One Piece: οργώνοντας τις θάλασσες της φαντασίας [Ιατρού Γιάννης, efsyn.gr, 17/08/2019]

[ramirez]

Στην Ελλάδα μάς συστήθηκε ως «Καπετάνιος Ντρέικ», χάρη στη φημισμένη μας... μεταφραστική έμπνευση. Μπορεί να προβλήθηκε για λίγο καιρό στους δέκτες του Alter, ωστόσο το «One Piece» παραμένει εδώ και 20 χρόνια ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό, αλλά κυρίως εκδοτικό φαινόμενο.

 

 

Το πρώτο κεφάλαιο του "One Piece" με τον τίτλο "Romance Dawn" δημοσιεύτηκε το 1997. Σήμερα έχει ξεπεράσει

τους 90 τόμους και τα 900 κεφάλαια. Στα αγγλικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Viz Media.

 

 

Το μακρινό 1997, ο νεαρός, φιλόδοξος μανγκάκα (σ.σ. δημιουργός κόμικς στα ιαπωνικά) Εΐτσιρο Όντα κατάφερε, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, κάτι που φαντάζει όνειρο για πολλούς ομότεχνούς του: να αποκτήσει τη δική του σειρά μάνγκα (σ.σ. κόμικς στα ιαπωνικά) στο μεγαλύτερο εβδομαδιαίο περιοδικό κόμικς της Ιαπωνίας, το «Weekly Shonen Jump». Ο λόγος για το διάσημο, πλέον, μάνγκα «One Piece». Αξιοζήλευτη για κάθε ομότεχνό του, η απήχηση της σειράς ήταν εντυπωσιακή. Με εφόδια αφ' ενός τα βαθιά ερεθίσματα ενός λάτρη του είδους, με κύρια επιρροή το «Dragonball» του Akira Toriyama, αφ' ετέρου τη συνεργασία, ως βοηθού, με επαγγελματίες της εποχής, όπως ο Nobuhiro Watsuki του «Rurouni Kenshin», ο Εΐτσιρο Όντα γρήγορα διαμόρφωσε το δικό του, προσωπικό στιλ, το οποίο δεν πέρασε απαρατήρητο από τη σύνταξη του περιοδικού, αλλά ούτε και από το αναγνωστικό κοινό. Έτσι, ύστερα από δύο σύντομες ιστορίες (one-shots) με τίτλο Wanted! και Romance Dawn, ο νεαρός δημιουργός κόμικς κατάφερε να πείσει, με το ταλέντο του και την όρεξη για δουλειά, τους υπεύθυνους του περιοδικού να ξεκινήσει τη δική του σειρά στο περιοδικό. Δύο χρόνια αργότερα, το 1999 η χάρτινη πειρατική περιπέτεια πέρασε στη μικρή οθόνη, κλείνοντας φέτος 20 χρόνια συνεχούς προβολής. Και, όπως όλα δείχνουν, αμφότερες οι εκδοχές έχουν ακόμα μέλλον μπροστά τους...

 

 

Η ιστορία

 

 

 

 

Σε έναν κόσμο που θυμίζει την Ευρώπη κατά την Εποχή των Ανακαλύψεων, κατακερματισμένο σε διάσπαρτα, μικρά και μεγάλα κομμάτια γης, με τη θάλασσα να κυριαρχεί, νομοτελειακά η πειρατεία γοητεύει, εκτός από τους λαφυροκυνηγούς και τους αιμοσταγείς λωποδύτες, κάθε ρομαντικό κυνηγό περιπετειών. Αυτή είναι και η περίπτωση του Monkey D. Luffy, ο οποίος εμπνέεται –όπως ένα τεράστιο ρεύμα πειρατών της εποχής του– από τα τελευταία λόγια του Gold Roger, ονομαζόμενου αλλιώς «Βασιλιά των Πειρατών». Λίγες στιγμές πριν από την εκτέλεσή του, ο μεγαλύτερος πειρατής όλων των εποχών προκάλεσε όλους τους επίδοξους κυνηγούς θησαυρών να εντοπίσουν τον θησαυρό του, το όνομα του οποίου έδωσε και τον τίτλο της σειράς: One Piece. Κι έτσι ξεκινά ένα ανελέητο πειρατικό κυνήγι θησαυρού στις επτά θάλασσες, με την ελπίδα πως ο νικητής θα αναδειχθεί στον επόμενο «Βασιλιά των Πειρατών». Προς επίτευξη της φιλοδοξίας του, ο 17χρονος στην αρχή της ιστορίας Luffy θα επιστρατεύσει μια σειρά από παράξενους συμμάχους, δημιουργώντας σταδιακά ένα ολιγομελές πειρατικό πλήρωμα, το οποίο μπλέκει συνεχώς σε περιπέτειες: συγκρούσεις με άλλους πειρατές, μονομαχίες με κυνηγούς επικηρυγμένων, αλλά και ναυμαχίες με το Ναυτικό, τον «εκπρόσωπο» της κυβέρνησης που προσπαθεί να βάλει τέλος στην πειρατική φρενίτιδα. Όλα αυτά αναζητώντας στοιχεία που θα τους οδηγήσουν στον θησαυρό, στο πλαίσιο μιας αέναης εξερεύνησης των διαφόρων νησιών που συναντούν στον δρόμο τους, το καθένα με τα δικά του ιδιαίτερα φυσικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά.

 

Φυσικά, από μια περιπέτεια τύπου shonen (ο ιαπωνικός όρος για το «έφηβο αγόρι» και κατ’ επέκταση για τα μάνγκα που απευθύνονται κατά βάση σε αυτό το ακροατήριο) δεν θα μπορούσε να λείπει ένα βασικό... συστατικό: οι υπερδυνάμεις. Ο Όντα επιλέγει έναν ιδιαίτερο τρόπο να εντάξει αυτό το στοιχείο στο έργο του, κι έτσι συστήνει στην ιστορία του τα «φρούτα του διαβόλου», τα οποία δίνουν, από τη μία, κάποια μυστηριώδη υπερδύναμη στον καταναλωτή του, καθιστώντας τον, από την άλλη, παντελώς αδύναμο σε οποιαδήποτε επαφή με τη θάλασσα. Τι χειρότερο για κάποιον επίδοξο πειρατή; Κι όμως, αυτό δεν πτοεί τον Luffy, ο οποίος σε μικρή ηλικία τρώει άθελά του ένα από αυτά τα φρούτα. Το ενδιαφέρον της συγγραφής του Όντα εντοπίζεται ήδη από τα πρώτα δείγματα γραφής του: αντί να δώσει στον πρωταγωνιστή της ιστορίας του μια δύναμη χρήσιμη και εντυπωσιακή, επιλέγει να κινηθεί στα επίπεδα της προσωπικής πρόκλησης, κι έτσι ο Luffy γίνεται... άνθρωπος-λάστιχο. «Διάλεξα την πιο γελοία υπερδύναμη. Αν ο πρωταγωνιστής ήταν ο τυπικός, δυνατός τύπος, αμφιβάλλω αν θα μπορούσα να συνεχίσω τόσο πολύ. Όσο σοβαρή και να γίνεται η ιστορία, ο Luffy πάντα θα ξεχειλώνει και θα φουσκώνει – μου δίνει πάντα τη δυνατότητα να σαχλαμαρίζω. Τέτοιου είδους μάνγκα ήθελα να γράφω», εξομολογείται ο ίδιος σε παλαιότερη δήλωσή του.

 

 

Ένα παγκόσμιο φαινόμενο

 

 

 

 

Το «One Piece» είναι σήμερα η πρώτη σε πωλήσεις σειρά κόμικς (454 εκατομμύρια μέχρι σήμερα), όχι μόνο στην Ιαπωνία, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα, ξεπερνώντας κατά περίπου 80 εκατομμύρια τις πωλήσεις του «Αστερίξ». Την ίδια στιγμή, ο Εΐτσιρο Όντα βρίσκεται στη δωδέκατη θέση στην κατάταξη των πιο εμπορικών συγγραφέων μυθοπλασίας, με απόσταση μόλις τεσσάρων θέσεων από τη συγγραφέα του Χάρι Πότερ, Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Τα στοιχεία αυτά είναι ικανοί δείκτες για να πειστεί κανείς πως το έργο του Ιάπωνα καλλιτέχνη ξεπερνά τα στενά όρια της 9ης τέχνης και αναζητά τη θέση του ανάμεσα στα πιο αγαπημένα έργα μυθοπλασίας κάθε μορφής.

 

Τι καθιστά, λοιπόν, το συγκεκριμένο μάνγκα τόσο ξεχωριστό; Μια πρώτη, εύκολη απάντηση θα ήταν οι μοναδικές, ανεξάντλητες συγγραφικές ικανότητες του Όντα. Πράγματι, αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως το «One Piece» είναι μια ιστορία είκοσι και πλέον χρόνων, η οποία διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον της. Η αργή, κατά πολλούς, εξέλιξη της ιστορίας τής επιτρέπει να ωριμάσει και να καλύψει κάθε σεναριακό νήμα που έξυπνα υφαίνει από την αρχή ο δημιουργός της, χωρίς να επιτρέπει στους αναγνώστες να βαρεθούν και να το εγκαταλείψουν – αντίθετα, όλο και περισσότεροι μαγνητίζονται καθημερινά, τόσο από την έντυπη όσο και από την τηλεοπτική εκδοχή της.

 

 

 

 

Η συγγραφική δεινότητα του Όντα τού επιτρέπει να εντάσσει στην ιστορία του στοιχεία από ένα ευρύτατο φάσμα αναφορών, δίχως να αλλοιώσει τον πυρήνα της. Πιστός στους κανόνες που ο ίδιος έχει θέσει σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο, αποφεύγει με μαεστρία τις σεναριακές τρύπες, ακόμα και όταν μπλέκει, σε μια πειρατική ιστορία, ζόμπι, ρομπότ, δράκους, νίντζα και σαμουράι. Η πληθώρα αναφορών του, από κινηματογραφικές ταινίες και λογοτεχνικά έργα μέχρι ιστορικά γεγονότα και θρησκευτικές διδαχές, δένει αρμονικά με μια ούτως ή άλλως πληθωρική, καλοστημένη ιστορία, αποτίοντας παράλληλα φόρο τιμής σε όσα ερεθίσματα διαμόρφωσαν την ίδια τη φύση του ευρηματικού καλλιτέχνη. Το «One Piece» είναι όσες ιστορίες θα ήθελε να γράψει, σε μία.

 

Και φυσικά, όπως κάθε καλλιτέχνης εκφράζεται μέσα από το έργο του, έτσι και ο Όντα παίρνει θέση για όλα τα επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα, θέτοντας τους προβληματισμούς του στην υπηρεσία της δημιουργίας ανθρώπινων χαρακτήρων και καταστάσεων. Στις σελίδες του «One Piece» ο προσεκτικός αναγνώστης θα δει να θίγονται η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, η ομοφοβία και η περιθωριοποίηση, η διαφθορά και η αυθαιρεσία της εξουσίας, η οικογενειακή καταπίεση και η ανθρώπινη εκμετάλλευση, σπάζοντας κάθε φορά τα στερεότυπα που μεταμφιέζονται κάτω από το προσωπείο του «κακού», για να έρθει τελικώς η λύτρωση με την επικράτηση του «καλού». Αν σε όλα αυτά προσθέσεις το πηγαίο, αφοπλιστικό χιούμορ του δημιουργού και τη σχεδιαστική του μαεστρία, με την οποία από τη μία χαρίζει καταιγιστικές σκηνές δράσης και μάχες γεμάτες «ολοζώντανες», χορογραφικές κινήσεις, και από την άλλη πλάθει εικόνες που άλλοτε θυμίζουν τη βυθισμένη στο νερό Βενετία, άλλοτε την Ιαπωνία των σογκούν και των σαμουράι, άλλοτε το φανταστικό κόσμο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων και άλλοτε την Ισπανία των παθιασμένων γυναικών που χορεύουν φλαμένκο, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα πως το «One Piece» δεν είναι τυχαία ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[spiderman]

Θυμάμαι ότι το έβλεπα παλιά στο ALTER, όταν ξαφνικά το ''έκοψαν'' χωρίς λόγο και μας άφησαν όλους στην μέση της ιστορίας. Κρίμα που δεν παίζεται πλέον στην ελληνική τηλεόραση...

[germanicus]

πλάκα στη πλάκα, πρώτη φορά που μου εξηγεί κάποιος ποια είναι τα προτερήματα της συγκεκριμένης σειράς  προφανώς δεν έχω δει ούτε μισό επεισόδιο και πάντα αναρωτιόμουν τι του βρίσκαν οι πιτσιρικάδες  

 

 

[theforce]

On 19/8/2019 στο 7:26 ΜΜ, germanicus είπε:

πλάκα στη πλάκα, πρώτη φορά που μου εξηγεί κάποιος ποια είναι τα προτερήματα της συγκεκριμένης σειράς  προφανώς δεν έχω δει ούτε μισό επεισόδιο και πάντα αναρωτιόμουν τι του βρίσκαν οι πιτσιρικάδες  

 

 

Αν κρίνω από την τηλεοπτική σειρά του Netflix, όσοι δεν είχαμε ασχοληθεί έχουμε χάσει. Εχω ξετρελαθεί με την πρώτη σεζόν!
Πραγματικά, απίστευτα διασκεδαστικό και με πολύ μεγάλα νοήματα, όπως αναφέρεται στο πρώτο ποστ.
Ίσως λόγω της σειράς του Νέτφλιξ να έβγαλε η ΡΑΝΙΝΙ νέα συλλογή με κάρτες που ήρθε και στην Ελλάδα (στο εξωτερικό έχουν κυκλοφορήσει κι άλλες).
Ίσως αυτη η σειρά θα ηταν μια ευκαιρία και να ξαναερθει στην Ελλάδα η σειρά κινουμένων σχεδίων αλλά και τα manga φυσικά, από τα οποία ξεκίνησαν όλα.