ramirez Δημοσιεύτηκε Μαίου 15, 2018 Member ID: 2298 Group: Members Topic Count: 1619 Content Count: 5055 Reputation: 34577 Achievement Points: 5063 Days Won: 14 With Us For: 6187 Days Status: Offline Last Seen: 2 ώρες πριν Share Δημοσιεύτηκε Μαίου 15, 2018 Τώρα όλα γίνονται με ένα κλικ, ακόμη κι ο οργασμός. Υπήρξε όμως και μία εποχή που για να γίνει η… δουλειά χρειαζότανε σάλιο (για να γυρίζεις τις σελίδες). Σύμφωνοι, η τεχνολογία ήρθε να λύσει ένα σωρό προβλήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων πιθανότατα δημιουργηθήκανε εξαιτίας της. Για παράδειγμα, όλοι όσοι είναι χειρισταί ηλεκτρονικών υπολογιστών έχουνε την ανάγκη κάθε 5-6 μήνες να αγοράσουνε μια καινούρια κάρτα γραφικών την οποία δεν θα χρειάζονταν αν δεν υπήρχανε πισιά, αλλά τέλος πάντων. Αυτά ονομάζονται παράπλευρες απώλειες, αλλά δεν είναι της παρούσης. Εκείνο που επίσης δεν είναι της παρούσης, αλλά μιας άλλης εποχής, είναι ο τρόπος που ο καθείς ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του και πειραματίζεται με σχετικά με τις χρήσεις του χεριού του και πώς αυτό το ανθρώπινο όργανο μπορεί να έρθει σε επαφή με ένα άλλο όργανο προκειμένου να ακουστούν μουσικές οργασμικού χαρακτήρος. Τη σήμερον ημέρα τα πράματα είναι ιδιαιτέρως απλά. Ανοίγεις ένα σάιτ, επιλέγεις τη κατηγορία της αρεσκείας σου και χαϊδεύεσαι με την ησυχία σου. Εφόσον βεβαίως ο υπολογιστής βρίσκεται στο δωμάτιό σου. Υπήρξε, όμως ένα φεγγάρι που τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα. Μια εποχή που για να καταφέρεις να αυτοϊκανοποιηθείς έπρεπε να ήσουν πραγματικός καλλιτέχνης. Ένας πολυμήχανος Μαγκάιβερ της μ@λ@κί@ς, καθώς η ίδια η φύση σε οδηγούσε σε ευρεσιτεχνίες. Η αναζήτηση της ηδονής ξεκινούσε από το περίπτερο. Α δεν είχες κάνα δικό σου άνθρωπο με τον οποίο να συνεννοείστε στα πεταχτά, αναγκαζόσουνα να μετατραπείς σε σεξουαλικό μετανάστη. Πάει να πει πως έπαιρνες τον πισινό σου και περπάταγες μέχρι να φτάσεις σε κάποια γειτονιά με την οποία δεν είχες πολλά πάρε-δώσε. Κάνοντας τάχα μου τον ανήξερο κοίταζες τις μαστίχες κι ανάμεσα από κάνα δύο πακέτα από δαύτες, ένα ΜΠΛΕΚ και δρακουλίνια για ξεκάρφωμα, πέταγες και τα περιοδικά για τα οποία αναγκάστηκες να φτάσεις τόσο μακριά από το λεγόμενο comfort zone σου. Πάντα με την ελπίδα πως ο περιπτεράς θα είναι τσακάλι και θα κάνει τον υπολογισμό της τιμής στο πιτς φιτίλι, για να μην περάσει στο μεταξύ καμία ξέμπαρκη συμμαθήτρια και δεν σε ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας. Έτσι, λοιπόν, με το Ταρατατά, τη Ζάκουλα, τον Μοντατόρε, το Σωφεράκι ή τον Πρώτο υπό μάλης, έφτανες μέχρι το σπίτι. Αυτοί οι τύποι ήταν οι υπεύθυνοι για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των εφήβων στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’80. Στην πρώτη περίπτωση ήταν ένας φαντάρος, ο Αντριάνο, με προσόντα από άλλο ανέκδοτο που έριχνε το κάθε γκομενάκι για πλάκα. Συνήθως οι υποθέσεις έβγαζαν νόημα, ενώ το σεξ όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, πολύ μακριά από την αλήθεια. Τέτοια προβλήματα δεν αντιμετώπισαν οι φανατικοί αναγνώσται της Ζάκουλα. Εκ των προτέρων τσακωμένο με την αλήθεια, αφού εξιστορούσε τις ερωτικές περιπέτειες μιας ξανθιάς βαμπίρας και τη διαρκή αναζήτησή της για αίμα και σπέρμα, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Η αχόρταγη βρυκόλαξ τα έπινε όλα (χάπια, ουίσκι και κοακόλα), ενώ οι δημιουργοί της ήταν ανθρώποι με ανησυχίες που ξεπερνούσαν αρκετά τα όρια μιας απλής κομικοτσόντας. Αρκεί να σας πω ότι από τις σελίδες της παρήλασαν προσωπικότητες, όπως για παράδειγμα ο ζωγράφος Λωτρέκ, για να καταλάβετε για τι επιπεδάτη μ@λ@κία μιλάμε… Με αυτά τα βιβλία μάθαινες δηλαδής και δύο εγκυκλοπαιδικές γνώσεις στη προκοπής, τις οποίες αύριο-μεθαύριο μπορεί να έβρισκες χρήσιμες κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας μπαζ ή τρίβιαλ περσούτ. Αυτό βεβαίως ερχότανε ως αντίβαρο στα ζογκλερικά στα οποία ήσουνα αναγκασμένος να καταφύγεις για λίγη ηδονή (και μερικά σπυράκια ακόμη στο κούτελο). Όπως λέω και στα εγγόνια μου «εσείς τώρα πατάτε ένα κουμπί και το παίζετε κονιόρδοι, ενώ εγώ ήμουνα μ’ ένα φακό κάτω από τα σκεπάσματα, με το ένα χέρι να προσπαθώ να γυρίσω τη σελίδα για να μην χάσω την υπόθεση»… Άσε που έτσι ξέμενες κι από σάλιο. Ευτυχώς, πάντως υπήρχε και ο Μοντατόρε. Ένα ακόμα περιοδικό ποικίλης ερωτικής ύλης, με ήρωα ένα μηχανικό που εκτός από το να ρίχνει γκομενάκια, μπορεί να σου μάθαινε κι ένα-δύο τρόπους για να καταφέρεις να βολευτείς καλύτερα. Μετά από όλα αυτά, ένα καλό ντουσάκι ήταν απαραίτητο. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά επειδή συνήθως με αυτά τα περιοδικά γιόμιζες τα χέρια σου… μελάνη, αφού δεν ήταν και πολύ καλής ποιότητος οι εκδόσεις. Αλλά, βέβαια, έτσι κι αλλιώς μετά από τέτοιες δουλειές, ένα μπανάκι είναι αναπόφευκτο… Και το σχετικό link... 11 Παράθεση Σύνδεσμος για σχολιασμό Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους More sharing options...
Προτεινόμενες Καταχωρήσεις
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.