SUPER ΜΙΚΥ 44 [Περιπέτεια στα Βραχώδη Όρη]

[Kriton]

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 9 απολαυστικές ιστορίες θα βρίσκεται από αυτή την Παρασκευή 19/4 στα περίπτερα.

 

ΜΙΚΥ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΑ ΒΡΑΧΩΔΗ ΟΡΗ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΕΙΣΒΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ 13ο ΟΡΟΦΟ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ 
ΜΙΚΥ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ
ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ
ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΟ ΧΑΖΟΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
ΜΙΚΥ ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΜΟΥΜΙΑΣ 
ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

Από την Παρασκευή 19/4, αναζητήστε το 44^ο τεύχος στα περίπτερα.

 

Η προεπισκόπηση του τεύχους είναι εδώ.

Επεξεργασία Μαίου 16, 2019 από Kriton

[Indian]

Κεφάτο κι ανάλαφρο ανάγνωσμα κι αυτό το τεύχος, με ιστορίες που κυμαίνονται σε μέτρια επίπεδα, αλλά διαβάζονται ευχάριστα. Εκτός από την κεντρική, που έχει και τις περισσότερες σελίδες, δεν ξεχώρισα καμία άλλη. Ας πάμε όμως να τις δούμε περιληπτικά.

 

"Περιπέτεια στα Βραχώδη Όρη"
Ο Μίκυ απολαμβάνει τις διακοπές του μαζί με τον Πλούτο στα Βραχώδη Όρη, όταν φτάνει σε μία παρηκμασμένη πόλη. Εκεί μαθαίνει για έναν παλιό μύθο, που έχει να κάνει με επικίνδυνα ξωτικά, που φυλάνε το εγκαταλελειμμένο ορυχείο της περιοχής και διώχνουν όποιον πάει να μπει σε αυτό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην εξορύσσεται χρυσάφι και να μην μπαίνει χρήμα στα Δημοτικά ταμεία. Η ανησυχία των κατοίκων αυξάνεται όταν κάνουν την εμφάνισή τους δύο επιστήμονες, που θέλουν να εκμεταλλευτούν το ορυχείο για ίδιον όφελος. Ο Μίκυ θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο των ξωτικών, αλλά και να αποτρέψει τα σχέδια των επιστημόνων. Πολύ συμπαθητικό σενάριο, που έχει στοιχεία νουάρ και μυστηρίου, παράλληλα όμως θα βρούμε και το μεταφυσικό στοιχείο. Το φινάλε είχε ανατροπές κι έναν Πλούτο να κλέβει την παράσταση. Το σχέδιο ήταν καλό, αλλά αν απολαμβάναμε τον πρωταγωνιστή με κανονικά ρούχα, θα ήταν καλύτερο.

 

"Εισβολή από το 13ο όροφο"
Ο θείος Σκρουτζ ξεναγεί τον Ντόναλντ στο νεόδμητο ξενοδοχείο του, όταν βγαίνει από μέσα μία οικογένεια, η οποία μόλις τους βλέπει το βάζει στα πόδια. Οι φίλοι μας την παίρνουν στο κυνήγι και διαπιστώνουν ότι είναι...εξωγήινοι. Ο Ντόναλντ λοιπόν υπόσχεται στον θείο του να τους πιάσει, με αντάλλαγμα ένα διαμέρισμα στο νέο του ξενοδοχείο. Το κυνηγητό στους δρόμους της Λιμνούπολης αρχίζει. Άραγε αυτοί οι εξωγήινοι θέλουν το κακό τους ή είναι φιλήσυχοι? Έξυπνη ιδέα, αλλά η πλοκή έβγαζε πολλές επαναλήψεις. Το φινάλε ανατρεπτικό, αλλά και μέσα στα κλασικά πλαίσια (ο Σκρουτζ να κυνηγάει τον ανιψιό του). Σχεδιαστικά με ικανοποίησε.

 

"Η ψηφιακή αγαπημένη"
Ο Ντόναλντ φαίνεται να παρουσιάζει σημάδια σοβαρής εξάρτησης με τις νέες τεχνολογίες και ειδικότερα με το κινητό του τηλέφωνο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να τσακωθεί με την αρραβωνιαστικιά του. Δεν πτοείται όμως, διότι έχει κατεβάσει μία νέα εφαρμογή εικονικής βοηθού, που του έχει κλέψει την καρδιά και δεν θέλει να ακούει καμία άλλη. Είναι τόσο απορροφημένος που συμπεριφέρεται λες και είναι υπαρκτό ον. Τα τρία του ανιψάκια θα αναλάβουν να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Πριν από μερικά χρόνια θα θεωρούσα υπερβολική την εν λόγω ιστορία. Τώρα δυστυχώς νομίζω ότι περιγράφει, η αλήθεια λίγο "φουσκωμένα", ένα φαινόμενο που γίνεται όλο και περισσότερο υπαρκτό. Στην πλοκή θα παρακολουθήσουμε την καθημερινότητα του ήρωα που έχει αποξενωθεί από όλους και ίσως να βρούμε κάποια σημεία ταύτισης με την δική μας. Το φινάλε δίνει χώρο στον ρομαντισμό να θριαμβεύσει. Το σχέδιο ήταν αρκετά καλό.

 

"Μια φορά κι έναν καιρό στην δύση"
Ο Μίκυ με τον Γκούφυ πάνε διακοπές, όταν ξαφνικά χαλάει το αυτοκίνητό τους. Πηγαίνοντας να ζητήσουν βοήθεια σε μία κοντινή φάρμα, θα μάθουν ένα πρόβλημα που βασανίζει τους κατοίκους της περιοχής. Τον τελευταίο καιρό γίνονται επιδρομές από ληστές οι οποίοι κλέβουν την σοδειά καλαμποκιού των αγροτών και η Αστυνομία μαζί με τον Δήμο δεν κάνουν τίποτα. Οι δύο μας φίλοι θα αναλάβουν να φυλάξουν την τελευταία σοδειά και να ερευνήσουν την υπόθεση. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του αγαπημένου μας ποντικού. Έχει δράση, ενώ δεν λείπουν το μυστήριο και οι ανατροπές. Ο Γκούφυ εδώ φαίνεται να έχει διαφορετικό χαρακτήρα από τον συνηθισμένο του. Είναι εύστροφος, αλλά κι απότομος στην συμπεριφορά του. Με εξαίρεση το σώβρακο, δεν αντιμετώπισα προβλήματα με το σχέδιο.  

 

"Η κοιλάδα των αλόγων"
Τα τρία ανιψάκια πηγαίνουν με το λεωφορείο στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ, αλλά μία βλάβη στο όχημα θα τα αναγκάσει να πάνε μέσα από την κοιλάδα. Εκεί θα παρατηρήσουν ότι ενώ η κοιλάδα είναι καταπράσινη, τα γύρω αγροκτήματα μαστίζονται από ξηρασία. Αυτό το περίεργο φαινόμενο θα προσπαθήσουν να το ερευνήσουν και τότε θα βρεθούν μπροστά σε μία μεγάλη έκπληξη. Σύντομη ιστορία που κυλάει βιαστικά, αλλά τουλάχιστον προλαβαίνει να περάσει τα οικολογικά μηνύματά της. Προσωπικά ένιωσα ότι έβλεπα ένα soft επεισόδιο του Captain Planet. Γενικά μέτρια πράγματα. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά προσεγμένο.

 

"Γεννημένοι Μουργόλυκοι"
Τα μέλη της διαβόητης συμμορίας των Μουργόλυκων ξεκινάνε να πραγματοποιήσουν μία νυχτερινή ληστεία σε ένα σπίτι. Ο άντρας λείπει στην νυχτερινή του δουλειά, αλλά γίνονται αντιληπτοί από την γυναίκα του που ξύπνησε. Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν, θα διαπιστώσουν ότι η γυναίκα ήταν η πρώην νταντά τους όταν εκείνοι ήταν μικρά παιδάκια. Και το ποιόν της δεν ήταν καλύτερο από εκείνων. Το ταξίδι στις αναμνήσεις θα ξεκινήσει. Ένα σενάριο που το βρήκα κάτω του μετρίου. Δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε 100%. Το θετικό είναι ότι μαθαίνουμε μερικά πράγματα από την παιδικότητα των πρωταγωνιστών (πχ βλέπουμε την μητέρα τους, τις πρώτες τους ληστρικές απόπειρες κ.ά.). Γενικά σαν πλοκή δεν είχε κάτι να πει. Παραδέχομαι όμως ότι έβγαζε το κωμικό στοιχείο. Το σχέδιο ήταν καρτουνίστικο. Δεν ήταν κι άσχημο.

 

"Το χαζοπούλι της χρονιάς"
Ο Ντόναλντ έχει σαν χόμπυ την φωτογράφηση σπάνιων πτηνών κι ετοιμάζεται να πάει στον Εθνικό δρυμό Βραχοκορφή, προκειμένου να απαθανατίσει τον σπάνιο ασπροκέφαλο αετό και να ανακηρυχθεί έτσι φωτογράφος της χρονιάς από το περιοδικό "φτερούγα". Παίρνει λοιπόν τα συμπράγκαλά του και ξεκινάει για τον δρυμό. Εκεί θα βρει μπροστά του πολλά προβλήματα. Από τους υπόλοιπους επίδοξους φωτογράφους που θέλουν να του κλέψουν την δόξα, μέχρι τον ίδιο τον ασπροκέφαλο αετό. Σενάριο που θυμίζει τις κλασικές ιστορίες του Barks. Ο πρωταγωνιστής πέφτει θύμα της έπαρσής και της ατυχίας του και μας χαρίζει ευχάριστες στιγμές. Τα τρία ανιψάκια γι' άλλη μία φορά μας έκαναν να τους βγάλουμε το καπέλο.   Γενικά ήταν μία ωραία ιστορία. Πολύ καλό ήταν και το σχέδιο.

 

"Το ξύπνημα της μούμιας"
Ο Οράτιος καλείται να κάνει μία επισκευή σε μία βίλα και παίρνει μαζί του τον Μίκυ και τον Γκούφυ. Η βίλα που πηγαίνουν ανήκει σε έναν πρωταθλητή πυγμαχίας, ο οποίος έχει ένα υπέρ εξελιγμένο σύστημα ασφαλείας (που βραχυκύκλωσε) που τον προφυλάσσει από διαφόρων ειδών εισβολείς, μεταξύ των οποίων τον Δράκουλα, τον Φρανκενστάιν κι άλλα παρόμοια τέρατα. Την ώρα που συζητάνε κάνουν την εμφάνισή τους μία ντουζίνα μούμιες, οι οποίες απαγάγουν των πρωταθλητή και τον πάνε στην Βασίλισσά τους, με τους τρεις φίλους μας να τους έχουν πάρει στο κατόπι. Άραγε ποιος είναι ο σκοπός της? Σενάριο που ξεχειλίζει από αχαλίνωτη φαντασία και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταστρέψει μία spooky ιδέα, που με διαφορετική διαχείριση θα ήταν πανέμορφη. Η πλοκή είχε πολλές συγγραφικές ευκολίες, για να φτάσουμε στο φινάλε που λες και ήταν γραμμένο στο πόδι. Δυστυχώς θα προσπεράσω. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

 

"Το παιδί της Κυριακής"
Η Νταίζυ βρίσκεται στο γνωστό μας αγρόκτημα και προσπαθεί να πείσει την Γιαγιά Ντακ να πει το ναι σε ένα πάρτυ που θέλει να της κάνουν για τα γενέθλιά της. Εκείνη είναι πηγμένη στην δουλειά και δεν έχει χρόνο για τέτοια. Ένα βιβλίο με ποιήματα όμως στέκεται αφορμή να αναθεωρήσει τις απόψεις της για την σκληρή εργασία κι έτσι σκέφτεται χίλιους δύο τρόπους να διασκεδάσει. Αυτές τις σκέψεις (μαζί με τις σκληρές καταλήξεις τους) θα διαβάσουμε κι εμείς. Τελικά το πάρτυ θα πραγματοποιηθεί? Και τι είναι αυτό που στ'αλήθεια διασκεδάζει την αγαπημένη μας Γιαγιά των κόμικς? Έξυπνη ιδέα σεναρίου, που έχει σαν βασικό άξονα διάφορες εναλλακτικές τροπές της ζωής της πρωταγωνίστριας. Παράλληλα θα δώσει σημασία και στον θεσμό της οικογένειας και στην αγάπη των μελών της, για να έρθει το φινάλε να μας αποδείξει ότι μερικές αξίες είναι παντοτινές. Μπορώ να πω λοιπόν ότι εκτίμησα την όλη προσπάθεια. Σχεδιαστικά νομίζω ότι υπήρχαν πολλά περιθώρια βελτίωσης.