ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 237 [Τα χαμένα Χριστούγεννα]

[Kriton]

5 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

• ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
  ΟΙ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΙΤΕΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΞΑΝΑΘΥΜΙΣΕΙ

• ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΣΩΣΑΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
  Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ... ΟΜΩΣ, ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΒΡΑΧΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΚΥ, ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΚΕΙ

• ΑΠΟ ΤΑ ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ
  ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΛΑΡΑΜΠΕΛ

• Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΕΣΠΑΣΕ
  ΜΙΑ ΚΡΥΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΓΚΟΥΦΥ ΣΠΑΕΙ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ

• ΟΤΑΝ ΠΑΓΩΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ
  Ο ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΚΛΕΒΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟΪ ΤΟΥ ΗΤΑ ΒΗΤΑ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΠΑΓΩΝΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΙΚΥ ΣΙΤΥ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου (Νο. 237)

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 17, 2018 από Kriton

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #237 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον άνθρωπο που βάζει από βραδύς ταμπελίτσα στην πόρτα του με την φράση "μας τα 'παν άλλοι" αποτρέποντας τα παιδάκια να του πουν τα κάλαντα @Dr Paingiver Για μία τσέπη ζει...).



Εδώ Λιμνούπολη. (by Silvia Ziche) 

Ιστορίες.

"Τα χαμένα Χριστούγεννα."

Το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη χάλασε.

 

Πάλι έξω από το σπίτι του Τζιμ του Τρομερού.. Ο Τζιμ με τον Τσιμπούρη βγαίνουν να τον υποδεχτούν. Η επισκευή ξεκινάει. Μετά από λίγο Άγιος Βασίλης, ξωτικό και Τζιμ βλέπουν ένα απόκοσμο φως να καλύπτει σαν πέπλο την Λιμνούπολη. Τζιμ και βοηθός Αγίου αναρωτιούνται τι συνέβη. Ο ευτραφής κυριούλης με το μούσι γνωρίζει πολύ καλά. Αποφασίζει να μη μοιράσει δώρα φέτος μιας και χάθηκε η μαγεία των Χριστουγέννων. Το ξωτικό όμως του λέει ότι οι κανονισμοί το απαγορεύουν. Ο Άγιος λέει ότι αυτό δε συμβαίνει πρώτη φορά. Για να μάθουμε και οι υπόλοιποι θα βασιστούμε στην τεχνική του πισωγυρίσματος. Αγγλιστί flash back.

 

Λιμνούπολη παραμονή Χριστουγέννων. Παντού στην πόλη επικρατεί ένα χάος και όλοι είναι φανερά εκνευρισμένοι. Μέχρι και οι Τρεις μάγοι εύχονται να μην υπήρχαν τα Χριστούγεννα αφού είναι τέτοια η συμπεριφορά των Λιμνουπολιτών. Οπότε γίνετε το αναπάντεχο. Από τις 24 Δεκέμβρη πάμε στις 26. Κανείς δε θυμάται τι έκανε και τι έφαγε τα Χριστούγεννα. Δώρα δεν υπάρχουν και τα ράφια των καταστημάτων είναι άδεια. Το ίδιο και ταμεία των δύο κροίσων. Οι πολίτες σε απόγνωση ζητούν την βοήθεια του Δημάρχου. Αφού η επιστήμη απέτυχε ο Πρώτος πολίτης κάνει έκκληση προς τους ψηφοφόρους του. Καταθέτονται διάφορες ιδέες αλλά η εμφάνιση του Τζιμ του Τρομερού δίνει την κατάλληλη απάντηση. Ένα τηλεφώνημα στον Άγιο Βασίλη.

Εκείνος τους λέει ότι μόνο το γιορτινό πνεύμα μπορεί να δώσει την λύση. Έξαφνα μία πύλη εμφανίζεται και όλοι η πόλη και τα περίχωρα βρίσκεται ξαφνικά σε ένα χιονισμένο άγνωστο μέρος. Ο Ντόναλντ εντοπίζει μία καλύβα όπου περιέργως όλη η πόλη απολαμβάνει ένα υπέροχο γεύμα δια χειρός Ελβίρας μέσα σε ένα μικρό καλύβι. Δώρα και ευχές ανταλλάσονται μέσα σε υπέροχο κλίμα αγάπης και χαράς. Κοινώς μόνοι τους οι πολίτες έσωσαν τα Χριστούγεννα. Επιστρέφουμε πάλι στην παραμονή των Χριστουγέννων όπου όλα πλέον είναι φυσιολογικά. Δεν υπάρχει συνωστισμός στους δρόμους και όλοι είναι αγαπημένοι και μονιασμένοι. Τα γνωστά μας παπιά ετοιμάζονται για το ρεβεγιόν.

 

     

 

"Αυτοί που έσωσαν τα Χριστούγεννα."

Ντόναλντ και Μίκυ ζουν μία χριστουγεννιάτικη περιπέτεια-αγώνα δρόμου προσπαθώντας να μεταφέρουν ένα φορτίο με παιχνίδια στην Λιμνούπολη.   

"Από τα ψηλά στα χαμηλά."

Η μικρή Κλάραμπελ μετακόμισε από το αγρόκτημα του θείου της στην πόλη για να μείνει με την θεία της την Νένα. Αν και η εν λόγω θεία έχει τα μυαλά πάνω από το κεφάλι της...

"Η νύχτα που το κλειδί έσπασε."

Ο Μίκυ με τον Γκούφυ γυρίζουν στο σπίτι του δεύτερου μετά από μία κινηματογραφική προβολή. 

"Όταν πάγωσε ο χρόνος."

Ο Μαύρος Πητ προσπαθώντας να αποφύγει την αστυνομία βρίσκεται έξω από το σπίτι του Μίκυ που ετοιμάζεται να γιορτάσει τα Χριστούγεννα.

Μονοσέλιδη ιστορία.

Χριστούγεννα στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ.: "Το αστέρι του Σκρουτζ.

Εν κατακλείδι.

Το τεύχος ανοίγει με μία ιστορία που εξυμνεί τα συν-αισθήματα που πρέπει να μας κατακλύζουν αυτές τις Άγιες και γιορτινές μέρες. Όμορφη ιστορία με καυστικές ατάκες.

Δεύτερη του τεύχους μία ιστορία που συνδυάζει ήρωες και από τις δύο πόλεις και διαβάζεται πολύ ευχάριστα. Τρίτη μία ιστορία από τα παιδικά χρόνια της Κλάραμπελ και αναφέρεται σε ανθρώπινες καταστάσεις που πολλοί έχουμε βιώσει. Αυτό το χαρακτηριστικό τις δίνει αξία. Ακολουθεί μία μεγάλη μονοσέλιδη με τον Γκούφυ που για αυτό που προσφέρει είναι πολύ καλή. Τέλος το τεύχος κλείνει με μία συνεργασία που δε περίμενα να δω. Αν και η ιστορία έχει κάμια σεναριακά παράδοξα είναι καλή.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Από τα ψηλά στα χαμηλά."

2. "Τα χαμένα Χριστούγεννα."
3. "Αυτοί πού έσωσαν τα Χριστούγεννα."
4. "Η νύχτα που το κλειδί έσπασε."
5. "Όταν πάγωσε ο χρόνος."

7/10!!! Αρκετά καλό τεύχος και στο πνεύμα των ημερών. Αν και στο εν λόγω τεύχος θα έπρεπε να είχε Πρωτοχρονιάτικη...

    

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 30, 2018 από Μενίγ Πουαγώ

[Indian]

"Τα χαμένα Χριστούγεννα" ανοίγουν την αυλαία του τελευταίου τεύχους της χρονιάς. Στην χιονισμένη Λιμνούπολη, την παραμονή των Χριστουγέννων, επικρατεί το αδιαχώρητο. Όλος ο κόσμος έχει βγει για τα δώρα της τελευταίας στιγμής, οι δρόμοι έχουν πήξει στα τροχοφόρα και στα πεζοδρόμια οι πολίτες δεν μπορούν να αναπνεύσουν από το στριμωξίδι. Στο μυαλό όλων τους επικρατεί μία πικρή ιδέα. Μακάρι να μην υπήρχαν αυτές οι γιορτές για να μην ξεβολεύονταν από την πεζή καθημερινότητά τους. Τέτοιες ημέρες όμως οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και οι ευχές πιάνουν. Έτσι ο χρόνος κάνει ένα μικρό άλμα προς τα μπροστά και από τις 24 Δεκεμβρίου πηδάει κατευθείαν στις 26. Τότε θα έρθει η στιγμή που όλοι (ο καθένας για τους λόγους του) θα συνειδητοποιήσουν την σημασία των Χριστουγέννων και θα προσπαθήσουν να επανορθώσουν. Σε αυτή την προσπάθεια, αρωγός θα είναι κι ο ίδιος ο Άγιος Βασίλης. Πρόκειται για μία ιστορία που είναι μέσα στο κλίμα των ημερών που διανύουμε, πασπαλισμένη με τεράστια δόση παιδικής φαντασίας. Μιλάμε δηλαδή για ένα χαριτωμένο παραμύθι, που απευθύνεται κυρίως στους μικρούς μας φίλους, αλλά και σε όσους νιώθουν παιδιά αυτή την εποχή του χρόνου. Η πλοκή ξεκινάει καλά, στην συνέχεια κάνει μία μεγάλη κοιλιά (κατά την γνώμη μου) για να καταλήξει σε ένα θετικό μήνυμα αγάπης. Η αναφορά στην ιστορία "Ο ορεσίβιος της χρονιάς" στην εισαγωγή, δεν με πείραξε, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να λείπει. Γενικά την βρήκα μία καλή ιστορία, που ήθελε όμως λίγη δουλίτσα ακόμα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο και ίσως ακατάλληλο για μικρό φορμά περιοδικού.

 

Στην δεύτερη ιστορία του τεύχους ο Μίκυ κι ο Ντόναλντ θα γίνουν "Αυτοί που έσωσαν τα Χριστούγεννα". Ο Ντόναλντ έχει επιφορτιστεί από τον θείο του να μεταφέρει με ένα φορτηγό πλοίο μερικά κιβώτια με φανταχτερά παιχνίδια στην Λιμνούπολη για να πουληθούν. Η γκαντεμιά, αλλά και οι ανικανότητά του έκαναν γι'ακόμα μία φορά την εμφάνισή τους κι έτσι το πλοίο προσάραξε σε μία ξέρα. Ως από μηχανής θεός βρίσκεται εκεί κοντά με το δικό του σκάφος ο Μίκυ, ο οποίος προτίθεται να τον βοηθήσει. Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα θα αποβεί καταστροφικό και τότε οι δύο τους θα μπλέξουν σε μία σύγχρονη οδύσσεια που φαίνεται ότι δεν θα έχει τελειωμό. Ο Roberto Gagnor είχε στην διάθεσή του σχεδόν την συντριπτική πλειοψηφία του σύμπαντος του Μίκυ Σίτυ αλλά και της Λιμνούπολης. Εκτός από τους δύο ογκόλιθους που διαμόρφωσαν την κομιξική μας προσωπικότητα, στην ιστορία συμμετέχουν ενεργά και οι κορυφαίοι villains που γνωρίζουμε. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι το σενάριο θα πρέπει το λιγότερο να είναι αριστούργημα. Με θλίψη όμως διαπίστωσα ότι δεν είναι. Η παρουσία του Μίκυ, αλλά και του Μαύρου Πητ ήταν παράταιρη, μιας κι ο Ντόναλντ με τους υπόλοιπους θα μπορούσαν να τα "καταφέρουν" καλύτερα. Η πλοκή φαίνεται να τραβάει πολύ σε μάκρος και στα μισά περίπου με έκανε και βαρέθηκα. Κάποια αστεία ήταν πετυχημένα, αλλά τα περισσότερα άγγιζαν τα όρια του σαχλού. Γενικά ο δημιουργός φαίνεται ότι ανοίχτηκε πολύ και δεν μπόρεσε να διαχειριστεί όσο θα έπρεπε το υλικό που είχε στην διάθεσή του. Έμοιαζε με μία μέτρια (και με ψεγάδια) κινηματογραφική περιπέτεια, στην οποία πρωταγωνιστούν όλα τα αστέρια του Χόλιγουντ. Δυστυχώς και το σχεδιαστικό κομμάτι ήταν μία μετριότητα.

 

Συνεχίζουμε με μία ιστορία που ο τίτλος της λες και είναι βγαλμένος από ταινία του Ξανθόπουλου. Λέγεται "Από τα ψηλά στα χαμηλά". Στο τιμόνι του πρωταγωνιστή βρίσκεται η Κλάραμπελ, η οποία μας διηγείται μία περιπέτεια που έζησε στα παιδικά της χρόνια. Όταν ήταν παιδί ζούσε σε μία φάρμα με τον θείο της τον Κάρολο, ο οποίος ήταν πολύ απασχολημένος με τις δουλειές του. Έτσι η φίλη μας μετακόμισε σε μία πλούσια θεία της, την Νένα, η οποία φαίνεται να μην έχει το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Σκρουτζ, αλλά ούτε και τον δύστροπο χαρακτήρα του. Εκείνη είναι ένας άνθρωπος (εμμ, αγελάδα) έξω καρδιά, αλλά το κακό είναι ότι οι επενδύσεις που πραγματοποιεί είναι στην πλειοψηφία τους καταστροφικές. Έτσι όταν κάποια στιγμή θα μείνει πανί με πανί, δεν θα πανικοβληθεί, αλλά θα τα χρειαστεί όταν θα κινδυνεύσει να χάσει την επιμέλεια της μικρής Κλάραμπελ. Σπάνια βλέπουμε να γράφεται σενάριο για την Κλάραμπελ, οπότε η ιστορία αυτή σπάει την μονοτονία. Εδώ ο αναγνώστης θα εμβαθύνει στην παιδικότητά της, και θα μάθει πολλά στοιχεία του origin της. Η ιδέα της υπόθεσης μου θύμισε την ταινία "Η ζωή είναι ωραία", όσον αφορά τον χαρακτήρα του Μπενίνι. Η θεία Νένα είναι ένας καλοστημένος χαρακτήρας, αλλά εδώ δεν παίρνουμε πληροφορίες για το ποιόν της. Η πλοκή, αν και περιγράφει αρνητικά φορτισμένες καταστάσεις, εντούτοις βγάζει μία αισιοδοξία και μία καλοσύνη. Το φινάλε είναι πέρα για πέρα δίκαιο και μου άφησε ένα χαμόγελο ανακούφισης στα χείλη. Το σχέδιο έβγαζε κάτι ρετρό, αλλά ήταν παραφορτωμένο. Γενικά όμως μου άρεσε.

 

Η σύντομη ιστορία που μπαίνει σφήνα περιέχεται στο τεύχος φέρει τον τίτλο "Η νύχτα που το κλειδί έσπασε". Ο Μίκυ κι ο Γκούφυ πέρασαν μία βραδιά στον κινηματογράφο και στον γυρισμό φτάνουν στο σπίτι του δεύτερου. Την ώρα που ο Γκούφυ βάζει το κλειδί στην κλειδαριά της εξώπορτάς του, εκείνο σπάει, βάζοντας τους δύο πρωταγωνιστές σε μεγάλη αμηχανία. Αμέσως θα ξεκινήσουν να καταστρώνουν "ασκήσεις επί χάρτου" για να βρουν έναν τρόπο να ανοίξουν την πόρτα. Ο Μίκυ θα βάλει το μυαλό του να δουλέψει, αλλά θα έπρεπε τόσα χρόνια να ξέρει ότι κοντά στον Γκούφυ, η λογική πάει περίπατο. Εντάξει, μεταξύ μας η ιστορία δεν έλεγε τίποτα, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι το φινάλε ήταν όλα τα λεφτά. Γέλασα με το στυλ του Γκούφυ, ο οποίος ξεπέρασε τον εαυτό του. Γενικά η ιστορία έμοιαζε με "κουφό" ανέκδοτο. Το σχέδιο το βρήκα εξαιρετικό...για τον ερασιτεχνισμό ενός φανζινά.

 

Τελευταία μεγάλη ιστορία για το 2018 στο περιοδικό είναι αυτή που λέγεται "Όταν πάγωσε ο χρόνος". Ο Μαύρος Πητ έχει αποδράσει από την φυλακή του Μίκυ Σίτυ και καταδιώκεται από τους αστυνομικούς. Αφού τους ξεφύγει, τυχαία θα φτάσει έξω από το σπίτι του πιο μισητού του εχθρού, του Μίκυ. Από το παράθυρο θα δει εκείνον, παρέα με τον Ήτα-Βήτα, ο οποίος έχει ένα ρολόι χειρός που έχει την ιδιότητα να παγώνει τον χρόνο γύρω από εκείνον που το κρατάει. Το σατανικό κι εγκληματικό του μυαλό θα μπει σε λειτουργία και θ'αποφασίσει να κλέψει το ρολόι και να το χρησιμοποιήσει για να "ξαλαφρώνει" σπίτια και μαγαζιά. Ο συμπαθητικός εξωγήινος επισκέπτης, όμως, θα έχει άλλη γνώμη. Μιλάμε γι'ακόμα μία ιστορία που προσπαθεί να μιμηθεί τον εξαιρετικό "Κλεμμένο χρόνο". Κι εδώ οι συγκρίσεις είναι περιττές, αλλά οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν θετικές. Ο Ήτα-Βήτα, ενώ στην αρχή εμφανίζεται πιο αφελής κι από τον Γκούφυ, στην πορεία αποδεικνύεται ιδιαίτερα έξυπνος. Από την άλλη ο Μίκυ κάνει πολύ διακριτική εμφάνιση και δεν συμμετέχει ενεργά. Όλη την πλοκή θα την βγάλουν ο Ήτα-Βήτα κι ο Μαύρος Πητ. Σχεδιαστικά την βρήκα καλή.

 

Το τεύχος κλείνει με μία μονοσέλιδη ιστορία της σειράς "Χριστούγεννα στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ", με τίτλο "Το αστέρι του Σκρουτζ". Στο οικογενειακό Χριστουγεννιάτικο τραπέζι των Ντακ είναι η σειρά του Σκρουτζ να βάλει ένα αστέρι της αρεσκείας του στο δέντρο. Ε, δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ποια θα είναι η επιλογή του.  Μία ιστορία που διαβάζεται αστραπή, αφήνει ένα μικρό μειδίαμα, και ξεχνιέται αμέσως. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο.

 

Και του χρόνου να είμαστε καλά κι εύχομαι να συνεχίσουμε με την ίδια θέρμη να σχολιάζουμε το αγαπημένο μας περιοδικό. Καλή χρονιά.  

 

 

[Kriton]

4 hours ago, Indian said:

Μιλάμε γι'ακόμα μία ιστορία που προσπαθεί να μιμηθεί τον εξαιρετικό "Κλεμμένο χρόνο".

 

Εγώ νομίζω ότι το όταν πάγωσε ο χρόνος θυμίζει περισσότερο τα διπλά Χριστούγεννα, παρά τον κλεμμένο χρόνο.

[Indian]

3 ώρες πριν, Kriton είπε:

 

Εγώ νομίζω ότι το όταν πάγωσε ο χρόνος θυμίζει περισσότερο τα διπλά Χριστούγεννα, παρά τον κλεμμένο χρόνο.

 

Να σου πω ότι την θυμάμαι θα σου πω ψέμματα. 

 

Μέσα στην εβδομάδα θα κάνω την επανάληψή μου και θα σου πω.  

 

 

 

[apetoussis82]

Σχετικά με τη δεύτερη ιστορία (ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΣΩΣΑΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ), έχει αποκαλυφθεί το εξής: