ΨΗΦΙΔΩΤΟ

[Θρηνωδός]

Το ψηφιδωτό του χρόνου έσπασε. Η ιστορία που διηγείται ανακατεύτηκε. Μπορεί το σύνολο να ξαναγεννηθεί από τα κομμάτια του; Ο επίμονος αναγνώστης θα ανασυνθέσει την ιστορία από τα θραύσματα...

 

 

Ο Πέτρος Χριστούλιας και ο Τάσος Ζαφειριάδης, το δίδυμο πίσω από τα Χαρακώματα, επιστρέφει μια νέο κόμικ ονόματι Ψηφιδωτό. Διηγούνται μια ιστορία μέσα από τον χώρο και το χρόνο με πρωταγωνιστή τον Κύριλλο, έναν άντρα που κρύβεται όταν οι Σταυροφόροι βιάζουν την γυναίκα του, σφάζουν και αυτήν και το παιδί τους και ως τιμωρία ο θάνατος τον αφήνει να περιπλανιέται μεταξύ ζωντανών και νεκρών για αιώνες με φόντο το Βυζάντιο στην παρακμή του. Η αφήγηση δεν είναι γραμμική, με τα επεισόδια της ιστορίας του Κυρίλλου να εμφανίζονται στο κόμικ ανακατεμένα (π.χ. πρώτο κεφάλαιο είναι το χρονικά τελευταίο) αφήνοντας τον αναγνώστη να τα τοποθετήσει στην σωστή σειρά ανασυνθέτοντας το ψηφιδωτό της ιστορίας.

 

 

Αυτή η ασυνήθιστη επιλογή αφήγησης είναι το στοιχείο που κάνει το κόμικ τόσο ιδιαίτερο. Πέρα από τις προσωπικές συμπάθειες στο στιλ γραφής του Ζαφειριάδη και το σχέδιο του Χριστούλια (τις οποίες έχω αμφότερες), το να επιλέξουν να ανακατέψουν την ιστορία τιμώντας τον τίτλο προσέφερε και σε αυτούς και στον αναγνώστη μια πρόκληση αν θέλετε, που κάνει το κόμικ πιο χαρακτηριστικό και ξεχωριστό. Νομίζω πως είναι ένα πείραμα που έπιασε και ελπίζω να τραβήξει βλέμματα γιατί του αξίζει. Για όσους πάντως μπερδευτούν με το έντυπο, μπορούν πάντα να διαβάσουν την ψηφιακή μορφή η οποία πρωτοδημοσιεύθηκε στο socomic.gr από 5/6/18 έως 28/11/18 ή να ακολουθήσουν την σειρά που είναι στημένες οι ψηφίδες στο εσώφυλλο (κάθε ψηφίδα αντιστοιχεί σε ένα κεφάλαιο και στο εσώφυλλο έχουν μπει με χρονολογική σειρά). Μόνο μείον της καλαίσθητης έκδοσης της Jemma Press με την ωραία αντίθεση που κάνει το χρυσό εξώφυλλο είναι αυτό το ίδιο το χρυσό εξώφυλλο. Χαράζει πανεύκολα και μετά από 1-2 μπες βγες σε τσάντα έχει γεμίσει μεγάλες γραμμές. Κυκλοφόρησε αρχικά στο ComicDom 2019 και αν και αντιμετωπίζεται ως fiction έργο, στον ενδιαφέροντα επίλογο οι δημιουργοί αναφέρουν διάφορα υπαρκτά ιστορικά στοιχεία που ενσωμάτωσαν στην ιστορία. 

 

 

 

 

*οι εσωτερικές σελίδες είναι από το socomic.gr

 

ΕΔΩ μπορείτε να δείτε συνέντευξη των δημιουργών για το κόμικ

[totally_wired]

Πολύ ωραίο και δυνατό κόμικ. Ίσως λίγο εσωτερικό, ελπίζω να εκτιμηθεί από τους κομικσοφιλους

[GeoTrou]

Οι σκέψεις μου για το κόμικ αυτό είναι τόσο ανάκατες, όσο και οι ψηφίδες-κεφάλαια, δυσκολεύομαι να τις βάλω σε μια σειρά στο μυαλό μου. Ο Ζαφειριάδης δείχνει ότι κουβαλάει πολλή κομιξική τρέλα και συνεχίζει να εξελίσσεται και να δοκιμάζει νέα πράγματα, προσφέροντας πάντα κάτι καινούργιο. Το αφηγηματικό του πείραμα, θεωρώ ότι πέτυχε σε μεγάλο βαθμό. Διάβασα το κόμικ σε μια καθισιά, καθώς θεώρησα ότι θα το αδικούσα αν έσπαγα την ανάγνωση. Η στρωτή ροή και οι λιγοστοί διάλογοι βοήθησαν πολύ σε αυτό. Και ήθελα κι άλλο, κι άλλα ψηφιδωτά, κι άλλα επεισόδια από τη ζωή του πρωταγωνιστή στην οποία μπλέκεται η ιστορικότητα με τις λαϊκές παραδόσεις. Ωστόσο, ίσως είναι αυτή ακριβώς η ελλειπτικότητα που κάνει το τελικό αποτέλεσμα τόσο γοητευτικό. Από τη μεριά του, ο Χριστούλιας ανταποκρίνεται τέλεια στο όραμα του συνεργάτη του, προσαρμόζοντας τη γραμμή του σε κάτι ελαφρώς πιο sketchy, πιο ενήλικο. Ένα μοναδικό κόμικ, για το οποίο αξίζουν πολλά πολλά συγχαρητήρια στο δημιουργικό δίδυμο

[fotdim]

Το διάβασα κι εγώ με την μία.  Μου άρεσε πάρα πολύ. Η πολύ δυνατή αφήγηση σου αφήνει στο τέλος μια γεύση σαν να έφαγες ένα γλυκό αλλά δεν το χόρτασες και θες κι άλλο κι άλλο...

Το μόνο μείον είναι αυτό το χρυσό εξώφυλλο το οποίο σε λίγο θα γίνει όλο γραμμές

[Kurdy Malloy]

Το διάβασα και γω και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Η αλήθεια είναι ότι είδα κάποια συνέχεια στον προβληματισμό αυτού του σεναρίου με αυτό του Γρα-Γρου. Η ανεκπλήρωτη ζωή, η αναβολή του θανάτου, τα μυστικά μονοπάτια που τα διαβαίνεις μόνο όταν είσαι έτοιμος, η ματαιότητα. Δεν το βρίσκω κατ' ανάγκη κακο αυτό, απλά το επισημαίνω.

 

Και με την ευκαιρία. Σέργιος δε λέγεται ο τύπος;

[AndreasD]

Εξαιρετικό κόμικ! Αν δε διαβαστεί γραμμικά. Μην κάνετε το λάθος να το διαβάσετε με χρονική σειρά. Θα χάσει κάθε ουσία, νόημα και αξία. 

[doxaios]

Και εμένα με τη σειρά μου μου άρεσε αρκετά. Νομίζω ότι σηκώνει ακόμα και sequel. Σαν γενική κατηγορία που μπλέκει το μεταφυσικό κτλ το βάζω πιό ψηλά από το γρα γρου που ενώ με έψηνε σε όλη τη διάρκεια και πίστευα ότι στο φινάλε θα με απογειώσει, κάτι τέτοιο δεν έγινε.

[Θρηνωδός]

17 hours ago, Kurdy Malloy said:

 

Και με την ευκαιρία. Σέργιος δε λέγεται ο τύπος;

 

Δεν είμαι σίγουρος  Στο κεφάλαιο που η γυναίκα του φροντίζει το μωρό του λέει κάτι του στιλ "Κύριλλε μην αργήσεις για φαγητό το μεσημέρι" και όταν έρχονται οι Σταυροφόροι κάποια καρέ παρακάτω φωνάζει "Σέργιε". 

[polfos]

Σχετικά με το όνομα: ο ήρωας στην 1^η εκδοχή του σεναρίου λεγόταν όντως Κύριλλος, και άλλαξε σε Σέργιος πριν ανέβει online στο socomic.gr (αν το δείτε εκεί είναι σωστό). O Δαίμων του τυπογραφείου χτύπησε όταν έγιναν (πολλές…) διορθώσεις για το βιβλίο, κατά τις οποίες επανήλθε μια παλιά μορφή του αρχείου και δεν το πήραμε είδηση δυστυχώς παρά μόνον όταν ήταν πολύ αργά. Εννοείται ότι θα διορθωθεί σε επόμενη έκδοση.

Από ό,τι φαίνεται από όσους φίλους μας το διάβασαν και μας είπαν σχετικά, οι περισσότεροι (ευτυχώς) δεν προσέχουν το λάθος.

Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια.

Τ.Ζ.

[doxaios]

Εγώ το είχα πάει πιό μακρυά το πράγμα και νόμιζα ότι λόγω των πολλών χρόνων που περνούσαν ξεχνούσε κάποια πράγματα της παλιάς του ζωής και δεν ήταν πλέον σίγουρος ποιό ήταν το αρχικό του όνομα...Τελικά ήταν πιό πρακτικό το ζήτημα.

[albertus magnus]

Και μιας εχω αυπνιες ας κανω ενα ποσταρισμα ακομα! Αυτο αγοραστηκε στο φετινο φεστιβαλ αλλα διαβαστηκε μολις χθες. Πολυ καλο. Λιγοι οι διαλογοι, προχωραει η ιστορια με την εικονα κυριως και ενδιαφερον το μπρος πισω δηλ η οχι γραμμικη αφηγηση. Μολις διαβασα και την αναλυση του συγγραφεα στο τελος σχετικα με τη μελετη που εκανε για το Βυζαντιο και ποσες λεπτομερεις ειχε χωσει μεσα το ξαναδιαβασα και το ευχαριστηθηκα ακομα περισσοτερο.

[Valtasar]

Μπορείτε να διαβάσετε συνέντευξη των δημιουργών στον Άρη Μαλανδράκη και το περιοδικό Χάρτης 9, ΕΔΩ

 

[mko]

 

Το διάβασα  και μου άφησε μια γλυκιά γεύση στο τέλος,όμως ήθελα κι άλλο.Μου φάνηκε λίγο,ίσως λόγω του αραιογραμμένων διαλόγων.Ωστόσο,θεωρώ πως η μαγεία του κόμικ είναι ακριβώς η έλλειψη λόγου.Ειχε ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον το ότι η αφήγηση δεν ήταν γραμμική,στα δυο-τρια πρώτα κεφάλαια-ψηφίδες ήμουν σε φάση τι γίνεται εδώ,μετά μπήκα στο πνεύμα.Οταν το τέλειωσα και διάβασα τον επιλογο,το ξαναδιάβασα στα γρηγορα (το ξεφύλλισα μάλλον) με τη σωστή σειρά.Παντως είναι πολύ καλύτερο να το διαβάσεις μπερδεμένα.

 

Το σχέδιο πάρα πολύ ωραίο,προσεγμένο και ξεκούραστο στο μάτι,όπως και τα πολύ όμορφα χρώματα.

 

Η έκδοση επίσης πολύ καλή,ωραία εκτύπωση και χαρτί,με το μόνο μειονέκτημα να είναι το χρυσό σημείο του εξωφύλλου που σημαδεύεται εύκολα όπως ανέφεραν και τα παιδιά πάνω.

[germanicus]

Το κόμικ θα κυκλοφορήσει και στη Σερβία  

 

 

 

 

 

[germanicus]

Ανεγνώσθη. Πάρα πολύ καλό! Με είχε ψιλοκολλήσει τα περί μη γραμμικού σεναρίου. Φοβήθηκα ότι θα έπεφτα σε κάποια κουλτουροπαγίδα. Δεν συνέβη  Τουναντίον, πιθανότατα να είχε δίκιο ο Ανδρέας όταν είχε πει ότι θα είναι λάθος το να κάτσει να το διαβάσει κάποιος γραμμικά. Ίσως και να μην το είχα αγγίξει διότι είχα διαβάσει μέρος του στο socomic όπως δημοσιεύονταν. Αλλά εκεί δημοσιεύονταν γραμμικά... Οπότε ίσως και γι'αυτό να μην με είχε τραβήξει τόσο και ας είχε, έως ένα βαθμό, Βυζαντινή θεματολογία. 

Είναι ένα υπέροχο πάντρεμα ιστορίας και λαογραφίας σε ένα εξαιρετικό παραμύθι γεμάτο αναμνήσεις και "αναμνήσεις". Ο δε τρόπος που ανακάτεψαν την χρονική σειρά είναι άκρως ιντριγκαδόρικος ως προς το πως έστησαν το ανακάτεμα ώστε όχι μόνο να δουλεύει, αλλά και να απογειώνει το κόμικ.

 

 

[Indian]

Πρόκειται για ένα κόμικ, το οποίο διάβασα βιαστικά, χωρίς να γνωρίζω την "ιδιαιτερότητά" του και τιμωρήθηκα γι' αυτή μου την απροσεξία. Στην πρώτη ενασχόλησή μου με το κόμικ, λοιπόν, το διάβασα με την σειρά που υπήρχε στην έκδοση. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χάσω τα αυγά και τα πασχάλια, να μην βγάλω επαρκές νόημα και να απογοητευτώ πλήρως. Διαβάζοντας το σημείωμα του Τάσου Ζαφειριάδη, μπήκα στο νόημα κι έτσι έπιασα πάλι την ιστορία από την αρχή, βάζοντας τα κεφάλαια στην σωστή σειρά. Και τότε πήρε τις σωστές της διαστάσεις κι όλα, πλέον, αποκαλύφθηκαν!

 

Η ιστορία, σαν σενάριο, μου άρεσε αρκετά. Μέσα από την πλοκή, ο αναγνώστης θα περιπλανηθεί, μαζί με τον πρωταγωνιστή, σε διάφορες εποχές και θα ζήσει πολλές σκληρές καταστάσεις. Η πορεία αυτή θα εστιαστεί στα χρόνια του Βυζαντίου κι ο συγγραφέας θα φροντίσει (όσο γίνεται πιο διακριτικά) να μας εντάξει στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής. Όπως όμως σωστά ειπώθηκε, το σενάριο αυτό δεν είναι καθαρά ιστορικό, αλλά έχει στοιχεία περιπέτειας, θρίλερ και δράματος. Όλη η αφήγηση στηρίζεται, επίσης, και σε πολλές λαϊκές παραδόσεις, τις οποίες ο Ζαφειριάδης ένταξε με τον πρέποντα σεβασμό. Ο ήρωας εμφανίζεται σαν μία τραγική φιγούρα, έχει χάσει τα πάντα και το μόνο που του μένει είναι η απελπισία και η προσμονή του θανάτου. Η δομή του κόμικ μαρτυρά ότι πριν πάρει την άγουσα για το τυπογραφείο είχε περάσει από το Socomic με την μορφή στριπ. Κι αυτό γιατί βλέπουμε μερικές αλλαγές σκηνών που είναι αρκετά απότομες. Αυτό, επίσης, που μου έκανε εντύπωση, κάπως αρνητική, είναι η απουσία επεξηγηματικών λεζάντων. Πιστεύω ότι θα βοηθούσαν αρκετά στην σκηνοθεσία. Το φινάλε ολοκληρώνει την ιστορία το ίδιο δραματικά με την αρχή και μας αφήνει να ανακουφιζόμαστε με την τελική λύτρωση του πρωταγωνιστή. 

 

Το σχέδιο του Πέτρου Χριστούλια στέκεται αξιοπρεπώς στην ιστορία. Έχει καρτουνίστικη υφή, όσον αφορά την απόδοση των χαρακτήρων, αλλά αυτό δεν επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα. Ευφυή βρήκα τον χρωματισμό, ο οποίος υιοθετεί διαφορετικά χρώματα σε κάθε κεφάλαιο και μάλιστα μοιάζει με των αντίστοιχων ψηφίδων. Πολύ πρωτότυπο!  

 

Και μιας και μιλάμε για πρωτοτυπία, τι να πούμε για την δομή της ιστορίας?! Εκεί, τόσο ο συγγραφέας, όσο κι ο σχεδιαστής, δεν μας παραθέτουν απλά μία ιστορία, αλλά μας καλούν να συμμετάσχουμε σε ένα άτυπο παιχνίδι, καθώς εμείς θα είμαστε αυτοί που θα βάλουμε τις "ψηφίδες" στην σωστή τους σειρά και θα φτιάξουμε το "ψηφιδωτό". Αυτό που θα ήθελα, όμως, είναι να υπήρξε πιο συγκεκριμένη παροχή οδηγιών στην αρχή για να μην την πατήσει κι άλλη ιδιοφυΐα σαν κι εμένα!  

 

Η έκδοση ξεχωρίζει από το εξώφυλλο, το οποίο έχει, σε ένα μέρος του, ένα ανάγλυφο και χρυσοποίκιλτο σημείο. Αυτό μπορεί να είναι όμορφο στο μάτι, αλλά είναι επιρρεπές στα γδαρσίματα. Από εκεί και πέρα το τεύχος έχει τα ίδια ποιοτικά στάνταρ που έχει υιοθετήσει η JEMMA. Η κόλληση ενδείκνυται για συχνές αναγνώσεις, ενώ και το χαρτί δεν μας απογοητεύει καθόλου. Στα έξτρα θα βρούμε μόνο μερικές σελίδες, όπου οι δύο συντελεστές θα μας πουν δύο λόγια για το πόνημά τους.