SUPER ΜΙΚΥ 47 [Μετά το τέλος τού κόσμου]

[Kriton]

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 10 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα.

ΜΙΚΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΣΚΡΟΥΤΖ ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΣΕΡΦΕΡ
ΜΙΚΥ & ΓΚΟΥΦΥ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ
ΧΙΟΥΗ ΛΙΟΥΗ ΝΤΙΟΥΗ ΚΑΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΖ
ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΑΙΖΥ
ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ ΧΑΜΕΝΑ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ
ΜΙΚΥ & ΓΚΟΥΦΥ ΨΑΧΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΓΚΟΥΦΟΨΑΡΟ
ΤΖΟΥΝΙΟΡ Η ΠΑΛΙΑ ΛΙΜΝΟΥΛΑ

Από την Τρίτη 23/07, αναζητήστε το 47^ο τεύχος στα περίπτερα.

 

Η προεπισκόπηση του τεύχους είναι εδώ.

Επεξεργασία Ιουλίου 23, 2019 από Kriton

[Μενίγ Πουαγώ]

@Kriton Σε ζόρισε βλέπω αυτό το τεύχος...

   

[Kriton]

Όλα τα τεύχη, που διαφήμισαν μαζεμένα, με ζόρισαν. Οι τίτλοι των ιστοριών πρέπει να δόθηκαν με την ίδια λογική, που δίνονται οι ελληνικοί τίτλοι στις ξένες ταινίες!

 

Ακόμα και στο Ντόναλντ, που έβαλα συνδέσμους και προς τις τρεις ιστορίες τού τεύχους, τη δεύτερη ιστορία τη μάντεψα, ενώ για την τρίτη χρειάστηκε να υποθέσω ότι είναι ιστορία τής ΤΝΤ. Μόνο για την πρώτη είμαι σίγουρος, μια και η αρχή της εμφανίζεται στην προεπισκόπηση.

[Kriton]

On 7/14/2019 at 6:39 PM, Kriton said:

τη δεύτερη ιστορία τη μάντεψα

Και, δυστυχώς, δεν την πέτυχα!

[Indian]

Αρκετά καλό τεύχος κι αυτό, που περιέχει πολλές ιστορίες καλοκαιρινής υφής, κατάλληλες για την εποχή που κυκλοφόρησε. Ως επί το πλείστον είναι δροσερές και κεφάτες. Πάμε να πούμε δύο λόγια για την κάθε μία ξεχωριστά.

 

“Μετά το τέλος του κόσμου”
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2099 και η Γη δεν είναι όπως την γνωρίζουμε. Υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις ερήμου και οι πόλεις βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Σε ένα σκηνικό που θυμίζει κάτι από “Mad Max” και “Easy Rider” λοιπόν, θα βρούμε την Μίννι, που δουλεύει σαν ταχυδρόμος και τον Μίκυ, που είναι ένας ξένοιαστος καβαλάρης, κι ο οποίος την πολιορκεί για να την κατακτήσει. Η Μίννι πρέπει να παραδώσει ένα δέμα υψίστης σημασίας σε μία βουνοκορφή, αλλά δεν έχει υπολογίσει τον αδίστακτο Μαύρο Πητ, ο οποίος θέλει να της το αρπάξει. Με σύμμαχό της τον γενναίο ποντικό, θα προσπαθήσει να φτάσει στον προορισμό του δέματος, αλλά κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο, καθώς ο Πητ τους βάζει συνεχώς εμπόδια. Θα καταφέρουν οι φίλοι μας να ολοκληρώσουν την αποστολή τους? Και τι θα συναντήσουν στο τέλος της διαδρομής? Ο σεναριογράφος δεν δίστασε να εντάξει ένα post apocalyptic σύμπαν μέσα σε μία ιστορία Disney, και νομίζω ότι αυτή η πρακτική δούλεψε καλά. Η πλοκή θυμίζει ταινία του Χόλιγουντ, είναι γρήγορη σε ρυθμό, χωρίς όμως να κουράζει. Φυσικά δεν λείπουν και τα γκαγκ που αφήνουν το αποτύπωμα ενός κόμικ που απευθύνεται σε παιδιά. Το φινάλε είναι άκρως ανατρεπτικό και μου προκάλεσε μία ευχάριστη έκπληξη. Γενικά την βρήκα μία άκρως συμπαθητική ιστορία. Κι από το σχέδιο δεν έχω παράπονο.

 

“Το χτίσιμο της ομάδας”
Ο Ντόναλντ πηγαίνει μαζί με τον θείο του στο θησαυροφυλάκιο, όπου διαπιστώνει ότι όλο το υπαλληλικό προσωπικό δεν έχει και μεγάλη όρεξη για δουλειά. Ο Σκρουτζ (που το έχει αντιληφθεί κι εκείνος) διάβασε ένα βιβλίο το οποίο αναφέρει το τι πρέπει να πράξει ένας εργοδότης σε μία τέτοια σοβαρή περίπτωση. Αποφασίζει λοιπόν (σαν άλλη Βουγιουκλάκη στην “Κόρη μου η σοσιαλίστρια” ) να τους πάει την Κυριακή στην εξοχή κι εκεί να χωριστούν σε ομάδες και να παίξουν paintball. Έτσι (λέει το βιβλίο) θα συσφιχθούν οι δεσμοί και οι υπάλληλοι θα αποκτήσουν περισσότερο κέφι κατά την τέλεση των υποχρεώσεών τους. Θα πάνε τα πράγματα κατά το δοκούν? Να δούμε τι άλλο θα σκαρφιστεί ο γέρο-τσιγκούνης για να μην βάλει το χέρι στην τσέπη! Κάτσε να τους έλεγε την μαγική λέξη “αύξηση” και θα έβλεπε μετά ζήλο. Την ιδέα του σεναρίου την βρήκα μέτρια, αλλά ομολογώ ότι μου άφησαν ένα χαμόγελο στα χείλη τα παθήματα του Σκρουτζ, ο οποίος έβαλε κάτω σε γκαντεμιά ακόμα και τον Ντόναλντ. Το φινάλε ήταν αναμενόμενο και κωμικό. Γενικά την βρήκα μία μέτρια ιστορία. Το σχέδιο μού άρεσε. Λεπτομερές, χωρίς όμως να κουράζει και καθαρό.

 

“Ο επίμονος σέρφερ”
Ο Ντόναλντ παραθερίζει σε ένα εξωτικό θέρετρο, παρέα με την αρραβωνιαστικιά του, αλλά φαίνεται να αντιμετωπίζει αρκετές δυσκολίες οικονομικής φύσεως. Τυχαία θα μάθει ότι θα γίνουν τρεις διαγωνισμοί με θέμα τρία διαφορετικά είδη σέρφινγκ και το έπαθλο για τον κάθε έναν θα είναι χίλια δολάρια. Χωρίς να χάσει καιρό ο φίλος μας θα δηλώσει συμμετοχή, προκειμένου να καταφέρει να αποκτήσει το πολυπόθητο χρηματικό τρόπαιο. Το κακό είναι ότι δεν έχει ιδέα από σέρφινγκ, με αποτέλεσμα να σπείρει, ακόμα μία φορά, την καταστροφή. Δροσερό σενάριο, με κεντρικό ήρωα το πιο άτυχο παπί της Λιμνούπολης (για να μην πω του κόσμου). Τα γκαγκ εδώ φαίνεται ότι είναι εμπνευσμένα από τις παλιές ιστορίες και τα cartoons που τόσο αγαπήσαμε. Έχουν αυτή την υπερβολή, που όμως ο αναγνώστης την δικαιολογεί γιατί του φέρνει γέλιο. Το φινάλε τουλάχιστον είναι δίκαιο για τον πρωταγωνιστή και νομίζω ότι το χρειαζόταν μετά από τόσα πάνδεινα που πέρασε. Το σχέδιο το βρήκα καλό.

 

“Το πρώτο ραντεβού”
Ο Γκούφυ επισκέπτεται φανερά αγχωμένος, τον Μίκυ και του ζητάει να τον βοηθήσει. Το πρόβλημα είναι ότι του αρέσει μία κοπέλα, η Δάφνη, και της ζήτησε να βγουν έξω μαζί. Όμως εκείνη είναι αλλιώς μαθημένη. Είναι κοπέλα του κολεγίου κι έχει διαφορετικά γούστα από τον φίλο μας. Ο Μίκυ τότε θα βάλει το μυαλό του να δουλέψει και θα σκεφτεί μερικές μεθόδους προσέγγισης της Δάφνης.Τελικά θα μπορέσει ο Γκούφυ να της κάνει εντύπωση και τελικά τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά η μυστηριώδης φίλη του? Σύντομη ιστορία, που πραγματεύεται ένα ρομαντικό θέμα και το διανθίζει με το απαραίτητο κωμικό στοιχείο. Αν και σύντομη είχε πλούσια πλοκή κι ένα φινάλε ανατρεπτικό κι ευχάριστο. Γενικά θα την χαρακτήριζα μέτρια προς καλή ιστορία, πάντα σύμφωνα με τα γούστα μου ως προς την θεματολογία της. Το σχέδιο μού άρεσε.

 

“Καντίνα στην πλαζ”
Τα τρία ανιψάκια αφήνουν τον θείο τους σύξυλο να παιδεύεται με την ζούγκλα που αποκαλεί κήπο του σπιτιού του και πάνε στην παραλία για να βγάλουν το καλοκαιρινό μεροκάματό τους. Εκεί πρόκειται να δουλέψουν σε μία καντίνα που πουλάει απ’όλα τα καλά. Παράλληλα μία τριμελής συμμορία κάνει την εμφάνισή της στην πλαζ με σκοπό να ξεθάψει μία βαλίτσα γεμάτη χρήματα που είχε θάψει εκεί για να μην την βρει η Αστυνομία. Τα τρία ανιψάκια, προσπαθώντας να κάνουν την δουλειά τους, θα έρθουν σε επαφή με τους αδίστακτους ληστές και...η δράση αρχίζει. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο αστυνομικού περιεχομένου που διαδραματίζεται σε κλίμα καλοκαιρινό. Υπάρχει η απαραίτητη δράση στην πλοκή, ενώ εντύπωση κάνει η αφέλεια των παιδιών στην αρχή και η στάση τους απέναντι στην συμμορία, όταν συνειδητοποίησαν τις προθέσεις της. Το φινάλε ήταν αναμενόμενο και χάρηκα που επωφελήθηκε κι ο Ντόναλντ. Κανένα πρόβλημα κι από το σχέδιο.

 

“Διακοπές από το έγκλημα”
Οι Μουργόλυκοι αποφυλακίζονται κι ενώ οι περισσότεροι σκέφτονται ήδη την επόμενη ληστεία τους, ένας πέταξε μία ιδέα. Όπως όλοι οι επαγγελματίες, έτσι κι εκείνοι, να κάνουν διακοπές στην εξοχή, για να φορτίσουν τις μπαταρίες τους και να επιστρέψουν αναζωογονημένοι στην δράση. Έτσι και γίνεται λοιπόν. Αποφασίζουν να περάσουν μερικές ημέρες στην εξοχή χωρίς να διαπράξουν καμία αξιόποινη πράξη. Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο καθώς πολλοί είναι οι πειρασμοί που καραδοκούν σε κάθε τους κίνηση. Θα καταφέρουν να σταθούν στο ύψος τους και να τηρήσουν αυτή την άτυπη συμφωνία που έχουν κάνει με τους εαυτούς τους? Μέτριο αλλά χαριτωμένο σενάριο, που έχει τις βάσεις του σε μία πρωτότυπη ιδέα. Μου έφερε στο μυαλό μία παροιμία, που όμως δεν μπορώ να την πω ανοιχτά. Αναφέρεται σε κάποια που θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Ο νοών νοείτω... Η πλοκή είναι γεμάτη γκαγκ στα οποία οι Μουργόλυκοι μπαίνουν σε πειρασμό να την κάνουν την κουτσουκέλα τους, για να έρθει ένα φινάλε καταιγιστικό και γεμάτο ένταση και χιούμορ. Από τις ελάχιστες φορές που δεν ρίχνω άδικο στους πρωταγωνιστές. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. 

“Ραντεβού με την Νταίζυ”
Η Νταίζυ επισκέπτεται, μέσα στα νεύρα, τον Ντόναλντ στο σπίτι του και τον βρίσκει αραχτό στην αιώρα του κήπου του. Εκνευρισμένη του λέει ότι έχει απηυδήσει που την στήνει συνέχεια στα ραντεβού τους. Φεύγοντας από εκεί θα σκαρφιστεί μία ιδέα προκειμένου να τον κάνει να ζηλέψει. Πηγαίνει και παραγγέλνει διάφορα δώρα (λουλούδια, σοκολατάκια) κι αφήνει να εννοηθεί ότι τα έχει προσφέρει ένας θαυμαστής της, ο οποίος θα την συνοδεύσει και στον μεγάλο χορό της Λιμνούπολης. Έτσι κάνει τις ετοιμασίες της για να γίνει όμορφη για εκείνον και για τον χορό. Ο φίλος μας στην αρχή βράζει από ζήλια, αλλά όταν μαθαίνει για το κόλπο της Νταίζυ, θα περάσει στην αντεπίθεση. Ένα σενάριο που με την αδιακρισία του, μπαίνει στα άδυτα της ζωής του γνωστού μας ζευγαριού. Μιλάμε για μία ιδέα που στηρίζεται επάνω σε ένα κλασικό καβγαδάκι και δημιουργεί μία πλοκή γεμάτη μεγάλες εντάσεις. Το φινάλε θα μπορούσαμε να το πούμε και happy end, αλλά όχι άνετα. Σχεδιαστικά την βρήκα αξιόλογη.

 

“Χαμένα και ξεχασμένα”
Η Γιαγιά Ντακ φαίνεται ότι αρχίζει σιγά-σιγά να γερνάει κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ξεχνάει διάφορες υποχρεώσεις της. Μία ωραία πρωία θα την επισκεφτεί ο Γκαστόνε για να περάσει μαζί της το Σαββατοκύριακο κι εκείνη του εξομολογείται ότι έχασε ένα αντικείμενο, αλλά δεν μπορεί να θυμηθεί τι. Εκείνος θα προθυμοποιηθεί να την βοηθήσει και σε αυτό θα επιστρατεύσει την απίστευτη τύχη του, η οποία φαίνεται να κάνει καλά την δουλειά της. Πρόκειται για μία πολύ σύντομη ιστορία που εξαίρει την κλασική ιδιότητα του Γκαστόνε, αλλά δυστυχώς μας υπενθυμίζει κάτι λυπηρό. Ότι ο χρόνος δεν χαρίζεται σε κανέναν. Οι πρωταγωνιστές δεν είναι από το πρώτο ράφι της Disney, αλλά είναι οι κατάλληλοι για τους ρόλους που διαδραματίζουν κι επίσης αυτή τους η συνεργασία δείχνει να λειτουργεί καλά. Η πλοκή επαναλαμβάνεται συνεχώς, αλλά κυλάει ευχάριστα, ενώ το φινάλε είναι χαρακτηριστικό και κωμικό. Γενικά μιλάμε για μία καλή ιστοριούλα. Το σχέδιο το βρήκα καλό προς πολύ καλό.

 

“Ψάχνοντας το γκουφόψαρο”
Ο Γκούφυ, μαζί με τον κολλητό του τον Μίκυ, έχουν επισκεφτεί το ενυδρείο του Μίκυ Σίτυ. Κάποια στιγμή, ενώ ο Μίκυ έχει πάει να φάει ένα παγωτό, εκείνος παρατηρεί με έκπληξη ότι υπάρχει ένα ψάρι το οποίο έχει την μορφή του! Δυστυχώς όμως, πριν προλάβει να το δείξει στον φίλο του, εκείνο κρύβεται, κάνοντας τον φίλο μας να εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Φυσικά ο Μίκυ δεν τον πιστεύει και τότε ο Γκούφυ θα κάνει τα πάντα για να βγάλει το ιδιόμορφο ψαράκι από την κρυψώνα του. Κι αυτό φαίνεται να του έχει γίνει έμμονη ιδέα. Θα τα καταφέρει ή θα συνεχίζει ο φίλος του να τον παίρνει στο ψιλό? Το σενάριο το βρήκα περίεργο και η αλήθεια είναι ότι στην αρχή αισθάνθηκα ότι δεν θα με καλύψει. Η πλοκή όμως άρχισε σιγά--σιγά να μου κινεί το ενδιαφέρον, για να έρθει το φινάλε να με κάνει να γελάσω δυνατά, σαν να άκουγα κάποιο κουφό ανέκδοτο. Προσωπικά την βρήκα μία πρώτης τάξης ιστορία, πάντα για τα επίπεδα ενός περιοδικού σαν το Super Μίκυ. Κι εδώ με το σχέδιο δεν είχα κάποιο ζήτημα.

 

“Η παλιά λιμνούλα”
Πηγαίνουμε στο Παπιοχώρι, όπου το καλοκαίρι η ζέστη είναι αφόρητη. Ο Δήμος έχει δημιουργήσει μία πισίνα, όπου εκείνες τις καυτές ημέρες συγκεντρώνει όλα τα παιδιά κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να γίνεται κάθε φορά το αδιαχώρητο. Ο Τζούνιορ κι ο φίλος του ο Σπιν όμως έχουν βρει μία λιμνούλα που δεν γνωρίζει κανένας και περνάνε εκεί πολλές στιγμές δροσιάς, ξεγνοιασιάς, παιχνιδιού και (πάνω απ’όλα) ηρεμίας. Αυτή τους η ηρεμία θα διαταραχθεί όταν θα έρθει στην λίμνη ένας μηχανικός και θα αρχίσει να κάνει μετρήσεις, λέγοντας στα παιδιά ότι θα περάσει δίπλα της ο νέος αυτοκινητόδρομος. Τα παιδιά, όπως είναι λογικό, θορυβούνται κι ο φόβος να αποκαλυφθεί το καλοκαιρινό τους “στέκι” θα κάνει την εμφάνισή του. Τι θα κάνουν τα δύο παιδιά προκειμένου να αλλάξουν τα σχέδια του Δήμου κι αυτό θα λειτουργήσει υπέρ ή κατά τους? Ένα σενάριο που περιέχει ό,τι χρειάζεται για μία ανάγνωση στην παραλία. Στο μενού υπάρχει καλοκαίρι, ζέστη και δροσερές στιγμές στον νερό. Σημαντική προσθήκη σε όλα αυτά είναι και τα μηνύματα οικολογικής φύσης (αν κι ενδόμυχα) που προσπαθεί να περάσει. Η πλοκή, με εξαίρεση το κόλπο των παιδιών, δεν προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις κι ούτε έχει αξιοσημείωτες στιγμές. Στο φινάλε υπάρχει ένα ενδιαφέρον plot twist που φέρνει χαμόγελα. Σχεδιαστικά την βρήκα καλή.

 

 

[apetoussis82]

@Indian  Η πρώτη ιστορία είναι βασισμένη στην ταινία The Postman.

 

[Indian]

10 λεπτά πριν, apetoussis82 είπε:

@Indian  Η πρώτη ιστορία είναι βασισμένη στην ταινία The Postman.

 

Α, ναι? Δεν την έχω δει την ταινία.