HARD BOILED [ FRANK MILLER - GEOF DARROW ]

[BladeRunner1992]

                                                                         

 

Σενάριο: Frank Miller
Σχέδιο: Geof Darrow
Χρωματισμός: Dave Stewart

 

 

Πως έτυχε και αγόρασα το "Hard Boiled": Νοέμβρης μήνας, Μαύρη Παρασκευή, και είχα ήδη στα χέρια μου δυο κόμικς και έψαχνα ένα τρίτο, για να ισχύει η προσφορά "τρία στην τιμή των δυο". Εκεί που έψαχνα, λοιπόν, το μάτι μου έπεσε στο συγκεκριμένο. Το καταπληκτικό εξώφυλλο, η σκληρόδετη έκδοση, ο τίτλος και η περίληψη της ιστορίας, αλλά και το γεγονός ότι συγγραφέας είναι ο Frank Miller, ε, ήταν μερικοί από τους λόγους που το άρπαξα αμέσως. Ήταν μέσα σε ζελατίνα, οπότε δεν μπορούσα να δω το εσωτερικό. Το ίντερνετ στο κινητό σουρνόταν, οπότε δεν μπορούσα να ψάξω στον Γούγλη για εικόνες, κριτικές και λεπτομέρειες. Γυρίζω σπίτι, αφήνω τα πράγματα στις θέσεις τους, κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου, σκίζω τη ζελατίνα, μυρίζω την καινουργίλα, και μένω με το στόμα ανοικτό, μόλις αρχίζω το ξεφύλλισμα. "Τι απίθανο σχέδιο είναι αυτό;", αμέσως αναφωνώ.

 

Πριν μιλήσω για το σχέδιο, λίγα λόγια για την ιστορία: Βρισκόμαστε σ'ένα δυστοπικό Λος Άντζελες του κοντινού μέλλοντος και έχουμε τον Carl Seltz, ο οποίος είναι ένας ερευνητής ασφαλειών από τα προάστια, πιστός σύζυγος και αφοσιωμένος πατέρας, τον Nixon, ο οποίος είναι ένας μανιακός και δολοφονικός φοροεισπράκτορας που δεν κουράζεται να σκοτώνει ανθρώπους στο αρρωστημένο αστικό σφαγείο του Λος Άντζελες, και, τέλος, τον Unit Four, ένα ρομπότ, που είναι η απόλυτη δολοφονική μηχανή για μια ιδιωτική εταιρεία -αλλά και η τελευταία ελπίδα για το μέλλον των σκλαβωμένων μηχανικών υπηρετών. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι τρεις τυχαίνει να είναι το ίδιο πρόσωπο... Η συγκεκριμένη περίληψη ελάχιστα δίνει μια ιδέα για την τρέλα, την παράνοια και το μπέρδεμα που επικρατεί στην όλη πλοκή. 

 

Δεν ξέρω τι ουσίες και οινοπνεύματα κατανάλωσε ο Frank Miller για να σκαρφιστεί μια τέτοια παρανοϊκή και ιδιαίτερα βίαιη ιστορία, όμως δύσκολα θα μπορούσε να γράψει κάτι πιο ακραίο και παράξενο. Όμως, ρε παιδιά, όταν το σχέδιο είναι έτσι όπως είναι, τρομερά φανταστικό και φανταστικά τρομερό, πως μπορεί κανείς να επικεντρωθεί στην ιστορία και να ψάξει να βρει το νόημά της; Ειλικρινά, δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο πολύ με ξετρέλανε το σχέδιο του Darrow. Όλα τα καρέ είναι σκέτοι πίνακες ζωγραφικής. Από τους χαρακτήρες, τα πρόσωπα και τις κινήσεις τους, μέχρι τα κτίρια, τους δρόμους, τα οχήματα και όλα τα μικροαντικείμενα, το σχέδιο τα σπάει κανονικά! Είναι εξαιρετικά λεπτομερές, ζωντανό, μεταφέρει στον αναγνώστη με τον πλέον γλαφυρό και δυναμικό τρόπο την παράνοια του κόσμου της ιστορίας. Και, φυσικά, τα χρώματα είναι εξίσου φοβερά.

 

Από άποψη κοσμοπλασίας και πλοκής, τα πράγματα είναι έτσι κι έτσι. Οι ιδέες είναι αρκετές και ιντριγκαδόρικες και τα σκηνικά αξιοσημείωτα, όμως το σενάριο δεν μου φάνηκε και πολύ σφιχτοδεμένο, ενώ σίγουρα δεν είναι για όλα τα αναγνωστικά γούστα (πάντως, σε γενικές γραμμές, το απόλαυσα). Όμως το σχέδιο είναι από άλλον πλανήτη και λειτουργεί σαν ένα πραγματικά απολαυστικό οφθαλμόλουτρο. Οπότε, ναι, γενικά είναι ένα κόμικ που προτείνω, για κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Όλα αυτά τα μεγάλα καρέ που αρκετές φορές πιάνουν μια ή και δυο ακόμα σελίδες, είναι από μόνα τους ένας καλός λόγος για να αποκτήσει κανείς το τρελό αυτό κόμικ. Σίγουρα η έκδοση της Dark Horse αποτελεί ένα από τα ομορφότερα στολίδια της συλλογής μου. 

 

8.5/10

Επεξεργασία Ιανουαρίου 23, 2018 από BladeRunner1992