REGRESSION [ CULLEN BUNN - DANNY LUCKERT ]

[DaDiRa]

 

 

Μια από τις πρόσφατες σειρές του Cullen Bunn είναι το Regression. Στο είδος του τρόμου που μας έχει συνηθίσει, αυτή τη φορά ασχολείται με την ύπνωση και τις προηγούμενες ζωές, πράγμα που του δίνει την αφορμή να μας πει και για το επάγγελμα του πατέρα του στα afterwords. Η ιστορία αφορά τον Adrian, έναν αντικοινωνικό νέο με συχνές παραισθήσεις. Η στενή του φίλη, Molly, προσπαθεί να τον βοηθήσει συστήνοντας τον σε έναν γνωστό της, που είναι υπνωτιστής. Αντί να τον βοηθήσει, όμως, η ύπνωση φέρνει στην επιφάνεια μια προσωπικότητα του Adrian από το παρελθόν.

 

 

Για το σενάριο δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα. Είναι ευθέως γραμμένο, αρκετά απλοϊκό παρά τα όποια μπρος-πίσω στην αφήγηση του και χωρίς πολύ ικανοποιητικό τέλος. Είναι αυτό που μάλλον περιμένετε να είναι διαβάζοντας κάποια περίληψη. Δυστυχώς δεν μπαίνει πουθενά βαθύτερα με την εξιστόρηση του σεναρίου και γι' αυτό δεν μαθαίνουμε ποτέ λεπτομέρειες για τα κίνητρα των βασικών κακών ή έστω την προέλευση τους. Ταυτόχρονα δεν εμβαθύνει επαρκώς και στους ίδιους τους χαρακτήρες, ή έστω τον πρωταγωνιστή, παρ' ότι με τη συγκεκριμένη ιστορία θα μπορούσε να δώσει ένα ωραίο αποτέλεσμα, πιστεύω (όπως έκανε το Kill or Be Killed, για παράδειγμα). Όλα αυτά για την επίγευση του σεναρίου μετά από ενάμιση χρόνο και βάλε που ακολουθώ τη σειρά. Γιατί σε μια πιο "πρακτική" ανάλυση, μιλάμε για μια ενδιαφέρουσα ιστορία τρόμου με αρχή, μέση, τέλος, κορύφωση και ανατροπές, χωρίς να υπάρχει κάτι ως προς τη δομή της που να τα χαλάει αυτά.

 

 

 

Πάμε στο σχέδιο, όμως. Τον λόγο που πρέπει να διαβάσετε αυτό το κόμικ. Ο Luckert, τον οποίο έμαθα μέσα από αυτό το κόμικ, κάνει εκπληκτική δουλειά. Προσεγμένα και ρεαλιστικά σχέδια, κοντινά πάνελ στις πολύ εκφραστικές φάτσες που ζωγραφίζει, φυσικές στάσεις σώματος, κινήσεις χεριών και γενικά ανατομία. Και στο horror κομμάτι έχουμε στοίβες και σμήνη από έντομα, splatter σκηνές που σε κάνουν να ανατριχιάζεις και κάποια από τα καλύτερα δισέλιδα που έχω δει ποτέ. Όπως έγραψα και σε άλλο τόπικ, δεν μπορώ να καταλάβω αν το σχέδιο του είναι ψηφιακό ή όχι, αλλά έχει ταυτόχρονα πολύ καθαρά περιγράμματα αλλά και έξτρα γραμμές στο εσωτερικό, που δίνουν υφή σε αυτά που σχεδιάζει. Σε συνδυασμό με τα μυστικιστικά μοτίβα που συχνά βρίσκει τρόπο να τα εντάξει στη σκηνοθεσία των πάνελ, έχει καταφέρει να φτιάξει κάτι που δεν είναι μεν εξαιρετικά πρωτοποριακό, αλλά απίστευτα ευχάριστο στο μάτι. Δεν πρόκειται να προσπεράσω κόμικ που έχει το όνομά του πάνω. Μάλιστα, γυρνώντας στα πρώτα τεύχη για να βρω εικόνες για την παρουσίαση που γράφω τώρα, βλέπω μια αξιοσημείωτη βελτίωση στα σχέδια του σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο. Στα -εξίσου σημαντικά για το εικαστικό αποτέλεσμα- χρώματα, είναι η Marie Enger. Έχοντας δει και ασπρόμαυρα σχέδια του σχεδιαστή, μπορώ να πω με σιγουριά ότι χωρίς τον συγκεκριμένο χρωματισμό το κόμικ δεν θα ήταν ίδιο.

 

 

Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2017, και η σειρά ολοκληρώθηκε στα 15 τεύχη τον φετινό Ιανουάριο. Θα συλλεχθεί σε τρεις τόμους (ο 3ος θα κυκλοφορήσει 27 Μαρτίου).

 

Περισσότερος Bunn:

Harrow County
Deadpool Kills the Marvel Universe

The Sixth Gun