O Σταύρος Κιουτσιούκης είναι το “κίτρινο αγόρι” και σχεδιάζει κόμικ που αποθεώνουν τη γυναίκα [Φάκου Έλενα, Marie Claire, 25/09/2018]

[GeoTrou]

 

Καθώς έκανα τη βόλτα μου στην έκθεση Comicon το μάτι μου έπεσε πάνω στα έργα ενός διαφορετικού σκιτσογράφου. Ο ίδιος ήταν εξαιρετικά απορροφημένος από το να υπογράφει τις δημιουργίες του και ο κόσμος τριγύρω ήταν πολύς. Σταμάτησα και άρχισα να κοιτώ τη δουλειά του. Εκστασιάστηκα.

 

 

Βρισκόμουν μπροστά σε έναν τύπο που έκανε τέχνη το φετίχ του, ακριβώς όπως και ο Quentin Tarantino -με τον οποίο παρεπιπτόντως έχουν και το ίδιο φετίχ: Eίναι πελματολάγνοι- ενώ είχε ταυτόχρονα μια χιουμοριστική πλευρά και όλα αυτά μαζί μέσα σε ένα πραγματικά ευγενικό πλαίσιο. Ήταν ο Σταύρος Κιουτσιούκης, ή αλλιώς το κίτρινο αγόρι, που ευτυχώς για όλους μας έκλεισε το φαρμακείο του και συνέχισε να σχεδιάζει κόμικ.

 

 

Με ξάφνιασε ευχάριστα όταν κάποτε μου έκανε μια πολύ όμορφη έκπληξη και με ζωγράφισε εμπνευσμένος από μια φωτογραφία μου: Eγινα ένα πανέμορφο gothic κόμικ με την υπογραφή του!

 

 

Mε αφορμή την κυκλοφορία του ημερολογίου του για το 2019, με τίτλο “Το πιο τσαντισμένο ημερολόγιο της χρονιάς” μέσα στο οποίο υπάρχουν “12 κορίτσια τσαντισμένα και 12 καλοί λόγοι” και τη φράση με την οποία συνόδευσε το promo του η οποία ήταν “Γιατί η Μαρί Κλαιρ είναι μια γυναίκα με νεύρα. Εσύ…” κατάλαβα ότι ήρθε η στιγμή το “κίτρινο αγόρι” να φιλοξενηθεί στο marieclaire.gr:

 

 

Θα ήθελα να μάθω την προσωπική σου ιστορία: Που γεννήθηκες, που μεγάλωσες και όσα έκανες μέχρι να αποφασίσεις να γίνεις σκιτσογράφος.

 

Γέννημα θρέμα Θεσσαλονικιός! Μεγάλωσα στις δυτικές συνοικίες και Συκιές. Την τάση μου στο σχέδιο την ανακάλυψα νωρίς, μιας και πολύ γρήγορα πέφτει στα χέρια ενός παιδιού ένα μολύβι πάντα. Οι γονείς μου (μηχανικός αυτοκινήτων και νηπιαωγός) δεν είχαν ποτέ κάποια σχέση με το σκίτσο, αλλά δεν με αποθάρυναν κιόλας. Μετά το σχολείο φοίτησα στην Φαρμακευτική ΑΠΘ, όπου και εξάσκησα ποερισσότερο τις ικανότητές μου στα κόμικ. Υπήρξα κάκιστος φοιτητής και αργότερα μετριότατος φαρμακοποιός, ενώ δεν εγκατέλειψα ποτέ την διαρκή αναζήτητηση στον χώρο του σκίτσου.

 

Το πρώτο μου κόμικ (Yellow Boy 1) εκδόθηκε από την 9ηΔιασταση πριν περίπου 12 χρόνια, ενώ ήδη νωρίτερα τύπωνα μόνος μου αυτοεκδόσεις με την επωνυμία zart_corps (προσοχή στην κάτω παύλα). Έκτοτε έχω κυκλοφορήσει αρκετά φανζινς, 16 κόμικ άλμπουμς και έχω συμμετάσχει σε αρκετές ανθολογίες.

 

Εργάστηκα ως φαρμακοποιός, άνοιξα δικό μου φαρμακείο και το έκλεισα σε λιγότερο από 5 χρόνια, όταν πλέον ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είχα κανέναν λόγο ως άνθρωπος να είμαι κομμάτι αυτού του χώρου. Έτσι πήρα ένα μεγάλο “διαζύγιο” με την επιστήμη και την δουλειά αυτή οριστικά και αμετάκλητα. Εκτοτε συνεχίζω μόνο ως σκιτσογράφος και δημιουργός κόμικ επαγγελματικά πλέον.

 

 

Πρέπει να αγαπάς πραγματικά τις γυναίκες και αυτό το εκφράζεις μέσα από την τέχνη σου. Θα ήθελα να μάθω ποια είναι η σχέση σου και η σκέψη σου για το άλλο φίλο.

 

Δεν είμαι κανένας ακτιβιστής ή κάτι τέτοιο αναφορικά με τα γυναικεία δικαιώματα, αλλά ένας καλός φίλος των γυναικών και θαυμαστής όσων πρεσβεύετε. Θα βρείτε πάντοτε την τέχνη μου κι εμένα στο πλευρό σας, για την ακαταμάχητη γοητεία που μου ασκούν τα γενικά, αλλά και ειδικά χαρακτηριστικά σας. Οπότε ναι, αγαπώ την γυναίκα για όσα είναι και προσπαθώ μέσα από τα κόμικ μου να ακούσω και να σεβαστώ τα δικά της θέλω, έναντι των αντρικών που μοιραία προβάλλονται από την δική μου ματιά. Δεν θα χαρακτήριζα λοιπόν τις δουλειές μου girly αλλά girls friendly (ελπίζω).

 

 

Δεν έχεις κρύψει ότι είσαι φετιχιστής. Εξήγησε σε όσους μας διαβάζουν ποια είναι η αδυναμία σου και πως σε εμπνέει καλλιτεχνικά.

 

Εχω αρκετούς φετιχισμούς ειναι η αλήθεια και συχνά γυρίζουν γύρω από το διαφορετικό και την ασυμβατότητα με τα στερεοτυπα. Αγαπάω οτιδήποτε σας έχουν πείσει ότι είναι “λάθος” με κάποιον τρόπο. Πέραν αυτού έχω μια σοβαρή μονομανία με τα γυναικεία πέλματα. Είμαι ποδολάγνος ή ακόμη καλύτερα πελματολάγνος. Πρόσφατα κυκλοφόρησε απο την Jemma Press και μια ανθολογία σκίτσων μου με θέμα τον ερωτισμό του γυναικείου πέλματος με τον τίτλο ΠΑΤΟΥΣΑΚΙΑ. Παράλληλα σε όλα τα ερωτικά μου κόμικ θα βρειτε αναφορές στο φετίχ μου, πάντα με γλυκό τρόπο και αγαπησιάρικο ερωτισμό. Αυτό πρεσβεύει και η ερωτική μου τέχνη εν γένει.

 

 

Πως τα περνάει ένας σκιτσογράφος στην Ελλάδα σήμερα; Μπορεί να επιβιώσει οικονομικά; Και πως;

 

Δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα, αλλά αν το θες πραγματικά και (χωρίς να κάνεις εκπτώσεις) το κυνηγάς, επιβιώνεις έστω και χωρίς υπερβολές. Πάντως η αποψή μου είναι πως ο καλλιτέχνης πρέπει να καθιερώνει ένα προσωπικό ύφος και να “πουλάει” το έργο του, χωρίς να περιμένει να του ζητιέται. Εξάλλου είναι και ένας λόγος που πλέον ρητά και κατηγορηματικά δεν κάνω σενάρια και σκέψεις τρίτων, αλλά υποστηρίζω μόνο την δική μου γραμμή.

 

 

Ξέρεις από βέσπα και έχεις και με αυτή το κόλλημά σου. Θα μας κάνεις μια παρουσίαση και γι αυτή τη μεγάλη κυρία;

 

Πρόκειται απλά για ένα χόμπυ, το οποίο έχει εξελιχθεί σε συλλεκτική μανία και αγάπη. Δεν είναι τίποτα περισσότερο όμως από αυτό, χωρίς ποτέ να κατακτά την βασική προτεραιότητα μου. Απλά θα έχω πάντα πολλές βέσπες ελπίζω, έστω κι αν είναι παροπλισμένες σε κάποια αποθήκη. Δυστυχώς δεν είμαι μεγιστάνας του τίποτα ?

 

 

Τα έργα σου έχουν δυο κυρίως προσανατολισμούς: Τον ερωτικό και το χιουμοριστικό. Σε ποιο κοινό τελικά μπορείς να πεις ότι απευθύνεσαι;

 

Απευθύνομαι καθαρά σε ενήλικο κοινό, είτε μέσα από τα ρομαντικά πορνογραφήματά μου, είτε μέσα από το μαύρο και ενίοτε σκληρό χιούμορ που χρησιμοποιώ. Γενικά και στις δύο εκφάνσεις μου θα συναντήσει κανείς και τα δύο στοιχεία, απλά σε άλλη αναλογία. Ουσιαστικά γράφω παραμύθια, μόνο που οι δικές μου πριγκίπισσες και οι πρίγκιπές μου κάνουν έρωτα και τρώνε τηγανητές πατάτες.

 

 

Εκτιμά ο Έλληνας τα κόμικ; Ποια είναι η παιδεία του σχετικά με αυτή την τέχνη;

 

Τα κόμικ στην Ελλάδα είναι σε άνθιση και από άποψη δημιουργίας και από άποψη κοινού. Νομίζω πως ναι, μεγάλο μέρος του κόσμου αρχιζει να τα εκτιμά ολοένα περισσότερο, λόγω και της προβολής τους πλέον στα social media.

 

 

Τι θα συμβούλευες ένα παιδί που θέλει να ακολουθήσει το επάγγελμα σου;

 

Ό,τι θα συμβούλευα όποιο παιδί μου έλεγε πως θέλει να κάνει οτιδήποτε σύννομο και χωρίς φασολάκια. Να μην χάνει χρόνο.

 

 

Ποιο είναι το motto σου;

 

“και πού είναι το κορίτσι;!!! Χωρίς κορίτσι ΔΕΝ υπάρχει ιστορία!” (είναι αυτό που λέω πάντα όταν διαβαζω ιστορίες που το κορίτσι που όλοι πρέπει να ερωτευτούμε, απουσιάζει)

 

 

Μίλησέ μας για το ημερολόγιο του 2019 με τα 12 πολύ θυμωμένα κορίτσια. Πως σου ήρθε η ιδέα και πως εμπνεύστηκες για κάθε ένα από αυτά;

 

Πρόκειται για ένα ημερολόγιο όπου κάθε μήνας είναι ένα οργισμένο κορίτσι μαζί με ένα επιχείρημα για να έχει νεύρα. Τα γυναικεία νευράκια είναι συχνά θέμα σχολιασμού και αποτελούν ένα στερεοτυπικό πείραγμα των αντρών. Παρόλα αυτά θεωρώ πως η ομορφιά των γυναικείων χαρακτηριστικών κρύβεται ακόμη κι εκεί και δεν βρίσκω τον λόγο να εκτιμώ τις γυναίκες πότε πότε. Προτιμώ το συνέχεια. Είναι ένα μικρό διασκεδαστικό ημερολόγιο που θα βρείτε σε κόμικ βιβλιοπωλεία. Τα πρόσωπα είναι ασαφή, αλλά σίγουρα οι περισσότερες μπορείτε να ταυτιστείτε με κάποιο απ αυτά.

 

 

Πηγή

 

[germanicus]

σοκάρομαι. Αλλο ένα ωραίο και ενδιαφέρον αρθράκι.  

 

 

[GeoTrou]

Κι εγώ το βρήκα αρκετά καλό. Τολμώ να πω ότι η κυρία του Marie Claire έβαλε τα γυαλιά σε δημοσιογράφους «σοβαρότερων» εντύπων  

[germanicus]

μπορεί. Παίζει όμως εξαιρετική μπάλα και ο Κιουτσιούκης.  

 

 

 

edit βέβαια παίζει μεγάλη μπάλα και όποιος διάλεξε τις εικόνες. Που αυτό μάλλον το έκανε η δημοσιογράφος.

[GeoTrou]

Σαφέστατα παίζει μπαλίτσα κι ο Q-τσιουκης