Μετάβαση στο περιεχόμενο

Venom- Ήμασταν κάποτε (και) στρατιώτες [Γιακουμέλος Νίκος, smassingculture.gr, 17/06/2018]


leonidio

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  12189
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  848
  • Content Count:  3050
  • Reputation:   41670
  • Achievement Points:  3061
  • Days Won:  28
  • With Us For:  5135 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ SPOILERS ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΚΟΜΙΚ

 

Venom- Ήμασταν κάποτε (και) στρατιώτες

 

61CgaSIdyEL._SX323_BO1204203200_.jpg

 

Το Venom από τις εκδόσεις Οξύ είναι ουσιασικά η πρώτη (oλοκληρωμένη) ιστορία του run του Nick Remender με τον εμβληματικό κακό της Marvel, το σχετικά μακρινό πλεόν 2011. Το run αυτό, παρόλο που δεν έφτασε ποτέ τα επίπεδα του ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΥ γεγονότος που διαφημιζόταν, κατάφερε και έδωσε μια διαφορετική, φρέσκια και, κυρίως, πρωτότυπη εκδοχή ενός τόσο αγαπημένου κακού όσο ο Venom, όπου επιτέλους κατάφερε να ξεφύγει από τον χαρακτηρισμό Anti- Spiderman. Ταυτόχρονα, ο Remender προικίζει τον χαρακτήρα του με μια ιδιαίτερα πολιτική χροιά.

Η πρωτη ιστορία από αυτή την νέα εποχή δεν είναι η καλύτερη του run, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι καλή. Είναι μια επαρκής ιστορία. Ωστόσο, η αξία δεν βρίσκεται στην ποιότητα της per se, αλλά στο ότι βρίσκεται στο σημείο καμπής μεταξύ δύο εποχών. Eίναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του τέρατος Venom και του Venom στρατιώτη (Agent Venom). H εποχή του Eddie Brock σε αντιδιαστολή με αυτή του Flash Thompson. Μέσα στην ιστορία, με  σύντομα αλλά περιεκτικά panel, flash backs και αλληπεπιδράσεις ο Remender σκιαγραφεί υποδειγματικά τον χαρακτήρα του Flash Thompson ως πρόθυμου στρατιώτη που παλεύει με τρία τέρατα, τον Venom,  το παρελθόν του ως αλκοολικό, ως απογοήτευση στους ανθρώπους που τον στηρίζουν, κυρίως την κοπέλα του Betty αλλά και την αναπηρία του. Έτσι βλέπουμε τον Flash να αποτυγχάνει στην πάλη ενάντια και στα 3, άφού για να πολεμήσει το ένα, ζητά βοήθεια από τα άλλα δύο: για να νικήσει τον Venom θυμάται την Betty, για να σώσει την Betty ζητά την βοήθεια του Venom και για την αναπηρία του βρίσκεται στην ανάγκη και των δύο. Ο ίδιος δεν μπορεί να βρει λύση σε αυτό το τρίγωνο αναγκών/ θέλω/ καταστάσεων. Σαν την τέταρτη γωνία ενός τριγώνου, δεν υπάρχει θέση για τον ίδιο ούτε μέσα στην ίδια του την ζωή.

 

venom.jpg

 

Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο μέρος του κόμικ, εκτός των σκηνών δράσης είναι οι  εσωτερικοί του μονόλογοι/ διάλογοι με το τέρας που τον περικλείε. Αυτό είναι άλλωστε,  χωρίς αμφιβολία, και το καλύτερο κομμάτι του κόμικ. Ο Flash Thompson είναι ένας εντελώς διαφορετικός φορέας από τον Eddie Brock. Δεν έβαλε την στολή/ συμβιωτικό για να καταστρέψει ή να εκδικηθεί, αλλά για να προστατέψει (ακόμα και ξένες χώρες που δεν το ζήτησαν, πιστός στο ιμπεριαλιστικό δογμα και την θέσπιση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης που τηρούν οι ΗΠΑ). Έτσι ο δικός του έλεγχος πάνω στο συμβιωτικό οργανισμός είναι εντελώς άλλου τύπου: δεν έχουμε ταύτιση όπως στον Brock, που δεν φορούσε απλά τον Venom, αλλά ήταν ο Venom. Εδώ υπάρχει συνεχόμενη αντίθεση. Αποτελεί μια  έξοχη ψυχαναλυτική αναπαράσταση της διαμάχης (ενός) Εγώ να κυριαρχήσει πάνω σε ένα (φαντασιακό) σώμα με ανάγκες και θέλω δικά του, το οποίο αναπλάθεται ελεύθερα βάσει αυτών των διαφορετικών επιθυμιών. Μέσα σε όλο αυτό το ούτως η άλλως περιοριστικό πλαίσιο πάλης, υπάρχει σε σημαντικό ρόλο και το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα που επιθυμεί να τον ελέγξει συνδιαστικά ως Flash-Venom (ή καλύτερα Agent Venom) ως Υπερεγώ.

 

aHR0cDovL3d3dy5uZXdzYXJhbWEuY29tL2ltYWdlcy9pLzAwMC8wNjEvNDE2L2kwMi9WRU5PTV8yX2ZmLmpwZw.jpg

 

 

 

Το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα γίνεται ο φορέας που όχι μόνο διαπλάθει αλλά και διαμορφώνει την ατζέντα του Agent Venom: παρεμβάσεις σε τρίτες χώρες, παρεμπόριο όπλων, διαμάχες με άλλους ήρωες όπως ο Spiderman είναι πλέον στις δραστηριότητες του άλλοτε πράκτορα της καταστροφής. Μια παγκόσμια κατάσταση εξαίρεσης όπου ο νόμος αναιρείται και δικαιολογείται η χρήση μυστικών όπλων, υπερστρατιωτών πίσως από τις γραμμές ενός (αιώνιου) εχθρού και το πυρ σε πολίτες. Μέσα σε όλο αυτό, η αιτιολογία δίνεται ξεκάθαρα, πίσω όμως από το προσωπείο της τρέλας (άρα με διατήρηση του δικαιώματος αναίρεσης της): Δόξα σοι ο Καπιταλισμός.

 

Agent-Venom-1.jpg

 

Όσον αφορά το σχέδιο, ο Tony Moore ( Walking Dead) κάνει μια πολύ καλή δουλειά. Οι γραμμές του χαρίζουν πλαστικότητα και κίνηση, ενώ καταφέρνει να αποτυπώσει την ρευστότητα (κυριολεκτική και μεταφορική) του Agent Venom, ο οποίος συνεχώς διχάζεται μεταξύ θυμού και καθήκοντος, πολύ καλά. Ωστόσο δεν λείπουν και οι αμέλειες, λόγου χάρη η επιμονή John Raunch στα σκοτείνα χρώμα πολλές φορές σκιάζουν που ο αναγνώστης δε μπορεί να παρακολουθήσει τα πάνελ και το μοντάζ που έχει γίνει στις μάχες. Άλλο σημαντικό θέμα είναι η Υπερβολή των μαχών, η οποία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το κλειστοφοβικό και ψυχολογικό πλαίσιο στο οποίο κινούνται οι χαρακτήρες. Όμως αυτό δεν είναι τόσο ελάττωμα όσο συνειδητή επιλογή. Απλά κάποιες φορές δουλεύει και κάποιες άλλες όχι.

Αυτό ήταν  το πλαίσιο του τότε Venom. Στην πορεία ακολούθησαν μερικές πολύ δυνατές στιγμές, όμως όλα ξεκίνησαν από εδώ.

 

πηγή

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.