BELZEBUBS

[GreekComicFan]

  

 

Το Belzebubs είναι ένα ονλάιν κόμικ του Φιλανδού JP Ahonen, το οποίο παρουσιάζει τα έργα και ημέρες μιας οικογένειας μπλακμεταλάδων. Μετά την επιτυχία που έχει γνωρίσει σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, ήρθε και στην χώρα μας από την Jemma Press.

 

Αρκετά καλό στριπ, με εύκολα αναγνωρίσιμες καταστάσεις/συμπεριφορές που παρωδεί - με αγάπη και πόνο - ο δημιουργός, την όλη εικόνα - και σε κάποιες περιπτώσεις - ιδεολογία που πουλάνε τα μπλακ μέταλ συγκροτήματα. Όσοι γνωρίζουν την ιστορία της σκηνής θα καταλάβουν πολλά (αν και δεν υπάρχει εμφανής αναφορά σε κάποιο γνωστό γεγονός) αλλά και οι μη γνώστες θα περάσουν ευχάριστα. Ευτυχώς δεν μένει στην εύκολη ατάκα και πιάνει και τις προσωπικές σχέσεις των μελών της οικογένειας, αλλά και της μπάντας του πατέρ φαμίλια, που είναι σε αδράνεια. Επίσης, ο δημιουργός φροντίζει να έχει το κάθε μέλος ευδιάκριτη προσωπικότητα. Το σχέδιο δε, είναι αξιολάτρευτο και τεχνικά άρτιο αξιοθρήνιτο και δαιμονικά σάπιο.

 

Η σειρά ξεκίνησε το 2016 και ο τόμος της Jemma - άρτιος σε όλα του - περιέχει στριπς από το 2016 μέχρι και σήμερα. Περιέχει επίσης μια από τις πρωτότυπες εισαγωγές που έχω διαβάσει εδώ και καιρό από την Μπέκυ Κλούναν.

 

Σελίδα δείγμα (στα αγγλικά)

 

Πρώτη διανομή στο AthensCon 2018, όπου ήρθε και ο καλλιτέχνης για αυτόγραφα και σκιτσοαφιερώσεις. Στα πλαίσια του συνέδρειου επίσης, η Jemma έδινε με την αγορά του άλμπουμ και μια πάνινη τσάντα δώρο.

 

Trivia.

 

Η φανταστική μπάντα του κόμικ έχει και δικιά της σελίδα, ενώ έχει συμπεριληφθεί και στην Encyclopedia Metallum. 

 

Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον Indian.

[Θρηνωδός]

Περιμένω πως και πως να έρθει η ώρα να γυρίσω για να το πιάσω να το διαβάσω ολόκληρο και να το χορτάσω.  Από τα πιο εύστοχα και πρωτότυπα χιουμοριστικά που έχω διαβάσει τελευταία χωρίς να προσπαθεί υπερβολικά.  

 

Λυπήθηκα που δεν ήμουν εκεί να συζητήσω με τον δημιουργό. 

[GreekComicFan]

Κάτι που δεν έγραψα στην παρουσίαση και πιστεύω πως αξίζει να αναφερθεί, είναι πως στην αρχή έχει στριπς που διαβάζονται αυτόνομα αλλά στην πορεία εξελίσσεται σε μια ημί-συνεχής εξιστόρηση, που εμένα με κέρδισε περισσότερο από ότι αν ήταν απλά μια συλλογή με one gag στριπάκια.

[GeoTrou]

Πολύ καλό αλμπουμάκι. Θα έλεγα ότι τα στριπάκια κυμαίνονται σε ένα ευρύ φάσμα «αστειοσύνης»: ορισμένα, κυρίως όσα προωθούν την υποτυπώδη υπόθεση δεν δημιουργούν κάτι παραπάνω από ένα χαμόγελο, ενώ ορισμένα* είναι ξεκαρδιστικά. Το σχέδιο του Ahonen, παρότι αρκετά λεπτομερές για στριπ, λειτουργεί εξαιρετικά και παρά το α/μ και το μακιγιάζ των χαρακτήρων (με Hex Factor ) είναι εκφραστικότατο. Συνολικά, είναι ένα κόμικ που αξίζει να έχουν όχι μόνο οι μεταλάδες, αλλά και όσοι αρέσκονται σε καλά στριπ.

 

*

Spoiler

Ξεχωρίζω αυτά με τον Belzebob Ross και τις φρικιαστικές ζωγραφιές του  

 

Υ.Γ.: Άκουσα Rotting Christ μετά από δεν-ξέρω-κι-εγώ-πόσα χρόνια  

Υ.Γ.2: Εκτίμησα επίσης την καφρίλα που έβγαζαν ορισμένα από τα στριπ, της οποίας την αυθεντικότητα σίγουρα θα καταλάβουν οι μεταλάδες

[GreekComicFan]

Το σκιτσάκι που είχε κάνει ο δημιουργός για να ανακοινώσει την εμφάνιση του στην Ελλάδα.

 

 

 

 

Η φώτο του με τον tasmar

 

 

 

και το makeover.

 

 

 

[mr-d]

και απο το fb της jemma

 

 

[Kabuki]

Ωραίο αλμπουμάκι που με έκανε να γελάσω σε αρκετά σημεία. Καλή επιλογή από τη Jemma, που πιστεύω ότι θα βρεί ανταπόκριση και στο εγχώριο κοινό

Πολλές οι καλές στιγμές του κόμικ, αλλά ξεχωρίζω το σκηνικό  με Λίλιθ - Σαμ κι ό,τι είχε να κάνει με τη γιαγιά

 

Ο επίλογος είναι της Lise Myhre, της δημιουργού της Nemi που έχει συγγενικό χιούμορ σε διάφορες φάσεις

 

 

 

 

[Indian]

Το διάβασα κι εγώ και το βρήκα ένα ευχάριστο ανάγνωσμα.

 

Σε γενικές γραμμές δεν είναι κι ό,τι πιο διασκεδαστικό έχω διαβάσει από τέτοιου είδους στριπάκια, αλλά έβγαζε έναν χαρακτήρα πρωτότυπο και μοναδικό. Κάποια καρέ με άφησαν αδιάφορο, κάποια δεν τα κατάλαβα καλά και φυσικά κάποια (τα περισσότερα) με έκαναν και γέλασα. Η θεματολογία, με την οποία καταπιάνεται ο δημιουργός, είναι εξειδικευμένη. Αν κι εκείνος ανήκει σε αυτόν τον χώρο, παρόλα αυτά δεν διστάζει να τον σατιρίσει. Αυτό δείχνει μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Το κόμικ απευθύνεται σε όλους, αλλά οι μεταλλάδες νομίζω ότι θα το εκτιμήσουν περισσότερο. Το σίγουρο είναι ότι μου ξύπνησε αναμνήσεις κι όπως ο @GeoTrou με τους Rotting Christ, εγώ άκουγα σε όλο το ταξίδι σήμερα Be'lakor.

 

Σχεδιαστικά ενισχύεται το black κλίμα που πρώτο δημιούργησε το σενάριο. Κάποια καρέ τα βρήκα επιμελώς ατημέλητα, ενώ σε κάποια άλλα φαίνεται ότι έχει γίνει πιο προσεγμένη δουλειά. Εννοείται ότι ο έγχρωμος χρωματισμός θα έκανε στο κόμικ μεγάλη ζημιά. Το ασπρόμαυρο ήταν ό,τι πρέπει. Αγαπημένο καρέ (και μάλιστα χωρίς λόγια) εκείνο της σελίδας 45.

 

Η έκδοση της JEMMA είναι πολύ προσεγμένη. Τόσο η ποιότητα του χαρτιού, όσο και η κόλληση είναι άρτια. Το μικρό μέγεθος είναι κατάλληλο για ένα τέτοιο ανάγνωσμα (με λίγα λόγια κι όχι λεπτομερές σχέδιο). Κάνει το κόμικ (όπως και οι Tihuana Bibles) περισσότερο "ενοχικό". Ο JP Ahonen είναι ένας ευχάριστος τύπος, πάντα με το χαμόγελο, που δεν σταμάτησε λεπτό να υπογράφει (και να σκιτσάρει) αντίτυπα και τις δύο ημέρες του Athenscon.

 

 

[GreekComicFan]

Εδώ είναι που την πατάνε πολλοί. Το σχέδιο του Anhonen δεν το λες απλό. Έχει λεπτομέρεια εκεί που χρειάζεται, αλλά δεν του φαίνεται, γιατί είναι οπτικά ξεκούραστο.

[Argail]

Το τσίμπησα κι αυτό στην Comicdom, η αλήθεια είναι είχα μεγαλύτερες προσδοκίες μάλλον, δεν το λέω κακό αλλά δεν με ενθουσίασε κι όλας. 

Κάπως γλυκανάλατα μου φάνηκαν τα αστεία, και έπιασα τον εαυτό μου κάποια στιγμή να διαβάζω απλά για να διαβάσω

[Θρηνωδός]

Διαβάστηκε και αυτό ολόκληρο επιτέλους  .  Πετυχημένο χιούμορ και καταστάσεις που κάμποσοι από μας ταυτιζόμαστε  Το Μπέλζεμπαμπς είναι ο κήπος του προφήτη της Φιλανδίας  και με πολύ καλό σκίτσο, υπερβολικά καλό για χιουμοριστικό στριπ. Δεν ξετρελάθηκα αλλά πέρασα ωραία. 

 

O Ahonen πάντως φαίνεται και μαμώ τους τύπους, ελπίζω να κάτσει σε κάποιο κον να τον γνωρίσω από κοντά.  Μπράβο και στην Jemma για την έκδοση (λείπουν πολλά καλά webcomics του εξωτερικού από τις ελληνικές εκδόσεις, ή μάλλον όλα) και στο AthensCon που τον έφερε.  

 

 

[Γουλβι]

 Απλά το έκανες κόπι και στο comicstreet? Με αφορμή και το ότι το περιοδικο μέταλ Χάμερ θα τους έχει στο τεύχος Σεπτεμβρίου. Τα συγκεκριμένα σκιτσακια τα είχε προτείνει ένας φίλος πριν κάποιους μηνες, όταν  διάβασα μερικά μόνο απογοήτευση ενοιωσα για την κατάντια αυτού του είδους της μουσικής και της κουλτούρας. Κάτι που ξεκίνησε την δεκαετία του 90 σαν αντίδραση στην σκλαβιά της καθολικής εκκλησίας και της άρχουσας τάξης στην Νορβηγία μέσα από τη μουσική αποδείχτηκε ακόμα ένα υποπροϊόν της προώθησης του σατανισμού από την καθολική εκκλησία. Ο μπλακμεταλας που παλιά κυκλοφορούσε και ο κόσμος τον απέφευγε έγινε ο γραφικός ποζερας γλυκούλης μαλλιάς που απλά προσπαθεί το παιδί να βρει μια γκόμενα να περάσει την παλιό ζωή και να κάνει γούτσου γουτσου. Μόνο αηδία μου προκαλεί αυτό το κόμικ για την τραγική πραγματικότητα που παρουσιάζει και την κατάντια της σημερινής κουλτούρας του μπλακμεταλ που προωθεί. Γλυκούλες φατσούλες μοιάζουν με τα τσιμπι ανθρωπακια  στα Ιαπωνικά κόμικ για να  έχει και πέραση με αναφορές στην ποπ κουλτούρα  και αδιάφορες ιστορίουλες.  Μπλιαχ. Κάποιοι θα πουν απλά σατιρίζει, πιστεύω ούτε καν αυτό μπορεί να κάνει, μάλλον αυτός που κάνει το κόμικ  δεν έχει ιδέα τι σημαίνει Μπλάκ μέταλ. Προτιμώ να δω κάποιο meme για να γελάσω.
 

[Indian]

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #02 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας.