Τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα 11 - Η Αιώνια Φλόγα της Καλχόα

[ΚΟΜΙΞ]

   

 

Η ιστορία Η Αιώνια Φλόγα της Καλχόα καθώς αποτελεί κεντρική ιστορία του ενδέκατου τόμου.  Όσον αφορά τις υπόλοιπες ιστορίες αφού πλέον γνωρίζουμε ποιες μπήκαν στον δέκατο τόμο θα είναι οι υπόλοιπες του έκτου Ιταλικού τόμου. Άρα λογικά θα έχει τις εξής:

1. Η Αιώνια Φλόγα της Καλχόα
2. Ο Διαγωνισμός των 100 Δολλαρίων
3. Topolino e il gigante della pubblicità (αδημοσίευτη όπως θα καταλάβατε) 

Σύνολο 156 σελίδες. Άρα μένει άνετα χώρος και για κανένα επιπλέον άρθρο πέρα από αυτά που μπαίνουν στην αρχή κάθε ιστορίας  Άρθρα όπως αυτό του οποίου την πρώτη σελίδα την είδαμε στον προηγούμενο τόμο.

 

Διαφήμιση Καθημερινής 

 

Διαφήμιση εφημερίδας 

 

 

 

Επεξεργασία Αυγούστου 29, 2018 από PhantomDuck

[ΚΟΜΙΞ]

 

 

Τελικά επιβεβαιώνομαι για τις ιστορίες  Ο τίτλος της αδημοσίευτης είναι Ο Γίγαντας της Διαφήμισης. Δεν έδειξε την 3 ιστορία που λέω αλλά λογικά θα μπει. Ο (επόμενος) δωδέκατος τόμος του οποίου το εξώφυλλο φαίνεται λίγο στο βίντεο θα έχει ως κεντρική την ιστορία Τα Έλατα των Ιμαλαΐων όπως είχα πει παλιότερα. 

 

Το άρθρο και στο DisneyComicsPress

Επεξεργασία Ιουλίου 30, 2018 από ΚΟΜΙΞ

[paola]

Διαβαστηκε αλλος ενας ομορφος τομος.

 

"Η αιωνια φλογα της Καλχοα" . Αγαπημενη μου ιστορια με περιπετεια  και  χιουμορ. Εχω τα τευχη του ΜΜ,που την ειχαν φιλοξενησει πανω πανω, και τα εβγαλα μια φωτο μαζι.

"Ο διαγωνισμος των 100 δολλαριων" .Δεν την πολυθυμομουν. Ηταν διασκεδαστικη.

"Ο γιγαντας της διαφημισης" Αλλη μια ωραια ιστορια.Θα θελα ομως να βλεπω και τον Γκουφυ σε αυτες τις ιστοριες,μαζι με τον Μικυ,οχι σε δευτερο ρολο.

 

 

[PhantomDuck]

Πάμε και για αυτόν τον τόμο. Για αρχή να πούμε πως στο εισαγωγικό άρθρο, αναφέρεται αυτή εδώ η ιστορία, με τίτλο «Βασίλισσα της Αφρικής». Είναι η πρώτη εμφάνιση της Ζηνοβίας που είναι αδημοσίευτη στην Ελλάδα, επομένως για να έχουν δώσει όνομα, λογικά δρομολογείται και αυτή προς δημοσίευση. Αυτό έτσι, για να έχουμε και μία εικασία για το μέλλον.

 

Για την αιώνια φλόγα της Καλχόα (1961) τώρα. Η ιστορία φιγουράρει στο ΤΟΡ 100 του Inducks, όμως όταν την είχα διαβάσει ως μία τυχαία ιστορία σε ένα τεύχος Κλασικών, δεν μπορώ να πω ούτε ότι μου έκανε εντύπωση, ούτε ότι μου έμεινε στο μυαλό. Απ' ό,τι καταλαβαίνω από τα άρθρα, πρέπει να αγαπήθηκε όταν πρωτοβγήκε από το ιταλικό κοινό, λόγω του ότι ήταν εμπνευσμένο από άλλους τίτλους, όπως το βιβλίο «Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα» (1933 - Ουμπέρτο Έκο) και την ταινία «Αυτή» του 1935. Είμαι παντελώς ανίδεος σε αυτόν τον τομέα, επομένως δεν μπορώ να κρίνω την ιστορία με βάση αυτά τα ιστορικά στοιχεία. Την αξιολογώ σαν αυτόνομη ιστορία, που πλέον είναι αξιοπρεπέστατη, όμως χωρίς να την τοποθετώ στο προσωπικό μου ΤΟΡ 100. Το δίδυμο των ναυτικών από την άλλη μεριά ήταν πολύ καλή προσθήκη, προσφέρονταν για απανωτά γκαγκ που έκαναν την ιστορία αρκετά ιδιαίτερη. Κρίμα που δεν ξαναεμφανίστηκαν, αν και η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσαν να κρατήσουν ως αυτόνομοι χαρακτήρες, επομένως μάλλον ίσως είναι καλύτερα που έμειναν εκεί. Παρ' όλ' αυτά, πιστεύω θα μου άρεσε να τους έβλεπα μία στο τόσο σε καμία επετειακή ιστορία, ή σε κάποιο τυχόν sequel (παράκληση για τον Casty είναι αυτό )

 

Ο διαγωνισμός των 100 δολλαρίων (1961). Ωραία ιστορία κι αυτή. Μέσα σε λίγες σελίδες, δείχνει την αξία της αποταμίευσης, έχει περιπέτεια, ανατροπές, αξιοποιεί για δεύτερη φορά τον Λούλη, με ένα πολύ ωραίο τέλος. Τυπικός Romano Scarpa στα καλύτερά του είναι αυτή η ιστορία, δεν νομίζω να είναι τυχαίο πως είναι από τις λίγες του ιστορίες που είχαν δημοσιευτεί στο Κόμιξ. Στο οποίο Κόμιξ παρεμπιπτόντως την είδαμε με αξιοπρεπέστατο χρωματισμό, ενώ εδώ πέρα είναι χάλια μαύρα, από τους πολύ άσχημους χρωματισμούς, κρίμα, τα έχουμε ξαναπεί, κλπ. Ένα trivia που κρατάω από το άρθρο, είναι η εσκεμμένη παρωδία της γκαλερί σύγχρονης τέχνης. Όπως αναφέρει αυτολεξεί «Δεν μου αρέσει η αφηρημένη τέχνη και οι διάφοροι -ισμοί». Η αλήθεια είναι πως δείχνει τα χρόνια της η ιστορία, αφού τα «γουόκι-τόκι» γύρω από τα οποία κινείται όλη η ιστορία, ανήκουν πλέον στην παλαιολιθική εποχή. Παρ' όλ' αυτά, η ιστορία κρατιέται καλά.

 

Και πάμε τώρα στον Γίγαντα της διαφήμισης (1961), την έκπληξη του τόμου κατ' εμέ. Εκεί που λέω πως έχουμε διαβάσει τις καλές ιστορίες του Scarpa, μεγαλώσαμε για να μας κάνουν εντύπωση κλπ, εμφανίζεται αυτό το (αδημοσίευτο μέχρι τώρα) αριστούργημα από το πουθενά και σε αφήνει σέκο. Τι να πρωτοαναφέρω; Την δομή; Την ιστορία; Τις έξυπνες ανατροπές; Τα χιουμοριστικά γκαγκ σου πετάγονται από εκεί που δεν τα περιμένεις, πραγματικά είναι για σεμινάρια ο τύπος . Τρώγομαι να ανεβάσω μερικά σκηνικά σε spoiler, όμως αφ' ενός μπορεί να μην εκτιμηθούν αν διαβαστούν αυτοτελώς, αφ' ετέρου υπάρχουν μόνο ιταλικά σκαναρίσματα και δεν έχω χρόνο να σκανάρω όλη την ιστορία, επομένως το αφήνω :Ρ.

 

Εν τω μεταξύ, πέρα από το χιούμορ, ο Scarpa σατιρίζει με πολύ εύστοχο τρόπο την διαφήμιση (όπως αναφέρει και ο τίτλος άλλωστε) που εμφανίστηκε μέσα από τις τηλεοράσεις οι οποίες και ξεκίνησαν να εδραιώνονται σιγά σιγά. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος απ' ό,τι φαίνεται, που δεν αναδημοσιεύτηκε ποτέ ξανά για 20 περίπου χρόνια. Αλλά και μετά τα 20 χρόνια, όταν άρχισε να αναδημοσιεύεται στην Ιταλία, μάλλον χάθηκε η δυναμική της, αφού από το 1980 και μετά, έχει δημοσιευτεί μόνο μία φορά σε Γαλλία, Φινλανδία και Γερμανία, και ποτέ ξανά σε κάποια άλλη χώρα. Ευτυχώς για εμάς, προστέθηκε πρόσφατα και η Ελλάδα στην λίστα. Επίσης να αναφέρουμε πως το «μεγάλο κεφάλι» της ιστορίας είναι ο Μακ Φάξτορ, προφανής αναφορά στον Μαξ Φάκτορ της γνωστής εταιρίας καλλυντικών, τον οποίον δεν παρουσίασε με ιδιαίτερο κολακευτικό τρόπο, μάλλον το αντίθετο. Λίγο αυτό, λίγο τα προηγούμενα, λίγο οι νύξεις του για την θέση της γυναίκας στον κόσμο των επιχειρήσεων, ε, δεν ήθελε και πολύ για να την αποφύγουν. Και είναι κρίμα, επειδή σαν δομή είναι εξαιρετική ιστορία. Συνδυάζει αρμονικά χιούμορ, μυστήριο, σάτιρα, και σχέσεις χαρακτήρων. Αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι αυτά.

 

Για την ιστορία, να αναφέρουμε πως το 1947, ο Floyd Gottfredson (κύρια επιρροή του Scarpa απ' ό,τι έχουμε δει) είχε βγάλει δύο σύντομες ιστορίες αντίστοιχης θεματολογίας, Home Movies & Shutterbug Mickey. Ο Scarpa βέβαια πήγε το θέμα πολλές σκάλες παραπάνω, όμως τα αναφέρουμε για να υπάρχουν. Το κερασάκι στην τούρτα σε όλο αυτό, ήταν ο νέος χρωματισμός που χρησιμοποιήθηκε και ευτυχώς την διαβάσαμε και σε αξιοπρεπή εκτύπωση όπως της άξιζε.

 

 

[Kriton]

3 hours ago, PhantomDuck said:

Είναι η πρώτη εμφάνιση της Ζηνοβίας που είναι αδημοσίευτη στην Ελλάδα, επομένως για να έχουν δώσει όνομα, λογικά δρομολογείται και αυτή προς δημοσίευση. Αυτό έτσι, για να έχουμε και μία εικασία για το μέλλον.

 

Μπορεί να πρόκειται για την πρώτη της εμφάνιση, αλλά η Ζηνοβία έχει εμφανιστεί σε πέντε άλλες ιστορίες στην Ελλάδα.

[PhantomDuck]

Ναι, δεν είπα κάτι επ' αυτού. Αυτό που εννοώ, είναι πως για να αναφέρεται το άρθρο στην ιστορία με ελληνική ονομασία αντί για «Topolino e la Regina d'Africa», την στιγμή που δεν έχει ξαναδομοσιευτεί στην Ελλάδα, σημαίνει πως ίσως να είναι στα τεφτέρια τους προς επικείμενη δημοσίευση.

[ΚΟΜΙΞ]

Πολύ ωραίος αυτός ο τόμος  Ας πω και εγώ τη γνώμη μου για τις ιστορίες.

 

Η Αιώνια Φλόγα της Καλχόα: Πολύ ωραία ιστορία με πολλά γκαγκ να ξετυλίγονται μεταξύ όλων των χαρακτήρων και ιδιαίτερα μεταξύ των δυο ναυτών. Καλά πως το πως τους άντεξε ο Μίκυ... Όμως είχα αρκετή πλάκα. Ο κακός της υπόθεσης βοηθάει τους ήρωες μας χωρίς να το καταλάβουν, πράγμα που μου άρεσε αλλά μου φάνηκε λίγο περίεργο που ο Μίκυ δεν υποπτεύθηκε κάτι από την αρχή... Ενδιαφέρον και ο μύθος της αρχαίας βασίλισσας αλλά και ο αληθοφανής τρόπος του Σκάρπα που δίνει μια απάντηση στο όλο μυστήριο. Παρόλα αυτά δεν την θεωρώ την καλύτερη του τόμου. Να σημειώσω ότι βρήκα πολύ ενδιαφέρον το καρέ που σχεδίασε το 1999 ο Σκάρπα (για έναν θαυμαστή του) ως δεύτερο φινάλε της ιστορίας. Ωραία πινελιά. Και είναι καλό που το μάθαμε αυτό από ένα μίνι άρθρο του τόμου καθώς αυτά τα άρθρα δίνουν ουσία και ωραίες λεπτομέρειες. 9/10

 

Ο Διαγωνισμός των 100 Δολλαρίων:  Ιστορία που όπως είπε και o @PhantomDuck δείχνει την αξία της οικονομίας και της αποταμίευσης, την δεύτερη εμφάνιση του Λούλη Λουλάκη, το πόσο τσιγκούνης και πονηρός είναι ο θείος Σκρουτζ αλλά και τους παμπόνηρους Μουργόλυκους. Παρόλο που ο Ντόναλντ έκανε σαν παιδί και τα χάιφον έδειχναν την ηλικία της ιστορίας δεν θα τα θεωρώ αρνητικά. Αστείο που τελικά ο Ντόναλντ είναι ο λόγος που απέτυχαν οι Μοργόλυκοι εν τέλει. Καλή και η σάτιρα της μοντέρνας τέχνης. Το μόνο αρνητικό είναι για μένα ο χρωματισμός. 8.8/10

 

Ο Γίγαντας της Διαφήμισης: Η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία και η καλύτερη του τόμου και από πλευρά σεναρίου αλλά και σχεδίου. Αυτό γιατί ο Σκάρπα σατιρίζει πολύ σωστά και έξυπνα τη διαφήμιση. Πολύ δυνατό σημείο της ιστορίας είναι η σωστή δομή της και ότι είναι διαχρονική παρόλο που σχεδιάστηκε το 1961 και σατιρίζει εκείνη την εποχή. Καλά τα γκαγκ ήταν απίστευτα και ειδικά αυτά με τον Μίκυ και τον Μαύρο Πητ. Ειδικά εκείνο το σημείο με το ελικόπτερο και το καρχαρία και με τον Μίκυ να βγάζει πιστόλι εναντίον του Πητ με έκανε να γελάω πάρα πολύ για ώρα. Κάθε φορά που βλέπω το καρέ με πιάνει νευρικό γέλιο.  Συνοψίζοντας είναι μια ιστορία που συνδυάζει όμορφα σάτιρα, μυστήριο και χιουμοριστικές καταστάσεις. 10/10

Επεξεργασία Οκτωβρίου 6, 2018 από ΚΟΜΙΞ