Μια εικόνα, 247 λέξεις [?, Εφημερίδα των Συντακτών (Η), 11/05/2019]

[albertus magnus]

Ενα ωραιο αρθρακι στο σημερινο "Καρε Καρε" σχετικα με τον Ντον Ροσα και τον Περτουιλαμπι και φυσικά αναφερει τη λεσχη αλλα και το φορουμακι μας.

 

[ramirez]

Μια εικόνα, 247 λέξεις

 

 

Στο The Comic Con που ξεκίνησε χτες και συνεχίζεται μέχρι αύριο στη Θεσσαλονίκη θα δώσουν το «παρών» πολλοί ξένοι επίσημοι καλεσμένοι. Όλοι τους σημαντικοί και με μεγάλο όγκο ποιοτικής δουλειάς στις πλάτες τους, αλλά με έναν από αυτούς να ξεχωρίζει: τον μεγάλο Don Rosa, τον πιο διάσημο ίσως εν ζωή δημιουργό ιστοριών κόμικς της Disney.

 

 

 

 

Το πιο γνωστό έργο του εξηνταοχτάχρονου δημιουργού από το Κεντάκι είναι «Ο βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» (1992-1994), αλλά πολύ πριν αρχίσει να σκαρώνει ιστορίες με τα παπιά της Λιμνούπολης είχε φιλοτεχνήσει, νεαρός ακόμα, ένα καταπληκτικό βιβλίο, τις «Περιπέτειες του Περτουίλαμπι» που ξεκίνησαν να δημοσιεύονται το 1971 και ολοκληρώθηκαν το 1979. Ολόκληρο το έργο κυκλοφόρησε σε μια μνημειώδη έκδοση στα ελληνικά το 2014 από τη Λέσχη Φίλων Κόμικς, σε μετάφραση της Σταυρούλας Πετουσάκη και του Χριστόνικου Ζονάφου μετά από εξονυχιστική έρευνα και τεκμηρίωση του Χριστόνικου Ζονάφου και του Γιώργου Ζωιτά.

 

 

 

 

Εκτός από την αξία όμως που έχει το ίδιο το έργο, είναι πρόκληση για τον αναγνώστη η αναζήτηση και η ανακάλυψη των στοιχείων, σχεδιαστικών και αφηγηματικών, που χρησιμοποίησε πρώτη φορά ο Rosa στον Περτουίλαμπι και μετέφερε αργότερα στις ιστορίες με τον Σκρουτζ, τον Ντόναλντ και τα άλλα παπιά. Η έρευνα αυτή και τα αποτελέσματά της δημοσιεύονται στο forum www.greekcomics.gr, με την υπογραφή του Γιώργου Ζωιτά, και ορισμένα από τα δείγματα είναι εντυπωσιακά αποδεικνύοντας ότι στα σπουδαία έργα τέχνης τίποτα δεν είναι τοποθετημένο στην τύχη. Όπως και το ότι οι άψογες, επαγγελματικές επιμέλειες βιβλίων προσφέρουν διπλή απόλαυση στους αναγνώστες τους.

 

 

 

 

 

*  Ποστάρω κι εγώ το άρθρο μετά τον magnus για να υπάρχει στο αρχείο και πιο ευανάγνωστο...

[PhantomDuck]

Εδώ ειναι και το άρθρο στο οποίο αναφέρεται

 

[Ionas Aggelis]

Το κείμενο είναι του Γιάννη Κουκουλά!