Spotlight: Πέτρος Χριστούλιας [Κατιρτζιγιανόγλου Ηλίας, comicdom.gr, 18/02/2015]

[Θρηνωδός]

Ένας Έλληνας δημιουργός. Μία συνέντευξη με στόχο να σκιαγραφήσει όχι μόνο το επαγγελματικό προφίλ του καλλιτέχνη, αλλά και όσα συνιστούν τη διαχρονική σχέση του με τα comics, τους συνεργάτες και το κοινό του. Κάθε μήνα, φιλοξενώ έναν Έλληνα δημιουργό comics, απευθύνοντάς του 20 – κοινές για όλους – ερωτήσεις και ποντάροντας στις μοναδικές απαντήσεις του.

 

Διδάσκει comics, αλλά μιλώντας μαζί του δεν θα διακρίνεις ίχνος διδακτικής συμπεριφοράς, ούτε θα τον ακούσεις να επικαλείται την ιδιότητά του. Ακούγεται – και ίσως να είναι – κλισέ, πραγματικά όμως, ο φιλοξενούμενος αυτού του μήνα έχει επιλέξει να μιλάει, επί το πλείστον, μέσω του έργου του: Βραβευμένος με Χρυσό ΕΒΓΕ για την εικονογράφηση του ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΜΕΛΑΝΟΥΠΟΛΕΩΝ, σχεδιαστής του comic strip ΣΛΑΠ και του άλμπουμ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ (δύο δημιουργιών που γνώρισαν εμπορική επιτυχία και καθολικά θετικές κριτικές), εικονογράφος παιδικών βιβλίων… Αν προσπαθήσεις να βρεις έναν κοινό παρονομαστή στη δουλειά του, αυτός μάλλον είναι η ικανότητά του να ελίσσεται μεταξύ των διαφορετικών οπτικών αναγκών κάθε δουλειάς, διατηρώντας πάντα το αναγνωρίσιμο του ύφους του.

 

Κυρίες και κύριοι, το SPOTLIGHT αυτού του μήνα έχει τη χαρά να παρουσιάζει τον Πέτρο Χριστούλια!

 

 

—– Tο πρώτο comic που θυμάμαι να διαβάζω…
Πρέπει να ήταν κάποιο από τα Αστερίξ. Η μητέρα μου είχε πάθει μια πρόσκαιρη μανία στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με τη σειρά. Όταν έφτασα στην ηλικία που άρχισα να ψαχουλεύω στο σπίτι, ανακάλυψα τον θησαυρό και έτσι δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο από όλα ήταν. Για να με κέρδισε έτσι, όμως, πρέπει να ήταν κάποιο σε σενάριο Goscinny. 

 

—– Αγαπημένα μου comics όταν ήμουν παιδί…
Ξεκίνησα από τα Αστερίξ, οπότε τα Ντίσνεϊ μου έδιναν την εντύπωση ότι κάτι τους έλειπε, παρότι και αυτά με διασκέδαζαν και απολάμβανα το σχέδιο. Μικρός θυμάμαι ότι είχαν πέσει στα χέρια μου δύο κόμικ βασισμένα στην ελληνική μυθολογία του Νίκου Τσιφόρου, που τα είχα αγαπήσει πολύ. Ξεφυλλίζοντάς τα, ενήλικος δυστυχώς, δεν είχαν την ίδια επίδραση. Φυσικά, όταν μετά τα 15 μου, αγόρασα ενοχικά από το περίπτερο τα πρώτα ΒΑΒΕΛ και ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ, ξεκίνησε μια σχέση που με συνόδεψε μέχρι την ενηλικίωση.

 

 

—– Δημιουργοί comics που επηρέασαν το προσωπικό μου στιλ…
Η πρώτη επίδραση ήταν σίγουρα από τον Uderzo καθώς και τους Ιταλούς σχεδιαστές της Ντίσνεϊ. Αργότερα, το πράγμα μπερδεύτηκε πολύ, και κάπου στα χρόνια της Καλών Τεχνών ήταν τόσα τα ερεθίσματα που δεν ξέρω τί να πρωτοαναφέρω… Έτσι κι αλλιώς, το στιλ δεν είναι ανεξάρτητο από το εκάστοτε project και μπορεί να διαφοροποιείται. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια, είμαι της άποψης ότι αν ένα στιλ σε εξυπηρετεί για να πεις μια ιστορία και νιώθεις ασφάλεια με αυτό, δεν χρειάζεται να το περιπλέκεις. Ο Giraud (Moebius) μου είχε πει, πριν μερικά χρόνια, ότι πρέπει να βρεις μια προσωπική σχέση με την ανθρώπινη φιγούρα, και αυτό μου έχει κολλήσει στο μυαλό από τότε. Δεν είμαι σίγουρος ότι το έχω καταφέρει ακόμα.

 

 

—– Τρία αγαπημένα comics που θα επέλεγα να σώσω αν κινδύνευε η συλλογή μου…
Θα έκανα α-μπε-μπα-μπλόμ για να διαλέξω ένα από των φίλων Ελλήνων δημιουργών που μου έχουν υπογράψει, θα έπαιρνα στην μασχάλη – γιατί είναι μεγάλο – το QUIMBY THE MOUSE του Chris Ware, και για τρίτο μάλλον θα έπαιρνα το ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ, που μου έχει κάνει ένα πολύ ωραίο σχέδιο, στη φόδρα του, ο Prudhomme.

 

—– Το τελευταίο καλό comic που διάβασα…
Μου άρεσε πολύ το THREE SHADOWS του Pedrosa.

 

—– Η δουλειά για την οποία είμαι περισσότερο υπερήφανος…
Σίγουρα το τελευταίο μου έργο, ΓΥΡΝΩ ΣΑΝ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ, που περιμένω πώς και πώς να το πάρω στα χέρια μου τυπωμένο από τη Jemma Press, με την βοήθεια του SoComic.

 

 

—– Το στοιχείο το οποίο θεωρώ ως το δυνατό μου “χαρτί”…
Είμαι πειθαρχημένος γενικώς και δε με νοιάζει να είμαι ο καλύτερος. Μου αρκεί να ολοκληρώσω αυτό που έχω στο μυαλό μου.

 

—– Η δουλειά για την οποία είμαι λιγότερο υπερήφανος…
Το σχέδιο σε κάποια επεισόδια από το INTRAMUROS. Ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ, δεν αντέχει πλέον στην κριτική μου. Από την άλλη, ανήκουν σε μια μεγαλύτερη αφήγηση που, γενικώς, είμαι πολύ χαρούμενος που ένα κομμάτι της είναι δικό μου.

 

—– Το στοιχείο το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να βελτιώσω στη δουλειά μου…
Σίγουρα πρέπει να βελτιώσω πολλά πράγματα, που όμως, τώρα, δεν τα συνειδητοποιώ. Συνήθως, η διαδικασία της αυτοβελτίωσης είναι αργή και συμβαίνει στο περιθώριο της δουλειάς. Κάπου ανάμεσα στις εργατοώρες στο σχεδιαστήριο, και τώρα, δεν βρίσκομαι ακριβώς σε αυτή την φάση.

 

—– Ένας – εν ζωή – διεθνής δημιουργός που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του…
Μου αρέσει αισθητικά ένας Γάλλος δημιουργός, που λέγεται Brüno. Αν και δεν το έχω κάνει ποτέ, θα ήθελα να σχεδίαζε κάποιο σενάριό μου.

 

—– Ένας – εν ζωή – Έλληνας δημιουργός που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του…
Αν κάτι λειτουργεί δεν υπάρχει λόγος να το αλλάξεις. Με τον Τάσο Ζαφειριάδη έχουμε συνεργαστεί πολλά χρόνια με επιτυχία και αισθάνομαι εμπιστοσύνη. Εκτός από τον Τάσο, έχω συνεργαστεί και με τον Γιώργο Τσακιρέλλη και ελπίζω κάποια στιγμή να δημιουργηθούν οι συνθήκες να το επαναλάβω.

 

 

—– Με ενοχλεί σε κάποιους συναδέλφους μου…
Λιγότερο ή περισσότερο, όλοι οι καλλιτέχνες έχουν έναν εγωκεντρισμό. Αυτό που με ενοχλεί σε μερικούς, είναι που δε βγαίνουν εύκολα από αυτόν, για να δουν ότι δεν υπάρχει τίποτα να μοιράσεις και μπορείς απλώς να είσαι γενναιόδωρος με τους συναδέλφους.

 

—– Από τους συνεργάτες μου απαιτώ…
Δεν είμαι σε θέση να απαιτώ τίποτα, αλλά είναι πολύ πιο ξεκούραστη μια συνεργασία όταν ο άλλος έχει κάποια ενσυναίσθηση και καταλαβαίνει πότε να κάνει πίσω. Επίσης, θεωρώ την απόλυτη ειλικρίνεια και ευθύτητα, ηλίθια. Θεωρώ ότι αυτοί που κάνουμε αυτή τη δουλειά είμαστε άνθρωποι της αφήγησης και μπορούμε να φανταστούμε, με λίγη προσπάθεια, έναν ωραίο και, τελικά, πιο αποτελεσματικό τρόπο να επικοινωνήσουμε κάτι, που μπορεί αλλιώς να ενοχλήσει.

 

—– Αυτό που πρέπει να ξέρουν οι συνεργάτες μου ή/και το κοινό για τον τρόπο που δουλεύω…
Προσπαθώ να κρατάω κάποια ημερήσια ρουτίνα. Φτιάχνω έναν ελληνικό το πρωί, και άλλον έναν κατά τις πέντε.

 

—– Θα ήθελα να ρωτήσω τους ανθρώπους που αγοράζουν τα comics μου…
Μου αρέσει όταν ξεκινάω μια δουλειά, αλλά και κατά τη διάρκειά της, να φαντάζομαι κάποιον υποθετικό αναγνώστη, ώστε να είμαι όσο γίνεται πιο σαφής και να μην θεωρώ πράγματα δεδομένα. Οπότε θα ήθελα να ρωτήσω αν σε κάποιο σημείο τον δυσκόλεψε κάτι, ή δεν ήταν αρκετά σαφές. Πάντα όσον αφορά στην αφήγηση, και όχι το νόημα, που μπορεί για τον καθένα να είναι διαφορετικό.

 

 

—– Ίσως το σημαντικότερο πράγμα που κατέκτησα δημιουργώντας comics είναι…
Μια αυτοπειθαρχία που μου είναι χρήσιμη γενικότερα. Το να σχεδιάσω κάποιες ιστορίες που ήθελα να πω, μου έδωσε το κίνητρο να ξεπεράσω μια αδράνεια που – ως αναλυτικός άνθρωπος – είχα.

 

—– Σε 10 χρόνια από τώρα, με φαντάζομαι…
Σαρανταπεντάρη. Δηλαδή σαν δύο εικοσιδυομισάρηδες. Σε σχέση με τα comics, τώρα, που είναι το θέμα μας, ελπίζω να μην μου φαίνονται πολύ αφελή αυτά που κάνω τώρα.

 

 —– Το project που ετοιμάζω αυτή την περίοδο είναι…
Δεν θέλω να ανακοινώσω κάτι άλλο ακόμα, αλλά για αυτό που είμαι ενθουσιασμένος είναι ότι περιμένω άμεσα το βιβλίο μου, ΓΥΡΝΩ ΣΑΝ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ.

 

—– Πάντα ήθελα να με ρωτήσουν σε μία συνέντευξη…
Κάτι πολύ προσωπικό, για να πώ ότι “δεν απαντώ, γιατί είναι πολύ προσωπικό”.

 

—– Αν ξεκινούσα τώρα, αυτό που θα έκανα διαφορετικά είναι…
Θα διάβαζα περισσότερα comics, αλλά και λογοτεχνία, τότε που είχα περισσότερο χρόνο. Όσες αναφορές κι αν έχεις, δεν είναι ποτέ αρκετές.

 

 

πηγή