Super Μίκυ 32 [Η μελωδία της ευτυχίας - Sarah Kinney & Joaquín Cañizares Sanchez]

[Indian]

 

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 9 απολαυστικές ιστορίες θα βρίσκεται από αυτή την Παρασκευή 20/4 στα περίπτερα.

 

• ΜΙΚΥ - Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
• ΝΤΟΝΑΛΝΤ - ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ ΨΕΥΔΟΥΣ
• ΣΚΡΟΥΤΖ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΝΑΥΑΓΙΟ
• ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ - ΜΙΑ ΤΟΥΡΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΗΡΩΑ
• ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ - ΠΕΤΑΞΕ ΤΗΝ!
• ΜΙΚΥ - ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
• ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ - ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ
• ΜΙΚΥ - ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ
• ΝΤΟΝΑΛΝΤ - Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

 

Από την Παρασκευή 20/4, αναζητήστε το 32ο τεύχος στα περίπτερα.

 

 

 

Επεξεργασία Μαίου 21, 2018 από Indian
Εισαγωγή δημοσκόπησης

[Indian]

Ας δούμε τι μας έχει το Super Μίκυ # 32.  

 

"Η μελωδία της ευτυχίας"
Η μεγάλη ιστορία του τεύχους έχει για πρωταγωνιστή τον δαιμόνιο ντετέκτιβ Μίκυ Μάους,ο οποίος μπλέκει σε μία υπόθεση συνωμοσίας. Τρεις κορυφαίοι αλλά σατανικοί επιστήμονες που είναι μέσα στην φυλακή έφτιαξαν μία εφεύρεση που καλμάρει τα νεύρα των ανθρώπων και τους κάνει εντελώς ευγενικούς. Κάτι τέτοιο φαίνεται να ενθουσιάζει τον Διοικητή των φυλακών,αλλά και τον ίδιο τον Δήμαρχο,ο ενθουσιασμός του οποίου ενισχύεται όταν λαμβάνεται η απόφαση να χρησιμοποιηθεί αυτή η εφεύρεση εκτός από τους κρατούμενους και σε όλους τους πολίτες και ψηφοφόρους του. Όλα δείχνουν καλά και οι επιστήμονες φαίνεται ότι έχουν μεταμεληθεί. Κάτι όμως δεν κολλάει στον Μίκυ και θα αρχίσει να το ψάχνει,καταλλήγοντας σε ένα παρανοϊκό παιχνίδι στο οποίο θα βρεθεί κυριολεκτικά ολομόναχος. Πολύ όμορφο σενάριο,με σωστά δομημένη αφήγηση και σκηνές βγαλμένες από κινηματογραφικά σενάρια αποκάλυψης. Θα την κατατάσσαμε στις σοβαρές ιστορίες καθώς το κωμικό στοιχείο έχει διακριτική παρουσία. Έχω όμως την αίσθηση ότι κρατούσε σε έκταση περισσότερο απ'ότι θα έπρεπε.Το σχέδιο ήταν αξιόλογο.

 

"Ανιχνευτής ψεύδους"
Ο Ντόναλντ νομίζει ότι αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα με την ανειλικρίνεια των τριών ανιψιών του κι έτσι αποφασίζει να ζητήσει την βοήθεια του Κύρου. Αυτός φτιάχνει μία εφεύρεση,σε μορφή βραχιολιού,που ανιχνεύει πότε ο κάτοχός της λέει ψέμματα και φροντίζει να του χαρίζει κάθε φορά,μία ηλεκτρική εκκένωση. Τα τρία ανιψάκια κι ο θείος τους φοράνε από ένα βραχιόλι,για να διαπιστώσουν με πολύ οδυνηρό τρόπο ότι τελικά δεν είναι εύκολο να λες όλη την αλήθεια στην καθημερινότητά σου. Έξυπνη ιστορία με πολλά γελοιογραφικά στοιχεία που μου θύμισαν φαρσοκωμωδία. Εδώ δεν βρίσκουμε την κλασική έννοια του καλού και του κακού,αλλά όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ίσοι. Όλοι έχουν τα προτερήματα,αλλά και τα ελαττώματά τους. Γενικά την βρήκα μία αξιόλογη δουλειά,που καταλήγει σε ένα ξεκαρδιστικό φινάλε. Αρκετά καλό βρήκα και το σχέδιο.

 

"Οικονομικό ναυάγιο"
Ο θείος Σκρουτζ προσπαθεί να κλείσει μία οικονομική συμφωνία,με έναν εκκεντρικό επιχειρηματία,που θα του αποφέρει πολλά εκατομμύρια. Δυστυχώς όμως για τον πρωταγωνιστή μας,ο εν λόγω κύριος θέλει πριν κλείσει το deal να δει τα αξιοθέατα της Λιμνούπολης. Στον δρόμο για την ξενάγηση συναντούν μία παλιά γνωστή του Σκρουτζ η οποία τους κερνάει μία βόλτα με το ποταμόπλοιό της. Επάνω στο ποταμόπλοιο ο Λιμνουπολίτης κροίσος φαίνεται ότι δεν θα βρει εύκολα την ησυχία του από τους επίδοξους "αιματορουφήχτρες" που θέλουν να του ξεκολλήσουν κανένα δολάριο. Άραγε τι θα σκεφτεί ο δαιμόνιος τσιγκούνης για να γλιτώσει? Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία απλή,σύντομη,αλλά συμπαθητική ιστορία. Ο σεναριογράφος φροντίζει να ρίξει το βάρος περισσότερο στο κωμικό στοιχείο και το πετυχαίνει. Κι αν εξαιρέσουμε αρκετές σκηνές που επαναλαμβάνονται,μου άφησε θετικές εντυπώσεις. Σχεδιαστικά την βρήκα μέτρια.

 

"Μια τούρτα για έναν υπερήρωα"
Ο Σούπερ Γκούφυ είναι ο φόβος κι ο τρόμος των παρανόμων που μαστίζουν το Μίκυ Σίτυ. Έχει υπερδυνάμεις,αλλά δυστυχώς είναι και υπερβολικά αφελής. Αυτή του την αφέλεια σπεύδει να την εκμεταλλευτεί ο Πρόεδρος των παρανόμων και καταστρώνει ένα περίεργο κόλπο. Πείθει τον πρωταγωνιστή ότι μία φωτογραφία που είχε βγάλει το μακρινό 1968 (???) μπορεί να γίνει η αφορμή για πρόβλημα στο χρονικό συνεχές κι ότι θα πρέπει να επιστρέψει πίσω στον χρόνο για να αποκαταστήσει την ζημιά. Ευτυχώς όμως που ο χαζούλης υπερήρωας έχει έξυπνους συγγενείς. Δεν με εντυπωσίασε ετούτη η υπόθεση. Πρόκειται για μία σύντομη δουλειά,χωρίς μεγάλη φαντασία και με αρκετά στοιχεία υπερβολής,που ενισχύεται κι από το υπερβολικό "παίξιμο" του συγκεκριμένου χαρακτήρα. Θα ξεχαστεί σύντομα. Σχεδιαστικά είμαι ΟΚ.

 

"Πέταξέ την!"
Βρισκόμαστε στο θρυλικό αγρόκτημα και η Γιαγιά Ντακ (όπως πάντα) έχει κάνει όλες τις δουλειές. Κατάκοπη,ζητάει από τον Πασχάλη να καθαρίσει την σοφίτα κι εκείνος πηγαίνει με μεγάλη απροθυμία. Εκεί,μέσα σε όλες τις παλιατζούρες που ήταν στοιβαγμένες με τα χρόνια,θα βρει και μία σκουριασμένη λάμπα πετρελαίου,την οποία κι αποφασίζει να την πετάξει χωρίς να ενημερώσει την Γιαγιά. Αυτή όμως η λάμπα,εκτός ότι είναι κειμήλιο,θα σταθεί και η αφορμή να γίνει κάποιος άνθρωπος πολύ χαρούμενος. Υπερβολικό σενάριο που εμφανέστατα έχει δανειστεί τον μύθο ενός πασίγνωστου παραμυθιού. Κλείνει γελοιογραφικά αλλά μου ήταν αδιάφορο. Το σχέδιο ήταν μέτριο προς καλό.

 

"Το τραίνο του μυστηρίου"
Η Μίννι κερδίζει ένα ταξίδι με ένα υπερσύγχρονο τραίνο και προσκαλεί και τον Μίκυ να έρθει μαζί της. Ενώ ξεκινάει η όμορφη διαδρομή,ο ήρωάς μας συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν του πάει καλά με το τοπία που χαζεύει μέσα από το τζάμι. Και σαν να μην έφτανε αυτό,αρχίζουν κι έρχονται στο φως περίεργες κλοπές,μυστηριώδεις τύποι καθώς και δολοπλοκίες. Τελικά πώς έχουν τα γεγονότα? Ο δαιμόνιος ντετέκτιβ θα αρχίζει να λύνει τους γρίφους τον έναν μετά τον άλλο ή μήπως τελικά όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας του? Καλή υπόθεση που έχει στοιχεία νουάρ,πάντα δοσμένα με κωμικό τρόπο. Εννοείται ότι δεν θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε στην αφρόκρεμα των ιστοριών του Μίκυ,αλλά τουλάχιστον διαβαζόταν με ενδιαφέρον. Ικανοποιημένος βγήκα κι από το σχέδιο.

 

"Αφανείς ήρωες"
Η Μουργόλυκοι μπορεί να είναι ο φόβος κι ο τρόμος του θείου Σκρουτζ,ο οποίος φοβάται μην του αρπάξουν τα λατρευτά του δολάρια,αλλά έχουν πέσει σε γενική ανυποληψία στο σινάφι τους. Οι "συνάδελφοί" τους δεν τους θεωρούν ικανούς κλέφτες,πόσο μάλλον άξιους για να αποκτήσουν το βραβείο "Πασπαρτού",την μέγιστη τιμή για τους ανέντιμους. Για να αποκαταστήσουν λοιπόν την φήμη τους και να κερδίσουν το έπαθλο,αποφασίζουν να κλέψουν το Τόσκαρ ( ) του μεγάλου ηθοποιού Μπρατσενέγκερ,ο οποίος βρίσκεται στην Λιμνούπολη για τα γυρίσματα της νέας του ταινίας. Τελικά θα τα καταφέρουν? Κεφάτη ιστορία που μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό. Είναι ανάλαφρη κι έχει πλάκα,η οποία φτάνει στο αποκορύφωμά της στο φινάλε,το οποίο με έκανε και γέλασα. Πολύ παραστατικό βρήκα και το σχέδιο.

 

"Παιχνίδι πέρα από τα όρια"
Ο Μίκυ αναζητά μερικές ήσυχες ημέρες για να χαλαρώσει και να ξεφύγει από την σκληρή ρουτίνα της καθημερινότητας. Πάει λοιπόν σε μία νέα κατασκήνωση κι αμέσως γίνεται αγαπητός και κάνει νέους φίλους. Όλα δείχνουν να πηγαίνουν υπερβολικά καλά,ξεκινάνε τα διασκεδαστικά παιχνίδια κι όλοι μοιάζουν να είναι ευχαριστημένοι. Διότι,ως γνωστόν,μια ζωή την έχουμε. Από κάποια στιγμή και μετά όμως,ο πρωταγωνιστής,θα συμφωνήσει με ένα άλλο ρητό,αυτό που λέει "παν μέτρον άριστον". Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ανάλαφρη υπόθεση που δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας κι έχει επαναλαμβανόμενα γκαγκ. Για να είμαι όμως και δίκαιος,μας έδωσε και μερικές σκηνές δράσης. Γενικά όμως ήταν μία μετριότητα. Σχεδιαστικά μού άρεσε.

 

"Η σκληρή αλήθεια"
Οι τρεις Μικροί Εξερευνητές δίνουν σε λίγες ημέρες εξετάσεις για την απόκτηση ακόμα ενός κουβά μεταλλείων που θα κοσμήσουν τα στέρνα τους. Κάνοντας λοιπόν εξάσκηση,κάνουν τον κήπο του θείου τους σαν δρόμο που του περνάνε καλώδια. Όπως είναι φυσικό κάτι τέτοιο εξοργίζει τον Ντόναλντ,ο οποίος τυχαία θα βρει μία εφεύρεση στο σπίτι του Κύρου που ίσως θα του λύσει το πρόβλημα. Πρόκειται για το ακτινοβόλο της αλήθειας,η ακτίνα του οποίου κάνει το ανυποψίαστο θύμα να μην μπορεί να πει ψέμματα. Έτσι λοιπόν,κατά την διάρκεια της χρήσης του,θα εκτυλιχτούν σκηνές απείρου κάλλους,που θα δώσουν την θέση τους σε ένα πολύ συγκινητικό και γλυκύτατο φινάλε. Συμπαθητική υπόθεση,που ήθελε όμως λίγη περισσότερη δουλειά στην εξέλιξη του μύθου,αλλά μας αποζημιώνει με το όμορφο τέλος της. Νομίζω ότι,μόνο γι'αυτό,αξίζει να διαβαστεί. Ευχάριστη νότα ήταν και η παρουσία του κυρίου Τζόουνς,χωρίς όμως να έχουμε τους κλασικούς ομηρικούς καβγάδες με τον πρωταγωνιστή. Κι εδώ το σχέδιο δεν απογοητεύει.