Jump to content

Recommended Posts


  • Member ID:  12,189
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  848
  • Content Count:  3,050
  • Reputation:   41,846
  • Achievement Points:  3,061
  • Days Won:  28
  • With Us For:  5,394 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  52

Posted

Πίσω από τις σκιές

 

Ελενα Μαρούτσου

Επιμέλεια: Μισέλ Φάις

 

vivlio_227_1.jpg

 

Ο Soloup, πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς, κατάφερε με το προηγούμενο graphic novel του με τίτλο «Αϊβαλί» να σπάσει τον στενό κύκλο αναγνωστών που παρακολουθούν το συγκεκριμένο είδος και να απευθυνθεί σε ευρύτερο κοινό, αποσπώντας βραβεία και αναγνώριση, ενώ η έκθεση «Αϊβαλί - ένα ταξίδι στον χρόνο» υπήρξε η πρώτη μεγάλη έκθεση για βιβλίο κόμικς που φιλοξενήθηκε σε ελληνικό μουσείο.

 

Σε αυτή την επιτυχία συνέβαλε, πιστεύω, ο εμπλουτισμός του είδους με αφηγηματικούς τρόπους και θεματικές επιλογές που προσιδιάζουν στη σύγχρονη λογοτεχνία.

 

Ετσι, η πολυπρισματική αφήγηση και η διακειμενικότητα, που υπηρέτησαν με υποδειγματικό τρόπο τον πλουραλισμό των προσεγγίσεων της μικρασιατικής καταστροφής στο Αϊβαλί, απαντούν και στο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Ο Συλλέκτης» και υπότιτλο «Εξι διηγήματα για έναν κακό λύκο».

 

Εδώ ο Soloup καταπιάνεται με έναν «πόλεμο» μικρότερου μεγέθους, με θύματα τα μέλη μιας οικογένειας μετά το διαζύγιο. Στο πρώτο διήγημα, μια παρέα συνταξιούχων, που συναντιέται τακτικά σε ένα καφενείο, συζητά για συλλέκτες. Κάποιος της παρέας μιλά για έναν άντρα που συλλέγει αριθμούς κυκλοφορίας ταξί.

 

Πρόκειται για τον Διονύση, τον ήρωα που η ιστορία του διατρέχει και τα έξι διηγήματα, τον οποίο παρακολουθεί ο πρώην γείτονάς του να έρχεται κάθε πρωί στην εξώπορτα του άλλοτε σπιτιού του και να παρακολουθεί τη μάνα να βάζει το κοριτσάκι τους σε ένα ταξί για το σχολείο, ενώ αυτός πασχίζει να προλάβει να της πει μια «καλημέρα». Οταν το ταξί απομακρύνεται, αυτός καταγράφει σε ένα μπλοκάκι τον αριθμό.

 

Από πλάγια οπτική γωνία επανέρχεται η ιστορία του Διονύση και στο δεύτερο διήγημα. Εδώ, κεντρικός ήρωας είναι ένας πρόσφυγας από τη Συρία που ανακρίνεται στο αστυνομικό τμήμα γιατί «έκλεψε» ένα κλουβί με ένα καναρίνι από κάποιο διαμέρισμα. Μαθαίνουμε πως ο πρόσφυγας δούλευε σε κατάστημα ωδικών πτηνών και είχε δεθεί ιδιαίτερα με αυτό το πουλάκι. Ομως στη συνέχεια το αγόρασε ο Διονύσης, όσο ακόμη ζούσε με την οικογένειά του. Ο «πόλεμος» του ζευγαριού έφερε και την παραμέληση του καναρινιού, που αρχίζει να μαραζώνει. Ο πρόσφυγας το διαισθάνεται και στην πραγματικότητα το «κλέβει» για να το σώσει.

 

Συνεχίζοντας να αλλάζει αφηγητές και οπτικές γωνίες και στα επόμενα διηγήματα, ο δημιουργός μάς μεταφέρει ιστορίες ανατροπής της πρότερης ευτυχίας και απώλειας, που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ιστορία του Διονύση.

 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πέμπτο διήγημα: πρόκειται για μία διαφορετική εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας (με διακειμενικά δάνεια από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων), όπου το παραμύθι που αφηγείται η μητέρα στην κόρη αποτελεί διαστρεβλωμένη εκδοχή της αλήθειας, ένα «μύθευμα» της μάνας, μέσα από τα δικά της αισθήματα πόνου και θυμού.

 

Στο τελευταίο, ο ίδιος ο Διονύσης ανατρέχει στις ευτυχισμένες μέρες της οικογένειας, αρχής γενομένης από τη γέννηση της κόρης, το μεγάλωμα και το δέσιμο με τον μπαμπά, για να αφηγηθεί στη συνέχεια τη ρήξη, τις δικαστικές περιπέτειες και τις ανεφάρμοστες δικαστικές αποφάσεις.

Δεν δύναμαι να σχολιάσω το κομμάτι του βιβλίου που αφορά τα σκίτσα, εντούτοις μου φάνηκε εξαιρετική η ιδέα του δημιουργού να είναι όλα ασπρόμαυρα, εκτός από το παραμύθι όπου συναντάμε μόνο το πράσινο και το κόκκινο, δύο χρώματα που προσδίδουν ένταση σε αυτό το διήγημα που αποτελεί «κλειδί» για την κατανόηση του βιβλίου. Ιδιαιτέρως εύστοχη και ενδιαφέρουσα η αρχή κάθε κεφαλαίου, όπου απεικονίζονται δύο χέρια να σχηματίζουν σκιές στον λευκό τοίχο της σελίδας, αποδίδοντας τον τίτλο (Πεταλούδες, Κακός λύκος κ.λπ.).

 

Διακρίνουμε εδώ μια έμμεση αναφορά στην πλατωνική θεωρία, σύμφωνα με την οποία εδώ, στη Γη, βλέπουμε μόνο τις «σκιές» των ιδεών, όχι την ίδια την ουσία και την αλήθεια τους. Αλλωστε, όλο το βιβλίο αποτελεί μια έκκληση να διαχωριστεί το «κατασκεύασμα» από την αλήθεια, μια συγκινητική χειρονομία ενός πατέρα που υποφέρει από τη στέρηση της κόρης του και προσπαθεί να ακουστεί και η δική του πλευρά· μια πλευρά που εκ των πραγμάτων σήμερα αδικείται από τη Δικαιοσύνη (ένα θέμα το οποίο θίγει και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στο πρόσφατο βιβλίο του Ολομόναχος).

 

Μοναδικό, ίσως, αδύνατο σημείο αποτελούν κάποιες ρητορικές, δραματικές νότες προς το τέλος («Αναρωτηθήκατε ποτέ, Αξιότιμοι δικαστές, πόσο απέχει μια Ανεφάρμοστη Απόφαση, μια Αναβολή, από την Αυτοδικία και την Αυτοκτονία;» «Εσύ, κυρά Δικαιοσύνη, δεν έχεις καμιά ευθύνη γι' αυτά τα εγκλήματα;»). Σε κάθε περίπτωση, ο Συλλέκτης είναι ένα συγκινητικό καλειδοσκοπικό βιβλίο, ένα οιονεί μυθιστόρημα κατακερματισμένο σε μικρές ιστορίες για μια κατακερματισμένη οικογένεια.

 

Πηγή

  • Like 4
  • Thanks 2

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.