Τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα 4 - Το μυστήριο των παστών γαρίδων

[rorschach]

 

 

Βαθμολογίες για τις ιστορίες του 4ου τόμου Σκάρπα:

Το μυστήριο των παστών γαρίδων 8/10

Ντόναλντ 3D 0/10

Η πράσινη φλόγα 8/10

 

 

Επεξεργασία Ιουνίου 1, 2018 από PhantomDuck

[rorschach]

Ευτυχώς ο Μαρτίνα δεν έχει μιμητές και επιγόνους και τέτοια σκηνικά ανήκουν στο παρελθόν.

 

 

 

[Συλλεκτης]

Ευτυχώς ο Μαρτίνα δεν έχει μιμητές και επιγόνους και τέτοια σκηνικά ανήκουν στο παρελθόν.

 

21082017904.JPG 21082017905.JPG

 

 

Το πρωτο ειδικα χαρακτηριστικη σκηνη απο πολλες ελληνικες οικογενειες....

[trelokomixakias]

Ευτυχώς ο Μαρτίνα δεν έχει μιμητές και επιγόνους και τέτοια σκηνικά ανήκουν στο παρελθόν.

 

21082017904.JPG 21082017905.JPG

 

αυτο μου αρεσει προσωπικα στον martina,αυτην την καφριλα την εχω δει και στην silvia ziche

[apetoussis82]

On 21/8/2017 στο 7:38 ΜΜ, Rorschach είπε:

Ευτυχώς ο Μαρτίνα δεν έχει μιμητές και επιγόνους και τέτοια σκηνικά ανήκουν στο παρελθόν.

 

21082017904.JPG 21082017905.JPG

 

 

Δε λες και ποιες ιστορίες είναι, να τις διαβάσουμε?

[rorschach]

Ο χρυσος κληρονομος και Ντοναλντ 3-D.

[Jim Slip]

Μερικά πράγματα για τις καθόλου "πολιτικά ορθές" ιστορίες εκείνης της εποχής.

 

- Οι εποχές ήταν διαφορετικές (δεκαετία '50). Η Ευρώπη είχε μόλις αρχίσει να ανοικοδομείται απ' τα ερείπια του Β'ΠΠ, στην Αμερική οι μαύροι (ουπς, σόρυ, αφρο-αμερικανοί ήθελα να πω) ήταν υποχρεωμένοι να κάθονται στο πίσω μέρος των λεωφορείων και να δίνουν τις θέσεις τους στους λευκούς, το ξύλο στα σχολεία εξακολουθούσε να θεωρείται αποδεκτή παιδαγωγική μέθοδος, και άλλα τέτοια που σε κάποιον που έχει γεννηθεί τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες μοιάζουν με σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

 

- Και τί έγινε; Η μη-πολιτική-ορθότητα είναι πιο ρεαλιστική από την υποκριτική αρμονία που βλέπουμε στις ιστορίες τις τελευταίες δεκαετίες. 'Η μήπως ο Ντόναλντ είναι ο μόνος που στο πίσω μέρος του μυαλού του σκέφτηκε οτι θα κληρονομήσει κάποιον πλούσιο συγγενή; Εγώ πάντως ξέρω οτι με τις παλιές ιστορίες αντιπάθησα πιο πολύ τη φιλαργυρία του Σκρουτζ και μου φαίνεται πιο φυσικό οτι απλά είναι κόπανος απ' την περίεργη κατάσταση που βλέπουμε στις νεώτερες ιστορίες, όπου τα πράγματα είναι ως δια μαγείας μέλι-γάλα και δεχόμαστε ως ΟΚ οτι κάποιος είναι πολύ πλούσιος χωρίς να βοηθάει τους στενούς συγγενείς του. Και το ιδιο ισχύει για τις κακές πτυχές του χαρακτήρα του Ντόναλτ (τεμπελιά) που επίσης προβάλλονταν υπέρμετρα κ.ο.κ.. Εν ολίγοις, πέρα απ΄το οτι το να τονίζονται τα αρνητικά  σημεία του χαρακτήρα κάποιου αποτελεί καλό υλικό για κωμωδία, εεεε, είναι και πιο κοντά στην πραγματική ζωή.

Επεξεργασία Αυγούστου 22, 2017 από Jim Slip

[ΚΟΜΙΞ]

Περιμένοντας ακόμα τους νέους τόμους θα γράψω 2 λόγια για αυτόν που δεν την είχα σχολιάσει παλιότερα  

 

Το Μυστήριο των παστών Γαρίδων: Έχουμε να κάνουμε με ένα μυστήριο όπως λέει ο τίτλος. Πολύ ωραίο σχέδιο και γκαγκ. Μου άρεσε τελικά και ο Γεδεών εδώ πολύ και που δείχνει πολύ έντιμος και θέλει να λάμπει η αλήθεια αλλά και γιατί δίνει ευκαιρίες στον Ντόναλντ. Του φέρεται καλύτερα σε αντίθεση με τον Σκρουτζ. Τα ανιψάκια αποδεικνύονται για άλλη μια φορά πανέξυπνα. Ωραία η όλη ατμόσφαιρα και μάθαμε τι χρειάζονται όλες αυτές οι γαρίδες  Για το σχέδιο τα λόγια είναι περιττά. Πολύ ωραίο. Η ιστορία πάντως έχει αυτό που λέμε ότι είναι κάπως αναλλοίωτη στο χρόνο διότι κάποιες συμπεριφορές και σκηνικά τα βλέπουμε και σήμερα.  9.5/10

 

Ντόναλντ 3D: Απογοητευτική ιστορία κυρίως σεναριακά. Το σχέδιο επίσης ήταν κατώτερο από την πρώτη και έμοιαζε πολύ πρώιμο. Το σενάριο ενώ έχει ένα ενδιαφέρον μετά από ένα σημείο γίνεται ένας αχταρμάς που παίρνει μαζί όλη την ιστορία. Από τις ιστορίες που θα ξεχαστούν σύντομα... 5.5/10

 

Η Πράσινη Φλόγα: Θα έλεγα ότι η συγκεκριμένη ιστορία ήταν καλή. Μου άρεσε που μάθαμε από που παίρνει η Κακιά Βασίλισσα τις μαγικές της δυνάμεις αλλά το πως έχασε και γενικά το σενάριο δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Βέβαια την λυπήθηκα την καημένη στο τέλος. Καλό και το σχέδιο όμως ο χρωματισμός κάποιες φορές ξινίζει αρκετά. 7/10

 

Σελίδες από το Αλμανάκο Τοπολίνο 1954: Δεν υπάρχει ουσιαστικό σενάριο οπότε δεν θα βάλω κάποια βαθμολογία. Θα πω ότι σχέδιο ήταν αρκετά καλό και ότι μου άρεσαν κάποιες αναφορές σε ιστορίες του Μπαρκς. 

 

Συνολικά

Δυστυχώς ο τόμος αυτός έχει μόνο μια πάρα πολύ καλή ιστορία, μια μέτρια και μια πολύ μέτρια προς κακιά. Αρκετή ανισορροπία δηλαδή. Δεν βαθμολογούμε και την τελευταία "ιστορία" των δώδεκα σελίδων όπως είπαμε καθώς δεν έχει νόημα αφού δεν υπάρχει ουσιαστικό σενάριο.