Editor's Choice - Κλασική Βιβλιοθήκη Disney 7 - Πειρατές

[ΚΟΜΙΞ]

 

Πρόκειται για τον τριακοστό δεύτερο τόμο της αντίστοιχης Ιταλικής σειράς. Ο συγκεκριμένος τόμος έχει 9 ιστορίες που όλες έχουν μπει σε πρόσφατα τεύχη του Μίκυ Μάους της Α΄ Περιόδου.  Οπότε δεν έχουμε κάποια αδημοσίευτη που θα μπορούσαν να βάλουν. Όλες οι ιστορίες κυμαίνονται πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο και δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο εκτός από την ιστορία Ρεσάλτο στο Παρελθόν (σχεδιασμένη από τον Μάρκο Τζερβάζιο και στο σενάριο τους Carol McGreal και Pat McGreal). Η συγκεκριμένη είναι και η καλύτερη του τόμου με διαφορά αλλά είναι και πολυσέλιδη ιστορία 60 σελίδων. Έχει αρκετές σελίδες και εάν θυμάμαι καλά νομίζω είναι και παρωδία των Πειρατών της Καραϊβικής.

 

Παρακάτω η διαφήμιση του τόμου από την εφημερίδα.

 

 

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 17, 2018 από PhantomDuck

[tryfev]

Το κάνανε πάλι το θαύμα τους. Στο τεύχος που κυκλοφόρησε προχθές, από τις 4 αδημοσίευτες ιστορίες του ιταλικού In Giallo δημοσιεύθηκε μόνο μία μαζί με 4 δημοσιευμένες. 

 

Καλά όταν δεν υπάρχουν αδημοσίευτες στο πρωτότυπο, όπως στο επόμενο (Di Pirati) όταν όμως υπάρχουν τόσες.....

 

Τέλος πάντων, τώρα που μπήκαμε στο χορό, θα χορέψουμε, με την ελπίδα ότι στα τρία τελευταία τομίδια θα γίνει κάτι, αφού το Fantasy έχει 5 αδημοσίευτες και 1 δημοσιευμένη μόνο ασπρόμαυρη στο Κόσμος Ντίσνεϋ 9 (ΓΙΓΑΣ), ενώ το Best Friends έχει 2 αδημοσίευτες και το Stellari μόνο 1.

 

[ΚΟΜΙΞ]

Εκτάκτως αυτό το Σάββατο με την Καθημερινή ο νέος τόμος  

[Alexop]

Ευτυχώς που το ανέφερες @ΚΟΜΙΞ  ούτε που το είχα προσέξει!

[PhantomDuck]

 

[germanicus]

Διφραγκάκι και εδώθε. Υπήρξαν 1-2 στιγμές που γέλασα, αλλά συνολικά δεν... Σκέφτομαι κάποιες αντίστοιχες από Bottaro (λχ Paperino e l'isola del tesoro και ακόμα περισσότερο Paperino e la nipote del Corsaro Nero) και αναρωτιέμαι εάν εκείνες ήταν όντως τόσο καλύτερες  ή εάν έχουν μείνει μέσα μου διότι τις διάβασα σε μια ηλικία που ήμουν πιο δεκτικός σε κάποια πράγματα. Ειλικρινά αναρωτιέμαι. Μάλλον πρέπει όντως να ήταν τόσο καλύτερες.

 

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Ικανοποιητικός τόμος που πέρνει άνετα ένα τριάρι από εμένα αλλά μέχρι εκεί. Δε λέω, τον διάβασα και τον ευχαριστήθικα αλλά καμία ιστορία δεν είχει κάτι το ξεχωριστό!!! Ευελπιστώ εύχομαι, προσεύχομαι, όσο ζω θα ελπίζω, να μη τους γίνει συνήθεια η αντικατάσταση του βιβλίου των Μικρών Εξερευνητών με tablet. Ίλεος, ίλεος ζαβαρακατρανέμια!!! Χειρότερο και από το παντελονάκι του Μίκυ στις ιστορίες του Super (Μίκυ)... 

  

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 21, 2018 από Μενίγ Πουαγώ

[PhantomDuck]

Το βιβλίο απ' ό,τι φαίνεται, αναγκαστικά θα ακολουθήσει τα σημεία των καιρών, και ή θα γίνει μία συνηθισμένη ταμπλέτα, ή θα απαλειφθεί τελείως επειδή δεν έχει πλέον τόσο μεγάλο λόγο ύπαρξης. Παλιότερα ήταν η μεγαλύτερη εγκυκλοπαίδεια όλων των εποχών, περιείχε όλα τα μυστικά της ανθρωπότητας μέσα σε λίγες σελίδες. Ήταν αστείο επειδή ήταν απίθανο να γίνει ποτέ. Τώρα όμως που με το διαδίκτυο όλοι έχουν πρόσβαση λίγο πολύ σε αυτήν την γνώση, επομένως φαίνεται περίεργο.

 

Θα μπορούσε να κρατηθεί ως χιουμοριστικό στοιχείο, του στυλ να μην βρίσκουν κάτι στο ίντερνετ και να το βρίσκουν σε αυτό το βιβλιαράκι, όμως αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές, ενώ εναπόκειται και στον κάθε δημιουργό. Κι εγώ δεν θέλω να καταργηθεί το ιστορικό βιβλίο, όμως κρίνοντας από αντίστοιχα ιστορικά παραδείγματα που ακολουθούν την κάθε εποχή, το βρίσκω δύσκολο να παραμείνει και πιθανολογώ πως σιγά σιγά θα απαλείφεται όλο και περισσότερο. Θα χαρώ να κάνω λάθος βέβαια.

[ΚΟΜΙΞ]

12 λεπτά πριν, PhantomDuck είπε:

Το βιβλίο απ' ό,τι φαίνεται, αναγκαστικά θα ακολουθήσει τα σημεία των καιρών, και ή θα γίνει μία συνηθισμένη ταμπλέτα, ή θα απαλειφθεί τελείως επειδή δεν έχει πλέον τόσο μεγάλο λόγο ύπαρξης. Παλιότερα ήταν η μεγαλύτερη εγκυκλοπαίδεια όλων των εποχών, περιείχε όλα τα μυστικά της ανθρωπότητας μέσα σε λίγες σελίδες. Ήταν αστείο επειδή ήταν απίθανο να γίνει ποτέ. Τώρα όμως που με το διαδίκτυο όλοι έχουν πρόσβαση λίγο πολύ σε αυτήν την γνώση, επομένως φαίνεται περίεργο.

 

Θα μπορούσε να κρατηθεί ως χιουμοριστικό στοιχείο, του στυλ να μην βρίσκουν κάτι στο ίντερνετ και να το βρίσκουν σε αυτό το βιβλιαράκι, όμως αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές, ενώ εναπόκειται και στον κάθε δημιουργό. Κι εγώ δεν θέλω να καταργηθεί το ιστορικό βιβλίο, όμως κρίνοντας από αντίστοιχα ιστορικά παραδείγματα που ακολουθούν την κάθε εποχή, το βρίσκω δύσκολο να παραμείνει και πιθανολογώ πως σιγά σιγά θα απαλείφεται όλο και περισσότερο. Θα χαρώ να κάνω λάθος βέβαια.

Πιστεύω όμως ότι το βιβλίο των μικρών εξερευνητών έχει γνώση την οποία δεν την έχουν όλα τα βιβλία ή δεν είναι παντού προσβάσιμη. Είναι ακόμα ιδιαίτερο. Έχει αυτό το κάτι παραπάνω διότι και το διαδίκτυο δεν περιέχει τα πάντα ή δεν είναι πάντα έμπιστο. Η μορφή του βιβλίο είναι όντως φυσικό να αλλάξει. Το βιβλίο είναι ένα μέσο. Αυτό που μετράει πιο πολύ είναι η γνώση που έχει μέσα αλλά καταλαβαίνω τι εννοείτε  

[germanicus]

Η Αγγλική wikipedia συμπιεσμένη ως σκέτο κείμενο ήταν περίπου 12GB το 2015   Χωράει σε μια ταμπλέτα λοιπόν   Αλλά ήθελαν να τη συνδέσουν με το παπιονέτι...  (ή πως λέγεται).

 

θα μπορούσαν βέβαια να μην έχουν φορτιστή  (κάτι που θα έλυνε ο Κύρος με έναν φορητό ηλιακό αν ήταν μαζί τους. ή και με έναν που να φορτίζει από την κίνηση των ψύλλων πάνω στα πούπουλα (αλλά σε αυτό μάλλον θα έβαζε βέτο η Disney )) 

 

 

 

εδιτ και εμένα δεν μου έκατσε καλά η ταμπλέτα. αλλά o tempora o mores  

[Indian]

Ξέρω,είμαι απαράδεκτος που εδώ και τόσο καιρό δεν έχω πει την γνώμη μου. Επανορθώνω αμέσως. Ας πω λοιπόν δύο λογάκια για τις ιστορίες του τόμου.

 

"Στα χρόνια των πειρατών"
Ο Σκρουτζ και τα τρία ανιψάκια καταδιώκονται από τους Μουργόλυκους και τρέχουν έντρομοι στο εργαστήριο του Κύρου. Κατά λάθος μπαίνουν στην χρονομηχανή του και μεταφέρονται στην εποχή των κουρσάρων και των πειρατών. Το ίδιο κάνουν και οι διώκτες τους. Φτάνοντας εκεί,οι μεν Μουργόλυκοι θα στήσουν ένα πανούργο κόλπο προκειμένου να επωφεληθούν από τα πλούτη του Σκρουτζ,ο οποίος μιας και βρίσκεται σε αυτή την εποχή,θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις και να ψάξει για καλά κρυμμένους θησαυρούς. Η υπόθεση,χωρίς να είναι εντυπωσιακή,μου άρεσε. Ουσιαστικά βλέπουμε κάτι σύγχρονο (την αναμέτρηση των δύο άσπονδων εχθρών),το οποίο εκτυλίσσεται σε προηγούμενο αιώνα. Η απουσία του Ντόναλντ είναι εμφανής,καθώς επίσης αντέδρασα όταν είδα την ηλεκτρονική μορφή του βιβλίου των ΜΕ. Ξέρω ότι η τεχνολογία προοδεύει,αλλά όποιος διαβάσει την ιστορία θα καταλάβει ότι θα πρέπει μερικές φορές να μένουμε στα βασικά. Το σχέδιο δεν μου άρεσε. Το βρήκα πολύ στενόμακρο.

 

"Η κληρονομιά της χελώνας"
Ο Μίκυ κι ο Γκούφυ παραθερίζουν σε ένα τροπικό νησί όταν γνωρίζουν έναν νεαρό,ο οποίος ζητάει από τον δαιμόνιο ντετέκτιβ να τον βοηθήσει σε ένα πρόβλημά του. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του,ο αδελφός του ξεκίνησε να βρει τον μυθικό θησαυρό του προπάππου τους του πειρατή,αλλά εδώ και μερικές ημέρες έχουν χαθεί τα ίχνη του. Έτσι ξεκινάει η προσπάθεια διάσωσής του και ταυτόχρονα η έρευνα για τον εντοπισμό του θησαυρού. Δυστυχώς όμως δεν είναι οι μόνοι που γνωρίζουν για τον θησαυρό και θέλουν να τον κάνουν δικό τους. Κανένα παράπονο κι από αυτό το σενάριο. Ένα κλασικό κυνήγι θησαυρού,με την βοήθεια ενός χάρτη. Έχει μερικές συγγραφικές ευκολίες που γίνονται εύκολα αντιληπτές από την αρχή,αλλά προσωπικά δεν μου χάλασε την απόλαυση της ανάγνωσης. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

 

"Ο θησαυρός του Μαυροπούπουλου"
Βρισκόμαστε στην εποχή των πειρατών,όπου ο Ντόναλντ και τα τρία ανίψια του εργάζονται στην ταβέρνα του θείου Σκρουτζ. Ένας μυστηριώδης τύπος προσεγγίζει τα ανιψάκια και τους χαρίζει ένα ματογυάλι,το οποίο ανήκει στον διάσημο πειρατή Μαυροπούπουλο. Σε συνδυασμό με μερικές σκέψεις που κάνει το μυαλό του Σκρουτζ,ξεκινάει μία αναζήτηση ενός πολύτιμου θησαυρού. Εννοείται ότι οι πρωταγωνιστές μας δεν θα είναι μόνοι σε αυτή την αναζήτηση. Στο συγκεκριμένο σενάριο έχουμε μία καθαρόαιμη περιπέτεια από το παρελθόν και δεν έχουμε τους ήρωές μας στο παρόν που με κάποιο τρόπο πήγαν στην εποχή εκείνη. Η ροή είχε ευφυή ρυθμό και πραγματικά απόλαυσα κάθε βήμα που έφερνε τους πρωταγωνιστές πιο κοντά στον θησαυρό. Το σχέδιο από την άλλη δεν με ενθουσίασε τόσο. 

 

"Ο θρύλος του Καπετάν Μαυροφρύδη"
Ο Μόρτυ κι ο Φέρντυ κάνουν μία εργασία στο σχολείο τους και ζητάνε από τον θείο τους τον Μίκυ να τους περιγράψει την ζωή ενός από τους προγόνους τους. Έτσι εκείνος αποφασίζει να τους μιλήσει για τον Μαυροφρύδη,έναν πειρατή ο οποίος δεν ήταν και το απαύγασμα του κλάδου του. Η ιστορία μάς πηγαίνει στην εποχή εκείνη μέσω αναδρομής,όπου βλέπουμε τον πρωταγωνιστή και το τσούρμο του να ετοιμάζονται να κουρσέψουν ένα πλοίο το οποίο κάνει λαθρεμπόριο. Εκεί ο ήρωάς μας θα γνωρίσει μερικούς ύπουλους και πονηρούς "συναδέλφους" του,αλλά και μία όμορφη δεσποσύνη. και θα μπλεχτεί σε μία μεγάλη περιπέτεια. Θα προτιμούσα το συγκεκριμένο σενάριο να μην ήταν προϊόν flash back αλλά μία καθαρόαιμη περιπέτεια/παρωδία εποχής. Έτσι θα μπορούσε να δικαιολογηθεί καλύτερα η παρουσία τόσων πολλών χαρακτήρων από το Μίκυ Σίτυ. Τώρα δυσκολεύομαι να χωνέψω το γεγονός ότι ένας πρόγονος του Μίκυ είχε για φίλους,τους προγόνους των φίλων του. Ελπίζω να έγινα κατανοητός. Κατά τα άλλα,έμεινα ευχαριστημένος. Μέχρι και love story είχε. Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Το σχέδιο του De Vita ήταν λεπτομερές κι εκφραστικό.

 

"Ο κατάσκοπος"
Κι ερχόμαστε στην πιο ελαφριά ιστορία του τεύχους. Ο Πασχάλης είναι υπασπιστής του Κυβερνήτη της Ταρταγονίας,ο οποίος αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα. Ο πειρατής Ρεσάλτο έχει ρημάξει όλα τα εμπορικά πλοία που προσεγγίζουν το λιμάνι με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τεράστια έλλειψη από τρόφιμα. Ο Κυβερνήτης λοιπόν διατάζει τον καλοκάγαθο και μονίμως πεινασμένο υπασπιστή του να υποδυθεί  έναν ατρόμητο κουρσάρο και να παρεισφρήσει στο πλήρωμα του Ρεσάλτο,με σκοπό να τον σταματήσει. Δύσκολο έργο,αλλά ο πρωταγωνιστής μας θα έχει κι ανάλογη βοήθεια.   Η συγκεκριμένη υπόθεση κινείται περισσότερο σε χιουμοριστικό ρυθμό,παρά σε ρυθμούς περιπέτειας. Όπως είναι φυσικό,με αυτόν πρωταγωνιστή,όλα κινούνται γύρω από το φαγητό,χωρίς βέβαια να παραλείπεται μία υποτυπώδης δράση. Η φίλοι του Πασχάλη και των μεθόδων του θα βρουν την ιστορία καλή. Οι υπόλοιποι θα περάσουν ευχάριστα διαβάζοντάς την,αλλά μέχρι εκεί. Το σχέδιο το βρήκα όμορφο,αν και νομίζω ότι υπήρχε δυσαναλογία στο μέγεθος των χαρακτήρων μέσα στα πλαίσια των καρέ. 

 

 

 

[Manitou]

Μέτριο. Πολύ μέτριο. Ρηχές ιστορίες πάνω σε πολυπαιγμένο μοτίβο!