ΜΟΡΦΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΡΩΩΝ

[Dr Paingiver]

      

 

Ήταν το μακρινό 1962 που το ραδιόφωνο μεσουρανούσε και ταυτόχρονα μονοπωλούσε την καθημερινή ψυχαγωγία των Ελλήνων. Μια από τις δεκάδες αξιόλογες ραδιοφωνικές εκπομπές της εποχής ήταν και η παρουσίαση της ιστορίας μορφών της Ελληνικής Ιστορίας/Μυθολογίας. Τις εκπομπές έγραφε για το ραδιόφωνο ο Τίτος Αινείας (ψευδώνυμο του Σταύρυ Κοκκινέα). 

Όταν ολοκληρώθηκε η σειρά, που δεν γνωρίζω πόσες εκπομπές της βγήκαν στον αέρα, ο Σταύρος Κοκκινέας αποφάσισε να τις απομαγνητοφωνήσει με μεγάλη ακρίβεια και να τις εκδώσει σε μορφή εβδομαδιαίου περιοδικού. Το περιοδικό κυκλοφορούσε κάθε Κυριακή με τιμή 3 δραχμές και σύμφωνα με τον Χανό έβγαλε 4 τεύχη. Τον Ηρακλή, τον Θησέα, τον Περσέα και τον Βελλερεφρόντη.

Όταν λέω με μεγάλη ακρίβεια, εννοώ ότι αναπαρήγαγε γραπτώς ακόμα και τα μουσικά μοτίβα ή τα διάφορα αστεία και ήχους που μεσολαβούσαν του κειμένου στην ραδιοφωνική εκπομπή. 

Αξιόλογη προσπάθεια που μάλλον όμως δεν ευδοκίμησε.

 

Τα τεύχη είναι ευγενική προσφορά του @Valtasar για να γίνει αυτή η παρουσίαση.

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Αινείας Τίτος

Πρόκειται για ψευδώνυμο του Σταύρου Κοκκινέα, από την Σαϊδώνα της Β.Δ. Μάνης, όπου γεννήθηκε το 1916. Δημοσίευσε ποιήματα από 16 ετών, μαθητής τότε στο Γυμνάσιο Φιλιατρών. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, ενώ παράλληλα ασκούσε την δημοσιογραφία. Με την τελευταία ιδιότητα εκλαΐκευσε Νομικά συγγράμματα και ασχολήθηκε με την πνευματική ιδιοκτησία. Σαν σύμβουλος Ραδιοφωνικών Ιδρυμάτων και συνδικαλιστής σε συναφείς με την Ραδιοφωνία συνδικαλιστικούς φορείς, ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα, καθώς και σαν καθηγητής σε Δραματικές σχολές.

Ασχολήθηκε με τη Λογοτεχνία και Λαογραφία. Στην πρώτη του Ιδιότητα (α' βραβείο διηγήματος 1957, με το έργο «Έξ χιλιάδες διακόσια είκοσι τρία») ξεχωρίζει το έργο του «Δωρική κολώνα». Στην ιδιότητα του λαογράφου συνάπτεται κυρίως η σπουδαία ιδιότητά του σαν του μεγαλύτερου «παραμυθά» της Ελλάδας, αφού δημοσίευσε πάνω από χίλια παραμύθια, από το 1947 ως το θάνατό του, το 1978. Τα πιο πολλά απ' αυτά είχαν μανιάτικο παραδοσιακό πυρήνα, κυρίως τα πρώτα, που σε τρεις σειρές δημοσιεύει με τίτλο «Εύθυμα Ελληνικά Παραμύθια» από το 1947 έως το 1951. Στη συνέχεια άρχισε να δημοσιεύει παραμύθια σε επιφυλλίδες του περιοδικού ποικίλης ύλης «Ρομάντσο» για πολλές δεκαετίες ανελλιπώς.

Έτσι μαζί με τον, μανιάτικης καταγωγής, Νίκο Ρούτσο και την επίσης Μανιατοπούλα Πιπίνα Τσιμικάλη-Τζωρτζάκη είναι ο μεγαλύτεροι Νεοέλληνες παραμυθιογράφοι, ενώ μαζί με τον Κώστα Πασαγιάννη και τον Κυριάκο Δ. Κάσση απαρτίζουν την πεντάδα των καταγραφέων των μανιάτικων παραμυθιών.

Από το βιβλίο το Κυριάκου Δ. Κάσση «Διακόσιοι Μανιάτες Λογογράφοι», Αθήνα 1998.

Πηγή: εδώ

[Indian]

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #03, ανέβηκε στην βάση.