται, καθώς πολύ άνετα θα μπορούσε ο τίτλος του τελευταίου τεύχους να είναι και "Όταν μια Γυναίκα Αγαπάει έναν Αντρα" ("When a Woman Loves a Man").

 

Το σχέδιο του Ρομίτα Τζ. και του Λέιτον σε συνδυασμό με τα υπέροχα χρώματα που χρησιμοποιούν το κάνουν να είναι ονειρικά υπέροχο, αποδίδοντας παράλληλα ωραία και μεγάλα καρέ μάχης. Ιδιαίτερα τα καρέ που δείχνουν τις επιπτώσεις του αλκοόλ πάνω στον Τόνι, τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο, σαν εκείνα του έκτου τεύχους όταν τον βλέπει η γραμματέας του, είναι ανατριχιαστικά (με την καλή έννοια). Όπως επίσης ανατριχιαστικά είναι και τα καρέ του τελευταίου τεύχους, που δείχνουν το Τόνι να παλεύει με το μέσα του (παρατηρήστε με πόση μεγάλη ακρίβεια αποτυπώνεται το πρόσωπό του όταν παθαίνει στερητικό σύνδρομο). Τέλος, από την ιστορία δεν έλειψαν και μερικές αστείες στιγμές, σαν αυτήν της γνωριμίας του Άιρον Μαν με τον Καρνελιανό πρέσβη και το αυτόγραφο στο πέμπτο τεύχος, όπως επίσης και το σημείο συνάντησης "του ζεύγους Θεοτοκάτου" του Τόνι και της Μπεθ στο όγδοο τεύχος. Επίσης στις σκηνές που ο Τόνι έφευγε μακριά από τον κόσμο για να φορέσει την πανοπλία του Άιρον Μαν, καθώς και η μετέπειτα δικαιολογία του για το πού και καλά είχε πάει, μου θύμισε τις αντίστοιχες σκηνές από την πρώτη τριλογία ταινιών του Σπάιντερ-Μαν.

 

Συμπερασματικά ένας τόμος διαμάντι, αλλά και επιμορφωτικός, με τον Τόνι Σταρκ να έρχεται αντιμέτωπος με τους χειρότερούς του προσωπικούς δαίμονες. Μέσα από τον αγώνα του για απεξάρτηση και αυτοέλεγχο θα μάθει πως μερικές φορές όταν δεν θέλουμε να κάνουμε κάποια πράγματα για τον εαυτό μας, αξίζει να τα κάνουμε για τους φίλους μας. Βαθμολογία: 9,5/10.

 

Υ.Γ.: Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει για την ξανακατρακύλα του Τόνι στο αλκοόλ, αλλά και να μάθει τον λόγο, καθώς και το ποιός ήταν ο άνθρωπος μέσα στην πανοπολία του Άιρον Μαν στην ιστορία των Μυστικών Πολέμων, μπορεί να τσεκάρει αυτό το άρθρο του CBR.

Επεξεργασία από kaneda
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94400
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Διαβάστηκε, λοιπόν, και η Απόλυτη Δράση (τόμος #34) που μας έδωσε η παλαιότερη ομάδα υπερηρώων στο σύμπαν της Marvel, κάτι το οποίο έμαθα πρόσφατα. :)

 

Ουσιαστικά η ιστορία ξεκινάει από το σημείο που μας άφησε η “Ασύλληπτη Παγίδα”, η ιστορία που απολαύσαμε στον τόμο #12 της συλλογής. Μετά από μία εισαγωγική σκηνή, το ενδιαφέρον θα μεταφερθεί στην μακρινή (για την Αμερική, γιατί για εμάς είναι μάλλον κοντινή :P ) Λατβερία, όπου η θρυλική ομάδα, μετά την επικράτησή της επί του Dr. Doom, έχει πάει στο κάστρο του, που είναι και το κέντρο των επιχειρήσεών του, προκειμένου να καταστρέψει όλη την τεχνολογία του, αλλά και να πάρει ό,τι φαίνεται ότι είναι χρήσιμο για εκείνους. Μία κίνηση, που μπορεί να είναι πρωτότυπη και δίκαιη, δεν παύει όμως να θεωρείται και...πλιάτσικο. Μεγάλο ενδιαφέρον, εδώ, έχει η αρχική αντίδραση των κατοίκων της Λατβερίας, οι οποίοι, παρασυρόμενοι από την κάλπικη “φροντίδα” του πρώην ηγέτη τους, στρέφονται εναντίον των Fantastic Four. Πόσο δύσκολο είναι, καμιά φορά, να δεχτούμε την αλλαγή, ακόμα κι αν είναι για το καλό μας. :thinking: Εννοείται, βέβαια, ότι μεγάλο μέρος της προσοχής μας την κερδίζει η στάση του αρχηγού της ομάδας, του Mister Fantastic, οποίος έχει κρατήσει σαν λάφυρο το αλλοιωμένο μισό πρόσωπό του (από την προηγούμενη μάχη) και στον οποίο εύκολα μπορούμε να εντοπίσουμε στα μάτια του το μίσος που έχει για τον Doom. Αυτό θα το καταλάβουν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Μοιάζει να πατάει επάνω σε ένα σχέδιο, αλλά περισσότερο δίνει την αίσθηση ότι θέλει να πάρει την εκδίκησή του με οποιοδήποτε ρίσκο. Τυφλωμένος από το μίσος, λοιπόν, προβαίνει σε απονενοημένες ενέργειες και θέλει να εξαντλήσει την εκδικητική του μανία στην νέμεσή του και ν' απαλλαγεί από αυτήν μία και καλή και με οποιοδήποτε κόστος. Φαίνεται φανερά πληγωμένος κι αποφασισμένος να τελειώσει τις υποθέσεις του απέναντι στον Dr. Doom.

 

Έχουμε, λοιπόν, μία πλοκή που χαρακτηρίζεται από ρεαλισμό (πάντα σε σχέση με το γενικό σύμπαν της Marvel), γίνονται αναφορές σε στρατιωτικά-πολιτικά παιχνίδια, η αγωνία εντείνεται και οι Fantastic Four, από προστάτες των αδυνάτων, μετατρέπονται σε εχθροί του συστήματος. Έτσι, με αυτή την στάση δίνεται τροφή στον αναγνώστη βάζοντάς τον να σκεφτεί την διαφορά ανάμεσα στο ηθικό και το νόμιμο. Τόσο η στάση του Mister Fantastic, όσο και της ηγεσίας της Αμερικής, μας προκαλεί πολλά διλήμματα.

 

Εννοείται, βέβαια, ότι θα πρέπει να αναφερθούμε και στον μεγάλο villain της υπόθεσης, τον Dr. Doom, ο οποίος άδραξε την ευκαιρία να αντεπιτεθεί και μοιάζει σίγουρος ότι δεν θα ξαναπέσει στην ίδια παγίδα. Σαν μικρό παράπονο, να εκφράσω ότι θα ήθελα να είχε περισσότερα λεπτά ενεργής συμμετοχής, καθώς είναι πολύ δυνατός χαρακτήρας. Από τους πιο μοχθηρούς και ικανούς villains που έχω συναντήσει στην μικρή εμπειρία μου. Και φυσικά έρχεται ο τραγικός θάνατος ενός σημαντικού μέλους των Fantastic Four, ο οποίος με εξέπληξε κι εκτίναξε το ενδιαφέρον του σεναρίου στα ύψη. :NoNo: Η υπέρτατη θυσία στην θολωμένη στάση του αρχηγού.

 

Λίγο πριν το νήμα του τερματισμού, η πλοκή αποκτά περισσότερη μεταφυσική υφή, καθώς βλέπουμε τους εναπομείναντες ήρωες της ομάδας να πηγαίνουν στον Παράδεισο, προκειμένου να επαναφέρουν το χαμένο μέλος τους στην ζωή. Στα δύο τελευταία κεφάλαια, λοιπόν, ο ρεαλισμός πάει περίπατο, με αποτέλεσμα να μου δημιουργηθούν αντιφατικά συναισθήματα. Από την μία μεριά δεν ήθελα ένα τέτοιο φινάλε στην ιστορία, καθώς επάνω στο κρεσέντο της εμφανίζει “από μηχανής Θεό” κι έτσι υπάρχει “εύκολο” συγγραφικά κλείσιμο, την ώρα που όλη η υπόθεση είναι ρεαλιστική. Από την άλλη, όμως, η εισαγωγή στην πλοκή του guest είναι ο ορισμός της πρωτοτυπίας, αποτίεται ο μέγιστος φόρος τιμής σε αυτόν κι αν υπήρχε ένα πιο ανάλαφρο σενάριο, θα μ' ενθουσίαζε από όλες τις απόψεις. :)

 

Η σκηνοθεσία, πάντως, είναι ξεκάθαρη, με εναλλαγές σκηνών που έχουν λογική και δεν κουράζουν τον αναγνώστη με περιττά καρέ. Οι διάλογοι είναι μεστοί και χωρίς μακροσκελείς αναλύσεις. Το χιούμορ δίνει το παρόν μόνο εκεί που είναι χρήσιμο και θα το χαρακτήριζα εύστοχο.

 

Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με μία καλογραμμένη ιστορία, που δεν διστάζει ν’ αποδομήσει τους πρωταγωνιστές, τους "τσαλακώνει", σπέρνει την διχόνοια ανάμεσα τους και τους μετατρέπει σε θύτες, με αποτέλεσμα να μην κινείται εκ του ασφαλούς. Το φινάλε μου άρεσε αυτόνομα, αλλά όχι για να ρίξει την αυλαία της μία τέτοια ιστορία. Εννοείται, πάντως, ότι προτείνεται για τους λάτρεις της συγκεκριμένης ομάδας υπερηρώων κι όχι μόνο. :)

 

Ο εικαστικός τομέας είναι αξιόλογος. Ισορροπεί ανάμεσα στο ρετρό και στο σύγχρονο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν ό,τι καλύτερο έχουν δει τα μάτια μου, αλλά έδενε αξιόλογα με το σενάριο. Τα χρώματα, από την άλλη, ήταν ζωηρά και διέθεταν μεγάλο εύρος χρωματικής παλέτας.

 

Μία μικρή απογοήτευση πήρα μόλις αντίκρισα το έξτρα υλικό του τόμου, καθώς ήταν ελάχιστο, σε σχέση με τους προηγούμενους της συλλογής. Εκτός από τα εξώφυλλα που λειτουργούν και σαν σελιδοδείκτες, έχουμε το editorial του Lupoi, την κλασική στήλη για το πώς φτάσαμε σε αυτή την ιστορία και στο τέλος την επαγγελματική βιογραφία του εικονογράφου. Έτερο ουδέν. :)

 


:beer5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94400
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Διαβάστηκε κι ο 35ος τόμος που περιλαμβάνει το δραματικό συμβάν του θανάτου του Captain America. :sad1:

 

Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα τεράστιο ρίσκο και μία μεγάλη ευθύνη για εκείνον που πήρε την τελική απόφαση να "τερματίσει" έναν κορυφαίο χαρακτήρα, όπως ο Πρώτος Εκδικητής! Πρέπει να ήταν μία πραγματικά δύσκολη επιλογή. Για όλους τους χαρακτήρες που φέρνουν λεφτά στην εταιρεία, ένας θάνατος θα ήταν κάτι ριψοκίνδυνο για το κατά πόσο θα γίνει εύπεπτη μία τέτοια συνθήκη από το αναγνωστικό (και φανατικό) κοινό, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν από τους "κτήτορές" της.

 

Η δομή της ιστορίας είναι έξυπνη και πρωτότυπη. Τα κεφάλαια είναι εμπνευσμένα από τα 5 στάδια του πένθους κι όχι μόνο στους τίτλους τους, αλλά και στην υφή των σεναρίων τους. Μπορούν να διαβαστούν αυτόνομα, μιας κι αποτελούν ξεχωριστές εξιστορήσεις του πώς συνειδητοποιούν κάποιοι από τους εναπομείναντες υπερήρωες τον χαμό του εκλιπόντα "συναδέλφου" τους. Να πω την αλήθεια, όλες μαζί, δημιουργούν ένα σύνολο που παίζει στα όρια του ασύνδετου. Το λυπηρό γεγονός, όμως, δημιουργεί από μόνο του έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη κι έτσι λειαίνει κάπως αυτή την "ασύνδετη" δομή.

 

Στο πρώτο κεφάλαιο, ερχόμενοι από τον κλασικό Εμφύλιο Πόλεμο, γινόμαστε μάρτυρες του θανάτου του μεγάλου πρωταγωνιστή. Η δολοφονία έχει ρεαλισμό, μιας και μόνο ένα πισώπλατο χτύπημα ή ένα χτύπημα από κάποιον που εμπιστεύεται, θα μπορούσε να τον ρίξει στο έδαφος. Αμέσως μπαίνουμε στο λυπηρό κλίμα, ενώ παράλληλα, μετά την μεγάλη μας αρχική έκπληξη, πλημμυριζόμαστε με περιέργεια για την συνέχεια.

 

Στο δεύτερο κεφάλαιο, το οποίο ουσιαστικά αρχίζει την κύρια ιστορία του Fallen Son, ξεκινάει η άρνηση του πένθους (το πρώτο στάδιο). Ο Γούλβεριν αναλαμβάνει τα ηνία και θέλει διακαώς να δει το πτώμα του Cap για να βεβαιωθεί ότι όντως πέθανε. Ωραίο σενάριο, αλλά το σχέδιο δεν με ικανοποίησε.

 

Στο τρίτο κεφάλαιο ξεκινάει ο θυμός. Εδώ, λοιπόν, βλέπουμε δύο ομάδες Εκδικητών (τους Mighty Avengers και τους New Avengers) οι οποίοι, οι μεν επιχειρούν σε μία νέα αποστολή και οι δε...παίζουν χαρτιά σε ένα υπόγειο. Όλοι τους βγάζουν συναισθήματα θυμού και μίσους, προερχόμενα από τον χαμό του Captain America, είτε στον επιτιθέμενο αντίπαλο, είτε μεταξύ τους. Η σκηνοθεσία κάνει την διαφορά, καθώς βλέπουμε την εξιστόρηση των γεγονότων και την εξέλιξη της πλοκής παράλληλα και στις δύο ομάδες. Προσωπικά δεν μου έδωσε κάτι το συγκεκριμένο "επεισόδιο". Ίσως και κάπου να με κούρασε με την δομή της πλοκής. Σχεδιαστικά, όμως, ήταν περισσότερο του γούστου μου.

 

Στο τέταρτο κεφάλαιο (το στάδιο της διαπραγμάτευσης), είναι η σειρά του Hawkeye να μας εκμυστηρευτεί πώς διαχειρίζεται τον θάνατο του συντρόφου του κι ο οποίος θα έρθει αντιμέτωπος με ένα δίλημμα που του θέτει ο Iron Man. Ο τελευταίος εμφανίζεται με έναν πολυδιάστατο χαρακτήρα. Κυνικός, ρεαλιστής και ίσως άκαρδος, αλλά πιο πολύ αυτή η συμπεριφορά βγαίνει προς τα έξω για να κρύψει την πραγματική του θλίψη για το μεγάλο γεγονός. Στο εικαστικό κομμάτι εκτίμησα περισσότερο το στήσιμο των σκηνών και τον χρωματισμό, παρά την απόδοση των προσώπων.

 

Στο πέμπτο κεφάλαιο (αρχίζει η κατάθλιψη), "τιμώμενο πρόσωπο" είναι ο Spider-Man, ο οποίος συμμετέχει σε μία σφοδρή μάχη με τον Rhino, που του φέρνει στο μυαλό μία αντίστοιχη μάχη με τον Hulk στην οποία γλίτωσε χάρη στην συνδρομή του Captain America. Μου έδωσε να καταλάβω από την στάση του ότι ο "Αραχνάκιας" το έχει πάρει πιο πολύ κατάκαρδα από όλους του υπόλοιπους. Σχεδιαστικά πανέμορφο! :clap2:

 

Και φτάνουμε στο έκτο και τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας (την αποδοχή), όπου θα παραστούμε στην κηδεία του Cap και θα γίνει ο απολογισμός του έργου και της προσφοράς του στη πατρίδα και την διατήρηση της ειρήνης. Πιστεύω ότι είναι το πιο έντονα συναισθηματικά φορτισμένο κεφάλαιο, που μας αφήνει με ένα κενό και με μία συγκίνηση. :clap2: Σχεδιαστικά μού άρεσε.

 

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία ιστορία που τα περισσότερα μέρη της δεν συνδέονται ουσιαστικά μεταξύ τους, αλλά όλα μαζί περιγράφουν ένα μεγάλο γεγονός. Εκτός από το πρώτο κεφάλαιο, σε όλα τα υπόλοιπα μέρη η πλοκή μεταφέρεται κατόπιν εορτής, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο τον Captain America, να μην παίρνει πολλά λεπτά συμμετοχής, αλλά νοητά να βρίσκεται σε κάθε σελίδα του graphic novel. Σίγουρα δεν θα την κατέτασσα στις καλύτερες ιστορίες που έχω διαβάσει (όσον αφορά την ανάπτυξη της πλοκής και της θλιβερής θεματολογίας της), αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ την μεγάλη σημασία της τόσο στο σύμπαν της Marvel, όσο και στην Ένατη Τέχνη, γενικότερα. Θα την πρότεινα, λοιπόν, σε όλους, εκτός από εκείνους που στο μόνο συναίσθημα που αρέσκονται είναι η έξαψη που αφήνει η καθαρή δράση. :)

 

Όσον αφορά το σχέδιο, νομίζω ότι είναι λίγο άνισο κι ο λόγος είναι ότι το έχουν επιμεληθεί πολλοί καλλιτέχνες. Έτσι δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κάτι ενιαίο και συνολικό. Όπως αναφέρω, πάντως για το κάθε κεφάλαιο, σε γενικές γραμμές, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, με ικανοποίησε. Το ίδιο κι ο χρωματισμός.

 

Πηγαίνοντας και στο έξτρα υλικό, να πούμε ότι κι εδώ δεν έχουμε μεγάλη "κινητικότητα". Τα εξώφυλλα (κύρια κι εναλλακτικά) έχουν την τιμητική τους, το editorial του Lupoi όπως πάντα περιεκτικό, το ίδιο και το κλασικό άρθρο για τα γεγονότα που οδήγησαν στην ιστορία αυτή. Για το φινάλε, υπάρχει κι ένα καλό άρθρο στο τέλος του τόμου που περιγράφει λεπτομέρειες από την σύλληψη της εν λόγω σειράς, αλλά και την "αναγέννηση" του ήρωα, την οποία έχω περιέργεια να την διαβάσω, αλλά φοβάμαι ότι θα είναι πολύ “μεταφυσική” για τα γούστα μου. :thinking:

 


:beer5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25407
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  345
  • Reputation:   4167
  • Achievement Points:  345
  • Days Won:  0
  • With Us For:  4298 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  32

Ultimate Spider-Man: Δύναμη και Ευθύνη

 

Σενάριο: Brian Michael Bendis
Σχέδιο: Mark Bagley

 

Μια ανανεωμένη εκδοχή της ιστορίας του Spider-Man για τις νέες γενιές, η οποία σε μεγάλο βαθμό σέβεται το origin του συγκεκριμένου σούπερ ήρωα, με βασικές σκηνές να είναι σαφώς παραλλαγμένες και κάποιους χαρακτήρες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτό, φυσικά, είναι κάτι σύνηθες στις παραλλαγές κλασικών ιστοριών, και στην τελική μια διαφορετική προσέγγιση σε μια κλασική ιστορία έχει πάντα το ενδιαφέρον της. Από την πλοκή και τους χαρακτήρες δηλώνω σε γενικές γραμμές αρκετά ικανοποιημένος, έστω και αν ένιωσα ότι το έχω ξαναδεί το έργο -με τις όποιες διαφορές- και ότι η όλη εκδοχή ταιριάζει περισσότερο σε εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας κοινό. Όσον αφορά το σχέδιο, είναι σίγουρα καλό, ζωντανό και με ωραία χρώματα, αλλά γενικά όχι και τόσο ρεαλιστικό ή "ενήλικο", σαν να απευθύνεται πιο πολύ σε νεαρότερο κοινό. 

 

8/10

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3846
  • Reputation:   34880
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2023 Days
  • Status:  Online
  • Last Seen:  
  • Age:  28

Ένα από τα τεύχη της συλλογής που περιμέναμε περισσότερο από κάθε άλλο ήρθε επιτέλους στα ελληνικά. Το Spider-Man: Απώλεια κυκλοφόρησε και το εξώφυλλο με το οπισθόφυλλο βρίσκονται στη βάση. Να προσθέσω ότι ο σημερινός τόμος είναι σε μετάφραση του @Ilias.

 

MARVELGRAPHICNOVELS_0039.jpg  MARVELGRAPHICNOVELS_0039z.jpg  Μεταφέρθηκαν στη βάση

 

Επόμενος τόμος όπως ξέρουμε καιρό, η συνέχεια του X-Men: E is for Extinction, το X-Men: Imperial ή Αυτοκρατορική Εισβολή στα ελληνικά.

 

img20210225_10044184.jpg

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  34510
  • Group:  Members
  • Topic Count:  25
  • Content Count:  383
  • Reputation:   1322
  • Achievement Points:  387
  • Days Won:  0
  • With Us For:  1771 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

Μπορεί και να με αγοράσω. Θα συσκεφθώ με τον παράλληλο εαυτό μου και θα δώ. :thinking:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  35874
  • Group:  Members
  • Topic Count:  1
  • Content Count:  89
  • Reputation:   264
  • Achievement Points:  89
  • Days Won:  0
  • With Us For:  1474 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  44

Τόμος 39. Spider-man -Απώλεια-.
Κριτική.

 

Βαρετή ιστορία, πολύ μελό που κάνει τον Πίτερ Πάρκερ ακόμα πιο κλαψα που κάθετε και μυξοκλει κρατώντας ημερολόγιο σε μαγνητόφωνο μεσα στα σκοτάδια, μια ιστορία για να γεμίσει με το ζόρι περιστατικά που έγιναν στο παρελθόν, γιατί κανένας σεναριογράφος ειδικα ο Jeph Loeb δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι πρωτότυπο, το σχέδιο ειναι αστείο και καρτουνιστικο. Δεν χάνετε και κάτι σπουδαίο αν δεν επιλέξετε να το αγοράσετε. 5/10
 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32009
  • Group:  Members
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  207
  • Reputation:   1191
  • Achievement Points:  234
  • Days Won:  1
  • With Us For:  2588 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  55

Το πρώτο σπαιντερ μαν που διάβασα ΚΑΜΠΑΝΑΣ  ήταν το αμερικάνικο 121 και στο καπάκι 122 ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  1790
  • Group:  Members
  • Topic Count:  129
  • Content Count:  7087
  • Reputation:   26758
  • Achievement Points:  7421
  • Days Won:  24
  • With Us For:  6206 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

2 ώρες πριν, SPAWN είπε:

Το πρώτο σπαιντερ μαν που διάβασα ΚΑΜΠΑΝΑΣ  ήταν το αμερικάνικο 121 και στο καπάκι 122 ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

 

Επομένως τα τεύχη #51 & #52 του "Σπάιντερ Μαν"! :)

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  11736
  • Group:  Members
  • Topic Count:  103
  • Content Count:  5172
  • Reputation:   55384
  • Achievement Points:  5343
  • Days Won:  265
  • With Us For:  5206 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  107

Ή μήπως τα τεύχη #9 & #10 του "Σπάιντερ Μαν" ?

 

:)

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  36439
  • Group:  Νέα Μέλη
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  3
  • Reputation:   13
  • Achievement Points:  3
  • Days Won:  0
  • With Us For:  1376 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  18

Από το καλοκαίρι δεν πρόλαβα ούτε να δω ποιοι τόμοι βγαίνουν από την hachette αλλά τώρα που είδα ποια βγήκαν ως τώρα μήπως μπορεί κάποιος να μου πει ποια τεύχη ξέρουμε ότι θα βγουν μετά το new xmen:imperial??

Επεξεργασία από Billk
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32009
  • Group:  Members
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  207
  • Reputation:   1191
  • Achievement Points:  234
  • Days Won:  1
  • With Us For:  2588 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  55

7 ώρες πριν, constantinople είπε:

Ή μήπως τα τεύχη #9 & #10 του "Σπάιντερ Μαν" ?

 

:)

 

9 και 10 10 και 11 πρεπει να δω

Επεξεργασία από SPAWN
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  4607
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  540
  • Reputation:   3068
  • Achievement Points:  541
  • Days Won:  0
  • With Us For:  5916 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  39

~ Τόμος 39 ~ Spider-Man ~ Απώλεια ~

 

Στα 6 τεύχη που απαρτίζουν το "Blue" βλέπουμε (ή ακούμε πιο σωστά..) τον Πήτερ Πάρκερ να εξιστορεί την γνωριμία μου με τη Γκουέν.

Σε κάθε τεύχος έχουμε και από μία μάχη με...

Spoiler

Green Goblin, Rhino, Lizard, Γύπας και τον πολύ κακοσχεδιασμένο Κρέιβεν...

 

Πολύ συναισθηματικός τόμος αφού βλέπουμε πόσο πολύ τον έχει πληγώσει η απώλεια της φιλενάδας του. 

Βέβαια ως γνήσιoς τόμος αραχνάκια το χιούμορ δε λείπει από πουθενά.

Το σχέδιο δεν με εντυπωσίασε ίσα ίσα που ήταν αρκετά λιτό αλλά παραδέχομαι ότι ταιριάζει στο ύφος του κόμικ.

Τα εξώφυλλα από την άλλη είναι μαγευτικά ειδικά των κοριτσιών! 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  1790
  • Group:  Members
  • Topic Count:  129
  • Content Count:  7087
  • Reputation:   26758
  • Achievement Points:  7421
  • Days Won:  24
  • With Us For:  6206 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

On 25/2/2021 στο 10:39 ΠΜ, nikolas12 είπε:

Ένα από τα τεύχη της συλλογής που περιμέναμε περισσότερο από κάθε άλλο ήρθε επιτέλους στα ελληνικά. Το Spider-Man: Απώλεια κυκλοφόρησε και το εξώφυλλο με το οπισθόφυλλο βρίσκονται στη βάση. Να προσθέσω ότι ο σημερινός τόμος είναι σε μετάφραση του @Ilias.

 

MARVELGRAPHICNOVELS_0039.jpg  MARVELGRAPHICNOVELS_0039z.jpg  Μεταφέρθηκαν στη βάση

 

Επόμενος τόμος όπως ξέρουμε καιρό, η συνέχεια του X-Men: E is for Extinction, το X-Men: Imperial ή Αυτοκρατορική Εισβολή στα ελληνικά.

 

img20210225_10044184.jpg

 

Αυτό τελικά πότε κυκλοφόρησε φίλε Νίκο; Κάποια σχόλια γράφουν ένα σκέτο "Δημοσιεύτηκε" και δεν έχουν ούτε ημερομηνία, ούτε ώρα. Δε ξέρω για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό... Νόμιζα ότι συνέβαινε μονάχα την τρέχουσα ημέρα μέχρι αυτή ν' αλλάξει, αλλά δεν είναι έτσι... Τα σχόλια που ακολουθούν το δικό σου επίσης δεν έχουν ημερομηνίες και ώρα, ενώ παρακάτω ξεκινούν στις 28 Φεβρουαρίου 2021. :confuse: Εν πάση περιπτώσει, επειδή δεν το είχα καταχωρήσει σωστά, αν δε σου κάνει κόπο πες μου τουλάχιστον πότε το πήρες εσύ ή κάποιο άλλο μέλος απ' την Αθήνα. Στις 25 του μήνα να υποθέσω; :thinking:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  35207
  • Group:  Members
  • Topic Count:  5
  • Content Count:  347
  • Reputation:   2943
  • Achievement Points:  352
  • Days Won:  3
  • With Us For:  1625 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

On 8/12/2020 στο 5:05 ΠΜ, kaneda είπε:

Η στιγμή που περίμενα επιτέλους έφτασε! Παρακάτω ακολουθεί με σπόιλερ η κριτική μου για τον τόμο Μυστικοί Πόλεμοι, Μέρος Πρώτο.

 

Και ναι λοιπόν, μετά από τόσο καιρό που η συγκεκριμένη ιστορία συζητιόταν συχνά-πυκνά στο τόπικ-αδερφάκι αυτού του τόπικ, κυκλοφόρησε επιτέλους το πρώτο μέρος της, όπου γίναμε μάρτυρες του πρώτου επικού crossover στην ιστορία των crossover. Δηλαδή της ιστορίας, που ήταν η αφορμή τα επόμενα χρόνια να κυκλοφορήσουν και άλλες τέτοιες ιστορίες παρόμοιου βεληνεκούς, τόσο από την ίδια την Μάρβελ, όσο και από άλλες εταιρίες. Ή για να το πω αλλιώς, η συγκεκριμένη ιστορία αποτελεί το σημείο (0,0,0,0), που έλεγε και ο Σέλντον, των ιστοριών με ensemble cast. Ή το inception. Ή την απαρχή. Ή... τέλος πάντων καταλάβατε τι θέλω να πω.

 

Όλα ξεκινούν με τους μεγαλύτερους υπερ-ήρωες και υπερ-κακοποιούς να έχουν τηλεμεταφερθεί από κάποιο ον με απεριόριστη δύναμη, σε έναν γαλαξία, πολύ, πολύ μακριά από τον δικό μας. Γίνονται όλοι τους μάρτυρες μίας επιτόπιας δημιουργίας ενός πλανήτη, ο οποίος φαίνεται να έχει υιοθετήσει πολλά χαρακτηριστικά από την Γη (όπως για παράδειγμα οξυγόνο, νερό, βαρύτητα κ.λπ.). Ο δημιουργός αυτού του πλανήτη, είναι εκείνος που έφερε όλους αυτούς τους χαρακτήρες από τα διάφορα μέρη της Γης, και ακούει στο όνομα Υπερκόσμιος. Σκοπός του είναι να διεξάγει τον επικότερο πόλεμο μεταξύ καλών και κακών, ώστε ο τελικός νικητής που θα προκύψει, να πάρει ο,τιδήποτε εκείνος επιθυμεί από τον Υπερκόσμιο. Έτσι έχουμε στην πλευρά των υπερ-ηρώων τους Εκδικητές, τους Τρεις Φανταστικούς, τους Χ-ΜΕΝ (μαζί με τον Μαγκνέτο) και φυσικά τον Σπάιντερ-Μαν. Από την άλλη πλευρά, η ομάδα των υπερ-κακοποιών αποτελείται ενδεικτικά από τον Δόκτωρ Ντουμ (που είναι και ο αρχηγός της), τον Δόκτωρ Όκτοπους, τον Ούλτρον, τον Γκαλάκτους, τον Κανγκ τον Κατακτητή και την Γητεύτρα. Στην συνέχεια της ιστορίας, οι δύο ομάδες θα διαιρεθούν σε τέσσερις, με τους Χ-ΜΕΝ να αποφασίζουν να το παίξουν Goodfellas με τον Μαγκνέτο και τον Γκαλάκτους να την έχει δει στο έτσι και "να ζει στον κόσμο του".

 

Πάρα πολύ καλό σενάριο, με τις μάχες και το κυνηγητό να πέφτουν βροχή, με τον Σούτερ να αποδίδει τους χαρακτήρες τόσα καλά και αβίαστα, που σε κάνει να νομίζεις ότι τους γράφει χρόνια. Όσο περνάνε τα τεύχη οι μάχες μεταξύ των χαρακτήρων κορυφώνονται, με την αγωνία και την περιέργεια του αναγνώστη να μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Αξιοσημείωτος είναι και ο τρόπος με τον οποίο ο Σούτερ απέδωσε τους Χ-ΜΕΝ, καθώς επίσης και οι λιγοστές αλλά σημαντικές σκηνές, που δείχνει την προκατάληψη που φαίνεται να έχουν κάποιοι υπερ-ήρωες απέναντί τους. Επίσης η υποπλοκή με τον Μαγκνέτο και την Γουόσπ ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα, με το ξέσπασμα της Γουόσπ όμως στο τέταρτο τεύχος να μην είναι και πολύ λογικό απέναντι σε αυτά που είπε ο Μαγκνέτο. Στο κάτω κάτω για τον Μαγκνέτο μιλάμε, καθώς αυτά που είπε στην συνάντησή του με τους Χ-ΜΕΝ ήταν πολύ light για τα δεδομένα του. Παρόλα αυτά όμως, όπως καταλαβαίνουμε από το πρώτο τεύχος στην μεταξύ τους συνομιλία, η Γουόσπ φαίνεται να του τα έχει μαζεμένα. Το μοναδικό πράγμα που με ενόχλησε στην ιστορία ήταν που δεν δόθηκε κάποια εξήγηση σχετικά με το πως ο Δόκτωρ Ντουμ έφερε στον πλανήτη την Βολκάνα και την Τιτάνια.

 

Στο κομμάτι του σχεδίου ό,τι και να πω είναι λίγο. Παλιό, καλό, ρετρό σχέδιο, με ζωντανά και λαμπερά χρώματα. Ο Ζεκ και ο Λέιτον καταφέρνουν μέσα σε ένα καρέ να αποδώσουν τους χαρακτήρες όλους μαζί με μεγάλη ακρίβεια και "καθαρότητα". Με το δεύτερο εννοώ ότι ο αναγνώστης είναι σε θέση να ξεχωρίσει εύκολα σε ένα καρέ με πολλούς χαρακτήρες, ποιος είναι ποιος, χωρίς να χρειάζεται προβολέα (όπως ίσως να χρειάστηκε, τυχαία τώρα, στον 23ο τόμο της συλλογής, Μυστικός Πόλεμος). Τον μόνο χαρακτήρα που θα ήθελα να δω παραπάνω σε δράση είναι ο Σπάιντερ-Μαν, αν και μπορώ να κατανοήσω ότι οι σκηνές όπου λάμβαναν μέρος οι περισσότερες μάχες (σε ανοιχτούς χώρους), δεν θα μπορούσαν να βόλευαν τον Σπάιντι να δράσει όπως αυτός θα ήθελε. Ωστόσο, ο Ζεκ (ο οποίος έχει σχεδιάσει επίσης τον 20ό τόμο της συλλογής Το Τελευταίο Κυνήγι του Κρέιβεν) καταφέρνει στο τρίτο τεύχος και κάνει απόσβεση στα καρέ που ο Σπάιντι έρχεται αντιμέτωπος με τους Χ-ΜΕΝ, όπου ο αραχνάκιας πραγματικά δίνει τα ρέστα του. Τέτοια καρέ σαν αυτό, ή σαν εκείνα στο πέμπτο τεύχος που οι Εκδικητές αντιμετωπίζουν τους κακούς και στην συνέχεια έρχονται οι Χ-ΜΕΝ για βοήθεια, με κάνουν να θέλω να δω με ανυπομονησία την συνέχεια.

 

Συμπερασματικά ένας επικός τόμος, με τους υπερ-ήρωες και τους υπερ-κακοποιούς να οργανώνουν την στρατηγική που θα τους οδηγήσει στη νίκη, με τους πρώτους να επιθυμούν να επιστρέψουν στην Γη και τους δεύτερους να επιθυμούν δύναμη πέρα από κάθε φαντασία. Η συνέχεια αναμένεται έντονη και με πολύ σασπένς για το ποιος τελικά θα αναδειχθεί ο μεγάλος νικητής. Βαθμολογία: 9/10.

 

Κριτική για τον τόμο Μυστικοί Πόλεμοι, Μέρος Δεύτερο, με σπόιλερ.

 

Η πολυαναμενόμενη συνέχεια της ιστορίας επιτέλους ολοκληρώνεται, με τον αγώνα των υπερ-ηρώων και των υπερ-κακοποιών για την απόκτηση των μεγαλύτερών τους επιθυμιών να κορυφώνεται. Στην συνέχεια της ιστορίας, η ομάδα των Εκδικητών θα συναντήσει μία νέα υπερ-ηρωίδα, την Σπάιντερ-Γούμαν, η οποία όπως αποδεικνύεται προέρχεται (όπως και η Βολκάνα και η Τιτάνια) από ένα προάστιο του Ντένβερ, το οποίο και είχε μεταφερθεί με την σειρά του στον Κόσμο της Μάχης από τον Υπερκόσμιο. Επίσης, οι Εκδικητές και οι Χ-ΜΕΝ θα αποφασίσουν να αφήσουν στην άκρη τις διαφορές τους και να συνεργαστούν μπροστά στην επικείμενη απειλή του Γκαλάκτους, ο οποίος ετοιμάζει να καταναλώσει τον πλανήτη. Από την άλλη, η ομάδα του Δόκτωρ Ντουμ σχεδιάζει την επόμενη επίθεσή της στους ήρωες, με τον ίδιο τον Ντουμ να αποφασίζει να παίξει μπάλα μόνος του και με την βοήθεια του Κλο, θα επιχειρήσει να "χακάρει" το σπίτι του Γκαλάκτους, ούτως ώστε να αντιμετωπίσει ο ίδιος τον Υπερκόσμιο σε μία μάχη ένας προς έναν.

 

Το σενάριο κυλάει ομαλά με τις μάχες να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα τεύχη. Δεν έχω να προσθέσω πολλά σε σχέση με ότι έγραψα στην κριτική μου για το πρώτο μέρος. Το μόνο που θα αναφέρω για άλλη μία φορά είναι η πολύ καλή διαχείρηση-απόδοση των χαρακτήρων από τον Σούτερ. Ιδιαίτερα στις στιχομυθίες μεταξύ Κάπτεν-Γούλβεριν-Μαγκνέτο, δεν χόρταινα να τους βλέπω να μιλάνε για την κοσμοθεωρία τους. Επίσης στην αναμέτρηση του Ντουμ με τον Υπερκόσμιο, βλέπουμε, για πρώτη φόρα ίσως, κάποια περιστατικά που έχει βιώσει ο Ντουμ, τα οποία και τον οδήγησαν στο να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους κακούς της Μάρβελ. Επίσης, κάποια άλλα, πιο μικρά στοιχεία που είδα και μου άρεσαν, είναι στο όγδοο τεύχος το fair play των Εκδικητων στον Μοριακό Άντρα και στην Βολκάνα, όπως επίσης και ο τρόπος με τον οποίο ο Μπεν και ο Χόκαϊ "μονομάχισαν" με τον Κλο και τον Λίζαρντ. Τέλος, από τα λίγα αρνητικά για εμένα είναι ότι θα ήθελα να έβλεπα τον Κύκλωπα πιο ενεργό σαν χαρακτήρα, καθώς επίσης και το love story του Κολοσσού με την εξωγήινη Τζάζι, το οποίο δεν μου άρεσε. Εντάξει, η Τζάζι δεν παίζεται σε ομορφιά, αλλά δεν ξεχνιέται και έτσι εύκολα μία Κίτι Πράιντ (για άλλη μια φορά οι διάλογοι μεταξύ Γούλβεριν και Νυχτοβάτη είναι από τα μικρά highlight του τόμου).

 

Στο κομμάτι του σχεδίου, επίσης ισχύει ότι έγραψα και για το πρώτο μέρος. "Παλιό, καλό, ρετρό σχέδιο, με ζωντανά και λαμπερά χρώματα". Οι περισσότερες μάχες είναι επικές, με μεγάλα χορταστικά καρέ. Από την μάχη του Ντουμ με τον Υπερκόσμιο, σε αυτήν των Χ-ΜΕΝ με την συμμορία του Δόκτωρ Όκτοπους στο έβδομο τεύχος, καθώς επίσης και στην αναμέτρηση των υπερ-ηρώων με τον Γκαλάκτους, έως και την τελική επική μονομαχία εναντίον του Σούπερ Σάγιαν 3 Δόκτωρ Ντουμ στο δωδέκατο τεύχος. Όλες πανέμορφες! Επίσης κάτι αστείο που είδα και μου άρεσε, ήταν στα καρέ που συμμετείχε η Γητεύτρα, η οποία κάθε φορά έπαιρνε μία πόζα σαν να πρόκειται να κάνει φωτογράφιση.

 

Συμπερασματικά το επικό φινάλε του πρώτου crossover στην ιστορία των crossover φτάνει στο τέλος του, με τις συνέπειες αυτού του πολέμου να φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν τους ήρωες και στις επόμενες περιπέτειές τους. Βαθμολογία: 9/10.

 

Υ.Γ.1: Μία απορία που είχα ήταν το γιατί ο Καθηγητής Χ μπορεί σε αυτήν την ιστορία και περπατάει. Επειδή το έψαξα, διάβασα ότι ο Καθηγητής Χ πριν μεταφερθεί με τους Χ-ΜΕΝ στον Κόσμο της Μάχης, ήδη σε κάποια προηγούμενα τεύχη των Uncanny Χ-ΜΕΝ (πριν την ιστορία των Μυστικών Πολέμων) είχε κάνει κάποιες προσπάθειες και μπορούσε να χρησιμοποιήσει ξανά τα πόδια του ως έναν βαθμό.

Υ.Γ.2: Αν και το έχω ξαναγράψει, επειδή ίσως κάποια παιδιά να το έχουν απορία, όποιος ενδιαφέρεται να μάθει τον λόγο, καθώς και το ποιός ήταν ο άνθρωπος μέσα στην πανοπολία του Άιρον Μαν, μπορεί να τσεκάρει αυτό το άρθρο του CBR.

 

Υ.Γ.3: Με αφορμή αυτήν την ιστορία, θα ήθελα να δω στην συλλογή τον τόμο των Μυστικών Μυστικών Πολέμων του Ντέντπουλ, ο οποίος και υπάρχει στην συλλογή του εξωτερικού (145ος), παρότι περιλαμβάνει μόλις τέσσερα τεύχη. Στην ουσία, στην ιστορία αυτή μαθαίνουμε ότι και ο Ντέντπουλ ήταν μαζί με όλους τους υπόλοιπους που ο Υπερκόσμιος μετέφερε στον Κόσμο της Μάχης και ότι συμμετείχε κανονικά στα διάφορα γεγονότα που συνέβησαν. Απλά η Γουόσπ χωρίς να το θέλει και κάνοντας χρήση "της ευχής" που τους έδινε ο πλανήτης, όπως έκανε κατά αντιστοιχία ο Κάπτεν όταν έφτιαξε την ασπίδα του για παράδειγμα, τους έκανε όλους να ξεχάσουν την παρουσία του Ντέντπουλ.

Επεξεργασία από kaneda
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32406
  • Group:  Members
  • Topic Count:  57
  • Content Count:  2172
  • Reputation:   21461
  • Achievement Points:  2211
  • Days Won:  57
  • With Us For:  2323 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  43

Πριν από 1 ώρα, Mandrake είπε:

Αυτό τελικά πότε κυκλοφόρησε φίλε Νίκο; Κάποια σχόλια γράφουν ένα σκέτο "Δημοσιεύτηκε" και δεν έχουν ούτε ημερομηνία, ούτε ώρα. Δε ξέρω για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό... Νόμιζα ότι συνέβαινε μονάχα την τρέχουσα ημέρα μέχρι αυτή ν' αλλάξει, αλλά δεν είναι έτσι... Τα σχόλια που ακολουθούν το δικό σου επίσης δεν έχουν ημερομηνίες και ώρα, ενώ παρακάτω ξεκινούν στις 28 Φεβρουαρίου 2021. :confuse: Εν πάση περιπτώσει, επειδή δεν το είχα καταχωρήσει σωστά, αν δε σου κάνει κόπο πες μου τουλάχιστον πότε το πήρες εσύ ή κάποιο άλλο μέλος απ' την Αθήνα. Στις 25 του μήνα να υποθέσω;

 

Αν παρατηρήσεις στην παράθεση που έκανες το σχόλιο του Νικόλα, στο δικό σου σχόλιο, αναφέρει την ημερομηνία (25/2), ενώ στο σχόλιο το κανονικό λέει ακόμα μόνο "Δημοσιεύτηκε". Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό.

.

Πάντως κυκλοφόρησε όντως 25/2. 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  35207
  • Group:  Members
  • Topic Count:  5
  • Content Count:  347
  • Reputation:   2943
  • Achievement Points:  352
  • Days Won:  3
  • With Us For:  1625 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Κριτική για τον τόμο Ο Θάνατος του Κάπτεν Αμέρικα, με ελαφρά σπόιλερ.

 

Η ιστορία ξεκινάει αμέσως μετά τα γεγονότα που συνέβησαν στο επικό crossover Εμφύλιος Πόλεμος με τον Κάπτεν Αμέρικα να παραδίνεται στις αρχές. Αμέσως μετά θα οδηγηθεί στο δικαστήριο, όπου θα του απαγγελθούν κατηγορίες ως το ηγετικό μέλος και υποκινητή της ομάδας εκείνων που είναι αντίθετοι με τον νόμο περί αποκάλυψης της μυστικής ταυτότητας των υπερ-ηρώων στην κυβέρνηση. Όμως λίγο πριν φτάσει εκεί, θα πυροβοληθεί θανάσιμα από έναν ελεύθερο σκοπευτή και θα καταλήξει νεκρός. Στην συνέχεια της ιστορίας, στα επόμενα τεύχη θα παρουσιαστούν τα πέντε στάδια του πένθους από κάποιους χαρακτήρες, στους οποίους λίγο-πολύ ο δρόμος τους είχε διασταυρωθεί με αυτόν του Κάπτεν.

 

Το σενάριο, αν και το θέμα της ιστορίας είναι λυπηρό, είναι καλό, με τον Λόουμπ να παρουσιάζει τις συνέπειες που άφησε στους ήρωες ο θάνατος του Κάπτεν. Οι κεντρικοί χαρακτήρες που συμμετείχαν στα διάφορα στάδια του πένθους ήταν πολύ σωστά διαλεγμένοι, με τον κάθε έναν να καταφέρνει να δίνει-περνάει στον αναγνώστη "τον ορισμό" του εκάστοτε σταδίου πολύ εύστοχα. Οι χαρακτήρες που ξεχώρισα ήταν ο Άιρον Μαν, ο Γούλβεριν και φυσικά ο Σπάιντερ-Μαν. Για τον Άιρον-Μαν, μου άρεσε ο τρόπος που παρουσιάστηκε το πώς προσπαθούσε να πνίξει τον πόνο του για τον χαμό του φίλου του, εστιάζοντας κάθε φορά και σε κάποια άλλη λύση (να διαφυλάξει το σώμα του, να βρει αντικαταστάτη, να φροντίσει να ταφεί με όλες τις τιμές κ.λπ.). Τέλος, ο Σπάιντερ-Μαν για άλλη μία φορά κλέβει την παράσταση, όχι μόνο στο καταπληκτικό (κατά σειρά) πέμπτο τεύχος, αλλά και στο τρίτο και έκτο τεύχος. Ο τρόπος με τον οποίο λέει αυτά που λέει τόσο με το στόμα του, όσο και με την γλώσσα του σώματος, μας δίνει να καταλάβουμε ότι ο χαμός τους Κάπτεν του έχει στοιχίσει πολύ. Και εδώ έρχεται και ο τρίτος χαρακτήρας που ανέφερα, αυτός του Γούλβεριν. Ο διαπληκτισμός του με τον Σπάιντι στο τρίτο τεύχος, αλλά και η συμφιλίωσή τους στο πέμπτο, είναι από τα highlight του τόμου.

 

Το σχέδιο όπως το περίμενα είναι εμφανώς διαφορετικό από τεύχος σε τεύχος, χωρίς όμως αυτό τελικά να με ενόχλησε στην ανάγνωση της ιστορίας. Από τα αγαπημένα μου σχεδιαστικά, είναι το πέμπτο και έκτο τεύχος, με τον Φιντς να δίνει βαριά σκοτεινά καταθλιπτικά καρέ και τον Κάσσαντεϊ να σχεδιάζει λαμπερά φωτεινά ελπιδοφόρα καρέ αντίστοιχα. Επίσης θα πρέπει να αναφέρω και το, για άλλη μια φορά, υπέροχο σχέδιο του Έπτινγκ στο πρώτο τεύχος, όπου παρουσιάζεται το συμβάν του θανάτου του Κάπτεν με σχεδόν απίστευτο κινηματογραφικό τρόπο.

 

Συμπερασματικά ένας "ψυχοθεραπευτικός" τόμος, όπου οι φίλοι του Κάπτεν Αμέρικα θα βρεθούν να πρέπει να ανταπεξέλθουν στις διάφορες δυσκολίες που θα παρουσιαστούν στην ζωή τους, χωρίς να έχουν στο πλάι τους τον αγαπημένο τους αργηγό. Δυστυχώς θα μάθουν ότι ο θανάτος δε ξεπερνιέται, και ότι μόνο αν καταφέρουν να τον ενσωματώσουν στην καθημερινότητά τους και μάθουν να ζουν με αυτόν, η ζωή τους θα καλυτερέψει. Βαθμολογία: 8/10.

Επεξεργασία από kaneda
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  34519
  • Group:  Νέα Μέλη
  • Topic Count:  0
  • Content Count:  1
  • Reputation:   8
  • Achievement Points:  1
  • Days Won:  0
  • With Us For:  1768 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  54

Καλησπερα

Θα ηθελα μια βοηθεια εαν καποιος μπορει..

εχω χασει το τευχος 33,μηπως καποιος γνωριζει πως να το προμηθευτω χωρις να πληρωσω τα μεταφορικα που ανερχονται στα 4,5 ευρω?

Ειμαι Θεσσαλονικη

Ευχαριστω

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31428
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  54
  • Content Count:  3099
  • Reputation:   23541
  • Achievement Points:  2541
  • Days Won:  10
  • With Us For:  2943 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  53

Προσπάθησε στον Μαγικό Κόσμο στην Όλγας

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  29271
  • Group:  Νέα Μέλη
  • Topic Count:  1
  • Content Count:  9
  • Reputation:   40
  • Achievement Points:  9
  • Days Won:  0
  • With Us For:  3990 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Παιδιά γνωρίζει κανείς αν πρόκειται να κυκλοφορήσει και το Secret Wars II (του 1985) στη συλλογή  ? Οι τόμοι 30 και 36 ήταν το 1ο μέρος, θα ήθελα να δω και το ΙΙ. 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.