Θέλω την γνώμη σας..

[JohnZari2000]

Καλημέρα

Είμαι ένας από τους ανθρώπους που έχουν όνειρο να ασχοληθούν με την σεναριογραφια. Είμαι 18 χρονών, δεν έχω κάποια εμπειρία στον τομέα, δεν έχω γράψει κάτι, ωστόσο έχω κάτι στο μυαλό μου, το κόνσεπτ μίας -ίσως ενδιαφέρουσας (θέλω να ελπίζω) 

- ιστορίας. Ξέρω ότι μία απλή ιδέα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία απλή ιδέα,  όμως μία φιλική γνώμη θα ήταν αρκετή για να δω και εγώ αν σκέφτομαι σωστά. 

 

 Η ιστορία έχει ως εξής. "Ο Άντονι Γουόρεν έζησε δυσκολα παιδικά χρόνια. Σε μικρή ηλικία έχασε τους γονείς του και μεγάλωσε σε ίδρυμα,  ορκισμένος να πάρει εκδίκηση από τους ανθρώπους που κατέστρεψαν την ζωή του.   

Η αλαζονεία και η επιπολαιότητα θα τον κυριευσουν. Προκειμένου να επετυχει τον σκοπό του δεν θα διστάσει να μπλέξει με τον υπόκοσμο και να αμελήσει κάθε ηθική αξία. Παράλληλα μία γοητευτική κοπέλα που φοιτά στο empire State θα βάλει φρένο στα σχέδια του,  ενώ μία σειρά Καταιγιστικών εξελίξεων θα σημάνει την γέννηση ενός μεγάλου ήρωα... ".

 

 Ο ήρωας θα προσπαθήσει να δικαιώσει το όνομα του πατέρα του που "έφυγε" ως προδότης, από μία οργάνωση. Βρίσκοντας τον αρχηγό αυτής θα οδηγηθεί (από τον αρχηγο) στον υποτιθέμενο ένοχο,  ο οποίος θα είναι απλά ανταγωνιστής και ο αρχηγός θα θέλει να τον βγάλει από την μέση (θα τον χρησιμοποιήσει δηλαδή). Τελικά θα ανακαλυψει τυχαία τον πραγματικό εγκέφαλο της δολοφονίας,  μέσα από κάποια χαρτιά του πατερα του που θα βρει σε ένα κιβώτιο στην αποθήκη του σπιτιού του. Ο θάνατος της κοπέλας που θα ερωτευθει θα τον μαλακώσει και θα απεμπλακεί από κάθε παράνομη δραστηριότητα,  ενώ μετά από καιρό θα αποφασίσει να  γίνει υπερασπιστής του καλου.

 

Μπορεί να είναι και βλακεία, δεν λέω..  

 

Πιστεύετε έχω ελπίδες να κάνω πραγματάκια με ένα τέτοιο story; Παρεπιπτόντως,  αν το προχωρήσω, θα δώσω έμφαση στον πρωταγωνιστή. Θα είναι ένας γυμνασμένος, με ωραία εξωτερικά χαρακτηριστικά, επιπόλαιος, σαρκαστικος,  ευαίσθητος (όσο και αν θα προσπαθεί να το κρύβει)  και γυναικάς (μέχρι να αφοσιωθεί στην μία). Θέλω να είναι κάτι σαν όνειρο για τα κορίτσια και πρότυπο για τα αγόρια (κυρίως από την αλλαγή του και μετά). 

 

Παρεπιπτόντως, αν κάποιος κάνει σκίτσα και τον ελκύει σαν ιδέα,  ας στείλει μπας και την υλοποιήσουμε (ποτέ δεν ξέρεις) 

 

Δεκτές πάντοτε θετικές ή και αρνητικές κριτικές. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.. 

[thor77]

Για να είμαστε αντικειμενικοί, η ιστορία του αδικημένου νεανία που μετά από χρόνια θέλει να αποκαταστήσει το όνομα του πατέρα του εκδικούμενος αυτούς που τον κατέστρεψαν (τον πατέρα) έχει δώσει περίπου 988.728.132,68 έργα σε θέατρο, λογοτεχνία, τηλεόραση, κόμιξ και κινηματογράφο. Ανάμεσα σε αυτά συμπεριλαμβάνονται αριστουργήματα όπως πχ η Ορέστεια του Αισχύλου ή ο Άμλετ του Σαίξπηρ, έχει δώσει και σχεδόν τα άπαντα του Φωσκόλου και εκατομμύρια άλλα έργα που είναι απλά του Κώλου. Το πώς θα καταλήξει έχει να κάνει με το ταλέντο και τις δυνατότητες των δημιουργών αλλά και τις προθέσεις τους.

 

Είναι δύσκολο από μια αναφορά προθέσεων να κρίνει κάποιος προς τα πού θα κινηθεί το συγκεκριμένο έργο, αλλά νομίζω ότι ήδη η σκέψη έχει κάποιες παγίδες. Η ιστορία (θα) διαδραματίζεται στις ΗΠΑ. Υποθέτοντας ότι ζεις στην Ελλάδα, χρειάζεται πολύ μελέτη για να μοιάζει ο ήρωας όντως με Αμερικάνο και όχι με μια συλλογή από κλισέ για το πώς φαντάζεται ένας Έλληνας τον Αμερικάνο (το ότι θα γνωρίσει το γκομενάκι στο Εμπάιρ Στέιτ δεν βοηθά στην αποκλισεδοποίηση). Ένα άλλο σημείο που με προβληματίζει είναι η επιθυμία σου ο ήρωάς σου να είναι "κάτι σαν όνειρο για τα κορίτσια και πρότυπο για τα αγόρια"... κι αυτό μπορεί να είναι παγίδα (η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας ήρωας πρότυπο) πάλι μπορεί να έχουμε έναν επιτυχημένο ήρωα που προβάλλει αξίες κτλ αλλά μπορεί να έχουμε και κάτι που θα εξέδιδε η Αδελφότης Θεολόγων ο Σωτήρ (ή και η Ζωή).

 

Για να μην σε κουράζω, η ιδέα μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι αξιόλογο, δεν αποκλείεται όμως και να εκτραπεί σε μια νερόβραστη ηθικοπλαστική πατάτα τίγκα στα κλισέ. Αυτό έχει να κάνει με το πώς θα διαχειριστείς το θέμα, τι προθέσεις έχεις σαν δημιουργός και αν μπορείς μέσα από το έργο σου να υλοποιήσεις τις προθέσεις σου με τρόπο γοητευτικό και ενδιαφέροντα για τον αναγνώστη. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται διάβασμα. Δες ταινίες που να ασχολούνται με το θέμα σου, διάβασε κόμιξ και λογοτεχνία και κυρίως απέκτησε κριτική ματιά. Κρίνε σκληρά και αυστηρά, γιατί και το δικό σου έργο έτσι θα κριθεί. Δες τα λάθη τους και σκέψου πώς θα μπορέσεις να τα αποφύγεις και σκέψου πώς θα εντάξεις τα (αναπόφευκτα) κλισέ στο έργο σου με φυσικότητα. Κλέψε ιδέες (κι όχι μόνο από ιστορίες εκδίκησης) αλλά κάνε τες να δένουν με το σύνολο του έργου (στην τελική κάπως έτσι έκανε καριέρα ο Ταραντίνο).

[JohnZari2000]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.  Πράγματι,  ίσως και να έχεις δίκιο.. Επειδή είμαι λάτρης των super hero ιστοριών,  σκόπευα σιγά σιγά να το αλλάξω το όλο κομμάτι της ιστορίας. Σκεφτόμουν σε ένα άλλο κεφάλαιο (όχι από νωρίς),  να φορέσει στολή. Δηλαδή να υπάρχει μία εξέλιξη.Ο ήρωας θα έχει χάσει τους γονείς του,  αργότερα την κοπέλα του και στην συνέχεια θα σταματήσει και τις επαφές με φίλους-γνωστούς οι οποίοι ήταν όλοι εγκληματίες (όπως και ο ίδιος νωρίτερα). Όταν αλλάζει,  αυτοί τον κυνηγάνε και ενώ έχει γνωρίσει άλλη κοπέλα, την χωρίζει επειδή δίπλα του κινδυνεύει. Τότε αντιλαμβάνεται ότι είναι καταδικασμένος να ζήσει μόνος, ίσως σε άλλο μέρος,  έχοντας διπλή ζωή. Σε μία τέτοια περιπτωση μπορείς να βάλεις σε σκέψεις το κοινό και ίσως να το ευαισθητοποιήσεις. Εκεί προσθέτεις και νέους αντιπάλους και φυσικά αλλάζεις και τα δεδομένα της ιστορίας. Από μυστηρίου και δράσης,  γυρίζει στο δράσης και φαντασίας. Είναι μία ιδέα. Αγαπημένη μου σειρά κόμικ είναι το ultimate spiderman (του επίσης αγαπημένου μου συγγραφέα brian Michael Bendis)  και πιστεύω γενικότερα τέτοιου είδους κόμικς μπορούν να με βοηθήσουν στην διαμόρφωση των χαρακτήρων,  στην συμπεριφορά κλπ. Κατά τ'αλλα συμφωνώ μαζί σου,  ίσως χρειαστεί να το αλλάξω λίγο (ή και πολύ). Ευχαριστώ και πάλι και συγνώμη για την φλυαρία

Επεξεργασία Νοεμβρίου 12, 2018 από JohnZari2000

[Dredd]

Ειναι αληθεια οτι η ιστορια σου ειναι αρκετα κοινοτυπη. Απο την αλλη, η παρθενογεννηση ειναι πολυ δυσκολο πραγμα πλεον.

 

Εγω θα σου προτεινα να βρεις κατι πραγματικα πρωτοτυπο και να εμβαθυνεις σε αυτο. Με αυτο τον τροπο μπορεις να ξεπερασεις  τα κλισε της ιστοριας, του περιβαλλοντος, των υπολοιπων χαρακτηρων και να κατευθυνεις ετσι τον αναγνωστη προς αυτο που θελεις και να βγαλεις απο το μυαλο του την αισθηση οτι διαβαζει "μια απο τα ιδια". 

 

Κλεινοντας, για εμενα, πιο σημαντικο απο το τι λες, ειναι ο τροπος που το λες. Π.χ. αστυνομικα μυθιστορηματα γραφονται δεκαδες χρονια, θα περιμενες οτι εχει εξαντληθει το ειδος. Και ομως, συνεχιζουν και βγαινουν διαμαντια. Γιατι; Γιατι υπαρχουν ικανοι και εξυπνοι συγγραφεις οι οποιοι παρουσιαζουν πρωτοτυπες ιδεες και πρωτοτυπους τροπους για να αναπτυσσουν/παρουσιαζουν τις ιδεες τους.

 

Γιατι να μη γινεις ενας απο αυτους;

 

[alcool]

Καλημέρα

 

εμένα μου άρεσε η ιστορία σου μόνο κ μόνο επειδή είσαι μόνο (το τονίζω) μόνο 18 χρονών. Πίστεψέ με είσαι πολύ νέος για να συνθέσεις κάτι άψογο και πρωτότυπο και έξυπνο και και και... Υπομονή και άσκηση. Η γραφή είναι ταλέντο αλλά και πολύ πολύ άσκηση. Μέσα στη "συνηθισμένη" πλοκή που συνέθεσες στο χέρι σου είναι να τη διανθίσεις με πρωτότυπες λεπτομέρειες που θα δίνουν την προσωπική σου πινελιά τόσο στην υπόθεση όσο κ στον κεντρικό σου ήρωα. θα σε συμβούλευα: Α. να μη βιαστείς, β. να δουλεύεις (δλδ να γράφεις) γ. να διαβάζεις και δ. να προσέξεις πολύ τον κεντρικό σου ήρωα. Πριν στήσεις το σενάριο σου για κόμικ (αυτό κατάλαβα ότι θέλεις) δοκίμασε να γράψεις ένα διήγημα ή μια ιστορία 2.000 ή 3.000 λέξεων που να διαβάζεται και να έχει μια συνοχή. Δες το... μπορείς να την ολοκληρώσεις; Αν μπορείς συνέχισε... Αν δεν μπορείς συνέχισε κ πάλι. Και το σπουδαιότερο: μεγαλώνοντας προσπάθησε να κρατήσεις τη συγγραφική φλόγα μέσα σου αναμμένη... Πολύ φιλικά... Καλή τύχη 

[Επιθεωρητής Le Pit]

Καλησπέρα κι από μένα, μόλις διάβασα το θέμα σου τυχαία και είπα να πω κι εγώ τα δικά μου... Καταρχάς η ηλικία σου θεωρώ ότι είναι η πιο αλλοπρόσαλλη ηλικία ώστε να καταφέρεις από τώρα να φτιάξεις ένα σύμπαν που θα κάνει επιτυχία και που για παράδειγμα θα γίνει αριστούργημα και θα το ακολουθείς μέχρι τα 50 σου!! Έισαι στο μεταιχμιο της εφηβικής παιδικότητας που θα μετατραπεί σε λίγα χρόνια (πιθανόν) στον πολύ πιο πραγματιστή και με λιγότερη φαντασία εαυτό σου. Συμπερασμα, δεν είναι ανάγκη να σκέφτεσαι αν αξίζει να επενδύσεις όλο σου το βιος στο συγκεκριμένο πρότζεκτ, δεν υπάρχει λόγος να σκέφτεσαι αν έχει μέλλον, αυτό εμπνεύστηκες ,αυτό γουστάρεις να γράψεις, απλά ΑΓΟΡΑΣΕ χαρτιά και γράφε αυτο που γουστάρεις!!! Όταν δεν έχεις μέσα σου την ασφυκτική έγνοια να αρέσεις, τότε μπορεί και να γράψεις κάτι καταπληκτικό. Όταν γράψεις κάτι το καταπληκτικό ,τότε μπες στην διαδικασία να του κάνεις επιμέλεια ,μόνος σου ή να το δουν και άνθρωποι που εμπιστεύεσαι και μπες σε τεχνικές και πρακτικές λεπτομέρειες. Αν θυμάμαι καλά ο McFarlane έφτιαξε τον Spawn στα 17 του, όμως δούλεψε για να υπηρετήσει ήρωες άλλων (όπως πχ τον Spiderman του Σταν Λι), μέχρι να έρθει η στιγμή να φτιάξει τελικά τον δικό του ήρωα. Η ηλικία σου ταιριάζει ώστε να ταυτιστείς και να γράψεις για όσους ταυτίζονται με τον ήρωα που περιγράφεις, οπότε  έιναι δύσκολο  να γράψεις πειστικά για έναν απογοητευμένο μεσήλικα, ή να έχεις ήρωα μία εξηντάχρονη πρώην ντετέκτιβ. Πάντως όπως είπαν και οι προλαλλήσαντες μπορεί μια κοινότυπη ιδέα να εξελιχθεί σε κάτι συγκλονιστικό ,μετράει ο τρόπος που θα αφηγηθείς την κοινοτυπία άλλα και το σχέδιο του σχεδιαστή,οι γωνίες λήψης, ο ρυθμός και γενικότερα η τεχνική και η σκηνοθετική ματιά. Αν τώρα θέλεις να πρωτοτυπήσεις από την περίληψη διάλεξε αντιήρωα  και βάλτον σε ένα πολύ παράξενο κοινωνικοπολιτικό φόντο και χρονολογία που δεν έχεις ακούσει να έχει ξαναγίνει. Όμως εγώ προτείνω να γράψεις αυτό που έχεις μέσα σου γιατί μετά θα το ξεχάσεις και θα νιώθεις κενός. Αν είναι ασυναρτησία ('οπως πολλές όλοι γράψαμε...και θα γράφουμε!!),θα το καταλάβεις μόνος σου και θα γράψεις κάτι καλύτερο και με αυτή τη διαδικασία θα εξελίσεσαι. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και προφητείες ,ότι και να λέμε κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι δύναμη μπορεί να κρύβεις μέσα σου, μόνο εσύ μπορείς να το υποψιαστείς...

[Akihabara]

Και μια κοινότυπη, κλισέ ιδέα μπορεί να μετατραπεί σε αριστούργημα ΑΝ υπάρχει η ανατροπή, το έχτρα ΚΑΤΙ που θα την κάνει να διαφέρει από τις άλλες παρόμοιες ιδέες.

 

Αυτό θέλει εμπειρία και φαντασία.

 

Γράψε την ιστορία σου, φύλαξε την και μετά από μερικά χρόνια αφού αποκτήσεις εμπειρίες, (διάβασμα βιβλίων και σεναρίων, μελέτη στην τέχνη της συγγραφής) μπορείς να επανέλθεις και να το μετατρέψεις σε ένα πραγματικά αξιόλογο σενάριο.

 

Το κυριότερο είναι να μην τα παρατήσεις και να συνεχίσεις να γράφεις και να δοκιμάζεις τον εαυτό σου έστω και αν κάνεις λάθη.

 

Από τα λάθη μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι. Και αυτό ισχύει για όλες τις μορφές τέχνης. :)