BATMAN: WHITE KNIGHT [ SEAN MURPHY ]

[DaDiRa]

 

 

Τι θα γινόταν αν ο Τζόκερ ανακτούσε την ψυχική του υγεία; Αν λογικευόταν πλήρως και χρησιμοποιούσε όσα μέσα έχει για να κερδίσει τους ανθρώπους του Gotham και να τους δείξει ότι αυτός και ο Batman δεν διαφέρουν τόσο; Αυτό, μαζί με πολλά άλλα στοιχεία από τον μύθο του Batman/Joker πραγματεύεται ο Sean Gordon Murphy στο Batman: White Knight. Έχουμε μια ιστορία εναλλακτικής πραγματικότητας όπου ο Batman, λόγω προσωπικών προβλημάτων, έχει αρχίσει να ξεφεύγει, να εκμεταλλεύεται την ανοχή που του δείχνει ο νόμος, όντας απερίσκεπτος και βίαιος. Ταυτόχρονα, ο Joker - που θεραπεύεται και πλέον αποκτά το όνομα Jack Napier - δουλεύει προς την αθώωση του και αρχίζει να στρέφει το Gotham εναντίον του Batman, δείχνοντάς του τη δική του οπτική της ιστορίας τους.

 

 

Δεν είναι τόσο πολύ κόμικ για τον Batman (White Knight άλλωστε δεν είναι αυτός). Ο ίδιος, αν και προφανώς παίζει σημαντικό ρόλο, δεν έχει την ευκαιρία να αναπτυχθεί ιδιαίτερα σαν χαρακτήρας. Ο Murphy, βασισμένος στον μύθο που ήδη γνωρίζουμε για τον Σκοτεινό Ιππότη, καταπιάνεται περισσότερο με τη σχέση του Joker με το Gotham, την Harley Quinn και τον Batman. Και θα έλεγα πως αυτά είναι τα τέσσερα πράγματα με τα οποία ασχολείται αυτό το κόμικ. Φυσικά συναντάμε όλους τους γνωστούς χαρακτήρες του Gotham, το Batman Family, το GCPD, όλους τους κακούς, αλλά και έναν νέο (σχέδον) χαρακτήρα (και δεν εννοώ τον Jack Napier...).

Τα πρώτα τεύχη είναι κάπως πιο φορτωμένα, με αναφορές στην πολιτική και τα media, νομικά κόλπα και τρικ δημοσιότητας, και ενώ τα βρήκα πολύ ταιριαστά για εισαγωγή, μπορεί κάποιους να τους απωθήσουν. Είναι πυκνογραμμένη σειρά, σε κάθε τεύχος γίνονται πολλά πράγματα και κρατάει ρυθμό μέχρι το τέλος. Πολύ σύντομα, όταν ο Murphy έχει χτίσει τα γερά θεμέλια που θέλει για την ιστορία του, αρχίζει η δράση, οι καταδιώξεις, η ένταση. 

 

Αν και το σενάριο μου άρεσε πάρα πολύ, μια σημαντική ένσταση που ίσως να έχουν όσοι ισχυριστούν το αντίθετο είναι το πόσο πειστικά είναι όλα αυτά που συμβαίνουν στο κόμικ, πόσο ταιριάζουν στα κίνητρα και το ύφος των χαρακτήρων. Η αλήθεια είναι πως το γράψιμο του Murphy σηκώνει λίγο ακόνισμα. Δίνει πολύ μεγαλύτερη σημασία στο τι θέλει να πει παρά στο να το κάνει να φαίνεται οργανικά δεμένο με την υπόθεση. Έτσι, κάποιοι χαρακτήρες καταλήγουν να λυγίζουν κάτω από το βάρος της υπόθεσης. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι ιδιαίτερα συχνό στην έκταση του κόμικ, αλλά καταλαβαίνω γιατί θα μπορούσε να απωθήσει μεγάλη μερίδα Μπατμανικών και όχι μόνο. Πάντως για εμένα, που σίγουρα δεν είμαι παιδεμένος με τα κόμικ του Batman, δούλεψε πολύ καλά.

 

 

Το σχέδιο του, ωστόσο, είναι άψογο! Μαζί με το εξαιρετικό χρώμα του Matt Hollingsworth του δίνω ένα 10/10 και θεωρώ πως είναι από μόνο του λόγος να ασχοληθείς με το κόμικ. Το χαρακτηριστικό του σχεδιαστικό στυλ ταιριάζει απόλυτα με την αισθητική του Gotham. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Murphy ξέρει να σχεδιάζει πολύ καλά και φροντίζει να το δείξει από την αρχή μέχρι το τέλος. Από τους χαρακτήρες, τα πρόσωπα, τα τοπία και τη δράση μέχρι τα κτήρια και τα οχήματα (από το κόμικ παρελαύνουν τουλάχιστον τέσσερα Batmobiles και άλλα αυτοκίνητα, μηχανές και... πύραυλοι), είναι όλα σαν να βγήκαν από προσεγμένο artbook με θέμα το Gotham. Κάτι άλλο που θέλω να σχολιάσω είναι τα ηχητικά εφέ. Δεν γνωρίζω αν είναι πρωτότυπα ή αν χρησιμοποιεί κάποια έξυπνη τακτική, αλλά πρώτη φορά κάθισα και παρατήρησα τόσο πολύ τα ηχητικά εφέ ενός κόμικ. Τα εξώφυλλα είναι επίσης πανέμορφα, ιδιαίτερα τα Variants.

 

Έχει τα χαρακτηριστικά να γίνει "κλασσικό". Δεν ξέρω αν θα γίνει, αυτό θα το αποφασίσει ο χρόνος. Ελπίζω ότι αργά ή γρήγορα θα το δούμε και στα Ελληνικά. Το κόμικ ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2017 και ολοκληρώθηκε τον περασμένο Μάιο με 8 τεύχη. Τον ερχόμενο Οκτώβριο θα συλλεχθεί σε τόμο.

 

Περισσότερος Sean Gordon Murphy:
PUNK ROCK JESUS

THE WAKE

[GeoTrou]

Εξαιρετική παρουσίαση DaDi!

[tsekouri]

το άφησα κάπου στο τεύχος 6 αν θυμάμαι καλά, για να το πιάσω απο την αρχή μόλις ολοκληρωθεί, μιας και η αναμονή ενός μήνα κάθε φορά μου άφηνε κενά.

Όντως πολυ ωραία δομημένο, καλογραμμένο, με ένταση, με πολύ δυνατούς διαλόγους και κλασσικό σχέδιο Μέρφυ.

Το οποίο σχέδιο έιναι πολύ χαρακτηριστικό και λεπτομερές, αλλά έχω μια ένσταση. Τα πρόσωπα στα κόμικ που ζωγραφίζει ο Μέρφυ μου φαίνονται όλα ίδια.

Όσο για το άλλο που λες οτι οι χαρακτήρες λυγίζουν υπό το βάρος της υπόθεσης και ξεφεύγουν από το κλασσικο τους μοτίβγια μένα πάει στα θετικά, μια και η ιστορία είναι elseworld, και ο καλλιτέχνης προφανώς είχε το ελεύθερο να αλλάξει κάπως το origin, τα κίνητρα, και την ψυχοσύνθεση των ηρωών για να εξυπηρετήσει την ιστορία που είχε στο μυαλό του, αλλιώς θα ήταν μέσα στο main storyline.

Γενικά είναι από τα αγαπημένα μου κόμιξ των τελευταίων χρόνων, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.

[DaDiRa]

SEAN MURPHY Returns with BATMAN: CURSE OF THE WHITE KNIGHT

Murphyverse, λοιπόν.

 

Edit: