ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 274 [Επιχείρηση καρπούζι]

[Kriton]

4 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

• ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ
  Η ΜΙΝΝΙ, Η ΚΛΑΡΑΜΠΕΛ ΚΑΙ Η ΤΡΟΥΝΤΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛ ΛΟΜΠΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΑΦΗΣΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ, ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΚΥ, ΤΟΝ ΟΡΑΤΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΗΤ, ΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ

• ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ Η ΤΥΧΗ
  Ο ΓΚΑΣΤΟΝΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ... ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΟΜΟΡΦΗΣ ΕΞΩΓΗΙΝΗΣ ΠΟΥ, ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΟΡΔΗ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ, ΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΡΟΣΚΑΦΟΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΓΗ

• Η ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ
  Η ΜΑΤΖΙΚΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΞΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΠΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΡΟΥΤΖ ΤΗΝ ΤΥΧΕΡΗ ΤΟΥ ΔΕΚΑΡΑ... ΟΜΩΣ, ΘΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ

• ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΡΠΟΥΖΙ
  Ο ΓΟΥΣΤΑΥΟΣ ΓΛΟΥΚ, ΕΝΑΣ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ, ΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΤΖΟΥΝΙΟΡ ΝΑ ΚΛΕΨΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΝΤΑΚ, ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΕΝΑ... ΚΟΥΚΛΑΚΙ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου (Νο. 274)

 

Η προεπισκόπηση του τεύχους είναι εδώ.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 5, 2019 από Kriton

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #274 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον τιτανομέγιστο @Βασιλεύς των κόμικς!!!).



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)
Ιστορίες.

"Καταδίωξη χωρίς τέλος (Δ' μέρος).

Η καταδίωξη μέσα στην ζούγκλα συνεχίζεται.

 

Δυστυχώς τα κορίτσια χωρίζουν από τα αγόρια και πέφτουν θύματα απαγωγής από τα τσιράκια του Δον Αλόνσο. Εκείνος ειδοποιεί τους άντρες της παρέας μέσω του κινητού της Τρούντυ. Μέχρι αύριο το μεσημέρι θέλει την ατζέντα του για να ελευθερώσει τα κορίτσια. Οι φίλοι μας δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάει. Μίλησε όμως για μία τράπεζα. Ο Πητ ομολογεί ότι αναφέροταν στην τράπεζα που είχε κρύψει την λεία από την ληστεία στο Μίκυ Σίτυ. Αποφασίζουν να γυρίσουν πίσω στην πόλη και να προσπαθήσουν να βρουν τους πραγματικούς ληστές που είχαν απαγάγει τον Μίκυ.

 

Βρισκόμαστε στο εργοστάσιο που είναι φυλακισμένα τα κορίτσια. Εκείνα αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αποδράσουν. Παράλληλα φτάνει και το λαθραίο εμπόρευμα και ειδοποιείται ο Δον Αλόνσο που παίζει γκολφ. Στην επιστρoφή του στο σπίτι ,εν τέλει, επικοινωνεί με τον Δήμαρχο. Εκείνος του λέει ότι η τουριστική αξιοποιήση του Μιραφλόρες προχωράει παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων. Δήμαρχος και βοηθός του έχουν ενδείξεις για την παράνομη δράση του Αλόνσο αλλά όχι αποδείξεις. 

Χάρη σε μία εφαρμογή εντοπισμού που είχε βάλει ο Μίκυ στο κινητό του βρήκαν το κρυσφήγετο των ληστών. Ο Μαύρος Πητ τους βοήθησε να τους πιάσουν. Εκείνοι ομολογούν ότι έστειλαν την ατζέντα από άλλη πόλη ταχυδρομικώς μέσα σε πλαστά χαρτονομίσματα πίσω στον ιδιοκτήτη της. Πληροφορία που κάνει τον Πητ έξω φρενών. Ο Οράτιος προτείνει να καλέσουν την αστυνομία αφού η ομολογία των ληστών τους αθωώνει. Εκείνοι όμως δε σκοπεύουν να την επαναλάβουν. Οπότε η μόνοι λύση είναι να τους ελυθερώσουν και να πάνε όλοι μαζί να πάρουν την ατζέντα.

 

 

"Καταδίωξη χωρίς τέλος (Ε' μέρος).
 

 

. Οι πραγματικοί ένοχοι πιάνονται και οι κατά λάθος ένοχοι αθωόνονται. Το Μιραφλόρες θα παραμείνει γραφικό προς ανακούφιση των κατοίκων τους. Οι φίλοι μας θα χαλαρώσουν πραγματικά για λίγες ημέρες πριν επιστρέψουν στη ρουτίνα της καθημερινότητας!!!

"Στον πλανήτη που χάθηκε η τύχη."

Ο Γκαστόνε γνωρίζει μία πάπια από άλλο πλανήτη και την ερωτεύεται. Κάποιοι συντοπίτες της όμως την καταδιώκουν. Η ίδια λόγω μερικής αμνήσιας αγνοεί τον λόγο.

"Η λεπτομέρεια."

Η Μάτζικα χρησιμοποιεί ένα καινούριο φίλτρο σε μία απόπειρα να λυώσει την τυχερή δεκάρα του Σκρουτζ στις φλόγες του Βεζούβιου. Κάτι τις διέφυγε όμως...

"Επιχείρηση καρπούζι."

Ο Τζούνιορ δίνει μία μυστική συνταγή της Γιαγιάς Ντακ σε έναν επιχειρηματία. Με την παρέα του θα καταστρώσουν ένα σχέδιο για να την πάρουν πίσω...

Μονοσέλιδη ιστορία.

Μάτζικα: "Τα υλικά."

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Με τα δύο τελευταία επεισόδια ολοκληρώνεται μία συναρπαστική περιπέτεια σε φόντο εξωτικό. Τα παραλληλόγραμμα καρέ της δίναν άλλο αέρα και δυναμική!!! Όλοι χαρακτήρες ,από τους πρωταγωνιστές μέχρι τον τελευταίο κομπάρσο, είναι αξιόλογοι στους ρόλους τους. Συνήθως άμα μία ιστορία έχει πολλούς χαρακτήρες σε μπερδεύει... Εδώ όμως ο σεναριογράφος έκανε άψογη δουλειά και σε συνεργασία με τον σχεδιαστή μας έδωσαν μία χορταστική πολυσέλιδη ιστορία άψογη σε όλα της!!! 

Ο Γκαστόνε ,και η τύχη του, πρωταγωνιστούν επ' άξια στην δεύτερη ιστορία του τεύχους. Περιπέτεια που έχει ανατροπές και αγωνία και διατηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε καλά επίπεδα. Προτελευταία του τεύχους μία ακόμα προσπάθεια της Μάτζικα να αποκτήσει τον διακαή της πόθο. Βγάζει λίγο γέλιο αλλά μέχρι εκεί. Το τεύχος κλείνει μέ μία ακόμα αξιόλογη ιστορία με φόντο το Παπιοχώρι και τα περίχωρά του. Μία μονοσέλιδη με την Ματζικα και τον αδελφό της τον Πόε συμπληρώνει τις σελίδες του τεύχους.

Σειρά προτίμηση ιστοριών.

1. "Καταδίωξη χωρίς τέλος." (Δ' και Ε' μέρος).
2. "Επιχείρηση καρπούζι."
3. "Στον πλανήτη που χάθηκε η τύχη."
4. "Η λεπτομέρεια."

7/10!!! Η καταδιώξη  δίνει ρεσιτάλ με τις υπόλοιπες ιστορίες να είναι από καλές εώς πολύ καλές!!!

 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 15, 2019 από Μενίγ Πουαγώ

[Indian]

Η “Καταδίωξη χωρίς τέλος” έρχεται με κεκτημένη ταχύτητα από το προηγούμενο τεύχος, για να ολοκληρωθεί σε αυτό. Σε αυτά τα δύο τελευταία επεισόδια, οι γυναίκες της παρέας (Μίννι, Κλάραμπελ, Τρούντυ) πέφτουν θύματα απαγωγής από τους άντρες του Ελ Λόμπο, ο οποίος ζητάει από τον Μίκυ και τους υπόλοιπους την κλεμμένη του ατζέντα, στην οποία έχει καταγράψει όλες τις παράνομες κινήσεις του. Οι φίλοι μας θα πρέπει να την βρουν (γεγονός που αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο κι επίπονο) για να σώσουν τα ταίρια τους, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να ξεφύγουν και από την επίμονη Αστυνομία του Πόρτο Λόκο, που τους θεωρεί ενόχους και τους καταδιώκει. Η ιστορία κλείνει τόσο όμορφα όσο και στην αρχή της. Το σενάριο, στα δύο τελευταία μέρη, επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα (την απαγωγή) και δημιουργεί μία άρτια και πολύ τίμια πλοκή που δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί σε κανένα σημείο της. Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι στο σύνολό της η ιστορία δεν κάνει καθόλου κοιλιά, έχει κινηματογραφική ροή και υπέροχη σκηνοθετική άποψη. Μου άρεσε πολύ η συγκεκριμένη προσέγγιση των χαρακτήρων τού Μίκυ και του Μαύρου Πητ, που έχουν κοινό σκοπό και κινούνται στο όριο του παράνομου με το νόμιμο. Φάνηκε ότι έχουν χημεία μεταξύ τους. Το φινάλε μού φάνηκε βιαστικό (από όταν βρέθηκε η Αστυνομία στο πλοίο και μετά), σε σχέση με την υπόλοιπη ιστορία. Πιστεύω ότι άνετα θα μπορούσε να γραφτεί ακόμα ένα επεισόδιο. Αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Εν κατακλείδι, τέτοιες ιστορίες θέλουμε να διαβάζουμε. Για το σχέδιο δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο. Δίνει πολλούς πόντους στο τελικό αποτέλεσμα.

 

Η επόμενη ιστορία του τεύχους είναι αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στον Γκαστόνε, ο οποίος θα πάει “Στον πλανήτη που χάθηκε η τύχη”. Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ που ο πρωταγωνιστής επέστρεφε στην Λιμνούπολη έπειτα από έναν διαγωνισμό που κέρδισε στην Χηνούπολη. Ξαφνικά, ένας περίεργος κομήτης έπεσε στον δρόμο του. Κοιτώντας τον προσεκτικά θα διαπιστώσει ότι δεν είναι κομήτης, αλλά ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο, στο οποίο επέβαινε μία αιθέρια ύπαρξη. Ίσα που προλαβαίνει να καταλάβει τι έχει συμβεί, όταν κάνουν την εμφάνισή τους τρεις συμπατριώτες της και τους παίρνουν στο κυνήγι. Αυτό το κυνηγητό θα φτάσει μέχρι έναν μακρινό πλανήτη, όπου όλοι οι κάτοικοι απολάμβαναν υπερβολική τύχη, αλλά τελευταία δεν συμβαίνει αυτό. Τελικά ο ήρωάς μας βρήκε το έτερόν του ήμισυ ή θα πρέπει να προετοιμαστεί για μία σφοδρή απογοήτευση? Πρόκειται για ένα σενάριο που δεν διακρίνεται για τον ρεαλισμό του. Παρά την υπερβολή όμως, το βρήκα καλογραμμένο και με αξιόλογη πλοκή. Μου άρεσε που ο Γκαστόνε είχε επιτέλους ανταγωνισμό και σίγουρα αυτός ο πλανήτης θα ήταν ένα τέλειο μέρος για να ζήσει. Το φινάλε είχε πλάκα, αλλά γέλασα περισσότερο με τις “θεϊκές” επιδόσεις του σωματώδους Θωρ Ντάκινσον!!! Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. Περισσότερο μου άρεσε ο χρωματισμός.

 

Σε μία μικρή ιστορία η Μάτζικα θα μας αποδείξει, άθελά της, ότι για να πετύχει ένα μαγικό ξόρκι, θα πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στην “Λεπτομέρεια”. Ο Ντόναλντ κι ο Φέθρυ, μετά την κατσάδα που δέχτηκαν από τον θείο Σκρουτζ (χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο), κάνουν την βόλτα τους στο πάρκο. Εκεί καραδοκεί ο γοητευτική Ιταλίδα μάγισσα, η οποία έχει καταστρώσει ένα ακόμα μεγαλεπήβολο σχέδιο, προκειμένου να βάλει στο χέρι την πρώτη δεκάρα του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα. Έχει στην κατοχή της ένα ξόρκι, σε μορφή σπρέι, το οποίο κάνει εκείνον που θα το εισπνεύσει να μην σταματάει πουθενά αν δεν παραδώσει την δεκάρα στα χέρια της. Όταν λοιπόν ο Φέθρυ θα γίνει το υποχείριό της θα αρχίσει το πανδαιμόνιο. Θα καταφέρει να ολοκληρώσει το κόλπο της η Μάτζικα ή τελικά οι λεπτομέρειες θα κάνουν την διαφορά? Ένα σενάριο, που στην υφή του θυμίζει τις μικρές ιστορίες του μεγάλου Don Rosa (“Ο ασημένιος δίσκος”, “Ζήτημα βαρύτητας”, “Ξέχνα το!”), χωρίς όμως την ανάλογη επιτυχία τους. Η πλοκή, αν κι όχι κάτι ιδιαίτερο κερδίζει τον αναγνώστη, τουλάχιστον στον κωμικό τομέα. Ο Φέθρυ, παίρνει τα εύσημα του πρωταγωνιστή κι αφήνει πίσω τα μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο Σκρουτζ κι ο Ντόναλντ. Το λάθος της Μάτζικα, καθώς και το φινάλε, τα βρήκα αρκετά έξυπνα. Γενικά είναι μία καλή ιστορία, αλλά αν σας αρέσουν τέτοιου είδους σενάρια, τότε καλύτερα να διαβάσετε τις τρεις ιστορίες του Don (αν δεν το έχετε ήδη κάνει). Το σχέδιο δυστυχώς δεν ήταν του γούστου μου.

 

Κι αφού διαβάσουμε την μονοσέλιδη ιστορία της Μάτζικα, με τίτλο “Τα υλικά”, γραμμένη και σχεδιασμένη από την αγαπημένη μου Lara Molinari και χαμογελάσουμε με τα πάνδεινα που περνάει ο φουκαράς ο Πόε, θα φτάσουμε στην τελευταία ιστορία του τεύχους (και που ουσιαστικά φαίνεται για κεντρική), που έχει τίτλο “Επιχείρηση καρπούζι”. Ο Τζούνιορ Ντακ κατάφερε να συγκεντρώσει το απαραίτητο χαρτζιλίκι και τρέχει περιχαρής μέχρι το κοντινό κατάστημα παιχνιδιών για να αποκτήσει την φιγούρα του αγαπημένου του ήρωα. Εκεί όμως, με μεγάλη στενοχώρια, θα διαπιστώσει ότι η τελευταία φιγούρα μόλις αγοράστηκε από έναν πλούσιο εργοστασιάρχη ποτών, για τον κανακάρη του. Την απογοήτευσή του θα φροντίσει να εκμεταλλευτεί ο αδίστακτος επιχειρηματίας, ο οποίος μαθαίνει για το περίφημο σμούθι καρπούζι της Γιαγιάς Ντακ και θα βάλει τον Τζούνιορ να του δώσει την συνταγή στα κρυφά, με αντάλλαγμα το κουκλάκι. Όταν όμως ο φίλος μας θα καταλάβει το σφάλμα του, μαζί με την παρέα του, θα καταστρώσουν ένα σχέδιο, προκειμένου να το διορθώσουν. Σε αυτό το κόλπο, θα έχουν στο πλευρό τους κι έναν απροσδόκητο σύμμαχο. Πολύ όμορφη ιστορία, που μας έρχεται από το Παπιοχώρι. Το σενάριο θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει ένα καλό μάθημα στα μικρά παιδιά να μην εμπιστεύονται ξένους, ενώ η πλοκή μάς δείχνει πόσο σημαντική είναι η φιλία. Βέβαια, το κόλπο που σκαρφίστηκε ο Τζούνιορ δεν θα το χαρακτηρίζαμε ιδιοφυές, αλλά βγάζει αυτή την παιδική αφέλεια που τόσο μας αρέσει στις ιστορίες του. Το plot twist, με την εμφάνιση του μυστηριώδους συμμάχου, είναι εξαιρετικό κι αναπάντεχο. Το φινάλε μάς αφήσει με ένα μεγάλο χαμόγελο ευχαρίστησης. Το σχέδιο το βρήκα καλό, αν και είναι το κλασικό χοντροκομμένο, που βλέπουμε σε όλες τις ιστορίες του Τζούνιορ.

 

 

[apetoussis82]

Σχετικά με την καρπουζοϊστορία του Τζούνιορ, απορώ πώς γνώριζε η Γιαγιά Ντακ τον όρο σμούθι στα (σχεδόν) νιάτα της! (γύρω στο 1928??)

 

Το διαδικτυακό ετυμολογικό λεξικό δίνει μια διαφορετική επεξήγηση για τη συγκεκριμένη λέξη, υπό χρήση από το 1928, ενώ αναφέρει ότι η σημασία ως "αναδευόμενο ρόφημα" εμφανίστηκε περί το 1983, κατά το οποίο ίσως τα χρόνια της Γιαγιάς Ντακ να είχαν ήδη παρέλθει.

[petross21]

4 ώρες πριν, apetoussis82 είπε:

Σχετικά με την καρπουζοϊστορία του Τζούνιορ, απορώ πώς γνώριζε η Γιαγιά Ντακ τον όρο σμούθι στα (σχεδόν) νιάτα της! (γύρω στο 1928??)

 

Το διαδικτυακό ετυμολογικό λεξικό δίνει μια διαφορετική επεξήγηση για τη συγκεκριμένη λέξη, υπό χρήση από το 1928, ενώ αναφέρει ότι η σημασία ως "αναδευόμενο ρόφημα" εμφανίστηκε περί το 1983, κατά το οποίο ίσως τα χρόνια της Γιαγιάς Ντακ να είχαν ήδη παρέλθει.

Πρακτικά έχουν μετακινηθεί οι χρονολογίες στις οποίες τοποθετούνται οι ιστορίες! Ο παροντικός χρόνος των ιστοριών του 2016 (όπως η καρπουζοιστορια) είναι το 2016 με ταμπλετς και σμαρτφοουν, άρα τα παιδικά χρόνια του Ντόναλντ τοποθετούνται αναπόφευκτα περίπου στα 80s και όχι στο 1930.