ICI MÊME (YOU ARE THERE) [ JEAN-CLAUDE FOREST, JACQUES TARDI ]

[Θρηνωδός]

 

Γαλλία, αρχές 20ου αιώνα. Ο Arthur Même, ή όπως είναι στην αγγλική έκδοση Arthur There, είναι ο τελευταίος απόγονος μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής γαλλικής οικογένειας. Πλέον μισότρελος, είναι υπεύθυνος των τειχών και των πυλών ενός τεράστιου κτήματος που ανήκει σε 5-6 οικογένειες. Η τραγική ειρωνεία; Η τεράστια αυτή έκταση με ότι υποστατικά περιέχει άνηκε μέχρι πρότινος στον πατέρα του αλλά με δόλια μέσα, λιγδερούς δικηγόρους και πουλημένη δικαιοσύνη πέρασε στα χέρια των τωρινών του αφεντικών. Παρόλα αυτά προσπαθεί μέσω των δικών του ανίκανων δικηγόρων να πάρει την περιουσία του πίσω και να σταματήσει να ζει στην φτώχεια ανοίγοντας και κλείνοντας τις πόρτες παίρνοντας φραγκοδίφραγκα ως διόδια. Όλα θα αλλάξουν όταν ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, βλέποντας την επικείμενη πτώση στις εκλογές, ξαφνικά αποκτά έντονο ενδιαφέρον για το κτήμα του Mornemont όπου δουλεύει ο Arthur, έχοντας ανακαλύψει ένα χαρτί του 1784 που φέρει την βασιλική σφραγίδα και το κηρύσσει ως ανεξάρτητο κράτος μέσα στην καρδιά της γαλλικής επαρχίας. Στο επίκεντρο όλων, η νεαρή Julie, κόρη του αρχηγού της μίας από τις 5 οικογένειες και κρυφός πόθος του Arthur. 

 

Το 1979 ο Forest με τον Tardi "σοκάρουν" την γαλλική σκηνή με αυτό το υπερσουρεαλιστικό σατιρικό κόμικ που ήταν από τα πρώτα που έφεραν τον τίτλο graphic novel και άτυπα θεωρείται ότι εισήγαγε το ευρωπαϊκό κόμικ στην Graphic Novel Era. Υπό την έκδοση της casterman, το ασπρόμαυρο άλμπουμ των 170 σελίδων αποτελεί από τις χαρακτηριστικότερες προσαρμογές του Tardi και το σκίτσαρε την ίδια περίοδο που έκανε το Griffu με τον Manchette και το 4ο τεύχος της Adele Blanc-Sec.

 

 

Σχεδιαστικά ήταν σε πολύ καλό επίπεδο σε εκείνη τη φάση, αν και το όλο περιβάλλον του You are There δεν είχε απαιτήσεις σε τοπία και με μόνο 4 κύριους χαρακτήρες δεν θύμισε έντονα το υπαρκτό πρόβλημα του Ταρντί σε διακριτά πρόσωπα. Μην περιμένετε βέβαια το σχεδιαστικό έπος του Le démon des glaces, αλλά κάτι ικανοποιητικά ατμοσφαιρικό και ζοφερό. Αν με ρωτήσει κανείς τι διαπραγματευόταν το σενάριο δεν έχω συγκεκριμένη απάντηση να δώσω. Η ιστορία από τις πρώτες δέκα σελίδες σου κάνει ξεκάθαρο ότι είναι υπερβολικά περίεργη και αλλοπρόσαλλη, χωρίς να φέρνει σε οτιδήποτε άλλο έχεις διαβάσει. Κάποιος θα έλεγε ότι αποτελεί κριτική του Forest στην πολιτική σκηνή των late '70s και την διαφθορά της που οδηγούσε σε σπασμωδικές κινήσεις, άλλος ότι κριτικάρει τον υλισμό του σύγχρονου ανθρώπου και το παθητικό του δέσιμο με την περιουσία του. Παρόλα αυτά στον επίλογο ο ίδιος γράφει πως ο πολιτικός σχολιασμός, η σχέση ανθρώπου και υλικών αγαθών, το σεξ, η ανηθικότητα που έχει στο κόμικ αποτελούν όργανα της πλοκής και όχι ο τελικός προορισμός της υπόθεσης, παραλείποντας το να μας πει ποιος ήταν αυτός. Ίσως το άφησε να αιωρείται εσκεμμένα, ίσως τον κυρίευσε η συγγραφική δειλία και το δέλεαρ του πάντα εύκολου και εύπεπτου ανοιχτού φινάλε. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει 1+ αναγνώσεις. Η σκληρόδετη έκδοση της Fanta, ή μάλλον η επανέκδοση με το νέο εξώφυλλο που έχω παραπάνω, δεν χρειάζεται κανένα παίνεμα. Είναι άψογη όπως πάντα παρόλο τα 1-2 ορθογραφικά και με εθιστική μυρωδιά.