FILS DU SOLEIL (A SON OF THE SUN) [ FABIEN NURY, ERIC HENNINOT ]

[germanicus]

Ταυτότητα
Τίτλος: Fils du soleil
Σενάριο: Fabien Nury + Jack London
Σχέδιο: Éric Henninot

Χρώματα: Marie-Paule Alluard
Εκδοτική: Dargaud Γαλλικά, Europe Comics Ψηφιακό Αγγλικά
Χρονολογία: 10/2014
Τόμοι: 1 (Ολοκληρωμένο)
Περιεχόμενο: Περιπέτεια

 

 

Εξώφυλλο

 

 

Περίληψη

Ο γερο Παρλέι αποφασίζει να πουλήσει τις πέρλες του. Η είδηση απλώνεται σαν φωτιά στα νησιά του Σολωμόντα. Έχει φροντίσει για αυτό. Να το μάθουν όλα τα αηδιαστικά κατακάθια, όλες αυτές οι βδέλλες και να έρθουν στο νησί του. Η οδηγία του όμως είναι να μην το μάθει ο Ντέιβιντ Γκριφ, ο γιος του ήλιου. Σε ένα άλλο νησί κάποιος πιστεύει ότι θα μπορέσει να μην πληρώσει τις 1200 λίρες που χρωστάει στον Γκριφ. Στην τελική ο Γκριφ είναι δισεκατομμυριούχος. Δεν θα του λείψουν. Ενώ αυτός καίγεται.

 

 

Δημιουργοί

Jack London

 Ο Αμερικάνος συγγραφέας που έγραψε το Θαλασσόλυκο και το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης. Μεγάλωσε μέσα στην απόλυτη ένδεια, πέθανε κάτοχος μιας σεβαστής περιουσίας λόγω της συγγραφικής του επιτυχίας. Από τους πρώτους που κατόρθωσαν να πλουτίσουν από τα γραπτά τους. Ειδικά μέσα από δημοσιεύσεις στον περιοδικό τύπο στις αρχές του 20ου αιώνα. Τα είδη όπου έγραψε πάρα πολλά και το λήμμα στη wiki φορτωμένο. Συγγραφέας, δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος, ρεπόρτερ, δοκιμιογράφος, αυτοβιογράφος, σεναριογράφος, συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας και ταξιδιωτικός συγγραφέας. Πιο πετυχημένος στις μικρές του ιστορίες. Εδώ διασκευάζονται κάποιες από τις 8 ιστορίες που περιείχε το A Son of the Sun (wiki) του 1912. Αγαπημένος του Hugo Pratt. Και ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε τις αγάπες του δάσκαλου της Περιπέτειας? 

 

 

Fabien Nury

Ο αγαπημένος μου σύγχρονος συγγραφέας BD για τον οποίο μίλησε ο GeoTrou εδώ. 17 σειρές αναφέρει το bedetheque, αυτή είναι η 8η που μνημονεύουμε στο φόρουμ. Στα Ελληνικά έχουμε δει τον Θάνατο του Στάλιν.

 

 

Eric Henninot

Σπούδασε μηχανικός, έγινε κομίστας. Τον ξανασυναντήσαμε στο Carthago.

 

 

 

Προσωπική αποτίμηση

Καιρό είχα να φτιαχτώ με ένα κόμικ. Είδα Fabien Nury, είδα Μελανησία, θυμήθηκα Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας, χάρηκα, το καταβρόχθισα. Δεν είναι αριστούργημα, είναι όμως διασκεδαστικότατο. Το σενάριο είναι μείγμα από τις ιστορίες του βιβλίου το Λόντον. Αλλού πιστό, αλλού τις διασκευάζει. Θα χαιρόμουν πολύ εάν ο Nury εξερευνούσε κι άλλο το σύμπαν του βιβλίου και με άλλες ιστορίες. Ως έχει, 76 σελίδες, χορταστική περιπέτεια.  Το σχέδιο είναι κάτι παραπάνω από απλά διεκπεραιωτικό καλό. Έχει ψυχή, έχει εκλάμψεις διάνοιας, θα χαιρόμουν εάν είχε περισσότερες. Πολλές φορές πήγα να ενθουσιαστώ με ένα "τώρα θα απογειωθεί στη στρατόσφαιρα". Δεν το κατάφερε. It did not crash down to earth όμως  Είναι ένα πάρα πολύ άνετο 7/10. Ίσως κάποτε να το πω και 8/10. 

 

 

Από εκεί και πέρα όμως θα ήθελα να ακούσω από έναν @Phantom Duck κατά πόσο ο Carl Barks είχε επιρροές από τον Jack London. Σίγουρα είχε διαβάσει, αναρωτιέμαι όμως πόσα του οφείλει. Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας αυτοδημιούργητος πολυεκατομμυριούχος ο οποίος αντί να είναι αραχτός στα πολυτελή γραφεία του στο Σίδνεϋ αρμενίζει στα νησιά της Μελανησίας, ψάχνοντας περιπέτειες και κυνηγώντας ακόμα και τη μισή δεκάρα που του χρωστάει κάποιος. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου θυμίζει μια πάπια με γκέτες και φαβορίτες  Την πάπια βέβαια που έγραψε ο Carl Barks. Όχι αυτό το βδέλυγμα που έγραψαν οι Ιταλοί από 50 έως 70  

 

 

Εξτρα

Δυστυχώς δεν βρήκα κάτι αξιόλογο. Περιοριζόμαστε λοιπόν στις πρώτες σελίδες του κόμικ μέσα από την Αγγλική μετάφραση.

 

Ας προσθέσω και λινκ για το βιβλίο του Jack London για νόμιμη και δωρεάν διαδικτυακή ανάγνωση

 

 

Πηγές

Jack London wikipedia

bedetheque

Dargaud

Europe comics

 

 

 

[GeoTrou]

Θα συμφωνήσω σε ότι είπε ο germ. Διασκεδαστική περιπέτεια, με ολίγο ανθρώπινο δράμα, αγαπημένο φόντο και σχέδιο που είχε τις εκλάμψεις του. Ειδική μνεία στην απεικόνιση του ημίτρελου Parlay: τα ξεπλυμένα του μάτια, οι άγριες εκφράσεις έδιναν άλλο αέρα. Το μόνο που δε μου έκατσε καλά για κάποιο λόγο ήταν η εμφάνιση του Grief. Αν κάποιος μου διηγούνταν την ιστορία χωρίς περιγραφές, θα τον έπλαθα πολύ διαφορετικά στο μυαλό μου.

Όπως και να 'χει, ένα ωραίο κόμικ για να ταξιδέψετε σε ατόλες και να γνωρίσετε όμορφες μιγάδες.  

[germanicus]

χα! σε ξάφνιασε που ήταν ξανθός? Κι εμένα στην αρχή κάτι μου πήγε στραβά με το πρόσωπό του αλλά (α) το συνήθισα και (β) είναι αρκετά ακριβές ως προς το πως τον έχει περιγράψει ο Jack London

 

"As he swung over the rail and stepped on deck a hint of catlike litheness showed in the apparently heavy body. Like the other two, he was scantily clad. The cheap undershirt and white loin-cloth did not serve to hide the well put up body. Heavy muscled he was, but he was not lumped and hummocked by muscles. They were softly rounded, and, when they did move, slid softly and silkily under the smooth, tanned skin. Ardent suns had likewise tanned his face till it was swarthy as a Spaniard's. The yellow mustache appeared incongruous in the midst of such swarthiness, while the clear blue of the eyes produced a feeling of shock on the beholder. It was difficult to realize that the skin of this man had once been fair."

 

Να σημειώσω εδώ (θα το προσθέσω και επάνω στα εξτραδάκια) πως όποιος γουστάρει, μπορεί να διαβάσει νόμιμα και δωρεάν το βιβλίο του Jack London εδώ.

 

 

[GeoTrou]

Ε τότε δε μου κάθεται καλά ο τρόπος που τον απεικονίζει και ο London.  

Πέρα από την πλάκα, δεν μπορώ ακριβώς να εντοπίσω το πώς και το γιατί. Ίσως οι εκφράσεις του μου φάνηκαν πολύ εξυπνακίστηκες, τουλάχιστον στην αρχή. Ντάξει, τώρα βγάζουμε από τη μύγα ξύγκι, αλλά κουβέντα να γίνεται.  

Παρεμπιπτόντως, ήδη ψάχνω βιβλία, κόμικς και ταινίες με παρόμοια αισθητική.  

[germanicus]

6 min ago , GeoTrou said:

Παρεμπιπτόντως, ήδη ψάχνω βιβλία, κόμικς και ταινίες με παρόμοια αισθητική.  

 

Είναι σαν τα Φάντομ Ντακ της νιότης μου  Τόσο σπάνια, που όποτε τα πετύχαινα, έκανα πάρτυ

 

Να φτιάξουμε κλουμπ. Εξωτικές περιπέτειες στον Ειρηνικό (Μελανησία/Μικρονησία/Πολυνησία)  

 

 

[GeoTrou]

Τα δυο μας θα μαλώνουμε και θα συμφωνούμε, σαν τον Parlay θα καταλήξουμε  

Spoiler

I will sell my posts at 10! 

 

[Kurdy Malloy]

Χωρίς να είναι αριστούργημα, είναι όμορφο και ταξιδιάρικο. Όποιος δεν το πάρει δε θα έχει χάσει κάτι ανεπανάληπτο, αλλά αποκλείεται να το πάρει κάποιος και να το μετανοιώσει.

[PhantomDuck]

5 ώρες πριν, germanicus είπε:

 

Είναι σαν τα Φάντομ Ντακ της νιότης μου  Τόσο σπάνια, που όποτε τα πετύχαινα, έκανα πάρτυ

 

Να προσέχω δηλαδή από εδώ και πέρα;   

 

Για τον Jack London τώρα, δεν γνωρίζω και πολλά πράγματα είναι η αλήθεια. Προφανώς δεν έφτιαχνε ιστορίες Disney, γι' αυτό :P. Θυμόμουν όμως πως πρέπει να είχα πετύχει κάποια αναφορά του παλαιότερα. Τον έχω ξανακούσει σαν όνομα, άρα όλο και σε κάποια ιστορία / άρθρο θα είχε γίνει αναφορά σε αυτόν. Αφού έστυψα λίγο το (κούφιο) κεφάλι μου, θυμήθηκα πως είχε εμφανιστεί από τον Don Rosa στις Καρδιές στο Γιούκον, στα πλαίσια των χαμένων επεισοδίων του Βίου και της Πολιτείας του Σκρουτζ. Αυτός όμως είναι μεταγενέστερος Rosa, άρα δεν μας κάνει. Έψαξα στο βιβλίο Carl Barks Conversations που είναι η πιθανότερη πηγή αναφοράς για τέτοια θέματα, και βρήκα πως είχε διαβάσει λίγα πράματα τόσο από αυτόν όσο και από άλλους συγγραφείς, όχι όμως επειδή δεν του άρεσαν αλλά επειδή δεν έβρισκε βιβλία τους, και όταν έβρισκε, δεν είχε χρόνο. Από εκεί και πέρα, βρήκα διάφορες αναφορές αναγνωστών σε ιταλικά και γαλλικά κυρίως boards. Δεν έκατσα να τις μεταφράσω, όμως λίγο που το είδα, πρέπει να ήταν ανάλογες συζητήσεις με αυτήν που κάνουμε τώρα. Βλέπω όμως πως ο London είχε πάρει μέρος στον πυρετό του χρυσού στο Κλοντάικ, κάτι που είναι εξαιρετικά ύποπτο  

 

Παντελώς άσχετο, όμως στην έρευνα βρήκα πως και οι δύο έχουν αστεροειδείς με τα ονόματά τους, όπως επίσης και ο Tolkien, ο Kafka και δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος, είμαι μόλις στην μισή σελίδα και δεν νομίζω να συνεχίσω περαιτέρω. Το αναφέρω απλά για να υπάρχει

Επεξεργασία Μαρτίου 13, 2018 από PhantomDuck