(Μπορεί να) έχει ο καιρός γυρίσματα; [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 28/07/2018]

[ramirez]

Ο Σπύρος Νομπιλάκης γράφει το σενάριο και η Ευγενία Κουμάκη υπογράφει τα σχέδια σε μια μικρή ιστορία πολιτικής φαντασίας για το πώς θα μπορούσε να ανατραπεί η παγκόσμια τάξη πραγμάτων και οι απαθείς ευημερούντες να γίνουν θύματα της ίδιας τους της απάθειας.

 

 

Μια μικρή ιστορία για το πολιτικό «φαινόμενο της πεταλούδας»

 

 

Η ιστορία των κόμικς είναι γεμάτη από «What if?» αναζητήσεις των πιθανών εναλλακτικών εκδοχών της δικής τους «τεχνητής» πραγματικότητας. Από τη σειρά «What if…?» της Marvel της δεκαετίας του 1970 μέχρι τα μεταγενέστερα «Elseworlds» της DC κι από το «Kingdom Come» μέχρι το «Marvels» και το «Astro City», που εξέτασαν το πώς θα ήταν ο κόσμος (των κόμικς) «αν…», οι δημιουργοί πειραματίστηκαν με την ενδεχομενικότητα της Ιστορίας και τις συνέπειες που θα επέφεραν στο μέλλον οι μικρές διαφοροποιήσεις του παρελθόντος. Με το «Butterfly Effect» (έκδοση του κέντρου πληροφόρησης και τεκμηρίωσης για τον ρατσισμό, την οικολογία, την ειρήνη και τη μη βία, «Αντιγόνη»), ο Σπύρος Νομπιλάκης στο σενάριο και η Ευγενία Κουμάκη στα σχέδια μεταφέρουν αυτόν τον πάντα ενδιαφέροντα προβληματισμό στον πραγματικό κόσμο, φιλοτεχνώντας μια δυστοπική ιστορία πολιτικής φαντασίας για την πιθανότητα έλευσης ενός ζοφερού μέλλοντος στον δυτικό κόσμο. Ενός μέλλοντος που αποτελεί, ωστόσο, το παρόν στον υπόλοιπο κόσμο.

 

 

 

 

Η επιλογή του τίτλου εξηγείται στο γλωσσάρι του επιλόγου της έκδοσης: «Φαινόμενο της Πεταλούδας: είναι η ιδέα ότι μικρές μεταβολές μπορούν να έχουν μεγάλες επιδράσεις. Στη θεωρία του χάους περιγράφει πώς μια μικρή αλλαγή σε μια κατάσταση ενός ντετερμινιστικού μη γραμμικού συστήματος μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλες διαφορές σε μια μεταγενέστερη κατάσταση, π.χ. μια πεταλούδα που χτυπά τα φτερά της στη Βραζιλία μπορεί να προκαλέσει ανεμοστρόβιλο στο Τέξας».

 

 

 

 

Η ιστορία ξεκινά από την τάξη ενός αμερικανικού σχολείου, με τον καθηγητή να διδάσκει αυτάρεσκα στα παιδιά τη σοβινιστική δυτική ερμηνεία της Ιστορίας, σύμφωνα με την οποία «η υπεροχή του έθνους βασίστηκε στην τεχνολογική πρόοδο και την οικονομική μας ευφυΐα…» και συνεχίζεται με τον ρατσισμό κατά των προσφύγων στη Γαλλία, το τείχος του Τραμπ στα σύνορα με το Μεξικό, το πιθανό Grexit και άλλα ζητήματα πολιτικά επίκαιρης ρουτίνας. Μια μικρή αλλαγή, όμως, ένα αναπάντεχο και απρόβλεπτο γεγονός (ίσως το μόνο σημείο που μας βρίσκει επιφυλακτικούς ως προς το σενάριο, μια και είναι πολύ πιθανότερο να συμβεί μια εκ των έσω καπιταλιστική καταστροφή παρά εξ ουρανού προερχόμενη) παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας και σε μικρό χρονικό διάστημα αλλάζει δραστικά τον πολιτικό και οικονομικό χάρτη της Γης, έτσι ώστε τα πρώην θύματα να κρατούν τώρα τις τύχες του πλανήτη στα χέρια τους και οι πρώην αδύναμοι να γίνονται ρυθμιστές.

 

 

 

 

Σε ένα ευφυές σενάριο με έξυπνες επαναλήψεις εικόνων και φράσεων τοποθετημένων σε διαφορετικά συμφραζόμενα, που τονίζουν το πόσο λίγο απέχει ο θρίαμβος από την καταστροφή και πόσο τυχαίο είναι να βρίσκεσαι από την πλευρά των νικητών σε έναν διαρκή πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό πόλεμο που δεν έχει τελειώσει ακόμη. Όπως λέει και ο Σλαβόι Ζίζεκ, χωρίς να κατονομάζεται, σε κάποιο καρέ της ιστορίας: «Η κατάσταση σήμερα δεν είναι όσο σταθερή φαντάζει, θα αρκούσε το πέταγμα μιας πεταλούδας για να έχουμε αναταράξεις που δεν μπορούν να προβλεφθούν».

 

 

 

 

Και το σχετικό link...