ΚΟΜΙΞ 52 [Το χρηματωρυχείο - Don Rosa]

[Kriton]

8 συναρπαστικές ιστορίες διάσημων σχεδιαστών:

ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΩΡΥΧΕΙΟ The Money Pit
Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Ντον Ρόσα
Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΚΑΚΤΟΦΥΛΑΚΗΣ The Cactus Cop
Ο Βίκαρ εικονογραφεί ένα σενάριο της Τζάνετ Γκίλμπερτ
ΑΔΟΞΟΣ ΑΘΛΟΣ Fame
Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Νόελ Βαν Χορν
ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ Going Batty
Ο Σεζάρ Φεριόλι εικονογραφεί ένα σενάριο των Πατ και Κάρολ Μακ Γκρηλ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ Know thy Neighbour
Μια ιστορία σε σενάριο του Κάρι Κορχόνεν και σχέδιο του Βάντα Γκαττίνο
ΠΡΩΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ A Cup at Joe’s
Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Κάρι Κορχόνεν
ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ Something Fishy
Μια ιστορία του Γενς Χάνσεγκαρντ, εικονογραφημένη από τον Χοσέ Μασσαρόλι και τον Ραούλ Μπαρμπέρο
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ Bargain Hunter
Μια ιστορία που έγραψε ο Μάικλ Τ. Γκίλμπερτ και εικονογράφησαν ο Φρανσίσκο Ροντρίγκεζ Πεϊνάδο και η Ενρικέτα Περέα

Το αγαπημένο περιοδικό μικρών και μεγάλων από αυτή την Τετάρτη 31/10 στα περίπτερα.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 29, 2018 από Kriton

[Kriton]

Ο πρωινός καφές είναι συνέχεια τριών μονοσέλιδων ιστοριών τού Barks (ένα φλιτζάνι καφέ, για ένα φλιτζάνι καφέ και απορροφητικό βούτημα) με κοινό θέμα το  ότι ο Σκρουτζ προσπαθούσε να πιει δωρεάν καφέ σε μια καφετέρια. Στον πρωινό καφέ πρέπει να βρισκόμαστε στην ίδια καφετέρια, μια και ο ιδιοκτήτης είναι ο ίδιος. Ο Σκρουτζ σταμάτησε να προσπαθεί να τον εξαπατήσει, αλλά

Spoiler

τώρα περνάει όλη του τη μέρα εκεί, διαβάζοντας δωρεάν τις εφημερίδες, πίνοντας μόνο ένα σκέτο καφέ και καταλαμβάνοντας ένα από τα λιγοστά τραπέζια τής καφετέριας, μη επιτρέποντας στον ιδιοκτήτη του να το αξιοποιήσει.

Η ιστορία είναι μία σειρά από χαλαρά συνδεδεμένες επιμέρους ιστορίες, όπως χαλαρά συνδεδεμένες ήταν και οι ιστορίες τού Barks, όπου ο ιδιοκτήτης προσπαθεί να βρει λύση στο πρόβλημα. Νομίζω ότι ο Korhonen έπιασε απόλυτα το πνεύμα των ιστοριών του Barks, όχι μόνο προσφέροντάς μας μια συνέχεια, που θα μπορούσε να την είχε γράψει ο Barks, αλλά δίνοντας και μία κατάληξη στην ιστορία.

[Manitou]

Μπράβο ρε συ Κρίτων. Κάτι τέτοια είναι ο πασατεμπος για να διαβάσεις μια ιστορία. Αυτές οι ιστορίες με τη καφετέρια μου αρέσουν πάρα πολύ. Ιδίως μια με το πτυσσόμενο ποτηράκι είναι η αγαπημένη μου.

[Indian]

Το τεύχος ανοίγει την αυλαία του με (τι άλλο?) μία ιστορία του Don Rosa. Η ιστορία "Το χρηματωρυχείο" δεν είναι μία από τις πολυσέλιδες του δημιουργού,αλλά είναι ακόμα ένα διαμαντάκι στο στέμμα της τεράστιας συνεισφοράς του στα κόμικς Disney. Στο σενάριο,θα βρεθούμε στο θησαυροφυλάκιο,όπου θα γίνουμε μάρτυρες μίας συνηθισμένης σκηνής. Τα τρία ανιψάκια κι ο θείος τους ο Ντόναλντ γυαλίζουν μανιωδώς τα νομίσματα του θείου Σκρουτζ. Κι ενώ τα παιδιά δείχνουν να το απολαμβάνουν,δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον θείο τους. Ο Ντόναλντ κάποια στιγμή βρίσκει ένα νόμισμα που το πάνσοφο βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών,γράφει ότι είναι σπάνιο και συνεπώς,πολύτιμο. Έτσι του καρφώνεται μία ιδέα. Να πείσει τον τσιγκούνη θείο του να του δώσει σαν αμοιβή όποιο κέρμα του επιδείξει εκείνος. Ο Σκρουτζ δέχεται και τότε το συμπαθέστατο ναυτάκι μας θα μεταμορφωθεί σε κανονικό μεταλλωρύχο,θ'ανοίξει σήραγγα στο θησαυροφυλάκιο και θα βυθιστεί μέχρι τα τρίσβαθά του με σκοπό να βρει κέρματα,όσο πιο σπάνια γίνεται. Όταν όμως η σήραγγα καταρρέει,θα ξεκινήσει ένας αγώνας δρόμου για την διάσωσή του. Απολαύσαμε ακόμα ένα πανέμορφο σενάριο του βετεράνου δημιουργού από το Κεντάκυ. Η πλοκή (με εξαίρεση την επίσκεψη στον παλαιοπώλη) εκτυλίσσεται μέσα στους τέσσερις τοίχους του θησαυροφυλάκιου,γεγονός που μας θυμίζει ότι δεν χρειάζεται κάποιο εξωτικό μέρος για να "παραχθεί" δράση και περιπέτεια. Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι,σίγουρα η ιστορία δεν ανήκει στο top-10 των ιστοριών του Rosa,αλλά και πάλι θέτει ψηλά τον πήχη στην κατηγορία της. Όμορφη προσθήκη,η άποψη του Σκρουτζ για τις διάφορες συλλογές και την χρήση τους. Μιλούσε για νομίσματα,αλλά στόχευε στα αγαπημένα μας κόμικς. Το σχέδιο γι'ακόμα μία φορά είναι αριστουργηματικό και εξαιρετικά λεπτομερές. Ειδικά τα καρέ στις σελίδες 12 και 13,είναι χάρμα οφθαλμών.

 

Στην επόμενη ιστορία,ο Ντόναλντ θα γίνει ο "Ήρωας της κακτοφυλακής". Ο πρωταγωνιστής μας περνάει μία βραδιά με την Νταίζυ στον κινηματογράφο,παρακολουθώντας μία αστυνομική ταινία. Τότε του μπαίνει το μικρόβιο να γίνει κι εκείνος ένας αμείλικτος διώκτης του εγκλήματος. Την επόμενη κιόλας ημέρα θα παρουσιαστεί ενώπιον του αστυνομικού διευθυντή της Λιμνούπολης και θα του ζητήσει να προσληφθεί στο Σώμα. Δυστυχώς όμως ο φουκαράς δεν πληρεί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για ένα τέτοιο επάγγελμα κι απορρίπτεται. Ο διευθυντής όμως,ξέρει έναν γνωστό σερίφη σε ένα απομακρυσμένο χωριό,ο οποίος ζητάει βοηθό. Γεμάτος χαρά,ο Ντόναλντ θα σπεύσει να τον συναντήσει και να πάρει το πολυπόθητο αστέρι του. Θα διαπιστώσει όμως με θλίψη ότι ο ρόλος του θα είναι λίγο διαφορετικός απ'ότι φανταζόταν. Χαριτωμένο σενάριο που εξάρει τον άκρατο ενθουσιασμό του αγαπημένου παπιού. Φαίνεται ακόμα μία φορά ότι έχει τσαγανό κι όταν θέλει παίρνει στα σοβαρά την δουλειά του. Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι δεν αποτυγχάνει στο φινάλε,ως συνήθως. Η πλοκή μπορώ να πω ότι έβγαζε και γέλιο. Σχεδιαστικά με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό.

 

Ο Μίκυ φαίνεται να έχει κάνει έναν "Άδοξο άθλο". Η ιστορία ανοίγει με μία περίεργη σκηνή. Το διαβόητο Μαύρο Φάντασμα βρίσκεται εξουδετερωμένο στο πεζοδρόμιο,παρέα με τον πρωταγωνιστή μας,αλλά και τον Δόκτορα Στάτικ. Στο σημείο θα σπεύσει ο Επιθεωρητής Ο'Χάρα,ενώ θα κάνουν την εμφάνισή τους ο Γκούφυ,παρέα με τον Οράτιο. Όλα δείχνουν ότι ο τετραπέρατος ποντικός έχει νικήσει την σκοτεινή ιδιοφυΐα,αλλά εκείνος διατείνεται ότι δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το συμβάν. Φαίνεται λοιπόν ότι κανένας δεν τον πιστεύει κι ο καθένας δίνει την δική του εκδοχή για το πώς εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα,πάντα με τον Μίκυ σαν κεντρικό πρόσωπο. Η αλήθεια όμως κρύβεται αλλού και θα την μάθουμε στο τέλος. Πρωτότυπη ιστορία (αν και μία παρόμοια διαβάσαμε στο προηγούμενο τεύχος) που όμως παρουσιάζει σημάδια υπερβολής. Η πλοκή είναι σπονδυλωτή και μοιάζει να βλέπουμε διαφορετικές ιστορίες,ανάλογα με τους αφηγητές. Δεν μου άρεσε πάλι αυτή η αντιπάθεια που υπάρχει ανάμεσα στον Οράτιο και στον πρωταγωνιστή. Νομίζω ότι ο Μόρτιμερ θα κολλούσε καλύτερα σε αυτόν τον ρόλο. Κωμικό στοιχείο το γεγονός ότι ο Μίκυ προσπαθεί να πείσει τους πάντες ότι δεν είναι ήρωας κι εκείνοι δεν τον πιστεύουν. Το σχέδιο δεν έλεγε πολλά.

 

Δεύτερη συνεχόμενη ιστορία με πρωταγωνιστή το διασημότερο ποντίκι του κόσμου,η οποία έχει τίτλο "Νυχτερίδες & κουνούπια". Ο Μίκυ παίζει με τον Πλούτο στο πάρκο,την ώρα που ο Δήμαρχος εκφωνεί έναν από τους εκλογικούς του λόγους. Ξαφνικά η Γη σείεται και ανοίγει ένα μεγάλο ρήγμα στο έδαφος. Ο ήρωάς μας θα κατέβει να το εξερευνήσει κι έκπληκτος θα βρεθεί μπροστά σε ένα σμήνος από νυχτερίδες που απεγνωσμένα ψάχνουν διέξοδο. Οι νυχτερίδες απελευθερώνονται και τρομαγμένες,τρομάζουν με την σειρά τους,τους πολίτες. Ο Μίκυ,θα ζητήσει την συμβολή του Δόκτορα Στάτικ ,για να πάρουν τα φτερωτά θηλαστικά μακριά από την πόλη και παράλληλα να τους βρουν τροφή και στέγη. Αυτό που με έκανε να βγάλω το καπέλο σε αυτό το σενάριο είναι τα οικολογικά μηνύματα που προσπαθεί να περάσει.   Από εκεί και πέρα βλέπουμε μία παιδική πλοκή που δεν θα μου μείνει στην μνήμη. Λόγω των λίγων σελίδων που είχε στην διάθεσή της,όλα γίνονται πολύ βιαστικά. Πιστεύω ότι θα έπαιρνε περισσότερους πόντους,αν είχε γίνει πιο λεπτομερής δουλειά στο σενάριο. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

 

Στο "Μεγάλο μυστικό",θα γίνουμε μάρτυρες μία συνηθισμένης έκρηξης οργής του κυρίου Τζόουνς απέναντι στο άσπονδο γείτονά του,τον Ντόναλντ. Το περίεργο όμως είναι ότι εκείνος δεν ανταποδίδει τα πυρά και το μόνο που κάνει είναι να επιστρέψει κατηφής στο σπίτι του. Φαίνεται να έχει βαρεθεί αυτή την κατάσταση και τότε τα τρία του ανιψάκια του δίνουν μία ιδέα. Να προσπαθήσει να κάνει τον γείτονά του περισσότερο ευτυχισμένο κι ευδιάθετο. Έτσι θα σκαρφιστεί πολλές κινήσεις που δυστυχώς,όχι μόνο δεν θα καλυτερέψουν τις σχέσεις των δύο γειτόνων,αλλά θα κάνουν τον Τζόουνς να χάσει ακόμα και την ίδια του την δουλειά. Το συγκεκριμένο σενάριο πιστεύω ότι είναι ο ορισμός της πρωτοτυπίας στις σχέσεις των δύο αντρών. Ο κύριος Τζόουνς παίρνει περισσότερα πρωταγωνιστικά λεπτά στην πλοκή κι ο σεναριογράφος φροντίζει να μας γνωρίσει τους κοντινούς συγγενείς του,αλλά κι ένα σημαντικό μυστικό που δικαιολογεί την συμπεριφορά του απέναντι στον Ντόναλντ. Αρκετά έξυπνη κίνηση,θα έλεγα. Σχεδιαστικά η ιστορία ήταν καλή.

 

Ο θείος Σκρουτζ συνηθίσει να παίρνει τον "Πρωινό καφέ" του σε ένα μικρό μαγαζάκι της πόλης. Ο ιδιοκτήτης όμως κάθε πρωί που τον βλέπει απογοητεύεται κι ο λόγος είναι ότι ο φιλάργυρος πολυεκατομμυριούχος αγοράζει έναν φτηνό καφέ,παίρνει τις πρωινές εφημερίδες και στρώνεται σε ένα τραπέζι για δύο ώρες μέχρι να τις διαβάσει. Έτσι του κρατάει σε ώρα αιχμής ένα ολόκληρο τραπέζι,από τα τρία που έχει όλα κι όλα στο μαγαζί του. Μαζί με την ανιψιά του,που δουλεύει κι εκείνη στην καφετέρια,θα προσπαθήσουν να σκεφτούν οτιδήποτε προκειμένου να τον απομακρύνουν ευγενικά από το μαγαζί,χωρίς όμως να παρεξηγηθεί. Όλες τους οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό,μιας κι ο Σκρουτζ καταφέρνει να βγαίνει συνέχεια από πάνω. Αφήστε που με την συμπεριφορά τους αυτή,κινδυνεύουν να χάσουν και τους υπόλοιπους θαμώνες. Τι θα σκεφτούν σαν έσχατη λύση? Και θα πετύχει? Μιλάμε για ένα σενάριο που σε καμία περίπτωση δεν αναδεικνύει την δράση και την περιπέτεια,αλλά σίγουρα αναδεικνύει την ευστροφία και το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Σκρουτζ. Βέβαια δεν μπορώ εδώ να του δώσω δίκιο,αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση. Η τραγική φιγούρα του συμπαθούς ιδιοκτήτη της καφετέριας,ενίσχυε το κωμικό στοιχείο (σαν να λέμε ότι γελάμε με τον πόνο του άλλου ). Εξίσου χιουμοριστικό ήταν και το φινάλε. Το σχέδιο με ικανοποίησε,χωρίς όμως να είναι το αριστούργημα.

 

Ποιος θέλει μία βόλτα στην θάλασσα?     Φαντάζομαι οι περισσότεροι. Αυτό φροντίζει να κάνει η επόμενη ιστορία που έχει τίτλο "Ένα διαμάντι στον βυθό". Οι διάσημοι και πονηροί Μουργόλυκοι φαίνεται ότι άφησαν πίσω τους το ζοφερό και παράνομο παρελθόν τους,έχουν αγοράσει μία τράτα και επιδίδονται στο ψάρεμα για να βγάλουν τα προς το ζην. Έτσι τουλάχιστον δείχνουν. Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Τις προάλλες είχαν κλέψει ένα τεράστιο διαμάντι από ένα σπίτι,αλλά καταδιωκόμενοι από την αστυνομία,αναγκάστηκαν να το πετάξουν στην θάλασσα. Τώρα λοιπόν έχουν αρχίσει τις έρευνες για να το εντοπίσουν ξανά. Αυτό βέβαια δεν είναι πρόβλημα. Οι μεγαλύτεροι μπελάδες έρχονται από την στιγμή που το βρίσκουν και...το ξαναχάνουν. Αρκετά διασκεδαστικό σενάριο,στο οποίο ο αναγνώστης συμπονά την γνωστή μας συμμορία για την απύθμενη ατυχίας της. Η πλοκή είναι κλιμακούμενη,αν και το συγκεκριμένο μοτίβο είναι σύνηθες. Το φινάλε ήταν αναμενόμενο,αλλά χιουμοριστικό. Το σχέδιο επίσης μού άρεσε.

 

Κλείνουμε με την ιστορία "Θησαυροί σε τιμή ευκαιρίας". Ο Ντόναλντ έχει αποκτήσει ένα καινούργιο χόμπυ που του έχει μετατραπεί σε εμμονή. Δεν αφήνει κανένα παζάρι που να μην το επισκεφτεί κι αγοράζει χίλια δύο αντικείμενα που του είναι πρακτικά άχρηστα,με αποτέλεσμα να έχει μετατρέψει το σπίτι του σε αποθήκη. Μάλιστα δεν διστάζει να κοντραριστεί με άλλους συλλέκτες που έχουν την ίδια μανία και οι καβγάδες είναι ομηρικοί. Αυτή του η συμπεριφορά φαίνεται να έχει ενοχλήσει την Νταίζυ και τα τρία του ανίψια,που αποφασίζουν να λάβουν δραστικά μέτρα. Τον πείθουν να βγάλει τα αποκτήματά του στο πεζοδρόμιο και να κάνει κι εκείνος ένα παζάρι. Φαίνεται όμως ότι η "ασθένειά" του δεν έχει θεραπευτεί πλήρως. Κι εδώ έχουμε ένα όμορφο σενάριο με πολλές κωμικές σκηνές. Ο αναγνώστης παρατηρεί μία πραγματικότητα της Αμερικής,όπως είναι τα αυτοσχέδια παζάρια έξω από τα σπίτια. Μπορεί να κάνω λάθος,αλλά κάτι τέτοιο συμβαίνει,ως επί το πλείστον,εκεί. Αυτή η περιγραφή μού θύμισε τις ιστορίες του θείου Carl,που είχαν την ίδια φιλοσοφία (ήταν περισσότερο Αμερικάνικες). Το φινάλε θα μας αφήσει σε ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη. Και σε αυτή την ιστορία έχουμε ένα ικανοποιητικό και λεπτομερές σχέδιο.

 

   

[Manitou]

Τελικά όντως άξιζε η διαφήμιση στην ιστορία "πρωινός καφές". Απλά η καλύτερη ιστορία που έχω διαβάσει στο κόμιξ της Ρόσα εποχής (εντάξει εκτός του Ρόσα).

[PhantomDuck]

Εμένα πάλι δεν με ενθουσίασε η ιστορία. Την διάβασα σε αμερικάνικο σκαν, ίσως να έχασα δηλαδή κάποια πετυχημένη μετάφραση, όμως και πάλι, έχω διαβάσει μπόλικα αμερικάνικα και δεν με εμπόδισαν να χαρώ μία καλή ιστορία. Η συγκεκριμένη μου φάνηκε αδιάφορη, δεν είχε κάτι που να με ενθουσιάσει, και είναι κρίμα επειδή είχε τα φόντα να είναι πετυχημένη. Η αλήθεια είναι πως από τους «επίγονους» του Barks, δεν με ενθουσιάζει σχεδόν κανείς (πλην του Rosa εννοείται). Μόνο μερικές από τις 10σέλιδες των Jippes / Milton μου φαίνεται πως περνάνε το στυλ του Barks, και αυτές όχι πάντα. Ίσως να φταίει πως επειδή είναι σε «στυλ Barks», μου έρχεται στο μυαλό κατ' ευθείαν ο ίδιος ο Παπιάνθρωπος, κάτι στο οποίο προφανώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.

 

Ίσως πάλι απλά να μην είναι ο Korhonen για τα γούστα μου . Η μόνη του ιστορία που θυμάμαι να μου άρεσε, είναι η «Again and Again» (αδημοσίευτη στην Ελλάδα). Είναι σε στυλ Twilight Zone / Η μέρα της μαρμότας, που ο Ντόναλντ ζει και ξαναζεί κάθε φορά την ίδια ημέρα. Μόνο το σενάριο είναι δικό του, ίσως και γι' αυτό να μου άρεσε .

[Μενίγ Πουαγώ]

Πέμπτη πολύ πρωί 8 Νοεμβρίου του Σωτήριου έτους 2018 Μετά Χριστόν κατάφερα να βρω χρόνο ο καψερός κλιβανιστής ώστε να καταθέσω και εγώ την ταπεινή μου άποψη για το πεντηκοστό δεύτερο (52) μηνιαίο τεύχος του ΚΟΜΙΞ περιόδου Βου... Εξώφυλλο δια χειρός Ρόσα και scanner ενός συνκομιξόφιλου με μεγάλη αδυναμία στα friskies...  ( @albertus magnus).

 

Το εκατοστάφυλλον τευχίδιον δε σπάει την παράδοση των οχτώ (8) ιστοριών που μας έχει συνηθίσει... Καλό ή κακό ,αν και δυστυχώς ξέρουμε προς τα που γέρνει η ζυγαριά, θα μας το δείξει η νεκροψία-νεκροτομή.

"Το χρηματορυχείο."

Τρία παπάκια και ο θείος τους γυαλίζουν νομίσματα στο θησαυροφυλάκιου του βαθύπλουτου Θείου τους. Έξαφνα ο γιός της Βολκάνας και του Μπαρούτη Ντακ ανακαλύπτει ότι τα σπάνια νομίσματα μπορύν να τον οδηγήσουν στην συνταξιοδότηση. Οπότε κάνει μία συμφωνία με τον Θείο του. Ο οποίος ρισκάρει μπας και διδάξει κάτι στον υιό της αδελφής του.

Εντυπώσεις.

Μία ορχήστρα μόνος του για άλλη μία φορά ο Ντον. Ευαισθησίες και πανέμορφα διδάγματα σε μία ιστορία νομισματικής τρέλας με υπέροχο σχέδιο. 

"Ο ήρωας της κακτοφυλακής."

Ο Ντόναλντ μετά από μία αστυνομική ταινία που παρακολούθησε με την Νταίζυ αποφάσισε ότι ο προορισμός του είναι μία καριέρα στην αστυνομία. Ο Αρχηγός όμως του τοπικού τμήματος του λέει ότι δε διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα. Τον στέλνει όμως στην έρημο να προστατεύσει τους κάκτους βοηθώντας τον τοπικό Σερίφη. 

Εντυπώσεις.

Όπου τα καταφέρνει αξιόλογα. Σίγουρα υπάρχουν πολύ καλύτερες με πρωταγωνιστή το παπί μας. Αλλά ήτο κάπως καλύτερη από ότι περίμενα.

"Άδοξος άθλος."

Το Μαύρο Φάντασμα βρίσκεται εκτός μάχης και  Μίκυ γίνεται ήρωας στα μάτια των φίλων του και της Αστυνομίας. Κανείς δε τον πιστεύει και όλοι λένε την δική τους εκδοχή των γεγονότων.

Εντυπώσεις.

Το σχέδιο και το σενάριο τα αφήνω ασχολίαστα. Πονέσανε τα μάτια μου από αυτά που βλέπανε και διάβαζαν. Από όλη την ιστορία άξίζει μόνο το τελυταίο καρέ. Η ιστορία προσπαθεί να διακωμωδήσει ,άστοχα όμως, την ανάγκη παρουσίασης ηρώων στην εποχή μας έστω και κατασκευασμένους.

"Νυχτερίδες και κουνούπια."

Από την Δημαρχιακή ομίλια στον σεισμό, έπειτα στην σπηλαιολογία και στην απελευθέρωση νυχτερίδων. Συνεχίζουμε με τον αγώνα διάσωσής τους από τους μανιασμένους πολίτες που απειλούν τον Δήμαρχο αν δε τις διώξει. Μίκυ και Δρ. Στάτικ on the bat-rescue.  

Εντυπώσεις.

Επίσης η ιστορία κλείνει με τους πολίτες να πληρώνουν για να δουν τις νυχτερίδες που τους τρόμαζαν ελάχιστα καρέ πριν. Βγάλατε νόημα; Αν όχι είστε φυσιολογικοί. Ιστορία που χρίζει ανάλυσεις για να προστατευτεί ο κόσμος!!!   Επίσης οτίτλο αναφέρει και κουνούπια. Ήταν έξυπνα και εξαφανίστηκαν πριν καν αρχίσει η ιστορία!!!

"Το μεγάλο μυστικό."

Η επίθεση του Τζόουνς δεν διεγείρει την ανάλογη αντίδραση από τον Ντόναλντ. Μέχρι που τα ανηψάκια του του ανοίγουν τα μάτια. Το μεγάλο μυστικό αποκαλύπτεται. Ο Ντόναλντ όμως το αγνοεί και προσπαθεί να βοηθήσει τον Τζόουνς σύμφωνα με τις υποδείξεις των ανηψιών του. 

Εντυπώσεις.

Η κεντρική σεναριακή ιδέα θεωρώ πως είναι αρκετά καλή. Η υλοποιήση της όμως και το σχέδιο την κατέστρεψαν. 

"Πρωινός καφές."

Το στέκι του Τζο κάνει υπέροχο καφέ. Ένας γνωστός μας κροίσος ,με καβούρια στις τσέπες, κάνει κατάληψη στο καλύτερο τραπέζι κάθε πρωί. Οπότε ο Τζο χάνει λεφτά. Με την ανηψιά του έχουν δοκιμάσει τα πάντα. 

Εντυπώσεις.

Μακράν η καλύτερη ιστορία του τεύχους μετά του Rosa. Το λέω αυτό χωρίς να έχω διαβάσει τις δύο τελευταίες...  

"'Ενα διαμάντι στον βυθό."

Οι Μουργόλυκοι χρησημοποιούν την αλιεία ως κάλυψη για να βρουν το διάμαντι που έριξαν στο νερό εξ' αιτίας της Ακτοφυλακής. Λογαριάζουν όμως χωρίς το καραβόσκυλο. 

Εντυπώσεις.

Το μόνο εντυπωσιακό από όλη την ιστορία είναι η μανία του κύνου για τους ιχθείς.

"Θησαυροί σε τιμή ευκαιρίας."

Η συλλεκτική μανία του Ντόναλντ έχει φε΄ρει Ντάιζυ και ανήψια στα όρια τους. Επίσης η Ρίτα ,άλλη μουρλή και αυτή, δε τον αφήνει σε χλωρό κλαρί. 

Εντυπώσεις.

Μόνο δύο απορίες. Πως ένα μικρό σπίτι τα χωράει όλα αυτά και που βρίσκει τα λεφτά ο Ντόναλντ. Άντε ,επειδή είμαι στις καλές, μου να προσθέσουμε στα θετικά την προσπάθεια αρραβωνιαστικιάς και ανηψιών να τον συνετίσουν. 

Κλείνοντας...

Δύο καλές ιστορίες και έξι μέτριες. Τυχαίο; Καθόλου. Αναμενόμενο; Φυσικά. 6.5/10...  Τι είπατε; Είμαι πολύ επιεικής; Φυσικότατα!!!