Τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα 21 - Ο Μίκυ στην Ολυμπιάδα

[ΚΟΜΙΞ]

 

Ο τόμος περιέχει τις ιστορίες:

• Ο Μίκυ στην Ολυμπιάδα
• Η Άγνωστη Παρτιτούρα
• Τα ιπτάμενα χαρτονομίσματα!
• Αουρουμ Νιγκρούμ
• Η Αδελφή Ψυχή
• Αθεράπευτα Ξεχασιάρης

 

Διαφήμιση του επόμενου τόμου:

 

Σίγουρα θα διαβάσουμε την ιστορία Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες  και μάλλον από ότι φαίνεται από τη διαφήμιση που έχει τον Λούντβιχ (παρμένο από συγκεκριμένο καρέ) και την αρχαία υδρία.
 

Επεξεργασία Αυγούστου 17, 2019 από ΚΟΜΙΞ

[Συλλεκτης]

Στην ''Αγνωστη Παρτιτουρα'' ο Σκρουτζ αγοραζει την οπερα για να τσεπωσει την κρατικη επιχορηγηση. Ποσο Ελλαδα!

 

Για αυτο μου αρεσει περισσοτερο η ιταλικη σχολη. Ο ΣΜΝ του Μπαρκς δε θα το εκανε ποτε αυτο.

[Μενίγ Πουαγώ]

Τον διάβασα και τον απόλαυσα και αυτόν τον τόμο... Μία απορία έχω μόνο... Η πρώτη ιστορία του τόμου ξεκινάει στην σελίδα 9 κι τελειώνει ξαφνικά στην 20... Με τον Μίκυ να λέει στην Μίννι ότι η ρυτίδα της δε θα φαίνεται στο σκοτάδι και την Μίννι να οδύρεται.  Στο εισαγωγικό σημείωμά της λέει ότι είναι 29 σελίδες. Από την 21 μέχρι και την 49 έχουμε το "μέσα από το ατελιέ" (χορταστικό και ενδιαφέρον) και μετά κανονικότατα οι άλλες 5 ιστορίες του τόμου που στην τελευταία του σελίδα έχει αφιέρωμα στον Τζόρτζιο Καβατσάνο. Τσέκαρα και την αρίθμηση των σελίδων και είναι σωστή (180 σελίδες) και συνεχόμενη... 

Έχω τον σωστό τόμο ή έπεσα σε συλλεκτικό κομμάτι; Αν έχω τον σωστό ποιά είναι η ερμηνεία του παραπάνω φαινομένου; Κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!  
 Με την βοήθεια της @paola ( ) που μου έδωσε το link του τόμου στο εσωπαπάκι (inducks) μου λύθηκε αυτή η απορία και μου δημιουργήθηκε μία νέα... Πώς τους ήρθε αυτή φαεινή ιδεά??? 
  

Επεξεργασία Αυγούστου 19, 2019 από Μενίγ Πουαγώ

[Συλλεκτης]

Τελειως κουφο πως εκαναν συρραφη δυο παλιοτερων ιστοριων μαζι με καποιες νεες σελιδες. Δεν νομιζω να ξαναγινε αυτο ουτε πριν ουτε μετα απο εκεινη την ιστορια.

[Kriton]

3 hours ago, Μενίγ Πουαγώ said:

Πώς τους ήρθε αυτή φαεινή ιδεά???

 

Αρπαχτή για τους Ολυμπιακούς τού 1964, όπως η Ολυμπιάδα τού Μεξικού ήταν αρπαχτή για τους Ολυμπιακούς τού 1968. Πουλάμε παλιές ιστορίες σε νέα, ολυμπιακή συσκευασία.

 

Βέβαια, όταν διάβασα το τεύχος το 1968, ούτε για προηγούμενες ιστορίες ήξερα ούτε για διαφορετικούς σχεδιαστές ούτε αναγνώριζα τα στυλ τους και απλώς διάβαζα μια τεράστια ιστορία με τα παπιά, που με καταγοήτευσε. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα συνέβη και με τα παιδάκια στην Ιταλία. Άλλο αν αυτό, που μου έμεινε, είναι ο αετός τού Ακαταπούλκο (που ούτε είχα προσέξει ότι δεν έλεγε «Ακαπούλκο») και μία σκηνή από τη συνδετική ιστορία, όπου ο Σκρουτζ έλεγε ότι στους προηγούμενους Ολυμπιακούς είχε πουλήσει το ολυμπιακό... περισκόπιο. Εννοείται ότι ούτε καν θυμόμουνα, ότι το μισό τεύχος δεν ήταν κόμικς, το οποίο προφανώς ουδέποτε διάβασα.