gc βραβείο 2018 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ

[constantinople]

 

Κείμενο στο οπισθόφυλλο:

 

Το Graphic Novel που αποτέλεσε την έμπνευση για την ομώνυμη ταινία! 

 

Την 1η Μαρτίου 1953, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης –ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν– παθαίνει σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο.  

 

Δεν επιτρέπεται να κληθεί γιατρός, μέχρι να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή, να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία, και να αποφασιστεί έτσι ποιος γιατρός θα αναλάβει. Η Κεντρική Επιτροπή έχει άλλη μια δυσκολία να αντιμετωπίσει: το γεγονός ότι ο Σύντροφος Στάλιν είχε μόλις διατάξει την εκτέλεση των κορυφαίων γιατρών της Σοβιετικής Ένωσης! Κι έτσι ξεκινά ένα γραφειοκρατικό γαϊτανάκι, που σύντομα εξελίσσεται σε μάχη για την κατάκτηση της κορυφής της εξουσίας στο αχανές σοβιετικό κράτος… 

 

Κείμενο στο πρώτο εσώφυλλο:

 

Ο Χρουστσόφ θυμάται: «Εμείς, όσοι βρισκόμασταν γύρω από τον Στάλιν, ήμασταν θανατοποινίτες με αναστολή». Ο φόβος καραδοκούσε παντού, και όλοι επιδείκνυαν μια αηδιαστική δουλοπρέπεια. 

 

Οι δυο συγγραφείς αναπλάθουν αυτήν την ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας πολλαπλές μεθόδους υπερβολής: φτάνουν στα άκρα κι υπογραμμίζουν το παράλογο, παντρεύοντας το επιβεβαιωμένο γεγονός με το αληθοφανές, το φανταστικό με το συμβολικό· μετατοπίζουν κάποια γεγονότα και τα στάδια διεξαγωγής τους μέσα στο χρόνο, συμπυκνώνουν το χρόνο ή παραλλάσσουν ένα γεγονός, ώστε να αποδώσουν τελικά μια εικόνα συχνά πιο αληθινή από την αλήθεια των ίδιων των γεγονότων.
 
Ζαν-Ζακ Μαρί
Ιστορικός που ειδικεύεται στη Σοβιετική ιστορία, έχει εκδώσει ανάμεσα σε άλλα τις βιογραφίες των Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν, Χρουστσόφ και Μπέρια.

 

Κείμενο στο πίσω εσώφυλλο:

 

Η έκδοση βασίζεται  στην απόσταση που παίρνει από την Ιστορία. Την ανασυνθέτει για να αποκαλύψει την θεμελιώδη ουσία της. Αυτό που είναι σημαντικό εδώ δεν είναι η ακρίβεια των γεγονότων, αλλά η αυθεντικότητα της οπτικής γωνίας.

 

Το έργο των Νουρί και Ρομπέν αναπλάθει με εντυπωσιακό τρόπο τη φρικώδη και ζοφερή ατμόσφαιρα των κυκλωμάτων που κυβερνούσαν το Κρεμλίνο στο τέλος του αιματηρού καθεστώτος του Στάλιν.

 

-----------------------------------

 

Τα ανωτέρω δεν χρειάστηκε να τα ξαναγράψω γιατί τα έγραψε ήδη ο σύντροφος Valtasar στην ανακοίνωση κυκλοφορίας!  

 

Παραθέτω και αυτό το κείμενο που απαντά στο εσωτερικό του τεύχους:

 

Προειδοποίηση!

 

Μολονότι η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, δεν παύει να είναι δημιούργημα φαντασίας: η δημιουργική έμπνευση των συγγραφέων κατασκεύασε μια ιστορία βασισμένη σε ιστορικά τεκμήρια ελλιπή, κάποιες φορές μεροληπτικά, και συχνά αντιφατικά.

 

Πάντως, οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι η φαντασία τους δεν χρειάστηκε να μοχθήσει πολύ, καθώς δύσκολα θα ξεπερνούσε την πραγματική τρέλα που διαπότιζε τον κύκλο του Στάλιν και τα γεγονότα γύρω από τον θάνατο του.

 

-----------------------------------

 

Η έκδοση είναι άριστη. Εντύπωση προκαλεί το μεγάλο μέγεθος, είναι τόσο πλατύ όσο τα Μπέηκ και Μόρτιμερ της Μαμούθ και ένα εκατοστό πιο ψηλό!

 

Στο τέλος υπάρχουν 16 σελίδες (!) με πληροφορίες, προσχέδια κλπ.

 

Από τις σπάνιες εκδόσεις αυτού του τύπου στην Ελληνική αγορά.

 

Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

 

Edited January 24, 2018 by constantinople

[BladeRunner1992]

Δεν ξέρω αν η ελληνική έκδοση κυκλοφόρησε με αφορμή την καινούργια ταινία του Armando Iannucci που βασίζεται στο συγκεκριμένο κόμικ, όπως και να'χει όμως ήταν μια από τις καλύτερες και πιο ευχάριστες εκπλήξεις που θα μπορούσε να ελπίζει ένας λάτρης των BD, αλλά και των κόμικς γενικότερα. Προσωπικά, από τη στιγμή που έμαθα ότι θα κυκλοφορούσε στα ελληνικά, δεν έβλεπα την ώρα να το πιάσω στα χέρια μου. Το αγόρασα πριν λίγες μέρες και σήμερα το διάβασα, χωρίς κανένα διάλειμμα. 

 

Μιλάμε για ένα πάρα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον κόμικ, που μεταφέρει στον αναγνώστη με γλαφυρό τρόπο την παράνοια που επικρατούσε στη Σοβιετική Ένωση, το διάστημα μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη ο "Πατερούλης" Στάλιν την 1η Μαρτίου του 1953 και τον θάνατό του που ακολούθησε λίγες μέρες αργότερα. Το όλο θέμα είναι, φυσικά, πάρα πολύ σοβαρό, αλλά ο τρόπος που αναδεικνύεται από τους δημιουργούς του κόμικ θυμίζει έντονα μαύρη κωμωδία και σάτιρα απέναντι στο Κομμουνιστικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης. Ο τόνος του κόμικ δεν είναι και τόσος αστείος, όσο αυτός που φαίνεται να είναι στην ομότιτλη ταινία, αλλά ο σκεπτόμενος αναγνώστης δεν μπορεί παρά να αναστενάξει από αγανάκτηση για την παράνοια εκείνης της εποχής στη Σοβιετική Ένωση, και τελικά ίσως να βάλει τα γέλια. Φυσικά υπάρχουν πολλά πράγματα στην πλοκή που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, καθώς και υπερβολές, όμως όλα αυτά υπογραμμίζουν τον παραλογισμό της σκληρής πραγματικότητας.

 

Το σχέδιο είναι εξαιρετικό και αρκετά ιδιαίτερο, θεωρώ ότι ο σχεδιαστής έδωσε ρέστα με την αποτύπωση των προσώπων και των κινήσεων των διαφόρων πολιτικών και στρατιωτικών, που έλυναν και έδεναν εκείνα τα χρόνια στη Σοβιετική Ένωση. Μάλιστα, σε κάποιον μπορεί να θυμίσουν και καρικατούρες. Επίσης τα χρώματα μου φάνηκαν φανταστικά. Γενικά δηλώνω πολύ ικανοποιημένος, τόσο από την ιστορία, όσο και από το σχέδιο και τα χρώματα. Η ελληνική έκδοση είναι εξαιρετική: Μεγάλο μέγεθος, πολύ καλό χαρτί, ωραία εκτύπωση και πολύ προσεγμένη μετάφραση. Τώρα ανυπομονώ να δω και την ταινία!

 

9/10

[Kurdy Malloy]

Το πήρα στα χέρια μου και με το 40% που έκανε η Πρωτοπορία με το καλημέρα, μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο να κάνει κάποιος τα λεφτά του όσον αφορά κόμικ στα ελληνικά. 10,88 για ένα από τα κορυφαία BD της δεκαετίας που ζούμε. Η δε ποιότητα της έκδοσης εξαιρετική. Σε HC στα γαλλικά κάνει 25 ευρώ και αυτό χωρίς έξοδα μετάφρασης και δικαιωμάτων. Όσο κλισέ και να ακούγεται, μία έκδοση που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη, άσχετως αν κάποιοι θα μπορούσαμε να βρούμε μερικές ενστάσεις επί της ουσίας, δεν πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να είναι τόσο κολημένος και να μην τις παραβλέψει.

[Θρηνωδός]

Να προσθέσω σε αυτά που λέει ο Σταύρος ότι η Ελληνική έκδοση περιέχει και τα 2 τεύχη που όταν κυκλοφόρησαν το 2010 & 2012 έκαναν 14 ευρώ το ένα (πριν βγει η σκληρόδετη που αναφέρει). Η τιμή του είναι μικρότερη του ενός από αυτά.  

[Επιθεωρητής Le Pit]

Το πήρα χτες απο τη λέσχη και το διάβασα το ίδο βράδυ... Κατα τη γνώμη μου είναι στην ίδια κατηγορία με το logicomic, το Γκαβρίλο Πρίνσιπ και τα κόμικς αυτά που απευθύνονται περισσότερο σε κανονικούς ανθρώπους και όχι αποκλειστικά για τους πορωμένους κομιξοφάγους. Έτσι πχ οι σκηνές δράσης εξυπηρετούσαν το κοινωνικό σχόλιο ,άλλα δεν ήταν συγκλονιστικές σκηνοθετικά, ώστε να απολάυσει κάποιος αυτή καθαυτή την κάθε  σκηνή δράσης. Πάντως ήταν άρτιο,χωρίς λάθη, τουλάχιστον εμένα δεν μου χτύπησε κάτι στο μάτι, είχε ροή, καλό σχέδιο, όχι ικανό για να μείνουν ορθάνοιχτα στόματα, άλλα ιδανικό για να πει την ιστορία όπως πρέπει...πολύ καλή ποιότητα έκδοσης εν σχέση με την τιμή και τα λοιπά ,ένα ψεγάδι ήταν ότι ο καρτουνίστικος πατερούλης δεν έμοιαζε τόσο σαν πορτρέτο με την αντίστοιχη εκδοχή του στο εξώφυλλο ή στο φλάσμπακ, δηλ εκεί στα τελαυταία του παραείχε τεραστια μύτη και στη φάτσα δεν ήταν όσο χαρακτηριστικός θα τον ήθελα, ενώ στο εξώφυλλο είναι φτυστός...  Πιθανόν για πολιτικούς λόγους ο πατερούλης, δεν θυμάμαι, να έχει ξανακριθεί τόσο σκληρά σε δημόσιο εύρος για την ηθική του υπόσταση... αυτή τη φορά έφτασε η ώρα του, η κριτική για το Σταλινικό καθεστώς και τους ακολούθους του είναι εμείλικτη, αν και στο editorial εξηγεί ποια περιστατικά ήταν αληθινά και ποια φανταστικά κ υπερβολές... τουλάχιστον απο τη σκοπιά των δημιουργών. Το εξώφυλλο λιτό και μιλάει κατευθείαν στο μάτι, ένα παράδειγμα εξώφυλλου που χωρίς να το δουλεύεις μια βδομάδα, είναι καλοστημένο και μπαίνει κατευθείαν στο μάτι του θεατή, ένα καλό κόμικ στο σύνολο !

[Dr Paingiver]

12 hours ago, pit1983 said:

 εκεί στα τελαυταία του παραείχε τεραστια μύτη και στη φάτσα δεν ήταν όσο χαρακτηριστικός θα τον ήθελα, ενώ στο εξώφυλλο είναι φτυστός...   

 

Το εξώφυλλο λιτό και μιλάει κατευθείαν στο μάτι, ένα παράδειγμα εξώφυλλου που χωρίς να το δουλεύεις μια βδομάδα, είναι καλοστημένο και μπαίνει κατευθείαν στο μάτι του θεατή, ένα καλό κόμικ στο σύνολο !

Μην συγχέεις το εξώφυλλο με το σχέδιο του κόμικ. Το εξώφυλλο (γι αυτό και είναι τόσο φτυστός), προέρχεται από προπαγανδιστική αφίσα εποχής.

 

 

 

[germanicus]

το τσίμπησα τις προάλλες από τη Λέσχη. Οπότε:

 

Η έκδοση

Εντυπωσιάστηκα πολύ ευχάριστα από το μέγεθος και την ποιότητα

 

 

Μεγαλύτερο ακόμα και από τα Μπλέηκ και Μόρτιμερ. Μέγεθος στο οποίο φχαριστιέσαι να διαβάζεις ένα bd. 

 

Ζωντανά χρώματα, γυαλιστερό χαρτί μέσα, το κόμικ ανοίγει αρκετά ώστε να απολαύσεις όλη τη σελίδα (όχι 180 μοίρες πάντως) και εξτραδάκια. Μια εξαιρετική αναβάθμιση σε σχέση με το τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. Ιδεατά θα ήταν σκληρόδετο (αλλά θα έβγαινε σε τιμή που δεν θα πούλαγε), θα είχε καμπόσα έξτρα ακόμα και θα άνοιγε άφοβα 180 μοίρες. Αυτό είναι το "ιδεατό". Ως έχει, ας έβγαζαν και οι υπόλοιποι με τέτοια χαρακτηριστικά και δεν θα στεναχωριόμουν χιλιοστό

 

Το κόμικ αυτό καθαυτό

Δεν διάβασα το ελληνικό αντίτυπο  Διότι έχω διαβάσει προ καιρού την αγγλική μετάφραση. Άρα δεν γνωρίζω εάν θα είχα ενστάσεις/απορίες σε μετάφραση/απόδοση. 

 

Όσον αφορά το κόμικ ως σύνολο, μου άρεσε τόσο, που του είχα ανοίξει παρουσίαση. Μια παρουσίαση που ομολογώ πως δίσταζα για καιρό να κάνω αφού ανοίγει πόρτες για πολιτικό σχολιασμό και το παρελθόν έχει δείξει πως μέσα σε αυτά τα 200-300 μέλη που κάνουν ποστ κάθε μήνα, πάντα θα υπάρχει ένας που θα κάνει κάτι το προβοκατόρικο και πάντα θα υπάρχουν και 4-5 οι οποίοι δεν θα αντέξουν να μην απαντήσουν Είχα διασκεδάσει όμως με το κόμικ, με ενοχλούσε που δίσταζα επειδή "παντού υπάρχει ένας μύθος", οπότε την είχα ανοίξει. Ευτυχώς δεν υπήρξε θέμα. Ευτυχώς δεν έχει υπάρξει θέμα ούτε εδώθε. Ακόμα έστω Διότι κάποιοι σχολιασμοί όχι απλά φλερτάρουν με "θέματα", αλλά χορεύουν ταγκό και κομματάκι χουφτώνουν  Anyhow...

 

Θα σταθώ σε 2 σημεία.

 

 

1. Το πρώτο είναι πως εδώ έχουμε την πρώτη μετάφραση στα ελληνικά έργου του Fabien Nury. 

 

 

O τυπάς είναι πάρα πολύ καλός. Διαολεμένα καλός. Μέχρι στιγμής έχουν παρουσιαστεί (πλην αυτού εδώ) άλλες 6 δουλειές του στα BD.  W.E.S.T., Tyler Cross,  Silas Corey, Mort au Czar, Je suis legion, Il etait une fois en France, 17 σειρές μνημονεύει αυτή τη στιγμή το bedetheque, για 7 έχουμε μιλήσει. Ομολογουμένως τις περισσότερες τις έχω κάνει εγώ, αλλά έχω την αίσθηση ότι απλώς πρόλαβα άλλους Αυτός και ο Xavier Dorison είναι οι 2 σύγχρονοι σεναριογράφοι BD των οποίων τσιμπάω τις δουλειές όποτε τις πετύχω. Έχω διαβάσει και μέτρια από δαύτους, αλλά επ'ουδενί δεν έχω διαβάσει μάπες  Ελπίζω να περπατήσει το κόμικ ώστε να δει το Ελληνικό κοινό και πράγματα όπως το Tyler Cross ή το Silas Corey  

 

2. Το άλλο σημείο είναι μια φράση, μια σκέψη, που επαναλαμβάνεται στο επίμετρο που περιέχεται στο κόμικ. Ότι δεν είναι 100% πιστή μεταφορά της ιστοριογραφίας αλλά είναι πιστή μεταφορά του κλίματος και της αίσθησης. Well, είμαι σίγουρος ότι κάποιοι το πιστεύουν ακράδαντα αυτό και αντίστοιχα κάποιοι άλλοι πιστεύουν ακράδαντα πως είναι υπερβολές, διαστρέβλωση και προπαγάνδα  Δεν θα κουβεντιάσω για αυτό το σκέλος στο έτσι (αφού είναι πολιτική συζήτηση και θα τιναχθούν τα πάντα στον αέρα ). Θα πω όμως ότι μου θύμισε κάτι που πιστεύω πλέον για τους 300 του Frank Miller. Σαφέστατα και εκείνο το κόμικ δεν είναι πιστό επ'ουδενί στο γράμμα της ιστορίας. Δεν ήταν τόσο σκούρος ο Ξέρξης, δεν είχε τόσα σκουλαρίκια, δεν είχε τέρατα στον στρατό του, πάρα μα πάρα πολλά δεν σε εκείνο το κόμικ. Από την άλλη όμως, θεωρώ πως είναι πιστό στην αίσθηση που είχαν οι αρχαίοι για τις Θερμοπύλες. Ο κόσμος των αρχαίων, όπως μας παρουσιάζεται μέσα σε διάφορους συγγραφείς, είναι ένας κόσμος που έχει παραφυσικό, που έχει τέρατα, που έχει πρόβατα που φυτρώνουν σε δέντρα, που έχει ακέφαλους ανθρώπους  Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε δει τουλάχιστον σε βίντεο και σε φωτογραφίες, τόσο άλλους λαούς με άλλα έθιμα και άλλες ενδυμασίες, όσο και ζώα που δεν είναι τριγύρω μας. Εάν λοιπόν θελήσω σήμερα να γράψω ένα έργο με ένα περίεργο και ασυνήθιστο ζώο που θα ξαφνιάσει τους αναγνώστες μου δεν αρκεί να μιλήσω για μια ζέβρα (πόσοι έχουμε δει ζέβρα στο ένα μέτρο?), ένα κροκόδειλο (πόσοι έχουμε δει κροκόδειλο στα 2 μέτρα?) ή έναν ιπποπόταμο (πόσοι έχουμε δει ιπποπόταμο στα 5 μέτρα?). Τα έχουμε δει όλοι σε βίντεο, άρα δεν ξαφνιαζόμαστε. Θα χρειαστεί λοιπόν να κάνω πράγματα όπως ο Leo στο Aldebaran ή όπως αυτά που βλέπουμε στα Star Wars προκειμένου να μεταφέρω μια αίσθηση του ξένου, του θαυμαστού, του περίεργου, του τρομακτικού. Αντίστοιχα λοιπόν και στο 300. Ένας Ξέρξης με μια παραδοσιακή Περσική ενδυμασία όπως την ξέρουμε από ανάγλυφα και ζωγραφιές (?), δεν θα μας ξαφνιάσει. Θα είναι ασυνήθιστο, δεν θα είναι όμως "ξένο", "εξωτικό", "εντυπωσιακό". Ο Ξέρξης όμως με τα σκουλαρίκια είναι κάτι που το βλέπουμε εμείς και μάλλον αισθανόμαστε αυτό που αισθάνονταν οι αρχαίοι Έλληνες όταν μίλαγαν για αυτόν  

 

anyhow. Παρεπόμενο του κόμικ η προηγούμενη παράγραφος και αρκετά tangential.  Μου ήρθε όμως και ήθελα να το γράψω

 

 

[thor77]

Το απέκτησα χθες (το μεσημέρι) και το διάβασα (το βράδυ). Ομολογώ ότι πέρα από τα θετικά σχόλια από το φόρουμ, κίνητρό μου για να το αποκτήσω ήταν και το τρέιλερ της ταινίας. Μου άρεσε αρκετά και σαν σκίτσο και σαν υπόθεση, σίγουρα είναι ένα προϊόν τέχνης και δεν έχουμε την απαίτηση να είναι 100% ιστορικά ακριβές. Αν ξεφύγουμε από τις λεπτομέρειες νομίζω ότι δίνει μια ικανοποιητικά ακριβή εικόνα του τρόμου και της αθλιότητας (για να κλέψω τον Μπρεχτ) τόσο του σταλινισμού όσο και των πρώτων βημάτων προς την αποσταλινοποίηση της ΕΣΣΔ. 

[GeoTrou]

Πολύ καλό κόμικ. Όπως τονίζεται στο επίμετρο, ο Nury αλλάζει τα ιστορικά γεγονότα χωρίς να αλλοιώνει το κλίμα το όλο κλίμα.* Έχει εξαιρετική ροή και οι διάλογοι είναι αληθοφανείς. Εικαστικά, το βρήκα επίσης δυνατό. Μου άρεσε πολύ το σχέδιο του Robin, θα το χαρακτήριζα ένα μείγμα Mignola και Larcenet, και γούσταρα πολύ τα «παιχνίδια» του (π.χ. σελίδα 63). Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι δεν είχε κάποια αποκορύφωση ή κάτι άλλο, για να το αποθεώσω. Ξέρω ότι δεν είναι τέτοιου τύπου κόμικ, αλλά νιώθω ότι δεν ικανοποιήθηκα 100%.

Η έκδοση είναι σε υψηλά στάνταρ. Βλέποντας το για πρώτη φορά (στο Books+ της Πανεπιστημίου, όπου μάλιστα διαφημιζόταν με μπάνερ δίπλα στην είσοδο και μόλις έμπαινες έβλεπες μια μεγάλη ντάνα, πράγματα σπάνια δηλαδή για ελληνικό βιβλιοπωλείο) ξαφνιάστηκα με το μεγάλο του μέγεθος. Καλή ποιότητα εκτύπωσης (αν και 1-2 σελίδες μου φάνηκαν θαμπές) και πολύ καλή μετάφραση, συν τα νόστιμα έξτρα στο τέλος.   

Έχω την εντύπωση ότι (ίσως λόγω και της ταινίας), το εν λόγω κόμικ έχει ακουστεί αρκετά. Γι' αυτό και ελπίζω να πουλήσει τόσο όσο να οδηγήσει το Οξύ στην έκδοση και άλλων BD τέτοιας ποιότητας στο μέλλον.  

 

*

Spoiler

Για εμένα μόνο φάουλ ήταν στο σημείο όπου ο στρατός πυροβόλησε το συγκεντρωμένο πλήθος που πήγαινε να δει τον Στάλιν. Στην πραγματικότητα, δεν είχαν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα και ποδοπατήθηκαν περίπου 100 άτομα.

 

[constantinople]

Συμφωνώ με αυτό που γράφεις μέσα στο σπόιλερ:

 

Spoiler

Η ιστορία θα ήταν εξίσου αποτελεσματική αν έμεναν στα πραγματικά γεγονότα. Οι πιο σημαντικές παραλλαγές που έκαναν χάριν εντυπωσιασμού (πυροβολισμοί στο πλήθος, ο γιος του Στάλιν που πυροβολεί και σκοτώνει όσους είναι δίπλα στον νεκρό Στάλιν, η συνέντευξη τύπου που δίνει) ήταν αχρείαστες και το μόνο που έκαναν είναι να μειώσουν την αξία της ιστορίας που λέει το κόμικ, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου.

 

[thor77]

Συμφωνώ μαζί σας στα εντός σποϊλερ

[Indian]

Ενδιαφέρον και ταυτόχρονα παράξενο ανάγνωσμα,που παίζει με την εναλλαγή των συναισθημάτων του αναγνώστη. Ενώ ασχολείται με μία μαύρη περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης,παρόλα αυτά το κάνει με δόσεις χιούμορ. Το σενάριο ξεκινάει γλαφυρά και προσωπικά το θεώρησα σαν μία διακωμώδηση του καθεστώτος και του τρόπου ζωής που επικρατούσε στην Σοβιετική Ρωσία τα χρόνια του Στάλιν. Οι δημιουργοί φροντίζουν να μας περάσουν τις ανησυχίες και τους τρομερούς φόβους που ένιωθαν ακόμα κι αυτοί που είχαν ασπαστεί τα Κομμουνιστικά πιστεύω. Ταυτόχρονα όμως το κάνουν με τρόπο που προκαλεί γέλιο. Όσο περνούν οι σελίδες το σκηνικό αλλάζει. Έτσι βλέπουμε μία ιστορία μηχανορραφιών και πισώπλατων μαχαιρωμάτων,ανάμεσα σε πάλαι ποτέ αγαπημένους συντρόφους. Κάτι δηλαδή που το έχουμε δει άπειρες φορές στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Γενικά,σαν υπόθεση,δεν με εξίταρε στον μέγιστο βαθμό,αλλά μπορώ να πω ότι είχε στοιχεία που με έκαναν να την εκτιμήσω. Κι ας μην έχω κλίση στα πολιτικοποιημένα κόμικς (ή τουλάχιστον στα κόμικς που περιγράφουν στοιχεία της πολιτικής ζωής). 

 

Το σχέδιο ήταν αρκετά σκοτεινό και σε πολλά σημεία μου έβγαζε ένα ύφος σαν του Hellboy. Δεν λέω ότι έμοιαζε με του Mignola. Θα ήταν ιεροσυλία. Τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών ήταν περισσότερο καρικατουρίστικα για τέτοιου είδους σενάρια. Επίσης περιέχονται πολλές σκηνές που ήταν πέραν του δέοντος μακάβριες. Δεν μπορώ να πω ότι με σόκαραν,απλά δεν περίμενα τις δω στο κόμικ. Ταίριαζαν όμως. Με αυτή την αποτύπωση επιχειρείται μία "αποκαθήλωση" και μία "απομυθοποίηση" του Σοβιετικού ηγέτη. Σχεδιαστικά,με εξαίρεση την απόδοση των προσώπων,μου άφησε θετικές εντυπώσεις.

 

Η έκδοση της ΟΞΥ είναι πολύ προσεγμένη,με το χαρτί να είναι εξαιρετικής ποιότητας και την εκτύπωση των χρωμάτων να εντυπωσιάζει. Οι υπεύθυνοι δεν τσιγκουνεύτηκαν το έξτρα υλικό. Στο τέλος της ιστορίας,θα βρούμε σελίδες με επίμετρο των Ζαν Ζακ Μαρί (ιστορικό με εξειδίκευση την Σοβιετική Ιστορία) καθώς και του Ρομπέν,του σχεδιαστή του έργου. Ακολουθούν κάποιες σελίδες από μία ανέκδοτη δουλειά του Ρομπέν επάνω στην βιογραφία του Στάλιν και στο τέλος υπάρχει ένα γενναιόδωρο artwork με τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Κι αν αναλογιστούμε ότι υπάρχουν πληροφορίες μέχρι και στα "αυτάκια" του βιβλίου (μα ποτέ να μην θυμάμαι πώς λέγονται ),τι άλλο να ζητήσει κανείς? Το μοναδικό μου παράπονο είναι στις διαστάσεις του βιβλίου. Το σχέδιο μπορεί να είναι καλό αλλά δεν έχει μεγάλες λεπτομέρειες κι όσον αφορά το σενάριο,αυτό δεν μπαίνει σε φορτωμένα μπαλονάκια. Έτσι νομίζω ότι δεν χρειαζόταν ένα τόσο μεγάλο μέγεθος,το οποίο συν τοις άλλοις είναι πολύ άβολο στην ανάγνωση. Τουλάχιστον στο κρεβάτι,όπου το διάβασα.

 

Πάω να δω την ταινία τώρα για να αποκτήσω σφαιρική άποψη.

 

 

 

[Θρηνωδός]

Καιρό έλεγα να το πιάσω και περίμενα την ελληνική έκδοση. Τελικά λόγω συγκυριών δεν έκατσε να την πάρω και συμβιβάστηκα με την ψηφιοποιημένη έκδοση της titan. 

 

Γέλασα υπερβολικά σε μερικά σημεία. Το κόμικ έχει όλα τα καλά χαρακτηριστικά που μου αρκούν για να ευχαριστηθώ: είναι καλοστημένο, δεν κάνει κοιλιά, έχει σχέδιο που βρήκα όμορφο και εύκολο στο μάτι, είχε πετυχημένο μαύρο και σωστά τοποθετημένο χιουμοράκι, λίγα κλισέ. Δεν έκατσα να δω ποσοστιαία τι κράτησε από την πραγματικότητα και τι όχι. Είναι προϊόν φαντασίας, έτσι πρέπει να εκλαμβάνεται και εν τέλει ουδείς απυρόβλητος της σάτιρας. Γιατί όποιος πιστέψει έστω και στο ελάχιστον ότι το συγκεκριμένο δεν έχει κύριο σκοπό την πολιτική σάτιρα, ας το αφήσει στην άκρη. Ανά τα χρόνια έχουμε δει σχεδόν όλες τις ιστορικές μορφές της ανθρωπότητας να μπαίνουν στο στόχαστρο της τέχνης και αυτό εννοείται πως δεν αποτελεί εξαίρεση. Εν τέλει μπράβο στους δημιουργούς που γούσταραν να κάνουν την ιστορία τους κόμικ και την έκαναν.  Την μαυρίλα της εποχής την περνάει άριστα. 

 

Τσίμπησε ταληράκι από μένα στο goodreads, τίμιο και χωρίς σκέψη. Κουοτάρω άλλη υπερβολικά εύστοχη κριτική: "Ο αναγνώστης πρέπει να διαθέτει χιούμορ για να το προσεγγίσει επομένως είναι ακατάλληλο για αβάσταχτα δογματικούς ιδεολόγους". 

 

Spoiler

Ποιος δεν έσκασε στα γέλια όταν μπούκαρε ο Βασίλι στο αυτοσχέδιο νεκροτομείο και του έπεσε του γιατρού ο εγκέφαλος στο πάτωμα όπου διαλύθηκε;