ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 216 [Η υπόσχεση του κλέφτη]

[Kriton]

• Η υπόσχεση του κλέφτη
  Η ΤΡΟΥΝΤΥ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΗΤ ΝΑ ΤΗΣ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΕΙ ΜΙΑ ΤΙΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΜΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ.
• Διακοπές με ωράριο
  Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΑΝΑΖΗΤΑ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΘΕΡΕΤΡΟ ΤΟΥ.
• Οι βασιλιάδες τής μοδας
  ΕΝΑΣ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ, ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΥΨΗΛΗΣ ΡΑΠΤΙΚΗΣ, ΚΑΙ ΔΥΟ ΓΚΑΦΑΤΖΗΔΕΣ ΜΟΔΙΣΤΡΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΟΥΣΚΕΜΑ.
• Η τραγωδία
  ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ, ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΕ ΣΤΟΜΦΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΣΧΗΜΟ ΤΕΛΟΣ.
• Περί τσιχλόφουσκας
  ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ, ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΕΝΔΕΚΑΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, Η ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΓΚΑΦΑ ΕΝΟΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑΣ.

Επεξεργασία Αυγούστου 28, 2018 από Kriton

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #216 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον φίλτατο @leonidio).



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) 

Ιστορίες.

"Η υπόσχεση του κλέφτη."

Η Τρούντυ παίζει τέννις στο πιο αριστοκρατικό τέννις-κλαμπ του Μίκυ Σίτυ.

Στο οποίο έγινε μέλος χάρη στις άριστες συστατικές επιστολές της. Το πως τις απέκτησε το γνωρίζουμε όλοι. Αν και έχασε 6-0 από την Κόμησσα που είναι σύζυγος του Δούκα Ντε Σνομπ Προέδρου της κεντρικής τράπεζης. Η Κόμησσα την συγχαίρει για την αθλητική της άμιλλα. Την ρωτάει αν ο άντρα της σχολείται και αυτός με το τέννις. Η Τρούντυ της αναφέρει ότι ασχολείται με εναλλακτικές μεθόδους άθλησης που επίσης γνωρίζουμε όλοι καλά. Η Τρούντυ γυρνάει απογοητευμένη στο σπίτι.

Εκεί βρίσκει τον Πητάκο της να σχεδιάζει με ενθουσιασμό το νέο του κόλπο. Βλέπει όμως την συμβία του ανήσυχη και την ρωτάει τι έχει. Εκείνη του αποκαλύπτει ότι δε μπορεί να τον παρουσιάσει στις φίλες της στο κλαμπ με την "επαγγελματική" ιδιότητα του παράνομου. Ο Πητ απογοητεύεται όταν του ζητάει να βρει μία τίμια δουλειά. Επειδή όμως μεταξύ κατεργαραίων δεν υπάρχρει ειλικρίνεια του ζητάει να δώσει τον λόγω της ληστρικής του τιμής. Η επιλογή για τον Πητ είναι ,δυστυχώς, μονόδρομος. Υπόσχεται ότι θα κάνει μία και μοναδική προσπάθεια. 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αρνηθεί συνεργασία σε τρεις συναδέλφους ενώ στο ενδιάμεσο ταλαιπωρεί την υπάλληλο του γραφείου ευρέσεως εργασίας. Εν τέλει βρίσκει την ιδανική εργασία ως συμβουλος συστημάτων ασφαλείας σε ένα γραφείο που ασχολείται με τέτοιου είδους μεταφορές. Επειδή η φήμη του προηγείται μόνο και μόνο η είσοδός του έθεσε τους πάντες σε συναγερμό. Αφού δόθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις έπιασε αμέσως δουλειά. Πράγματι η πείρα και η εμπειρία του βρήκαν εύφορο έδαφος και ο Πητ έγινε πολύ συμπαθής στους συναδέλφους του. Οι ιδέες του είναι πολύ πρακτικές και χρήσιμες.

Μερικές φορές όμως το να είσαι τόσο καλός στην δουλειά σου έχει αντίθετα απότελεσματα. Ο Διευθυντής τον καλεί στο γραφείο του για να του δώσει τον μισθό και μία συστατική επιστολή διότι δε χρειάζεται πλεόν τις υπηρεσίες του. Έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος και καλυμμένος σε όλους τους τομείς. Ο Πητ όμως μόνο στεναχωρημένος δεν είναι. Διότι με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Είναι εντάξει απέναντι στην Τρούντυ και μπορει πλέον να γυρίσει στις παλιές καλές (για εκείνον) συνήθειές του.

      

"Διακοπές με ωράριο."

Η οικονομική κρίση χτύπησε και την Λιμνούπολη με αποτέλεσμα όλες οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα να μη πηγαίνουν καθόλου καλά. Λόγω καλοκαιρινής περιόδου δε γίνονται ούτε παραθεριστικά ταξίδια με αποτελέσμα ο Σκρουτζ να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Το παρελθόν όμως έρχεται να τον βοηθήσει. 

"Οι βασιλιάδες της μόδας."

Φέθρυ και Ντόναλντ γίνονται οι βασιλιάδες της μόδας. Αλλά όπως είθιστε η άνοδος ακολουθεί την πτώση. Δυστυχώς οι απόπειρες αποφυγής της δε στέφθηκαν με επιτυχία. Οπότε για άλλη μία φορά η φυγή είναι η μόνη λύση.

"Η τραγωδία."

Δολοπλοκίες, μάχες, πόνος, έρως και όλεθρος σε αυτό το δραματουργικό σενάριο που του υποκλίνονται μέχρι και ο Νίκος Ξανθόπουλος και η Μάρθα Βούρτση. Μπρόστα του οι ταινίες τους μοιάζουν κωμωδίες...

"Περί τσιχλόφουσκας."

Τα τρία ανηψάκια δε βρίσκουν θέμα για την σχολική εργασία τους. Οπότε κατεφεύγουν στην βοήθεια του φωτεινού παντογνώστη που ακούει στο όνομα Λούντβιχ Φον Ντρέηκ. Εκείνος τους διηγείται πως ένας πρόγονος του Ντόναλντ ανακάλυψε καταλάθος την τσιχλόφουσκα και της έδωσε και γεύση φρούτων.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Ό,τι πω  και γράψω είναι λίγο. Απλά υπέροχη η πρώτη ιστορία. Ο Πητ δίνει ρέστα σε μία περιπέτεια με απολαυστικό σενάριο με πανέμορφες ιδέες. Μαζί με την ιστορία των Μουργόλυκων στο προηγούμενο τεύχος συγκαταλέγεται πλέον στις πολύ αγαπημένες μου. Αυτή την φορά ευτυχώς την έβαλαν πρώτη και όχι στο τέλος. Διαβάστε την με την πρώτη ευκαιρία. 

Η δεύτερη ιστορία ασχολείται με ένα πολύ επίκαιρο και πολύ λυπηρό θέμα. Την οικονομική κρίση. Η οξύνοια όμως δε λείπει από τον Σκρουτζ. Αρκετά καλή ιστορία με όμορφα διδάγματα και ενδιαφέρον σενάριο. Ακολουθεί τρίτη στην σειρά μία ιστορία με τα δύ ξαδέλφια (Φέθρυ και Ντόναλντ) να δράττουν δάφνες στον τομέα της μόδας. Δυστυχώς οι δάφνες κάποια στιγμή τελείωνουν. Συμπαθητική ιστοριούλα χωρίς ανατροπές και εκπλήξεις. Συνεχίζουμε με ακόμα ένα επεισόδιο της σειράς "Πάμε σινεμά?" που ασχολείται με την τραγωδία. Αν και σεναριακά "τραγική" έχει κι τις ευτράπελες στιγμές της. Χαζοχαρούμενη και συμπαθητικούλα όπως οι υπόλοιπες. Το τεύχος κλείνει με μία άκρως ενδιαφέρουσα ιστορική ανδρομή δια στόματος Φον Ντρέηκ. Πάρα πολύ καλή και χορταστική ιστορία. Ότι πρέπει για το κλείσιμο του τεύχους.    


Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Η υπόσχεση του κλέφτη."
2. "Διακοπές με ωράριο."
3. "Περί τσιχλόφουσκας."
4. "Οι βασιλιάδες της μόδας."
5. "Η τραγωδία."

8.5/10!!! Πάρα πολύ καλύτερο από το προηγούμενο τεύχος!!!

    

[Indian]

Στην ιστορία που ανοίγει το τεύχος,ο Μαύρος Πητ δίνει την "Υπόσχεση του κλέφτη". Η Τρούντυ έχει καταφέρει να γίνει μέλος του αριστοκρατικού τένις κλαμπ του Μίκυ Σίτυ και δείχνει να κάνει φίλες και να το απολαμβάνει. Όταν όμως το θέμα της συζήτησης έρχεται στους συντρόφους τους,εκείνη έρχεται σε αμηχανία και ντροπή που ο Πητ είναι μία φιγούρα του εγκλήματος. Αγανακτισμένη,βάζει τον αρραβωνιαστικό της να της υποσχεθεί ότι θα βρει μία τίμια δουλειά,από την οποία δεν θα προσπαθήσει να απολυθεί. Έτσι κι έγινε. Ο Μαύρος Πητ προσλαμβάνεται σε μία εταιρία συστημάτων ασφαλείας και βάζει του υπαλλήλους να σκεφτούν όπως ένας κλέφτης,θαμπώνοντάς τους με τις αστείρευτες γνώσεις του επί του θέματος. Ο Πητ ακόμα μία φορά μάς αποδεικνύει ότι μπορεί να σταθεί σε ρόλο πρωταγωνιστή και να κρατήσει ένα σενάριο μόνος του. Η υπόθεση ήταν ευφυής και το φινάλε είναι η τρανταχτή απόδειξη ότι ο χαρακτήρας δεν αλλάζει με τα χρόνια. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

 

Στις "Διακοπές με ωράριο",ο θείος Σκρουτζ (αλλά κι όλοι οι επιχειρηματίες της Λιμνούπολης) αντιμετωπίζει κρίση στις τουριστικές του επιχειρήσεις. Έχει δημιουργήσει ένα υπερπολιτελές θέρετρο,το οποίο όμως δεν έχει μεγάλη επισκεψιμότητα. Προσπαθεί λοιπόν να βρει μία λύση για την κατάσταση αυτή. Αυτό που βρίσκει είναι να έρθουν οι Λιμνουπολίτες δωρεάν και το μόνο που πρέπει να κάνουν σε αντάλλαγμα είναι να δουλεύουν δύο ώρες κάθε ημέρα για να συντηρήσουν τις εγκαταστάσεις. Λίγο εξεζητημένη απόφαση. Θα αποφέρει άραγε αποτελέσματα? Αρκετά ενδιαφέρον σενάριο,που παρουσιάζει έναν Σκρουτζ συμφεροντολόγο και υπολογιστή. Η πλοκή νομίζω ότι έχει αριστοτεχνική σκηνοθεσία κι όλοι οι χαρακτήρες που λαμβάνουν μέρος δεν πάνε ανεκμετάλλευτοι. Το φινάλε όμως το βρήκα βιαστικό. Το σχέδιο ήταν αρκετά καλό και ζωντανό.

 

Στην επόμενη ιστορία έχουμε την τιμή να δούμε τον Ντόναλντ και τον Φέθρυ να γίνονται οι "Βασιλιάδες της μόδας". Ο Φέθρυ απέκτησε δίπλωμα ραπτικής δι' αλληλογραφίας κι έχει ανοίξει ένα ραφείο μαζί με τον ξάδελφό του,που αναλαμβάνει όλων των ειδών τις διασημότητες. Φαίνεται να είναι καλοί σε αυτή την δουλειά και χωρίς πολλές γκάφες. Κάποια στιγμή ένας μεγάλος σκηνοθέτης τούς παραγγέλνει ένα σμόκιν για να παραβρεθεί στην βράβευσή του. Στην αρχή όλα πάνε κατ ευχήν μέχρι την στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν ότι το ύφασμα έχει κάποιο πρόβλημα και είναι επιρρεπές στο νερό. Θα κάνουν τα πάντα λοιπόν για να μην βραχεί και...δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Σενάριο που συνδυάζει την "εύθραυστη δεξιοτεχνία" του Ντόναλντ,με την πρωτοτυπία ότι εδώ συμμετέχει κι ο άγαρμπος ξάδελφός του. Εντύπωση κάνει η αρχή της πλοκής που είναι πολύ απότομη,καθώς από την πρώτη σελίδα βλέπουμε ότι οι πρωταγωνιστές είναι ήδη καταξιωμένοι στον χώρο. Γενικά το αποτέλεσμα με ικανοποίησε. Το σχέδιο μού άρεσε,αν και θα ήθελα μεγαλύτερη συνοχή στο πρόσωπο του Ντόναλντ.

 

Η σειρά που μας έχει συντροφεύσει σε αρκετά τεύχη του περιοδικού κι έχει τίτλο "Πάμε σινεμά?" επιστρέφει κι αυτή την φορά έχει για θέμα της την κλασική "Τραγωδία". Θέλοντας να μας διδάξουν τι εστί τραγωδία,θα κάνουμε μία αναδρομή στον μεσαίωνα,όπου ο Βασιλιάς της Αγγλίας (βλέπε Οράτιο) αντιμετωπίζει προβλήματα,καθώς ο Βασιλιάς της Σκωτίας (βλέπε Μαύρο Φάντασμα) θέλει να σφετεριστεί τον θρόνο του. Υπάρχει επίσης κι ο εχθρός εκ'των έσω. Κάθε τέτοια ιστορία που σέβεται το κοινό της έχει έναν προδότη στο σενάριό της (βλέπε Μαύρο Πητ). Κι εννοείται ότι δεν λείπει και το ατρόμητο παλικάρι (βλέπε Μίκυ) που θα προσπαθήσει να δώσει λύσεις και θα μαγευτεί από τα κάλλη της νεαρής πριγκίπισσας (βλέπε Μίννι). Το φινάλε είναι ανατρεπτικό κι όχι και τόσο χαρούμενο. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για...τραγωδία. Καλή υπόθεση με διάσπαρτα διάφορα αστεία που θεωρούνται "κουφά" και μία πλοκή που σίγουρα την έχουμε ξαναδεί σε ταινίες και βιβλία ιστορίας. Πέρασα ευχάριστα αλλά δεν ήταν και η ιστορία της σειράς που θα ξεχώριζα. Το σχέδιο με ικανοποίησε και συμπλήρωνε το κωμικό στοιχείο.

 

Για το τέλος ο καθηγητής Λούντβιχ Φον Ντρέηκ μάς επιφύλαξε μία διάλεξη "Περί τσιχλόφουσκας". Ο Χιούη,ο Λιούη κι ο Ντιούη έχουν να παρουσιάσουν μία εργασία με ελεύθερο θέμα κι έχουν στερέψει από ιδέες. Αποφασίζουν λοιπόν να επισκεφτούν τον παντογνώστη καθηγητή και να του ζητήσουν να τους βοηθήσει. Εκείνος δέχεται κι αρχίζει να ξετυλίγει μπροστά τους τον τρόπο που ανακαλύφθηκε η τσιχλόφουσκα και μάλιστα από έναν πρόγονο του Ντόναλντ,ο οποίος ζούσε στην Κεντρική Αμερική στις αρχές του ενδέκατου αιώνα. Έτσι ο αναγνώστης θα ξεναγηθεί στην παλιά εκείνη εποχή,που οι κόκκοι κακάο ήταν πολυτιμότεροι από το χρυσάφι και τα σμαράγδια,και θα βρει έναν "Ντόναλντ" που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει στην τεμπελιά από τον τωρινό,καθώς κι έναν "Σκρουτζ",το ίδιο εκμεταλλευτή. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτός ο Ντόναλντ πρόσφερε μία εύγευστη εφεύρεση. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε το σενάριο αυτό. Δεν είμαι τόσο φίλος στις μεταφορές σε παλιές εποχές,των χαρακτήρων που αγαπώ. Τους προτιμώ να δρουν στο παρόν. Αλλά και να ήμουν,δεν νομίζω ότι θα με συγκινούσε η πλοκή και η θεματολογία αυτής της ιστορίας. Σχεδιαστικά μπορώ να πω ότι μου άρεσαν τα τοπία και γενικά το background,αλλά όχι και η απόδοση των προσώπων.